I CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS - … · Laicos sentímonos felices de congregarnos máis de 300...

5
. Número 98 Xoves, 29 de novembro do 2012 Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol Sumario Páx. 2 Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa Páx. 4/5 A Fondo: I Congreso Diocesano de Laicos Páx. 6 Cultura Félix Villares Mouteira Carlos Alonso Charlón Páx. 7 Diocese: Francisco Xabier Martínez Faragullas: Félix Villares Mouteira Páx. 8 Novas das Dioceses Axenda Páx. 3 Opinión: Pilar Lourido Fernández Anxo Arriví Diéguez I CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS “Ide tamén vós” (Mt 20, 4) “Os que participamos no I Congreso Diocesano de Laicos sentímonos felices de congregarnos máis de 300 persoas de toda a Diocese cun mesmo fin: fixe- mos unha análise profunda da nosa realidade dioce- sana, ampliamos os nosos coñecementos sobre o lai- cado e as súas competencias, pero tamén pensamos que iniciamos unha nova etapa como cristiáns adultos corresponsables na Igrexa. O Espírito estivo moi presente neste encontro. Todos sentímonos moi preto do Reino de Deus” (do comunicado co Congreso).

Transcript of I CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS - … · Laicos sentímonos felices de congregarnos máis de 300...

.

Número 98Xoves, 29 de novembro do 2012

Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Sum

ario Páx. 2

Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa

Páx. 4/5 A Fondo: I Congreso Diocesano de Laicos

Páx. 6 CulturaFélix Villares Mouteira

Carlos Alonso Charlón

Páx. 7Diocese: Francisco Xabier Martínez

Faragullas: Félix Villares Mouteira

Páx. 8Novas das Dioceses

Axenda

Páx. 3 Opinión: Pilar Lourido Fernández

Anxo Arriví Diéguez

I CONGRESO DIOCESANO DE LAICOS

“Ide tamén vós” (Mt 20, 4)“Os que participamos no I Congreso Diocesano de Laicos sentímonos felices de congregarnos máis de 300 persoas de toda a Diocese cun mesmo fin: fixe-mos unha análise profunda da nosa realidade dioce-sana, ampliamos os nosos coñecementos sobre o lai-cado e as súas competencias, pero tamén pensamos que iniciamos unha nova etapa como cristiáns adultos corresponsables na Igrexa.O Espírito estivo moi presente neste encontro. Todos sentímonos moi preto do Reino de Deus” (do comunicado co Congreso).

.

Xoves, 29 de novembro do 2012 • dumio2

.

dumio • Xoves, 29 de novembro do 2012 3

INTERED, 20 ANOS DE CAMIÑO

InteRed, a ONG de Desenvolvemento promovida pola Institución Teresiana, cumpre o seu 20 aniversario. “20 anos de camiño andado é unha boa ocasión para facer balance deste tempo transcorrido e recoñecer os logros acadados e os valores vividos. 20 anos traballando polo dereito de acceso á educación para todas as persoas; 20 anos dunha base social que se fortalece; 20 anos de agrade-cementos”, din dende a ONG, que resume estes anos recordando o máis destacado de InteRed. O 19 de nov-embro de 1992 nacía esta ONG que deu prioridade na súa labor á educa-ción como factor de transformación e desenvolvemento dos pobos.Traballan por unha educación inclu-siva, gratuíta e de calidade. Teñen particularmente en conta os rostros excluídos dos sistemas educativos: persoas adultas, maioritariamente mulleres; poboación indíxena, comu-nidades rurais; alumnado con nece-sidades especiais, infancia desfavo-recida pola súa situación de rúa ou traballadora. En canto á cooperación internacional, apoian máis de 100 accións de desenvolvemento ao ano en 16 países, a maior parte delas no ámbito socioeducativo.

ATOPAR A FELICIDADE NA ADVERSIDADE E EN SITUACIÓNS LÍMITE

A Fundación IUVE, impulsada polo movemento católico Regnum Christi, organizou un congreso de tres días, do 13 ao 15 de novembro, en Madrid, con testemuñas de exemplaridade sobre o valor e a grandeza da vida, no que participaron uns dous mil xoves universitarios e preuniversitarios. “Na Fundación IUVE queremos cambiar o mundo a través da promoción de valores entre os xoves, e dunha axuda transformadora e integral a quenes máis o necesitan, afirman os impulso-

res da iniciativa. Esta oitava edición contou con teste-muñas de persoas cuxas vidas trascen-deron fronteiras porque foron noticia, como Ainhoa Fernández del Rincón –cooperante secuestrada durante nove meses, liberada o pasado mes de xuño--, Covadonga Sanz Gutiérrez –cuxa batalla pola vida tras un acci-dente de tráfico creou unha rede de solidariedade en Tweeter inaudita en España, que hoxe axuda a moitas persoas a encontrar o sentido da súa vida- ou Raúl Oreste –exdrogadicto e exnarcotraficante, que no cárcere descubriu como salvarse das cadeas do seu odio, o seu fracaso e o seu desapego á vida, e hoxe é voluntario en Caritas.

AS CATEQUESES DE BENEDICTO XVI EN BREVES `POWER POINT` E VÍDEOS

Con ocasión do Ano da Fe, unha parroquia de Castellón, España, está a preparar unhas presentacións en power point nas que, a través de varias diapositivas, resumen cada unha das catequeses que, sobre o credo, iniciou o papa Benedicto XVI nas Audiencias Xerais dos mércores.Tanto as diapositivas (en arquivo power point) coma os videos poden verse na página web da parroquia www.parroquiasanvicenteferrer.com en concreto no seguinte enlace: http://<http://webs.ono.com/parro-quiasanvicente/puerta%20fe.html>. Os vídeos con cada unha das pre-sentacións (que duran entre 3 e 4 minutos) poden verse tamén a través de Youtube.

XVIII XORNADAS XERAIS DE PASTORAL OBREIRA

A Comisión Episcopal de Apostolado Segrar (CEAS) e o Departamento de Pastoral Obreira organizaron en Ávila, os días 17 e 18 de novembro, as XVIII Xornadas Xerais de Pastoral Obreira co lema “Testemuñas da fe para

evanxelizar o mundo obreiro”. No Ano da Fe e aos 50 anos do Concilio Vaticano II, o contido das Xornadas centrouse en facer unha lectura dos signos dos tempos hoxe, na vida do mundo obreiro e do traballo, así como buscar canles para lograr crer e evanxelizar no medio do mundo obreiro, en tempos de crise. Foron inauguradas co relatorio “Evanxelizar en tempos de crise e precariedade laboral”.

OS “CANTORES DA ESTRELA” AXUDARÁN AOS NENOS DE TANZANIA

Como ven sendo tradicional en Europa Central cando se achega o Nadal xa se está a preparar a cam-paña de “Cantores da Estrela”. Os “Cantores da Estrela” son nenos vesti-dos de Reis Magos que, enviados pola súa comunidade parroquial, bendicen os fogares. Unha actividade na que os nenos cantan e transmiten a alegría do nacemento de Xesús. Tamén é unha actividade solidaria xa que reca-dan donativos para axudar aos nenos máis necesitados do mundo. Todos os anos a recadación vai destinada a un país distinto e a un proxecto determi-nado. O que se recade este ano irá destinado aos nenos de Tanzania. Coa campaña de “Cantores da Estrela” dedicada a este país, preten-dese dar a coñecer mellor Tanzania e os seus habitantes, rezar por eles e compartir. Este país africano é rico en recursos naturais: posúe a montaña máis alta de África, o Kilimanjaro, a variedade máis grande de animais sobre a terra, praias preciosas, par-ques naturais paradisíacos… A pesar de todas estas belezas e todos estes recursos, o país é pobre. A xente non ten terra para o cultivo e o gando. Contan con máis de 130 grupos étnicos. Existen numerosas Pequenas Comunidades Cristiás, unhas 20.000 en todo o país, formadas por 10 ou 15 familias que se reúnen para ler a Palabra de Deus, rezar, compartir

sobre a súa vida de cada día e axudar-se mutuamente.

