A Asunción non foi un voo polo aire, senón un entrar a participar dunha vida plena en Deus en corpo e alma.

É unha maneira simbólica ou metafórica de expresar a gran verdade de que todo o seu ser comeza a vivir unha vida máis especial na presenza de Deus.

Celebrábase a morte, resurrección e asunción de María.

Aínda que non en toda a Igrexa.

Por iso erixíronse moitas catedrais na honra da Asunción de María.

A realidade da Asunción axiña entrou no sentimiento cristián.

En 1950 o papa Pío XII, atendendo ao clamor popular e á petición dos bispos,

declarou ser dogma de fe a Asunción de María.

O papa non di se morreu ou resucitou, senón “rematado o curso da súa vida”.

Ademais do consenso xeral de bispos e pobo, o papa tivo en consideración:

- Os testemuños da liturxia. - O feito de ter María un corpo alleo a todo pecado:Inmaculada. - Ao ser Nai de Deus, conviña que o seu corpo participase da sorte do seu Fillo Xesús. - Por participar na obra redentora de Cristo.

da conexión da resurrección de Cristo e nosa.

Maior conexión tivo que haber coa súa nai.

A Asunción de María é unha anticipación da resurrección dos cristiáns.

pola grandeza que Deus fixo na súa nai e nai nosa espiritual.

Para poder ir ao ceo con María, o evanxeo de hoxe invítanos a realizar obras de caridade como María ao visitar a súa curmá Sabela.

É a resposta da alma agradecida ao Señor.

Enxalcemos con ela a Deus por este gran beneficio e avivemos a nosa esperanza de poder

un día estar gozando coa nosa Nai no Ceo.

Nosotros hoxe celebramos unidos á Virxe María, sabendo que estas loanzas son para a maior gloria de Deus.

Celebremos unidos a la Virgen María,

Automático

porque estábamos ciegos y nos dio a luz el día,

porque estábamos tristes y nos dio la alegría.

Mujer tan silenciosa y encumbrada ahora más que el sol,

Tu nutres con la leche de tu pecho al que es tu creador.

Tu que eres blanca puerta del Rey sumo, morada de la luz,

la puerta nos abriste de los cielos al darnos a Jesús.

porque estábamos ciegos y nos dio a luz el día,

porque estábamos tristes y nos dio la alegría.

AMÉN

Autor:Silverio Velasco Capelán das Irmás Jesu Communio no mosteiro da Aguilera