ÍNDICE...TRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 1 ÍNDICE 1- INTRODUCIÓN 2- TIPOS...

CEIP FONDO-NOIS

TRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 1

ÍNDICE

1- INTRODUCIÓN 2- TIPOS DE MUÍÑOS

2.1- Muíños de man 2.2- Muíños hidráulicos 2.3- Muíños do mar ou de mareas 2.4- Muíños de vento 2.5- Muíños de aceite

3- PROPIEDADE E USO DO MUÍÑO 4- MUÍÑO DOS CHIQUITOS

5- MUÍÑO DE ENGRACIA

6- MUÍÑO DE PRUDENCIO

7- MUÍÑO DE TOÑO DE ERMITAS

8- MUÍÑO DO EIXO

9- MUÍÑO DE GUILLERMO 10- MUÍÑO DE SALGADO 11- BIBLIOGRAFÍA

12- AUTORES E COLABORADORES

CEIP FONDO-NOIS

TTRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 2

1- INTRODUCIÓN

Dentro da arquitectura popular galega o muíño representa un importante papel, xa que na economía tradicional o gran foi un elemento fundamental.

MUÍÑO DE SAN ACISCLO (FOZ) ERA O MÁIS GRANDE DO

CONCELLO, TIÑA UNHA VIVENDA, AS PAREDES SON DE CACHOTERÍA DE GRANITO E A CUBERTA DE LOUSA A DÚAS

AUGAS.

A finalidade máis xeneralizada do muíño é a de moer o gran para a

obtención de fariña, a cal se empregaba para facer o pan, base da alimentación tradicional. Tamén existen outros tipos cun fin diferente: o de aceite (Quiroga), o de casca que moía a cortiza de carballo ou de

aciñeira para curtir peles, o do papel, e os empregados para producir

enerxía eléctrica.

CASA DO MUIÑEIRO (MUÍÑO DE DAMIÁN. CARBALLIDO-

ALFOZ)

CEIP FONDO-NOIS

TTRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 3

MUÍÑO DE “DONA LOLA” (CARBALLIDO-ALFOZ)

O gran mallábase (trigo, centeo) ou debullábase (millo), logo

secábase e gardábase. Unha vez seco xa se podía levar ao muíño para

obter a fariña, coa cal se preparaba a masa para facer os bolos de pan.

Finalmente estes cocíanse no forno.

MUÍÑO DE AMADORA EN VILAXOANE – FOZ

CEIP FONDO-NOIS


2- TIPOS DE MUÍÑOS 2.1.- MUÍÑOS DE MAN Son os máis antigos e máis sinxelos. Os máis abundantes son os

circulares, típicos dos castros. Consisten en dúas pezas, a superior xira sobre a inferior que está fixa. Para conseguir este movemento

empregábase un pau que se accionaba co brazo.

2.2.- MUÍÑOS HIDRÁULICOS As características xeográficas de Galicia, pola abundancia de ríos

e regatos favorecen a proliferación destes muíños de auga. O seu

número foi moi elevado e distribuíanse por toda a Comunidade.

PRESA NO RÍO OURO PARA LEVAR AUGA AO MUÍÑO DE

“DONA LOLA” (CARBALLIDO – ALFOZ)

CEIP FONDO-NOIS


CANLE PARA LEVAR A AUGA AO MUÍÑO DE “DONA LOLA”

Estes muíños situábanse á beira do río ou do regato. A auga retíñase

e acumulábase nunha presa ou estanque no mesmo curso do río e logo levábase ao muíño por unha canle ou caneta. Tamén podía ser que a auga se levase directamente do río e se fixera ao final do conduto unha

presa pequena xa onde estaba o muíño. Normalmente a auga ao chegar

ao muíño quedaba a máis altura para coller forza e poñer en movemento

o mecanismo de rotación. Se non se quería moer ou o caudal era

excesivo cando o muíño estaba traballando, existía un aliviadoiro para desviar a auga e tamén servía para que non pasaran follas ou polas.

