LH 6. MAILA A

2011.2012

IKASTURTEA

AAnnee GGeerreennddiiaaiinn

AAiittoorr IIkkaassttoollaa

22001111--22001122

PPEERRTTSSOONNAAIIAAKK

AANNEE

UUNNAAII

NNEERREEAA

MMAAMMUUAAKK

““AAssppaallddii hhaassii zzeenn ddeennaa;; NNii eettaa nniirree ffaammiilliiaa,,

BBiillbboorraa jjooaann ggiinneenn gguurree llaagguunnaakk bbiissiittaattzzeerraa,, NNii,, AAnnee nnaaiizz 1111 uurrtteekkoo nneesskkaa.. DDoonnoossttiiaann bbiizzii

nnaaiizz eettaa AAiittoorr IIkkaassttoollaarraa jjooaatteenn nnaaiizz.. LLaagguunn

aasskkoo ddiittuutt eettaa oonnaakk,, nniirree llaagguunniikk hhoobbeerreennaa

NNeerreeaa ddaa eettaa BBiillbboonn bbiizzii ddaa eettaa 1100 uurrttee ddiittuu,,

bbeerraa bbiissiittaattzzeerraa jjooaann ggiinneenneeaann ggeerrttaattuu zzeenn

ddeennaa,, aattzzoo ggeerrttaattuu bbaalliittzz bbeezzaallaa ggooggoorraattzzeenn

dduutt::

SSaann MMaammeess zzeellaaiirraa jjooaann ggiinneenn

AAtthhlleettiicc –– RReeaall mmaaddrriilleenn ppaarrttiidduuaa

iikkuusstteekkoo.. 22--11 iirraabbaazzii zzuueenn RReeaall

MMaaddrriilleekk.. ZZeellaaiittiikk aatteerraa ggiinneenneeaann

kkrriissttoonn eekkaaiittzzaa eerroorrii zziittzzaaiigguunn ggaaiinneerraa eettaa

mmeettrrooaa hhaarrttzzeeaa eerraabbaakkii ggeennuueenn..

MMeettrrooaann jjeennddee aasskkoo zzeeggooeenn,, ddeennaakk SSaann

MMaammeessttiikk eettoorrrriiaakk.. HHaaiinnbbeessttee jjeennddeerreenn

aarrtteeaann NNeerreeaa,,UUnnaaii eettaa nnii ggaalldduu eeggiinn ggiinneenn..

EEsskkeerrrraakk NNeerreeaakk BBiillbboo oossoo oonnddoo eezzaagguuttzzeenn

dduueenn,, bbeesstteellaa……

DDeennaakk jjeeiittssii zziirreenn,, gguu hhiirruurrookk iizzaann eezziikk,, eettaa

bbaattppaatteeaann,, ttxxiimmiissttaa bbaatteekk,, eelleekkttrriizziittaattee aanntteennaa

jjoo eettaa bbeessttee mmuunndduu bbaatteeaann aaggeerrttuu ggiinneenn:: 44..

ddiimmeennttssiiooaann..

44.. ddiimmeennttssiiooaa,, mmaammuuzz eettaa

eessppiirriittuuzz bbeetteettaakkoo ddiimmeennttssiioo bbaatt zzeenn

eettaa ttxxiimmiissttaa bbaatteekk eelleekkttrriizziittaattee

aanntteennaa jjoottzzeenn dduueenneeaann bbaakkaarrrriikk iirriittssii zziitteekkeeeenn

bbeerrttaarraa..

TTookkii iilluunn eettaa bbeelldduurrggaarrrrii bbaatteeaann ggeeuunnddeenn..

IInngguurruuaann eesskkeelleettooaakk eettaa aarrmmiiaarrmmaa

bbeelldduurrggaarrrriiaakk bbeesstteerriikk eezz zziirreenn iikkuusstteenn.. SSaarrttuu

ggiinneenneeaann uuggaalldduu eeggiinn ggiinneenn;; bbii AAnnee,, bbii UUnnaaii eettaa

bbii NNeerreeaa zzeeuuddeenn!! BBaaiinnaa eezz zzuutteenn hhiittzz eeggiitteenn

gguurree aattzzeettiikk zzeettoozzeenn bbaakkaarrrriikk.. IIbbiillttzzeenn

ggiinnddooaazzeenn eeiinneeaann,, ggeerroozz eettaa bbeelldduurrttuuaaggoo

ggeeuunnddeenn.. UUnnaaii eettaa NNeerreeaa nniirrii eelldduuttaa zziihhooaazzeenn

eettaa nniikk eezz nneekkiieenn eezzttaa nnoonn hheelldduu!! UUnnaaiikk eettaa

bbiiookk ggaauuzzaa aasskkoo ddiittuugguu 44.. ddiimmeennttssiiooaarrii bbuurruuzz,,

DDiissnneeyyllaannddeerraa jjooaann ggiinneenneeaann aattrraakkzziioo bbaatteeaann

iiggoo ggiinneenn eettaa mmaammuu aasskkoo zzeeuuddeenn,, 44..

ddiimmeennttssiiookkooaakk ddeennaakk.. OOnnddoorreenn,, nniirree aaiittaarreenn

ttxxaappaa jjaassaann bbeehhaarr iizzaann ggeennuueenn,, bbaaiinnaa

aazzkkeenneeaann,, mmeerreezzii iizzaann zzuueenn!!

-- ZZee bbeelldduurrttuuttaa nnaaggooeenn!!-- eessaann

zzuutteenn NNeerreeaakk eettaa UUnnaaiikk

bbaatteerraa..

-- BBiiss bbiiss!!-- eessaann zzuueenn UUnnaaiikk..

-- UUnnaaii,, oorraaiinn eezz ggaauuddee bbrroommeettaarraakkoo.. EEzz aall

dduuzzuu iikkuusstteenn mmaammuuzz eettaa eesskkeelleettoo

nnaazzkkaaggaarrrriizz iinngguurraattuuttaa ggaauuddeellaa??

AArrttaabbuurruuaa!!-- eessaann zzuueenn AAnneekk hhaasseerrrree

bbiizziiaann..

PPaassaabbiiddee eessttuu bbaatteerraa

iirriittssii ggiinneenn

eettaa oohhiiuu eettaa ggaarrrraassii

bbaattzzuukk eennttzzuunn ggeenniittuueenn eettaa hhaarraa hhuurrbbiillttzzeeaa

eerraabbaakkii ggeennuueenn.. HHuurrbbiilldduu ggiinneenneeaann,, gguurree hhiillddaakkoo

llaagguunn gguuzzttiiaakk iikkuussii ggeenniittuueenn ffuuttbboolleeaann.. LLaasstteerrkkaa

iihheess eeggiinn ggeennuueenn bbaaiinnaa UUnnaaii hhaarrrraappaattuu zzuutteenn,,

NNeerreeaakk eettaa nniikk ppllaann bbaatt pprreessttaattuu bbeehhaarr ggeennuueenn

UUnnaaii ssaallbbaattzzeekkoo!! PPeennttssaattuu oonnddoorreenn iiddeeiiaa

zzoorraaggaarrrrii bbaatt bbuurruurraattuu zziittzzaaiiddaann::

-- MMaammuuaakk ffuuttbboollaarrii oonnaakk ddiirraa bbaaiinnaa gguu sseegguurruu

hhoobbeeaakk ggaarreellaa.. AAsskkoo gguussttaattzzeenn zzaaiigguu

ffuuttbboollaa zzuurrii eettaa nniirrii nnaahhiikkoo oonnaakk ggaarreellaa

iirruuddiittzzeenn zzaaiitt.. PPaarrttiidduu bbaatt jjookkaattuu ggeenneezzaakkee

hhiirruurrookk mmaammuueenn kkoonnttrraa eettaa iirraabbaazzlleeaakk

eerraammaannggoo dduu UUnnaaii..

HHaallaa eeggiinn zzuutteenn eettaa mmaammuueennggaannaa jjooaann zziirreenn::

-- KKaaiixxoo mmaammuuaakk gguu AAnnee eettaa NNeerreeaa ggaarraa eettaa

zzuueenn aauurrkkaa ppaarrttiidduu bbaatt jjookkaattuu nnaahhiikkoo

ggeennuukkee,, iirraabbaazzlleeaann eerraammaannggoo dduu UUnnaaii..

PPaarrttiidduu llaattzzaa iizzaann zzeenn 00--00 hhaassii ggiinneenn eettaa 4455..

mmiinnuuttuuaann 00--11 iirraabbaazztteenn

ggiinnddooaazzeellaa,, ffaallttaa bbaatt jjaarrrrii

zziigguunn eeppaaiilleeaakk aarrrraazzooiiaa ::

GGuukk ggaallttzzeeaa nnaahhiizzuutteellaakkoo!!

BBuukkaattuu zzeenn ppaarriidduuaa 00--22 gguu iirraabbaazzllee!!!!!!!!!!!!

OOrrdduuaann eessaann zzuutteenn mmaammuueekk::

-- AAddooss,, uuttzziikkoo ddiizzuueegguu eettxxeerraa jjooaatteenn bbaaiinnaa

zzuueettaakkoo bbaatt hheemmeenn ggeellddiittuu bbeehhaarrkkoo ddaa,,

JJAAJJAAJJAA!!!!

GGuu oossoo llaarrrriittuuttaa ggeeuunnddeenn,, zzeerr

eeggiinnggoo ggeennuueenn?? NNoorr

ssaakkrriiffiikkaattuukkoo zzeenn??

-- ZZeerr eeggiinnggoo dduugguu??!!-- eessaann

nnuueenn

-- NNoorr ggeellddiittuukkoo ddaa??!!-- NNeerreeaakk

AAzzkkeenneeaann,, gguurree aattzzeerraa bbeeggiirraattuu ggeennuueenn eettaa

gguurree kkooppiiaakk iikkuussii ggeenniittuueenn!! EEzz ggeenniittuueenn ttxxaattaarrrraa

hhoorriieekk nnaahhii eettaa hhaann uuttzziikkoo ggeenniittuueellaa eerraabbaakkii

ggeennuueenn

HHeemmeenn ggeellddiittuukkoo ddiirraa-- eessaann zzuueenn UUnnaaiikk

-- BBii iizzkkuuttaattuu eeggiinnggoo ddiittuugguu eettaa

bbeesstteeaann hhaaiieeii eemmaannggoo ddiieegguu!!

EEmmaann ggeenniioonn bbaa gguurree kkooppiiaa aassppeerrggaarrrrii

hhoorriieettaakkoo bbaatt mmaammuuaarrii eettaa aallddee eeggiinn

ggeennuueenn bbaattppaatteeaann,, eezz

ddaakkiigguu nnoollaa..MMeettrrookkoo

ggeellttookkiiaann aaggeerrttuu ggiinneenn,,

eettaa NNeerreeaakk eettxxeerraa

eerraammaann ggiinnttuueenn.. GGuurraassooaakk

oossoo llaarrrriittuuttaa zzeeuuddeenn eettaa

uuddaallttzzaaiinneeii ddeeiittuu zziieetteenn.. AAzzkkeenneeaann,, uuddaallttzzaaiinn

bbaatteekk bbeessooeettaattiikk hheelldduu eettaa bbeerree kkoottxxeeaann

eettxxeerraa eerraammaann ggiinnttuueenn.. GGuurraassooeekk iikkuussii

ggiinnttuuzztteenneeaann oossoo ppoozziikk eerraammaann ggiinnttuuzztteenn eettxxeerraa

eettaa aasskkoo ppoozzttuu zziirreenn oonnddoo ggeeuunnddeellaa jjaakkiitteeaann..

