Intelixencia e cerebro

TEMA 4: 1ª PARTE

En que nos diferenciamos dos animais, sobre todo dosnosos parentes máis Próximos?Cal foi o elemento que fixo que os humanosdesenvolvesen a súa capacidade de resolver problemasde formas novas?Algúns antropólogos afirman que esa capacidade tenmoito que ver coas nosas habilidades sociais.

Por qué somos mais listos?

Un cerebro para sobrevivir Compartimos cos demais animais algunhas estructuras básicas cerebrais:

Cordón espiñal: medula, o talo cerebral e cerebelo (funcións de reprodución, autoconservación e corporais automáticas

Complexo reptiliano: o olfactostriatum, corpus striatum e globus pallidus (rexe os comportamentos agresivos e os comportamentos rituais)

Sistema límbico ou cerebro mamífero: tálamo, hipotálamo, amígdala, pituitaria e hipocampo (relacionase coa emocións: medo, ansiedade, apego e altruísmo).

Neocórtex ou cerebro humano: lóbulos frontais, parietais, occipitais e temporais (depósito da maioría das funcións cognoscitivas)

As características do cerebro humano son: Desenvolvemento acusado do lóbulo frontal Asimetría entre hemisferios cerebrais Desenvolvemento do neocórtex.

O cerebro en evolución

A asimetría do cerebro especialización de cada unha das rexións cerebrais para distintas

funcións: hemisferio esquerdo Relaciónase coa capacidade analítica:

control do aparato fonador e funcións lingüísticas manexo lóxico da información control do tempo planificación, execución e toma de decisións tamén á memoria a longo prazo pensamento hipotético dedutivo.

O hemisferio dereito se relaciona coa capacidade intuitiva: elabora e procesa a información (sons, imaxes, olores ou

sensacións) Integra nun todo. Dirixe as habilidades visuais, artísticas e musicais

A especialización determina: uso dominante da man dereita (rexida polo hemisferio esquerdo) o cruce dos hemicampos visuais de ambos os ollos. Supón unha diferenza no modo de interpretar información permite a creatividade e a invención.

A complexidade do neocórtex

Orixinouse hai máis ou menos 1 millón de anos.

É a parte máis superficial do cerebro, ten un grosor duns 3 mm

É o que nos proporciona todas as nosas lembranzas, coñecementos, habilidades e experiencia

Grazas aos seus cerca de 20 millóns de neuronas interconectadas.

Mellora a capacidade de comunicación

Propicia a mellora nas habilidades sociais dentro do grupo

A evolución do neocórtex

O lobulo frontal O lóbulo frontal é o responsable dalgunhas capacidades

cognitivas exclusivamente humanas: o control das emocións

a planificación e anticipación

o control da memoria

o control sobre o aparato fonador que permite a linguaxe.

área de Broca: área específica do lóbulo frontal que controla a linguaxe e só posúen os humanos

Ao longo da evolución humana: O lóbulo frontal foi crecendo en tamaño en relación ao resto do

corpo

A súa superficie fíxose máis complexa.

O aumento do tamaño está en relación directa co tamaño do grupo social.

As capacidades lingüísticas desenvolvéronse ao mesmo tempo e permitiron mellor a complexidade social.

proporción entre o tamaño da parte e a do encéfalo

Evolución e encefalización Foi posible por:

Cambio na alimentación: que permitiu aumentar o peso do cerebro

Bipedia que implicou cambios:

No burato occipital que permitiu soster un maior volume cerebral

No oso esfenoides que permitiu aumentar o tamaño do cranio ao situarse en posición vertical

Intelixencia e cerebro Tamaño relativo do encéfalo: a relación entre o tamaño do

encéfalo e o do corpo do animal

Índice de encefalización: relación entre o valor esperado (para o peso do seu encéfalo dado o peso corporal) e o valor real. (1 é o valor normal para a especie)

O índice de encefalización é proporcional á intelixencia.

Cerebro e estómago O aumento do cerebro requiriu:

Un aumento da consumo de enerxía metabólica

A diminución do gasto enerxético a outros niveis (dixestivos, disipación da calor...)

Unha diversificación da dieta

Unha dieta máis proteica: consumo de carne

As estratexias colectivas na busca de alimento: caza, grupo social, planificación

Xenes e linguaxe O cerebro do homo sapiens

Formouse despois da derradeira glaciación

Leva consigo unha mutación: o xene FOXP2 Presente en todos os mamíferos, no ser humano actual

codifica unha proteína diferente.

Codifica unha proteína crucial para o desenvolvemento das áreas de Wernicke e Broca, situadas no hemisferio esquerdo.

intervén tamén no control das estruturas que permiten a linguaxe articulada.

Unha infancia moi longa O aumento do cerebro implica

O nacemento prematuro que require coidados da parella

Un crecemento do cerebro despois do parto que require interacción social

A neotenia ou retención de caracteres xuvenís nos adultos da especie.

A posibilidade de non pechar a aprendizaxe

A falta de especialización

CURIOSIDADES

A inmatureza no ser humano prolóngase moito, tanto, que mesmo os individuos adultos seguen mantendo condutas infantís durante toda a súa vida. Os seres humanos adultos non deixamos de xogar e xogando estamos aprendendo durante todo o noso percorrido vital.