11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11...

28
PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 temporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación ndencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte esce tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario nto concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía i ura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspira compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte mpromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáne son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación danza vangarda temporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética za vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son talento visual estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias eatro

Transcript of 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11...

Page 1: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

PROGRAMACIÓN

Setembro/outubro

11

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son

modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación

contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación

vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte esce

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación

danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario

talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía i

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspira

compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáne

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación danza vangarda

contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética

danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son talento visual

estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias

eatro

Page 2: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento

modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte

contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso

vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación

contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos

danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración

talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento

modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte

contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso

vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación

eatro

Page 3: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

TANGO SEDUCCIÓN

TANGO SEDUCCIÓN

ESPECTÁCULO

ESPECTÁCULO

El prestigioso coreógrafo y bailarín Gustavo Russo nos presenta TANGO SEDUCCIÓN.

Después de su gira por todo el mundo, ahora le toca el turno a España.Un elenco de extraordinarios artistas en escena. Catorce bailarines, cinco músicos y una cantante, son los encargados de recrear esta elegante trama.Tango Seducción es un espectáculo sensual y glamuroso. Gustavo Russo dirige y coreografía sus ideas que son únicas, reuniendo la modernidad, la sensualidad y la libertad de los cuerpos. Es un espectáculo brillante, extremadamente vivo, en el que el tango obliga a un agudo virtuosismo, elegante, dramático y agresivo. Cada uno de los bailarines, reunidos o separados, merecen todos un premio a la excelencia. Las mujeres, en vestidos ceñidos sobre sus largas piernas, rivalizan en seducción y en sensualidad, y la sincronización de las figuras con su partenaire alcanza la perfección.

En Tango Seducción admiramos la fulgurante rapidez de los pasos, las piernas entremezcladas, la vivacidad de sus especialidades virtuosas, la elegancia de sus posturas.Este espectáculo genial se impone por su soltura, su autoridad, su llama controlada y su destreza.

O prestixioso coreógrafo e bailarín Gustavo Russo preséntanos TANGO SEDUCCIÓN.

Despois da súa xira por todo o mundo, agora tócalle a quenda a España.Un elenco de extraordinarios artistas en escena. Catorce bailaríns, cinco músicos e unha cantante, son os encargados de recrear esta elegante trama.Tango Seducción é un espectáculo sensual e glamoroso. Gustavo Russo dirixe e coreografía as súas ideas que son únicas, reunindo a modernidade, a sensualidade e a liberdade dos corpos.É un espectáculo brillante, extremadamente vivo, no que o tango obriga a un agudo virtuosismo, elegante, dramático e agresivo. Cada un dos bailaríns, reunidos ou separados, merecen todos un premio á excelencia. As mulleres, en vestidos cinguidos sobre as súas longas pernas, rivalizan en sedución e en sensualidade, e a sincronización das figuras co seu partenaire alcanza a perfección.

En Tango Seducción admiramos a fulgurante rapidez dos pasos, as pernas mesturadas, a vivacidade das súas especialidades virtuosas, a elegancia das súas posturas.Este espectáculo xenial imponse pola súa soltura, a autoridade, a chama controlada e a súa destreza.

9/0920.30 hVENRES

Director e coreógrafo: Gustavo Russo

Page 4: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

MONÓLOGOS

MONÓLOGOS

10/0920.30 hSÁBADO

NOITES DE RETRANCA, 3ª ENTREGA

NOITES DE RETRANCA, 3ª ENTREGA

Regresa al Teatro Colón el considerado como mejor show de humor gallego de todos los tiempos, contando en su tercera edición con Quico Cadaval, Rober Bodegas, Camila Bossa y Iolanda Muiños.Un espectáculo diferente, sin copa y taburete y cargado de un gran pedazo del humor que nos hace únicos: la retranca.Un espectáculo que ha sido visto por más de diez mil espectadores en sus dos ediciones anteriores, y que una vez más hará las delicias de los asistentes a su tercera entrega.

Regresa ao Teatro Colón o considerado como mellor show de humor galego de todos os tempos, contando na súa terceira edición con Quico Cadaval, Rober Bodegas, Camila Bossa e Iolanda Muiños.Un espectáculo diferente, sen copa e tallo e cargado cun grande anaco do humor que nos fai únicos: a retranca.Un espectáculo que foi visto por máis de dez mil espectadores nas dúas edicións anteriores, e que unha vez máis fará as delicias dos asistentes á terceira entrega.

Humoristas: Quico CadavalCamila Bossa

Iolanda MuiñosRober Bodegas

Page 5: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Víctor Manuel, VIVIR PARA CANTARLO

Víctor Manuel, VIVIR PARA CANTARLO

CONCIERTO

CONCERTO

Vivir para cantarlo es un repaso íntimo de canciones conocidas y muchas otras que no han tenido igual fortuna, pero que considero fundamentales para explicarme a mí mismo. Todas ellas tienen su propia biografía.Las canciones no nacen por generación espontánea, suelen ser partos más dolorosos que gozosos y, lo que es peor, a veces son sencillamente una pérdida de tiempo: nunca debieron haber nacido. Pero de esas no voy a cantar ninguna y me guardo el secreto bajo siete llaves de las que no debí componer nunca. Todas las que caben de este Vivir para cantarlo tiene razones acreditadas para existir y alguna de ellas ha dejado huella en mi forma de entender este oficio. Desde la pura espontaneidad, como El abuelo Vítor, La romería o Planta 14 a las que les siguieron ya más elaboradas, Quiero abrazarte tanto o María Coraje media muy poco tiempo vivido de manera vertiginosa; son los meses que van del primer éxito popular al trabajo en vivo, para el que no estaba preparado.

La primera gira de presentaciones cabía en un mini y no es una forma de hablar. Viajábamos en un mini el guitarrista que me acompañaba, mi representante, el equipo de sonido y yo.Cuando comencé a darme cuenta de lo que pasaba, ya estaba escribiendo el segundo disco, y ese ya me paseó por un montón de países. La escucha de músicas más elaboradas me volvió más exigente. Todo lo escrito después del 71 es mucho más reflexivo, más trabajado, y a veces esas canciones han encontrado caminos llanos, y otros, pendientes insuperables. Pero nunca he dejado de escribir y es el único oficio en el que me reconozco.

Cuando soñé Vivir para cantarlo hablé con José Carlos Plaza para contarle que pensaba hacer y para que él, como maestro, me ayudase. Quería un espacio mínimo donde sólo la música y la palabra fueran protagonistas y no hubiera ningún elemento más que distrajese al público. Una caja negra y luces acotando el espacio. Puro teatro. Ahí dentro junto a David San José y Ovidio López, voy a ir desgranando vida y biografía de unas canciones hechas a mano que no quieren apelar a la nostalgia, que quieren simplemente testimoniar el paso de un tiempo que por todos nosotros ha pasado y que, en mi caso, he conseguido transformar en canciones.

Vivir para cantarlo é un repaso íntimo de cancións coñecidas e moitas outras que non tiveron igual fortuna, pero que considero fundamentais para explicarme a min mesmo. Todas elas teñen a súa propia biografía.As cancións non nacen por xeración espontánea, adoitan ser partos máis dolorosos ca gozosos e, o que é peor, ás veces é sinxelamente unha perda de tempo: nunca deberon nacer. Pero desas non vou cantar ningunha e gardo o segredo baixo sete chaves das que non debín compoñer nunca. Todas as que caben deste Vivir para cantarlo teñen razóns acreditadas para existir e algunha delas deixou pegada na miña forma de entender este oficio. Desde a pura espontaneidade, como El abuelo Vítor, La romería ou Planta 14 ás que as seguiron xa máis elaboradas, Quiero abrazarte tanto ou María Coraje media moi pouco tempo vivido de xeito vertixinoso; son os meses que van do primeiro éxito popular ao traballo en vivo, para o que non estaba preparado.

A primeira xira de presentacións cabía nun mini e non é unha forma de falar. Viaxabamos nun mini o guitarrista que me acompañaba, o meu representante, o equipo de son e mais eu.Cando empecei a decatarme do que pasaba, xa estaba escribindo o segundo disco, e ese xa me paseou por unha morea de países. A escoita de músicas máis elaboradas volveume máis esixente. Todo o escrito despois do 71 é moito máis reflexivo, máis traballado, e ás veces esas cancións atoparon camiños chans, e outros, pendentes insuperables. Pero nunca deixei de escribir e é o único oficio no que me recoñezo.

Cando soñei Vivir para cantarlo falei con José Carlos Plaza para contarlle que pensaba facer e para que el, como mestre, me axudase. Quería un espazo mínimo onde só a música e a palabra fosen protagonistas e non houbese ningún elemento máis que distraese o público. Unha caixa negra e luces acoutando o espazo. Puro teatro. Aí dentro xunto a David San José e Ovidio López, vou ir debullando a vida e mais a biografía dunhas cancións feitas a man que non queren apelar á morriña, que queren simplemente testemuñar o paso dun tempo que por todos nós pasou e que, no meu caso, conseguín transformar en cancións.