ZZeerr ggeerrttaattuu zzaaiizzuuee??--aammaakk

NNoonn eeggoonn zzaarreettee??--NNeerreeaarreenn aammaakk

-- GGaalldduu eeggiinn ggaarraa eettaa ttxxiimmiissttaa bbaatteekk mmeettrrookkoo

eelleekkttrriizziittaattee aanntteennaa jjoo dduu eettaa……

-- 44.. ddiimmeennttssiiooaann aaggeerrttuu zzaarreettee!!??--AAiittaakk

-- BBAAII!!””

EEzz dduutt iinnooiizz aahhaazzttuukkoo aabbeennttuurraa hhoorrii..

Iraia Etxezarreta

2011-2012

Bazen behin Izaro izena zuen neska bat,11 urte zituen ilea hori

kolorekoa zeukan, begiak urdin-urdinak eta tamainaz ez zen oso

altua.Egun batean ikastolatik etorri

zenean bere amak,Uxue,40 urteko

neska,ile horikoa,eta Izaro bezala begi

urdin-urdinak.

-Izaro uda onetan oporretan egon ez

garenez ze iruditzen zaizu Saharara

joaten baldin bagara alfonbra Hegalari batean muntatzera?

-Bai,ondo iruditzen zait- Izarok

-Ba orduan bihar joango gara- Uxuek

-Orduan maletak egiten hasiko naiz- Izarok

Hurrengo eguna iritsi zen.

-Izaro prest zaude!!!-Uxuek

-Bai ama- Izarok

-Orduan goazen hegazkina hartzera- Uxuek

Iritsi zirenean Hegazkina hartu zuten eta Saharako bidea hartu

zuten. Izaro eta Uxue aulki batean eseri ziren.Hegazkina txuri

kolorekoa zen oso handia zen eta leiho distiratsuak

zituen.Hainbeste denbora hegazkinean loak hartu zuten.Bidaia 2

ordukoa zen eta ordu bat egon ziren lotan.Esnatu zirenean ahots

bat entzun zuten.

-Patatak,Zukuak,Gozokiak!!!-Zerbitzaria

-Bi patata poltsa eta bi zuku- Uxuek

Zerbitzariak eman zien.

Zerbitzaria 30 urteko mutil bat zen ile marroi motzekoa eta oso

altua zen.Izarok eta Uxuek hegazkina mugitzen zegoela nabaritu

zuten.Ez zekiten zer zen eta aurrekoei galdetu zien ea beraiek ere

nabaritzen zuten baina ez zekiten zer zen.Eta bat-batean

gidariaren ahotsa entzun zuten.

-Hegazkina mugitzen dago sabaian txori erraldoi batzuk daude eta

uxatzen ari gara,berehala kenduko ditugu.

15 minutu pasa zirenean hegazkina gelditu egin zen eta denak

lasaitu ziren.30 minutu falta ziren Saharara iristeko.Uxuek eta

Izarok leihoetatik begiratzen zeuden,hondar asko ikusten zen.

-Begira Izaro hondarra ikusten da!!!-Uxuek

-Bai,egia da gutxi falta da iristeko!!!-Izarok

Izarok eta Uxuek beroa sentitu zuten eta zerbitzariari bi izozki

eskatu zioten.

-Zerbitzaria!!!-Uxuek

-Bai- Zerbitzariak

-Txokolatezko bi izozki!!-Uxuek

-Ongi da- Zerbitzariak

Denbora pasa egin zen eta zerbitzaria ez zetorren.Azkenean azaldu

egin zen eta esan zuen:

-Txokolatezko bat gelditzen da ez daude geheio- Zerbitzariak

-Ba, orduan txokolatezko bat eta marrubizko beste bat-U xuek

-Ongi da – Zerbitzariak

Zerbitzaria etorri zen

-Tori,txokolatezko bat eta marrubizko bat- Zerbitzariak

-Eskerrik asko- Uxuek

Uxuek eta Izarok izozkia jaten zuten bitartean Uxue gauza batez

gogoratu zen.

-Izaro,ez dizut esan baina hotel txiki bat hartu dut Saharara

izenekoa- Uxuek

-Ze ondo!Nik ere galdetu egin behar nizun- Izarok

-Iristen ari gara- Bozgorailuetatik

-Ama goazen azkar- Izarok

Jaitsi egin zirenean urrutian hotela ikusten zen.Eta haraino joan

ziren.

-Kaixo ni Uxue naiz eta hau Izaro- Uxuek

-Kaixo ni Ane naiz

Ane ile marroiko neska bat zen begiak ilearen kolorekoa ziren eta

oso argala zen.

-Egun batzuk pasatzera etorri gara- Uxuek

-Bai tori giltzak seigarrena 2.pisuan eskuinean- Anek

-Eskerrik asko- Uxuek

Logelara sartu zirenean asko gustatu

zitzaien.

-Ze polita!!!-esan zuen Izarok

2 ohe zeuden ,balkoi bat eta guzti eta

sukalde txiki bat ere.

-Izaro bidai osoa lo egin gabe egon

garenez zer moduz lo egiten badugu?-

Uxuek

-Ondo ama- Izarok

-Bihar merkatura joango gara alfonbra hegalarian ibiltzera- Uxuek

-Oso ondo- Izarok

Hurrengo egunean eguraldi oso ona zegoen merkatura joateko.

-Izaro,merkatura joateko prest zaude?

-Bai

-Ba goazen

Hoteletik merkatura 15 minutu zeuden, kale estuak ziren eta kalean

jende asko zegoen.Izkin batetik merkatu bat ikusten zen.

-Hori da ezta?

-Bai,hori ematen du

Merkatura iritsi ziren,dendaz beteta zegoen:

Janari denda,lore dendak,opari dendak eta bat-batean alfonbra

denda bat.

-Ama begira hor alfonbra denda bat!!!

-A bai goazen !!

Alfonbra dendara sartu ziren

-Kaixo!-dendakoa (Leire)

Leire ile beltzeko neska bat zen

buruan zapi bat zeukan eta alfonbraz beteta zegoen denda batean

zegoen.

-Zer nahi duzue?

-Alfonbra hegalari bat,more kolorekoak

-Tori

-Eskerrik asko

-Hor aurrean ibiltzeko tokia daukazue

-Orain joango gara

Uxue eta Izaro ibiltzeko tokira joan zen.Toki hori “alfonbra

hegalarien tokia” deitzen zen handia zen eta alfonbran muntatzeko

makina bat zegoen, eta tamaina asko zeuden.Uxue eta Izaro

alfonbran jarri ziren.

-Izaro,lehenengo zu gidatu eta gero ni

-Bai

Izaro gidatzen hasi zen.

-Kontuz Izaro!!!!dorre bat!!!

Izaro eskuinera joan zen

-Utzi orain niri gidatzen

Uxue gidatzen hasi zen

-Begira,zer gertatzen ari da hor?-Uxuek

-Ez dakit goazen ikustera

Begira,fruta dendan borroka dago goazen ikustera!!!!-Uxuek

Geroz eta jende gehiago zegoen fruta dendan.Fruta dendakoak

udaltzainei deitu zien.

Udaltzainak etorri zirenean Uxue eta Izaro joan egin ziren.

-Beste buelta bat emango dugu- Uxuek

Uxue eta Izarok,buelta bat eman zuten eta alfonbra hegalarien

tokira joan ziren. Alfonbra utzi eta hotelera joateko.

-Ondo pasa dugu ezta?Uxuek

-Bai nire oporrik hoberenak izan dira

-Hotelera joan ziren eta ohean sartu ziren.

-Hurrengo oporretan berriro etorri al gaitezke?Izarok

-Ez dakit, pentsatu egingo dut.

HEGOA IRADI

2011-2012

L.H 6.MAILA

Egun batean Ane izeneko neskatxa bat,

rubia eta dibertigarria , ikastolara joan

zen.Goiz hartan ipuin bat irakurtzen ari zen

irakaslea, abenturazko ipuina,

Ane lokartu zen, baino gauza arraro

bat gertatu zen. Amesten zuena

irakaslea irakurtzen ari zena zen.

AMETSA HASI ZEN……….

-Eskapatu behar dugu piratak datoz!!-esan

zuen Anek

-Hor daude, hor daude azkar!!-esan zuen

piratak

-Ezkutaleku bat ikusi dut!-esan zuen Anek

-Etorri isilpean, aurkitu ditut!!-esan zuen piratak

-A ja, hemen zaudete, eman dirua edo akabo- esan zuen

piratak

-AAAAAA!!!!-esnatu zen Ane.

-Txirrina jo du, bihar arte!- esan zion andereño xarmantak

-Agur-esan zuen Anek.

Eta etxera joaterakoan...........

Etxeko lanak egin eta ondoren lokartu

egin zen. Sonambula zen.

Eta bat-batean ikastolako ametsetako

piratak atera ziren.

-Ez zara nitaz gogoratzen Ane...........?- esan zion piratak.

-Bai baina ez dizut beldurrik, amets bat da- esan zuen

Anek.

-Ikastolakoa amets bat zen baino hau ez, hau errealitatea

da- esan zuen piratak

-Begira esnatuko naiz.AAA!!!- esan zuen Anek

-Ez naiz esnatu, nire lagunen bila

joango naiz- esan zuen Anek.

Lagunak aurkitu zituenean......

Ane ez zen jabetu botereak zituela eta

kriskitina egitean desagertzen zen eta

ikusezina egiten zen.

Lagunak aurkitu zituen, Anek esan

zien kriskitin egiteko desagertuko

zirela. Kriskitin egin zuten eta denok

ikusezinak egin ziren. Aneren

erresumara iritsi zirenean gauza batez

konturatu ziren, ez zuten atea itxi eta espirituak sartu ziren.

Arriskuan zeuden. Baina espiritu kontrako makinak zituzten

eta denak suntsitu zituen.

Piratak Aneren bila ari ziren.

Piratak iritsi ziren, atea pasatu zuten baina piratek tranpa bat egin

zuten.Ate atzean ezkutatu ziren 5 pirata eta beste 5tak eta

kapitainak esan zien:

-Etorri Ane, bakeak egin nahi ditugu-

Baina orduan atea pasa zuenean, piratak Ane harrapatu

zuen. Piraten itsasontzira eraman zuten eta Ane oihuka hasi

zen

-LAGUNDU, LAGUNDU!!!!!!!-

Bere lagunak zerbait entzun zuten.Bere lagunak Ane

bilatzera joan ziren. Baina Ane gauss batez gogoratu zen

kriskitin egiterakoan desagertzen zela eta kriskitin egin

zuen. Piratak bera bilaka hasi ziren baina ez zuten aurkitu.

