1 4 9 . z e n b a k i a . 2 0 0 8 k o u r r i a149

IRITZIA 4Bergoi Madernat del Pozo:Gazteak versus ekonomia

SINDIKALGINTZA 5-12Indusal, una victoria quehace historia

Abiadura Handiko Trenakbadu alternatiba

Derecho de huelga, intentosde criminalización

LAB, a favor de una caja alservicio de la sociedad

LABetik 13-22

Prud’hommes, le compte àrebours est lancé

Euskararen normalizazioanbeste urrats bat

EUSKAL HERRIA 23Nazio Eztabaida Gunea,indarrak batu eta aitzina

Jauzi aurrera

12

Munduko ekonomiaeredua agortuta

Urria

Azaroa

agenda

2 2 0 0 8 k o U R R I A

Erredakzioa: Aiora Imaz, Maider JauregiMaketazioa: Jose Mari Ibarguren. Inprimaketa: Bulkograf, S.A.L.Lege gordailua:S.S. 734-77Iraultzen aldizkariarekin kontaktuan jartzeko:Pokopandegi, 9; 2. 20018Donostia. Telf.: 943 32 64 67 /943 22 44 00.Posta elektronikoa: iraultzen@labsindikatua.org

BAIONA Coursic Karrika, 13. 64100 Baiona. Tlf.00 33 559 59 50 20 BILBO Errekalde

Zumarkalea, 62, behea 48010 Bilbo. Tlf. 94 470 69 00 DONOSTIA Pokopandegi, 9; 2. 20018

Donostia Tlf.943. 22 44 00 GASTEIZ Fermin Lasuen, 13 behea -01001 Gasteiz Tlf. 945. 25 58 77

IRUÑEA Martxelo Zelaieta, 75 2A Atea; Iwer Etxea (antigua Matesa), B3 Lonja, 22 Bulegoa.

Iruñea, 31014. Tlf. 948. 22 11 30

PRUD’HOMMES-AK

Agerraldi nazionala Baionan goizeko 10etan.

29 asteazkena

NAZIO EZTABAIDA

Nazio Eztabaida Gunearen osoko bilkura.

Iruñeako Golem zinemetan, goizeko 10etan

8 larunbata

2008KO UZTAILAREN 9AN

Informazio gehiago:

www.labsindikatua.org/sarrera/ekintza/alda/albiste_eu/00alb

AbenduaPRUD’HOMMETAKO HAUESKUNDEAK

Bozka LAB eta LAB bozkarazi!

3 asteazkena

PRUD’HOMMES-AK ETA ZINEMA

Film emanaldia eta eztabaidak.

Arratsaldeko 7etan Baionako Vaudan zinemetan

18 asteartea

GENERO BORTIZKERIAREN AURKAKO

NAZIOARTEKO EGUNA

Adi mobilizazioetara!

25 asteartea

DELEGATUEN BATZAR NAZIONALA

Donostiko Atano pilotalekuan 9.30etan.

Ondoren manifestazioa Donostiako kaleetan.

5 ostirala

Debemos evitar quelas Institucioneslimiten nuestraacción sindicalmediante lasamenazas que noshacen aprovechándola coyuntura

argizaiola

2 0 0 8 k o U R R I A 3

Hazkundearen moteltzeak bilakaera ekonomi-koa eztabaida politiko eta sozialaren erdiguneankokatu du, baina ikusten ari garenez, ez dago ego-era honen atzean dauden jatorrizko elementueninguruko hausnarketarik. Instituzioek kanpokofaktoreetan kokatu dituzte arazoaren gakoak (hi-drokarburoak, elikagaiak edota Europan zehaztenden Euriborra), izaera ezberdinak dituzten arazoaknahastuz eta erantzukizunak bizkar gainetik ken-duz.

Oraindik ez dugu entzun hidrokarburoen gares-titzeak dituen eragin ikaragarriak ekoizpen eredua-ren ondorioa direnik edo multinazionalek elika-gaien banaketan duten erabakitzeko gaitasuna da-goenik horien garestitzearen atzean, edota etxebi-zitza eskubidea espekulazio hutserako bitartekoabilakatu izana denik familia askok eta askok dutenzorpetze mailaren iturburua. Ez dago, beraz, gara-pen ereduaren inguruko eztabaidarik, eta are gu-txiago, eredu hau auzitan jartzen duen adierazpe-nik.

Aldiz, krisiaren inguruko zalapartaren atzeanlangileriaren eskubide eta bizi baldintzak okertukodituzten neurri berriak iragartzen dira. Kurtso ho-netan aurrera eraman ditzaketen eraso errealak di-ra Europan ezarri nahi duten 65 orduko direktiba,Madrilen martxan jarri duten elkarrizketa soziala-ren balizko emaitzak edota Sarkozyren eskutikfrantses Estatuko sektore publikoan burutzen aridiren birmoldaketa.

Eztabaida eta elkarrizketa sozialik ez, baina en-presen mesedetan neurriak hartzeko orduan azkaribili dira instituzioak. Egitasmo bana jarri dutemartxan Hego Euskal Herrian, eta oraingoan ere,euskal langileon parte hartzerik gabe. Eredu eko-nomikoa auzitan jarri beharrean, UPNk zeinPNVk zuzendutako instituzioak krisiaren testuin-gurua baliatzen ari dira orain arteko beraien politi-

kak indartzeko eta egoera kudeatzeko langileriaribizkar emanez, beti ere beren erantzukizunak etaekimenak egungo markoaren kudeaketa gaitasu-nera mugatuz.

Geroz eta nabarmenagoa da erabakitzeko esku-bideari buruzko konfrontazio mediatikoaren etakudeaketa politiko errealaren arteko aldea. Zalan-tzarik gabe, hemen hasi eta bukatzen da egungoinstituzioetatik aldaketa politiko eta sozialak gau-zatzeko egon daitezkeen aukeren sinesgarritasuna.

Kurtso hasiera oso esanguratsua izan da, begi-bistan utzi baititu aurrez aurre ditugun erronkak.Lehenik eta behin, testuinguru ekonomiko eta so-zialak, Euskal Herrian eta euskal eragileen arteanegin beharreko eztabaida nazionala eskatzen du.Azterketa horrek agerian utziko du zein den euskallangileriaren benetako egoera, eta hortik etorrikoda egiturazko arazoak mahai gainean jartzea, baitahauen aurrean herri bezala alternatibak proposatueta garatzearen beharra ere.

Bigarrenik, krisi hotsen atzean egiten dituztenmehatxuek gure ekintza sindikala mugatzea ekidinbehar dugu, ez gaitezen gu geu izan gure aldarrika-penak mozten ditugunak enpresarien mesedetan.Sektore eta enpresen inguruan geuk egin azterke-ten arabera finkatu behar ditugu gure aldarrikape-nak, aberastasunaren banaketan kokatuz gureerreferentzia nagusia.

Batez ere egoerari aurre egiteko beharrezkoa denklase aliantzaz hitz egiten hasi behar dugu, aldake-ta politiko eta sozialak ekarriko dituen indar ko-rrelazioan urratsak eman ditzagun.

Langileon aldarrikapenak eztabaida politiko etasozialaren erdigunean kokatzeko gai izango garagure eskubideen aldeko langile mobilizazioak in-dartzen baditugu. Hori da euskal sindikalgintzarenerronka, LABek konbentzimendu osoz beregana-tzen duena.

Beste bide batposible da Todavía no se ha

dado ningún debatesobre el modeloeconómico y socialactual, y menos aúndeclaraciones que lopongan en duda

esandakoakiritzia

16%

de los trabajadores cree que el

trabajo afecta negativamente a su

salud

Gara. 9 de septiembre de 2008

40 %

menos de salario para los trabaja-

dores con contratos temporales.

La discriminación es importante,

más si hablamos de las mujeres.

Gara. 7 de octubre de 2008

66,67%

El aumento en las horas extraordi-

narias en el primer semestre de

2008 en relación a 2007. Los

empresarios empiezan a recurrir a

esa fórmula ante el estado de ne-

cesidad de los trabajadores.

Gara. 7 de octubre de 2008

Gazteak vs ekonomia Bergoi Madernat del Pozo, ikaslea

Gaur egun, gazteak gara ekonomia hau sostengatzeko gaitasuna daukagunak. Sistemak geure beharradauka esplotazio bidez ahalik eta etekin gehien ateratzeko, baina baita ere ideia berriak eta freskotasunaekartzeko. Eta era berean, paradoxikoa dirudien arren, sistemaren kalte larrienak jasaten dituen kolektiborikgarrantzitsuena ere bagara.

Esplotazio eta asimilazio fase hau guztia txiki-txikitatik dator. Eskolan hasten dira hartu beharreko bideamarkatzen. Nagusitan zer lan egin nahi dugun galdetzen digute, txiki-txikitatik guk geuk aukeraketa egindezakegunaren ideia buruan sartuz. Geroak argi eta garbi utzi digu ezin dugula nahi dugun lana topatu.

DBH eta Batxilergoan egiten dute lehenengo banaketa lan batzuk pertsona zehatz batzuentzat gordez.Badirudi, sistemak inposaturiko kontzeptu arrotzak jasotzeko gai ez den pertsona batek ez dauka lanbaldintza duinak izateko eskubiderik.

Ikasketa garaian beste bi konturekin topatzen ga-ra. Batetik, derrigorrezko praktikak, eta bigarrenik,behin bukatuta zertan egingo dugun lan. Praktike-tara bidaltzen gaituztenean egin dezakezun gauzarikonena atzamarrak gurutzatzea da. Zorte pixka bate-kin ez zaizu tokatuko esklabu baten moduan trata-tuko zaituen nagusia, ez baita ahaztu behar honen-tzat ikasleak doan lan egiten duen pertsonak garelasoilik. Eta behin amaituta, ez pentsa ikasitako arlo-an lan egitea hain erraza denik. Bi aukera gelditzendira: edo lana aldez aurretik daramazu besapean,aitatxok edo amatxok dena aurreikusita zutelakoedo McDonnalds batean amaitzen duzu.

Lanean hasi ostean, gehienetan lanik txarrenaketa gogorrenak gazteon eskuetan gelditu ohi dira.Baldintza kaskarretan, segurtasun neurririk gabe,material egokirik gabe eta presiopean egin beharizaten da lana, ahalik eta azkarren amaitzeko. Ho-nek, normalean, oso ondorio larriak dakartza, lanistripuak gertatzea eta bajak maiz hartzea alegia.

Baldintza hauek hobetzeko borroka da biderikegokiena, baina tamalez bide hau hartzeko ere ezdaukagu erraztasunik. Kontratuak prekarioak izanohi dira, aste edo hilabete batzuetarako normalean,beraz, enpresariei ez zaie ezer kostatzen langile gaztebat kaleratzea eta beste berri bat hartzea. Honekinlortu nahi izaten dutena da kexa gutxiago jasotzea,eta gainera, gutxiago ordaintzea. Instituzioek ere ezdute ezer egiten honen kontra.

Lanaz aparte, sistema hau eskubide guztiak pri-batizatzen dabil. Etxebizitza eskubidea guztiz urra-tuta daukagu. Zer uste dute baina, gure bilobei u-tziko diegula hipoteka ala? 50 urte etxea ordaintzen40 eman behar ditugunean lanean? Beno, gukagian laurogeita hamar urterekin utzi beharko dugulana. Etxebizitza publikoen salmenta ere neolibera-lismoan oinarrituta dago, zozketa bidez tokatzenahal zaizu bakarrik eta diru sarrera minimo batzukbehar dituzu zozketan parte hartu ahal izateko, be-har gehien daukan jendea kale gorrian utziz.

Lanaz eta eskubideez hitz egin dugu, baina aisial-dia ez dugu aipatu oraindik. Gaur egun inposatzendiguten aisialdian dirutza uzten dugu. Orain dela

urte gutxi zinemara nahiko erraz joan zintezkeen, gaur egun zinemako sarrera erosi ondoren ez da besteezertarako gelditzen. Tamalez zinema adibide bat besterik ez da. Ezker eskuin entzuten dugu gazteok ez du-gula kulturan inbertitzen, baina nola inbertituko dugu daukan prezioarekin?

Azken finean, gazteak gara sistema kapitalista honek daukan etorkizuna. Ondorioz, guri dagokigu ahaliketa estropezu gehien egiten saiatzea, bestela laranjekin egiten duten bezala, ahalik eta zuku gehien ateratzensaiatuko dira. Izan libre, aldarrikatu eta kontsumismo honetatik ahalik eta aldenduen mantendu.

4 2 0 0 8 k o U R R I A

Lanik txarrenak etagogorrenak gazteoneskuetan gelditu ohidira. Baldintzakaskarretan,segurtasun neurririkgabe, materialegokirik gabe etapresiopean eginbehar izaten da lana,ahalik eta azkarrenamaitzeko

2 0 0 8 k o U R R I A 5

sindikalgintza

Gerrikoak estutzeko momentuaomen da; langileenak, noski.Estuago...? Langileok ez gaude zu-lo berriak egiteko. Krisiari aurreegiteko neurriak hartzean langi-leriaz ahaztu dira; langileoz, etagure eskubideez. Greba egiteabera ere delitu bihurtu nahi duteorain: Dornier enpresan gertatu-takoa da horren adibide. Egoeraribuelta ematea posible eta beha-

rrezko da, ordea; hala erakutsi du-te Indusal enpresako langileek,burututako borroka eredugarria-rekin.Langileoi dagokigu eskuraditugun eta badagozkiguntresnak erabiltzea lan baldintzaduinak irmo eskatzeko eta beste-lako Euskal Herria eraikitzen joa-teko. Euskal Herriak, hain zuzenere, jendartearen zerbitzura

dagoen kutxa beharko du. Horrelaikusten du LABek Kutxenfusioaren inguruko gaia. Euskal nazioa eraikitzeko hori etagehiago hartu beharko dakontuan: hezkuntza, hizkuntza...Eta nola ez, bestelako lanharremanak. Bitartean, aldarrika-penekin jarraitu behar, nola ez,geureak ditugun eta guztiz zilegidiren bideak erabiliz.