15/0920.30 hXOVES

Page 6: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

DRAMA MUSICAL

DRAMA MUSICAL

17-18/920.30 hSÁBADO E DOMINGO

A ÓPERA DOS TRES REÁS, de Bertolt Brecht y Kurt Weill

A ÓPERA DOS TRES REÁS, de Bertolt Brecht y Kurt Weill

El Centro Dramático Gallego actualiza el clásico de Bertolt Brecht y Kurt Weill bajo la dirección de escena de Quico Cadaval —quien asume también la dramaturgia— y la dirección musical de Diego García Rodríguez.

Luis Tosar, la cara más reconocida del panorama cinematográfico actual y uno de los actores más solicitados, encabeza el reparto de este drama musical. La acción de la obra atraviesa 45 horas nerviosas de una ciudad donde humea la ambición, los sueños, la traición, la mezquindad, el deseo, la tortura y la belleza. Pero las peripecias comenzaron mucho antes, durante la infancia del bandido Mackie de la Faca, que jugaba con sus amigos a policías y ladrones, a banqueros y proxenetas. Ya entonces, Mackie era como ese caballo que huele ganador en la línea de salida. Parece que nada puede detenerlo en su camino marcado de éxitos delictivos, hasta que se le antoja casar con Polly Peachum, la hija del rey de los mendigos. Es el principio del fin.

A Ópera dos tres reás constituyó el éxito teatral más importante de Brecht. La propuesta escénicas del dramaturgo alemán se une a la fascinante partitura compuesta por Kurt Weill, en la que incorporó música de cabaré, jazz y música clásica, aunque satirizada. Algunos de los temas musicales consiguieron tener gran éxito por sí mismos y han sido inmortalizados por grandes cantantes como Louis Armstrong, Edith Piaff, Nina Hagen, Tom Waits, Ute Lemper, Sting, entre otros.

O Centro Dramático Galego (CDG) actualiza o clásico de Bertolt Brecht e Kurt Weill baixo a dirección de escena de Quico Cadaval —quen asume tamén a dramaturxia— e a dirección musical de Diego García Rodríguez.

Luis Tosar, a cara máis recoñecida do panorama cinematográfico actual e un dos actores máis solicitados, encabeza o elenco deste drama musical.

A acción da obra atravesa 45 horas nerviosas dunha cidade onde fumega a ambición, os soños, a traizón, a mesquindade, o desexo, a tortura e a beleza. Mais as peripecias comezaron moito antes, durante a infancia do bandido Mackie da Faca que xogaba cos seus amigos a policías e ladróns, a banqueiros e proxenetas. Xa daquela, Mackie era coma ese cabalo que ole a gañador na liña de saída. Parece que nada pode detelo no seu camiño marcado de éxitos delituosos, ata que se lle antolla casar con Polly Peachum, a filla do rei dos mendigos. É o principio da fin.

A Ópera dos tres reás constituíu o éxito teatral máis importante de Brecht. Ás formulacións escénicas do dramaturgo alemán uniuse unha fascinante partitura composta por Kurt Weill, na que incorporou cabaré, jazz e música culta, aínda que satirizada. Algúns dos seus temas musicais adquiriron grande éxito por si mesmas e que foron inmortalizados por grandes cantantes como Louis Armstrong, Edith Piaff, Nina Hagen, Tom Waits, Ute Lemper, Sting...

Dirección de escena:Quico Cadaval

Dirección Musical:Diego García Rodríguez

Elenco:Luis Tosar, César Goldi,

Alba Messa, Víctor Mosqueira, Mónica de

Nut, Marcos Orsi, Marta Pazos, Francisco Pérez

“Narf”, Muriel Sánchez, Begoña Santalices e Sergio Zearreta, acompañados en

directo polos músicos: Suso Alonso, Rui Bandeira, Pablo

Castaño, Andrew McNeill, Saúl Puga, David Rodríguez

Rial, Adrián Viñas e Vadzim Yukhnevich.

Page 7: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

GOLFUS HISPANICUS, Moncho Borrajo

GOLFUS HISPANICUS, Moncho Borrajo

TEATRO

TEATRO

Después de un tiempo semi retirado de la escena teatral debido a la necesidad de poder acompañar a su padre hasta el final de sus días tras un largo periodo de enfermedad, Moncho Borrajo, regresa a los escenarios.

Moncho Borrajo artista y creador en el más amplio sentido de la palabra, ha escrito y desarrollado Golfus Hispanicus una gran producción que estrena en El Teatro Colón y que recorrerá el país durante los años 2011 y 2012.

En Golfus Hispanicus nos trasladamos al Siglo III de nuestra era cuando el Imperio Romano domina Hispania. Todo se desmorona y un personaje llamado César e interpretado por Moncho Borrajo nos muestra cómo piensan y cómo actúan los políticos y personajes más significativos de este periodo y nos señala las causas que derivarían posteriormente en la decadencia de este imperio.

Acompañado por sus esposas y amantes, guerreros y criados se producen auténticas situaciones de humor desmedido y provocador.

Con el sentido del humor característico de Moncho Borrajo, esta vez rodeado de magníficos actores y actrices, disfrutaremos de una gran producción teatral en la que además el público participa activamente del mismo, siendo protagonista en varios momentos del espectáculo.

Humor, ironía, música, improvisación. Todo un gran montaje en el que se ha cuidado al mínimo detalle la escenografía, el vestuario y con gran producción audiovisual, para poder ofrecer al público dos horas de gran entretenimiento y diversión.

Moncho Borrajo regresa por todo lo alto a los escenarios en 2011 con esta gran propuesta teatral.

Despois dun tempo semirretirado da escena teatral por mor da necesidade de poder acompañar o seu pai ata o final dos seus días tras un longo período de enfermidade, Moncho Borrajo regresa aos escenarios.

Moncho Borrajo artista e creador no máis amplo sentido da palabra, escribiu e desenvolveu Golfus Hispanicus, unha gran produción que estrea no Teatro Colón e que percorrerá o país durante os anos 2011 e 2012.

En Golfus Hispanicus trasladámonos ao século III da nosa era cando o Imperio Romano domina Hispania. Todo se derruba e un personaxe chamado César e interpretado por Moncho Borrajo móstranos como pensan e como actúan os políticos e os personaxes máis significativos deste período e sinálanos as causas que derivarían posteriormente na decadencia deste imperio.

Acompañado polas súas esposas e amantes, guerreiros e criados prodúcense auténticas situacións de humor desmedido e provocador.

Co sentido do humor característico de Moncho Borrajo, esta vez rodeado de magníficos actores e actrices, gozaremos dunha gran produción teatral na que ademais o público participa activamente do mesmo, sendo protagonista en varios momentos do espectáculo.

Humor, ironía, música, improvisación. Toda unha gran montaxe na que se coidou ao mínimo detalle a escenografía, o vestiario e cunha gran produción audiovisual, para lle poder ofrecer ao público dúas horas de grande entretemento e diversión.

Moncho Borrajo regresa ao grande aos escenarios en 2011 con esta gran proposta teatral.

23-25/0920.30 hVENRES-SÁBADO E DOMINGOESTREA NACIONAL

Autor e Director:Moncho Borrajo

Personaxes:César - Moncho BorrajoClaudio - Marvin Salas

Pasto - Vander De Souza

Page 8: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Compañía Antonio Gades. Bodas de sangre y suite flamenca

DANZA

BODAS DE SANGREUn hito para la danzaEn 1974, la compañía de Antonio Gades estrenaba una pieza destinada a convertirse en un punto de referencia inevitable para la danza española: Crónica del suceso de bodas de sangre. El valor intrínseco y universal de la historia lorquiana, unido al minucioso trabajo de un grupo de profesionales aglutinados por el talento creador de Antonio Gades, alcanzó unas cotas cuyas repercusiones se multiplicaron infinitamente al entrar en el juego un tercer implicado, Carlos Saura, que rodó íntegramente el ballet y lo llevó en 1981 a las pantallas de todo el mundo.

La difusión y el éxito de la película hicieron que la admiración, el conocimiento y el respeto por el baile español crecieran en unos pocos años más que en toda su historia teatral. Hasta tal punto que son muchos los que afirman que ha habido un antes y un después de este título.

SUITE FLAMENCAA partir de los bailes con los que Antonio Gades comenzó su carrera en solitario se fueron forjando los números que cinco años después pasarían a denominarse Suite Flamenca. Siete números de baile flamenco tradicional bajo el prisma de Gades: Bulerías, Solea por Bulerías, Farruca, Zapateado, Tanguillo, Tangos de Málaga, Rumba.Originalmente la obra era interpretada por la Compañía de Gades como segunda parte de una “Suite española” en la que, junto con los bailes que ahora presentamos, se danzaban la jota, el vito, la muerte de Don Juan y el zapateado de Sarasate entre otros.Los números que componen la Suite Flamenca logran cubrir la historia estética del baile flamenco de forma sorprendente, a través de solos, dúos así como bailes de grupo. Obra calificada en su tiempo como vanguardista, se ha convertido en una referencia clásica para la coreografía del arte flamenco.