MUÍÑO DE PEAL EN SAN MARTIÑO (FOZ)

CEIP FONDO-NOIS


A auga baixaba polo cubo ao abrir unha comporta dende o interior do muíño, e movía o rodicio, roda horizontal que transmite o movemento ás demais pezas. O rodicio estaba formado por culleres ou penlas e era de madeira ou ferro. O eixe que une o rodicio coas pezas de trituración era o veo ou vara. Este eixe atravesa as dúas pezas de trituración, unha pedra inferior fixa, pé e unha superior chamada moa que xiraba sobre a anterior.

MUÍÑO DE “DONA LOLA” (CARBALLIDO-ALFOZ)

COMPORTA DE ENTRADA DA AUGA NO MUÍÑO DE “DONA

LOLA” (CARBALLIDO-ALFOZ)

CEIP FONDO-NOIS


MUÍÑO DE BALBINO EN SAN MARTIÑO (FOZ)

As pedras do muíño son diferentes segundo se vaia facer fariña triga,

de centeo ou de millo.

A adella, moega, moxega ou tremoia é unha caixa piramidal invertida onde se mete o gran que vai ser moído, e está situada sobre a

moa. Este depósito ten unha pequena canle que se move, vai dar xusto

sobre o burato central da moa e é por onde vai caer o gran pouco a

pouco para introducirse entre a moa e o pé.

INTERIOR DO MUÍÑO DE DAMIÁN (CARBALLIDO-ALFOZ)

CEIP FONDO-NOIS


O gran convérsese en fariña, máis muda ou brava segundo o tipo de pedra ou o espazo que queda entre o pé e a moa. A fariña recóllese

nunha caixa, e en moitos casos había un sistema que separaba a propia

fariña da casca do gran.

CAIXA PARA RECOLLER A FARIÑA DO MUÍÑO DE DAMIÁN

(CARBALLIDO-ALFOZ)

1-Moega

2-Capa

3-Pé

4-Vara

5-Pexadoiro

6-Rodicio

7-Pau do aliviadoiro

8-Pau da porca

9- Cubo

CEIP FONDO-NOIS


MUÍÑO DE DAMIÁN E CASA DO MUIÑEIRO EN

CARBALLIDO (ALFOZ) O tamaño dos muíños variaba segundo o número de moas, o cal

estaba en función da abundancia de gran na zona e o número de muíños.

Podían chegar a ter seis moas, pero polo común non tiñan máis ca unha

ou dúas. Tamén o edificio podía ser de grandes dimensións se nel se

incluía a vivenda do muiñeiro. Son construcións normalmente de forma cadrada ou rectangular con muros de cachotería de granito ou xisto sen ningún tipo de revestimento. Embutida no muro e xunto á porta soe

haber unha peza de granito chamada pousadoiro que sobresae uns 30 ou 50 cm e que servía para pousar o saco de gran.

MUÍÑO DE AMADORA EN VILAXOANE - FOZ

CEIP FONDO-NOIS


INTERIOR DO MUÍÑO DE SAN ACISCLO. TEN CATRO

MOAS, UNHA PARA O TRIGO, DÚAS PARA O MILLO E UNHA PARA O CENTEO.

Os muíños de auga reciben distinstos nomes segundo as distintas zonas de Galicia, ou segundo os seus elementos (roulóns, de tina, de

billa). Nas zonas onde todos os muíños eran das mesmas características

recibían o nome do lugar onde estaban situados ou o do propietario. Un tipo especial de muíños de auga eran as aceas. Estes

caracterizábanse porque tiñan a roda vertical.

MUÍÑO DE LEANDRO EN VILAXOANE (FOZ)

CEIP FONDO-NOIS


2.3.- MUÍÑOS DO MAR OU DE MAREAS Foron moi comúns en todo o litoral galego. Situábanse nas rías, en

zonas onde se formaban grandes secas na baixamar, para conseguir un

bo funcionamento, xa que este baseábase na diferenza de nivel de auga

entre a baixamar e a preamar, que podía variar de 1,5 a 4m segundo o

día e a época do ano.