O HOSPITAL, LUGAR DE EVANXELIZACIÓN, MISIÓN HUMANA E ESPIRITUAL

“O hospital como lugar de evanxe-lización, misión humana e espiri-tual” é o tema da XXVII Conferencia Internacional que organiza o Pontificio Consello para os Operadores Sanitarios e que se desenvolveu entre o 15 e o 17 deste mes de novembro na Cidade do Vaticano. Ao presentar o programa, o arcebis-po Zimowski destacou que a Igrexa, seguindo o mandado de Xesús: “Ide, proclamade e curade aos enfermos”, o fixo dende a súa fundación. Abonda con pensar que na actualidade hai máis de 120.000 centros socio-sani-tarios católicos activos en todo el mundo. Unha imponente rede de cari-dade que está ao servizo do amor e da saúde porque como di o santo padre Benedicto XVI na súa carta encíclica Deus Caritas Est, “O amor sempre será necesario, incluso na sociedade máis xusta. Non hai orde estatal, por xusto que sexa, que faga superfluo o servizo do amor”.

CÁRITAS JORDANIA ATENDE A 50 MIL REFUXIADOS SIRIOS

O director de Cáritas Jordania infor-mou que o total de refuxiados sirios no seu país xa é de 250 mil, dos cales a súa institución católica serve a máis de 50 mil. O último informe que acaba de elaborar Cáritas Jordania confirma que a diario cruzan a fron-teira co Reino Hachemita entre 400 o 500 sirios que foxen. O promedio das chegadas mensuais ultimamente acadou cifras como 12 mil e 15 mil. O 75 por cento dos refuxiados nos campamentos e centros de asistencia son mulleres e nenos. No campo de refuxiados máis grande, o de Zaatari, a situación é insostible. Alí, nunha zona desértica, case 40 mil refuxiados viven en condicións moi por baixo da dignidade humana. “O pobo sirio está esperando a alguén

que poida polo menos tratar de traer a paz. As persoas están perdendo a esperanza e ansían a alguén que os axude. E a Igrexa neste aspecto pode facer moito”.

LIBRO DO PAPA SOBRE A INFANCIA DE XESÚS

A terceira e última parte da triloxía Xesús de Nazaret, titulada “A Infancia de Xesús”, do Papa Benedito XVI, foi presentada o martes no Vaticano polo cardeal Franco Ravasi. Este terceiro volume de Xesús de Nazaret segue ao primeiro publicado en 2007 sobre a vida pública de Xesús e ao segundo, publicado en 2011 acerca da paixón e morte de Xesús. Con esta obra o Papa parte do relato evanxélico para chegar ao home contemporáneo e para chegar tamén á certeza da figura verdadeiramente histórica de Xesús.No libro, que xa está á venda, o Papa lembra que ”Xesús naceu nunha época determinable con precisión”, no momento histórico preciso do “décimo quinto ano do imperio de Tiberio César”. Igualmente, apunta no capítulo “Aquel neno envolto en pañais”, que María envolveu ao neno en pañais “como un reenvío anticipa-do da hora da súa morte, polo que así o pesebre representábase como unha especie de altar”.

La fe sostiene la esperanza IGR

EX

A

Ana M. Barro - Agencias

Breves

Mons. Manuel Sánchez Monge, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

OPIN

IÓN

Son derechos, no regalos. Nadie sin hogar

Un cento de Asembleas Plenarias da CEE

OPIN

IÓN

Anxo Arriví Diéguez

Noviembre es para Cáritas el momento más destacado para hablar del rostro más duro de

la pobreza: las personas sin hogar. Y lo hace a través de su Campaña NA-DIE SIN HOGAR, en colaboración con FACIAM (Federación de Entidades y Centros para la Integración y Ayuda de Marginados), la Federación de Entida-des de apoyo a las Personas Sin Hogar (fePsh) y la Xarxa d´atenció a personas sense llar.

Este año la campaña celebra su 20 ani-versario con el lema “Son derechos, no regalos”: “Son veinte años de sensibili-zación y denuncia sobre la realidad co-tidiana de las personas en situación de sin hogar y la dificultad en su acceso a los derechos fundamentales. Han sido muchos los muros que ha habido que escalar o derribar para volver a con-quistar la dignidad de estas personas que a los ojos de la mayor parte de la sociedad parecen invisibles. Pero no lo son.”(díptico de la Campaña Psh 2012)

Para visibilizar esta realidad muchas calles y plazas de cientos de ciudades españolas - en nuestra Diócesis, en concreto en Ferrol - han sido el escena-rio de innumerables actos de sensibi-lización y denuncia (flahsmob, lectura del manifiesto de la Campaña, charlas, etc.), que culminaron el domingo, 25

de noviembre, Día de las Personas Sin Hogar, con mensajes en las comunida-des parroquiales.

Pero ¿qué nos ha traído como reflexión esta campaña de este año? El derecho a la protección social. Porque las perso-nas en situación de sin hogar tienen el derecho a ser protegidas por nuestras normas, con mayor protección aún si cabe, dada su situación de máxima ex-clusión relacional, residencial, laboral o sanitaria

Como recuerdan las entidades promo-

toras, “la acción protectora del Estado es uno de los pilares del Estado Social de Derecho y del bienestar social, que, como establece nuestra Constitución de 1978, está basada en su univer-salidad: es para todos; su igualdad: redistribuye la renta; el trabajo: como primer medio para esa distribución; y la solidaridad: para amparar las situa-ciones no cubiertas, manteniendo unos mínimos vitales suficientes”.

Sin embargo, la respuesta de las Admi-nistraciones públicas en estos últimos

años a la hora de garantizar este de-recho se caracteriza, como se denun-cia en los materiales de la Campaña (www.caritas.es), por una “modifica-ción restrictiva de las leyes existentes de servicios sociales, garantía de ingre-sos o de las normas contra la exclusión social y la pobreza; un endurecimiento en las condiciones de acceso a rentas básicas/mínimas de inserción/salario social; la limitación en la temporali-dad de las prestaciones, condicionada además su tramitación a la residencia

legal y temporalidad en el empadrona-miento”.

Por ello, la Campaña de Personas Sin Hogar 2012 reclama “que esa protec-ción legal se vea reflejada en la facili-dad en el acceso al derecho de protec-ción Social y no se pongan más dificul-tades documentales, temporales, etc.; en la garantía del ejercicio del mismo a través de sistemas de protección y se-guimiento desde los servicios sociales, con herramientas de acompañamien-to, como recursos de calle, residencia-les, vivienda social, entre otros; y en la defensa jurídica en su caso, mediante el asesoramiento y la asistencia legal gratuita”.

“Son derechos, no regalos. Nadie Sin Hogar”. Un regalo es algo que me dan porque otro me lo quiere dar. Es temporal, gratuito, se da y se recibe libremente. Es algo que uno no pue-de reclamar ni exigir. Sin embargo, los derechos son exigibles, intrínsecos a la naturaleza humana. Y la sociedad ha de velar por su sostén y su garantía.

Los derechos del ser humano, como nos dice la Doctrina Social de la Igle-sia, son la ocasión que nuestro tiempo ofrece para que, mediante su consoli-dación, la dignidad humana sea reco-nocida más eficazmente y promovida universalmente.

O 19 de novembro botaba a camiñar a segunda das xun-tanzas anuais que celebra a

Asemblea Plenaria da Conferencia Episcopal. Máis alá do síntoma de nor-malidade que supón un feito destas ca-racterísticas para a vida da Igrexa espa-ñola, nesta vegada a cita ten un interés engadido e moi especial, tan anovado como pode ser que esta Asemblea faga o número 100 das citas bianuais que celebra a CEE dende a súa constitución en 1966, como “froito precioso do Concilio”, usando as verbas do cardeal Rouco no seu discurso inaugural da mesma.