Ane bere erresumara joan zen eta hau esan zuen

-Eskerrak salbu gaudela bestela ez

dakit zer egingo nuke.-

Uhartera joan ziren baina animali

basatiak agertu ziren; Lehoiak,

gorila, otsoa...

Oso beldurtuta zeuden. Ondoren desagertu ziren kriskitin

eginez.

Uste zuten egunak iraunduko zutela uhartean, beraz zuhaitz

batean txabola egin zuten, banbuak, makilak, harriak,

hostoak eta sokak erabili zituzten txabola eraikitzeko, oso

polita gelditu zitzaien. Egunak pasa eta pasa zuten

uhartean baina Ane larrituta zegoen beraz kriskitin egin

zuten eta erresumara iritsi ziren.

Erresumaren sarreran, alarma bat jarri zuten piraten kontra.

Ordu batera piratak etorri ziren, alarma jo zuen baina Anek

tranpa bat jarri zien zubia puskatu zuen eta piratak zubia

pasatzerakoan uretara erori eta ito ziren.

Baina azkeneko abentura agertu

zitzaion Aneri Eurodisneyen.

Cheyenne hotelera joan zen. Miky

mouse desagertu zen. Hotel Mikyra

joan zen baino ez zuen inondik

aurkitu. Printzesen jauregira joan zen eta Edurne zuriren

etxean zegoen Mikyk esan zuen.

-Aurkitu nauzue oso ondo, sari bat emango dizut. Etxera

hegan joango zara. Agur-

-Agur- Erantzun zion Anek.

Hortik aurrera ez zuten misterio gehiago izan.

HEGOA

spaldi hasi zen dena,

Londreseko kale txiki eta

estu batean, lurra harrizkoa

zen eta gurdia, asmatu berria

zegoenez, kaleetan, asko zeuden.

1562-ko maiatzaren 3 a zen, goizeko

01:00. Jon asmatzailea, bere

asmakizun berria asmatzen hasia zen, baina, logura sartu

zitzaion eta lotara joan zen. Jon asmatzaile bikaina zen, begi

berde-berdeak zituen eta ile marroia zuen, 45 urte zituen,

alaia ere bazen baina haserretzen zenean... haserre bizian

jartzen zen!! Goizero, Jon, bere laborategira joaten zen

zerbait asmatzera, goizero, 08:00-etan jaiki egiten zen eta

gaueko 24:00-etan lokartzen zen. Bere emazteak, Rosa zuen

izena eta 40 urte zituen eta bere bi bizkiak, Mikel eta Andoni

7 urtekoak. Rosak, begi urdinak zituen eta ile beltza. Mikel eta

Andonik, berriz, ile marroia zuten, eta oso-oso bihurriak ziren.

10 egun pasa zituen Jon lanean eta azkenean, bere asmakizun

izugarria bukatu zuen. Txoko batean utzi eta bere semeekin

jolastera joan zen. Gaua iritsi zenean, lotara joan zen familia

guztia. Jon lotan zegoen bitartean, Rosa esnatu eta bere

A

ASMAKIZUN IZUGARRIA ! !

senarraren laborategira joan zen asmakizuna ikustera. Bina...

bat-batean, asmakizun barrura sartu zen !

-AAAAAAAAA!!!!! Ze pasatzen da !-esan zuen Rosak.

Asmakizuna, handia zen 2 metrokoa gutxi-gora-behera eta

erdi-erdian, pantaila handi bat zuen eta pantaila hori pizten

zenuenean, joko izugarri bat ateratzen zen. Asmakizun horren

ondoan, 4 lehorgailu zeuden joko barruan jolasteko. Ez zuenez

lehorgailua hartu, ezin izan zuen jokoko munstroekin borrokatu

baina bat-batean, Jon agertu zen eta Rosari lehorgailu bat

eman zion. Mikel eta Andoni ere deitu zituen barruan jolasteko

eta bere aitaren ahotsa entzun orduko, jokoan jolastera joan

ziren.

- Ai ama! Ze handia den zure

asmakizuna aitatxo!- esan

zuten bi umeak batera.

Lehenengo, Mikel sartu zen,

gero Andoni eta azkenik Jon

sartu zen. Barruan, mailak

zeuden:

Lehenengoan, landare asko

zeuden eta munstroak, bolatxoak,txori arraroak eta beste

suzko bola batzuk ziren. Bigarrenean, gaztelu batean zen,

gaztelu horretan, munstroa, 30m-ko gizon izugarri bat zen.

Azkenik, laugarren mailan, egiazko bizitzan zen eta 30m-ko

gizona ere han zegoen, munstroa hiltzen zenuenean, jokoa

bukatzen zen. Baina lau mailak bukatu arte ezin zen jokotik

atera.

Jolasten eta jolasten aritu ziren egun osoa eta hurrengo

egunean jokoa bukatu zen. Oso ondo pasa zuten umeek eta

aitak baina ama. . . gaizki !!

Baina konturatu ziren oraindik joko barruan zeudela.

Asmakizunean, letren artean ate bat aurkitu zuten, atea

irekitzen saiatu ziren baina asmakizuna asmatu behar zuten

eta asmakizuna, hau zen:

“ Zerutik datozen almak zer izango dira?¿ ”

pentsatu eta pentsatuz aritu ziren denak eta azkenean hau

esan zuen Mikelek:

- Badakit ! Izpirituak da hitza !!

- Bai ! Asmakizuna asmatu duzu, puzzle baten pieza

entregatuko dizut. Orain bakarrik hiru pieza gelditzen

asmakizunetik ateratzeko- esan zuen paretan zegoen

eskultura batek.

Bat-batean, atea ireki zen eta denak barrura sartu ziren.

Bost minutu oinez igaro zuten eta mundu magiko batera iritsi

ziren. Han, globo urdin bat aurkitu zuten, barruan, puzle pieza

bat zegoen. Gero, hiri horretatik paseatzera joan ziren eta

lantegi zahar bat aurkitu zuten, lantegian bigarren pieza

zegoen. Pieza hartu eta berriro kanpora joan ziren hirugarren

pieza aurkitzeko. Prest zeuden umeak, maitagarri baten

eskultura ikusi eta korrika joan ziren bere atzealdera.

Azeneko pieza aurkitu zuten, bat-batean, argi txuri batek

familia inguratu zuen eta beraien etxera joan ziren. Nekatuta,

lorategian etzan ziren eta lokartu egin ziren.

Hurrengo goizean, festa handi bat egin zuten Jonen omenez

eta handik aurrera, Jon oso famatua egin zen!!

Amaiera!!

HERRI TXIKI BATEKO ABENTURAK

PERU SALABERRIA

2011-2012

6.A

ehin batean, Errioxako herri txiki batean, udako oporretan lagun

talde bat elkartzen zen. Lagun hauek, sei, toki desberdinetatik

etortzen ziren: Logroño, Haro, Miranda, Bilbo, Gasteiz,

Donostia... Neska-mutil hauek adin berekoak ziren, 10-11urtekoak,

gehienak aiton- amonen etxera etortzen ziren. Abenturak asko

gustatzen zitzaizkien.

Guztiek bizikleta zuten eta egunero alde batetik bestera bizikletan

joaten ziren. Herri honetan ez zegoen ibairik, ez zegoen ezer. Baina, ez

ziren aspertzen. Herrian okindegia eta taberna bat besterik ez zegoen.

Herritar guztiak hor elkartzen ziren, giro polita sortuz.

Artzain bat ere han bizi zen bere artaldearekin.

Herriaren inguruak oso ederrak ziren, mahastiz inguratuta zeuden.

Bertan, ehiztari asko zegoen, eta lagun hauek atzetik izaten zituzten.

Egun batean, lagun hauek erabaki zuten paseo txiki bat egitea, mendi

aldera. Goiz eder bat egiten zuen mendira joateko, motxilak prestatu

eta joan egin ziren. Mendirantz zihoazela kobazulo ilun bat aurkitu

zuten.

B

Kobazuloaren aurrean gelditu ziren kikilduta, eta soinu arraro bat

entzun zuten. Batzuk hain kikilduta zeudenez herrira joatea erabaki

zuten. Bi mutilek kobazulo barrura sartzea erabaki zuten, sartu

zirenean lehengo hots berbera entzun zuten, eta arnasa hartu gabe

geratu ziren, hots hori gero eta hurbilago entzuten zen. Orduko

pentsatu zuten izkina batean ezkutatzea eta zer zen jakitea. Izkina

batetik atera zen piztia otsoa zen bere kumeekin. Otsoa ikusi bezain

laster ziztu bizian joan ziren, baina urduritasunarengatik kobazuloaren

beste aldetatik atera ziren. Ez zekiten non zeuden, momentu horretan

otsoa agertu zen bere kumeekin.

Beraiek geldi geldirik geratu ziren, otsoa beraiengana hurbildu zen eta

usaindu besterik ez zituen egin, orduan otsoak bere oihuarekin bere

otso taldea deitu zuen eta ondo konpondu ziren.

Ia gaueko bederatziak ziren eta gurasoak urduri jartzen hasi ziren.

Lagunei galdetu zieten eta kobazulo batean sartu zirela esan zieten.

Orduan, herritar guztiei abisatu eta kobazulora abiatu ziren, txakurrak

kobazuloa aurkitu bezain laster kobazulo barruan sartu ziren eta

momentu horretan otsoak aurkitu zituzten.

Izugarrizko borroka gertatu zen, mutilek borroka gelditu zuten eta

otsoa beraien laguna egin zela esan zuten, herritarrak harrituta geratu

ziren beraien lagunak otsoaren lagunak egin zirelako. Gurasoak etxera

joateko esan zieten eta pentsatu zuten egunero otsoarengana al zirela

joan jaten ematera. Denak ados jarri ziren eta otsoei lagundu egin

zieten.

Hurrengo egunean lagun talde hau kobazulora joan zen otsoaren bila eta

han zegoen patxadan bere kumeekin. Txuleta handi bat ekarri zioten

otsoaren familiari, eta eguna otsoarekin pasa zuten.

Eguerdi aldera menditik buelta bat ematea pentsatu zuten otsoarekin.

Menditik buelta bat ematen ari zirela izugarrizko basurdea azaldu

zitzaien, beraien atzetik hasi zen korrika, otsoak buelta eman zuenean

basurdeari aurre egin zion, baina basurdeak ez zeukan buelta emateko

intentziorik.

Orduan biak haserre bizian borrokan hasi ziren gelditu gabe, eta gazte

talde hau borrokaren erdian sartu zen otsoari laguntzeko, baina ez zuen

merezi borrokaren erdian sartzeak, otsoa odol patsetan utzi zuen.

Gutxi falta zitzaion hiltzeko. Ez zuten hor utziko odoletan eta orduan

denen artean hartu zuten eta beraien etxera eraman zuten zaintzeko.