Este tipo de muíños eran construcións sólidas de grandes dimensións. Consistían nun muro que formaba unha presa. O muro tiña unha ou varias comportas que se abrían cando subía a marea e así

enchíase a presa. Cando xa estaba chea a presa e a marea baixa podía

poñerse en funcionamento.

MUÍÑO DE MAR EN ORTIGUEIRA (CORUÑA) 2.4.- MUÍÑOS DE VENTO

Eran movidos polo vento e en xeral usábanse para substituir os de auga en época de seca, no verán. Por iso o seu número non é moi

elevado se se compara cos hidráulicos ou de regato. En liñas xerais eran

pequenas construcións de pedra con tellado cónico ou que se movía para orientar as aspas cara ao vento.

CEIP FONDO-NOIS


MUÍÑO DE VENTO EN PONTEVEDRA

RESTOS DUN MUÍÑO DE VENTO EN RIBADEO

CEIP FONDO-NOIS


2.5.- MUÍÑOS DE ACEITE Tiveron moita importancia en zonas de Galicia nas que o cultivo das

oliveiras acadou gran desenvolvemento. Poden ser movidos por animais, pola auga ou pola man do home.

MUÍÑO DE ACEITE EN QUIROGA

CEIP FONDO-NOIS

TRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA 14

3- PROPIEDADE E USO DO MUÍÑO Entorno aos muíños como elementos da arquitectura popular

desenvolvíase un mundo de costumes e folclore.

MUÍÑO DE AMADORA EN VILAXOANE-FOZ

O sistema de propiedade era bastante variado. Xeralmente os

muíños de mareas e os de vento pertencían a un único propietario e os de regato podían ser dunha soa persoa, de varios veciños (muíños

de parceiros ou de herdeiros, se os donos eran da mesma familia) ou

comunais. Neste último caso establecíanse unhas quendas para o seu

uso, que podía ser un día, ou unha noite, dependendo do número de

propietarios e das necesidades.

MUÍÑO DA FINCA GALEA (ALFOZ)

CEIP FONDO-NOIS


INTERIOR DO MUÍÑO DA FINCA GALEA (ALFOZ) O oficio de muiñeiro estaba en relación co tipo de propiedade.

Nos muíños de herdeiros cada persoa moía o seu propio gran. No

caso dun único dono o muiñeiro moía para todos. Non era

considerado un oficio propiamente dito, pois non se requería

coñecementos específicos nin unha gran dedicación e en moitos casos

ata podían atender outras tarefas ao mesmo tempo que estaban

moendo. Este oficio desenvolvíano tanto homes coma mulleres aínda

que en xeral o home dirixía e a muller axudáballe.


CEIP FONDO-NOIS


A xente da propia parroquia e outras veciñas acudían ao muíño cos

seus sacos de gran e o muiñeiro cobraba en diñeiro ou a través do

sistema de maquía. Este último caso era o máis empregado e

consistía en quedarse con cunha parte do gran que se moía.

ENTRADA DA AUGA NO MUÍÑO DE AMADORA

Os muíños necesitaban unha serie de coidados para o seu bo

funcionamento, sobre todo picar as moas cada dez ou quince días.

O muíño sempre foi un lugar de relación entre os veciños, pois

reuníanse cando acudían a moer e moitas veces quedaban de leria e

de troula cantando e bailando. Asistían tanto homes coma mulleres,

sendo normalmente os mozos e as mozas os que máis participaban

escollendo este lugar en moitas ocasións para citarse. As muiñadas eran pola noite e tiñan un sentido de festa, pois mentres se moía a

xente dedicábase á conversa e á troula.

INTERIOR DO MUÍÑO DE AMADORA (VILAXOANE – FOZ)

CEIP FONDO-NOIS


Os muíños foron desaparecendo ao ser substituídos polos

eléctricos. Nos últimos anos considéranse de gran interese etnográfico

e estase a fomentar a súa restauración e rehabilitación.


