Saúl Leyva Santarén 1º ESO

CHARLES E OS CATRO SABIOS

Un día calquera, un empresario chamado Charles foi traballar.

Nese día todo estaba ben, a partir de agora tiña que traballar

menos e ían cobrarlle máis. Cando saíu de traballar decatouse

de que un burato negro tragou toda a cidade menos unhas

poucas casas, edificios e estradas que estaban voando por alí.

Quedou abraiado. Aquela bonita cidade converteuse nun lugar

escuro no que xa non quedaban persoas vivas.

Tras moito tempo pensando, Charles foi polos camiños

flotantes ata chegar ao seu edificio. Cando chegou, viu que

estaba derruido. Buscou e buscou por toda a cidade, pero non

atopou a ninguén. Xa non tiña esperanza, quería morrer. De

súpeto, unha luz cegadora invadiu a cidade e Charles caeu á

nada.

Espertou e estaba nun sitio escuro. Non podía ver nada.

Pensaba que estaba morto pero… cando menos o esperaba, a

cara dunha criatura vermella, cunha boca e ollos grandes

preguntoulle:

- Queres que todo volva a ser coma antes?

- Si - respondeu Charles.

- Se queres que todo volva a ser coma antes so tes que pasar

o Reto Dos CatroSabios.

Charles aceptou e foi rápidamente teletransportado a un lugar

con números por todas as partes. Nel había un ancián duns

setenta anos, con pelo branco e longo e ollos grandes e verdes

que estaba facendo unhas estranas contas.

De súpeto, apareceu a cara de antes dicindo:

-Este é o Sabio das Matemáticas. Para seguir o teu camiño

terás que derrotalo. Para conseguilo, terás que facer unhas

contas máis rápido ca el. Por certo, tes tres oportunidades. A

proba comeza en: 3 2 1...

Empezou a proba. Comezaron a saír contas moi difíciles.

Quedouse en branco. Xa perdeu unha oportunidade,

quedábanlle dúas. Seguían aparecendo contas difíciles pero xa

non o eran tanto. Charles fixouse en que a última tanda lle

custou máis ao ancián. Era a última oportunidade.

Empezaron a saír contas como un máis un ou tres menos dous.

Charles facíaas a gran velocidade mentres que o ancián non

daba feito. Xa estaba, gañou.

Foi rapidamente transportado. Apareceu a cara de novo e

díxolle que agora estaba ante o Sabio das Linguas. Un mozo

duns vinte anos. Para derrotalo tiña que corrixir as frases que

foran saíndo. Esta vez tiña dúas vidas. O bo é que na escola,

Charles era o mellor de todos en corrixir as frases.

3 2 1... QUE EMPECE A PROBA.

Apareceron todo tipo de frases e oracións. Charles non tardou

moito en vencer. O Sabio Das Linguas desapareceu. A criatura

felicitoume e díxolle que estaba ante o Sabio da Música. Este

era un neno duns cinco anos rodeado de partituras. A única

maneira de vencelo era cantarlle unha canción para facelo

durmir.

Charles acordouse dunha canción que lle cantaba a súa

nai cando era pequeno cantouna. O rapaz estaba durmindo

e só quedaba unha proba e aínda tiñadúass vidas.

Foi teletransportado a un mundo cheo de fogo. Estaba a

criatura pero non só se lle vía a cabeza se non tamén o

corpo enteiro. ERA XIGANTESCO. Este díxolle que era o

Sabio da Forza. Para que todo volvese á normalidade tiña

que derrotalo nunha pelexa. ¿Como podería un home

derrotar unha criatura xigante? Non o sabía pero non se

rendería.

A loita comezou. A criatura pegoulle ata que Charles estivo

a piques de morrer. Nese intre, viu que tiña un punto débil.

Eran os ollos. Cando a criatura estaba a punto de matar a

Charles, estecorreu ata a perna da criatura e escalou. A

criatura non era moi rápida e as Charles puido chegarlle

ata a cabeza sen sufrir máis danos. A criatura pegou un

berro e Charles saíu voando. Caeu ao chan morreu.

Era o fin. A única esperanza da humanidade estaba morta.

Pero maxicamente Charles reviviu grazas aos Catro

Sabios. Ao final era unha proba que lle fixeron a Charles

para saber que era capaz de facer para que todo volvese á

normalidade.

Parabéns. Pasaches a proba- dixéronlle a Charles – a partir de

hoxe todo volverá á normalidade es e precisas algo só tes

que dicilo.

Charles foi teletransportado ao mundo normal e corrente. Xa

nada estaba coma antes. Falou cunhas cantas persoas pero

ninguén recordaba nada. Dende ese dia a vida daquel home

foi feliz e axudou a todas aquelas persoas que o precisaron.

FIN