O CREPÚSCULO E AS FORMIGAS

NOELIA MARTÍNEZ FIGUEIRA 1º BACHARELATO A

“Os homes son coma formigas, na vila sen nome”

” Eu non limpo o cristal, non abro a fiestra”

“O que eu che dicía. Non é o teu rapaz [ … ] E que?”

“Poderías ti asegurar que Ana estivo viva algunha vez? Disto depende que eu sexa ou non asasino.”

“Fuxín coma un tolo. Longa e terríbel fuxida.”

“Dinlle a volta moi asustado, pero sen medo. Dinlle a volta. […] Tiña os ollos do Suso. Tiña a ademirada cara do Suso. O rapaz afogado era o Suso.”

“Que noxo, semella que esta noite todo o mundo está empeñado en ser feliz”

”Ise home fixo que eu fora eu”

“Ben sei que o meu diario rematará cedo”

” Pero eu non lle din polo gusto. Non me suicidei”

“Pero nadiña, non sentía nin res. Eu son un fulano que non sinte a morte da súa única nai”

“ Non sei como non se me ten ocorrido denantes bortarme á rúa polo balcón, chegando como chega a auga até enriba de todo”

“E nós calamos. As mulleres a calar”

“Nunca debiches facerme aquilo, Ramil. Nunca debiches facerme a min aquilo.”

“Il sentiu un estremecemento pola res e unha aguda presión no peito, aprousimativamente, no sitio onde lle latexaba o corazón”

“Era algo anormal. Era o absurdo mesmo que apareceu entre os dous. […] Agora nacemos á lóxica. Dáste conta de que estamos vivindo nun mencer?”