Krisia... Eta langileon eskubideak?

.

BILBO. Aiora Imaz

Después de mes y medio de huelga in-definida es hora de recoger los frutos deltrabajo bien hecho. Luis Angel San Vicen-te, Raquel Aspiazu y Pedro Antonio Man-zanos, tres miembros del comité de em-presa de Indusal, han estado junto con suscompañeros durante todos esos días exi-giendo a la dirección de la empresa unconvenio colectivo en el que se abordaranla precariedad y la discriminación laboral.Los delegados y delegadas de LAB hancontado a Iraultzen cómo han vivido esteproceso desde dentro.

Para comenzar. ¿Cuál era la situaciónde la plantilla cuando entrasteis en elcomité? ¿Y más en concreto la de las

mujeres?La situación de los trabajadores y trabajadoras

era muy precaria. Después de ser elegidos delega-dos y delegadas empezamos a mirar cómo estabanlas cosas y nos dimos cuenta de que los hombrestenían pluses de toxicidad y de actividad que notenían las mujeres. Eramos conscientes de que loshombres cobraban algo más, pero no conocíamoslos números exactos; así nos dimos cuenta de lasdiferencias que existían.

¿Cuales eran vuestras reivindicaciones? Pedíamos acabar con la discriminación de la mu-

jer y la precariedad. Hemos peleado por mejorar lascondiciones de trabajo, por conseguir un conveniodigno y plantarle cara a la empresa.

Lleváis poco tiempo como delegados y dele-gadas, pero no habéis dudado a la hora de em-prender esta lucha.

El miedo siempre está ahí, pero no nos dejaronotra opción. Intentamos negociar con ellos, perosiempre rechazaban nuestras propuestas. La empre-sa prefirió firmar con USO y ELA un convenio deefecto limitado y a partir de ese momento se nega-ron a hablar con nosotros. Quieras o no el caminonos lo han ido marcando ellos.

Este proceso ha sido muy largo. Brevemente,nos podríais dar algunas pinceladas de cómo hatranscurrido?

Los primeros días, cuando nos concentrábamosdelante de la empresa, llegábamos antes que los tra-bajadores para colocar las pancartas y a las nocheséramos los últimos en marcharnos a casa.

En este proceso ha habido diferentes etapas, pri-mero convocamos varios días de huelga y a partirdel 14 de julio empezamos la huelga indefinida. Lahuelga se ha dividido en dos fases: la primera se hacentrado en el polígono y la empresa. En la segun-da, decidimos socializar el conflicto y para ello hici-

6 2 0 0 8 k o U R R I A

“Este conflicto ha marcado un antes y un después”

sindikalgintza

mos movilizaciones en los pueblos, en el eskualde,con caravanas, carteles… En esta fase, también nostrasladamos a Bilbo, a los hospitales y a los hotelesque son clientes de Indusal. Nos dimos cuenta deque lo más interesante era salir del polígono y darlea la empresa donde más le duele.

¿Cuál ha sido la actitud de la dirección de laempresa?

Respecto a la empresa, nos hemos topado conuna pared. No han mostrado voluntad de diálogo.Indusal es una empresa que llevaba 20 años sin co-mité, 20 años en los que ha funcionado a su antojo.Han dialogado cuando han entendido que no lesquedaba más remedio. Han ido a agotarnos, utili-zando métodos incalificables y cometiendo todaslas irregularidades que podían cometer.

¿Os habéis sentido amparados en esta lucha? Ha habido de todo. En los hoteles ha habido

clientes que nos han entendido y que han dichoque iban a poner una queja. También ha habidogente que nos ha tirado jarros de agua.

Tampoco hemos recibido ninguna ayuda de lasinstituciones. Hemos ido a la Defensoría de la Mu-jer, a la Inspección de Trabajo, a Emakunde y aOsakidetza, pero no ha servido para nada. La acti-tud de la Ertzaintza ha sido inaceptable.

El sindicato ha sido el único que nos ha ayudado,

delegados de LAB de otras empresas han estado enpiquetes, movilizaciones y manifestaciones connosotros. Nos han apoyado y nos han entendido.

Estos meses han sido muy duros, habéis reci-bido presiones por parte de la dirección de laempresa… ¿Cómo explicáis la unión que se hacreado entre las personas trabajadoras?

La unión ha sido lo más importante entre los queestábamos en huelga. Nos hemos unido y hemosavanzado juntos en la misma dirección.

¿En estos momentos como están las cosas?El conflicto ha marcado un antes y un después.

Hemos pasado a un escenario en el que todos lostrabajadores y trabajadoras tenemos un conveniode eficacia general, pero un proceso como éste dejaheridas. Hay gente con la que la relación se ha cor-tado, pero no había otra manera de hacer las cosas.

La precariedad y discriminación que existíanen vuestra empresa no son problemas aislados,¿qué les diríais a los trabajadores y trabajadorasque se encuentran frente a esta misma situación?

Que luchen, porque si no luchas no consiguesnada y vivir con miedo es vivir a medias.

Que se defiendan. Nadie se debe llenar sus bolsi-llos a cuesta de sus trabajadores y trabajadoras, por-que sin esas 200 personas, los jefes no tendrían losbolsillos tan llenos.

De izquierda a derecha, Pedro Antonio Manzanos, Raquel Aspiazu y Luis Angel San Vicente.

L.A. San Vicente, R. Aspiazu y P.A. Manzanos delegados en Indusal

ELKA

RRIZ

KETA

sindikalgintza

2 0 0 8 k o U R R I A 7

BILBO. Zaloa Ibes de la Cruz (*)

Indusaleko langileek eraman duten borroka ere-dugarria izan da LABeko Emakume Idazkaritzareniritziz. Emakumeen eskubideen alde enpresa hone-tan egindako lanak berriz ere erakutsi digu langile-en indarrari esker posible dela honelako egoera lo-tsagarriei aurre egitea.

Hala ere zapore gazi-gozoa geratu zaigu. Izanere, beren babesa eta laguntza eman behar zutenhainbat instituziok (Emakumearen Defentsoria,Emakunde edo lan ikuskaritzak) ez dute inolakoparte hartzerik izan eta bizkarra eman diete Indu-saleko langileei. Honelako egoeren aurrean gureburuari galde diezaiokegu zertarako balio dutenhorrenbeste lege eta balizko emakumeen eskubide-en defentsarako bulegok, gero neurri horiek guz-tiak aplikatzen eta erabiltzen ez badira.

Aldiz, Euskal Herriko Bilgune Feminista, Biz-kaiko Emakumeon Asanblada... Orohar beren ba-besa eta laguntza eman duten guztien lana azpima-rragarria izan da. Argi daukagu borroka hau langi-leei esker lortutakoa dela eta Emakume Idazkari-tzatik animatu nahi ditugu beren enpresetan hone-lako egoera larrien aurrean aurkitzen diren langile-ak neurriak hartu eta emakumezkoek pairatzendituzten eraso eta diskriminazioei aurre egitera.Ekintza sindikala lan tresna bihurtu behar duguhonelako egoerak errepika ez daitezen.

Oraindik bide luzea daukagu aurretik, baina In-dusalen egin bezala, LABek emakume eta gizonez-koen arteko parekidetasuna lortu arte denontzatonuragarriak izango diren eraldaketak bultzatzenjarraituko du.

(*) Emakume Idazkaritzako arduraduna

La lucha es la única vía posible

Parekidetasunaren bidean

ARRIGORRIAGA. Juankar Vizán (*)

La lucha llevada a cabo por la plantilla de Indu-sal, empresa dedicada a la lavandería, es un ejemploa seguir por cualquiera que reivindique una mejorareal de las condiciones laborales. El sacrificio demujeres de todas las edades, incluidas madres defamilia, con lo que ello supone, ha sido el motor deesta huelga.

En primer lugar, hay que subrayar que nosenfrentábamos a una realidad desfavorable, un sec-tor muy feminizado, con muchísima inmigración yalta eventualidad. Los colectivos más desfavoreci-dos del ámbito laboral se concentraban en una em-presa que llevaba más de 20 años campando a susanchas, sin comité de empresa.

Ante esta situación, intentamos unir a estos co-lectivos y hacer un frente común contra la empresa.Fracasamos. Con la espada de Damocles de la ex-pulsión y del despido, la empresa anuló cualquierrespuesta por parte de estos dos colectivos y consi-guió que no se sumaran a la huelga.

Un proceso largoLas dos primeras semanas de huelga indefinida

fueron de resistencia. El objetivo era impedir a es-quiroles y camiones entrar con normalidad en laempresa. A lo largo de este periodo, la Dirección deIndusal presionó a la plantilla y 140 personas traba-jadoras se adhirieron “voluntariamente“ al conve-nio de eficacia limitada. Tras dos semanas sufriendola violencia de la Ertzaintza en un polígono indus-

trial situado en el monte, se decidió cambiar de es-trategia e ir a donde se encontraban los clientes dela empresa (hoteles y hospitales).

Entretanto, abrimos varios frentes instituciona-les, tocamos todas las puertas habidas y por haber,constatando la nula voluntad de los organismos pú-blicos de acabar con el problema. Inspección deTrabajo dejó claro que no se iba a posicionar hastaque la huelga terminara, la Defensoría de la Mujermanifestó que no iba posicionarse hasta queInspección de Trabajo dictase una resolución ymientras tanto, las trabajadoras solas y en la calle.Tuvieron que pelear un mes más, concentrándosedelante de los hoteles más conocidos de Bilbo, des-de las 08:00 de la mañana hasta las 20:00 de la tar-de de lunes a sábado, denunciando una situacióninjusta ocultada durante años y que una vez denun-ciada fue obviada por las instituciones.

Pero lo verdaderamente determinante ha sido laconvicción de 60 huelguistas, que no han dudadoni un momento y se han mantenido en pie de gue-rra, hasta conseguir finalmente un acuerdo que me-jora sustancialmente su situación precaria anterior ysienta las bases para eliminar la discriminación degénero.

Esta huelga nos ha recordado que no hay atajos,que organismos públicos como Emakunde y la De-fensoría de la Mujer no son más que un mero lava-do de cara del Gobierno de Gasteiz. Y que la claveesta en la unión, organización y coordinación, algoque afortunadamente hemos conseguido durantemes y medio de huelga indefinida, tanto en el co-lectivo de huelguistas como en la estructura delSindicato, pasando por el apoyo de la militancia deleskualde.

(*) Responsable de servicios en Hego Uribe – Arratia

Huelguistas de Indusal en una concentración realizada frente a la empresa.

Indusal

Datu batzuk:- Enpresako egoera:

200 bat langileko enpresa%70 a emakumeak700 euroko soldatak

- Greba:Uztailaren 14tik abuztuaren 29raLABek bakarrik deiturikoa

- Lorpenak:Plusak berdindu edo lanpostuen arabera ba-natuLarunbateko txandak berrorganizatuKPI +%6,5eko igoera eta igoera lineala behe-ko kategorientzat

8 2 0 0 8 k o U R R I A

sindikalgintza

DONOSTIA. Jon Urrusolo

Irakaskuntzako langileria sektore honen beharreierantzuteko lanean jartzea izango da hasi berri denikasturteko erronka garrantzitsuena. Honekin, Eus-kal Herriak behar duen aldaketan eragitea du hel-buru Irakaskuntzak. Sektore honetako beharrak binorabidetan kokatzen dira: alde batetik, irakaskun-tzako langileen lan baldintzak hobetzea, eta beste-tik, Euskal Herriak behar duen Hezkuntza Sistemahezurmamitzen lagunduko duten aldaketak bult-zatzea. Bi norabide hauek txanpon bereko aldeakbaino ez dira.

Negoziazio kolektiboei dagokionean, hiru diraoraindik zabalik dauden lan hitzarmen sektorialak(ikastolak, irakaskuntza pribatua, eta heziketa bere-zia); hirurak Euskal Autonomia Erkidegoan. Hi-tzarmen hauek, baita sinatuta dauden gainontzeko-ak ere, itxi ahal izateko diru aurrekontua behar du-te, eta momentuz ez dirudi Hezkuntza Sailak zen-tzu honetan mugimendurik egiteko asmorik due-nik. Hiru azpisektore hauetan iragan ikasturteamaieran lanuzteak burutu genituen, eta hasi berriden honetan gogoeta egin beharko dugu jakitekonola jo aurrera.

Hitzarmen berriakIrakaskuntza pribatuan eta ikastolen kasuan, sin-

dikatuko kideok garbi dugu lan hitzarmen berriekezinbestez erantzun beharko diotela azpisektorehauetako langileek urteetan nozitu duten soldatadiskriminazioari, irakaskuntza publikoko langilee-kiko homologazioa bermatuz. Heziketa Berezianere, langileek dituzten aldarrikapenei bidea zabal-tzeko diru partidak beharrezkoak dira. Finean, ne-goziatzen ari diren lan hitzarmen hauetan eta nego-ziatuta daudenetan agertzen diren konpromisoakaurrera eramateko Administrazio Publikoek dirugehiago bideratu behar dute Irakaskuntzara. Egun,Barne Produktu Gordinaren %3,7 soilik bideratzenda irakaskuntzara. Sindikatuko kideon ustetan ba-lore horrek %7koa izan beharko luke, Europakobeste herrialdeekin parekatuz. Langileok beste era-gileekin batera elkarlanean aritu behar dugu irakas-kuntzarako eta orokorrean hezkuntzarako diru ge-hiago bidera dezaten.