Etxera iritsi zirenean, otsoentzako medikazioa eman zioten, eta egun

batzuk barru berriro lau hankatan jarriko zela esan zieten.

Hori entzun zutenean lasaitu ederra hartu zuten. Hortik astebetera lau

hanketan jarri zen, eta denak emozioarengatik negarrez hasi ziren.

Otsoa ere oso pozik zeuden. Hori ospatzeko herria erakutsi zioten

otsoari eta eguna oso ondo pasa zuten. Gaua iritsi bezain laster, otsoa

bere kumeekin kobazulora joan zen lotara.

Hurrengo egunean otsoak bere kumeak esnatu eta herrira joan ziren.

Han zeuden bere lagunak herritarrei azalpenak ematen. Otsoa

herritarrengana hurbildu eta txupatzen hasi zitzaien eta hori ikustean

herrian onartu zuten gustura eta egunero herrira bueltatzen zen

bisitak egitera.

PERU SALABERRIA

Iker Munduate

L.H. 6. Maila

2011-2012

Dena 1987. urtean hasi zen, Angolako (AFRIKA) herri batean;

UNICEF elkartean batean egiten nuen lan barkatu, aurkeztea

ahaztu zait, ni Mikael Forman naiz lehen esan dizuedan bezala

UNICEF elkartean egiten dut lan pilotu bezala. Londresen jaio naiz

ile rubioa dut, begi urdinak eta jatorra naizela esaten didate

lagunek. Oso ausarta ere banaiz eta gustuko dut kartetan aritzea,

animaliak ere baditut gustuko gainera etxean Rex izeneko txakurra

dut marroi, beltz kolorekoa. Esaten nuen bezala, horietako egun

batean hegazkinean nengoela, motorrak itzaltzen joan ziren, zuloa

zegoelako gasolio deposituan, eta beldurtzen hasi nintzen. Ozeano

gainean geunden planeatzen

eta uharte bat ikusi nuen,

lurreratzen saiatu nintzen

uharteko hondartzan,

Azkenean lortu egin genuen

baina janaririk gabe geunden 30

txiro zeuden

goseak amorraturik.

Zorionez, hegazkin kabinako

radio – kontrol mikrofonotik

eskatu genuen laguntza eta radarretik posizioa. 4 helikoptero etorri

ziren, baina sei txiro, nire kopilotua eta ni bidaiatzen genuen

helikopteroko pilotuak, infartu bat eduki eta uretara erori ginen

denak. Gehienak ito egin ziren. Hiru txiro eta ni ez ginen ito eta

itsasontzi batek hartu gintuen. Hiru egun pasa ondoren itsas pirata

batzuek eraso egin ziguten. Metrailetaz, pistolaz, granadaz

armaturik zeuden eta tiroak botatzen zeuden denbora guztian.

Beldurturik, itsasontziko sotora egin

nuen alde. Oihuz bete zen itsasontzia;

AAAAAAAAAA!!!!! Entzuten zen

itsasontzitik. Nire lagunak hiltzen ikusi

nituen, ezin nuen jasan. Bost egun

exkax egin nuen itsasontziko sotoan

pilatutako frutaz eta barazkiaz

elikatzen. Gau hartan eskapatu nintzen

txalupaz, lurra aurkitu arte. Gabongo hiriburura iritsi nintzen.

Han bertatik hegazkin pribatu bat hartu nuen eta Cork-eko

aireportura iristen, hegazkinak kontrola galdu, lurraren aurka jo

zuen eta hil egin ginen.

IEUP!!

ITSASONTZI

BATEN…

KAIXO!

KAIXO!

IGOR BASURTO

2011-2012

Udazkeneko Egun batean, hostoak lo

egiten zuten bitartean eta haizeak,

hegoaldetik jotzen zuen bitartean,

hostoak erortzen hasi ziren.

Hosto horietako bat Berdetxo zen.

Berdetxo:Hosto txikia eta berdetxoa

zen, begi urdinak eta sudur txikia zuen.

Oso handia eta umeei gehien gustatzen

Zitzaien parke batean bizi zen. Gauza asko zituen: 3

txirrista, 12 kulumpio, inguruan

tabernak eta 2 txutxe denda zituen.

Hilabeteak pasa ziren eta Berdetxok nazkaturik zegoen

umeak beti botatzen ziotelako orduan, Berdetxori

beste lurralde batzuetara joatea bururatu zitzaion eta

hori egin zuen.

Lehenengo bidaia Italiara zen

itsasontziz nindoanen, itsasontzia atera zen eta Italiara 2

astetan iritsiko nintzan. Itsasontziaren kamarotean nengoen

bitartean itsasontziaren lurrak, dardarka eta erretzen hasi

zen eta ni ohe gainean jarri nintzen, orduan urrinez betetzen

hasi zen kamarote guztia eta bat-batean ez nekien zer

pentsatzen nuen, orduan korrika joan nintzen eta

kamaroteko ate ireki non ateratakoan ikusi non ura irakiten

zegoela eta harri bolkanikoak flotatzen zeudela, orduan

mundua urez betetzen hasi zen eta bakarrik %1ta geratu zen

urez bete gabe eta orain mundu guztitik bilatzen hasi

beharko ginen,urez bete gabe zegoena.

Hurrengo egunean, itsasontziko jendea ezagutzen hasi

nintzen.

Bat Ulises zen.

Begi marroiak zituen ilea beltza eta motza zuen.

Beste bat Julia zen.

Begi marroiak zituen aurpegian peka batzuk eta medikua

zen.

Beste bat Piti zen.

Begi beltzak zituen ilea motza eta beltza zuen.

Horietako azken bat Bilma zen.

Begi beltzak zituen eta ilea marroia zuen.

Orduan matematikako klasearen ordua iritsi zen eta ni klase

orretan apuntatuta nengoen. Klasean, beste jende batzuk

ezagutu nituen. Burbuja, Kapitaina, Salome etab.

Burbuja, begi marroiak zituen ile kizkurra eta rubioa,

zerebroan burbuja bat zuen, ez ziola uzten ondo pentsatzen,

hortik zetorren bere izena.

Kapitaina, begi berdeak zituen ile motza eta puntaduna

bizarra ere ba zuen, ilegorrikoa zuen.

Salome, begi marroiak zituen ilea ere marroia zuen eta

Burbujaren ahizpa zen.

Klasean geundela norbait esan zuen geroz eta azkarrago

gindoazela orduan Kapitainak esan zuen ankla botatzea eta

pasilloetan arrantzatzeko hesiak jartzea, gu ez genekien zer

gertatzen zen baina bera bai eta ez nahi zigun kontatu. Gu

kasu egin genion baina Burbujak eskakeatu zen, bera ere

bazekien ze gertatzen zen eta sotanora joan zen.

Salome konturatu zen eta Burbujari jarraitu egin zion,

sotanora iristerakoan, esan zion:

- ze egiten ari zara.Eta bera itz eman zion.

- ezer bakarrik telebistan ikusi nuela horrelako kapsula bat

egin zuela eta kaskadatik bota zela eta ni berdina egin nuen.

Eta esan zion.

- Baina burbuja nola egingo zenuen hori ez zenekien zenbat

neurtzen zuen eta agian hilko zinen. Eta bera esan zidan.

- Ba horregatik gualkitalki hori eraman nuen. Eta ni esan

nion.

- Baina Burbuja anaia maitea ezingo zenuen hori egin ez

zinen gogoratzen guk pasa genituen momentu honetaz ala?

- Bai baina hori egin behar nuen bestela itsasontzi guztia

hilko zen.

- Bueno bai, prometitu ez zinela botako bale.

- Bale bale.

Orduan Salome joan zen eta Kapitainak esan zuen

itsasontziko guztiek hesietan lotzea. Denak lotu ziren

Burbuja ezik, orduan Salome oihukatu zuen:

- Burbuja! Burbuja!. Orduan ni esan nion.

- Ni Burbuja ikusi nuen.

- Non zegoen non zegoen. Eta esan nion.

- Kanpoan zegon kapsula batekin eta buzozko traje

batekin zegon.

Orduan Salomek kanpora joan zen korrika batean

oihukatzen zuen bitartean.

- Burbuja! Burbuja!!.

Kampora atera zenean Salomek Burbujari ez zion ikusi

eta Salomek negarrez bueltatu zen kapitainarengana

eta kontatu egin zio kaskadatik bota zela.

Orduak pasa ondoren Burbuja deitu zuen eta esan zuen

10 metro edo horrela zeudela orduan, kapitainak

ordenatu zuen aingura kentzea eta tripulazioak esan

zion.

- Baina ze zeuden txoratuta ala?

- Ez, ez nengoen txoratuta.

- Orduan? ¿?¿?

- Burbuja deitu egin zuen eta bakarrik 10 metro daudela

esan zuen orregatik jaitsiko ginen entzun.

- Bai kapitaina. Esan zuten denek.

Jaisterakoan Burbujarekin elkartu ginen eta Salome

izan zen lehenengoa besarkada ematen, orduan esan

zion.

- Baina Burbuja prometitu zenidan eeeee????

- Bai baina aizu. Orduan parrez hasi ziren bi anaiak. Gero,

Julia medikuari esan zion.

- Julia golpe bat eman nintzen. Erakutsi zion eta dena

odolez zeukan orduan esan zion.

Benga goazen

begiratzea eta

garbitzea bale puntu

batzuk jarriko

dizkizut eta

kamarotera joango

zara deskantsatzea

bale.

Beste egun batean

urruti-urrutian irla bat ikusi zuen radarra, eta esan

zuen.

- Irla, irla, irla bat aurrean. Eta denak esan zuten.

- Bai zeha jajajajaja. Orduan Bilma leihotik begiratu eta

esan zuen.

- Baietz! Irla bat zegoela hahahahahahaha!!!! Ze ondo ze

ondo. Eta denak ikustera joan ziren.

- Hahahahahahaha irla!!! Irla!!!

Hahahaha.

Iristerakoan denak lurrera jaitsi eta

irlako areatik rebolkatu ziren ni ere.

Urteak pasa eta ura jaisten hasi zen,

denak harrituak geratu ziren, orduan

ikusi zuten herri guztiak agertu zirela eta

gu han geratu ginen bizitzen.

IGOR.B

ADISKIDETASUNA

JORGE SANCHEZ

2011-2012

LH6 6.a

ADISKIDETASUNA

Herri txikitxo batean , txirrina jo ondoren, Jon etxera joan zen.

Jon mutiko alai bat zen, oso altua eta mehea, 11 urteko mutil bat

zen. Gehien gustatzen zitzaiona lagunekin eta Troskirekin jolastea

zen.

Estera iristerakoan amarekin elkartu zen.

-Arratsaldeon ama!!!!kaixo Troski!!!

-Kaixo Jon, ze moduz ikastolan?

-Oso ondo ama, lagunekin gelditu naiz eta Oxeloa

eta Troski eramatea eskatu didate joan naiteke?

-Bai baina ilundu baina lehenago etorri. Merienda

sukaldean daukazu

-Agur ama!