Para os pouco iniciados, é posible que esta conmemoración non supoña cousa de maior estima que o sinxela-mente anecdótico, se ben abonda con afondar un pouco neste acontecemen-to para entender a súa importancia in-cuestionable. Pois se importante é esta secuencia ininterrumpida de traballo colexiado dos bispos do noso país no seo dun organismo de coordinación como é a Conferencia Episcopal - cuns contidos e obxectivos pastorais que desde a súa creación ían moito máis lonxe que os da representatividade, forzosamente limitada, da Conferencia de Metropolitanos, a súa devanceira -, o que sen dúbida resultará crucial para a Igrexa española do postconcilio é a capacidade que a propia CEE vai a ir desenrolando para aportar, dende o Maxisterio, vías alternativas de convi-vencia cara ó artellamento dun marco sociopolítico viable, e non traumático,

naqueles anos do tardofranquismo.

Non por evidente dende o punto de vista histórico, esta constatación deixa de seren necesaria por razóns de pura xustiza, da que poden dar testemuña as xeracións de membros da oposición política e obreira ó réxime de entón, que atoparon nunha Igrexa impregna-da do vento de “aggiornamento” do Concilio a protección para unha marxe de manobra que oficialmente lles esta-ba vedada. Non fai falta poñer nomes ós líderes da CEE que, tanto na primei-ra metade dos anos 70 como na déca-da da Transición souberon interpretar os “signos dos tempos” para aproar á

Igrexa española nunha mar a fóra na que a loita pola liberdade custaba moi-to traballo e esportas de incompren-sión e incertidume.

Agora que parece esmorecerse toda aquela herdade, cando nin os seus máis directos beneficiarios senten a ne-cesidade de vindicar aqueles anos de camiños compartidos, a Conferencia Episcopal celebra xa a súa centésima Asemblea Plenaria cunha estreita fide-lidade á misión orixinal para a que foi concibida en 1966. De feito, a traxec-toria destes 46 anos de labor pastoral colexiada amosa unha paisaxe tan em-preñada de aportacións que non que-

dan eidos da vida da Igrexa en España e da realidade social das derradeiras catro décadas que se manteñan alleos á preocupación pastoral do conxunto dos bispos españois que forman parte da CEE.

Estamos a falar dunha evidencia que está na man de cada quen comprobar de xeito sinxelo cunha mera consulta de todo ese «corpus» doutrinal a tra-vés do arquivo dixital da CEE, de ac-ceso libre na súa páxina web. Chama, por iso mesmo, poderosamente a aten-ción o descoñecemento xeral que pesa sobre o Maxisterio emanado ó longo dun cento de Asembleas Plenarias. E

sorprende tamén a parcialidade - en moitas ocasións intencionada, todo hai que dicilo - coa que se amosa á opinión pública ese Maxisterio cando merece a atención de medios de comunicación e líderes de opinión.

Por si serve de enésimo exemplo acerca do aveciñamento que os bispos teñen á realidade social e de cal é o nivel de fiabilidade a súa «brúxula» pastoral, o cardeal Rouco Varela, no seu discurso de inauguración da C Asamblea Plena-ria, prestaba unha atención concreta, no nome de todos os bispos, e cito tex-tualmente, «ós aspectos máis urxen-tes e dolorosos nos que se manifesta a crise: o desemprego de tantos, en especial de tantos xóvenes; o debilita-mento da conciencia de unidade e de solidariedade entre todo os españois; os dramas que sofren tantas familias, en particular as que se ven botadas das súas casas polo desahucio».

E repetindo o mesmo chamamento feito pola Comisión Permanente da CEE o derradeiro 3 de novembro, o ar-cebispo de Madrid entendía que non había mellor xeito de que a Asemblea número 100 botara a andar que pedir «que os custes da crise non recaian so-bre os máis febles, con especial aten-ción ós emigrantes, e que se busquen con urxencia solucións que permitan as familias desahuciadas - igual que se ten feito con outras institucións sociais - facer fronte ás débedas sen ter que verse na rúa».

Celebramos el Adviento dentro del Año de la fe. Una buena ocasión para plantear la re-

lación entre la fe y la esperanza. Lo difícil es esperar; lo fácil, en cambio, es desesperar: la desesperación es la cruel tentación que acecha a todo ser humano porque la esperanza, como ha dicho Gabriel Marcel, “es la tela de la que está hecha nuestra alma”. “Toda nuestra ciencia consiste en sa-ber esperar”, repetía sabiamente el Hermano Rafael. La esperanza cristia-na no se identifica ni con el optimis-mo psicológico ni con las vanas ilu-siones. La esperanza es la suma en las debidas proporciones de ingredientes diversos como la alegría en el Señor y la serena certeza de su providencia paternal, la constancia en la prueba y la paciencia en las dificultades, la per-severancia en el trabajo y la fidelidad en la lucha, la vigilancia que sacude

todo adormecimiento, el ánimo que vence toda inercia y la decisión que no se acobarda. La esperanza no es pasiva, no aguarda con los brazos cruzados, sino que es aguante acti-vo, entereza, plantar cara a la adver-sidad. Para el cristiano la esperanza evita la tristeza, aleja el pesimismo, siembra audacia en el apóstol, cura las amarguras, alienta al peregrino y abre horizontes en la vida y en la muerte.

Una esperanza así, la esperanza cris-tiana, no se apoya únicamente en motivos humanos, aunque los nece-sita. Se apoya principalmente en la fe que es “garantía de lo que se espera, prueba de las realidades que no se ven” (Hb 11,1). El alimento que nos da la Iglesia es la fe. La fe que trae consigo la esperanza y produce en nosotros la caridad, el amor. La espe-ranza conduce a la confianza: Dios,

reconoce S. Ignacio de Loyola, “me da la esperanza que es la virtud so-brenatural que él me comunica para que yo tenga confianza de hijo con el Señor, y me dé cuenta de que me tiene preparada la gloria que él me

dará, y espero con su gracia llegar al Cielo y vivir con él... Y espero que el no me abandonará nunca; virtud de la Esperanza que nosotros muchas veces dejamos de practicar. Actua-mos la Fe y la Caridad y dejamos la Esperanza”. Más aún, la esperanza, al final, se confunde con la confianza. Esperar en Dios es confiar en él. Solo Dios es capaz de hacernos vivir una esperanza fresca y viva cada día. El hace brotar el manantial eternamen-te joven de la esperanza sirviéndose incluso de nuestras deficiencias y pe-cados.

La fe es todo en nuestra vida cristia-na: es la fuente de nuestra alegría, la fortaleza para vivir, la que mueve dentro de nosotros la esperanza, la que sostiene el edificio de la caridad. Sin la fe, la esperanza cristiana se de-rrumba y se transforma en un sueño. Solo la fe firme, que nos otorga la

certeza de las promesas de Dios, ali-menta el deseo y sostiene la confian-za inquebrantable que constituye el nervio mismo de la esperanza. Solo el amor le ayuda a «esperar contra toda esperanza» (Rm 4, 18). No se otorga una plena confianza a Dios si no se le ama. Pero recíprocamente sólo el de-seo confiado de la esperanza sostiene la fe; cuando falla, ésta se resquebra-ja. Sin la esperanza, la fe muere. El mismo amor desfallece si no se nutre del deseo de Dios y de la confianza irrevocable en él.

Los hombres de auténtica esperanza son audaces. Ahora bien, como ex-plicaba el cardenal vietnamita Van Thuan, preso durante dieciocho años en las más duras cárceles comunistas: “La audacia no es aventura ni temeri-dad. Para recorrer el camino de la es-peranza, necesitarás audacia. ¿Cuán-tos había al pie de la cruz?”.

Pilar Lourido Fernández, Cáritas de Mondoñedo-Ferrol

. .

A F

ON

DO

Xoves, 29 de novembro do 2012 • dumio4/5

I Congreso diocesano de Laicos: “Ide tamén vós…”. De meros colaboradores a miembros corresponsables en la Iglesia.

La diócesis de Mondoñedo-Ferrol acaba de celebrar el “I Congreso dio-cesano de Laicos” con el lema “Ide tamén vós…” / “Id también voso-tros…” (Mt 20, 4). El acto final tuvo lugar en la catedral de Mondoñedo el pasado domingo, día 28, con una eucaristía presidida por el obispo diocesano Mons. Sánchez Monge. En su homilía subrayó que los laicos “pasen de ser meros colaboradores a ser corresponsables, juntamente con los sacerdotes y consagrados”.