Garai hauetan berebiziko garrantzia du, gobernuneoliberalek sortu duten egoera ekonomikoarenaurrean, herri sektoreek eta langileriak ordaindubeharrik ez izatea, gobernu neoliberalek eta Admi-nistrazio Publikoek honela lortu nahi baituteberaien eredu ekonomikoarekin eragindako egoeraemendatzea, ekonomia era axolagabean erabiliz etaeuren mesedetan eta interesen araberako neurriakproposatuz diru publikoarekin, hau da guztion di-ruarekin. Ondorioz, gutxi horien poltsikoetan dirupublikoa jartzen bada, gehienon beharretarako, hauda, hezkuntza, osasuna edo prestazio sozialetarako

Irakaskuntza ere, bestelako Euskal Herriaren alde lanean

gutxiago izanen da. Eta zer esanik ez, enplegatu pu-blikoen lan baldintzei dagokienez.

Hezkuntza politikan, euskarazko irakaskuntzarenaferak Euskal Herri osoari eragiten dion ildoa iza-ten jarraitzen du. Ipar Euskal Herrian irakasle eus-kaldunen falta izan da kurtso hasierako berria. Haueuskararen ofizialtasun ezaren eta euskarazko ira-kaskuntzaren estatusaren ondorio zuzena da. Nafa-rroa Garaian ere, euskararen egoera antzekoa iza-

nik, ikasturte honetako ardatza izango da hau. Go-goratu behar dugu UPNren asmoa dela gaur egundauden ereduak, kurtso honetan bertan, beste ere-du berri batekin ordezkatzea (euskaraz/gazteleraz,edo ingeleraz/gazteleraz). EAEn berriz, badirudihiruhilabete honetan egungo hizkuntza ereduakordezkatuko dituen legea aterako dutela. Beraz, le-geak guk nahi dugun edukia izan dezan lanean se-gituko dugu. Ikusirik markoa aldatu beharra dago-ela, marko berri hau edukiz betetzen saiatuko gara.

Euskal curriculuma eta euskal unibertsitate eki-menei dagokionez, azken muturreraino eraman be-har ditugu, eta honetan ere Irakaskuntzako langile-ok badugu zer eskaini. Pasa den ekainaren 21eaneuskal curriculumaren aurkezpena egin zen etaikasturte honetan curriculumaren mailakatzearekinbatera, Euskal Herri osoko ikastetxeetan honen al-deko lanarekin segitu beharko da. Euskal Uniber-tsitatearen ekimena ere martxan da, iragan ekaina-ren 28an unibertsitate honen sorreraz arduratukoden Fundazioa aurkeztu ondoren, badirudi gutxia-go gelditzen zaigula Euskal Unibertsitatea abianikusteko.

Euskal Herriak behar duen hezkuntza sistema lantzen jarraituko du LABek .

Gutxi batzuenpoltsikoetan dirupublikoa jartzen bada,gehienon beharretarakogutxiago izanen da

Ingurumenasindikalgintza

2 0 0 8 k o U R R I A 9

BAIONA. Iraultzen

Gaur egungo garraio sistemek zerbitzuan oinarri-tutako ekonomiaren sakoneko izaera erraz antze-mateko aukera eskaintzen dute. Gehienetan jardue-ra horren ezaugarri nagusiak dira desordena, diruxahuketa eta biziaren suntsiketa. “Urrunago eta las-terrago” leloa plan-egileen obsesio bihurtu da.Etengabeko zirkulazioa askatasuna bezala saldu na-hi dute, baina ez da hala.

Garraioa zuzenean dago lotuta lurralde antola-menduarekin. Egun, bankuak, aseguruak, ikerketaguneak... gero eta gehiago metatzen dira lekuzehatzetan. Aldi berean, ekoizpen tokiak lekutzenari dira lan-esku merkeko herrialdeetarantz. Horre-la, gune erraldoiak sortzen ari dira eta herri txiki etaertainak beheraka doaz. Horrenbestez, azpiegituraegitasmoen xedea gehiago da gizabanakoak batetikbestera laster eramatea, elkar-komunikazioaren ai-tzakia baino. Azken finean, emaitza da lehortu egi-ten dutela ureztatu baino.

Saleroskinen joan-etorriek eta lanaren lekutzeekgarraioaren gorakada dakarte. Ezin da onartu, esa-terako, Danimarkan harrapatutako otarrainxkakMarokon zuritzea eta gero, potean sartu ondoren,Danimarkara berriz itzultzea. LAB saleroskinak etalana bertaratzearen aldekoa da. Garraioaren goraka-da hau oztopatzeko, jokamolde hauek gehiago zer-gapetu beharko lirateke, eta alderantziz, izakinakgutxiago. Honekin batera hurbileko nekazaritzabultzatu behar da, kontsumitzaileekin lotura sen-doagoak eraikiz; hondakinak sorburuan tratatzea-ren alde gaude, garraioa murriztuz eta ondasun sen-do eta iraunkorragoak ekoitzi behar dira, bizi-

zikloa luzatuz. Finean, neurri zehatzen bidez etengoda garraioaren hazkundea.

Horrekin batera, Ipar Euskal Herrirako egindakoproposamen zehatzen artean lehena izan da esateaez dela behar trenbide berririk dagoena hobetu bai-zik, adibidez, tren luze eta astunagoak martxan ja-rriz eta aldaketa modalerako konponbide sortaabiaraziz. Beste hainbat proposamen ere jakinarazidira egungo sistema hobetzeko, adibidez,bidaiarientzat Pauerako bidean bi geltoki irekitzeagomendatzen du sindikatuak, Maignonen etaGlain parean. Loturako garraio bat martxan jartzea

ere beharrezko ikusten da, Pau eta Baiona artean,sartu-irten orduetan. Garazi eta Baiona arteko lineaberriz jar daiteke indarrean ospitalearen parera etaGlainera iritsaraziz.

Ipar-Hegoalde ardatzari dagokionez, une honeta-ko aldiriko trenak (TERak Ipar Euskal Herrian etaCercaniasak Hegoaldean) eta sortzeke daudenakDonostia-Baiona (baita Akize edo Bordele ere) lo-tzen dituen tren lineekin ordezkatu beharko lirate-ke, Alvia eskualde arteko lokomotora berriak balia-tuz. Merkantzien garraiorako, BD/raffil teknologiaberriak martxan jarri behar dira, honek aukeraematen baitute gurpilen arteko zabalera batetikbestera pasatzeko modu azkarrean.

Orain arte bezala, LABek AHTren aurkako bo-rrokan eta egoera hobetzeko proposamenak susta-tzeko lanean dihardu.

Aitzakiarik ez, AHTak alternatiba du

BAIONA. Iraultzen

La construction du nouveau réseau de ligne àgrande vitesse à Ipar Euskal Herria fait partie desdébats incontournables en ce moment. En 2007eut lieu un débat public, comme simple formalité,pour recueillir les diverses opinions sur le sujet.Lors du débat, les données apportées par le RFFsur le collapsus du réseau ferroviaire suscitèrent lapolémique auprès des participants. Un groupesuisse composé d’expert présentat pour sa partune étude qui arrive à une toute autre conclusion.

Après ce débat public, un groupe du coordina-tion a été créé; il regroupe les membres de CADE(Collectif des Associations de Défense de l’Envi-

ronnement), toute personne intéressée par le sujetet LAB. Ce groupe se réunit tous les mois et orga-nise différents actes comme la réunion réalisée le19 janvier 2008 à Ustaritze et dans la quelle ontparticipé les personnes intéressées par le sujet, enfaveur ou contre le TGV.

A la fin de cette réunion, un document desynthèse et de contre-propositions avait été pré-senté. Grâce à LAB, cette synthèse a pu être éditéet sera divulguée avec le CADE (tous lesadhérents de LAB pourront le solliciter entéléphonant au bureau de LAB de Bayonne).D’autre part, des référendums seront organisésdans les villes comme cela a été fait à Ustaritze etMugerre l’an dernier.

Objectif: améliorer le transport

Beste aukerarik ez balego bezala AHT-a inposatu nahi dute .

“Urrunago eta lasterrago”leloa plan-egileenobsesio bihurtu da.Etengabeko zirkulazioaaskatasuna bezala saldunahi dute, baina ez dahala

1 0 2 0 0 8 k o U R R I A

Conflictos como los de Dornier e Indusal demuestran la necesidad de movilizarse.

DONOSTIA. Jose Luis Rezabal

La huelga es un instrumento esencial para unaacción sindical de corte reivindicativo, y constituyela máxima expresión del conflicto de clase. Confi-gurada como derecho fundamental en el ordena-miento jurídico, debería ser objeto de la máximaprotección por parte de los poderes públicos y, enparticular, de quienes están encargados de tutelarlos derechos conexos con la huelga, como son lalibertad sindical y la negociación colectiva.

Sin embargo, la realidad es bien distinta. La“unidad de acción” entre el empresariado y la Ad-ministración se proyecta aquí con intensidad, demodo que se limita y cercena el derecho de huelgaa través de distintos mecanismos: la imposición porparte de la autoridad laboral de servicios mínimosabusivos, la consideración expansiva de los serviciosesenciales para la comunidad, la amenaza de abor-tar el conflicto mediante laudos de obligado cum-plimiento o la inacción de la Inspección de Trabajoante la sustitución flagrante e ilegal de huelguistas yel desvío de la producción a otras plantas, por seña-lar los supuestos más frecuentes.

En los últimos tiempos observamos además unincremento de la persecución policial y judicial delas y los trabajadores huelguistas y de los militantesdel sindicato que participan en la lucha. Citaré doscasos en los que LAB ha tenido una participaciónrelevante, Indusal y Dornier:

En la huelga indefinida realizada en la lavanderíade Arrigorriaga Indusal, la intervención de la Ert-zaintza fue asfixiante, con un acoso constante a lasy los huelguistas y la apertura de atestados policia-les que sirvan de base para imponer multas admi-nistrativas y activar diligencias ante la jurisdicciónpenal. Con todo, resulta muy significativa la indi-cación de la Ertzaintza de que “si la huelga terminalos expedientes se pueden archivar”, en un claro in-tento de desactivar el conflicto tomando parte acti-va en defensa de la empresa. Nada de lo anteriorresulta extraño teniendo en cuenta los intereses declase que defiende con ahínco el partido que dirigela policía autonómica desde hace más de un cuartode siglo. Lo raro sería ver a la Ertzaintza disolvien-do una reunión del Consejo de Administración deIndusal por la ilegal discriminación laboral por ra-zón de género.

Intento de criminalización En el caso de Dornier, empresa encargada del

servicio de OTA en Iruñea, la situación es aún máscomplicada. A pesar de la firma del convenio colec-tivo cuya negociación dio origen a la huelga, las de-nuncias presentadas en su día por la empresa y al-gunos esquiroles han seguido su curso.

Hasta un total de nueve huelguistas han sidoacusados, en dos procedimientos penales, por un

Derecho de huelga: se intensifican las amenazas

supuesto “delito contra los derechos de los trabaja-dores”, previsto en el artículo 315.3 del Código Pe-nal, enfrentándose a penas de tres años de prisión.Hay que tener en cuenta que, según el artículo 80del Código Penal, solo cabe la suspensión de la eje-cución de las penas en condenas no superiores a dosaños, por lo que una eventual sentencia condenato-ria en los términos solicitados por la Fiscalía de Iru-ñea supondría el ingreso en prisión de los huelguis-tas. Se ha dictado una primera sentencia, el pasado10 de abril, que absuelve a dos acusadas por falta depruebas. El 9 de septiembre se celebró el segundode los juicios, no habiéndose dictado sentencia to-davía.

Es realmente grave que se quiera criminalizar elejercicio del derecho de huelga penalizando la ac-tuación de los piquetes informativos, cuya actividaddebería tener plena protección jurídica al formarparte del contenido esencial del derecho de huelga.

Estamos ante un intento de amedrentar a la clasetrabajadora, poniendo bajo sospecha su principalinstrumento de autotutela. Se pretende disciplinar alas y los huelguistas, atemorizándoles con los rigoresdel Derecho Penal, buscando sentencias ejemplari-zantes que cuentan con el impulso de la patronal yla colaboración de la Fiscalía.

Juridikoa

En Dornier unaeventual sentenciacondenatoria en lostérminos solicitadospor la Fiscalíasupondría el ingresoen prisión de loshuelguistas

sindikalgintza

2 0 0 8 k o U R R I A 1 1

¿Negocio o construcción nacional?

DONOSTIA. Joxean Urkiola

El debate sobre la fusión de las cajas se está cen-trando interesadamente en si ésta debe ser entre doso entre tres, ocultando así otros intereses. En pri-mer lugar, pretenden ocultar el debate fundamentalde la territorialidad, centrándolo en el modelo au-tonomista y olvidando una vez más al conjunto deEuskal Herria. Tampoco se está analizando el mo-delo social que van a construir, únicamente se hancentrado en analizar la viabilidad mercantil de esteproyecto.