CEIP FONDO-NOIS


4- MUÍÑO DOS CHIQUITOS

EXTERIOR DO MUÍÑO

Este muíño está situado en Alemparte, Cangas. Ten unha turbina hidráulica a cal segundo teñen constancia os seus propietarios viñeran

instalala dende Bilbao.

DESVÍO DA AUGA DO RÍO E CANLE

CEIP FONDO-NOIS


A forza motriz que emprega é a auga que vai canalizada dende o río Alemparte ata caer nun rodicio.

CANLE DE AUGA QUE VAI AO MUÍÑO

CANLE E ENTRADA DA AUGA AO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


O rodicio move as dúas pezas circulares de cantería chamadas moas.

Tiña tres moas, unha para o trigo e dúas para o millo.

INTERIOR DO MUÍÑO

O funcionamento do mesmo é o seguinte: Cando as moas están

rodando bótase o trigo ou o millo nunha especie de depósito en forma de

embudo, chamado moxega, o cal está situado enriba das moas. O millo ou

o trigo cae nas pedras para moelo. Ao final a fariña resultante cae nun

caixón e a pel dos cereais noutro. Para separar a fariña do salvado tiñan que

cambiar os borteles (o que peneira a fariña).

ENTRADA DE AUGA AO MUÍÑO E COMPORTA DE SAÍDA

CEIP FONDO-NOIS


Os materiais empregados na súa construción son a pedra, a madeira

e a lousa para a cuberta a dúas augas. O tipo de roda empregado era de

pedra francesa para moer o trigo e pedra de cantería galega para moer o

millo.

EXTERIOR E ENTRADA DA AUGA

Este muíño comezou a moer hai 100 anos aproximadamente.

Daquela empregábase a fariña para facer o pan nos fornos que tiña cada

casa e que logo constituía o alimento máis importante para todos os

membros da familia. O salvado ou a pel dos cereais destinábase ao

consumo dos animais.

SAÍDA DA AUGA QUE VOLVE AO RÍO

CEIP FONDO-NOIS


5-MUÍÑO DE ENGRACIA Un muíño é unha máquina para moer o gran para obter fariña. En

Galicia é moito máis ca iso: é arquitectura, tecnoloxía, historia, literatura…

CANLE DE ENTRADA DA AUGA PARA O MUÍÑO


CEIP FONDO-NOIS



Este muíño encóntrase na Granda en Vilamor – Cangas. A súa forza motriz é a auga do río Alemparte.Ten dúas moas, unha para moer o

trigo e outra para o millo.

ESCALEIRAS PARA SUBIR O GRAN, MOAS E CAIXÓN

CEIP FONDO-NOIS


ESCALEIRAS PARA SUBIR O GRAN E MOAS

As partes deste muíño son:

• Moa: Disco groso de pedra que xira sobre outra fixa e moe o que

queda entre ambas.

• Moxega: Ten forma de embudo, está feita de castaño ou de carballo.

• Peneiro: Rede que separa a fariña do farelo. • Quelle: Peza metálica que clasifica o gran.

MOAS E TRÍPODE

CEIP FONDO-NOIS


MOXEGA E MOA

INTERIOR DA MOXEGA ONDE É DEPOSITADO O GRAN

O funcionamento é: Para depositar o gran de trigo ou de millo na

moxega hai que subir unhas escaleiras de madeira, en primeiro lugar está o

muíño de trigo e posteriormente o do millo. Logo cae ata chegar ás moas

(unha é fixa e a outra móbil). Ao saír o gran xa moído, o peneiro separa a

fariña para un lado e o farelo para outro. Os caixóns onde se deposita a

fariña de millo e a de trigo son distintos, o do millo ten unha reixa que

serve de coador e separa a fariña da casca.

CEIP FONDO-NOIS


CAIXÓN PARA A FARIÑA DE TRIGO

CAIXÓN PARA A FARIÑA DE MILLO

CEIP FONDO-NOIS


Os materiais de construción deste muíño son a madeira, o ferro e a

pedra. Por fóra é de pedra, o tellado de lousa, a catro augas e está unido á

vivenda dos donos. A roda empregada neste muíño é de pedra de seixo con

cuarzo.