A lo largo de todo un año se constituyeron grupos de trabajo y de re-flexión en las parroquias, asociaciones y movimientos apostólicos, ani-mados y coordinados por la delegación diocesana de laicos y la secre-taría de pastoral, que fueron profundizando en su condición de “laicos adultos en la Iglesia, comprometidos con el Reino, testigos de Cristo en el mundo”.

Las conclusiones del Congreso se presentaron en los días previos a su clausura en el Seminario de Mondoñedo, donde se llevaron a cabo vi-gilias y encuentros de oración, talleres para adultos y jóvenes, de Cari-tas, nueva evangelización, pastoral familiar y presencia de Iglesia en el mundo. Los momentos más intensivos del evento lo constituyeron las tres ponencias, dos a cargo de Francesc Torralba, laico y profesor de la Universidad Ramón Llull de Barcelona, y la del rector de la Universidad Pontificia de Salamanca, Ángel Galindo.

Participaron unos trescientos laicos representantes de los siete arcipres-tazgos que configuran la diócesis mindoniense, entre ellos un nutrido grupo de jóvenes y algunos niños con sus familias. El Congreso se clau-suró con un gesto de envío y sus conclusiones marcarán las líneas a seguir del próximo plan pastoral que elaborará el Consejo diocesano de pastoral.

Sacerdote de la diócesis de Segovia, Licenciado en Teología (1971) y Orientador Familiar (1981), ambos por la Universidad Pontificia de Salamanca. Es doctor en Teología por la Pontificia Universidad Lateranense de Roma (1983). Actualmente tiene el cargo de rec-tor de la Universidad Pontificia de Salamanca (UPSA) y decano de la Facultad de Teología de la misma Universidad.

Laico y padre de familia. Estudió filosofía en la Universidad de Barcelona y teología en la Facultad de Teología de Catalunya. A lo largo de su trayectoria profesional ha recibido premios de ensayo en lengua catalana y ha publicado más de setenta libros de filosofía sobre temas muy variados. Es profesor de la Universidad Ramon Llull de Barcelona e imparte cursos y seminarios en otras univer-sidades de España y de Sudamérica. Enseña Historia de la filosofía contemporánea y Antropología filosófica.

Ángel Galindo García (Segovia 1948)

Francesc Torralba Roselló (Barcelona 1967)

Lo que se nos dijo en el Congreso…

CONCLUSIONES

El Dr. Ángel Galindo disertó sobre “el compromiso cristiano des-

de la doctrina social de la Iglesia”, entendiendo dicha doctrina como las verdades cristianas sobre el orden so-cial promulgadas por los papas, cuya finalidad es el bien social. Como tal enseñanza, la doctrina social comienza en el siglo XIX. Entre otras cosas dijo:

• El compromiso cristiano nos toca vivirlo en la “era secular” como hori-zonte interpelador: la estrategia es el diálogo franco, valorando la ética na-tural sin olvidar las raíces cristianas de Europa.

• Tenemos que contar con las “turbu-lencias” del momento que vivimos: el egoísmo del ser humano (turbulencias individuales); las administraciones, el mercado, la prepotencia (turbulencias

estructurales); y las ideologías cuando se imponen y dominan como un abso-luto (turbulencias ideológicas).

• ¿Cuál es el horizonte de futuro del quehacer cristiano en la era secular?... He aquí estas propuestas:

› Recuperación de lo religioso frente al complejo laicista: religión y democracia no son incompatibles.

› Vivir la auténtica interioridad religiosa frente al subjetivismo moral.

› Potenciar el valor de las instancias in-termedias frente al paternalismo esta-tal (principio de subsidiaridad).

› Proponer la utopía del derecho y la moral (ética) frente al predominio del derecho (legalismo, conflictos…).

› Comprometerse con la democracia, la participación y la razón ética.

› Cuidar los valores familiares ante los desajustes generacionales.

› Compatibilizar el tener (siempre rela-tivo) con el ser, frente a la tecnocracia y el consumo.

› Recuperar la cultura de la alabanza (la estética, la belleza, el arte…) frente a la cultura de la muerte.

› Tener siempre sed de la verdad frente a la mentira.

› Estar dispuesto a ofrecer salidas hacia la esperanza en una vida digna, en co-herencia con el evangelio…

• El hombre es un ser que no solo está con los otros sino que está para los otros, porque está llamado a la solida-ridad. Esta actitud solidaria es camino de encuentro con el Dios presente en nuestra historia.

En la primera ponencia sobre “la opción cristiana es creíble”,

Francesc Torralba afirmó lo siguiente:

• De lo que se trata es de proponer, po-ner delante, en frente del otro,… eso que creemos.

• El tiempo que vivimos nos exige salir fuera, como en el caso de Abrahán, ver y valorar lo bueno, lo bello y lo verda-dero que hay en el mundo, y tener en cuenta la pluralidad de destinatarios.

• Exige, además, capacidad de adapta-ción, concretamente respecto al mun-do de los jóvenes.

• Hay que conocer bien los contextos, la pluralidad de los destinatarios, ya que no se puede excluir a nadie en la transmisión de la fe.

• Tenemos que ser conscientes, por otra parte, de los prejuicios, estereoti-pos y tópicos sobre la fe, la Iglesia y el ser cristiano o creyente. Hay que rom-per esa imagen. Todo ello exige previa-mente el silencio de la escucha.

• Muchos jóvenes no tienen expe-riencia eclesial directa. Conocen a la

Iglesia a través de la pantalla, de los medios…, precisamente lo que no es positivo.

• La fe es una opción fundamental: abarca la persona entera y pide co-herencia de vida. No es una opción científica, sino de vida expresada en el Credo: se trata de ser creíbles.

• También es inteligible: la fe no es una opción anacrónica, obsoleta, ni con-tracultural, ni amarga “la fiesta de la vida” a nadie… Seríamos más creíbles si fuésemos más alegres, si presentá-semos nuestra fe desde la experiencia pascual.

• En definitiva, la fe cristiana no es adhesión a una doctrina moral, sino a una persona: Jesucristo.

En la segunda ponencia titulada “vi-vir conforme a la lógica del don”, sostuvo:

• La mejor expresión de esta lógica la tenemos en la parábola del buen sa-maritano: la felicidad del ser humano la encontramos en la autodonación. Es lo que Benedicto XVI llama “principio

de gratuidad” frente a la lógica mer-cantil. La lógica del don es viable y es la solución.

• ¿Solo podemos vivir la lógica del don a puerta cerrada? Al contrario. Esto si se vive fuera sorprende e interpela.

• Además tenemos que caer en la cuenta de que cada uno de nosotros somos don, nos encontramos en la vida “siendo”: nuestras capacidades y talentos son don. El mundo, la creación nos han sido dados, no es construcción humana. Es don el tú con quien tra-tamos, de ahí el respeto, la estima y el cuidado hacia los otros. Los valores y las virtudes también son don… Y el don de la fe, que es respuesta a una llamada que acontece en el ser huma-no, como don intangible que mueve la vida.

• ¿Cómo vivir conforme a la lógica del don?... Cayendo en la cuenta de los dones recibidos, sabiendo que hay un “donador”: Dios. Velar por el don, res-petando la vida, toda vida. Y dar a los otros lo que nos ha sido dado.