Estos dos puntos, modelo social y de país, resu-men las claves de la cuestión. LAB ha vuelto a pre-sentar a las presidencias de las cajas, de la mismaforma que lo hizo en 2005, los temas de debate ne-cesarios para afrontar con garantías un proceso defusión que realmente pudiera posibilitar una caja alservicio de Euskal Herria y que contribuyera a lacreación de un sistema financiero vasco. Un guiónabierto que el sindicato entiende, debe incluir lossiguientes temas: participación y democratización,control y garantías, inversiones y obra benéfico-so-cial, empleo, territorialidad, una caja para toda Eus-kal Herria. Pero el sindicato no ha recibido todavíaninguna respuesta para poder debatir y negociar.

Detrás de este afán por una fusión a dos seencuentran los intereses políticos del PNV que per-dería la mayoría en la asamblea de Kutxa y por elloquiere garantizar el control de la nueva entidad.Después de tres años sin que hayamos recibido nin-guna respuesta a nuestra propuesta, ahora, deprisa ycorriendo, lanzan un envido, con el único propósi-to de seguir con el control de la nueva entidad, pe-ro, eso sí, con la excusa de la actual crisis.

Desde la perspectiva de LAB lo importante paradeterminar si este proyecto es aceptable o no, no sedirime en parámetros de acumulación de capital ode capacidad de asunción de grandes proyectos. Lapregunta a responder es si el modelo es acorde a lasnecesidades de nuestra sociedad.

La propuesta de LABLa propuesta de LAB es conocida por los presi-

dentes desde hace ya tres años, pero al parecer noestán dispuestos a aceptarla, ni siquiera a discutirla.El proyecto pasa por la apuesta por un modelo so-cial y de país en el que esta entidad permitirá suvertebración social y económica, y en el que EuskalHerria deberá ser el marco de relaciones laborales ysociales. Su gestión será pública, plural y el euskara

deberá ser el idioma oficial. LAB también piensaque esta entidad deberá reforzar la obra social conun aumento de las aportaciones.

Las cuestiones laborales y de empleo son un ele-mento clave para el sindicato. Según este proyecto,la nueva caja establecerá, a efectos de negociacióncolectiva, el territorio de Hego Euskal Herria comoámbito de sus relaciones laborales. También deberágarantizar que se mantendrá el nivel de empleoexistente y establecerá una política de contrataciónque elimine la precariedad. La renovación de partede la plantilla deberá de hacerse por sustitución,con contrataciones en condiciones dignas, hacien-do frente a la política de subcontratación y elimi-nando dobles escalas salariales. Con demasiada fre-cuencia se amortizan puestos de trabajo con objeti-vo de abaratar costes laborales. Por último, LABcree que se debe abordar un protocolo laboral defusión y un pacto de homologación en donde seconcreten las cuestiones más importantes, haciendohincapié en la precariedad y la discriminación.

Para LAB las cuestiones relativas al ámbito labo-ral y de empleo son parte del debate del modelo yestá dispuesto a debatirlo en su conjunto pero no aavalar un proyecto basado en intereses mercantilis-tas, económicos y políticos, y alejado de las necesi-dades de Euskal Herria.

Al sindicato no se le ha perdido nada en negociosde otro tipo como los que tememos que están sien-do prioridad de los actuales dirigentes de las cajas.No avalará una operación al servicio de oscuros in-tereses económicos que considera fraudulentos yalejados de las necesidades de la sociedad.

LAB defiende una caja al servicio de la sociedad

Ekonomiasindikalgintza

Rueda de prensa que ofreció LAB en Gasteiz para explicar su posición ante la hipotética fusión de cajas. ARP

LAB no avalará unproyecto basado enintereses mercantilistas,económicos y políticos, yalejado de lasnecesidades de EuskalHerria

GASTEIZ. Rafa Izquierdo

Hace poco más de un año que se desató la crisisfinanciera en EEUU, y lo que en principio parecíaser un problema limitado al estallido de la burbujainmobiliaria estadounidense y la morosidad de loscréditos hipotecarios de alto riesgo o “subprime” seextendió rápidamente a los mercados financierosinternacionales, contaminados por la propagaciónde productos financieros poco transparentes y liga-dos a la titulización de créditos subprime.

La expansión de la inestabilidad financiera a es-cala global ha provocado la falta de liquidez, el en-carecimiento del crédito e incluso el riesgo de co-lapso del sistema financiero mundial. Estas pertur-baciones se han trasladado a la economía real, dan-do lugar a un escenario de desaceleración e incerti-dumbre.

Otro factor que ha trastornado la economía hasido la escalada de precios del petróleo, los alimen-tos y las materias primas en general. El incrementoestructural de la demanda mundial de estosproductos no justifica el exagerado aumento deprecios; todo indica que la magnitud de este alza deprecios se debe al importante movimiento de capi-tales especulativos que busca refugio en los merca-dos futuros de las materias primas o “commodities”como consecuencia de la crisis financiera y el ajustedel sector inmobiliario.

La severa corrección a la baja que recientemente

han sufrido los precios de las materias primas con-firma la existencia de una burbuja especulativa queya parece desinflarse. Por tanto, es probable que apartir de ahora las tensiones inflacionistas disminu-yan.

En todo caso, los efectos del encarecimiento delpetróleo han sido más intensos en aquellas econo-

mías que mantienen una fuerte dependencia ener-gética de los hidrocarburos, como es nuestro caso.

Los primeros sectores en soportar las consecuen-cias directas del nuevo shock petrolero fueron elagrícola, el pesquero y el transporte por carretera.Pero al final, el progresivo incremento de los pre-cios al consumo ha ido mermando el poder adqui-sitivo del conjunto de la clase trabajadora.

Por supuesto, la situación resulta mucho más du-ra para las capas sociales con menos recursos por-que dedican la mayor parte de sus ingresos a lacompra de alimentos básicos, precisamente uno delos componentes que más ha influido en el descon-trolado aumento del IPC.

Además de la especulación en “commodities”,otra de las razones que explica la carestía de ciertosalimentos apunta al control que las grandes cadenasde distribución y las multinacionales de la alimen-tación ejercen sobre los mercados y los precios.

Ante el continuo repunte inflacionario, el BancoCentral Europeo, más preocupado por la inflaciónque por los síntomas de desaceleración, ha decididoendurecer la política monetaria, aumentando lostipos de interés. La restricción crediticia y el incre-mento de los gastos financieros han forzado el ajus-te de la actividad productiva al moderar el consumoprivado y la inversión, agravando así eldebilitamiento económico en Europa.

En Euskal HerriaLa economía vasca no es ajena a este clima de ra-

lentización; sin embargo, está resistiendo mejor queotras economías de nuestro entorno y todavía man-tiene un ritmo de crecimiento en torno al 2,6% entasa interanual. Esto es debido al mayor peso de laindustria en la estructura productiva y a una menordependencia del sector de la construcción, ahora endeclive.

No obstante, la evolución de los precios y de lostipos de interés han provocado el deterioro de losniveles de confianza, la reducción de los márgenes yuna considerable merma de la renta disponible delas familias. Estos factores reducen el impulso in-versor de las empresas y obligan a contener el con-sumo de los hogares.

El menor dinamismo de la inversión y del consu-mo ya se ha trasladado al mercado laboral, que acu-sa una menor creación de empleo, y un repunte delparo en aquellos sectores ligados a la construcción ya la producción de bienes de consumo duradero.

Pero el origen de la actual situación económicano responde únicamente a factores externos. Lamaduración del ciclo y el agotamiento de un mode-lo de crecimiento insostenible y basado en el crédi-to fácil, el consumo desmesurado y la especulacióninmobiliaria, impondrán la corrección de los gravesdesequilibrios incubados en la fase más expansiva:el excesivo endeudamiento familiar y la sobrevalo-ración de los precios de la vivienda.

Ekonomiasindikalgintza

La globalización ha hecho que la crisis desatada en EEUU se haya extendido a todo el mundo.

1 2 2 0 0 8 k o U R R I A

Crisis financiera

Capitalismo, un modelo agotado

Esta situación resultamucho más dura para lascapas sociales conmenos recursos porquededican la mayor partede sus ingresos a lacompra de alimentosbásicos

2 0 0 8 k o U R R I A 1 3

DONOSTIA. Maider Jauregi

Kurtso honetan sindikatuaren jarduera zuzendu-ko duten ardatz nagusiak antolatzerakoan arretaberezia eskatzen du nahitaez egungo testuinguruak.Langileok, esan beharrik ez da, gero eta zailtasunhandiagoak ditugu gure bizimodua baldintza dui-netan garatzeko; egungo baldintza horiek dira, hainzuzen ere, testuinguru ekonomiko eta sozial honenezaugarri nagusienak. Beste behin ere bistakoa dainstituzioek“krisiari aurre egiteko” aurkezten dituz-ten neurriekin zer bilatzen duten: kapitalaren inte-resak zaintzea. Langileokin ez da inor gogoratzen.

Ez dute aztertzen egoera ekonomiko eta sozialhonetara zergatik eta nola iritsi garen. Ez zaie inte-resatzen benetako arrazoien inguruko gogoetarik.Garapen ereduaren inguruko eztabaidak falta dira.

Langileen aldeko neurriak ez, baina hazkundeabultzatzeko erabakiak hartzen ari dira instituzioak.Diru publikoa erabili interes pribatuak babesteko,hori da eragiketa. PNV eta UPNri ongi datorkietestuingurua, hain zuzen ere, eredu ekonomikoansakontzeko. Gauza bat da erabakitzeko eskubideariburuz hedabideetan konfrontazio itxura emanezerakutsi nahi dutena eta beste bat, benetako kudea-keta politikoa.

Argi dago Euskal Herriko bilakaera ekonomikoamodu sakonean aztertu behar dela, bai nazio maila-ko azterketak eginez, bai lurralde bakoitzeko azter-ketarekin. Langileok aurre egin behar diogu egoe-rari, nahiz eta oztopo izan sakoneko aldaketak era-bakitzeko eskubide eza.

Langileok autodeterminazioaAipatu testuinguruak agerian uzten du Euskal

Herriak duen aldaketa politiko eta sozialen beha-rra. Horiek lortzeko borrokan beste urrats bat ema-teko prest da LAB, eztabaida sozial eta politikoasustatuz, eta eztabaida horren erdigunean kokatuzerabakitzeko eskubidea eta aberastasunaren bana-keta, alternatibaren bi ardatzak. Proposamen era-ginkor baten bidez langileen mobilizazioa indartzeaizango da aldarrikapen horiek lantzeko bidea.

“Langileok autodeterminazioa” leloak argi etagarbi finkatu eta zabaltzen du sindikatuaren jarrerazein den Euskal Herrian gauzatu beharreko aldake-ta politikoaren aurrean. Erreferentzia hori bera era-

biliko da datozen hilabeteetan ere eztabaida politi-koan eragiteko.

Burujabetza prozesuan sakontzen egin nahi duLABek bere ekarpena. Ekimenak, nola ez, bere bai-tan jasoko du askatasun demokratikoen aldeko al-darrikapena, Euskal Herriaren eskubideen defen-tsan.

Enpleguaren defentsa ardatzEgoera ekonomikoaren inguruko eztabaida lan-

gile ikuspegitik astintzeko momentua da; aberasta-sunaren banaketaren inguruko irakurketa eta alda-rrikapen propioak ditu sindikatuak, baina LABennahia ere bada beste hainbat eragilerekin bateraaritzea aldaketaren bidean mobilizazio soziala in-

Instituzioek kapitalareninteresak zaintzen dituzte;langileokin ez da inorgogoratzen

Labetik

Au moment de fixer les objectifs pour l’année àvenir, il n’est pas possible de laisser de côté la si-tuation économique actuelle. Les travailleurs ontde plus en plus de difficultés à avoir desconditions de vie et de travail dignes. Face à cettecrise, les institutions ont préféré soutenir la crois-sance laissant de côté les travailleurs. Il est évidentqu’il faut analyser la situation économique actuel-le de façon à faire face avec tous les moyens dontdispose le syndicat.

La situation actuelle met en évidence le besoind’un réel changement politique pour le Pays Bas-que. Et c’est dans cette direction que LAB veutavancer ; avec le soutien et la mobilisation destravailleurs et en plaçant au coeur du débat ledroit de décision et le partage des richesses.

En ce qui concerne la défense de l’emploi, LABa fait sa propre analyse et est prêt à menerjusqu’au bout ses revendications. Et même si elles

sont nombreuses, LAB a les idées claires, les tra-vailleurs doivent être au coeur du débat. Le PaysBasque à besoin d’un vrai changement social quirespectera les droits de toutes et de tous, et enmême temps mettra l’accent sur le besoin de ser-vices publics de qualité.

Le syndicat LAB ne peut pas rester immobileface aux accidents de travail. En réponse à cesdrames, LAB doit créer de nouvelles dynamiquesaussi bien dans les centres de travail que dans lesrues.

Tous ces objectifs devront être approfondisdans les entreprises par le biais de l’action syndi-cale. L’analyse de la réalité de chaque centre detravail devra permettre la planification et la miseen place d’actions spécifiques. Et lors de la négo-ciation des conventions collectives, les travailleursne devront pas perdre de vue l’objectif principal,qui est la défense de l’emploi digne.

Un emploi digne pour toutes et tous

08-09 Lan ildoak

Zailtasunen gainetik, bidea eginez

Autodeterminazioaren autobusa zain dugu langileok.

1 4 2 0 0 8 k o U R R I A

dartzen. Proposamen bateratua jorratzeko prest dasindikatua, beti ere, langileria kalera atera dadinaldaketak exigituz. Herri bezala erantzuteko uneada, eta zentzu horretan, apostu garbia da LABetikegiten dena.