-Agur Jon!!!

Jon etxetik atera zen Troskirekin, Troski Labrador bat zen eta urte

bakarra

zuen .

-Goazen Troski lagunak ikusten ditut eta!!!!!!!!

Plazan bere lagunak Oxeloekin zeuden:Oier handiena zen, Urko,

nire lagun hoberena zen

eta Maialen taldeko neska bakarra.

-E lagunok goazen errota zaharrera hor oso ondo ibiltzen da

Oxeloekin -esan zuen Urkok.

-Ez oso urruti dago -esan zuen Oierrek.

-Bai goazen , ondo etorriko zaio Troskiri eta -esan zuen Jonek

.

Errota zaharrera iritsitakoan Jonek Troski askatu zuen, eta

saltoka

hasi zen.

Errota zaharra itxita zegoen mutiko bat erori eta eskua

puskatu zuelako .

Ibiltzen hari ziren eta soinu bat entzun zen metal bat erori balitz

bezala , eta Troski Joneri lurrera bota zion zerbait nahi balitz bezala,

Jon haserretu zen eta Troskiri hartu eta lotu egin zuen.

Hasiera Troski, triste zegon baina bat-batean hiru lagunak

erori ziren eta Troski hasi zen baina korrika berarengama joan

zen.

-Eskatu laguntza Troski! Esan zuen Jonek.

*Zuloa oso zikina zegoen odolez ,izan ere,azeriak behin baina

gehiagotan erori ziren.

Maialenek esan zuen:

-Ondo zaudete zerbait hautsi duzue ?

-Ez esan zuten Oier eta Urko,Troski etxerako

bidea bazekien

Baina oztopo asko zeuden.

Hasieran Troski zihoan korrika nola bazekien bide–gurutzeetan

Gelditu behar zeta baina zeukan denborarik bertan kotxe bat ia

Harrapatu zion baina ekiditu egin zuen, ondoren azkar zebilen motor

bat bere aurreko hanka harrapatu zuen baina aurrera jarraitu

zuen etxera iritsi arte .

Etxera iritsitakoan amari zaunkaka eta haurreko hankarekin aurrera

seinalatu zion, ama segitu zuen.

Berriro errotara iristerakoan Troski lurrera bota zen hankaren

ondorioz,(Jonen ama oso kezkatua zegoen) Jonen ama medikuei

deitu zien, eta 3 minututan hor zeuden, badaezpada ere ere

albaitariari deitu zioten.Iritsitakoan denak (medikuak eta

albaitariak)Jon eta beraien lagunei atera zien eta Troski hiru hilabete

egon behar zen erreposoan.

Hiru hilabete pasatzean lehendakariaren etxera joan ziren (Troski

Jon eta bere ama).

Lehendakariaren etxera iristerakoan lehendakaria sari bat eman

zion Troskiri.

Denak oso pozik gelditu ziren.

Unai Ruiz-Zeberio

2011-2012

LH6-maila

ABENTURA LATZA BAINA EDERRA

Gaur eguneko japoniar enpresa batzuk, beleak harrapatzea dedikatzen dira eta hori galarazteko, Greenpeace izeneko talde bat atera da Sydneyko portutik Antartidarantz Esperanza ontziarekin ehiza hori gelditzera. Greenpeace ozeanoan egiten diren txikizioen aurka dago. horregatik joango da Artantidarantz baleen ehiza hori gelditzera.

Tripulazioaren abentura berria hasiko da Artantidarantz esperantza ontziarekin. Esperanza leku hotzetan egoteko prestatua dago,Antartidan adibidez; bi helize ditu eta helikopteroa lurreratzeko helipuertoa ere ba du.30 pertsonentzako lekua eta bi zodiac.

Goizeko 5:30etan atera ziren portutik eta 7:00etan, iceberg bat ikusi zuten.Horrek Antartidatik gertu dauden seinale eman die marinelei. Bale bat ikusi zuten eta zodiac batean, belearengana hurbildu eta,kamara bat jarri eta horrela,balearen mugimenduak jarraitu zituzten.

Antartidan hotz handia egiten duenez janaria eta bizirik jarraitzeko gauzak behar dira: janaria, ura, berotasuna (berogailuak)…

Lau egun pasa ziren japoniarren arrastorik gabe eta deskantsatzea erabaki zuten.

Hurrengo egunean ezusteko bat izan zuten, japoniar ontzi bat agertu zen radarrean baleak arrantzatzen ari zirela. Atzetik jarraitu zioten. Japoniarrek ura botatzen zuten kanoietatik eta gauza konplikatzen hasi zitzaien. Hegan jarraitu zituzten helikopteroz. Japoniarrek ezin zuten erosotu ezta tirorik bota kamerak zeudelako eta erasotzen badituzte poliziari bidaltzen dizkiote imajinak eta salatu egiten dituzte.

Balea arriskuan dagoen espeziea da, horregatik zaindu egin behar ditugula jartzen duen kartel bat itsatsi zuten japoniarren ontzian.

Japoniarrek ez zuten gelditu nahi, ez zegoen beste erremediorik, aurrean jarri. Ez zegoen beste aukerarik. Esan eta egin, zodiakak jaitsi, ontzia topatu eta aurrean jarri ziren. Japoniarrek ez zuten kasurik egiten eta ez ziren gelditu, aurrera jarraitu zuten. Hilabete pasa zen portutik atera zirenetik eta japoniarrek utzi arte ez zutela utziko erabaki zuten.

Amore eman zutenean etxera bueltan gauza bat ahazten zuten susmatu zuten:

• Ez al zaigu zerbait ahazten? marinel batek kapitainari-.

• Ez diat uste. – Kapitainak- nire galtzontziloak ez badira, beti ahazten ditut, iaz Benidorren, duela bi hilabete Lanzaroten.

• Beno, beno – marinelak -utzi txorakeriak alde batera. • Bai ba! balea hazten ditiagu – beste marinel batek- kamara jarri genion balea, begira dezagun!.

Balea Japonian zegoen baleontzian, denak triste jarri ziren.

Orain bai etxera bueltan jarri ziren .

Portuan kriston harrera egin zieten eta hunkitu egin ziren.

Telebista,irratia,egunkaria etab… zeuden itxoiten marinel,kapitain eta sukaldariei elkarrizketatzeko eta ala izan zen. Ordu bete egon ziren pelmada ematen eta bukatu zutenean etxera joan ziren lasai .

Hurrengo egunean beste dei bat jaso zuten, enpresa petrolifiko batek barrilak ozeanoan ondoratu eta petrolioa askatzen zuten. Ikusten denez Greenpeceko marinel bat izatea ez da erraza.

Unai Ruiz.Zeberio

Ez zarete hemendik inoiz irtengo!!! jajjajjaj

Piztu-itzali, piztu-itzali…

Giltza hau ate horrena izango ote da?

Ane Delgado

6º maila

2011-2012

Udako egun eguzkitsu batean Krunch familia oporretara joan zen. Krunch

familia Italiarra zen.Veneziako etxe batera

joan ziren oporretan.Etxetik atera eta

Veneziarantz joan ziren.Umeak autoan lo

geratu ziren.Bi ume ziren.Mutila (handiena)

Silvio izena zuen eta neskak (txikienak)

SilviaSilvio mutil jatorra zen eta 11 urte

zituen.Betaurrekoak zituen eta altu xamarra

zen.Begiak urdin-berdexka zituen.Silvia

berriz baxua zen eta potola xamarra.Begi marroiak zituen bere aitak

bezala.7 urte zituen eta bihurri xamarra zen.Beraien gurasoak Elizabet

eta Federiko ziren. Elizabet seria xamarra zen eta begi beltz-beltzak

zituen.Bere ametsa Venezia ezagutzea zen beste gauza batzuen

artean.Federiko beti zegoen alai, begi marroiak zituen Silviak bezala.Bere

ametsa abeslaria izatea zen baina ondotxo zekien bere ametsa ez zela

inoiz beteko.Elizabetek etengabe esaten zuen:

-Bella Venezia Molto bella!

Ordu askoren ondoren Veneziara iritsi ziren.GPS ari esker berehala

aurkitu zuten etxea.Federiko oso despistatua zen

eta gabonetan GPS bat oparitu zioten urtero bezala

ez galtzeko.Etxea izugarri polita zen.2 pisukoa.2

logela,komuna,egongela eta sukaldea zeukan.A! eta

lorategi txiki bat zuen.Silvia beti bezala batetik

bestera korrika hasi zen etxetik zehar, ea zer

aurkitzen zuen.Hozkailuaren ondoan trapuz estalitako

ate bat zegon.Silviak trapu guztiak kendu eta atua

ireki zuen.Ilun-ilun zegoen dena eta linterna bat

hartu zuen zerbait ikusteko.

Bat batean giltza bat ukitu zuen.Lasterka zein ateren giltza zen bilatzera

joan zen baina ez zuen aurkitu.Amaren ahotsa entzun zuen.Bere amak

hauxe zioen:

-Etorri ze lorategi ederra dugun ikustera!

Silvia lasterka joan zen eta giltza bere

poltsikoan gorde zuen.Lorategia begiratzen

gelditu zen.Lore mota asko zeuden:

-Arrosa,lilia…

Lore horien ondoan ate txiki bat ikusi zuen eta hauxe pentsatu zuen:

“Eta giltza ate horrena baldin bada?”

Bi aldiz pentsatu gabe aterantz joan zen korrika eta egia zen! Giltza ate

horrena zen! Atea ireki eta…

Gaztelu bat ikusi zuen.Gaztelua handia zen eta “granitoaz” egindakoa

zen.Aurrealdean, marroi koloreko ate haundi-haundi bat zegoen.Silvia

harri eta zur geratu zen gaztelua ikusten eta bere anaiari esatea erabaki

zuen,baina ezin zuen atera.Atea itxita zegoen.Oihuka hasi zen.

-Lagundu! Lagundu Silvio!

Minutuak eta minutuak pasa zituen oihuka .Azkenean etsi egin zuen eta

gaztelua miatzera joatea erabaki zuen.Gazteluan sartu eta dena ilun iluna

zegoen. Urrun - urrunean linternaren argi bat piztu eta itzali ,piztu eta

itzali zebilela ikusi zuen eta argiari segitzea erabaki zuen.Bidean pertsona

bat atzetik segika zuela konturatu zen.Silvia gelditu egin zen eta atzera

begiratu zuen.Ahots batek hau esan zuen:

-Kaixo ni Juanki naiz.Zozoa zara ezingo duzu hemendik inoiz atera.Ni

etxearen jabea naiz eta egun batean hemen sartu eta ezin izan dut inoiz

atera.Bi giltza zeuden, nik bat hartu dut eta zuk bestea.Hartu ez bazenu

, norbaitek giltza hartu eta salbatu ahalko gintuen!

Silviak hauxe esan zion:

-Ez zaitut ikusten eta gainera ni gaztelua miatzera etorri naiz.Hor

aurrean badago linternaren argi bat.Etorri nahi al duzu ea zer dagonen

ikustera?

