• NUN RECUNCHO PERDIDO DO MAR VIVÍA FELIZ UN BANCO DE PEIXES.• TODOS ERAN VERMELLOS MENOS UN QUE ERA NEGRO.

• NADABA MELLOR CÓ RESTO. CHAMÁBANLLE NADARIN.

• UN MAL DÍA, APARECEU VELOZ ENTRE AS ONDAS UN ATÚN RABIOSO E MOI FAMENTO.• DUN BOCADO TRAGOU A TODOS OS PEIXES VERMELLOS.

• SOAMENTE NADARIN DEU ESCAPADO

• NADARIN FUXÍU CARA AS PROFUNDIDADES.• ESTABA SÓ, TRISTE E ASUSTADO.

• PERO O MAR ESTABA CHEO DE FERMOSAS CRIATURAS E , NADANDO DE MARABILLA EN

MARABILLA, NADARIN VOLVEU A SER FELIZ.

• OLLOU UN AUGAMAR DA COR DO ARCO DA VELLA...

UNHA LANGOSTA QUE PASEABA REMEXENDO A AUGA…

ESTRAÑOS PEIXES MOVIDOS POR UN FÍO INVISIBLE….

UN BOSQUE DE ALGAS QUE NACÍAN DE PEDRAS DE CARAMELO…

UNHA ANGUIA TAN LONGA QUE SE ESQUECÍA DA COLA….

E ANEMONES QUE SEMELLABAN PALMEIRAS DE COR VERMELLA

ABANANDO NO VENTO.

• ENTÓN, AGACHADO ENTRE AS SOMBRAS DAS ROCHAS E DAS ALGAS, DESCUBRÍU UN BANCO DE PEIXES IGUALIÑOS A EL.

• “VINDE NADAR, XOGAR E VER COUSAS!” DIXO CHEO DE FELICIDADE.

• NON PODEMOS- DIXO UN PEIXE VERMELLO- OGRAN PEIXE COMERÍANOS.

• TEMOS QUE PENSAR EN ALGO- DIXO NADARIN.

• NADARIN PENSOU E PENSOU.

• DE SÚPETO DIXO: “XA SEI! IMOS NADAR TODOS XUNTOS COMA SE FÓSEMOS O PEIXE MÁIS GRANDE DO MAR!”.

• ENSINOULLES A NADAR BEN XUNTIÑOS, CADA UN NO SEU SITIO.

• E CANDO APRENDERON A NADAR COMO SE FOSEN UN PEIXE XIGANTE, DÍXOLLES:

“EU SEREI O OLLO”.

• E NADARON NA AUGA FRESCA DA MAÑÁ, BAIXO O SOL DO MEDIODÍA

E ESCORRENTARON UN GRAN PEIXE.

FIN

Adaptación para traballar na aula do conto: “Nadarín” de Leo Lionni. Editorial Kalandraka. Unitaria de Vide. 2009