Asko dira kurtso honetarako aldarrikapenak. La-naren eta aberastasunaren banaketari lotutakoeklangileentzat erreferentzia izan behar dute eta alda-rrikapen horiek garatzeko neurri zehatzak proposa-tuko dira.

Zentzu horretan, politika sozialetan sindikatua-ren interbentzioa zehaztu eta artikulatu behar da.Bide hori egiteko asmoz oinarrizko errentaren in-

guruko lanketa egingo du LABek. Aldaketa sozia-lak lortzeko ezinbestekoa da eskubide sozialak ber-matzea, eta horrek, era berean, kalitatezko zerbitzupublikoak izatea eskatzen du.

Politika sozialen baitan, oinarrizko eskubideeidagokienez, etxebizitza eskubidea bermatzearen al-deko borrokan ere hor izango da LAB, interbentziosindikalaren bitartez instituzioei zuzendutako alda-rrikapenak eginez.

Testuinguru ekonomiko honek enpleguaren bi-lakaerari arreta berezia ematea eskatzen du, argiakbaitira prekarietatean oinarritutako lan harrema-nen ereduan sakonduko denaren iragarpenak.

Hortaz, enplegu politikarako proposamenaren in-iziatiba berreskuratu eta ardatz izango du LABekinstituzioei benetako elkarrizketa soziala artikuladezaten egingo dien aldarrikapenean. Borroka ho-rretan lantokiak izango dira ekintza sindikalarengune nagusi. 2009ko urtarrila eta maiatza bitarteanekimen zehatzak landuko dira lantokietan.

Lan osasunaLan osasunean inflexio puntu berria jarriko da.

Lantokietan eta kalean istripuen kontrako erantzu-na indartzeko urrats berriak ematea izango da aur-tengo plangintzaren helburu nagusietako bat.

Labetik

Lan eta aberastasunbanaketari lotutakoaldarrikapenekerreferentzia izan behardute lan-urte honetan

Lan osasunaren arloaninflexio puntu berriajartzeko unea da, bailantokietan, bai kalean

Lan ildoen barruan, prekarietatearen aurkako borroka lehentasunetan kokatzen da.

El contexto actual influye de manera especial enlas líneas generales de trabajo de este curso. A lahora de sacar una foto de la situación, el foco sedirige hacia la cada vez mayor dificultad que tene-mos los y las trabajadoras para organizar nuestravida en condiciones dignas.

Las medidas que se presentan desde las institu-ciones para hacer frente a la crisis no hacen másque proteger los intereses del capital. Los debatesen torno al modelo de desarrollo brillan por su au-sencia, como las declaraciones que ponen en dudael capitalismo; al contrario, lejos de preocuparsede la situación de los trabajadores y trabajadoras,PNV y UPN se aprovechan de la coyuntura paraprofundizar en el modelo económico actual.

Nos corresponde a los y las trabajadoras hacerfrente a la situación, aunque el no reconocimiento

del derecho a decidir siga suponiendo un obstácu-lo. El contexto del que hablamos deja en evidenciala verdadera necesidad de cambios políticos y so-ciales en Euskal Herria. LAB pretende desarrollarel debate social y político de este curso en torno ados ejes principales: el derecho a decidir y el repar-to de la riqueza.

Así mismo, se entiende que ahora más que nun-ca, el debate respecto a la situación económica tie-ne que darse desde el punto de vista de la clase tra-bajadora. LAB hace su propia lectura sobre el re-parto de la riqueza, lo que no le impide actuarjunto con otros agentes con el fin de reforzar lamovilización social y allanar el camino del cam-bio. Las reivindicaciones relacionadas con el repar-to del trabajo y la riqueza deben servir de referen-cia para los trabajadores. Desde el sindicato se

propondrán medidas específicas que propicien eldesarrollo y la consecución de dichas reivindica-ciones.

Hablando de los objetivos a cumplir, se preten-de poner un nuevo punto de inflexión en la saludlaboral, para que la respuesta contra los accidenteslaborales sea cada vez mayor, tanto en los centrosde trabajo como en la calle. Desde octubre hastafinales de año está previsto elaborar la dinámicaconfederal y a principios de 2009 llegará el puntode inflexión con las movilizaciones.

La acción sindical de este curso se diseñará entorno a todas estas líneas aquí expuestas. Las Fe-deraciones y la Comisión de Acción Sindical seránlas encargadas de diseñar su desarrollo y las secre-tarías comarcales de dinamizar las áreas de inter-vención.

Un contexto, dos ejes principales

Aipatutako bi eremuetan mobilizazioa indartubehar da. LABek badu erantzuna indartzeko ere-dua finkatzen duen protokoloa; hausnarketaren bi-dez egungo zailtasunak gainditu eta protokolo ho-rretan sakontzea da helburua. Lan istripuen aurka-ko borroka kurtso hasieratik da erreferentzia nagu-si. Urritik urte bukaera arte dinamika konfederalagaratuko da eta 2009.urtea hastearekin batera, ur-tarrilean, mobilizazioak indartu eta inflexio puntuajarriko da.

Ekintza sindikalaAipatutako ardatzak eta helburuak lantzea izan-

go da aurten ekintza sindikalaren arloan egitekonagusiena. VII. Biltzar Nagusiak ekarri dituen be-rrikuntzetako bat da federazioen sorrera. Ekintzasindikala eremu bakoitzaren errealitatearen eta bal-dintzen arabera sakonago aztertu eta definitzekogaitasuna edukitzeko eratu dira federazioak. Lehenurratsa emanda, eredua errotzeko eta eskaintzendituen aukeretan sakontzeko urtea izango da aur-tengoa.

Zalantzarik gabe, barneko eztabaidek garrantziaizango dute, baina interbentzio sindikalean ereegoerak eskatzen duen neurriko indarra jarriko da,aldarrikapenak aberastasunaren banaketan koka-tuz.

Enpleguaren defentsa izango da ekintza sindika-laren ardatz nagusia hitzarmenak negoziatzerakoan.Hor badira zerrendatu beharreko lerro nagusi ba-tzuk: Lanpostuen defentsa, enpleguaren suntsiketadakarten espedienteen aurrean; lanorduei dagokie-nez, ez luzapenik, ez lanorduak malgutzeko neurri-rik; soldatei arreta berezia eman behar zaie enpresahitzarmenetan; emakumeen aurkako diskrimina-zioari aurre egiteko borroka...

Federazioetatik eta ekintza sindikaleko batzorde-tik etorriko da plangintzaren garapena, eta bertanazalduko dira lantokietan landu beharreko ildoaketa lehentasunak. Eskualdeko idazkaritzak izangodira, halaber, interbentzioa dinamizatzeko guneak.

2 0 0 8 k o U R R I A 1 5

Labetik

Industria

Metalgintza

Eraikuntza-Kimika

Zerbitzu Pribatuak

ZebitzuPribatuak

Garraio-Itsasoa

Zerbitzu Publikoak

Administrazioa

Irakaskuntza

Osasungintza

Sozio-komunitarioa

FEDERAZIOAK

SEKTOREAK

Ekintza sindikala eremubakoitzaren baldintzenarabera sakonago aztertueta definitzeko gaitasunaedukitzeko eratu dirafederazioak

DONOSTIA. Iraultzen

LAB sindikatuak beti izan du langileekiko kon-promiso tinkoa eta datozen urteetan ere horretanjarraitzeko asmoa du. VII. Biltzar Nagusian etxekolan asko finkatu arren, LABek argi du antolakun-tzari dagokionez zer nolako sindikatua garatu nahiduen eta zeintzuk izan behar duten indartu behardiren arloak edota protagonismo gehiago eskatzendutenak.

Gaur egungo gizartearen aldaketarekin batera,sindikatuak ere bere burua birkokatu behar du. LA-Ben jarduerak, organigrama, antolatzeko erak erre-alitateei erantzun behar die, eta horretarako langile-en aktibazioa ezinbestekoa da. Bide honetan aurre-ra egiteko, sektoreetan eta batez ere eskualdekoidazkaritzetan finkatu behar dira egin nahi den sin-dikalismoaren oinarriak.

LABek dituen helburuak landu ahal izateko mili-tanteen zuzeneko interbentzioa oinarrizkoa da etahorretarako gertutasuna behar da; enpresetatik, sailsindikaletatik, herriko dinamiketatik hurbil egonbeharra dago.

Sektoreen antolaketaLangileek dituzten arazoei eta beharrei ahalik eta

hobekien erantzuteko asmoz, VII. Biltzar Nagusianaldaketak onartu ziren sektoreen antolaketan. Alda-keta hauekin sindikatuak jauzi berria eman nahi

izan du. Etapa berri honetan sektoreetako zuzenda-ritzako guneak indartzeko beharra sentitzen zuensindikatuak eta horretarako hiru federazio sortu di-ra: federazio bakoitza idazkari batek, interbentzioe-tako arduradunak eta sektoreko arduradunek osa-tzen dute. Federazioetako idazkariak, halaber, Exe-kutiboko kide dira.

Berrikuntza hau beste askoren artean kokatu be-harrekoa da. Hain zuzen ere, lanurte hasiera hone-tan sindikatua gertutik begiratuz gero aldaketa askoaurki ditzakegu organigramaren maila guztietan.

Sindikatuaren ustetan antolaketa on bat behar-beharrezkoa da langileak dituzten beharrei ahaliketa modu eraginkorrenean erantzun ahal izateko.Langileekiko gertutasuna eta elkarlana izango diralangileria aurrera eramateko gakoak.

Antolakuntza

Diseinu berria

LABek argi du zer nolakosindikatua garatu nahiduen eta zeintzuk izanbehar duten indartubeharreko arloak

1 6 2 0 0 8 k o U R R I A

Labetik

DONOSTIA. Garbiñe Aranburu

Burutu berri dugun Biltzar Nagusian datozen lauurteetarako sindikatuaren ardatz nagusiak izangodirenak erabaki ditugu eta baita ardatz horiek ga-ratzerakoan, modu eraginkorrean aurrerapausoakemateko nola antolatuko garen ere: federazioaksortzea izan da erabakietako bat.

Ekintza sindikalean urrats berriak eman eta alda-rrikatzen dugun eredu ofentsiboan sakontzen joate-ko, gure interbentzioan esparru bakoitzaren erreali-tate eta behar espezifikoak kontuan hartu eta ho-rren araberako planteamenduak egin behar ditugu.

Hasi berri dugun kurtso honi begira erronkahandia dugu Industria Federazioan. Biltzar Nagu-sian ekintza sindikalean onartutako ildoak testuin-guru ekonomiko korapilatsuan garatu beharko di-tugu ekonomiaren moteltze edo krisia dela eta.Ezin dugu kanpotik datozen planteamenduen zainegon, eta horren arabera defentsiban kokatu. Bizidugun moteltze ekonomiko honek gure eredu sin-dikala auzitan jartzera ez, alderantziz indartzera era-man behar gaitu.

Enpresen krisia, kapitalaren krisia, guztion krisibilakatu nahi dute eta horretarako enpresarien, ins-tituzioen eta hainbat komunikabideren laguntzare-kin beldurra sortzen saiatuko dira, langileen mobi-lizazio eta erantzun gaitasuna indargabetu eta besteaukerarik egongo ez bailitzan langileen lan eta bizibaldintzetan atzerapausoak onar ditzagun.

Krisia ez dugu langileok sortu eta ez dagokiguguri irtenbidea ematea. Azken urteak hazkundeekonomikoko urteak izan badira ere, hazkunde ho-ri ez da bideratu langileen lan baldintzak edo solda-tak hobetzera. Sortutako aberastasuna banatzerako-an ez dira enpresariak langileekin oroitu, bainaorain, beren irabazi tasak mantentzeko zailtasunakdituztenean, moteltze ekonomikoaren erabilpeninteresatua egin eta berriro ere langileentzat kalte-garriak izango diren errezetak jarri dituzte mahaigainean; errezeta horiek enplegua suntsitu eta lankostuak merketzea dute helburu, horretarako bitar-teko hauek erabiliz: soldatak moteltzea, langabezia-ren igoera, behin-behineko kontratuak deuseztea,erregulazio espedienteak, lekualdatze mehatxuaareagotzea, zerbitzu publikoen pribatizazioa etab.

Gakoa aberastasuna banatzeko moduan dago etadiskurtso eta proposamen argi eta zehatzekin langi-leengana helarazi behar duguna da aldarrikapeneta-rako tartea izan, badela. Lana eta aberastasuna ba-natzearen erreferentzia da indartu behar duguna etanorabide horretan enplegu duinaren aldeko aldarri-kapena eta borroka izango da lehentasuna ekintzasindikalean eta negoziazio kolektiboan.

Enplegu duinaren aldeko borroka Industria Fe-derazioan zertan gauzatzen den zehaztu behar du-

gu. Datorren urtean lanpostuen suntsitzeari arretaberezia jarri eta aurre egin beharko diogu. Batetik,lantegiak itxi eta erregulazio espedienteen bidez ka-leratzeak izango direlako, eta bestetik, behin-behi-neko kontratuak dituzten langile batzuei ez zaizkie-lako kontratuak berrituko eta hainbat lanpostu des-agertuko dira modu ez hain “traumatikoan”. Gogo-ratu behar da behin-behineko kontratuen gehien-goa iruzurrean eginikoa dela eta finkoak izanbeharko luketela. Modu bateko edo bestekolanpostuen galerarik ezin dugu ontzat eman, etaaurka azaldu beharko dugu lanpostuak mantentzeadefendatuz eta borrokatuz.