Compañía Antonio Gades. Bodas de sangre e suite flamenca

DANZA

BODAS DE SANGREUn fito para a danzaEn 1974, a compañía de Antonio Gades estreaba unha peza destinada a se converter nun punto de referencia inevitable para a danza española: Crónica del suceso de bodas de sangre. O valor intrínseco e universal da historia lorquiana, unido ao minucioso traballo dun grupo de profesionais aglutinados polo talento creador de Antonio Gades, alcanzou unhas cotas cuxas repercusións se multiplicaron infinitamente ao entrar no xogo un terceiro implicado, Carlos Saura, que rodou integramente o ballet e o levou en 1981 ás pantallas de todo o mundo.

A difusión e mais o éxito da película fixeron que a admiración, o coñecemento e o respecto polo baile español medrasen nuns poucos anos máis ca en toda a súa historia teatral. Ata tal punto que son moitos os que afirman que houbo un antes e un despois deste título.

SUITE FLAMENCAA partir dos bailes cos que Antonio Gades comezou a súa carreira en solitario fóronse forxando os números que cinco anos despois pasarían a denominarse Suite Flamenca. Sete números de baile flamenco tradicional baixo o prisma de Gades: Bulerías, Solea por Bulerías, Farruca, Zapateado, Tanguillo, Tangos de Málaga, Rumba.Orixinalmente a obra era interpretada pola Compañía de Gades como segunda parte dunha “Suite española” na que, xunto cos bailes que agora presentamos, se danzaban a Xota, o Vito, a morte de Don Xoán e o Zapateado de Sarasate entre outros.Os números que compoñen a Suite Flamenca logran cubrir a historia estética do baile flamenco de forma sorprendente, a través de solos, dúos así como bailes de grupo. Obra cualificada no seu tempo como vangardista, converteuse nunha referencia clásica para a coreografía da arte flamenca.

28/0920.30 hMÉRCORES

BODAS DE SANGREBallet en seis escenas

inspirado na obra Bodas de sangre de Federico García

LorcaCoreografía e iluminación:

Antonio GadesAdaptación para ballet:

Alfredo MañasEspacio escénico e

vestuario:Francisco Nieva

Música:Emilio De Diego, Perelló e

Monreal, Felipe CampuzanoDirectora artística:

Stella ArauzoSolistas:

La Novia - Cristina CarneroLeonardo - Ángel Gil

La Madre - Vanesa VentoEl Novio - Joaquín Mulero

La Mujer - Maite Chico

SUITE FLAMENCACoreografía e iluminación:

Antonio GadesCoreografía de Soleá, Por

Bulerías e Tanguillos:Cristina Hoyos

Música:Antonio Solera e

Antonio Gades

A B O N O D A N Z A

Page 9: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Garrick, Tricicle

TEATRO

David Garrick fue un reconocido actor inglés del siglo XVIII. Estaba tan extraordinariamente dotado para la comedia, que los médicos recomendaban sus actuaciones como una especie de remedio mágico, capaz de sanar cualquier pena del alma. Podríamos decir que Garrick, sin saberlo, fue el primer risoterapeuta de la historia. Hoy, en pleno siglo XXI, cuando se conoce científicamente que los niños ríen unas trescientas veces al día y los adultos tan sólo unas quince, nos proclamamos sus humildes seguidores y le rendimos este homenaje en forma de espectáculo que sólo busca (¿sólo?) que todo espectador olvide sus problemas, rompa sus máscaras y se lance a reír con esos cuatrocientos músculos que dicen que tienen que moverse para morirse de risa.

Tricicle

Joan Gracia, Paco Mir y Carles Sans son TRICICLE desde 1979; casi 30 años sin bajarse de los escenarios para interpretar por todo el mundo siete obras teatrales (Manicomic, Exit, Slastic, Terrific, Entretrés, Sit y Garrick) que han sido vistas por millones de personas.

Garrick, Tricicle

TEATRO

David Garrick foi un recoñecido actor inglés do século XVIII. Estaba tan extraordinariamente dotado para a comedia que os médicos recomendaban as súas actuacións como unha especie de remedio máxico, capaz de sandar calquera pena da alma.Poderiamos dicir que Garrick, sen sabelo, foi o primeiro risoterapeuta da historia.Hoxe, en pleno século XXI, cando se coñece cientificamente que os nenos rin unhas trescentas veces ao día e os adultos tan só unhas quince, proclamámonos os seus humildes seguidores e rendémoslle esta homenaxe en forma de espectáculo que só busca (só?) que calquera espectador esqueza os seus problemas, rompa as súas máscaras e se bote a rir con eses catrocentos músculos que din que teñen que moverse para escachar coa risa.

Tricicle

Joan Gracia, Paco Mir e Carles Sans son TRICICLE desde 1979; case 30 anos sen baixar dos escenarios para interpretar por todo o mundo sete obras teatrais (Manicomic, Exit, Slastic, Terrific, Entretrés, Sit e Garrick) que foron vistas por millóns de persoas.

30/09-02/1020.30 h-19.00 h-18.30 hVENRES-SÁBADO-DOMINGO

Tricicle:Joan Gracia

Paco MirCarles Sans

Page 10: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Requiem, José Carballido

CONCIERTO

El Réquiem de José Carballido es un musical para grupo de rock progresivo y coro clásico. En el Réquiem conviven varios personajes que se reparten entre la voz solista y el coro. La voz solista se ocupa de narrar la acción y del papel del amante vivo, mientras que el coro encarna un triple papel de co-narrador, Dios (textos en castellano) y Muerte (textos en alemán).

A la obra musical le acompaña una puesta en escena grandiosa; una iluminación cuidadísima que enfatiza cada instante y ayuda a entender cada sentimiento que los personajes viven, un sonido duro cuando la composición lo requiere y adecuado al intimismo que la partitura desarrolla en otros momentos; y por último una gran dosis de teatralidad que envuelve la atmósfera de un concerto que no dejará indiferente a nadie. Desde la colocación de los cantantes en el escenario a distintas alturas, hasta cada mínimo detalle de la interpretación harán que sea un espectáculo inolvidable a medio camino entre el musical y la ópera, el rock y la música clásica. Con el objetivo de enfatizar el mensaje de la obra, en unaArgumentoEn un país cualquiera, en una época indeterminada, una pareja de amantes se rompe cuando uno de ellos muere, dejando tras de sí dos hijos y un profundo dolor…después de este duro revés el amante vivo, destrozado, se pregunta por qué tiene que sufrir tanto y empieza a dudar de su Fe.Cuando un supuesto Dios reconoce que ha sido el culpable de la muerte, el amante vivo, encendido en ira, le pide que traiga de vuelta a su amor. Dios dice no poder hacerlo, pero sin embargo permite a los amantes una última conversación. Tras un diálogo lleno de sentimiento el amante muerto le pide al vivo que muera para poder estar juntos de nuevo, con lo cual el vivo se da cuenta de que todo ha sido un engaño por parte de Dios. Justo en este punto de desesperación se descubre la realidad: todo fue un sueño y su vida en común puede continuar. Pero la muerte siempre acecha, y en los últimos compases de la obra volvemos a escuchar el leitmotiv de la Muerte, que indica que esa horrible realidad podría tener lugar en cualquier momento y denota la imperiosa necesidad de disfrutar de la vida.

Requiem, José Carballido

CONCERTO

O Réquiem de José Carballido é un musical para grupo de rock progresivo e coro clásico. No Réquiem conviven varios personaxes que se reparten entre a voz solista e o coro. A voz solista ocúpase de narrar a acción e do papel do amante vivo, mentres que o coro encarna un triplo papel de conarrador, Deus (textos en castelán) e Morte (textos en alemán).

A obra musical está acompañada por unha posta en escena grandiosa; unha iluminación coidadísima que resalta cada instante e axuda a entender cada sentimento que os personaxes viven, un son duro cando a composición o require e adecuado ao intimismo que a partitura desenvolve noutros momentos; e por último unha gran dose de teatralidade que envolve a atmosfera dun espectáculo que non deixará indiferente a ninguén. Desde a colocación dos cantantes no escenario a distintas alturas, ata cada mínimo detalle da interpretación farán que sexa un espectáculo inesquecible a medio camiño entre o musical e a ópera, o rock e a música clásica.

ArgumentoNun país calquera, nunha época indeterminada, unha parella de amantes rompe cando un deles morre, deixando tras de si dous fillos e unha profunda dor,... despois deste duro revés o amante vivo, destruído, pregúntase por que ten que sufrir tanto e empeza a dubidar da súa fe.Cando un suposto Deus recoñece que foi o culpable da morte, o amante vivo, acendido en ira, pídelle que traia de volta o seu amor. Deus di que non o pode facer, pero permítelles aos amantes unha derradeira conversación. Tras un diálogo cheo de sentimento o amante morto pídelle ao vivo que morra para poder estar xuntos de novo, co cal o vivo decátase de que todo foi un engano por parte de Deus. Xusto neste punto de desespero descóbrese a realidade: todo foi un soño e a súa vida en común pode continuar. Pero a morte sempre axexa, e nos derradeiros compases da obra volvemos escoitar o leitmotiv da Morte, que indica que esa horrible realidade podería ter lugar en calquera momento e denota a imperiosa necesidade de gozar da vida.