A) Del trabajo en los grupos parroquiales:1. Los laicos hemos de asumir nuestras responsabilidades en la Iglesia, para lo cual necesitamos formarnos.2. Ante las dificultades a veces se dan con los responsables de las comunidades parroquiales, proponemos crear puentes de diálogo y encuentro.3. Es necesario que conozcamos la sociedad y la realidad que nos toca vivir para hacernos más presentes en ella con el apoyo del grupo y de nuestras comunidades de referencia.4. Los cristianos hemos de asumir nuestro compromiso con los más necesita-dos, estando cerca de ellos ante situaciones de injusticia, implicándonos en sus problemas y necesidades.5. Nos proponemos continuar en nuestros grupos de reflexión con un plan de formación (Biblia, Doctrina Social de la Iglesia, etc.) para poder dar respuestas desde la fe.6. Hay que programar actividades conjuntas (convivencias, retiros, etc.) en las zonas y arciprestazgos, buscando lo que nos une y compartiendo nuestras ex-periencias.7. Es necesario estar presentes en los Medios y mejorar la información y la co-municación entre los responsables eclesiales, delegaciones, grupos y creyentes de a pié.8. Es preciso potenciar y crear donde no existan los consejos parroquiales o in-terparroquiales como cauce necesario para el ejercicio de la corresponsabilidad.9. De cara a la creación las UPAS (Unidades Pastorales) pedimos que se cuente con los laicos en la toma de decisiones.10. Hay que fomentar la acogida en las parroquias y el trato directo con las personas, tanto con las habituales de la comunidad como con las que se acer-can ocasionalmente a ella.

B) En el plenario del Congreso:1. Somos conscientes en primera persona de las dificultades de las familias cristianas, verdaderas “iglesias domésticas”, en nuestra sociedad, necesitadas de un apoyo decidido por parte de todos.2. Dado que los laicos somos la mayoría en la Iglesia, hemos de cuidar nuestra vocación y compromiso cristianos, así como potenciar los cauces de correspon-sabilidad.3. Necesitamos conocer y profundizar en la Doctrina Social de la Iglesia, en los documentos del Concilio Vaticano II y en las directrices de cara a la nueva evangelización.4. Hay que promover grupos de oración en las parroquias y en el ámbito inter-parroquial, así como llevar a cabo una catequesis en clima de oración.5. Es fundamental para nosotros, como para todos los creyentes, el insistir en el encuentro personal con Jesucristo, e invitar a otros a esta experiencia.6. El ejercicio de la caridad necesita ser coordinada, en el ámbito parroquial e interparroquial: Caritas, Pastoral de la Salud, Manos Unidas y otras iniciativas.7. Es urgente llegar a los jóvenes y contar con ellos para la programación de la pastoral juvenil, los encuentros de zona, diocesanos e interdiocesanos, retiros y convivencias.8. Los niños de nuestras parroquias deben ser atendidos no solo durante el curso catequético, también en los tiempos de Navidad y Semana Santa, así como ayudarles a que ellos mismos se organicen y se eduquen en el compro-miso cristiano.La formación no solo nos proporciona conocimientos, sino que nos capacita para asumir responsabilidades, educa nuestras actitudes y nos remite a un tes-timonio cristiano veraz y coherente, a la vez que nos ayuda a la trasmisión de la fe en nuestro compromiso evangelizador.

.

Xoves, 29 de novembro do 2012 • dumio6

.

dumio • Xoves, 29 de novembro do 2012 7

Cáritas Española edita trimestralmente esta revista dende o ano 1977 (actualmente na súa segunda época; a primeira, de sete nú-meros, comprendía o período 1974-1976). Trátase da única publi-cación escrita en lingua española dedicada ao estudio da Teoloxía e a Pastoral da Caridade, un verdadeiro estandarte na difusión da acción caritativa e social da Igrexa e de tódolos seus axentes.

Toma o seu nome da Primeira Carta aos Corintios, do apóstolo san Paulo, e está dirixida non só a expertos, senón a tódolos axen-tes involucrados na acción social, tanto sacerdotes como laicos, voluntarios ou profesionais contratados. O seu director é Ángel Galindo García, decano de Teoloxía na UPSA, que ven de partici-par como conferenciante no exitoso e recentemente clausurado I Congreso diocesano de Laicos.

No relativo á súa estrutura, cada volume refire un tema monográ-fico, que amplifica mediante artigos de investigación e opinión. Nos últimos números, a dirección da revista ven de retomar, con moito acerto, un apartado de “Experiencias”, onde axentes de Cáritas propoñen valiosísimas reflexións ó fío das súas experien-cias concretas vividas ó servizo dos máis pobres.

Na hemeroteca pódense consultar os últimos números de Corin-tios XIII malia que non se chegou a establecer un intercambio de publicacións co noso anuario. Sí se pode ter acceso á colección completa na sé diocesana de Cáritas e en moitas das Cáritas pa-rroquiais e interparroquiais que traballan na nosa diocese. Máis información na páxina web de Cáritas Española www.caritas.es/publicaciones.

CU

LTU

RA

¿Leiras Pulpeiro, crente? (2)

2. analise da súa obra poé-ticaAntes de pasar á analise da obra poé-tica de Manuel Leiras Pulpeiro, con-vén sinalar algúns aspectos do seu devir vital. Así, aínda que casou polo civil, bautizou a todos os seus fillos e, segundo me manifestou a súa filla Jo-sefina, mesmo os obrigaba a ir á Misa e á catequese e acompañábaos ata a porta da igrexa.

Por outra banda, no seu testamento ológrafo, no que recolle as súas de-rradeiras vontades, di: «(...) a los po-bres pedazos de mi alma, que por de pronto quedan bajo su amparo, y que yo bendigo pidiendo á Dios les ayude e ilumine para saber vivir con honor y amándose y protegiéndose mutua-mente; sin llegar á conocer ninguna de las mil desventuras que ensom-brecieron los días de mi vida (...)». Se encomenda os seus fillos a Deus quere dicir, sen dúbida, que admitía a

existencia de Deus e que confiaba na súa Providencia. Do contrario, sería ridículo, inútil e absurdo pedir axuda a quen non existe.

Outro aspecto a ter en conta á hora de tratar o tema relixioso en Leiras é que, segundo nos dixo Remedios Cendán López, que coñoceu a Leiras e mesmo foi atendida por el, can-do visitaba un enfermo e «vía que estaba moribundo mandaba que o ‘despachasen’, que avisaran ó cura si querían» 1.

Nos Cantares aparece o nome de Deus (“Dios”, como di Leiras) citado vinte e dúas veces. No resto da súa poesía, vinte e sete veces. Xa sei que moitos dirán que son frases feitas co-llidas do seu contacto coa xente, co pobo humilde. É certo nalgúns casos: «Dios che pague a túa esmola»; «nin a ser como Dios manda»; «pro Dios che valla, por eso»; «Non vou, e ¡Dios mo perdone!»; «Dios te garde»; «¡a

groria de Dios darnos»; «Gracias a Dios que chegaron / as festas»; «soilo ás veces atopa un Dio-lo ampare»; «si Dios quer»; «Dios te libre da praga»; «Gracias a Dios vai andando», e moi-tas outras.

Tamén aparecen na súa obra poéti-ca a Virxe María («que pola Virxe do Carmio»), san Antón («Meu San An-toño bendito...»), san Campio («con unha Misa ó San Campio»), san Cos-me («Hei de levar ó San Cosme»), san Pedro («ou non me vale San Pedro!»).

Hai, ademais, varias referencias á alma («tiñas disposta a ialma»), ó ceo («¡Dios che perdoe; e que a entram-bos / no ceio xuntos nos vexa»), ós anxos do ceo («e que os anxiños do ceo»), á intercesión dos santos («Hei de levar ó San Cosme, / como non se espoltre a égoa; / i heina levar cun-ha misa / e cunha vela de cera»), ó perdón dos pecados («como que a Dios conta todos / temos que dar

dos pecados», «Para que, de Dios, de contado, / teñan perdón os que morreron», «cos seus rezos a Dios a encomendaban», «Dios mo perdoe», «para cando Dios os leve»).

Por outra banda, hai un breve poema no que fala de Cristo:

Entre os probes que xememos, / inda o Belemnita reina; /pro entre cre-gos?... ¡Entre cregos, / nin siquera!!!

O Belemnita é Xesucristo, nacido en Belén. Hai quen di que non se sabe se se trata de Cristo Deus ou de Cristo home. Coido que o poema non dá pé para facer esa distinción. Está claro que se refire a Xesús de Nazaret que durante a súa vida na terra mostrou a súa predilección e o seu agarimo po-los máis pobres.