Lanpostuak defendatzetik haratago, lan baldin-tza eta soldata duinen aldeko borrokarekin jarraitubeharko dugu, arreta berezia jarriz testuinguru ho-

nek emakumeengan izan dezakeen eragin are kalte-garriagoan.

Lan osasunarena ere landu beharreko ildogarrantzitsua izango da. Lan istripuen aurrean ema-ten dugun erantzuna indartzearekin batera, lanto-kietako ekintza sindikalean lan osasun eta segurta-sun ezaren arazoa gure ekinbidearen erdiguneankokatzeko urratsak ematen joatea behar beharrez-koa izango da.

Bizi dugun momentu ekonomiko honetan, be-raz, inoiz baino garrantzitsuagoa da langileak dis-kurtso eta alternatiba argi eta zehatzen inguruanondo prestatzea, eta aldaketak bultzatu nahi badi-tugu, kalera ateratzea beste biderik ez dugula bar-neratzea. Azken batean, langileen mobilizaziorakoindarra garatu behar dugu.

Errezetarik onena, LABen eredu sindikala indartzea

Industria Federazioa

El empleo digno como objetivoLa Federación de Industria, como las otras dos federaciones, comienza a desarrollar las lineas de trabajo

decididas para los próximos cuatro años en el contexto de desaceleración económica. Es ahora, y no enlos años de bonanza económica, cuando los empresarios empiezan a acordarse de los trabajadores y lastrabajadoras, exigiéndonos actuar con responsabilidad. Pretenden justificar así los intentos de aplicar nue-vas medidas que suponen nuevos retrocesos en las condiciones laborales y de vida de las personas trabaja-doras.

En este contexto resulta muy importante concretar cómo se desarrolla la lucha por el empleo digno enla Federación de Industria. Más allá de defender los puestos de trabajo, tenemos que seguir luchando porunas condiciones de trabajo dignas, poniendo especial atención a la situación de las mujeres.

Otro de los puntos a tener muy en cuenta es el de la salud laboral; el objetivo principal es hacer del de-recho a la salud y la seguridad en el trabajo en el centro de las reivindicaciones a desarrollar mediante laacción sindical.

Ahora, más que nunca, debemos asumir que para impulsar los cambios necesarios no queda más op-ción que la de mobilizarse y salir a la calle. Tenemos que profundizar en nuestro modelo sindical, organi-zándonos en torno a una alternativa clara y concreta.

Egungo testuinguruan aurreikusten den lanpostuen suntsitzea gogor borrokatuko du LABek.

DONOSTIA. Amaia Almirall

La característica principal de la Federación deServicios Privados se resume en su diversidad; aglu-tina espacios y debates estratégicos que, por su im-portancia, superan la propia Federación. Los retosque LAB ha de asumir, por tanto, son numerosos.Sin profundizar en todos ellos, tiempo habrá másadelante para hacerlo, enumeramos brevemente losprincipales:

El objetivo de un Marco Vasco de Relaciones La-borales tiene sus propios nombres y apellidos: tra-bajadoras y trabajadores de telemarketing llevan yauna larga pelea, desde la movilización a la huelga,para arrancar un convenio autonómico que dignifi-que sus condiciones; ahora se suman las ambulan-cias; banca, seguros y ahorros siguen en su trabajopor un convenio propio. Tenemos todavía multitudde empresas o subsectores enmarcados enconvenios generales o de empresa de ámbito estatalcuya negociación hay que ubicarla en el ámbitovasco, con claras estrategias de actuación, organi-zando el conflicto con determinación, cuando asísea necesario.

Estamos ante sectores en clara expansión. Poruna parte, porque las tendencias económicas denuestro entorno avanzan hacia un aumento del co-mercio o el transporte, junto con nuevos modelosde producción ligados a los servicios. Por otra, por-que como consecuencia directa de las privatizacio-nes, subcontrataciones o externalizaciones, hay queañadir un cada vez mayor número de trabajadores ytrabajadoras que antes se incluían en otros sectores.El objetivo de reagruparles atendiendo a sus necesi-dades y problemáticas específicas mira hacia ese co-lectivo.

En clave de negociación colectiva, sigue siendoprioritaria la consecución de convenios sectorialesen aras a garantizar una base mínima de derechos y

homogeneizar condiciones laborales de sectores es-pecialmente atomizados. La lucha contra la preca-riedad dibuja un mapa de bajos salarios, dobles es-calas, jornadas parciales, contratos de obra y even-tuales, horarios partidos o jornadas eternas, ademásde estar muy lejos del objetivo de las 35 horas.

Hablar de la conciliación de la vida laboral y per-sonal es un sueño imposible si no se activan planesde igualdad, si no priorizamos entre nuestras reivin-dicaciones la lucha contra la precariedad y contralos sutiles sistemas de discriminación que han idoideando en las empresas. La necesidad de continuaravanzando en procesos de homologación de condi-ciones salariales y sociales o la de asegurar la subro-gación, siguen estando entre las prioridades diarias,

mientras avanzamos en un debate confederal sere-no sobre los procesos de reversión dentro de la vi-sión general sobre servicios públicos.

A estas consecuencias ya conocidas del neolibera-lismo hay que añadir nuevas amenazas tanto localescomo generales. Entre estas últimas hemos vistohacia dónde apunta Europa con proyectos como ladirectiva Bolkenstein, las propuestas privatizadorasconstantes de sectores claves como el transporte, lastelecomunicaciones, los puertos... Ahora hay queañadir el acoso de los Tribunales de la Competen-cia. Disfrazados de salvadores de los derechos de lasy los consumidores, en realidad, practican un dobleobjetivo: salvaguardar las leyes del mercado, es de-cir, la ley de la selva siempre a favor de los interesesdel capital y limitar cada vez más la intervención delos agentes sociales.

Por último, desde la Federación debemos liderarla intervención sobre materias que llevamos yatiempo analizando en el sindicato o junto con otrosagentes sociales y en las que hay que seguiravanzando. Por recordar algunas: los modelos deconsumo y sus consecuencias múltiples, las políti-cas de transporte, los grandes macroproyectos(AHT, Puerto de Pasaia), la importancia de apunta-lar el sector primario, la necesidad de un sistemafinanciero público propio, etc.

Luchas y victorias como la de Indusal, que seanaliza en este número de Iraultzen, nos dicen quequeda mucho por hacer, pero que es posible conse-guirlo.

2 0 0 8 k o U R R I A 1 7

Labetik

Numerosos sectores, multitud de retosZerbitzu Pribatuetako Federazioa

En clave de negociacióncolectiva, sigue siendoprioritaria la consecuciónde convenios sectorialesen aras a garantizar unabase mínima de derechos

Son muchos los sectores que se aglutinan en esta Federación.

ObjectifsLes objectifs de LAB pour l’année à venir sont

nombreux. Sans entrer dans les détails, il est pos-sible d’affirmer que les travailleurs de la fédéra-tion des services publics auront comme principalobjectif la signature de nouvelles conventionscollectives dans le but d’homogénéiser les condi-tions de travail. La lutte contre la précarité (salai-res, 35 heures, contrats à temps partiel…) et lesmenaces du néolibéralisme présent aussi biendans les entreprises qu’au niveau des politiqueseuropéennes feront partie des principaux axes detravail du syndicat.

1 8 2 0 0 8 k o U R R I A

Labetik

Zerbitzu Publikoetako Federazioa

BILBO. Arantzi Sarasola

Sortu berri den Zerbitzu Publikoetako Federa-zioren baitan Irakaskuntza, Osasungintza, Admi-nistrazioa eta Zerbitzu Soziokomunitarioen sekto-reak bildu ditugu.

Euskal Herrian 253.000 langile aritzen dira fede-razio honek biltzen duen eremuan modu zuzenean,hau da, administrazioak kontratatuta. Horiez gain,langile asko daude zerbitzu publikoetan lan egitendutenak, baina pribatizazioaren bidetik enpresa ba-tek edo bestek kontratatuta; kopuruan, beraz, lan-gile multzo oso garrantzitsua da geure egunerokopraktika sindikalean eta negoziazio kolektiboarenborrokan defendatu eta aktibatu beharrekoa.

Batek baino gehiagok pentsa lezake Zerbitzu Pu-blikoetan eta Administrazioan prekarietaterik ezdagoela eta lan baldintzak ezin hobeak direla, bainaez da horrela. Sektore Publikoan prekarietateakizen oso ezaguna du: pribatizazioa. Baldintza txa-rrak jendaurreko ardurari lotuta agertzen zaizkigugehienetan, lan karga eta erritmo handiei lotuta.Zer esanik ez zerbitzu soziokomunitarioen arloanlanean dabiltzan langileen kasuan (etxez etxeko la-guntzaileak, adinekoen egoitzak...).

Dena dela, Zerbitzu Publikoen Federazioarenzerizana honetatik haratago heltzen da. GeureaEuskal Herriarentzat independentzia eta sozialis-moa aldarrikatzen dituen sindikatu soziopolitikoadenez, Euskal Herria herritar guztien eskubide so-zialen bermean oinarrituz eraiki ahal izateko sekto-re publikoari duen izaera estrategikoa aitortu behardiogu eta horren arabera egin behar dugu lan.

Izaera bikoitzeko lanaZerbitzu publikoei buruz aritzean jende askok

ezagunak diren administrazio eta burokrazia irudi-katzen ditu; publikotzat aurkeztu ohi diren zerbi-tzuetan pentsatzen da eta ziurrenik kexak sortzendira arrazoi ezberdinengatik: udal eta foru egoitze-tan gurasoak sartzeko plazarik ez dagoela, herrikokalea ez dagoela garbi, espezialistak artatzeko den-bora lar itxaron behar dela, seme-alabak zaintzekoeta hezteko behar adina haur eskola publikorik ezdela, udaleko zerbitzuren baten adjudikazioa guz-tion ezaguna den “iturginaren” esku utzi dutela,entxufismoa nagusi dela, udaletxean beti erderazhartzen gaituztela... Kexu hauek fundamentuzkoaketa salatu beharrekoak dira eta federazioaren zeregi-netako bat da salaketa hauek sustatzea, baina horibaino gehiago ere egin nahi dugu.

LABek Euskal Sektore Publikoa eraikitzekoapustua egina du, eta Federazio honi dagokio bidehori sustatzea. Euskal Herri osorako, beharrizanenaraberakoa, parte-hartze sozialaren gainean eraikia,herritarren eskubide sozialak bermatuko dituena,kalitatezko zerbitzu publikoak eskainiko dituena,aberastasunaren banaketa orekatuan eraginez eko-nomiaren zuzentzaile izaera eskuratuko duena etalurralde egituraketa gauzatuko duena.

Ikusten denez, ez da lan makala izango, azkenbatean, egun neoliberalismoak bere interesen ara-bera zuzentzen duen eremua borrokatzeaz eta ira-bazteaz ari baikara. Horrek esanahi oso arriskutsuadu kapitalarentzat, ez soilik administrazioan duenboterea zalantzan jartzeagatik, baizik eta kapitala-ren esparru den merkatu osoaren logika bera erezalantzan jartzeagatik.

Beraz, gure lanak izaera bikoitza izango du. Bate-tik, eremu honetako langileen eguneroko arazoeiirtenbideak bilatu eta horretan langileak eurak era-gile bihurtzea da helburua, eta bestetik, euskal sek-tore publiko berria eraikitzea, horretarako langileklasea aktibo bilakatuz.

Euskal sektore publikoa helburu

Hacia el SectorPúblico Vasco

La nueva Federación de Servicios Públicos es-tá constituida por los sectores de Irakaskuntza,Osasungintza, Administrazioa y el sector de losservicios sociocomunitarios. En Euskal Herriacerca de 253.000 personas trabajan de formadirecta en alguno de los sectores que formanparte de la federación.

Aunque se tienda a pensar que quienes traba-jan en el Sector Público gozan de buenas condi-ciones laborales, la realidad demuestra lo contra-rio. En este ámbito, la precariedad se presenta enforma de privatización.

Así las cosas, LAB se reafirma en su apuestapor el desarrollo del Sector Público Vasco. Unsector sustentado en participación social y des-arrollado conforme a las necesidades de EuskalHerria; un sector que garantice los derechos so-ciales de la ciudadanía y que ofrezca serviciospúblicos de calidad; un sector que jugará un pa-pel decisivo en la estructuración territorial.

Jendaurreko ardura, lan karga eta erritmo handiak... Zerbitzu Publikoetan ere ageri da prekarietatea. ARP

Langileen egunerokoarazoei irtenbidea emaneta langileak eurakeragile bihurtu nahi dira

2 0 0 8 k o U R R I A 1 9

Labetik

BAIONA. Iraultzen

Le compte à rebours est lancé. Il ne reste plusque deux mois avant que ne débute le scrutin pru-d’homal du 3 décembre 2008. Deux mois pourmobiliser les travailleurs, pour les faire participer àune campagne dynamique, pour qu’ils interpellentleurs collègues, pour qu’ils sensibilisent leur entou-rage.

Deux mois pour convaincre de voter LAB. Deuxmois pour prouver que la voie prise par le syndicatest la meilleure, pour convaincre que le travail me-né depuis huit ans dans et hors les entreprises per-mettra la construction d’une société plus juste en-vers les travailleurs.

