Carmen Cid Manzano/Mª José Camba SearaI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.

Modificacións: Adán Gonçalves

O MEDIO INTERNO

Os organismos unicelulares realizan o intercambio de substancias directamente co

medio externo cos rodea.

Nos pluricelulares, sen embargo, a maioría

das células que os

constitúen

non teñen

un contacto directo co

medio externo do

organismo, polo que é

indispensable dispoñer

dun

medio

extracelular no que se poida

producir ese intercambio. Este

medio extracelular está

formado nos pluricelulares máis complexos (con un gran nº

de células) por diversos líquidos que

fan de intermediarios entre as células do organismo e o medio

externo.

O conxunto

destes

líquidos é

o que denominamos medio interno.

O medio interno supón unha

serie de vantaxes:

Proporciona as células un ambiente axeitado, e dicir,

homoxeneidade das condicións físico-químicas.

Permite o intercambio entre as distintas células (produción

organizativa, coordinación...)

Proporciona máis independencia do medio externo.

Estas funcións

do medio interno son posibles gracias a

homeostase: conxunto

de procesos fisiolóxicos

que

manteñen

estables as características do medio.

Entre os líquidos que forman parte do medio interno temos:

Os que van polo interior dos vasos: sangue e linfa.

Os líquidos que ocupan cavidades: cefalorraquídeo, pleural,

sinovial, intraocular...

O líquido ou plasma intersticial que enche os espazos entre as

células.

Estes

líquidos ou

humores conteñen

unha

disolución con

distintas sales e mc. orgánicas que se denomina plasma. En

xeral, ten un pH

preto

do neutro e unha

concentración salina

do 0,9%. Tamén

posúe

gases (O2

, CO2

). A principal diferenza entre os distintos tipos de plasma é

o tipo de proteínas.

O SANGUE

Entre todos os líquidos corporais

o máis

importante é

o sangue.

Posúe

cor

vermella

e circula polos vasos sanguíneos.

Representa un 8% do peso corporal e está

constituido por:

Plasma sanguíneo (55%): solución acuosa (90% de auga) de cor

amarela con distintas substancias disoltas (proteínas, HC, lípidos,

hormonas, ións...)

Células ou elementos figurados (45%) : atópanse suspendidas no

plasma; hai varios tipos, glóbulos vermellos ou eritrocitos ou

hemacías, glóbulos brancos ou leucocitos e trombocitos ou

plaquetas.

COMPOSICIÓN DO SANGUE

Plasma sanguíneo

Células sanguíneas

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

COMPOSICIÓN PLASMA SANGUÍNEO

Agua

GASES (CO2 ) Disuelto en el plasma, la mayoría en forma de bicarbonato

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Soro sanguíneo: é

a fracción do plasma sanguíneo que

permanece en estado líquido tras a coagulación sanguínea.

A súa

composición é

a do plasma, pero sen fibrinóxeno.

Hemoglobina: é

unha

proteína (tetrámero) encargada do

transporte de O2

. Pola

súa

estrutura

e función constitúe

o

pigmento respiratorio dos Vertebrados (Grupo Hemo). A

hemoglobina atópase

nos glóbulos vermellos

as que confire a súa

cor

característica.

CÉLULAS SANGUÍNEAS

Glóbulos vermellos ou hematies ou eritrocitos

Plaquetas ou trombocitos

Glóbulos blancos o leucocitos

GranulocitosNeutrófilos o polimorfonucleares

BasófilosEosinófilos

Agranulocitos Monocitos

LinfocitosI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

ORIXE DAS CÉLULAS SANGUÍNEAS

O tecido

principal produtor

de células sanguíneas é

a

médula ósea vermella. Hai, sen embargo, tipos

celulares que se orixinan

na

médula ósea vermella,

pero sofren

procesos de maduración noutros

tecidos como por exemplo

os linfocitos T que maduran no

timo. Noutras

ocasións

son producidos na

médula,

pero se acumulan noutros

tecidos

por exemplo

os

linfocitos B que se establecen nos órganos linfáticos

(bazo, ganglios, fígado

fetal...)

Neutrófilo

Granulocitos

Agranulocitos

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Neutrófilos

Basófilos

Eosinófilos

Célula nai hematopoiética(Médula ósea)

Célula nai mieloide Célula nai linfoide

Antíxenos

Eritrocitos

Resposta inmuneI.E.S. Otero Pedrayo.

Ourense

CÉLULAS DO SANGUE Nº/ mm3 CARACTERÍSTICAS E FUNCIÓN

Glóbulos vermellosou hematíes

4 o 5x 106 Anucleados.. Forma de disco biconcava. Transporte osíxeno (hemoglobina-grupo Hemo -Fe).

Neutrófilos 70% de 6000 o 8000 Núcleo polilobulado. Con gránulos. Tínguense con colorantes neutros. Defensa (fagocitos)

Eosinófilos 2-4% de 6000-8000 Núcleo xeralmente bilobulado. Con gránulos. Tínguense con colorantes ácedos. Defensa (responden a enfermidades alérxicas e por parásitos).

Basófilos 0-1 % de 6000-8000 Núcleo redondeado. Con gránulos. Tínguense con colorantes básicos. Defensa (secretan substancias químicas capaces de provocar unha reacción inflamatoria no corpo Preveñen a coagulación sanguínea dentro dos vasos (Heparina).

Monocitos 3-7 % de 6000 a 8000 Núcleo frecuentemente en ferradura. Agranulados. Segunda línea de defensa do organismo (fagocitos)

Linfocitos 25-40 % de 6000-8000 Son os leucocitos que migran máis tardíamente ás zonas de inflamación. Todos son formados na medula ósea, só se diferencian en canto ós lugares de maduración: B se o fan na medula ósea, e T se o fan no timo. Función defensa. Os lifocitos B, inmundade humoral (anticorpos) e os linfocitos T, inmunidad celular.

