No mundo existen cidades semel lantes, con

rúas e edi f ic ios moi parecidos.

Nelas vive xente tamén moi parecida, aínda que algúns sexan

negros e outros brancos, altos ou baixos, gordos ou

delgados, r icos ou pobres.

Esta é a histor ia dunha rúa

calquera, dun edi f ic io calquera e

dos veciños que viven nela.

Sempre está disposto a prestar todo o que l le piden os

demais veciños. Colabora coa protectora de animais e coa

xente que o necesi ta.

Dona Medorenta Suárez, a veciña do 1º B, asústase por

calquera cousa. Cando estala unha treboada, escóndese

debaixo da cama. Tan pronto ve unha araña ou un rato

sóbese enr iba dunha cadeira e empeza a berrar.

Aaaaah!

Polas noi tes o seu piso sempre ten as

luces prendidas, porque dál le pánico

a escuridade.

Encánta l le cantar, bai lar, xogar cos nenos,saír coas amigas.

Encántanl le os días de sol e tamén os de chuvia.

O 2º B,é a casa de Don Egoís ta Álvarez .

Nunca inv i ta os vec iños a súa casa,cree que sempre l le van pedi r

a lgo. Pensa que é o mel lor do edi f ic io, e non fa i nada s i non vai

sacar provei to .

Nunca fa i un favor, n in axuda os demais, s i

non l le dan algo a cambio . Na úl t ima festa de

vec iños comeu toda a tor ta sen deixar nada

para os demais

Os chistes non o fan ri r. Chora porque os veciños non contan

con el para ir de festa. Chora si fa i sol , porque fai moito

calor. Chora si chove, porque se mol la.

Berra e golpea co seu bastón cando hai a lgunha festa no edi f ic io .

Ponse fur ioso e inc luso algo agres ivo s i a lgún vec iño esquece

baixar o l iño o colector.

Moléstanl le as r isas, a música e as festas .

É un home, ó que todo dálle asco. Danlle asco as mans dos nenos, todas

manchadas de caramelos e chupa –chús

Danl le asco os cueiros e a

colonia dos bebés. A

maioría dos animais. Non

soporta o cheiro das

comidas. A verdade é que

danl le asco un montón de

cousas.

Sorpréndese se l le fas unha vista sen avisar antes. Se

cando está baixando as escaleiras aparece algún veciño. Se

alguén a invi ta a pasear ou ir ao cine.

FIN

Este edi f ic io e os seus vec iños son como calquera out ros . . Son

como a vida mesma.

Os seus vec iños, d iscuten, xogan, berran, gozan, fanse

favores,axúdanse, . . .

Pero o máis importante,… . é que non poden viv i r uns sen os

out ros .

Recoñecemento, NonComercial-SinObraDerivada 4,0 Internacional