UXÍO NOVONEYRA

Letras Galegas, 2010

Naceu no lugar de Parada, nas montañas do Courel, o 19 de xaneiro de 1930, no seo dunha familia de labregos

Na imaxe, Uxío na casa familiar do Courel

Con seus pais: José e Manuela

A paisaxe agreste do Courel, onde pasou a súa infancia e outras etapas da súa vida, marcou a súa obra poética

Augas Brancas da Rogueira!Bouzas pechas d’uces e xestas!!Abrairas teixos faias xardois e

reboleiras!

Outo bosco calado!Fontiñas do corzo!Carrozos picafondo!Non hai outro templo máis vasto nin outro credoque este silencio

Bouza: terreo a monte, cheo de matos, especialmente toxos, xestas…Abrairas: abeleirasXardón: acivroReboleira: sitio poboado de rebolos (carballo novo)Carrozo picafondo: regueiro que baixa irado do bico ó fondo dun monte ou fraga

Con 15 anos marcha a estudar

bacharelato a Lugo. Alí entra

en contacto con Pimentel, Fole, Fernández de la Vega ou Ramón

Piñeiro.Ao rematar os

estudos volve para O Courel.

Aos 19 anos marcha a estudar a Madrid. Comeza a escribir poemas en castelán. Pero enferma, con 21 anos,

e volve ao Courel.

Volverá a Madrid para traballar na radio e na televisión e alí colabora co grupo Brais Pinto e publica o seu

primeiro libro, Os eidos (1955), no que aparecerían os temas que marcarían toda a súa obra.

…pero logo seus pais enfermaron e Novoneyra volveu a Galicia para coidalos. Aquí coñeceu a outros escritores, pintores,

poetas, xornalistas...

…e a Elba Rey, da que se namorou, e coa que casou.

Marcharon a vivir a Santiago. Tiveron tres fillos: Branca-Petra, Uxío e Arturo

ANDA o vento ceibe polos eidoscon tódalas áas soltasbrúa nos castiñeirosripa as lousas dos teitosi escachafoula nas portas.

ESCACHAFOULA: fai un gran ruído.

En 1966 volve ó Courel, onde viviu ata 1983, ano en que traslada a residencia a Santiago.

Foi un poeta moi querido e recoñecido polos seus libros e por defender Galicia, o galego e as inxustizas.

Por iso nomeárono presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega

Novoneyra morreu en

Santiago en outubro do

1999 e soterrárono no

cemiterio de san

Froilán en Lugo.

Homenaxe, en Parada, da asociación galega de

escritores.

MAÑÁNS de xeada!Espertar co día á ventanencollerse na camaachegar a roupa á carai ouvir andar tropeando pola casa.Canta a vacacas astas na escada.Canta o galopandeando o corpo i o canto.