Este é o protagonista da

nosa historia, chámase

Faetón e é o fillo de Febo.

Este é Febo, o pai de

Faetón.

Febo é o deus do sol e

o encargado de

iluminar o mundo

todos os días co carro

do sol.

Viaxa de leste a oeste durante todo o día.

Cando remata a súa viaxe o carro baixa polo horizonte ata afundirse no inmenso mar.

Mentres todos os días o

seu pai viaxaba Faetón

facíase maior.

E cando se decatou de

que o seu pai era o deus

do sol, non o cría…

Rapidamente dirixiuse ao palacio de ouro onde vivía Febo.

Febo viu que no seu palacio

de ouro entraba un mozo

coa mirada acendida.

Aínda que había moitos anos

que Febo non vía a Faetón,

recoñeceuno enseguida.

FAETÓN ! FILLO ! Febo … é certo que ti es o meu

pai?

Claro que o son ? Por que o

preguntas?

Non creo que alguén coma ti poida

ser meu pai.

- Pide o que sexa , eufareino posible para que vexas que si son eu.

Quero conducir o carro do sol .

Aínda que Febo pensaba que era unha loucura

deixarlle o carro do sol a Faetón, quería facer todo o

posible para que este non desconfiase del . Ao final

deixoulle o carro para demostrarlle que si era o seu

fillo e que depositaba a súa confianza nel.

Como todo pai , Febo aconsellou a Faetón antes de saír da casa.

Non te achegues moito á terra ou a incendiarás.

pero tampouco podes subir moi alto

porque incendiarás o ceo…

E ten coidado cos cabalos,

gústalles moito a carreira e é

complicado controlalos.

Faetón non podía coa

emoción, non imaxinaba

que fora conducir o carro

do sol e poder iluminar o

mundo por un día

Faetón impaciente non esperou nin un

segundo máis e aventurouse na súa

viaxe:

•Primeiro parecíalle que ía ben.

• O vento comezou a cortarlle a respiración.

• Os cabalos decatáronse de que estaban

sendo levados por unhas mans

inexpertas.

• Desviáronse do seu camiño e O CARRO

CAEU SOBRE A TERRA.

Gea, a terra, choraba porque a súa pel

estaba en chamas e pediulle a Xúpiter que

fixese algo, que a axudase.

Xúpiter, como deus supremo, tiña que

facer algo e non lle quedou máis remedio

que … Lanzarlle un

raio a Faetón

para que

parase toda a

desgraza.

O cadáver fumeante de Faetón

afundiuse no río Po e as ninfas que

vivían alí o rescataron e o

sepultaron ás beiras do río.

• As súas irmás, as cinco Helíades, foron á

tumba para chorar por Faetón, a natureza

convertiunas en árbores para que sufrisen

menos.

• Tamén foi a chorar ao río o seu

amigo Cigno e a pena fixo que se

convertese nun cisne.

Febo saíu enfurecido do seu

palacio.

DIME, XÚPITER, ERA NECESARIO TODO ISTO?

Febo, moi triste, pensaba que Xúpiter fora moi inxusto con el e díxolle que nunca máis conduciría o carro do sol.

• Ao día seguinte o mundo estivo escuro ata que

os Deuses se disculparon con Febo, incluso

Xúpiter lle pediu perdón. Nese momento Febo

decatouse de que tiña que cumprir o seu deber

e iluminar o mundo.

Dende ese día o sol brilla menos pola pena.

E cando Febo está triste escóndese detrás

das nubes e chora, e as súas lágrimas

caen na terra.

Feito por

Laura

Martínez

Carrodeguas

1ºA

Bacharelato

Nº13