O seu anticlericalismo aparece só en oito poemas e algunha que outra alu-sión nos Cantares. Analizando a súa obra poética polo miúdo, creo que o

seu anticlericalismo foi magnificado por algúns. Para entender o seu an-ticlericalismo temos que situarnos na época histórica na que viviu Leiras e ter en conta a ideoloxía republicana e liberal que profesaba.

3. conclusiónCoido que Manuel Leiras Pulpeiro era un home crente, pero, certamente, non practicante e anticlerical moi na liña dos republicanos liberais do sécu-lo XIX. Era un home que rezaba («ie é que non hai oración como a que eu dixen / pra dar consolo enteiro ás no-sas almas»); un home eminentemen-te caritativo e de virtudes evanxélicas; un home que, coma bo samaritano, socorría as necesidades dos demais; un home que fixo o ben ós seus se-mellantes; un home esencialmente bo, dunha gran humanidade. Por iso, coido acertado o que reza na súa campa: «Amou a verdade e practicou o ben».

Félix Villares Mouteira

Corintios XIII: Revista de Teoloxía e Pastoral da Caridade

DIO

CESE

Editores

La Voz de GaliciaServicio Diocesano de

Comunicación

Director

Antonio Rodríguez Basanta

Redacción

Ana M. Barro,

Ramón Loureiro,

Javier Martínez, Concha Quintela,

Antonio Valín, Félix Villares.

Enderezo PostalApdo. 176 - 15480 Ferrol

(A Coruña)

Enderezo electró[email protected]

Dumio na WEBwww.mondonedoferrol.org

www.lavozdegalicia.es

Deseño e Impresión

La Voz de Galicia

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

UXÍO GARCÍA AMOR, CHAIREGO DE HONRAA Asociación Cultural Xermolos e a Irmandade Manuel María veñen de distinguir ó sacerdote diocesano Uxío García Amor como Chairego de Honra. Os actos, que tiveron lugar o pasado día dezasete deste mes de novembro, deron comezo cunha Táboa redonda na Casa da Cultura de Vilalba na que interviron Xaquín Campo Freire que falou da traxectoria vital do homenaxeado; Félix Villares Mouteira, que situou a obra poética de Uxío dentro da chamada Escola poética do Seminario de Mondoñedo; Samuel López González quen falou da fundación e da traxectoria do Orfeón da Sociedade de Obreiros de Mondoñedo na que Uxío interviu de forma decisiva sendo un dos fundado-res e director moitos anos, e Alfonso Baamonde, que expuso o labor do homenaxeado na Coral Polifónica de Vilalba da que é director na actualida-de. Moderou a Mesa redonda o xor-nalista vilalbés Xulio Xiz Ramil. Actuou o gaiteiro Raúl Galego e a Coral Polifónica de Vilalba. Posteriormente tivo lugar un xantar de irmandade onde na sobremesa, despois que o homenaxeado cantase unhas coplas feitas ad hoc, actuaron Mini e Mero e o gaiteiro Raúl Galego. Asistiron os actos máis dun cento de persoas.

MERCADO SOLIDARIO EN SAN SADURNIÑOA parroquia de San Sadurniño orga-niza un mercado solidario que vai ter lugar os días vinte e dous e vinte e tres e os días vinte e nove e trinta de

decembro. O marco vai ser o antigo teleclube. Este mercado solidario ten como finalidade conservar e manter os diferentes proxectos que Cáritas vén levando adiante ó longo do ano. Pódese colaborar aportando artigos novos ou de segunda man en bo esta-do: roupa, mobles, libros, cds, xogue-tes, etc. Para máis información poñer-se en contacto en [email protected] ou [email protected]

NÚMERO ESPECIAL DA REVISTA “AMENCER”O Seminario Diocesano de Santa Catarina de Mondoñedo vén publi-cando a revista Amencer desde hai trinta anos. O pasado día nove de novembro viu a luz o número 219 (setembro-outubro), un número espe-cial dedicado por enteiro á figura do poeta mindoniense Manuel Leiras Pulpeiro, co gallo de cumprírense ese mesmo día os cen anos do seu pasamento. Trátase dun especial de corenta e catro páxinas que leva unha tapa a toda cor, titulada “Rosas roxas para Leiras Pulpeiro”, obra do min-doniense Xosé Vizoso. Despois da editorial, aparecen unha biografía de Leiras que fixo o alumno de segundo de ESO, Braulio Casabella Amieiro e unha “Escolma” da súa obra feita por Juan José Montouto Chávez e Jacobo Chao Lombardero, ambos de segundo de ESO. Na sección “A carón do lume”, reprodúcense adivi-ñas, refráns e cantigas recollidas por Leiras Pulpeiro e seleccionadas polo alumno de segundo de ESO, Diego Cornide Yanes. En “Falamos con...” os alumnos de cuarto de ESO Diego

García López e Luis Torreira García manteñan unha longa conversa con Ramón Reimunde Noreña, experto na obra do poeta mindoniense. En “Colaboracións”, aparece un artigo de Uxío García Amor titulada Unha rosa para ti. X. Isidro Villalba escribe sobre a Homenaxe a Leiras Pulpeiro polos fillos de Mondoñedo en Bos Aires. Tamén ve a luz unha colabora-ción de Félix Villares Mouteira titulada ¿Leiras Pulpeiro, crente? Remata a revista coas seccións “Faise saber” e “Chispa”.

CÁRITAS DIOCESANA:

SEMANA DEDICADA ÁS PERSOAS SEN FOGARO pasado día vinte e cinco de novem-bro celebrouse o XX Día das Persoas Sen Fogar co lema “Son Dereitos, non agasallos. Ninguén Sen Fogar”. Con este motivo Cáritas Diocesana orga-nizou os seguintes actos: O mércores, día vinte e un, ás once da mañá, tivo lugar na sé de Cáritas unha rolda de prensa na que interviron Xoán Xosé Fernández Fernández, Carmela Primo e Antonio Pollán. O xoves, día vinte e dous, no salón de actos da Fundación Novacaixagalicia de Ferrol houbo unha videoconferencia co esritor Agustín Fernández Paz sobre o seu libro Mi nombre es Skywalker que leron máis de cen nenos e nenas de Ferrol que participaron na videoconferencia. Ese mesmo día, ás doce, no palco da música do Cantón de Molíns tivo lugar a lectura do manifesto da campaña que fixo unha persoa sen fogar. O venres, día vinte e tres, na sede da Fundación Novacaixagalicia de Ferrol

houbo unha exposición dos vinte car-teis das campañas das persoas sen fogar promovidas por Cáritas. Tamén se proxectou un vídeo institucional no que se recollen as ideas máis impor-tantes do lema da campaña deste ano: “Son Dereitos, non agasallos. Ninguén Sen Fogar”.

EXPOSICIÓN DE CATECISMOSO Seminario Sta. Catalina, co gallo da celebración da súa patroa Sta. Catalina ven de inaugurar unha expo-sición sobre os catecismos da Igrexa Católica. O motivo que inspira tal evento é o ano da fe promulgado por Benedicto XVI que acabamos de

comezar. Qué mellor instrumento que o catecismo, onde se condensan de forma teórica as verdades máis impor-tantes da nosa fe e que nesta expo-sición pódese apreciar cómo foron tomando forma ó longo dos séculos. Por medio de 120 catecismos recó-rrense 450 anos de historia; desde o máis antigo do 1582 ata o moderno Youcat. Desde os catecismos do XVII e XVIII, pasando por un gran elenco de catecismos destinados ós nenos ou outros de carácter diocesano. Unha pequena mostra que intenta presen-tar o catecismo como un elemento configurador e básico da catequese ó longo do tempo. Algo de sempre pero moi actual.

Francisco Xabier Martínez Prieto

O compromiso das nosas relixiosas

Félix Villares Mouteira

Faragullas

Fundadas por María Séiquer Gayá y Amalia Martín de la Escalera en Santo Ángel (Murcia), el 13

de septiembre de 1939, las Hermanas Apostólicas de Cristo Crucificado fue-ron aprobadas por S.S. Pablo VI el 7 de Enero de 1975. Hoy en día esta Con-gregación está extendida por España y América. El amor de María Séiquer Gayá superó los límites de todo odio de esta viuda murciana que se consagró al servicio de Dios y vivió la misericordia al punto de cuidar de los asesinos de su esposo, un mártir de la Guerra Civil Es-pañola. Su marido, don Ángel Romero, fue un médico otorrino conocido entre

sus vecinos por su honradez y actitud servicial que llegó a atender gratuita-mente a los más pobres.