MECANISMO E PEZAS SITUADAS DEBAIXO DA MOA

Maicábase un cuartillo de gran por cada ferrado. Construíuse en 1964, encóntrase pegado á casa do propietario e segue

funcionando en boas condicións para uso doméstico, debido a que agora o

cereal escasea e xa non é rentable. O seu único propietario é D. José Otero Galdo e a familia e mantéñeno en bo estado, ocupándose do seu

mantemento.

CEIP FONDO-NOIS


EIXE MOTRIZ, RODICIO QUE XIRA COA FORZA DA AUGA

QUE ENTRA POLA CANLE

FORZA COA QUE A AUGA ENTRA POLA CANLE PARA MOVER O

EIXE MOTRIZ OU RODICIO

CEIP FONDO-NOIS


6 –MUÍÑO DE PRUDENCIO

EXTERIOR DO MUÍÑO

Este muíño localízase no barrio de Ferradás en Cordido. Para algunha xente era un muíño patarelo (cativo, de pouca importancia). É un muíño montado en madeira dentro dunha estrutura de pedra. Ten un rodicio horizontal, pedras de 1m 20cm, e elementos de madeira e bronce.

MOAS E MOXEGA

CEIP FONDO-NOIS


MOAS E MOXEGA

CAIXÓN PARA RECOLLER A FARIÑA

CEIP FONDO-NOIS


CAIXÓN PARA A FARIÑA

Foi construído en 1.950. A este muíño viñan moer todos os veciños dos arredores. Había que anotar nunha libreta os nomes das persoas que viñan moer e os quilos de millo que traían porque durante o franquismo pasaba todos os meses a Garda Civil a revisar as anotacións e se non estaba todo anotado o seu propietario era sancionado.

DESVÍO DA AUGA DO RÍO QUE VAI PARA O MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


ENTRADA DA AUGA NO MUÍÑO


CEIP FONDO-NOIS



Co paso dos anos as colleitas de millo cada vez ían a menos. Por iso nos anos oitenta deixou de funcionar por falta de millo.

CEIP FONDO-NOIS


TRÍPODE

TRÍPODE

CEIP FONDO-NOIS


O seu propietario D. Prudencio Ramos sempre o conservou coma se fose un tesouro e cando finou deixoullelo aos seus fillos, Manolo e Prudencio que o seguen conservando coma unha auténtica relíquia.

SAÍDA DA AUGA DO MUÍÑO


CEIP FONDO-NOIS


7- MUÍÑO DE TOÑO DE ERMITAS

EXTERIOR DO MUÍÑO

Está ubicado en Ribela en Cangas. Está separado da vivenda familiar

dos donos. A forza motriz empregada é a auga do río Alemparte.

RÍO ALEMPARTE AO SEU PASO PRETO DO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


Tiña tres moas e tamén moía o millo coa mazorca para o gando.

Podíase moer de día e de noite. Deixábase a carga. Nun burro ou nun

cabalo podían levar seis ferrados de cereal en sacos.

INTERIOR DO MUÍÑO

INTERIOR. MOAS

CEIP FONDO-NOIS


Os materiais empregados na súa construción foron a pedra a

madeira e a lousa para o tellado a dúas augas.

FACHADA LATERAL

TEITO

Este muíño era utilizado por xente de Fazouro, Nois, Cordido e

Cangas.

CEIP FONDO-NOIS


CANLE E ENTRADA DA AUGA AO MUÍÑO

LUGAR DE SAÍDA DA AUGA DO MUÍÑO AO RÍO

Calcúlase que foi construído fai aproximadamente 200 anos e

deixou de funcionar entre 1960 e 1970. O muiñeiro era o dono.

CEIP FONDO-NOIS


PARTE DE ATRÁS

FACHADA PRINCIPAL

Os seus propietarios actuais son os herdeiros de Emilio

Rivadeneira. Agora o seu estado é totalmente ruinoso.