05/1020.30 hMÉRCORES

José Carballido: composición, arranxos, voz, guitarra eléctrica e

guitarra clásica.Daniel Añón: guitarra

Román Suárez: tecladosZahily Docal: frauta

Diego Lestón: bateríaLalo Carnota: baixo eléctrico

Dirección do coro:José Luis Vázquez (director

do coro de nenos da Orquestra Sinfónica de

Galicia e do coro de nenos da catedral de Santiago).

Page 11: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Anthony Blake, No vengas solo

Anthony Blake, No vengas solo

MÁGIA

MÁXIA

A lo largo de treinta años hemos conocido y vivido en primera persona experiencias asombrosas de la mano de Anthony Blake; Este creador incansable regresa con un nuevo concepto de espectáculo, No vengas solo. Tras sus últimos éxitos de gran formato Lo saben todo de ti y Espíritu, así como su obra más intimista Más cerca, Anthony Blake sentía la necesidad hacer sentir el miedo, un género que le fascina y algo que el espectador le lleva pidiendo hace años.

Después de más de tres años en gira con Mas cerca Blake nos propone algo nunca visto antes, más teatral, en donde profundiza en los miedos. El miedo es parte de nuestra propia naturaleza. Es atemporal, algo innato en los seres humanos. ¿A qué le tienes miedo? ¿Sólo a eso? Hay más… mucho más por descubrir. Fuerzas desconocidas visitarán el teatro y pueden estar en cualquier lugar, incluso en el asiento de al lado. Experimentarás lo que es el miedo en todas sus dimensiones… Pon en jaque tus emociones, libera tus recuerdos más intensos y atrévete a conocer y sentir aquello que están a punto de revelarte de ti mismo. No vengas solo es un original montaje que te hará disfrutar de una manera que jamás habías soñado. Nuestro mago más internacional logrará emocionarte jugando con dos elementos fundamentales: conocimiento y sorpresa, el conocimiento de quien ha profundizado en todos los mecanismos del ser humano y conoce sus límites y capacidades, y la sorpresa generada por un mago de la mente capaz de adentrarnos en territorios desconocidos.

”Porque vas a tener mucho de que hablar cuando hayas pasado por la experiencia que te propongo. Aunque yo ya no puedo darte más pistas. No serás el mismo después de vivir la experiencia que te propongo. Sólo una cosa mas… ¡¡NO VENGAS SOLO!!”

Anthony Blake

- No recomendado para menores de 14 años ni para personas fácilmente impresionables o con problemas de salud.

Ao longo de trinta anos coñecemos e vivimos en primeira persoa experiencias asombrosas da man de Anthony Blake; este creador incansable regresa cun novo concepto de espectáculo, No vengas solo. Tras os seus últimos éxitos de gran formato Lo saben todo de ti e Espíritu, así como a súa obra máis intimista Más cerca, Anthony Blake sentía a necesidade de facer sentir o medo, un xénero que o fascina e algo que o espectador lle leva pedindo hai anos.

Despois de máis de tres anos de xira con Más cerca Blake proponnos algo nunca visto antes, máis teatral, onde profunda nos medos. O medo é parte da nosa propia natureza. É atemporal, algo innato nos seres humanos. A que lle tes medo? Só a iso? Hai máis... moito máis por descubrir. Forzas descoñecidas visitarán o teatro e poden estar en calquera lugar, mesmo no asento do lado. Experimentarás o que é o medo en todas as súas dimensións... Apértalle as caravillas ás túas emocións, libera os recordos máis intensos e atrévete a coñecer e sentir aquilo que están a piques de che revelar de ti mesmo. No vengas solo é unha orixinal montaxe que che fará gozar dun xeito que nunca soñaches. O noso mago máis internacional logrará emocionarte xogando con dous elementos fundamentais: coñecemento e sorpresa, o coñecemento de quen profundou en todos os mecanismos do ser humano e coñece os seus límites e capacidades, e a sorpresa xerada por un mago da mente capaz de internarnos en territorios descoñecidos.

”Porque vas ter moito de que falar cando pases pola experiencia que che propoño. Aínda que eu xa non che podo dar máis pistas. Non serás o mesmo despois de vivir a experiencia que che propoño. Só unha cousa máis… NON VEÑAS SÓ!!”

Anthony Blake

- Non recomendado para menores de 14 anos nin para persoas facilmente impresionables ou con problemas de saúde.

06/1020.30 hXOVES

No vengas solo, de Anthony Blake

Dirección escénica:Manu Berastegui

Dirección audiovisual:Javier Perea

Page 12: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Joaquín Reyes, Soy Especial

Joaquín Reyes, Soy Especial

MONÓLOGO

MONÓLOGO

Sin lugar a dudas hablar de Joaquin Reyes es sinónimo de humor, humor absurdo, humor de culto… o como se quiera catalogar.Estamos ante el heredero de artistas como Gila o Faemino y Cansado, el cómico de las nuevas generaciones, que ha conseguido cosechar un club de fans y seguidores por todo el territorio nacional, gracias a la creación de programas tan talentosos como La hora Chanante, Museo Coconut o Muchachada nui donde realiza parodias y se caracteriza de diversos personajes en un apartado llamado “Celebritis”.Joaquin fue co-creador y co-director de la página de animación Cartun.com, en la que empezó a crear y desarrollar a algunos de sus personajes como Doctor Alce, Señor Pussy o Super Ñoño. Se dio a conocer en 2001, haciendo monólogos en el programa Nuevos cómicos.Albaceteño de nacimiento y manchego por excelencia Joaquín Reyes contempla en este show una puesta en escena comediante, con estilo propio y desenfadado, con poca vergüenza, o tal vez nada. Una persona sin expectativas al que la sinceridad y naturalidad de sus gestos y acento manchego hace de sus monólogos un lugar íntimo donde no hay cabida a ningún tipo de prejuicios. El público se identifica con las historias del muchacho, y por un momento las hace suyas. Su espectáculo lleva un hilo conductor en el que nos muestra su cara más humilde al hablarnos de las cosas rutinarias que le suceden. Un espectáculo donde el espectador no despegará su trasero del asiento y donde la risa esta garantizada de principio a fin.

“En mis monólogos os hablo del cambio climático, los socorristas, el colegio, la adolescencia, las bodas, la infancia, los padres y los supositorios.

Un espectáculo en el que todavía me atreveré a cantar y bailar…y por que no decirlo, si voy algo ebrio hasta me desnudaré, aunque esto no es seguro……..”

Joaquín Reyes

Sen lugar a dúbidas falarmos de Joaquin Reyes é sinónimo de humor, humor absurdo, humor de culto,... ou como se queira catalogar.Estamos ante o herdeiro de artistas como Gila ou Faemino y Cansado, o cómico das novas xeracións, que conseguiu un club de fans e seguidores por todo o territorio nacional, grazas á creación de programas tan talentosos como La hora Chanante, Museo Coconut ou Muchachada nui onde realiza parodias e se caracteriza de diversos personaxes nun apartado que se chama “Celebritis”.Joaquin foi cocreador e codirector da páxina de animación Cartun.com, na que empezou a crear e desenvolver algúns dos seus personaxes como Doctor Alce, Señor Pussy ou Super Ñoño. Deuse a coñecer en 2001, facendo monólogos no programa Nuevos cómicos.Albaceteño de nacemento e manchego por excelencia Joaquín Reyes contempla neste show unha posta en escena comediante, con estilo propio e desenfadado, con pouca vergoña, ou talvez nada. Unha persoa sen expectativas á que a sinceridade e a naturalidade dos seus xestos e acento manchego fai dos seus monólogos un lugar intimo onde non hai cabida para ningún tipo de prexuízos. O público identifícase coas historias do rapaz, e por un momento fainas súas. O seu espectáculo leva un fío condutor no que nos mostra a súa cara máis humilde cando nos fala das cousas rutineiras que lle suceden. Un espectáculo onde o espectador non despegará o cu do asento e onde a risa esta garantida de principio a fin.

“Nos meus monólogos fálovos do cambio climático, dos socorristas, do colexio, da adolescencia, das vodas, da infancia, dos pais e mais dos supositorios.

Un espectáculo no que aínda me vou atrever a cantar e bailar…e por que non o dicir, se vou algo ebrio ata me vou espir, aínda que isto non é seguro……..”