Mais pour pouvoir défendre les intérêts des tra-vailleurs, il est important pour le syndicat de conti-nuer la progression entamé il y a six ans lors de sonirruption au conseil des prud’hommes de Baionaavec 9% des voix et l’obtention d’un conseiller dansla section de commerce. Il s’agit pour LAB de con-tinuer à basculer le champ syndical, de faireprogresser les idées et les pratiques chez les salariésen améliorant les résultats électoraux. Le Pays Bas-que veut faire entendre sa voix et donnera sa propreréponse le 3 décembre.

LAB a trouvé sa placeAvec plus de 400 adhérents et 2000 voix lors des

dernières élections prud’homales, LAB est devenusans nul doute un acteur incontournable du mondesyndical au Pays Basque. De plus en plus de salariésfréquentent les permanences organisés par LAB,rejoignent le syndicat dans les entreprises, dans larue ou dans les diverses actions menées tout au longde l’année.

Selon le syndicat LAB, le syndicalisme ne s’arrêtepas aux portes de l’entreprise, il faut aussi être pré-sent dans la rue, les collectifs et les actions interna-tionales. Néanmoins il existe un lieu de décisionqu’il ne faut pas négliger à l’heure de faire aboutirles revendications des travailleurs: lesprud’hommes.

Les élections prud’homales sont un rendez-vousincontournable pour le syndicat. Premièrement,car ces élections reste la meilleure manière de mesu-

rer la représentativité de LAB, écarté bien souventdes élections professionnelles à cause de la loi injus-te qui donne la représentativité à seulement cinqconfédérations laissant à l’écart les petits syndicatsagissant sur un territoire spécifique qu’il s’agisse duPays Basque, de la Corse, de Bretagne, de la Gua-deloupe, de la Guyane, de la Kanaky ou de la Mar-tinique.

D’autre part, bien que n’étant pas l’endroit oùs’exerce directement l’action syndicale, lespud’hommes constituent le lieu où les salariés peu-vent se défendre et faire respecter leurs droits.

Le rendez-vous du 3 décembre est un enjeu im-portant pour tous les travailleurs du Pays Basque.L’énergie et la disponibilité de tous ceux et cellesqui se reconnaissent dans le projet du syndicat LABsera indispensable pour avancer.

Une des nombreuses manifestations en faveur de droits des travailleurs réalisé par LAB.

Le compte à rebours est lancéPrud’hommes

Quiconque âgé de plus de 16 ans, sans critères denationalité, disposant de ces droits civiques etexerçant une activité avec un contrat de droit privé ouétant à la recherche d’un emploi le 28 décembre 2007peut voter aux élections prud’homales

Beste bide batSindikatuek baliabide desberdinak dituzte

langileen eskubideak errespetarazteko horietakobat dira prud’hommes-ak. Nahiz eta ekintza sin-dikala zuzenki burutzen den tokia ez izan, langi-leek arlo juridikoan beren eskubideak defenda-tzen ahal dituzte bertan. Honen adibide argia daIraultzen 141ean azaldutako, Martine Poncelet,ALTIS taldeko Champion supermerkatuko ku-txazainaren kasua.

Poncelet 2005eko urrian kanporatu zuten, ur-te bereko irailean izandako lapurreta baten on-doren, lapurreta erraztu zuela leporatuta. Beze-roak, lankideak eta LABeko militanteak egunajoan eta eguna etorri, dendaren aurrean manifes-tatu baziren ere, hartan soluzio bidea Prud’hom-mes-etatik etorri zen. LABen laguntzarekin,2007ko apirilean, ALTIS taldea Ponceleti40.000 euro ordaintzera kondenatua izan zen.ALTIS taldeak Prud’hommes-etan hartu eraba-kia onartu ez eta errekurritu egin zuen, erabakiaPaueko apelazioko auzitegiaren esku utziz.

Borroka sindikal gogorra burutzen da Prud’-hommes-etan eta nahiz eta gauzak beti errazakez izan langileek beraien boza entzunaraztekoaukera ezin hobea izaten dute.

2 0 2 0 0 8 k o U R R I A

Labeuskara

DONOSTIA. Jagoba Zulueta

2000. urtean ekin zion LABek EUSLAB plan-gintzari. Euskararen normalizaziorako lanabes iza-teko sortu genuen eta izaten ari da, zalantzarik ga-be. Aurten, datozen lau urteetarako egitasmo estra-tegikoa diseinatu, adostu eta erabaki behar dugu,aurretik egindako lanaren jarraipena izango dena.

2004tik 2008ra garatu dugun II. Egitasmo Es-trategikoan EUSLABeko sistematizazioa sindika-tuaren planifikazio eta prozesuetan integratzea ge-nuen helburu. Urratsak egin dira bide horretan etaeuskararen normalizazioaren helburuak eta plan-gintzak dimentsioa hartu dute sindikatuaren bai-tan. Hala ere, integratze lana erabat burutu gabedago oraino, izan ere, EUSLABeko sistematizazioaez dugu sindikatuaren egitura eta jarduera guztieta-ra hedatu, ez eta lurralde guztietara ere modu ho-mogeneoan.

Egin balantzeak garbi marraztu digu erronka be-rrietako bat integratze fasean sakontzea eta orokor-tzea dela. Sakontze lana egin beharrekoa da euska-raren normalizazioak behar duen praktika berria ezbaitago erabat arautua eta finkatua LABeko egitu-retan. Aurrerapen ikusgarriak egin diren arren, ira-bazitakoa gal ez dezagun baliatu beharreko sistemaez dago guztiz txertatua. Halaber, euskararen nor-malkuntzaren egitasmo honek ez duenez eragin etaaplikazio zabala izan sindikatuan, argi dago lanaorokortu behar dela. Egitura eta funtzionamendualdetik, estrategikoak diren egiturei begira lan eginda, baina kanpoan gelditu dira beste asko. Berezikiazpimarragarria da euskararen garapena lurraldeei

dagokionean ez dela sindikatuaren hedapenarenparekoa izan eta jarduera aldetik sektore publikoaribegira garatzen dugun ekintza sindikala egitasmohonetatik kanpo gelditu dela.

Jauzi berriakUrratsez urrats egin behar dugu bidea. Egoerak

eskatzen dituen jauzi berriak eman behar dira. Sin-dikatuaren barne euskalduntzean (SINEUS), azken8 urteetan eraikitako oinarriaren eta ikasitakoarengainean ekintza eraginkorragoak gauzatu behar di-ra. Bereziki lan mundua euskalduntzeko ardatzean(LANEUS) egin behar dugu aurrera. Helburu ze-hatz eta lorgarriak erabaki eta planifikatu behar di-ra eskualde guztietan, bakoitzean nagusi den egoe-raren arabera, baina denetan aurrera eginez.

Euskararen normalizazioak ekintza sindikalarenardatz izan behar du sektore pribatuan zein publi-koan. Sektore publikoan LABen lanak garrantziaberezia hartuko du, izan ere, orain arte ez dioguEUSLAB egitasmotik eginkizun honi behar bezalaeutsi eta, garbi dago, azken hamarkadetan adminis-trazio ezberdinek indarrean izan dituzten plangin-tzek porrot egin dutela bata bestearen atzetik. Tes-tuinguru honetan, LABeko kideen lan eta borrokaeuskaltzaleak garrantzi handia izango du euskara-rentzako aukera berriak sortuko baditugu.

Martxan da III. Egitasmo Estrategikoa. Badaki-gu, hala ere, egitasmoa tresna hutsa dela, LABekoemakume eta gizonek sindikatuan zein lan mun-duan euskararen normalizazioa bultzatzeko baliatu-ko dugun tresna.

Urrats berria sindikatuaren baitan,euskararen normalizazioan

Vers lanormalisation de l’euskara

Dans les prochains mois, le syndicat LAB ap-prouvera le IIIième Plan Stratégique pour la nor-malisation de l’euskara (EUSLAB). Après lesdeux plans antérieurs que nous avons développésdepuis l’an 2000 jusqu’à aujourd’hui, nous pou-vons dire que le bilan est positif.

Le bilan réalisé permet aussi de marquer denouveaux objectifs. Nous devons intégrer le planEUSLAB dans toutes les structures et toutes lesactivités du syndicat. Nous devons aussi multi-plier nos actions en faveur de l’euskara par lebiais de l’action syndicale.

Hacia lanormalizacióndel euskara

En los próximos meses LAB va a aprobar elIII. Plan Estratégico para la normalización deleuskara (EUSLAB). Tras los dos planes anterio-res que hemos desarrollado desde el año 2000hasta la fecha, hay razones para hacer un balancepositivo. Es mucho lo conseguido tanto en laeuskaldunización del sindicato como a la horade fijar la posición de LAB de cara a la normali-zación del euskara en las empresas o en la admi-nistración.

Además, el balance realizado también ha servi-do para ir marcando los siguientes retos: paraempezar, debemos integrar la sistematización delplan EUSLAB en todas las estructuras y activi-dades del sindicato, extendiéndolas por todaEuskal Herria. Al mismo tiempo, hemos demultiplicar nuestra actividad en favor de la nor-malización del euskara, por medio de la acciónsindical tanto en el sector privado como en elpúblico.

2 0 0 8 k o U R R I A 2 1

BILBO. Igor Urrutikoetxea

Tras la celebración del VII. Congreso se abre unperiodo en el que LAB debe ir implementando lasdecisiones adoptadas en todos los ámbitos de ac-tuación del sindicato. En lo que concierne a nues-tra intervención a nivel internacional, los próximostiempos serán cruciales para consolidar y profundi-zar el trabajo realizado y abrir nuevas líneas de ac-tuación.

Así, el objetivo es convertir la intervención inter-nacional en algo transversal, que llegue a todas lasestructuras de LAB. Las líneas de actuación en esteámbito son muchas y variadas, pero se pueden re-sumir en cuatro grandes campos:

En primer lugar, LAB seguirá denunciando fir-memente el modelo de construcción europea quepretenden imponer, y presentará sus propias alter-nativas. Frente a la Europa del capital y de los Esta-dos, LAB ha señalado reiteradamente que es nece-sario luchar por una Europa social y de los pueblos.El sindicalismo de clase debe hacer frente, entreotros, a la llamada “directiva de retorno”, que per-mitirá conculcar derechos y libertades de las perso-nas inmigrantes en los países de la UE, y la directi-va que permitirá ampliar la jornada laboral semanalhasta las 65 horas.

El segundo de los campos abordados por LAB se

situará en el trabajo por implementar un sindicalis-mo de clase a nivel internacional. LAB debe traba-jar codo con codo con otras organizaciones sindi-cales que compartan los mismos objetivos de cara alograr una mayor eficacia. Por eso, es necesario po-tenciar el papel que deben jugar la Federación Sin-dical Mundial y su Oficina Europea, como alterna-tiva al pactismo que propugna la ConfederaciónEuropea de Sindicatos.

En tercer lugar, LAB tendrá como objetivo dar aconocer la realidad de Euskal Herria fuera de nues-tras fronteras. Es fundamental explicar la realidadpolítica, social, económica y sindical de Euskal He-rria, y superar el muro de desinformación que exis-te acerca de este pueblo.

Para terminar, el sindicato quiere introducir pau-latinamente el internacionalismo en los centros detrabajo. Un pueblo como éste, que requiere la soli-daridad internacional, también debe ofrecérsela aotros pueblos en lucha. Por ello, la perspectiva in-ternacionalista de LAB deberá tener su propio hue-co en los quehaceres de todos los días.

Estas líneas de actuación pueden parecer ambi-ciosas, pero son perfectamente realizables con laparticipación de todos y de todas. Y es que, en estemundo globalizado, el proyecto sociopolítico y sin-dical de LAB también se la juega, en el ámbito in-ternacional.

Labharremanak

BILBO. Igor Urrutikoetxea(*)

Bielorrusiak 11 milioi biztanle ditu eta ekono-miaren %80 Estatuaren esku dago.

Han izan zen LAB irailean, Munduko FederazioSindikalaren Europako Bulegoko kide bezala, Txi-preko, Kanariar Irletako eta Austriako kideek osa-tutako delegazio batekin.

Hainbat bilera izan ziren Bielorrusiako Sindika-tuen Federakuntzako (BSF) lehendakari den Leo-nid Kozikekin eta lehendakariordearekin, eta baitaarlo ezberdinetako sindikatuetako buruekin. Aipa-tu beharra dago BSFk ia lau milioi afiliatu dituela,eta 28 arlotako sindikatuak hartzen dituela berebarne.

LABentzat bidaia honek helburu bikoitza izandu: alde batetik, FSMko bulego bat Bielorrusianireki dadin lortzea, izan ere, FSMren zabalpen pro-zesuaren barruan Sobietar Batasun ohian eta, orohar Ekialdeko Europan, sasoi batean izandako era-gina berreskuratzea helburu estrategikoa da. Ho-rretarako BSFk paper garrantzitsua joka dezake,sindikatu honek eragin nabarmena baitu Europa-ko lurralde horietan. Zentzu honetan, era oso bai-korrean baloratu beharra dago Bielorrusiako kide-ek baietza eman izana euren herrian FSMaren bu-legoa zabaltzeari.

Bestalde, hango metaleko sindikatuak(BTUWI) VII. Kongresuan egon zenean LABiegin gonbidapenari erantzuteko baliatu zuen bisitasindikatuak. 189.000 afiliatu dituen eta BSFrenpartaide den sindikatu honekin harremanak estu-tzeko aukera izan zen. Aurrerantzean elkarlaneanaritzeko proposamena ere luzatu zion LABi, etanahiz eta aurrera begira gauzak findu beharko di-ren, urrats berri hau biziki interesgarria suertatuda.