Plaquetas ou trombocitos 150.000 a 400.000/mm3 Fragmentos de células de gran tamaño (megacariocitos).

Interveñen na coagulación sanguínea

Resposta dos neutrófilos ante a infección

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Glóbulo rojo

NeutrófiloI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

EosinófiloI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Basófilo

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Monocito

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Linfocitos

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

1 - Eritrócitos 2 - Plaquetas 3- Linfócitos 4 - Neutrófilos 5 - Eosinófilos 6 - Monócitos

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

FUNCIÓNS DO SANGUE-Transporte: nutrientes, gases, as substancias de refugallo e moléculas reguladoras como as hormonas.- Defensa.-Regulación da temperatura corporal.

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

ANTÍXENO:

é

calquera

axente

estraño

que o entrar no

organismo provoca a produción

de anticorpos

contra él.

Normalmente a porción antixénica

non é

todo o axente (unha

bacteria ou

un virus), senón

unha

parte

(habitualmente moléculas grandes como proteínas e

glicoproteínas

da parede

bacteriana, ou

da envoltura, ou

da

cápside

vírica).

ANTICORPO: moléculas de natureza

proteica que actúan

específicamente contra un antíxeno

determinado. Poden por

si mesmos

destruir ou

inmovilizar o antíxeno

(p.e.

Aglutinación) ou

poden ser “o sinal de alarma”

para que

actúen determinados tipos celulares p.e. macrófagos.

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

GRUPOS SANGUGRUPOS SANGUÍÍNEOS NEOS A,BA,B, AB e O, AB e O

GRUPOS GRUPOS SANGUSANGUÍÍNEOSNEOS

Aglutinóxenosmembrana dos glóbulos

vermellos

Aglutininasplasma

sanguíneo

AA A Anti B

BB B Anti A

ABAB A y B -

OO - Anti A, Anti B

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

TRANSFUSITRANSFUSIÓÓN DO SANGUEN DO SANGUE

Grupo Aanti B

Grupo Banti A

Grupo AB Grupo Oanti A y antiB

Grupo A A Si No Si No

Grupo B B No Si Si No

Grupo AB Ay B No No Si No

Grupo O Si Si Si Si

AGLUTININAS DO RECEPTORA N TÍ X E N O S

D O

D O N A N T E

ReceptorUniversal

DadorUniversal

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Grupo sanguíneo Rh

Antixenosgóbulos vermellos

AglutininasPlasma

sanguíneos

Grupo Rh+ Antíxeno Rh O

Grupo Rh- O anti-Rh+

Transfusións

Grupo Rh+ Grupo Rh-

Grupo Rh+ Si No

Grupo Rh- Si Si

Donantes

Receptor

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Grupo A Rh + 37% Grupo A Rh - 9%

Grupo B Rh + 6% Grupo B Rh - 1,5%

Grupo AB Rh + 3% Grupo AB Rh - 0,5%

Grupo O Rh + 35% Grupo O Rh - 8%

Frecuencias dos diferentes grupos ABO y Frecuencias dos diferentes grupos ABO y RhRh

Outros grupos sanguíneosExisten outros grupos sanguíneos, tamén clasificados por letras como, por exemplo M, N, S e P e outros coñecidos polo nome das persoas nas que se identificaron os anticorpos por primeira vez (Kell, Duffy, etc.).

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Seleccion/embriones/evitar/rechazo/inmunologi co/madre/elpepusoc/20091001elpepusoc_7/Tes

http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Seleccion/embriones/evitar/rech azo/inmunologico/madre/elpepusoc/20091001elpepusoc_7/Tes

¿¿Por que Por que haihai que que doardoar sangre? sangre? Porque a máis avanzada tecnoloxía non foi capaz de producir este elemento esencial para a vida. A única posibilidade de obtela é grazas á xenerosidade persoal do ser humano, único capaz de fabricala no seu propio organismo.

¿¿Que se necesita para ser donante de Que se necesita para ser donante de sanguesangue? ? •Ter entre 18 e 65 anos. •Peso mínimo de 50 Kg. •Gozar de boa saúde. •Non viaxar, no último ano, a zonas endémicas do paludismo.•Tatuaxes e piercing fai como mínimo un ano •Non realizar prácticas de risco que faciliten o contaxio de hepatite ou a SIDA. •Non haber tido infeccións víricas (catarro ou farinxitis) nos últimos 7 días.

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

http://revista.consumer.es/web/ga/20081101/actualidad/informe1/74270.php

La Voz de Galicia, 23 de marzo de 2009

A LINFAA linfa orixínase

a partir do plasma sanguíneo que sae

nos

capilares cara os tecidos. Este plasma constitúe

aquí

o

líquido tisular ou

plasma intersticial que utilizan as células

no seu

intercambio de substancias. O exceso deste

líquido

tisular e recollido

por capilares linfáticos que se encargan

de devolvelo

ó

torrente sanguíneo (veas subclavias).

A linfa posúe, polo tanto, unha

composición similar ó

plasma

sanguíneo. Diferenciase deste, xeralmente, en que non

posúe

máis

tipos celulares que os linfocitos (ganglios).

FUNCIÓNS DA LINFA

• Drenaxe

do liquido intersticial: os vasos

linfáticos drenan o líquido intersticial

excesivo dos espacios dos tecidos.

•Transporte de lípidos e vitaminas

liposolubles(A,D,E,K).

•Defensa: ten linfocitos.

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

SANGUE-LIQ.TISULAR-LINFA

GRAZAS POR ATENDERMEGRAZAS POR ATENDERME

godzillin.blogspot.comgodzillin.blogspot.comgodzillin.blogspot.com