Joaquín Reyes

08/1020.30 hSÁBADO

Page 13: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Perséfone. Comediants

Perséfone. Comediants

TEATRO

TEATRO

Comediants siempre ha escogido temas universales para sus creaciones: la fiesta, el sol, el fuego, la noche, el agua, los sueños, el tiempo, el mar, el juego… la vida y la muerte.Para este nuevo trabajo hemos escogido una guía excepcional: Perséfone, que fue raptada del Olimpo por Hades (dios de la muerte) cuando era la bella Core obligándola a casarse con él y convirtiéndola en la reina del inframundo y, desde hace siglos, ejerce su trabajo con precisión y dedicación. Cada persona que muere es conducida por ella al reino de los muertos. Ella conoce como nadie al ser humano, sus anhelos y miedos.Guiados por ella, pues es la protagonista y maestra de ceremonias, viajaremos por la delgada línea que une la vida y la muerte. Y descubriremos paisajes de mundos nuevos, personajes extravagantes y conflictos relacionados con nuestro destino final: la muerte.La puesta en escena está inspirada en el mundo del varietés. Perséfone es fuerte, poderosa, atractiva y tarde o temprano nos acompañará en un viaje sin retorno.A lo largo de las diferentes partes del espectáculo conoceremos a Perséfone y su historia en mayor profundidad.Perséfone es un espectáculo que profundiza en uno de los lenguajes preferidos por la compañía, lo que en pintura sería un cuadro de El Bosco y en teatro corresponde al varietés, una miscelánea de escenas de diferentes estilos que conforman distintos aspectos de una misma realidad, en este caso la muerte.Al ser un tema profundo y delicado, nos proponemos tratarlo desde un enfoque poético, de humor, de ironía, de musicalidad y de surrealismo. Los personajes utilizan la máscara, la música, el canto, el baile, el gesto, la palabra, la comedia del arte, la coreografía, el teatro objetual y el transformismo.

Comediants sempre escolleu temas universais para as súas creacións: a festa, o sol, o lume, a noite, a auga, os soños, o tempo, o mar, o xogo... a vida e a morte. Para este novo traballo escollemos unha guía excepcional: Perséfone, que foi raptada do Olimpo por Hades (deus da morte) cando era a bela Core obrigándoa a casar con el e converténdoa na raíña do inframundo e, dende hai séculos, exerce o seu traballo con precisión e dedicación. Cada persoa que morre é conducida por ela ao reino dos mortos. Ela coñece como ninguén ao ser humano, os seus anhelos e medos.Guiados por ela, pois é a protagonista e mestra de cerimonias, viaxaremos pola delgada liña que une a vida e a morte. E descubriremos paisaxes de mundos novos, personaxes extravagantes e conflitos relacionados co noso destino final: a morte.A posta en escena está inspirada no mundo do varietés. Perséfone é forte, poderosa, atractiva e tarde ou cedo acompañaranos nunha viaxe sen retorno. Ao longo das diferentes partes do espectáculo coñeceremos a Perséfone e a súa historia en maior profundidade.Perséfone é un espectáculo que afonda nunha das linguaxes preferidas pola compañía, o que en pintura sería un cadro de El Bosco e en teatro corresponde ao varietés, unha miscelánea de escenas de diferentes estilos que conforman distintos aspectos dunha mesma realidade, neste caso a morte. Ao ser un tema profundo e delicado, propoñémonos tratalo dende un enfoque poético, de humor, de ironía, de musicalidade e de surrealismo. Os personaxes utilizan a máscara, a música, o canto, o baile, o xesto, a palabra, a comedia da arte, a coreografía, o teatro obxectual e o transformismo.

11/1020.30 hMARTES

PERSÉFONE (Varietés Mortales)

Idea e creación:Comediants

Guión:Jaume Bernadet, Joan Font,

Miguel Ibáñez MonroyDirección artística:

Joan Font Reparto:Actores:

Àngels Gonyalons Meritxell Duró Laia Oliveras Jordi Llordella Marc Pujol Composición

musical e Músico:Ramón Calduch

A B O N O T E A T R O

Page 14: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Juan Tamariz, Magia potagia

Juan Tamariz, Magia potagia

MÁGIA

MÁXIA

Magia Potagia es el título del espectáculo de Juan Tamariz para teatros. Es un espectáculo en el que se pueden ver los mejores números e ilusiones realizadas por Juan Tamariz en sus 40 años de carrera. El sentido del humor está presente durante toda la actuación de este mago considerado uno de los mejores del mundo, no solo por el público sino por toda la profesión. El mago más premiado de todos los certámenes internacionales y que ha publicado varios libros muy técnicos sobre la magia y sobre su historia.En contra de lo que la gente pueda pensar a priori Magia Potagia es un espectáculo que se ve y se nota perfectamente en un gran teatro. Hay algunas grandes ilusiones, muchos juegos de participación con el público y un importante momento haciendo magia de cerca, pero proyectando sobre una pantalla.Juan Tamariz, mago andaluz nacido en Madrid, ha presentado sus magias entre los públicos de toda España, además de actuar en ciudades de todo el mundo. Combina giras de conferencias para los magos de Europa y América, con charlas culturales sobre historia de la magia para públicos profanos en magia y con sus actuaciones en vivo y en televisión.Aunque considera los premios como algo anecdótico, entre los muchos recibidos destacan: “Mago del Año en Estados Unidos” (Los Angeles, 1993); “Campeón del Mundo de Cartomagia” (París, 1973); “Mandrake de Oro” (París, 1991); “Gran Premio de Magia Profesional” (Washington,1993), así como otros obtenidos en Francia, Holanda, Austria, y España...Las revistas de magia de Europa y América publican juegos y efectos creados por él, además de dedicarle entrevistas y números completos de vez en cuando.Todo ello, dice, no tiene la menor importancia si se compara con esto: “Ama apasionadamente la Magia y trata de trasmitirlo con alegría”.

Magia Potagia é o título do espectáculo de Juan Tamariz para teatros. É un espectáculo no que se poden ver os mellores números e ilusións realizados por Juan Tamariz nos seus 40 anos de carreira. O sentido do humor está presente durante toda a actuación deste mago considerado un dos mellores do mundo, non só polo público senón por toda a profesión. O mago máis premiado de todos os certames internacionais e que publicou varios libros moi técnicos sobre a maxia e sobre a súa historia. En contra do que a xente poida pensar a priori Magia Potagia é un espectáculo que se ve e se nota perfectamente nun gran teatro. Hai algunhas grandes ilusións, moitos xogos de participación co público e un importante momento facendo maxia de preto, pero proxectando sobre unha pantalla. Juan Tamariz, mago andaluz nacido en Madrid, presentou as súas maxias entre os públicos de toda España, ademais de actuar en cidades de todo o mundo. Combina xiras de conferencias para os magos de Europa e América, con charlas culturais sobre historia da maxia para públicos profanos en maxia e coas súas actuacións en vivo e en televisión. Aínda que considera os premios como algo anecdótico, entre os moitos recibidos destacan: “Mago do Ano en Estados Unidos” (Los Angeles, 1993); “Campión do Mundo de Cartomagia” (París, 1973); “Mandrake de Oro” (París, 1991); “Gran Premio de Maxia Profesional” (Washington, 1993), así como outros obtidos en Francia, Holanda, Austria, e España... As revistas de maxia de Europa e América publican xogos e efectos creados por el, ademais de dedicarlle entrevistas e números completos de cando en vez. Todo iso, di, non ten a menor importancia se se compara con isto: “Ama apaixonadamente a Maxia e trata de trasmitilo con alegría”.

13-14/1020.30 hXOVES-VENRES

Page 15: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

U2 TV

U2 TV

ESPECTÁCULO

ESPECTÁCULO

La banda oficial de U2 en España llega al Teatro Colón para ofrecer un recorrido por la historia y trayectoria de la mítica banda irlandesa más importante de todos los tiempos. U2 TV dispone de un montaje espectacular, en cuyo ambiente se interpretan en directo los mejores temas del grupo, acompañados de efectos especiales de luz y sonido, pantallas de plasma, proyecciones, decorados…

Un espectáculo grandioso, un concierto inolvidable en el que nadie queda indiferente.

A banda oficial de U2 en España chega ao Teatro Colón para ofrecer un percorrido pola historia e a traxectoria da mítica banda irlandesa máis importante de todos os tempos.

U2 TV dispón dunha montaxe espectacular, en cuxo ambiente se interpretan en directo os mellores temas do grupo, acompañados de efectos especiais de luz e son, pantallas de plasma, proxeccións, decorados,...

Un espectáculo grandioso, un concerto inesquecible no que ninguén queda indiferente.