CEIP FONDO-NOIS


PORTA DA ENTRADA

RODICIO

CEIP FONDO-NOIS


8- MUÍÑO DO EIXO

EXTERIOR DO MUÍÑO

Este muíño localízase na parroquia de Cordido no lugar do Eixo, de

aí o seu nome.

EXTERIOR DO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


O edificio é pequeno e estaba cuberto a dúas augas. O tipo de forza motriz empregada era a auga do río Alemparte.

RUÍNAS NAS QUE SE APRECIAN OS RESTOS DAS MOAS E O

MURO PARA POUSAR OS SACOS

As rodas ou moas eran de pedra de cantería. Os materiais de

construción empregados foron a pedra, a madeira e a lousa. No interior existía un pequeño muro de división coa finalidade de pousar nel os sacos.

LUGAR DE ENTRADA DA AUGA AO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


REGATO QUE VAI PARA O MUÍÑO

En canto á cronoloxía considérase como data aproximada de

construción o ano 1803. Fíxose unha reforma no exterior da canle e da balsa no ano 1948 e deixou de funcionar no ano 1971.

CANLE DA AUGA

CEIP FONDO-NOIS


CANLE DA AUGA

CANLE DA AUGA

CEIP FONDO-NOIS


Este muíño era de propiedade comunitaria para uso de varias familias. Segundo Asunción Galdo Río ( bisavoa de Andrea Ramos) eran

15 as familias que tiñan a súa propiedade:

• Antón de Ramona

• Choni

• Anastasio

• Mariña

• Ramón do Calvario

• Salgueira

• Paraños

• Domingo Río

• Legaspi

• Modesto Galdo

• Amandio Rouco

• Ramón do Roxo

• A Ferreira

• Ricardo Blanco

• Pacegas

PORTA DE ENTRADA. APRÉCIANSE DÚAS PEDRAS A CADA LADO QUE PODÍAN SER POUSADOIROS PARA OS SACOS

CEIP FONDO-NOIS


RESTOS DO RODICIO

Na actualidade está completamente en ruínas, pero resitindo ao paso do tempo, como si esperara que a alguén se lle ocurra ocuparse da súa

restauración e así un día chegar a funcionar de novo.

ESTÁ TODO RECUBERTO DE MALEZA

CEIP FONDO-NOIS


9- MUÍÑO DE GUILLERMO

EXTERIOR DO MUÍÑO DE GUILLERMO

Este muíño está situado no barrio de Ferradás, en

Cordido, preto doutro muíño, o de Prudencio.

ENTRADA DE AUGA AO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


A forza motriz empregada é a auga do río Alemparte, canalizada ata o muíño.


Os principais materiais empregados na súa

construción son a pedra, a madeira e a lousa da cuberta a

dúas augas.

FACHADA DE ENTRADA

CEIP FONDO-NOIS


Na fachada da entrada están colocadas

horizontalmente dúas pedras, a súa función é a de servir

para colocar os sacos que se traen para moer. Son os

pousadoiros .

POUSADOIRO AO LADO DA PORTA DE ENTRADA

Este muíño empregábase só para moer millo, e era de

uso particular, é dicir para o servicio dos seus donos.

FACHADA DA ENTRADA DA AUGA AO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


O edificio está separado da vivenda familiar, pero a

pouca distancia.

FORZA CON QUE ENTRA A AUGA

Segundo os seus propietarios foi construído fai máis de 100 anos e deixou de utilizarse cando os seus donos

non tiñan necesidade de moer, xa fai uns anos.

FACHADA DE ATRÁS

CEIP FONDO-NOIS


Hoxe en día non funciona porque o rodicio ten

algunha paleta estropeada, pero con pequenos arranxos

podería volver a usarse en calquera momento.

FORZA COA QUE ENTRA A AUGA

RODICIO

CEIP FONDO-NOIS


Os seus donos sempre foron e seguen sendo os

propietarios da Casa Guillermo, de aí o seu nome.