Hauxe erantzun zion Juankik:

-Ongi da goazen!

Linterna bilatzera joan ziren.Gela batetik zetorren eta gela horretako

atea irekita zegoen.Linternaren ondoan irrati-kasete bat zegoen hitz

egiten eta hauxe esan zuen:

-Jajaja zuek mozoloak eta zozoak zarete!

Ajaja ez zarete hemendik inoiz aterako!

Silvia eta Juanki gelatik beldurtuta atera

ziren.Orain bai argiarekin Juanki ederki

ikusten zuen Silviak.Gizon baxua zen.Arropa

oso zikina zuen eta zapatak erdi puskatuak

zituen.Begi beltz-beltzak zituen.Juankik

gauza bat gogoratu zuen.Denbora asko zeraman gaztelu hartan eta inoiz

ez zuen argirik eta kasete hori ikusi.Orduan Juanki eta Silvia gauza

horiek jarri zituen pertsonaren bila joan ziren.Gazteluan barrena ibili

ziren baina ez zuten ez ezer ez inor aurkitu.Nekatuta zeuden eta handik

ateratzeko geroz eta esperantza gutxiago zuten.Ezustean untxi bat

pasatzen ikusi zuten korrika eta presaka.Erloju bat zeraman.Silviak

Aliziaren ipuina gogoratu zuen eta hau esan zuen:

-Goazen untxi horren atzetik!!

Untxia txuri kolorekoa zen eta erloju bat zeraman beti lekuetara berandu

ez iristeko.Erlojua urre-kolorekoa zen.

Untxiari segitzea erabaki zuten.Untxia korrika zihoan.Gaztelutik barrena

ibili ziren.Silviak hauxe pentsatu zuen: ”Untxi horrek jarriko zituen

linterna eta kasetea?”

Untxiari segika zihoazen heinean argia ikusten zuten.

Hauxe esan zuen Juankik:

-Begira Silvia!argia! kanpora aterako gara!!

Bost minututan kanpoan ziren baina oraindik lorategiko atea itxita

zegoen.Gaztelutik atera ziren bai, baina ez lorategira.

Untxia zirrikitu batetik ateratzen ikusi zuten eta harengana joan

ziren.Juanki eta Silvia ere zirrikitutik atera ziren.Lorategian agertu ziren!

Silviaren ama hantxe zegoen loreak ureztatzen.Amak Silvia ikusi orduko

hauxe esan zion:

-Ze Silvia berriro ere saltsa batean? Zein da gizon hori?

-Lasai ama afalorduan kontatuko dizuet dena.

Juanki ezer esan gabe kalera joan zen. Silviak ez zuen inoiz gehiago

Juanki ikusi.

Irudiak Googletik hartuak daude

BI TXERRIAK

IKER CARDESIN

2011-2012

6.A MAILA

Bazen behin orain duela 20 urte (1991) baserri handi bat. Baserri

hori Txindokiaren punta puntan zegoen, eta ikaragarri handia zen,

101 ardi zeuden, 3 txakur, 20 oilo eta 2 oilar, 15 untxi, eta 2

txerri Joxepa eta Txuki.

Joxepa eta Txuki nobioak ziren.

Txuki ikaragarri potoloa zen,

eta zuria.

Juxepa berriz zuri beltza, eta

ez hain potoloa baina lokatzean gehiago jolasten zuen, gehiago

gustatzen zitzaiolako.

Joxeparen ametsa Atlantida aurkitzea zen. Txukiri ez zitzaizkion

gauza horiek gustatzen. Ez zitzaion abentura gustatzen, baina bai

Joxepari eta asko gainera, eta Joxepa joritxiaten bazen, bera

bere atzetik joango zen.

Ez zekiten Euskal Herritik ateratzen eta hori zen problema, ezin

zutela Atlantida aurkitu, ez zekitelako nola atera Euskal Herritik.

Egun batean, turista batzuk Txindoki igotzen ari ziren, eta

puntaraino iritsi ziren, baserriraino. Bera zihoazela mapa bat erori

zitzaien eta hatu egin zuten Joxepak eta Txukik. Liburuxka potolo

bat zen, munduko mapa batena.

Munduko mapa horrekin Atlantidara joan nahi zuten.

Hurrengo goizean baserriko telebistan entzun zuen Atlantida non

kokatuta zegoen eta hara joan ziren, Atlantidara.

Barku batean sartu eta Atlantida aurkituko zutela seguru zeuden,

eta ara joan ziren.

Aletak eta jantzi ondoren uretara

bota ziren eta han ez zegoela

ezer konturatu ziren.

Eta bueltan zijoaztela marrazo ipurdi gizen bat atera zitzaien eta

marrazoa oso parregarria baina gaiztoa zen.

Joxepa harrapatzera joan zen marrazoa, eta Txukik triparekin jo

eta erori egin zen, marrazoak muturrarekin harri baten kontra jo

eta ortzik gabe gelditu zen.

Umiliatuta bere ipurdi handia hartu eta joan egin zen.

Eta bi txerriak ere joan ziren baserrira.

Baserrian zeudela Joxepa triste-triste zebilen , ez zuen ezta jan

ere egiten, eta egunero negarrez zebilen.

Urte bat pasa eta gero tristura hori pasa egin zitzaion,

Eta Himalaya mendia igotzea zen bere fantasia.

Orain dela urte

bateko

maparekin,

hegazkin bat

hartzera abiatu

ziren, eta han

zeudela mendia

igotzen hasi

ziren.

Elurrezko bola

erraldoi bat

etorri zitzaien. Gora begiratzean elur jauzi txiki-txiki bat ikusi

zuten punta-puntan. Hori ikusita atzera korrika abiatu ziren,

behealdera.

Bi egun pasa ondoren berriro saiatu egin ziren. Erditik zeudela yeti

bat atera zitzaien. Oso handia zen eta begirada zorrotz-zorrotza

zuen, txuri-txuria zen, elurraren kolore berberekoa. Joxepak eta

Txukik karate kid ikusi zuten egun batean baserrian, eta yetia

azaldu zenean karate kid imitatzen saiatu ziren eta yetia beldurtu

zuten. Yetia bi txerriak txorroak zeudela iruditu zitzaiolako.

Ia ia gailurrean zeudela itsasora erori ziren. Uretan zeudela

inbestigatzen jarri ziren, eta etxe bat bezalakoa ikusi zuten

urrunean. Etxe hori ikustera joan zirenean etxeak gero eta gehiago

ikusten zituzten eta inbestigatu ondoren Atlantida zela konturatu

ziren. Joxeparen hasierako ametsa bete egin zen.

Himalaya mendia igotzea ez zuten lortu, baina bai Atlantida

aurkitzea, orduan Joxepa oso pozik zegoen.

ANE ARTETXE

6.A maila

2011-2012

Goiz hodeitsu batean, Maddi neskatoa, bere eskola

handi eta koloretsura joan zen.Asko gustatzen

zitzaion neska honi eskolara joatea, baita ikastea

ere.

Maddi neska alaia zen, beti

zebilen hizketan eta jolasean.

Berak, gaztaina kolorekoa zuen ilea eta berdeak

begiak.

Nahiko argala zen,eta pila bat gustatzen zitzaion

bere lagunekin ibiltzea.

Eskolan,Piraten inguruko liburu bat irakurri zuen.Pila bat gustatu zitzaion.

Etxerako bueltan, Maddik pirata izan nahi zuela erabaki zuen; edozer

emango luke pirata izateagatik.

Etxeratutakoan,ixil-ixilik ordenagailutik piraten argazkiak inprimatu,eta

bere burkoaren ezpian ezkutatu zituen.

Gauean,izar iheskor bati, desio bat eskatu zion:

- “Pirata izan nahiko nuke ”. Hurrengo egunean loro bat etorri zen piratadun zapi

gorri batekin bere gelako leihora, eta esan zion:

- Kaixo! Maddi, Zapigorri loroa naiz, eta zure desioa betetzera

nator.Hori entzutean, neskatoa oso pozik jarri

zen.

Zapigorri loroa,20-25 zentimetroko animalia

lumadun berde bat zen.

Potolo xamarra zela esan dezakegu eta bere

begiradak txundituta uzten zintuen.

Hodeiak baina leunagoa zen, belarra baina berdeagoa, eta pailazo bat

baina irribarretsuagoa.

- Aizu, eta nola beteko duzu nire desioa, begiak kliskatzen?

- Ez! - Hauts magiko batzuekin? - Ez!! - Kriskitin eginez, edo maitagarri bati deitzen akaso? - Ez,ez eta ez! Ez ditut begiak kliskatuko, ez ditut hauts magikoak botako,

ez dut kriskitin eginez zure desioa beteko,ezta maitagarri bati laguntza eskatuko!!

Zure desioa bete ahal izateko,benetako pirata

izatera iritsi beha duzu,

hau da,lau proba gainditu beharko dituzu;bat

betetzean,hurrengora pasako zara.

- Iupi! Abenturaz josita egongo nahiz aste-

bukaera honetan!

- Ja, ja, ja! Abia gaitezen!

Zapigorri, Maddiren sorbaldara igo zen.

Maddi,irrikaz zegoen bere lagunei zer gertatu zen kontatzeko, baina ez

zuten astirik izan, lehenengo froga astera zioan eta!

- Lehenengo proba piraten bi kolore gogokoenak asmatzea da, nik, aukera esango dizkizut eta zuk bat aukeratu beharko duzu,konforme?

- Ados. Esan zuen Maddik

- Laranja eta horia, berdea eta arrosa, edo gorria eta beltza - Mmmmm…nik uste dut erantzuna…, gorria eta beltza dela! - Oso ondo asmatu duzu! Zorionak Maddi, antzematen da pirata izan

nahi duzula!Hori, ona da. - Hurrengo proba, arratsaldean egingo dugu.Orain ni zure gelara joango

naiz.

Bazkaldu ondoren, Maddik bere itsulapikoan zituen

aurreztutako txanponak atera zituen eta pirata kapitainaren

jantzi dotore bat erosi zuen, gero Zapigorriri erakusteko.

Jantzi hau, piraten bi kolore gogokoenekin

osatua zegoen,beltza eta gorria.Jantzian, kalabera bat

agertzen zen,piraten sinbolo.

Oso ondo geratzen zitzaion.Loroa oso pozik jarri zen.Eta

esan zuen:

-Maddi, hurrengo proba, piratadun jantzi dotore bat

eskuratzea izan behar zen, baina, nik ezer esan gabe

erosi duzunez… ba, esan dezakegu bigarren proba gainditu

egin duzula, beraz, proba bakar bat geratzen zaizu betetzeko. Biharko

utziko dugu.

Hurrengo egunean, Maddi goizeko zortzietan esnatu zen, bere iratzargailu

urduriari kolpe bat emanez.

-Ixo! – oihukatu zuen Maddik.

Maddi urduri zegoen hurrengo proba nolakoa izango zen ez

zekielako.

Orduan, hara non azaltzen den Zapigorri, beti bezain alai.