15/1020.30 hSÁBADO

Page 16: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Caperucita Roja

Caperucita Roja

TEATRO INFANTIL

TEATRO INFANTIL

Este montaje del clásico infantil nos cuenta una historia que en su trasfondo real está diseñada para advertir a los niños que nunca deben confiar en extraños y que siempre deben obedecer el consejo de sus padres.En esta versión teatral se mantiene el rigor narrativo de la historia aunque se pondera no solo las virtudes de la obediencia sino también el heroísmo del amor y la fuerza que da la verdad y la honestidad, la amistad y la familia.María, cumple años. Su abuela que vive en los confines de un bosque acude a su fiesta y le regala un abrigo rojo con amplia caperuza que a María le encanta. En su fiesta cumpleañera su tío y su madre y le agasajan con regalos y le dan consejos puesto que ya se ha hecho mayor y tiene que aprender a no fiarse de cualquiera y menos de extraños. También se allega Rodrigo un joven leñador que trabaja para la casa y que está enamorado de María, siendo correspondido.En un paraje cercano, el lobo acampa sus reales lamentándose de que hace días que no prueba bocado. Y allí aguarda sigiloso recordando cómo fue expulsado de su manada y de su casa por mentiroso, egoísta y mal lobo. Al paso del tiempo la abuela cae enferma resfriada y enterándose María de ello decide ir a visitarla. Toma el camino del bosque donde se encuentra con el lobo feroz. Aquí comienza una peligrosa aventura con final feliz en el que aprendemos que el amor lo puede todo y que de los extraños y sus mentiras uno nunca se debe fiar.

Esta montaxe do clásico infantil cóntanos unha historia que no seu fondo real está deseñada para advertir os nenos de que nunca deben confiar en estraños e que sempre deben obedecer o consello dos pais.Nesta versión teatral mantense o rigor narrativo da historia aínda que se pondera non só as virtudes da obediencia senón tamén o heroísmo do amor e a forza que dá a verdade e a honestidade, a amizade e a familia.María está de aniversario. A súa avoa que vive nos confíns dun bosque acode á súa festa e regálalle un abrigo vermello cunha ampla carapucha que a María lle encanta.Na festa de aniversario o seu tío e a súa nai fanlle regalos e danlle consellos posto que xa se fixo maior e ten que aprender a non se fiar de calquera e menos de estraños. Tamén se achega Rodrigo, un mozo leñador que traballa para a casa e que está namorado de María, e é correspondido.Nun lugar próximo, o lobo acampa ao doután e laméntase de que hai días que non proba bocado. E alí agarda silandeiro lembrando como foi expulsado da súa manda e da súa casa por mentireiro, egoísta e mal lobo.Co paso do tempo a avoa enferma e cando María se decata decide ir visitala. Toma o camiño do bosque onde se atopa co lobo feroz. Aquí comeza unha perigosa aventura cun final feliz no que aprenderemos que o amor pode con todo e que dos estraños e das súas mentiras nunca se debe fiar ninguén.

16/1012.00 hDOMINGO

A B O N O I N F A N T I L / F A M I L I A R

Nenos a partir de 4 anos.

Niños a partir de 4 años.

Page 17: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Velázquez en Can-ido? Compañía Gallega de Danza de Jesús Quiroga

Velázquez en Can-ido? Compañía Gallega de Danza de Jesús Quiroga

DANZA

DANZA

La idea de esta obra de danza nació en el barrio de Canido, en la ciudad de Ferrol.

Jesús Quiroga se inspira en la belleza del barrio más antiguo de Ferrol e imagina a Diego Velázquez compartiendo algo tan sencillo como un juego una noche de verano con las Meninas y el perro- ido?, consiguiendo un divertimento, con la magia de este juego y la fusión de la música, escenografía y coreografía, en la búsqueda de una expresión más próxima y actual.

En 1995 se creó esta compañía bajo la dirección del bailarín y coreógrafo Jesús Quiroga, realizando una labor de fusión y de profesionalización en el campo de la danza en Galicia.

Desde entonces ha producido y presentado diferentes espectáculos a nivel nacional e internacional, con gran éxito de crítica y de público.

En la actualidad compagina la docencia, es profesor del Conservatorio Profesional de danza de Lugo, y la creación como bailarín y coreógrafo de la Compañía Gallega de danza de Jesús Quiroga.

A idea desta obra de danza naceu no barrio de Canido da Cidade de Ferrol.

Jesús Quiroga inspírase na beleza do barrio máis antigo de Ferrol, imaxina a Diego de Veláquez compartindo algo tan sinxelo como un xogo unha noite de verán coas Meninas e o can- ido?, conseguindo un divertimento coa maxia deste xogo e a fusión da música, escenografía e coreografía,na procura dunha expresión máis próxima e actual.

En 1995 créase esta compañía baixo a dirección do bailarín e coreógrafo Jesús Quiroga, realizando un labor de difusión e profesionalización no eido da danza.

Dende entón produciu e presentou diferentes espectáculos a nivel nacional e internacional,con gran éxito de crítica e público

Na actualidade compaxina a actividade da docencia, sendo profesor do Conservatorio profesional de danza de Lugo e a creativa como bailarín e coreógrafo da CIA Galega de danza Jesús Quiroga.

19/1020.30 hMÉRCORES

Page 18: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

JOHN ELIOT GARDINER Y EL CORO MONTEVERDI. ORQUESTA REVOLUCIONARIA Y ROMÁNTICA.

JOHN ELIOT GARDINER E O CORO MONTEVERDI. ORQUESTRA REVOLUCIONARIA E ROMÁNTICA.

CONCIERTO

CONCERTO

Después del éxito del año pasado con la “Misa en si menor” de Bach, el prestigioso John Eliot Gardiner regresa al Teatro Colón de A Coruña con el mejor coro del mundo, el Monteverdi y su orquesta, la Revolucionaria y Romántica, para ofrecer dos de las obras maestras de la música espiritual, la “Sinfonía de los salmos” del genio de la música del siglo XX, Igor Stravinski, y la célebre “Misa en fa menor, número 3” de Anton Bruckner.

Sir John Eliot Gardiner (Fontmell, Dorset, Inglaterra1943) es un prominente director de orquesta británico muy famoso por sus ejecuciones de música barroca con instrumentos de época. Gardiner ha realizado a lo largo de su carrera musical más de 250 grabaciones.

Fundó tanto el Coro Monteverdi (en 1964) como los English Baroque Soloists (Solistas Barrocos Ingleses) fundada como Orquesta Monteverdi en 1968 y transformada en los Solistas Barrocos Ingleses en 1978.

Su discografía abarca desde Claudio Monteverdi hasta Benjamin Britten, cubriendo no sólo la música antigua y barroca, por la que es muy renombrado, sino también un amplio rango de música clásica y romántica incluyendo todas las sinfonías de Beethoven, La condenación de Fausto de Berlioz, y Falstaff de Giuseppe Verdi.

Despois do éxito do ano pasado coa “Misa en si menor” de Bach, o prestixioso John Eliot Gardiner regresa ao Teatro Colón da Coruña co mellor coro do mundo, o Monteverdi e a súa orquestra, a Revolucionaria e Romántica, para ofrecer dúas das obras mestras da música espiritual, a “Sinfonía dos salmos” do xenio da música do século XX, Igor Stravinski, e a célebre “Misa en fa menor, número 3” de Anton Bruckner.

Sir John Eliot Gardiner (Fontmell, Dorset, Inglaterra 1943) é un prominente director de orquestra británico moi famoso polas súas execucións de música barroca con instrumentos de época. Gardiner realizou ao longo da súa carreira musical máis de 250 gravacións.

Fundou tanto o Coro Monteverdi (en 1964) coma os English Baroque Soloists (Solistas Barrocos Ingleses) fundada como Orquestra Monteverdi en 1968 e transformada nos Solistas Barrocos Ingleses en 1978.

A súa discografía abarca desde Claudio Monteverdi ata Benjamin Britten, cubrindo non só a música antiga e barroca, pola que é moi famoso, senón tamén un amplo abano de música clásica e romántica incluíndo todas as sinfonías de Beethoven, A condenación de Fausto de Berlioz e Falstaff de Giuseppe Verdi.

20/1020.30 hXOVES

Galicia ClassicsCiclo Grandes Orquestras

Orquesta Revolucionaria

y Romántica y el coro Montverdi

John Eliot Gardiner, director

I. Stravinski. “Sinfonía de los salmos”

A. Bruckner. “Misa número 3 en fa menor”

Page 19: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Manuel Manquiña, El Indignado

Manuel Manquiña, El Indignado

MONÓLOGO

MONÓLOGO

La verdadera indignación no acampa en las plazas.La verdadera indignación se lleva dentro. Manuel Manquiña está indignado y va a hablar, por fin, de política. De Hitler, Nerón, Berlusconi, Zapatero y Belén Esteban. De como los depravados pasan a la historia y los bondadosos se pudren en el olvido.

Si piensas que ya estás suficientemente indignado, no vengas. Si necesitas una dosis extra de barbarie, no lo dudes.Saldrás indignado.

A verdadeira indignación non acampa nas prazas.A verdadeira indignación lévase dentro.Manuel Manquiña está indignado e vai falar, por fin, de política; de Hitler, Nerón, Berlusconi, Zapatero e Belén Esteban; de como os depravados pasan á historia e os bondadosos podrecen no esquecemento.

Se pensas que xa estás suficientemente indignado, non veñas. Se necesitas unha dose extra de barbarie, non o dubides.Sairás indignado.

