CPR SAGRADA FAMILIA ALDÁN

Decembro2010

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

T A L L E R D E C R E A C I Ó N L I T E R A R I A P R O X E C T O A B A L A R - L . G A L E G A

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

ILUSIÓN NAVIDEÑA

Érase unha vez un neniño, que non cría nos Reis Magos. El

dicía que eran os pais, e nunca tiña agasaios, ata que nunha navidade

Carlos, que era como se chamaba o neno, estaba na ventá o día de Reis

e mirou a tres homes estraños. Estaba moi nervioso, e foise durmir. Pola

mañá Carlos foi o salón correndo e estaban os regalos que pediu.

Carlos foi ó colexio e contoullo ós seus compañeiros; ninguén o cría pero

a el dáballe igual, porque era o neno máis feliz do mundo. Dende entón,

Carlos deuse conta de que a ilusión hai que tela sempre, porque, ás veces,

os soños fanse realidade.

José Hermelo Rial

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

O AGASALLO MÁIS ESPECIAL

Faltaban uns poucos días para o Nadal . Felipe e a súa nai estaban na casa do

tío do neno . A causa de que estiveran alí era porque a nai do rapaz estaba enferma .

Nestas datas era costume escribi - la carta dos reis Magos . Tódolos seus amigos

pedían os xoguetes máis modernos e enchían toda a carta . Felipe só pedía que a súa

nai se curase . Dáballe igual que os seus amigos xogaran cos seus xoguetes nas rúas

e camiños da vila porque el quería xogar coa súa nai . O primeiro día das vacacións

, os rapaces saían correndo para as súas respectivas casas . Felipe chegou a casa do

seu tío . Non estaban ! Foi ver se lavaran a súa ni ó hospital . De súpeto , unha

ambulancia pasou por diante del . Cando chegou , a súa nai estaba nunha habitación

. El pasou toda a noite alí . Pola mañanciña , a súa nai estaba na ventá ,

obserbando . . . Felipe chamou por ela e contestoulle .

Estaba tan contento que lanzou un berro de felicidade

e díxolle que nunca se separaría dela . Iso era o mellor

agasallo de Nadal que podría ter .

Raúl Marcelino Docío 5º

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

O ENCONTRO CON PAPA NOEL

Hai moitos anos, un neno chamado Pedro e os seus amigos, celebraron a festa de

nadal. No colexio había moitos adornos de nadal. Tódolos nenos ese día estaban

contentos xogando coa neve e cos seus trineos. Pedro e os seus amigos foron de

noite ó bar con seu pai. De repente miraron para o ceo e pasou unha estrela

fugaz perseguida por un trineo, que, o montaba un home moi gordo. Chegaron a casa

e no salon estaban os regalos. Que contentos se puxeron todos! Pedro viu cara á

ventá e un destello que procedíade alí fora iluminou a casa. Saíu e alí estaba, coa

súa barba e os seus renos, como non, Papa Noel. O neno quedou coa boca aberta

de par en par. O home barbudo díxolle: Pedro se te portas ben para o ano que

vén, máis ainda. O neno cheo de felicidade voltou á casa e abriu os agasallos. Nun

deles poñia con alegría, moitos bicos, Papa Noel.

Rodrigo Villar Vilas

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

UNHA NOITE DE NADAL

MOI ESPECIAL

Había a unha vez unha vila chamada Aldán , una nena estaba moi emocionada

porque esa noite viñan os Reis Magos . Ela chamábase María a tiña sete anos . Esa

noite esta tan impaciente que non non podía durmir . María estaba toda a noite mirando

ó teito e a ventá . Ata que de pronto oíu un ruído no salón , e alí estaba os Reis Magos

poñendo ó carón da árbore de Nadal . María , asustada , faloulles e eles dixeron que

non podían dicir que os vira pero ela, a cambio , pediulle se podía ir con eles a reparti-

los agasallos ás demais casas . Os Reis Magos para non desilusionar a pobre rapaza ,

dixéronlle que si . Alá foi ela con Melchor , que era o seu favorito , no camelo.

Cando acabaron o reparto os , Reis , como María se portara moi ben , fixéronlle unha

sorpresa e......nun abrir e pechar de ollos estaban no pasado adorando a Xesús e a

María e a Xosé. Ela como non tiña nada que ofrecer ,e deulle o seu peluxe favorito . A

nai de Xesús , agradeceulle moito . E de súpeto María escoitou unha voz que dicía

``María , esperta ,esperta´´ ela despertouse.

Todo fora un soño . Foi ó salón e alí estaban os agasallos .

Lucía Dacosta

6ºE.P.

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

A ESTRELA E O PORTAL

Érase unha vez unha estrela. Chamábana estrela fugaz, porque iluminaba

máis ca ningunha, e como brixaba tanto, que decidiu presentarse a un

concurso, e só faltaban dúas semanas. Ela estaba moi nerviosa. Pasaron os

días e só faltaba unha semana. Pero un día, de repente, perdeu a luz, e da

vergoña non saía a rúa. Dende aquel momento todo lle saía mal. Un día

unha nena mirouna triste e escura e preguntoulle:

-Que che pasa?

E ela respondeu:

-Que perdín toda a miña luz, e agora todo o mundo anda a rirse de min.

-Non pasa nada-dixo a nena.

Ela colleuna e levouna a un portal chamado, O PORTAL DE BELÉN. Nel estaba a Virxe María, San Xosé e o neno Xesús.

Cando chegou ó portal a estrela estaba moi contenta e comprendeu que o que

necesitaba era un lugar mellor para vivir.

Dende aquel momento, todo volveu á normalidade.

6ºP. Lucia Martinez Perez.

TALLER DE CREACIÓN LITERARIA

CONTOS DE NADAL

LINGUA GALEGA 6ºP- P.ABALAR

NADAL FASCINANTE

Ola, son Tereixa . Os feitos sucedidos no Nadal do dous mil once, fan que

as deste ano me fagan recordar:

Era Noiteboa, xa me ía para cama. Miña nai entrou no cuarto e deume

as boas noites. Logo pensei como sería o próximo Nadal, e, aquí estou,

contado a historia.

Pola mañá encontreime con moitos regalos.

Os días pasaban e pasaban ata que chegou Noitevella. Pola noite non

podía durmir porque tomara Coca-cola. Entón fun ó salón e alí estaban, os

tres reis magos cos camelos, como se nada, tomando leite e galletas que lle

deixara miña nai. Eles preguntáronme – queres vir con nós a Oriente?- Eu

díxenlles que sí. Entón pararon o tempo aquí, subíronme no seu camelo e

fomos a Oriente. De oriente fomos a Belén, onde me vestín de pastora e vin

o neno Xesús. María regaloume un colgante. Volvín para casa. O colgante

perdéuseme polo camiño. Deiteime na cama e axiña durmín.

O espertarme pola mañá abrín o meu agasallo e alí estaba o colgante que me

deu María. Poñía unha nota:

Querida Tereixa, cremos que te olvidaches algo polo camiño.

Alicia Piñeiro García 6ºp.