-Maddi! Hau probarik garrantzitsuena da, azkena baita. Tripulazio bat

osatu behar duzu, baina zuk pertsona horietan konfiantza eduki behar

duzu.

Orduan, Maddik bere lagunengan pentsatu zuen. Korrika batean joan zen

beraien etxeetara eta bazkaldu ondoren bere etxera etortzeko esan

zien. Neskak, korrika eta presaka

bazkaldu zuen, eta janaria ahoan zuela,

orraztera joan zen.

Lehenengoak Manex eta Aimar izan

ziren, bizkiak baitira. Manex, mutil

jatorra zen, beltzarana eta nahiko

argala. Begiak bi kanika urdin bezalakoak

zituen. Aimarrek, berriz, begi marroiak zituen

eta ilehoria zen, hori bai lagun guztietatik baxuena

zen.

Azkenik, Ainara iritsi zen, bere betiko pultsera arrosarekin.

Ainara oso urduria zen, eta saltsa guztietan sartzen zen beti.

Bera, ilegorria zen, eta pila bat gustatzen zitzaizkion hartz itxura zuten

panpinak.

Eta hala, denak zeudela, Maddik den-dena kontatu zien eta orduan,

momentu hartan Zapigorri leihotik sartu eta esan zuen:

-Maddi, lortu duzu! Pirata bat zara! Orain joan beharra dut. Oso ondo

pasa dut zurekin, ez zaitut inoiz ahaztuko!!

-Mila esker Zapigorri, primeran pasa dut!

-Egia da, benetako loro pirata bat da – esan zuten bizkiek, batera.

Baina, Ainara Maddiren lagun-mina zenez, hasiera-hasieratik sinistu zion

Maddik esaten zuen guztia, horregatik ez zen hainbeste harritu.

Ordurako, Maddik hiru probak gaindituak zituen. Bere ametsa lortu zuen.

Handik aurrera Maddi eta bere lagunak egunero jolasten ziren piraten

jokoetan, piratak baitziren denak.

Zapigorri loroa teilatutik begira zituen, bere gauzarik preziatuena

oparitu zion Maddiri, bere zapi gorria.

MIKEL SANZ

LH 6. MAILA

2010.2011

Aspaldi hasi zen dena, Montanako herrian bazen Joe izeneko

cowboy bat,bere herrian oso famatua zen eta lagunek Joe azkarra

deitzen zioten ,pistolarekin oso azkarra zelako eta dueluetan beti

irabazten zuelako.

Beti sombreroa eramaten zuen eta egunero dutxatzen zen.

Bere pistola garbitzea gustanda zen zitzaion.Montanako herria oso

zaharra zen,ia-ia urik ez zegoen eta horregatik jendea ez zen

dutxatzen egun guztietan.Herrian betiko taberna zeukan ,eta

sheriff-eko bulegoa ere,pistolako denda bat baita ere zegon.

Egun lasai batean, Joe tabernan zegon eta bat-batean

Entzun zen Joe korrika atera zen kanpora,eta Harry-ren talde zen,

Harry-ren taldeko jendea oso zikina zen hilero dutxatzen ziren eta

gainera gaiztoak baita.

Harry eta bere taldea Joe ikusterakoan joan ziren bazenekielako

Joe oso ona zela eta oso eta oso azkarra pistolarekin.

Sheriff-a buelta bat ematera joan zen eta urruti-urrtitik Harry

eta taldearen herria ikusi zuen.

Azkar-azkar joan zen Joe-en ganaeta esan zion:

-Joe harry eta bere taldearen herria ikusi dut,baino oso urruti

dago eta jendeak berak nahi duena egiten dute bere mempean

daude!!!

-Lasai,ni jendea erreskatatzera joango naiz,baino zuek Harry eta

bere taldea despistatu behar duzue

Ondo ba,goazen!!!

Sheriff-a eta herriko jendea Harry eta bere taldearen kontra

guda hasi zen.Jende asko hil zen eta sheriff-ari hankan tiro bat

eman zioten.

Bitartean Joe jende asko erreskatatzen ari zen,baino batzuk oso

mindutak zeuden eta ezin zuten ibili.

Guda bukatzerakoan,bakarrik sheriff eta 10 pertsona ondo zeuden,

besteak edo oso minduta edo hilda.

Harry-ren taldetik 6 pertsonak ondo zeuden eta besteak hilda.

Pistola dendan jostorratza erosi zuten sheriff-aren zauria josteko

eta hortik aste batera denak ondo zeuden baino oraindik guda ez

zen bukatu eta dena prestatu behar zuten.

Handik bi egunera Joe eta sheriff-a herritik atera ziren eta hirira

joan ziren errefortzuak bilatzeko gudan jende asko hil zen eta

tabernetatik joan ziren,galdetzen ea nahi zuten Harry-ren

taldearen kontra borrokatu,oso gutxik nahi zuten beldurti batzuk

zirelako.

Gutxi gora behera 16 pertsona nahi zuten.Herrira iristerakoan dena

suntsituta zegoen ,etxeak,tabernak,dendak,bankua eta animaliak

hilak dena

Bazenekiten Harry ez zela izan zeren beraiek gudan zeuden

bitartean ezin zutelako bertan ere egon,orduan zein izan zen?

Egunak pasa zituzten pentsatzen eta pentsatzen : zein izan

zen?nola?zergatik?

Handik bi egunera Harry mezulari bat bidali zuen , eta mezuan hau

jartzen zuen:Kaixo jejeje ikusten duzun bezala ni Harry naiz zure

herria suntsitu

duena ez naiz ni

izan baizik eta

nire soldadu hilezin

batzuek,eta uste

ba dizute txantxa

dela eman tiro bat

buruan mezulariari.

Bat-batean

BANG!!! Entzun zen

Sheriffak mezulariari buru guztian tiro bat eman zion.Hilda

zegoela usten zuten baina halako batean altxa egin zen eta

barrezka eta korrika joan zen Harry-ren herrira arte.

Handik 4 egunera joek ideia bat eduki zuen Harry soldadu hilezinak

hiltzeko:

-Armen dendako dendan pozoi batzuk daude agian batek bala

batean pixkatxo bat jartzen badiogu hiltzen die.

-a ze ideia ona Joe!!!

Batzuk suizidio bat zela uste zuten baino beste batzuk Sheriffka

bezala oso ideia ona zela uste zuten.

Joe halaxe banatu zituen lanak:

-Ni eta nire taldea zaldiak ehizatzera joango gara.

Beste taldea janaria ehizatzera .Eta hirugarrena munizioa prestatu

beharra dauka.

Dena prestatuta edukitzerakoan Harry-ren herrira abiatu ziren.

Iristerakoan mamu herri bat ematen zuen ez zegon inor.

Bat-batean teilatutik soldadu hilezin batek salto egin zuen sheriff

a tiro bat man poziarekin eta…hil egin zen ideia balio zuen!!!.

Denak hiltzerakoan Joe-k Harry ikusi zuen ,eta taberna batean

sartzen ikusi zion, tabernaren barruan sartzerakoan zerbaitek kolpe

bat eman zion buruan , eta orduan Harry hilezina eta ikusezina zela

konturatu zen,leku guztietara tiroak botatzen hasi zen eta haietako

batekin aaa! Entzun zen Harry ri bihotzean tiro bat eman zion eta

pixkanaka pixkanaka hiltze joan zen , eta hiltzerakoan Joe-k

begiak itxi zion.

Galdutako diamantearen bila

2011-2012

6.maila A

Joakin Etxeberria-Arteun

GALDUTAKO DIAMANTEEN BILA Egun batean ( Orlando 2035. urtean) munduko zientzialaririk

hoberenak, Alex doctorea, telegrama bat bidali zien herrialde

guztietako errege edota presidentei eta hau zioen: diamanteen

kofre bat aurkitu behar duzue. Zuen herrialdetako bakoitzak

2 exploratzaile elkartu eta diamanteak aurkitu behar

dituzue.Aurkitzen duena kofrearekin deldituko da.Herrialde

bakoitzari pista bat emango dizuet, berdina.Eta azkenean

eguna iritsi zen eta herrialdetako izenak errepasatu zituzten.

Zerrenda pasa ondoren beraien abentura hastera zihoan.

Herrialde bakoitza beraien egazkinik hoberena ekarri zuten,

lehendabizi exploratzaileak pista begiratu zuten eta pistan

jartzen zuen... Brasilen Brasilia aurkitu. Orduan denak

hegazkinetara higo eta Brasilera abiatu ziren. Euskaldunak

ohitu ziren Brasilera joango zirela. Hara iritsi zirenean

aireportuan pertsona batzuk zeuden, eta pertsona bakoitza

beraien herrietako izenak jartzen zituzten E.H, EE.UU etab.

Esan zioten exploratzaile bakoitzak gidari bat eukiko zuela eta

horrela izan zen.Gidari bakoitzak esan zien:

-Orain zuen hoteletako giltzak emango dizkizuet eta hemen

alojatu egingo zarete,biharamunean jarraituko duzue.

Hurrengo egunean denak elkartu egin ziren. Euskaldunak

Brasiliara abiatu ziren estatubatuarrak bezala han

euskaldunak harritu ziren jende asko zegoelako. Normalean

kaleetan jende gutxi egoten delako. Eta euskaldunak Manex

alegia esan zuen:

-Beno goazen ba bilatzera 2.pista.

Eta unaiek esan zion bigarren euskaldunak

-Bai goazen.

Biak eskiña guztietatik begiratzen hasi ziren.

Azkenean aurkitu zuten 2. pista eta pistan jartzen zuen:

igo munduko kolkora eta han 3.pista aurkituko duzue.Korrika

eta presaka hotelera abiatu ziren eta han gidariari esan zion

Unaiek:

-Bihar zapitretan sarreran.

Biak gelara igo eta pista deszifratzen saiatu ziren eta 3

ordutan lortu egin zuten, Groelandiara joan behar

zuten.Bitartean beste herrialdeak Brasiliako pista bilatzen ari

ziren.

Hurrengo goizean aireportura joan ziren gidari eta guzti eta

gidariak esan zion.

-2.pista lortu duzuenez opari bat izango duzue, hegazkin

berria eta munduko azkarrena.

Eta Manexek esan zion:

-A bai, orduan zenbat tardatuko de

dugu Groelandiara joaten?-eta gidariak erantzun zion.

-3 ordu asko jota normalean 8 ordu tardatzen da baina...

eta bapatean “pipi-pipi” gidariaren mobila eta hau gertatu zen:

-Bai nor da?-esan zuen gidariak.

-Ni naiz Dinamarkako gidaria.

-Zer nahi dezu?-eta orduan erantzun zion gidariak:

-Guk ia aurkitu dugu pista baina oraindik ez dugu deszifratu.

-A bale agur

-Agur.-Eta orduan euskaldunen gidaria:

-Goazen ba 9ak dira eta.-eta orduan Unaik

.Itxaron !!! zein zen?

-Lagun bat.

-A bale.