María tuvo que huir de Murcia ante la persecución en la guerra y conoció a Amalia Martín de la Escalera, con quien una vez terminada la Guerra, fundaron en Villa Pilar, la primera casa de las Hermanas Apostólicas de Cristo Crucificado.

María, optó por el camino del perdón, “perdono a todos mis enemigos”. Su congregación, se ocupó de educar a niños, alimentar a los pobres y visitar a los ancianos y enfermos de los pueblos cercanos. Entre ellos estaban los ase-

sinos de su marido... Diversos testigos afirman que hasta su muerte en 1975, María atendió a una de las mujeres que denunció a su marido; veía sus mue-bles robados en las casas de algunos enfermos y jamás los reclamó; cuidó a los hijos del miliciano que arrastró por las calles el cadáver de su esposo, sabiendo quiénes eran; y que se pre-sentaba con frecuencia ante el Juzgado para exigir que no se tramitasen los su-marios de los asesinos que habían sido capturados, hasta que logró salvarlos de ser ejecutados. En sus escritos afir-mó: “Sólo he hecho lo que me enseñó

Cristo: perdónalos, porque no saben lo que hacen”.En nuestra diócesis llegaron a media-dos de los años cincuenta a O Barquei-ro y a finales de los ochenta a Guitiriz. En ambos lugares realizan trabajos de apostolado colaborando fuertemente con la pastoral parroquial y con los sa-cerdotes de las zonas. En el caso de O Barqueiro mantienen un hogar de aco-gida de niños en los que en la actuali-dad se acoge a ocho menores, aunque la cifra varía según las necesidades que se tramitan desde los Servicios Sociales. El centro cuenta con una trabajadora social, varios educadores y el apoyo de un psicólogo.

Las Hermanas acogen y acompañan con gran cariño esta labor que se de-sarrolla en el silencio, pero en lo más básico de la defensa de la vida y del proyecto de desarrollo digno de la mis-ma. Son tres las Hermanas que asisten en O Barqueiro y dos las que viven su compromiso en Guitiriz, siendo supe-rioras de ambos las Hermanas María José Galvez y Juana Gómez respecti-vamente.

El perdón ha hecho más por la vida que el rencor, ningún testimonio es mayor que el que se demuestra con la existen-cia. El amor nunca muere.

Hermanas Apostólicas de Cristo Crucificado “Donde no hay amor, siembra amor y recogerás amor”

Carlos Alonso Charlón

Hemeroteca de “Estudios Mindonienses”

O libro presenta 17 capítulos nos que, tras a introdución, comenta un texto do evanxeo. Sempre é agradable ler ó Cardeal Martini e máis neste libro que nos

aplica un método para le-la palabra de Deus: “a lectio divina”, método que, a partires do Concilio Vaticano II, tivo un forte empuxón. Martini vaino concretar neste libro en 17 textos.

É unha lectura que nos descobre novos elementos, visións e detalles do evanxeo que fan abri-los ollos ou sentir a Xesús máis cercano: interpela, cuestiona e fai máis amigo de Xesús. E a base de todo isto é a Palabra de Deus onde se sustenta o seu discurso e as súas preguntas.

“Jo Crec” / “Yo Creo” é un documental que se está rodando integramente coa tecnoloxía 3D e que trata en profundidade sobre o Credo e as razóns polas que cren as persoas. A produción é responsabilidade de Global 3D Solutions (www.global3dsolutions.com), unha nova produtora radicada en Barcelona, especializada neste novo formato audiovisual. A cinta quere ser unha contribución actual e atractiva ó Ano da Fe, a fomentar “o encontro con Xesucristo e a beleza da fe nel”.

O documental está filmado en 3D porque é importante apostar pola nova comunicación, se queremos favorece-la Nova Evanxelización. Neste sen-tido, as novas tecnoloxías poden ser verdadeiramente útiles, xa que po-den achegar un primeiro anuncio (kerigma) a persoas que non coñecen ou abandonaron nalgún momento a experiencia de atoparse con Cristo e crer nel

O film atópase actualmente en fase de produción e verá a luz definitiva-mente ó longo do primeiro semestre de 2013.

Carlo Mª Martini Editorial San Pablo, Madrid 2012, 134 páx.

Palabras para vivir. Lectio divina de algunos pasajes de los evangelios

“Jo Crec” / “Yo Creo”

1 Amencer nº 10, maio de 1983, páxina 14

.

Xoves, 29 de novembro do 2012 • dumio8

O equipo de redacción de Dumio quere agradecer todas as felicitacións e suxestións que recibiu de moitas persoas e institucións. No noso afán de seguir mellorando, comunicamos ós nosos lectores que estamos abertos a todo tipo de colaboración. Poden facernos chegar as súas aportacións a través do noso enderezo postal ou electrónico.

Cada último Xoves de mes en La Voz de Galicia

www.mondonedoferrol.org

Páxinas en galego subvencionadas por:

PRESIDENCIASecretaría Xeral de Política Lingüística

DECEMBRO

NOVEMBRO

L M M X V S D

1 2 3 4

5 6 7 8 9 10 11

12 13 14 15 16 17 18

19 20 21 22 23 24 25

26 27 28 29 30

L M M X V S D

1 2

3 4 5 6 7 8 9

10 11 12 13 14 15 16

17 18 19 20 21 22 23

25 26 27 28 29 30

31

DIOCESES

ARQUIDIOCESE DE SANTIAGO DE COMPSOTELAVII XORNADAS DE BIOÉTICAO Instituto Compostelano e a Delegación de Pastoral da saúde organizaron as VII Xornadas sobre Bioética: “Bioética e espiritualidade”. Tiveron lugar na Aula Magna do ITC.

Os coidados ao paciente terminal, o soporte afectivo e o acompañamento espiritual son os ángulos que conformaron as charlas das VII Xornadas de Bioéticas que o pasado sábado se desenvolveron no ITC de Santiago. Estas Xornadas, que se veñen realizando todos os anos, foron organizadas pola Delegación de Pastoral da Saúde da nosa diocese e o Instituto Teolóxico Compostelano.

Tanto o doutor Enric Benito, como o doutor Francisco Barón oncólogos os dous, non só deron información e teoría senón que transmitiron con paixón o vivido na cabeceira dos enfermos, como salientaba José Ramón Amor Pan, coordinador destas Xornadas.

30º ANIVERSARIO DO ACTO EUROPEÍSTA PRESIDIDO POR JUAN PABLO II NA CATEDRAL DE SANTIAGO 1982-2012Con motivo da celebración do 30º aniversario do Acto Europeísta presidido por Juan Pablo II na Catedral de Santiago o 20 e o 27 de novembro tiveron lugar unha mesa redonda na que interviñeron os profesores: Dona Milagres Outeiro Parga, D.José Manuel García Iglesias e D Marcelino Agís Villaverde e unha conferencia a cargo de D.Giovanni Maria Vian, director de L ‘Osservatore Romano. Proxectouse tamén un vídeo da visita de Juan Pablo II en 1982.

DIOCESE DE LUGOXORNADA INTERDIOCESANA DE PASTORAL XUVENILO pasado día 24 foron convocados a unha Xornada mozos e mozas, sacerdo-tes, relixiosos,catequistas de confirmación, animadores, profesores de relixión de toda Galicia, que tivo lugar no Seminario de Lugo. O tema foi “os ecos do Congreso Nacional con xoves” e “en camiño á XMX Río 2013”.Houbo unha oración de comezo, presidida polo arcebispo de Santiago, Mons Barrio, e logo un relatorio do bispo de Mondoñedo, Mons. Sánchez Monge.Na mañá fixéronse obradoiros sobre o “Youcat”, “Café quente”, “Retiro musical”, “Nova Evanxelización”, “A afectividade”, “Noivos sen data de voda”, “Traditio” e “Cursos Alpha”. Concretamente nestes “Cursos Alpha” faise unha exposición da nosa fe de forma coloquial e desenfadada.Á tarde presentouse XMX Río 2013, e na S. I. Catedral Basílica tivo lugar a celebración da eucaristía presidida polo bispo de Lugo, Mons. Carrasco Rouco. De seguido o concerto-oración da Irmá Glenda que tivo lugar na parroquia de Santiago (A Nova). Participaron neste evento unhas 200 persoas, maioritaria-mente mozos e mozas.

