O marisqueo nas Rías Baixas

Traballo realizado por Bruno Darriba e Borja Ruibal

Que fai unha mariscadora?

Praias onde se marisquea

Utensilios

Labores de sembrado

Actividade sostible

Plan actual de explotación

Cifras de marisco no ano 2012

Video

Bibliografía

Índice

Primeiro se debe decir que para poder exercer como mariscadora e poder ir á praia a mariscar necesítase un permiso de explotación marisqueira, este é un carnet que unha vez feito o curso previo, deben esperar a que a Xunta conceda novos permex (un experto contratado pola xunta visita os bancos marisqueiros da zona e valora a cantidade de marisco e cantas mariscadoras estima para a sustracción do mesmo anualmente).

Que fai unha mariscadora?

Ademais do traballo recollendo o marisco, deben acondicionar as praias e incluso gardalas en verán dos furtivos.

As praias sobre todo na época de inverno necesitan ser limpadas de algas invasoras e das que veñen arrastradas polo mar e se acumulan sobre as zonas do marisco, porque se non se retiran, o marisco morre por asfixia.

Outra tarea das mariscadoras é o resembrado, que consiste en sembrar a praia con novos e xóvenes exemplares de bivalvos, o que lles garantiza as futuras capturas e por conseguinte o seu futuro como mariscadoras.

Praias onde se marisquea

Praia de Moreiras

Trátase dunha praia de 300 m de lonxitude e dunha anchura media de 5 m. Encóntrase moi aislada e pouco frecuentada .Toma seu nome do saínte rocoso onde se encontra, Punta de Moreira.

Praia de Lobagueiras

Conta con 150 m de longo e 10 m de ancho, ten un grao de ocupación baixo.

Praia “Porca Morta”

Ten 500 m de lonxitude e unha media de 5 m de ancho.

É unha praia semiurbana polo que está medianamente frecuentada.

Praia de Rons

Praia de Silva Redonda

Sacho ou legón: empregado para levantar a area en zonas onde o marisco se encontra máis soterrado.

Utensilios

Rastrillo de dentes grandes: úsase para sacar o marisco que se encontra baixo a auga.

Sacha: para empregar este utensilio é necesario andar agachado para buscar os hocos que fan os bivalvos para alimentarse.

Orquilla ou gancha: esta úsase dentro da auga e solo está permitida esta arte nunha soa praia. Sotérrase baixo a auga na area, facendo forza con un pé sobre ela para clavala. Logo se colle o pao e se fai forza en dirección oposta ao primer pao, levando a gancha á superficie da auga balanceándoa para lavar o contido.

Rastro: se usa en embarcacións, estos levan largos paos, nos que se situan os hombros dos mariñeiros e clavándoos no fondo mariño van tirando ata chear a súa bolsa metálica e levándoo á superficie o adentran na súa embarcación escollendo de dentro os preciados bivalvos.

Cada certo tempo todas as mariscadoras da zona van recoller marisco en zonas onde non é habitual marisquear, por exemplo nas zonas de pedras. Posteriormente ese marisco se reubica nas zonas que se marisquea deixándolle un tempo para que poida crecer.

Normalmente as mariscadoras están organizadas en grupos de entre 8 e 10 persoas para poder acabar antes. Ademais estes grupos tamén se empregan para as vixilancias contra os furtivos nos meses de verán

Labores de sembrado

Os plans de explotación marisqueira son unha ferramenta fundamental para alcanzar unha explotación sostible dos bancos marisqueiros. Así, en base ao estado dos recursos marisqueiros, se establecen diferentes medidas de xestión, se planifica a actividade extractiva, os traballos de resembrado e vixilancia dos bancos, e se organizan os recursos humanos e materiais necesarios para desenrolar as diferentes actuacións. O seguimento técnico do plan de explotación, en particular en canto ao esforzo pesqueiro, permite a adopción das medidas necesarias para una explotación racional dos recursos marisqueiros.

Actividade sostible

O Plan xeral de explotación marisqueira, aprobado anualmente por orden da consellería, autoriza os plans de explotación en zonas de autorización e de libre marisqueo, previa valoración do estado dos bancos marisqueiros e do esforzo pesqueiro potencial, entre outras cuestións. Por tanto, é neste marco no que se pode autorizar o aumento do esforzo, xa sea en cuotas de captura asignadas ás embarcacións en función dos tripulantes cando estas xa participan en plans, ou ben incrementando o número de embarcaciones que accedan á modalidade no marco dun plan.

O documento publicado no DOG contempla 208 plans que establecen as normas para realizar a actividade extractiva, épocas e días máximos de extracción e zonas de traballo.

Ademais se resalta que por primeira vez dende 2007 outras cofradías de Galicia presentan plans de explotación.

Plan de Explotación Marisqueira2014

O buey, o pulpo e a centolla non teñen un plan de xestión específico.

A captura da nécora será do 1 ao 4 de xaneiro e do 1 de xullo ao 31 de decembro; no caso do lubrigrante, o período vai dende o 1 de xaneiro ao 31 de marzo e do 1 de xulio ao 31 de decembro. A langosta se poderá extraer dende o 1 de xaneiro ao 30 de setembro.

En canto aos poliquetos (cebo) se poden capturar 50 ao día sempre e cando non se interfira coa actividade marisqueira nin se recollan en zonas de explotación doutros recursos.( Con licencia de pesca)

En Galicia no ano 2012 pescáronse un total de 8.669.995 kilos de marisco, recaudando un total de 70.999.055 de euros e deixando o marisco cun precio medio de 10.99 euros/kilo

Cifras de marisqueo

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Ns0se2tf2bQ

Video

https://www.google.es/search?hl=es&site=imghp&tbm=isch&source=hp&biw=1366&bih=666&q=comprando+marisco&oq=comprando+marisco&gs_l=img.3...1046.8

http://www.pescadegalicia.com/Publicaciones/AnuarioPesca2012/Informes/1.1.4.html

http://elprogreso.galiciae.com/nova/303471-precio-marisco-subio-9-35-ciento

http://www.farodevigo.es/economia/2010/01/04/50-pescado-marisco-subastado-2009-galicia-procede-rias-baixas/400139.html

http://mariscadoraenogrove.blogspot.com.es/

Bibliografía

FIN