Eta orduan Groelandiara abiatu ziren.Iritsi zirenean 12ak

aldera beste hotel batera joan ziren eta orduan Manexek esan

zuen:

-Gaurkoz iasta eta arratsaldean libre.-Eta orduan Unaiek eta

gidariak...

-Bale, eta bihar goizean 9tan sarreran.Hurrengo egunean

Dinamarka osotik bilatzen hasi ziren eta azkenean zirrikitu

batean aurkitu egin zuten eta hau zioen:

-Polonian zuen misterioak argituko dituzue.Eta orduan

euskaldunak...

-goazen ba poloniara!!!!!!!!

eta orduan haire portura joan ziren eta Poloniara abiatu egin

ziren.Iritsi zirenean beste hotel batean geratu egin ziren, eta

Manexek esan zuen:

-Goazen azkeneko pista aurkitzera eta orduan hiruak pista

bilatzen hasi ziren, hasieran Varsoviatik gero,Poznantik eta

azkenik Cracovian eta han azkeneko pista aurkitu zuten

kobazulo batean eta pistan jartzen zuen:

-Hrodnan dago altxorra.

Eta korrikan Hrodnanera joan ziren eta orduan PUN

Dinamarkakoak eta estatubatetakoak zeuden borrokan ea

nork hartuko zuen eta azkenean Unaik, Manexek eta gidariak

hartu egin zuten eta bapatean “pipi-pipi”.

-Zein da?

-Ni naiz Alex doktorea dirudienez irabazi egin duzue.

-Bai, pixkat zaila izan da bainan beno-Eta orduan Alex

doktoreak:

-Begiratu altxorraren azpian, giltza dago.

-A bai egia da.

-Hartu eta ireki altxorra

-Bale hiasta, haze politak diren.

-Bueno hor dago zuen saria agur.

-Agur.

Eta horrela hirurok saria jaso zuten erdia Manexentzako eta

beste erdia Unairentzako eta orduan gidaria:

-Agur eta ondo izan-orduan biak:

-Agur!!!!

Urte bat barru... biak aurkitu egin ziren eta esan zuen Unaik:

-Kaixo-eta orduan Manexek.

-Kaixo, deitu didate beste altxor bat nahi dutela

berreskuratu...

Alaitz Perez. 2011 L.H.6.A

Oso handia ez den hiri batean familia zoriontsu bat bizi da. Familia

hortan lau pertsona bizi dira. Amak 43 urte ditu, ile horaila eta begi

urdinak ditu.Monika izena du .Aitak 45 urte ditu, ile marroia eta begi

urdinak ditu.Jon izena du. Maider beraien alaba da 8 urte ditu,ile

horaila eta begi urdinak ditu.Badauka anai bizkia,Julen

izenekoa.Julen ere ile horaila eta begi urdinak ditu.Denak oso alaiak

dira eta Tobi izeneko txakur jostalari bat dute!

Egun bero batean goizeko 6:30etan Maider, Julen eta Tobi bere

lehengusuarekin ,Iñigo (,20 ute ditu.)gelditu dira portuan itsasontzi

bat hartzeko.Maider eta Julenen gurasoak ez dira konturatu behar,

bestela zigortzen dituztelako. Geratu diren bezala portuan dago

Iñigo ,eta laurak itsasontzia alokatu eta martxan jarri dira.Iñigok

gidatzen duen itsasontzia kabina barrutik,bitartean Maider eta Julen

Tobirekin jolasten hari dira eta bat-batean Tobi uretara erori da ,

Maider eta Julen Tobi igotzen saiatu dira.Momentu hortan biak ere

erortzen dira.Iñigo ez da konturatu eta aurrera segitzen du .Maider

Julen eta Tobi igeri egiten dute uharte bat ikusten duten

arte,hareaka doaz eta iritsitakoan zuhaitz pila bat ikusten dituzte

fruta pila batekin.Bero handia egiten duenez koko bat hartu eta

hondarrean dagoen metal batekin puskatu dute.Tobi Julen eta

Maider al duten guztia jan dute eta bero egiten duenez ez dute ezer

behar estaltzeko Iñigo faltan botatzen dute eta bera bueltatzen hasi

da portura.Porturan iritzitakoan 12:30ak dira eta alokatzeko denda

itxi behar dute.Iñigok dendakoari esaten dio itzuli behar dela baina

eta dendakoak esaten dio berak itxi behar duela.Baina Iñigo

lehengusuen bila du eta urduri dago ez dakielako ondo dauden non

dauden eta nola dauden .Orduan galdetu dio gizonari:

-Noiz irekitzen duzue ?

-8:00etatik 12:30etara eta 2:30tik 8:00etara

Eta Iñigok esaten dio:

-2:30etan pasako naiz

Azkar-azkar bere etxera doa,bazkaltzen du korrika batean dena

garbitzen du eta jasotzen du.Bukatzean korrika batean dendara doa

eta 2 minutu falta dira irekitzeko.2minutu pasa eta azkar sartzen da

dendara, itsasontzi bera hartzen du motorra martxan jarri eta

lehengusuak bilatzen hasten da.uharteraino joan da han zerbait

entzun duelako:

-Iñigo,hemen gaude eee!guau,guau!

Lehengusuak ikusten dituenean beraiengana joaten da ,eta zera eta

esaten die:

-Ondo al zaudete?

-Bai ,eskerrak etorri zaren!

-Berandu egiten zaigu , goazen azkar!

Bitartean Aita eta Ama kezkaturik daude,orduan Iñigok deitzen

die,esateko ondo daudela eta berarekin buelta bat ematera joan

direla.Amak galdetzen dio non egon diren, beraiekin meriendatzera

joateko.

Gurasoekin hitz egin ondoren lehengusuei zera esaten die:

- Zuen gurasoak kezkatuta daude, beraiekin alde-zaharrean

elkartuko garela esan diet.

- Goazen! Azkar! Korrika joan eta gurasoak baino minutu bat lehenago irritsi dira.

Gurasoekin elkartu direnean; elkar besarkatu eta esan dute:

- Kaixo ama, aita, guau, guau! - Baina non zeundeten? - Buelta bat ematen egon gara

- Meriendatzen dute eta etxera joaten dira (Denak Iñigo ezik) Etxera iristen direnean 7:30ak dira Julen Wii-ra jolastu nahi du eta Maider

telebista ikusi nahi du.

Ordu bat pasa ondoren denak elkarrekin afaltzen dute.

Gero, bukatutakoan afaltzen kanpora joan dira Tobi-rekin jolastera!

Gero filma bat ikusi dute etxean, eta filmaren erdian Maider, Julen eta

Tobi lo geratu dira.

Aitak beraien logelara eraman ditu hirurak. Eta handik aurrera denak

pozi bizi dira(Eta azkenean egia kontatu diete gurasoei)

Hala bazan ez bazan sar dadila Egiako plazan.

KATASTROFEA

BEÑAT IRASTORZA 2011-11- 28 6.A MAILA

katastrofea

Bazen behin Indiako gaztelu batean Errege bat Juan deitzen zena. ziren

erregearentzat denbora asko ematen zutelako berarekin.

Bata Pablo zen, altua eta beltzarana zen hogeita

hamar urte zituen eta matematiketan oso ona zen. Bestea Antonio zen Pablo

baino txikiagoa eta Potolo xamarra, mekanika asko gustatzen zitzaion, biak

jatorrak ziren.

Juan gizon sendo eta indartsua zen izaeraz jatorra zen herriko biztanleekin.

Berarentzat bi soldaduk la egiten zuten hauek bereziak

Bestalde erregeak bi lagun zituen Pello eta Martin benetan lagun minak, ia-ia

lehengusuak bezala. Erregeari buruzko sekretuak zekizkiten adibidez erreguak

pelutxe batekin lo egiten zuela.

Udazkeneko egun batean bostak erregearen bulegoan bilduta zeudenean Pellori

bidai bat egitea bururatu zitzaion eta esan zuen:

-ze iruditzen al zaizue Egiptora joatea?

Denak elkarrekin erantzun zuten:

-Bai!

Orduan bostak joan ziren Egiptora hegazkinez hiru piramideak ikustera.

Iritsi zirenean piramideetatik gertu kobazulo bat aurkitu zuten.

Sarreran goroldia zegoen eta antortxa batzuk zeuden paretetan, denak sartu

ziren eta eskailera batzuk jaistean paretetan leoroglifiko batzuk aurkitu

zituzten eta honen ondoan arko bat zegoen, hilotza zegoen barruan.

Hura hartu zuten ez ustekoa!! Leoglifikoan zer jartzen zuen asmatzen saiatu

ziren, asmatu zituzten gauza batzuk baino ez zeuden ordenaturik.

Eta erregeak esan zuen:

-Begira ieroglifiko batzuk aurkitu ditut! Kobazuloa, Egiptoarra, soldadua,

munstroa eta piramideak…

Segituan aurkitu zuten pertsona bat ia-ia hilda eta landareetatik elikatzen

zen, 10 milioi euroko zintzilikario bat zeukan diamante asko zituena eta

aitzinako errege bat zen.

Eta erregeak esan zuen:

-kaixo mutil gurekin etorri nahi duzu?

Eta esan zion berak:

-Bai mesedez, eta ba al duzue janari pixka bat niretzat?

-Noski baietz, tori.

Denak elkarrekin jarraitu zuten eta gero ikusi zuten argi natural bat eta horra

joan ziren, paretetan armiarma sareak zeuden eta erregeari

Armiarma bat jarri zitzaion buruan, orduan bere soldaduak hartu zuten motxila

eta bate bat hartu eta erregearen buruari eman zioten, armiarma ez zen hil.

Gero antortxa hartu eta burura bota zioten bere lagunak, eta erretzen ari

zenez ura bota zioten eta hile Gabe geratu zen erregeak.

Antzinako erregeak esan zuen:

-Nik asko dakit kobazulo honi buruz, urte asko pasa ditut hemen eta.

Eta erantzun zion soldadu batek:

-Bai? Ba eraman irteerara mesedez!

Eta joan ziren ezkerretik eta enkajatzen ez zuen harri bat zegoen, orduan

jarri zuten zintzilikarioa zuloan eta ondo enkajatzen zuen baino momentuan ez

zen ezer pasa.

Orduan teilatua dardarka hasi zen eta giltza bat erori zen urrezkoa zen eta

joan ziren hartzera 10 minututan ate bat aurkitu zuten, giltza sartu eta ireki

zuten atea. Ireki zuten ateak kanpora eramaten zuen eta azkar azkar erregea

ospitalera eraman zuten.

10 aste pasa ondoren ospitalekoak bere bi lagunei eta bere soldaduei esan

zieten erregea hil zela ea denak negarrez hasi ziren.

Orduan beraren hiletara joan ziren eta bukatzerakoan pentsatu behar zuten

zein jarri errege, azkenean bere lagun min bat jarri zen. Egunero joaten ziren

hilerrira erregeari ikustera.Antzinako erregea beraiekin bizitzen geratu zen

eta errege berriari bere zintzilikarioa oparitu zion.

amaiera