21/1020.30 hVENRES

Page 20: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Shirley Valentine, de Willy Russell con Verónica Forqué

Shirley Valentine, de Willy Russell con Verónica Forqué

TEATRO

TEATRO

Shirley Valentine es, tal vez, el mayor éxito de la historia del teatro actual. No hay estadísticas precisas, pero sí es conocido que desde su estreno en 1986 esta “comedia perfecta”, como fue definida por la crítica, es cada día más joven. En todos estos años parece que haya ido ganando en frescura y universalidad, según ha ido creciendo el protagonismo de la mujer en los profundos cambios de los convencionalismos sociales.Por eso, tal vez, la obra del entonces joven autor de Liverpool Willy Russell no se ha dejado de representar ni un solo día en algún lugar del mundo.Eso es lo que nos animó a acometer su revisión entre nosotros. Shirley va mucho mas allá del clásico monólogo. De hecho, no es un monólogo al uso.El teatro de habla inglesa distingue muy bien el monólogo del “solo play”. El “solo”, la palabra se utiliza en castellano, se aplica cuando lo que se representa es una comedia o una tragedia donde un solo personaje va contando lo que podría ser representado por todos los personajes que entran y salen de su vida. Por eso la dificultad de la única actriz para enfrentarse al reto. Por eso a Shirley la interpretan las grandes actrices del mundo.Nosotros tenemos una gran suerte: Verónica Forqué se enamoró del proyecto. Y es, pese a su juventud, una de nuestras grandes cómicas con un sentido del humor único y especial. Probado está su talento en todos los géneros y formatos, pero últimamente es en el teatro donde mejor se siente, y con este papel tiene la prueba de fuego para estar “mejor que en casa”.Y es que Shirley Valentine tiene todos los mimbres para hacernos reír, pensar, emocionarnos, tratando de que comprendamos a esa mujer que quiere ser ella misma y libre. Que se sienta viva, no importa a qué edad, y que sea capaz de tomar las riendas de su vida por encima de cualquier convencionalismo. Parece como si el autor conociese de toda la vida a la Forqué y escribiera para ella.Verónica, como nosotros, tiene la gran suerte de contar con la ayuda de su compañero Manuel Iborra, de larga carrera en el cine y la televisión como guionista y director, que además la dirige por primera vez en el teatro. Nos alegra su incorporación a este formato. Seguro que no se irá de él.

Nacho Artime

Shirley Valentine é, talvez, o maior éxito da historia do teatro actual. Non hai estatísticas precisas, pero si é coñecido que desde a súa estrea en 1986 esta “comedia perfecta”, como foi definida pola crítica, é cada día máis nova. En todos estes anos semella que foi ganando en frescura e universalidade, segundo foi crecendo o protagonismo da muller nos profundos cambios dos convencionalismos sociais.Por iso, talvez, a obra do autor de Liverpool Willy Russell, por aquel entón aínda mozo, non se deixou de representar nin un só día nalgún lugar do mundo.Iso é o que nos animou a acometermos a súa revisión entre nós. Shirley vai moito mais alá do clásico monólogo. De feito, non é un monólogo ao uso.O teatro de fala inglesa distingue moi ben o monólogo do “solo play”. O “solo”, a palabra utilízase en castelán, aplícase cando o que se representa é unha comedia ou unha traxedia onde un único personaxe vai contando o que podería ser representado por todos os personaxes que entran e saen da súa vida. Por iso a dificultade da única actriz para se enfrontar co reto. Por iso a Shirley a interpretan as grandes actrices do mundo.Nós temos unha gran sorte: Verónica Forqué namorouse do proxecto. E é, malia a súa xuventude, unha das nosas grandes cómicas cun sentido do humor único e especial. O seu talento está probado en todos os xéneros e formatos, pero ultimamente é no teatro onde mellor se sente, e con este papel é o momento da verdade para estar “mellor ca na casa”.E é que Shirley Valentine ten todos os vimbios para facernos rir, pensar, emocionarnos, tratando de que comprendamos esa muller que quere ser ela mesma e libre. Que se sinta viva, non importa a que idade, e que sexa quen de tomar as rendas da súa vida por encima de calquera convencionalismo. Parece coma se o autor coñecese de toda a vida á Forqué e escribise para ela.Verónica, coma nós, ten a gran sorte de contar coa axuda do seu compañeiro Manuel Iborra, de longa carreira no cinema e na televisión como guionista e director, que ademais a dirixe por primeira vez no teatro. Alégranos a súa incorporación a este formato. Seguro que non se irá del.

Nacho Artime

22/1020.30 hSÁBADO

Autor:Willy Russell

Versión:Nacho Artime

Dirección:Manuel Iborra

Interpretación:Verónica Forqué

Page 21: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

El avaro, de Moliere con Juan Luis Galiardo

El avaro, de Moliere con Juan Luis Galiardo

TEATRO

TEATRO

Podría pensarse que el viejo Harpagón ha llamado a la puerta de nuestro imaginario traído de la mano por la crisis de los bancos y las entidades de préstamo norteamericanas. No es así.

Sé que Juan Luis Galiardo lleva pensando en este proyecto mucho tiempo; creo que fue en los descansos de los ensayos de Edipo Rey cuando comenzaron a hablar Jorge Lavelli y él sobre esta obra. Y es que el teatro no busca la actualidad, eso es falso: el teatro busca aquello de eterno que hay en nuestro paso por el mundo. Harpagón nos interesa porque habla de nosotros, estén donde estén los índices de la Bolsa.¿De nosotros? Sí, de nuestro miedo, de nuestra sensatez exagerada, o no tanto: como Harpagón es un ser humano, que no otra cosa dibujó Molière, teme que el gasto excesivo lo lleve a la pobreza, al hambre.

Molière hundía sus raíces en Plauto, en su comedia de la olla. Para Molière sirve la frase célebre de Terencio, nada humano le es ajeno: muestra una actitud tan risible porque sabe que es cercana, real, humana. Hay un hilo fácil de descubrir, que une a Plauto con Molière y a éste con Chaplin o Billy Wilder. Una mirada divertida pero llena de piedad para seres que son tan miserables como cualquiera de nosotros. Por eso hablamos de algo eterno. Nuestro miedo, nuestra pequeñez.

Contado de una forma tan sencilla que podría servir para un guiñol en un parque, para hacer reír a un grupo de niños. Contado de una forma tan profunda y sabía que revela toda la verdad sobre nuestros miedos. Sobre ese material, esa magnífica literatura dramática de Molière, Lavelli dibujará un universo absolutamente moderno y Galiardo hará un trabajo de interpretación inolvidable.Qué suerte, estar en medio de todo esto.

José Ramón Fernández

Poderíase pensar que o vello Harpagón chamou á porta de noso imaxinario traído da man pola crise dos bancos e as entidades de préstamo norteamericanas. Non é así.

Sei que Juan Luis Galiardo leva pensando neste proxecto moito tempo; coido que foi nos descansos dos ensaios de Edipo Rey cando empezaron a falar Jorge Lavelli e mais el sobre esta obra. E é que o teatro non busca a actualidade, iso é falso: o teatro busca aquilo de eterno que hai no noso paso polo mundo. Harpagón interésanos porque fala de nós, onde queira que estean os índices da Bolsa.De nós? Si, do noso medo, da nosa sensatez esaxerada, ou non tanto: como Harpagón é un ser humano, que non outra cousa debuxou Molière, teme que o gasto excesivo o leve á pobreza, á fame.

Molière afundía as súas raíces en Plauto, na súa comedia da ola. Para Molière serve a frase célebre de Terencio, nada humano lle é alleo: mostra unha actitude tan risible porque sabe que é próxima, real, humana. Hai un fío fácil de descubrir, que une a Plauto con Molière e a este con Chaplin ou Billy Wilder. Unha mirada divertida pero chea de piedade para seres que son tan miserables coma calquera de nós. Por iso falamos de algo eterno. O noso medo, a nosa pequenez.

Contado dunha forma tan sinxela que podería servir para un teatro de monicreques nun parque, para facer rir un grupo de nenos. Contado dunha forma tan profunda e sabía que revela toda a verdade sobre os nosos medos. Sobre ese material, esa magnífica literatura dramática de Molière, Lavelli debuxará un universo absolutamente moderno e Galiardo fará un traballo de interpretación inesquecible.Que sorte, estarmos no medio de todo isto.

