Behin batean bazen zisne eder bat.

Ederra oso baina tristea oso.

Ilargiak beti bakarrik ikusten zuen aintziran.

Gau batez tristura uxatu nahirik, laguntza eskatu zion zisneak ilargiari.

Zer egingo nuke tristura hau nigandik uxatu eta zoriontsu bizitzeko?

• Honela erantzun zion ilargiak:

Bihar goizean itzarritakoan, utz iezaiezu basoko abere guztiei aitziran sartzen, eta honela lortuko duzu tristura kentzeko sendagarririk onena: adiskideak.

Egizu lo lasai, neuk zainduko dut eta, zure loa.