FACHADA POLA QUE SAE A UGA DO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


10- MUÍÑO DE SALGADO

EXTERIOR DO MUÍÑO DE SALGADO

Está situado na Rigueira, no barrio da Barrosa, en Nois, preto da capela das Flores.


CEIP FONDO-NOIS


A forza motriz empregada era a auga dun regato chamado río Longo que nace en Brea, pasa por San Xoán, pola Rigueira, pola Barrosa, por Cabanas e desemboca no mar.

Os materiais empregados na súa construción son a pedra, a madeira e a lousa da cuberta a dúas augas.

O edificio non está unido a outro tipo de construción, pero atópase moi preto da vivenda que pertence aos seus donos.

MUÍÑO E VIVENDA

Ten unha soa moa e era de uso privado, é dicir soamente o

empregaban os seus donos para moer millo. Ocasionalmente e coincidindo

co día da malla dos veciños, de regalo os seus propietarios moíanlles gratis algo de trigo .

CEIP FONDO-NOIS


INTERIOR DO MUÍÑO

En canto á cronoloxía, pénsase que foi construído a finais do século

XIX e deixou de funcionar fai 55 anos.

REGATO E POSIBLES RESTOS DUN MUÍÑO MOI ANTIGO

CEIP FONDO-NOIS


O seu actual propietario é Antonio Ceacero, andaluz que mercou a vivenda e demais dependencias fai uns cinco anos para pasar as vacacións.

Actualmente está restaurado tanto o exterior como o interior, pero non se usa.

EXTERIOR E CANLE DE ENTRADA DA AUGA AO MUÍÑO

CEIP FONDO-NOIS


11- BIBLIOGRAFÍA

- GRAN ENCICLOPEDIA GALEGA SILVERIO CAÑADA. EDITOR: EL PROGRESO – DIARIO DE PONTEVEDRA. (TOMO 31)

- INTERNET

12- AUTORES E COLABORADORES

- ANTÍA BAÑO RODRÍGUEZ – 5º DE PRIMARIA - MARÍA EIJO SOUTO – 6º DE PRIMARIA - CARLOS PAZ VALIELA - 6º DE PRIMARIA - ANDREA RAMOS PIÑEIROA – 5º DE PRIMARIA - MIRIAM REY DÍAZ - 6º DE PRIMARIA - LARA RODRÍGUEZ BASANTA - 5º DE PRIMARIA - NOEMÍ RODRÍGUEZ CARBALLO - 6º DE PRIMARIA - SARA ROJO ÁLVAREZ - 6º DE PRIMARIA - ANTÓN VALDÉS REY – 5º DE PRIMARIA - ADMILSON J. VARELA SEMEDO – 5º DE PRIMARIA

Agradécese a colaboración que prestaron para a realización deste

traballo a: - SANTIAGO MARRUBE QUIRÓS (orientador do CEIP FONDO-

NOIS) - Mª JESÚS GARCÍA TRELLES ( nai dunha alumna de 4º de

Primaria e colaboradora no comedor escolar) - PASCUAL FERNÁNDEZ VIZOSO (pai e encargado do comedor

escolar) - PROPIETARIOS/AS DOS MUÍÑOS QUE APARECEN NESTE

TRABALLO - FAMILLIAS DOS ALUMNOS/AS QUE REALIZARON ESTE

TRABALLO - EQUIPO DE NORMALIZACIÓN E DINAMIZACIÓN

LINGÜÍSTICA DO CEIP FONDO-NOIS (deseñou, programou e organizou este traballo como unha actividade a realizar dentro do proxecto de fomento do uso do galego)

- EQUIPO DE DINAMIZACIÓN DAS NOVAS TECNOLOXIAS DA INFORMACIÓN DO CEIP FONDO-NOIS

ÍNDICE...TRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 1 ÍNDICE 1- INTRODUCIÓN 2- TIPOS...

Documents

Transcript of ÍNDICE...TRABALLO DE INVESTIGACIÓN SOBRE ARQUITECTURA POPULAR 1 ÍNDICE 1- INTRODUCIÓN 2- TIPOS...