ESTÁ NA RÚA O NÚMERO 45 DE “LUCENSIA”Na sección “Estudos” hai artigos como A enxeñería Informática en Galicia, por Alberto Valderruten e José Mª Barja. Internet na provincia de Lugo, de Antonio e Xulio Xiz. Os monxes e a civilización en Galicia e no mundo, por Argimiro López Rivas. O Arciprestado de Incio nos s. XVII-XVIII, polo historiador Gonzalo Fraga Vázquez. Toponimia do concello de Agolada, do investigador Nicandro

Ares. Orixes do Museo Provincial de Lugo, segundo a súa directora Aurelia Balseiro. A nobreza galega e a América Vicerreinal, do investigador Pablo S. Otero Piñeiro. A fotografía e a pintura nos retratos reais (con referencias a Dio-nisio Fierros), da profesora Celia Castro Fernández. A esta sección de Estudos seguen as habituais de Comentarios, Texto e recensións.

DIOCESE DE TUI-VIGOA FUNDACIÓN PSA PEUGEOT CITROËN APOIA A CÁRITAS

A Fundación PSA Peugeot Citroën apoiou un proxecto presentado por Cáritas mediante a doazón dun vehículo adaptado para o transporte de nenos e mozos á Escola Infantil e ao Centro de Atención de Día que xestiona a Aso-ciación Cáritas Diocesana Tui-Vigo.

O Director do Centro de Vigo de PSA Peugeot Citroën, Juan Antonio Muñoz Codina, fixo entrega das chaves do vehículo ao Director de Cáritas Diocesana Tui-Vigo, Anxo Dorrego, e ao Bispo da Diocese, Luís Quintero.

Cáritas destinará o vehículo doado, unha Peugeot Boxer de nove prazas, ao desprazamento dos menores, desde os seus fogares á Escola Infantil (0 a 3 anos) e desde os seus centros escolares ao Centro de Atención de Día (ata 18 anos).

Para o Director do Centro de Vigo de PSA Peugeot Citroën, Juan Antonio Muñoz Codina, “é un motivo de satisfacción asociar o nome da Fundación PSA Peugeot Citroën aos proxectos de Cáritas no desenvolvemento de iniciati-vas solidarias que contribúan á integración social”. Muñoz Codina congratulo-use de que a liña de acción da Fundación, centrada no ámbito da mobilidade solidaria, contribúa a este encomiable fin.

DIOCESE DE OURENSEXLI CONGRESO NACIONAL DE HOSPITALIDADES DE LOURDES

Entre os días 16, 17 e 18 de novembro celebrábase na Diocese de Ourense a apertura do XLI Congreso Nacional de Hospitalidades de Nuestra Señora de Lourdes, presidida polo Bispo de Ourense, Monseñor Leonardo Lemos, e contando coa presenza de numerosas autoridades civís en representación das distintas administracións públicas, como foi o caso do Subdelegado do Goberno en Ourense, o alcalde da cidade e o vicepresidente da Deputación provincial acompañados na presentación pola presidenta da Hospitalidade en Ourense, Menchu Pérez.

Cabe destacar ademais a asistencia do Bispo de Astorga, Monseñor Camilo Lorenzo, a un congreso que se centrou este ano no tema “María, Nai da Fe” e no que participaron ao redor de 220 hospitalarios de España e Francia.

Monseñor Lemos animaba na súa intervención a todos os presentes a conti-nuar dando testemuño da súa fe a través deste movemento que se envorca na atención e o acompañamento aos enfermos

FESTA DO DIVINO MESTRE

O 12 de novembro o Instituto Teolóxico Divino Mestre celebraba a festa do seu patrón. ÁS 11:30 horas presidía Monseñor Lemos Montanet la Eucaristía, seguida por unha conferencia, ás 12:30 horas, do prof. de Teoloxía Funda-mental D. José Antonio Gil Sousa, co tema “O Sentido da fe e os carismas no Pobo de Deus”.

CONCERTO DE ÓRGANO NA CATEDRAL

O cóengo organista da Catedral de Sevilla D. José Enrique Ayarra, inauguraba o sábado 10 de novembro, véspera de San Martín, o órgano maior da Cate-dral de Ourense despois da súa restauración.

A este concerto asistían o Bispo da Diocese, Monseñor Leonardo Lemos, o Deán de la Catedral, D Serafín Marqués e os demais cóengos do Cabido, que colaboraron, xunto coa Asociación de Amigos da Catedral, con esta restaura-ción, o conselleiro de cultura, D. Xesús Vázquez, despois de que a Consellería achegase a metade dos 80.000 euros que foron necesarios para recuperar o órgano, e outras autoridades relixiosas e civís, ademais de numerosísimos fieis ourensanos, que quixeron gozar do son deste instrumento de enorme valor cultural e cultural.

Os centenares de asistentes puideron escoitar o son do órgano, que ofreceu, de man do organista, melodías das “tres escolas máis importantes que hai en Europa”, a alemá, a francesa e a española.

Galicia

Axenda

C. Quintela

INAUGURACIÓN DO BELÉN DE BEGONTEA XLI edición do Belén Eléctronico de Be-gonte vai ser inaugurada o próximo día primeiro de decembro, sábado. Ás seis da tarde, na igrexa parroquial de San Pedro de Begonte, terá lugar unha Eucaristía no transcurso da que José Otero Novás lerá o pregón do Nadal. A misa vai ser cantada pola coral Escola Gregoriana Lucensis. Des-pois da Eucaristía, o Orfeón Lucense que ofrecerá un recital de panxoliñas. A conti-nuación os asistentes dirixiranse ó Centro Cultural “José Domínguez Guizán” onde se poñerá en marcha o Belén, que poderá visitarse ata o derradeiro domingo de xa-neiro de dous mil trece.

RETIRO DE ORACIÓN EN NARÓNO Arciprestado de Xuvia organiza o vindei-ro domingo, día dous de decembro, unha xornada de retiro de oración co gallo do comezo do Advento. Vai ter lugar nos lo-cais parroquiais de San Xosé Obreiro de Narón de cinco a sete da tarde. Vai dirixila Fernando Porta de la Encina.

FERROL: RETIRO DE ADVENTO Os locais parroquiais de Nosa Señora do Rosario de Ferrol van acoller, desde as cin-co ata as oito da tarde do domingo, día dous de decembro, un retiro con motivo do comezo do tempo de Advento. Organi-za o arciprestado de Ferrol.

POXA PARA CÁRITASOs salóns do Casino de Ferrol van acoller o día cinco de decembro, mércores, ás oito da tarde, unha poxa de cadros que doaron varios pintores e artistas. Os fondos que se consigan irán destinados a Cáritas, entida-de que atende a moitas familias necesita-das sen ter en conta nin a ideoloxía nin a relixión nin outros factores xa que Cáritas só ten o propósito de axudar ós necesita-dos, que na situación de crise actual son cada vez máis.

VIXILIAS DA INMACULADAA Delegación Diocesana de Pastoral da In-fancia e Xuventude organiza, na parroquia de San Bartolomeu de Cariño, a Vixilia da Inmaculada co lema “Feliz ti, porque cri-ches!”. Os destinatarios son rapaces e rapazas de máis de catorce anos. Vai ter lugar o venres, día sete de decembro, de dezasete a vinte trinta horas. A Delegación Diocesana de Liturxia pola súa parte orga-nizaa en Ferrol, na parroquia de San Pedro Apóstolo, co lema: “Facede o que El vos diga”. Tamén os mosteiros das Concep-cionistas de Mondoñedo e Viveiro.