Honetaz gain, azpimarratu beharra dago bisitakbertako komunikabideetan izandako oihartzunzabala. Euskal Herriaren inguruko jakingura sumazitekeen.

Bielorrusiako zein Europa Ekialdeko sindikatue-kin batera jorratzen hasi bide honetan pauso batbesterik ez da, baina LABen ezagupena eta jardue-ra nazioartean garatzeko garrantzitsua izango dena.

(*)Nazioarteko Harremanetarako Idazkaria

Cuatro claves en elámbito internacional

Ekialdeko Europakosindikatuekinlankidetza sakontzen

Frente a la globalización las relaciones intersindicales recobran importancia.

2 2 2 0 0 8 k o U R R I A

DONOSTIA. Iraultzen

Esku artean duzun Iraultzen hau aurtengo azke-na da. Puntu eta aparte egiteko unea iritsi da. Au-rreikusita zegoen bezala, aldizkariarentzat etapa batbukatu eta beste bat hasteko momentua da hona-koa. Egungo gizartean arlo gehienak, eta zer esanikez kazetaritza, erabateko berrikuntza prozesuanmurgilduta daude. Eta sindikatuak bere-bereaduen argitalpen honek ere behar horiei erantzunnahi die.

Sindikatuak bere historian zehar egin duen ibil-

bidean lagun izan du beti Iraultzen. LABen bozgo-railu, harremanetarako tresna... da aldizkaria. Izenaeta izana beti mantendu arren, aldizkariaren itxuraederki aldatu da 30 urteotan. Orrialde gutxi batzukizatetik aldizkari oso bat izatera pasatu da, eta orainhauspo berria emateko garaia da.

Esan beharrik ez da, izaera eutsiko dio Iraultze-nak, baina itxura berrituta etorriko da 2009arekinbatera. Edukiak aldatuko dira, formatoa,diseinua... Baina ez dezagun gehiago aurreratu.150. alea jasotzean ikusiko dituzue gainerakoak.

Corrupción enNavarra

Labetik

IRUÑEA. Iraultzen

Es poco, por no decir nada, lo que se ha avanza-do en la Administración Foral de Navarra en los úl-timos treinta años. Hace algunos años, cada diputa-do tenía el “derecho” de nombrar a dedo en la Di-putación a un grupo de personas de su entorno pa-ra cubrir la vacantes existentes.

Hoy en día, en el siglo XXI, siguen ocurriendo enla Administración cosas muy similares:nombramientos de cientos de jefaturas a dedo, co-misiones a servicios fraudulentas, colocación deotros cientos de amigos…Conclusión, la democra-cia todavía no ha llegado a la Administración Foral.

Este libro no pretende abordar todas las irregula-ridades y corruptelas que, por desgracia, abundantanto en la Administración del Gobierno de Nava-rra. LAB ha optado por estudiar la realidad más cer-cana a la práctica sindical diaria que realizamos. Eneste libro se analizan principalmente tres temas:

En primer lugar, la estructura jerárquico-buro-crática de la Administración del Gobierno de Nava-rra. El segundo, la disolución de la Función Públicaa través de cada vez mayor privatización de los ser-vicios públicos y el papel que juega en todo esto laintrincada y opaca red de empresas públicas. Y paraacabar, se estudiará la relación entre estos dos fenó-menos.

El trabajo de LAB no consiste solamente en de-nunciar todo esto; el sindicato adquiere el compro-miso de editar en un futuro próximo un “libro ro-jo” en el que se plantearan propuestas paraconstruir una Administración plenamente demo-crática a servicio de la ciudadanía.

Ipar-Hegoa fundazioak, EHU-UPVko LanHarremanen Unibertsitate Eskolako ira-kasle talde batekin batera, gizarte arlo-ko jurisdikzioan gehien erabiltzen direnhainbat ereduren euskarazko bildumaargitaratu du (demandak, errekurtsoak,salaketak…)LAB sindikatuaren abokatuei auzitegie-tan euskaraz burutzen duten lana erraz-teko, aipatu irakasleek emandako ikas-taroan oinarritzen da argitalpen hau.Argitalpenaren helburua, gizarte arlokoepaitegietan euskaraz lan egiten duenpertsona orori laguntzea denez, argital-pena sindikatuko web orrian dago esku-ragarri.

Puntu eta jarrai

DONOSTIA. Iraultzen

2003an, Nazio Eztabaida Gunea sortu zenean,gaurkoen modura une zail eta garrantzitsuak bizizituen Euskal Herriak. Indar guztiak bildu eta na-zio modura pentsatu eta aritzeko premiaz jabetuta,bide horri heldu zion Nazio Eztabaida Guneak or-duan.

Gaur, bost urte beranduago, ate joka da eh´08Nazio Eztabaida: azaroaren 6an izango da, Iruñe-an, eta atariko gisa, abiapuntua jarri zuten irailaren25ean Andoaingo Martin Ugalde kultur parkeanegindako aurkezpenean. Euskal Herriko egoerarengakoak aztergai izan zituzten bertan, eta, besteakbeste, aurtengo eztabaidaren helburuak finkatu zi-tuzten.

Nazio aitortza ezak Euskal Herriaren egiturazkoegoeraren gako nagusi izaten jarraitzen du, eta sub-jektu politiko gisa ez onartzeak dakartzanondorioak agerikoak dira: eskubide kolektibo etaindibidualen urraketa sistematikoa, lurralde zatike-ta eta euskal herritarrok gure etorkizuna libre etademokratikoki erabakitzeko eskubidea gauzatzekoahalmenik ez izatea, besteak beste.

Urtebete honetan ere, etengabekoak izan diraEuskal Herria nazio egiten duten zutoinak indarga-betzeko asmoz Espainiar eta frantziar Estatuen al-detik emandako erasoak; estrategia horren sakonta-sunaz jabetzea garrantzitsua dela gogorarazi zutenbilkuran.

Aurrera bideanZailtasunak zailtasun, azken urteotan Euskal He-

rrian, Nazio aitortzan, autodeterminazioan eta lu-rraldetasunean oinarritzen den aldaketaren aldeko-tasuna gorpuzten joan da. Nazio eraikuntzan egin-dako ahaleginen artean daude, esaterako, ikurrina-ren aldeko ekimenak, euskal unibertsitatea sortzekoegindako aurrerapauso garrantzitsuak, Euskal Cu-rriculumaren definizioan aurreraturikoa, Nazio au-zolan praktika berrien garapena, ezartzen ari direneredu sozial eta proiektuen (errausgailuak, AHT...)aurreko ekimen soziala... Andoainen bildutakoakbat etorri ziren baieztatzerakoan emandako urratshoriek guztiek erakusten dutela hartutakoa bidea-ren eraginkortasuna; norabide horretan sakontzea-ren beharra azpimarratzen du Nazio Eztabaida Gu-neak.

Eh´07 Nazio Eztabaidan Euskal Herriaren buru-jabetzaren bidean beharrezkoa den aldaketa politi-koaren oinarri nagusiak finkatu ziren: Euskal He-rriaren Nazio aitortza, eskubide kolektibo eta indi-bidualak bermatzea, lurraldetasuna eta autodeter-minazio eskubidea. Eta orain, Euskal Herria atakagarrantzitsuan izanik, beharrezkoa da Euskal He-rriak nazio gisa bizi duen zapalkuntza egoera gain-ditu eta aipatu oinarriak bilduko dituen marko ju-ridiko-politiko berriaren premiari erantzutea.

Euskal Herriaren aldeko lanean dabiltzan eragile,herri sektore eta herritarrei deia egiten die Nazio

Eztabaida Guneak, Nazioak bizi duen egoera sakonhausnartu eta ezberdintasunen gainetik, indarrakmetatzen joateko, Nazio Estrategia finkatze aldera.Hori guztia landu eta eztabaidatzeko abaguneaizango da, esan bezala, azaroaren 6an Iruñean,eh´Nazio Eztabaidaren baitan.

euskalherriaNazio eraikuntzan, indarrak batuta

Irailaren 25ean Andoaingo Martin Ugalde Kultur parkean aurkeztu zen 2008ko Nazio Eztabaida. ARP

Nazio aitortza eza daegiturazko egoerarengako nagusia

Nazio Eztabaida Gunea eh´08 Eztabaida prestatzen ari da

Llega el Debate NacionalNazio Eztabaida Gunea arrancó en el año 2003 en un contexto en el que Euskal Herria vivía momen-

tos tan difíciles como importantes. Hoy, cinco años después, se sigue trabajando para dar respuesta a lanecesidad de este pueblo de pensar y actuar como una nación.

En noviembre se realizará el denominado eh´08 Nazio Eztabaida, lo que viene a ser el Debate Nacionalde Nazio Eztabaida Gunea. Precisamente el pasado 25 de septiembre se llevó a cabo la presentación de lasbases del debate y de la metodología a desarrollar.

En el intervalo de un año (desde que se celebrara el Debate Nacional de 2007) no han cesado los ata-ques de los Gobiernos francés y español encaminados a terminar con las bases que hacen de Euskal He-rria una nación. Sin embargo, pese a las dificultades, también han sido muchos los pasos realizados enfavor del reconocimiento de Euskal Herria como sujeto político.

Ahora llega el turno de analizar con profundidad la situación actual de Euskal Herria. Es el momentode acumular fuerzas en una única dirección y fijar la estrategia nacional. Para ello, Nazio Eztabaida Gu-nea llama a participar en el Debate Nacional que tendrá lugar el próximo 6 de noviembre en Iruñea.

2 3 2 0 0 8 k o U R R I A

2 4 2 0 0 8 k o U R R I A

Nafarroako Gobernuko LAB sindikatuko lau delegatu Administrazioko leku ilunetansartu gara eta trapu zikinak atera ditugu, ustelkeria zuria agerian utziz. Bertakotxoko beltzetan genbiltzala, Gobernu honetako Administrazioan finkatzen eta sen-dotzean ari den ustelkeriarekin egin genuen topo, baita paraleloki eratzen ari deneta interes ekonomiko mamitsuak dituen funtzionarioen sarearekin ere. Ustelkeria hitza entzuten dugunean, segituan jarduera ilegalak, eroskeriak, sobor-noak, influentzia-trafikoak… datozkigu burura. Baina Nafarroako GobernukoAdministrazioan miatzen badugu, zerbait sakonago topatzen dugu, guztiz legaladena, sistema beran oinarritua dagoen ustelkeria zuria dei dezakeguna. Ustelkeria hau bi zutabetan oinarritzen da. Lehendabizikoa Administrazioan bertanaurkitzen da eta harridurazko datu asko aurki ditzakegu. Foru Administrazioan,hainbat kasutan, lau langileko buru edo zuzendari bat dago, alegia kapitain bat etahiru marinel. Beste modu batera esanda patroi asko peoi gutxirentzat. Badira eredepartamentuak non buruen kopurua langileena baino handiagoa den. Oraindik ezbazara asaldatu, segi irakurtzen: Administrazioan badira 55 buru estruktura bariketa bere ardurapean langilerik ez dutenak. Baina, nola ez, lan hori oso ongi ordain-duta dago. Zorioneko jabe horiek gehigarri ederrak jasotzen dituzte oso zaila denlan hori egin eta beren lana zuzendu eta koordinatzeagatik.Bigarren zutabea Administraziotik at dago, baina ez oso urruti, enpresa publikoakdira. Hauek guztiak, nola ez, Nafarroako Gobernuko kapitalaz sostengaturik daude.Gaur egun era honetako 32 elkarte daude, eta horietako baten bat, Sodena adibi-dez, beste 40 enpresatako partea da, akzio kopuru handiarekin. Ongi pentsatzen arizaren bezala, enpresa hauek guztiek euren Administrazio-Kontseilua dute, baita“profesional trebez” osatutako euren zuzendaritza ere. Eta nola ez, guztiakGobernuko alderditik hurbil.

Zure jakin mina pizteko datu batzuk emanen diz-kizugu: J.J. Armendarizek, IndustriaKontseilariak, eta bere eskuineko eskua denEnrique Diaz Zuzendari Orokorrak, urteko bilerabakar batera joateagatik 2.400 !tik 10.600 !bitarte kobratzen dute dieta bidez. MiguelSanzen 2008ko soldata legala, dietak kontutanhartu gabe, 80.000 ! izan bazen, bere zuzenda-rien bataz besteko soldata 100.000 ! ingurukoazen. Orokorrean, 2006an, harrapakin eder hone-tan parte hartu zuten: Nafarroako Gobernuko 11Kontseilarietatik 8k, 10 Kabinete zuzendaritzatik5ek, 33 Zuzendari Orokorretatik 23k eta 118Zerbitzu Zuzendarietatik 44k.

Hau dena ikusita, ez da harritzekoa zerbitzu publikoen pribatizazioak sortzen dueninteresa goi mailako funtzionarioen artean. Ahalik eta enpresa publiko gehiago,eta aukera gehiago pasteletik zatiren bat eskuratzeko. Instituzioengandik ere ezdugu honekin bukatzeko gogorik ikusten. Alderdi politikoek gero eta mendekota-sun handiago dute parlamentarien soldatek direla eta, hauetatik 35 liberatutadaude 52.020 eurotako soldatekin. Eta horrez gain, alderdiek funtzionamendurakozero askoko diru kopuruak kobratzen dituzte.Eta hau administrazioan topa dezakegunaren zati txiki bat baino ez da…

Arropa zikina Nafarroako Gobernuan

jo ta fuego

Espe IRIARTESabino CUADRA

Tasio