José Ramón Fernández

27/1020.30 hXOVES

Concepción e Dirección:Jorge Lavelli

Versión e Adaptación:Jorge Lavelli e José Ramón

FernándezReparto:

Juan Luis GaliardoCarmen Álvarez

Manuel BrunManolo CaroManuel Elías

Palmira FerrerJavier Lara

Mario MartínWalter MayRafael Ortiz

Irene RuizTomás Sáez

Aída Villar

A B O N O T E A T R O

Page 22: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Queen Symphonic Rhapsody

Queen Symphonic Rhapsody

ESPECTÁCULO

ESPECTÁCULO

Queen Symphonic Rhapsody es un espectáculo donde se necesitan los cinco sentidos para entender que después de QUEEN no ha existido nada igual. Es el encuentro entre el clásico y el rock de muchas generaciones, un espectáculo y una producción sin precedentes.La combinación de las melodías del mejor rock de Queen con la música clásica supone la entrada en un espacio donde el público lo valora como distinto, atrayente, espectacular e increíblemente especial…Esta gira mundial recorrerá numerosos países entre los que se encuentra Rusia, China, Japón, España, Francia, Italia, Holanda, Alemania…La Karelia Shymphonic Orchestra, junto con la Rock Band, fusionarán las obras y los éxitos más importantes de la célebre banda inglesa. La exuberancia se mezcla con momentos tenues, lo clásico con lo moderno, los ritmos más trepidantes con el romanticismo, durante los cuales todos los músicos, artistas, cantantes y coros demuestran una luz y una sombra sorprendente. Todos son uno.Todos son Queen.Todos entran en una dimensión donde no se distingue entre la fantasía y la realidad.

Queen Symphonic Rhapsody é un espectáculo onde se necesitan os cinco sentidos para entender que despois de QUEEN non existiu nada igual. É o encontro entre o clásico e o rock de moitas xeracións, un espectáculo e unha produción sen precedentes.A combinación das melodías do mellor rock de Queen coa música clásica supón a entrada nun espazo onde o público o valora como distinto, atraente, espectacular e incriblemente especial...Esta xira mundial percorrerá numerosos países entre os que se atopa Rusia, China, Xapón, España, Francia, Italia, Holanda, Alemaña...A Karelia Shymphonic Orchestra, xunto coa Rock Band, fusionará as obras e os éxitos máis importantes da célebre banda inglesa. A exuberancia mestúrase con momentos tenues, o clásico co moderno, os ritmos máis trepidantes co romanticismo, durante os cales todos os músicos, artistas, cantantes e coros demostran unha luz e unha sombra sorprendente.Todos son un.Todos son Queen.Todos entran nunha dimensión onde non se distingue entre a fantasía e a realidade.

29/1020.30 hSÁBADO

3 Cantantes internacionales1 Cantante nacionalOrquesta Sinfónica

Banda de RockCoros

Más de 100 artistas en gira

Page 23: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Plano Teatro Colón

Segunda planta

Planta baixa

Primeira planta

Page 24: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

SETEMBRO

SÁBADO 20.30 h

10 MONÓLOGOS

Noites de retranca, 3ª entrega. Con Quico Cadaval, Rober Bodegas, Camila Bossa e Iolanda MuiñosPalcos laterais e principal: 15e Platea e palcos centrais: 17e

DRAMA MUSICAL

A ópera dos tres reás, de Bertolt Bretch e Kurt Weill con Luis TosarPrincipal: 13e Palcos laterais: 17e Platea e palcos centrais: 20e

SÁBADO e DOMINGO 20.30 h

17 e18

ESPECTÁCULO

Tango seducciónVENRES

20.30 h

9Principal: 18e Palcos laterais: 25e Platea e palcos centrais: 35e

CONCERTO

Víctor Manuel, Vivir para cantarloXOVES20.30 h

15Principal: 18e Palcos laterais: 20e Platea e palcos centrais: 25e

TEATRO

Garrick, TricicleVENRES-SÁBADO-DOMINGO

20.30 h-19.00 h-18.30 h

30-1-2Principal: 26e Palcos laterais: 28e Platea e palcos centrais: 30e

TEATRO

Golfus hispanicus, Moncho BorrajoSÁBADO-DOMINGO

20.30 h

23-25Palcos laterais e principal: 18e Platea e palcos centrais: 25e

Compañía de Antonio Gades.Bodas de sangre e Suite FlamencaPrincipal: 19e Palcos laterais: 22e Platea e palcos centrais: 25e

DANZA

MÉRCORES20.30 h

28 A B O N O D A N Z A *

*a partir do 21 de setembro venda de entradas soltas

Page 25: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

OUTUBROCONCERTO

Requiem, José CarballidoMÉRCORES

20.30 h

5Todos os sectores: 5e

MAXIA

Anthony Blake, No vengas soloXOVES20.30 h

6Palcos laterais e principal: 17e Platea e palcos centrais: 20e

MONÓLOGO

Manuel Manquiña, El indignadoVENRES

20.30 h

21Palcos laterais e principal: 11e Platea e palcos centrais: 13e

ESPECTÁCULO

Queen Symphonic RhapsodySÁBADO

20.30 h

29Palcos laterais e principal: 34e Platea e palcos centrais: 37e

ESPECTÁCULO

U2 TVSÁBADO

20.30 h

15Palcos laterais e principal: 17e Platea e palcos centrais: 20e

MÁXIA

Juan Tamariz, Magia potagiaXOVES-VENRES

20.30 h

1 3 e14Principal: 18e Palcos laterais: 20e Platea e palcos centrais: 25e

Velázquez en Can-ido?Compañía Galega de danza e Jesús QuirogaTodos os sectores: 5e

DANZA

MÉRCORES20.30 h

19

John Eliot Gardiner e o coro Monteverdi. Orquestra revolucionaria e romántica.Principal: 5e Palcos laterais: 10e Platea e palcos centrais: 15e

CONCERTO GALICIA CLASSICS

XOVES20.30 h

20

Shirley Valentine de Willy Russel con Verónica ForquéPrincipal: 15e Palcos laterais: 18e Platea e palcos centrais: 20e

TEATRO

SÁBADO20.30 h

22

MONÓLOGO

Joaquín Reyes, Soy especialSÁBADO

20.30 h

8Principal: 12e Palcos laterais: 15e Platea e palcos centrais: 18e

TEATRO INFANTIL

Caperucita rojaDOMINGO

12.00 h

16Principal: 8e Palcos laterais: 10e Platea e palcos centrais: 12e

50% menores de 12 anos

A B O N O I N F A N T I L / F A M I L I A R *

TEATRO

Perséfone. ComediantsMARTES

20.30 h

11Principal: 19e Palcos laterais: 22e Platea e palcos centrais: 25e

A B O N O T E A T R O *

TEATRO

El avaro, de Moliere con Juan Luis GaliardoXOVES20.30 h

27Principal: 14e Palcos laterais: 17e Platea e palcos centrais: 20e

A B O N O T E A T R O *

*a partir do 21 de setembro venda de entradas soltas

Page 26: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Os prezos indicados veranse incrementados polos gastos de xestión nas compras telefónicas e por Internet.

1 HORA DE APARCAMENTO GRATISno Palexco presentando na Caixa Central, xunto ó ticket de parking do mesmo día, a túa entrada do Teatro Colón. Entradas non acumulables.

5% de desconto en todos os espectáculos ao mercar as túas entradas coas tarxetas VISA Cuatro Caminos Centro Comercial e VISA Platinum. Desconto aplicable a un máximo de 2 entradas por función.

A B O N O T E A T R OPerséfone, da compañía Comediants. 11 de outubro.El avaro. 27 de outubro.La familia de Pascual Duarte. 12 de novembro.Tócala otra vez Sam. 25 de novembro.Penumbra, da compañía Animalario. 16 de decembro.

Prezo por un abono de Teatro: Platea + Palcos Centrais: 94,50 €; Palcos Laterais: 81,00 €; Principal: 67,50 €

A B O N O D A N Z ACompañía de Antonio Gades, “Bodas de sangre” e “Suite Flamenca”. 28 de setembro.Ballé Nacional de Cuba, “La Cenicienta”. 18 de novembro.Ballé de San Petersburgo, “El Cascanueces”. 1 de decembro.

Prezo por un abono de Danza: Platea + Palcos Centrais: 72 €; Palcos Laterais: 63,90 €; Principal: 55,80 €

ABONO INFANTIL/FAMILIARCaperucita Roja. 16 de outubro.La Kalabaza de Pippa. 13 de novembro.La Sirenita. 27 de novembro.La Cenicienta, el musical. 11 de decembro.

Prezo por un abono Infantil/Familiar ADULTO: Platea + Palcos Centrais: 43,20 €; Palcos Laterais: 36 €; Principal: 28,80 €Prezo por un abono Infantil/Familiar NIÑOS MENORES 12 AÑOS: Platea + Palcos Centrais: 24 €; Palcos Laterais: 20 €; Principal: 16 €

VENDA DOS ABONOS NA SEDE FUNDACIÓN NO CANTÓN GRANDE ATA O 20 SETEMBRO.

Page 27: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento

modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte

contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso

vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación

contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos

danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración

talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias

cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento

modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo

tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte

contemporáneo tendencias escenario teatro son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso

vangarda cultura arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias teatro son inspiración talento concerto visual modernidade

compromiso estética escenario cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo tendencias escenario teatro

son inspiración talento concerto visual modernidade compromiso estética creación espectáculos danza vangarda cultura arte escenografía interpretación

eatro

Page 28: 11xuventude.xunta.es/uploads/novas/setembro2011/follcolonw...PROGRAMACIÓN Setembro/outubro 11 cultura creación espectáculos danza vangarda arte escenografía interpretación contemporáneo

Produce: