Zeure Txanda“Zeure txanda” delakoaren inguruan eratuko ditugu Belengo Bakearen Argiari buruzko...

“Zeure txanda” delakoaren inguruan eratuko ditugu Belengo Bakearen Argiari buruzko lagunga-rriak. Haurren jolas klasikoa da, azken batean, non lagun batek “eraman egiten duen” (“lotu”, “harrapatu”… ere esaten da), eta besteen atzetik joan behar du, harrapatzen duenaren “esku uz-teko, delako hori eramateko erantzukizuna”; honek beste norbaiti pasatu beharko dio eta horrela bata bestearen segidan. Goiburu hori erabiliko dugu eta, Bibliaren ikuspuntutik, Jesusek apostoluei esaten dien esaldi honekin sendotuko dugu: “Bakea, neure bakea, ematen dizuet” (Jn 14, 27).

Zeure Txanda

OHARRA: Lagungarri hauek proposamen zabala dira eta, ondorioz, ez da nahitaezkoa %100 ezartzea. Talde bakoitzak aukeratu eta erabakiko du zer erabiliko duen astez aste. Otoitzak erabil ditzake bakarrik, edo abestia eta jarduera, aste batean gauza bat eta bestean beste bat… Lagungarriok egokitu egingo dira, talde bakoitzaren egoeraren eta astiaren arabera.

Goiburuak, mezu bikoitza islatzen du: “utzi eta eman”: Jesusen Bakea eman egiten zaigu eta horregatik, “geurekin daramagu” eta, aldi be-rean, “beste batzuei eramateko” konpromisoa hartu behar dugu. Horixe gertatzen da, hain

zuen, Belengo Bakearekin.

Adinaren arabera egindako bost taldetarako lagungarriak aurkeztuko dira: irakurgaiak Abendu aldiko aste bakoitzerako, otoitzak, jarduera eta abestiak. Neska-mutilei hausnartzen lagundu nahi zaie, aste bakoitzeko ardatzen bidez, Abendu aldia bizi dezaten eta Eguberrietarako eta, batez ere, Belengo Bakearen Argia jasotzeko presta daitezen.

GOIBURUAK ETA IRAKURGAIAK

Lehen astea: “Beti prest”. Jolastu egingo dugu ala nahiago duzu aspertzea? Eskuen artetik ihes egiten duen antzera, bizitzak ere ihes egitea nahi duzu? Adi egon behar dugu, jolasteko gonbitea noiz egiten zaigun konturatzeko, ondoren, jolasterik nahi dugun ala ez erabakitzeko; kasu honetan, Abendu aldia bizitzeko aukera emango digun jolaserako da deia.

Mt 24,37-44.

“Noeren garaian bezala gertatuko da Gizonaren Semearen etorrerakoan. Uholdearen aurretik, jan-edanean ziharduen eta ezkondu egiten zen jen-

dea, Noe ontzian sartu zen arte; eta ez ziren konturatu, uholdea iritsi eta denak eraman zituen arte. Gauza bera gertatuko da Gizonaren Semearen etorrerakoan ere. Soroan izango

diren bi gizonetatik, bata eraman eta bestea utzi egingo dute; errotan ehotzen ariko diren bi emakumeetatik, bata eraman eta bestea utzi egin-

go dute. Zain egon, beraz, ez baitakizue zein egunetan etorriko den zuen Jauna.

Gogoan hartu hau: etxeko nagusia, lapurra gaueko zein ordutan etorriko den jakingo balu, zain egongo litzateke eta ez luke etxea zulatzen utziko.

Prest egon, bada, zuek ere, gutxien uste duzuen orduan etorriko baita Gizonaren Semea.”

Bigarren astea: “Beti prest parte hartzeko”. Jolastera! Baina jolas honek arau batzuk ditu; bizitzak arau batzuk ditu; arauez baliatu behar dugu jolasteko eta hori funtsezkoa da ongi bukatzeko. Jolas honetan, Jainkoaren Hitzean emango zaizkigu arauak. Abendu aldia bizitzea, Jesusen ereduaren arabera bizitzea da eta horrek gure bizitza Jesusen bizitzaren arabera eta horrekin bat eginda bizitzea eskatzen digu.

Salmo 71.Ene Jainko, emaiozu zeure zuzentasuna erregeari,

zeure justizia erregearen semeari.Goberna beza zure herria justiziaz,

zure dohakabeak zuzenbidez.Haren egunetan, lora bedi justizia,

ugaldu bakea eta ongizatea, ilargia itzali arte!Izan bedi nagusi itsasotik itsasora,

lurraren bazter batetik besteraBerak libratuko du laguntza eske oihuka ari den behartsua,

nork defendaturik ez duen dohakabea. Gupida izango die gizagaixo eta pobreei,

bizia salbatuko behartsuei. Iraun beza haren izenak betiko, eguzkiak adina!

Bedeinkatuak bitez harengan ondorengoak,zoriontsu nazio guztiak!

Hirugarren astea: “Beti prest borrokatzeko”. Lotu! Onartu dituzu arauak; orain “eramatea edo lotzea” dagokizu eta horrek erantzule egiten zaitu, ezin duzu atzera egin, zailtasunek ezin zaituzte geldiarazi, aurrera egin behar duzu eta ez du balio parte hartzen ez dutenei atsekabez begiratzeak. Egundoko erant-zukizuna da.

IS 35, 1-6ª Poztu bitez basamortua

eta lur elkorra,alai bedi eta loratu landa lehorra,

jantzi bedi lorez,irrintzi eta jauzi egin beza

pozaren pozez!Libano bezain ospetsuegingo du Jainkoak,

Karmel mendia eta Xaron lautadabezain eder.

Denek ikusiko dute Jaunaren ospea,gure Jainkoaren ederra.Sendotu beso ahulduak,

bizkortu belaun makalduak. Esan bihotz-eroriei:

«Eutsi gogor, ez beldurtu!Horra zuen Jainkoa!

Berbera dator zuek salbatzeraeta merezia duten zigorra

etsaiei ematera».Orduan, itsuek

ikusi egingo dute berriroeta gorrek entzun. Oreinak bezala

salto egingo du herrenak,pozaren pozez irrintzi mutuak.

Basamortuan iturriak sortuko dira,landa lehorrean errekak.

Laugarren astea: “Beti prest zerbitzatzeko”. Eman! Hauxe da jolasaren zatirik onena: argia eman; bizia eman. Nork bere burua ematea pribilegioa da: Berri Ona iragartzeko, besteen alde bizia emateko, behar duenari laguntzeko aukeratuak eta deituak izan gara eta, orain, BBA eramanez egingo dugu.

Poztu bitez basamortua eta lur elkorra, alai bedi eta loratu landa lehorra, jantzi bedi lorez, irrintzi eta jauzi egin beza pozaren po-zez! Libano bezain ospetsu egingo du Jainkoak, Karmel mendia

eta Xaron lautada bezain eder.Denek ikusiko dute Jaunaren ospea, gure Jainkoaren ederra.

Sendotu beso ahulduak, bizkortu belaun makalduak. Esan bihotz-eroriei: «Eutsi gogor, ez beldurtu! Horra zuen Jainkoa!

Berbera dator zuek salbatzera eta merezia duten zigorraetsaiei ematera».

Orduan, itsuek ikusi egingo dute berriro eta gorrek entzun. Oreinak bezala salto egingo du herrenak,

pozaren pozez irrintzi mutuak.Basamortuan iturriak sortuko dira, landa lehorrean errekak

Adinetan sailkatutako materialak

GOIBURUA ETA HAUSNARKETA

6 ETA 8 URTE BITARTEAN

EBANGELIOA

OTOITZA IPUINA EKINTZA ABESTIA

Beti prest Mt 24,37-44.

Gauza bat eskatu nahi dizut

Beldurra leun eta biguna da

Zeure txanda La canción de Pinocho. www.youtube.com/watch?v=rUpeQNPzkks

Beti prest parte hartzeko

71. Salmoa

Horixe da konpartitzea

Tripon katu tripaundia

Badakizu zer sentitzen dudan?

Jesús nos enseña (Nico Montero) https://www.youtube.com/watch?v=l-uSdcN4cTQ

Beti prest borrokatzeko

IS 35, 1-6ª

Jesus umea Txitxarra eta inurria

Errelebo lasterketa Hijo de hombre (Phil Collin) https://www.youtube.com/watch?v=rJnqoGU5pQ4

Beti prest zerbitzatzeko

Erm 1,1-7.

Maria Jesusen ama.

Hodei zekena Esaldi politez puskatutako telefonoa

Siempre junto a ti (Luis Guitarra) https://www.youtube.com/watch?v=shTOvbwYgps


EBANGELIOA



Jainkoak denok maite gaitu

Haserretutako anaiak

Zeure txanda El tren de la alegría (Tutulines) www.youtube.com/watch?v=G-aqx2yjfVQ


71. Salmoa

Gonbidatu egin naute

Aurpegi perfektua Betetzen ote ditut arauak?

En la tierra y en el mar (La Sirenita) www.youtube.com/watch?v=v075XjWbPK8


IS 35, 1-6ª

Jesusen antzera bizi

Orro egiten ez zekien lehoia

“1 ala 2?” Con Valor (Mulán) https://www.youtube.com/watch?v=Eq_4yD4ROlo


Erm 1,1-7.

A zer nolako berria!

Zulotxoa ilargian

Zure harri-koskorra Por fin ya veo la luz (Enredados) https://www.youtube.com/watch?v=qlCkAeoit3Y


EBANGELIOA



Zure zain gaude

Astuntxoren esnatzea

Aldatu – lo egin Búscame. (Diego Torres) https://www.youtube.com/watch?v=1kT7KoqHdwY


71. Salmoa

Ez da erraza ausarta izatea

Nasreddín eta arrautza

Eskufutbola Hoy todo va a salirme bien (El Arrebato) https://www.youtube.com/watch?v=nXqwYWG9RDo


IS 35, 1-6ª

Zure ondoan

Paulo eta izurdea Borrokaren bidea La rosa de los vientos (Mago de Oz) http://www.bing.com/videos/search?q=LA+ROSA+DE+LOS+VIENOS+MAGO+DE+OZ&view=detail&mid=45C321205C78BF7472AA45C321205C78BF7472AA&FORM=VIRE


Erm 1,1-7.

Fruituak Hondatutako ispilua

Janzten lagunduko dizut

Todo vuelve. (Axel) www.youtube.com/watch?v=w3DgDqPAAWk


EBANJELIOA OTOITZA IPUINA EKINTZA ABESTIA


Beti Prest Taldea aukeratu (Alejandro Dolinaren ipuin baten moldaketa)

Beldurrik Gabe jolastera

Tranquilo majete (Celtas Cortos) https://youtu.be/JK8ZPtUASr8


71. Salmoa

Eman Jainko

Zerbait berezia partidurako

Erasoa gotorlekuari Tiempo


IS 35, 1-6ª

Ez dut bertan behera utzi nahi

Jarraitu igeri egiten Itsu, herren eta mutu Flor pálida (Marc Anthony) https://youtu.be/3VmoZrxXbmg


Erm 1,1-7.

Argia zara Bakearen etorrera Ispilua “El privilegio de dar” (Axel) https://youtu.be/sDHJqzzco7M


EBANJELIOA OTOITZA IPUINA EKINTZA ABESTIA


Eskerrik asko Aita

Lehen partidua Palmada-Ajedrez Celebra la vida (Axel) https://youtu.be/8XSw1Q6jBoI


71. Salmoa Erakutsi, Jauna, zure aginduak

Putzua

Brilé-Rol Mis ganas de luchar APEKS https://youtu.be/HXT23mlMnTg


IS 35, 1-6ª

Nire Jainkoa

Zeren bila ari zara?

Etzan lurra! Volar (Alvaro Soler) www.youtube.com/user/AlvaroSolerVEVO


Erm 1,1-7.

Deitu egin naute

Azken aukera Bakearen tarta egitera jolastuko dugu

Tu eres la vida (Maldita Nerea) www.youtube.com/watch?v=EuJLLzeLgbU

KRAAL-AK ETA ELKARTEAK

Erm 1,1-7. Laudorioak Kolibria eta beldarra

Abendu aldiko balioak

Aún amanece gratis. (Mago de hoz) https://www.youtube.com/watch?v=yndynXqraNM

6 - 8 urtekoentzat

Jauna, gauza bat eskatu nahi dizut:adi egon behar dut inguruan gertatzen denaren aurrean.Prestatu egin behar dut jaiotzen zarenerako:Eguberriak izango dira!Badakizu arreta erraz galtzen dudana,kostatu egiten zait arreta jartzea,lagun nazakezu?Horrela ahal izango du.

OTOITZA: “Gauza bat eskatu nahi dizut”

1 Astea | “Beti Prest“

IPUINA: “Beldurra leun eta biguna da” (Pedro Pablo Sacristán)

Marinak beldur ikaragarria zion iluntasunari. Argia itzaltzeaz batera, gauza eta itzal guztiek munstro izugarrien itxura hartzen duten berarentzat. Eta gurasoek, gauero, pazientzia handiz, haiek ez zirela munstroak azaltzen zioten; berak ulertzen zuen, baina hala eta guztiz ere, neskatoak egundoko beldurra sentitzen zuen.Egun batean, izeba Valeria joan zitzaien bisitan. Emakume aparta zen, ospe handikoa bere ausardiagatik eta milaka bidaia egin eta ehunka abentura bizi izanagatik –horiei buruzko liburu eta pelikulak ere egin zituzten-. Marinak, beldurra gainditu nahirik, nondik zetorkion ausardia hura eta inoiz beldurrik sentitu zuen galdetu zion bere izebari.- Askotan, Marina. Esate baterako, txikia nintzenean, izugarrizko beldurra nion iluntasunari. Minutu batez ere ezi nuen ilunetan geratu.Neskatoa biziki hunkitu zen; nola zitekeen pertsona hain ausartak iluntasunari beldurra izatea?- Sekretu bat kontatuko dizut, Marina. Haur itsu batzuek irakatsi zidaten ausarta izaten. Beraiek ezin dute ikusi eta, horregatik, iluntasunari beldurrik ez izateko sekretua aurkitu izan ez balute, beti ikaratuta biziko ziratekeen.- Egia da! –esan zuen Marinak jakin-minez-. Kontatuko didazu sekretu hori?- Jakina! Beraien sekretua begiz aldatzea da. Ikusmenik ez dutenez, beraien eskuak bihurtzen dira begi. Iluntasunari diozun beldurra gainditzeko egin behar duzun gauza bakarra beraiek egiten dutena da: aur-pegiko begiak itxi eta eskuetakoak ireki. Egin dezagun tratu bat: gauean, ohera joan eta argia itzaltzen duzunean, zerbaitek beldurtzen bazaitu, itxi begiak, altxatu astiro-astiro eta saiatu eskuetako begiez zerk beldurtzen zaituen ikusten… Eta bihar kontatuko didazu nolakoa den beldurra.

Marinak kezkaz onartu zuen erronka. Bazekien ausardiaz jokatu beharko zuela begiak itxi eta beldurtzen zuen hura ukitzeko, baina prest zegoen probatzeko, neskato handia zelako. Beraz, ez zen kexatu gura-soek oheratu zutenean, eta berak itzali zuen argia. Eta berehala, gelako itzal batek beldurtu egin zuen, eta izeba Valeriaren aholkuari jaramon eginik, aurpegiko begiak itxi eta eskuetako begiak ireki zituen, eta ausardia handiz itzal misteriotsu hura ukitzera joan zen…Biharamunean, Marina arineketan sartu zen sukaldean, irribarretsu eta “beldurra leun eta biguna da!... Nire pelutxezko hartz txikia da!”, abestuz.

JARDUERA: “Zeure txanda”


“Zeure txanda” delakora jolastean datza. Jolas tradizionala da, Belengo Bakearen Argia jardueraren aurtengo goiburua.

Neskato edo mutiko baten “txanda” da, “berak darama” eta beste neska-mutiko bati eman behar dio. Horretarako, haren atzetik joango da eta ukitu egingo du. Ukitu duen horren “txanda” izango da orain.

Azken hausnarketa: Gustatu zaigu jolasa? Adi egon behar dugu, jolasteko gonbitea noiz egiten zaigun konturatzeko, ondoren, jolasterik nahi dugun ala ez erabakitzeko; kasu honetan, Ume Jesusen jaiotza pres-tatzeko den Abendu aldia bizitzeko aukera emango digun jolaserako da deia.

ABESTIA: “La Canción de Pinocho” - www.youtube.com/watch?v=rUpeQNPzkks

Hasta el viejo hospital de los muñecos llegó el pobre Pinocho mal herido, el viejo espantapájaros bandido lo sorprendió durmiendo y lo ataco.

Llegó con su nariz hecha pedazos una pierna en tres partes astillada una lesión interna y delicada y el médico de guardia lo atendió.

A un viejo cirujano llamaron con urgencia y con su vieja ciencia corriendo lo atendió, y dijo a los otros muñecos internados todo esto será en vano, le falta el corazón.

El caso es que Pinocho estaba grave en si de su desmayo no volvía y el viejo cirujano no sabía a quien pedir prestado un corazón.

Entonces llegó el hada protectora y viendo que Pinocho se moría le puso un corazón de fantasía y Pinocho sonriendo despertó

Pinocho, Pinocho, ay pobre Pinocho. Entonces llegó el hada protectora y viendo que Pinocho se moría le puso un corazón de fantasía y Pinocho sonriendo despertó y Pinocho sonriendo despertó.

Denei laguntza eskaintzen diedanean,nire gauzak besteei uzten dizkiedanean,denei irribarreak oparitzen dizkiedanean,denek aintzakotzat har nazaketenean,orduantxe konpartitzen dut.Konpartitzea, maitatzea da;norbaitek jasotzen badu zorionekoa da,are eta zorion gehiago du ematen duenak!

OTOITZA: “Horixe da konpartitzea”

2 Astea | “Beti Prest Parte Hartzeko“

IPUINA: “Tripon katu tripaundia” (Pedro Pablo Sacristán)

Andertxok inoiz ez zuen bere orduan oheratzerik nahi. Gurasoek makina bat aldiz azaldu zioten zein garrantzitsua zen goiz oheratzea eta atseden hartzea, baina berak ez zien jaramonik egiten eta gurasoak etsita zeuden. Baina, asteburu batean aiton-amonekin herrian zeudenean, aitonak zer gertatzen zen jakin eta esan zuen:- Tripon nire katu tripaundiaren kontua da hau.Eta hori esateaz batera, katua eman zien eta hirira eraman behar izan zuten. Katu motel eta potoloa zen, eta lan handirik ere ez zuen ematen, inork ez zekielako inoiz non sartzen zen. Gau horretan bertan, ohe-ratzerakoan, betiko arazoak azaldu ziren: Andertxok ez zuen ohera joateko asmorik. Eta gurasoak, Tripon agertu eta gauza bereziren bat gertatuko zen ikusteko zain egon baziren ere, ez zen ezer gertatu. - Kontua da, gero, aitonarena –esan zuen aitak- beharbada lelotzen hasia da!Handik ordu batzuetara Andertxo ohera joan zenean, egundoko sustoa hartu zuen gelara sartu zenean. Tripon bere ohean zegoen, zabal-zabal, lo seko eta zurrungaka. Andertxo katua alde batera botatzen saiatu zen, baina alferrekoa izan zen bere ahalegina eta gau hartan ea ez zuen lorik egin, baztertxo batean setiatuta…Biharamunean, gauza bera gertatu zitzaion, baina Andertxo askoz nekatuago zegoen bezperan begirik itxi ez zuelako. Hirugarren egunean, mutikoak ulertu zuen, bere ohean lo egiteko, Tripon baino lehenago iritsi behar zuela eta, horregatik, gurasoak oheratzeko kontua aipatzeaz batera, Andertxo ziztu bizian atera zen logelarantz eta atoan sartu zen ohean.Gurasoak sinetsi ezinik zeuden. Ez zekiten ez katuaren kontua ezta zergatik oheratu zen Andertxo garaiz eta kexatu gabe. Eta hain pozik zeuden non ospatzen geratu ziren berandura arte, baina…...ezetz asmatu non egin zuen lo Triponek gau hartan?

Partaide guztiak, bat izan ezik, jolas-eremuan sakabanatuta jarriko dira. Bakar hori kalera aterako da, bere borondatez. Jolasa zuzentzen duenak sentimendu edo jarrera bat aipatuko du eta partaide guztiek irudikatuko dute esandako hori jarrera eta adierazpen batez. Prest daudenean, kalean dagoena sartu egingo da eta kideek irudikatzen dutena asmatu egin beharko du. Asmatzen badu, denek batera oihuka-tuko dute: “Egiten dugunagatik antzematen da zer garen”; asmatzen ez badu, ez da ezer gertatzen. Bigarren aldian bikoteka egingo da, hirugarrenean, hirukoteka, e.a… (irudikatzeko sentimendu eta jarre-rak: poztasuna, goibeltasuna, laguntasuna, haserrea, kasketa, konpartitzea…).

Azken hausnarketa: Garrantzitsua da Jesusek esaten dizkigun gauzak egitea, denek jakin dezaten haren adiskideak garela.

JARDUERA: “Badakizu zer sentitzen dudan?”


ABESTIA: “Jesús nos enseña” - www.youtube.com/watch?v=l-uSdcN4cTQ

Jesús amigo, tu nos enseñas,la alegría... que nunca se acaba.

Ayuda, ama, perdona y serás,el regalo para quienes te aman (bis)

Para que seamos felices,Jesús nos enseña, que hay que compartir.

Para que seamos hermanos,Jesús nos enseña a todos amar.

Como el buen samaritano,amigos y extraños querer y ayudar.

A ser felices y hermanos, Jesús nos anima...Ooohhhhhh

Jesús amigo, tu nos enseñas,la alegría... que nunca se acaba.

Ayuda, ama, perdona y serás,el regalo para quienes te aman (bis).

Jesus Umea jaioko daeta nire adiskidea izango da.Berarekin pozik izango naizgauzak gaizki atera arrren.Berak lagunduko dit triste nagoenean,poztasuna emango dit.Gaizki portatzen naizenean,barkamena eskatzen lagunduko dit.Eta zerbait egin ezinik naizenean,bultzadatxoa emango dit.Eskerrik asko guztiagatik, Jesus ona!

OTOITZA: “Jesus umea”

3 Astea | “Beti Prest Borrokatzeko“

IPUINA: “Txitxarra eta inurria” (La Fontaine ren alegiaren moldaketa)

Uda bero batean, txitxarra abestu eta abestu ari zen zuhaitzaren azpian. Ez zuen lanerako gogorik; eguz-kiaz gozatzea eta abestea, abestea eta abestea zen bere nahia. Egun batean, inurria igaro zen handik, lepoan gari-ale handia zeramala. Txitxarrak iseka egin zion, esnez: -Nora zoaz hainbesteko zamarekin? Kristoren eguraldia dago, bero ere egiten du eta zuhaitzaren itzala da lekurik onena abesteko eta jolasteko! Tentela zara, ji, ji, ji –barre egin zuen txitxarrak-. Ez dakizu ongi pasatzea zer den! Inurriak ez zion jaramonik egin eta bere bidetik jarraitu zuen isilik eta nekatuta; uda osoa eman zuen lanean eta negurako elikagaiak biltzen. Txitxarra ikusten zuen bakoitzean, honek iseka egin eta zerbait abesten zion: -Zein barregarriak diren inurriak lanera doazenean! Zein barregarriak diren inurriak, ezin dutelako jolas-tu! Igaro zen uda eta negua iritsi… Inurria bere inurritegi epelean sartu zen; negu osoa igarotzeko adina jateko zuen eta lasai-lasai zegoen, jolasteko asti nahikorekin. Baina txitxarrak ez zuen ez etxerik ez jatekorik neguari aurre egiteko. Ez zuen ezer ahora eramateko eta hotz ikaragarria zuen. Orduan, inurria gogoratu zuen eta etxera joan zitzaion ate joka. Inurri anderea, badakit soberan dituzula elikagaiak zure aletegian; emaidazu zerbait maileguan, negua bizirik iraun dezadan. Ahal bezain pronto itzuliko dizut. Inurriak aletegiko giltzak gorde eta haserre erantzun zion: -Hainbeste izerdi eta nekeren ostean lortu dudana emango dizudalakoan, ala? Zer egin duzu, alferrontzi horrek, uda osoan? - Badakizu –erantzun zuen atsekabeturik txitxarrak-, nire aurretik igarotzen zirenei poz-pozik abesten nien gelditu ere egin gabe.

- Ba, orain, neuk ere kanta dezaket: Zein barregarriak diren inurriak lanera doazenean! Zein barrega-rriak diren inurriak, ezin dutelako jolastu! Eta hau esateaz batera, atea itxi zion txitxarrari. Harrezkero, txitxarrak ez zion inori barre egiten eta lan apur bat gehiago egiten zuen.


JARDUERA: “Errelebo-lasterketa”

Lagungarriak: testiguarena egingo duen zerbait beharko dugu: kandela, makila, lepokoa…

Errelebo-lasterketa egingo dugu.Taldekideen kopuruaren arabera, bitan edo gehiagotan bana dezakegu.

Aldaketaren bat edo beste sar dezakegu errelebo-lasterketan; esate baterako, baldintzaren bat jar die-zaiokegu testigua daraman pertsonari: testigua daramanak 3 jauzi egin behar ditu beste norbaiti eman aurretik; testigua daramanak ahoarekin pasatu behar du, e.a.

Azken hausnarketa: Denoi dagokigu gure testigua pasatzea, Jesusi buruz dakiguna kontatzea, mundu osoari Jesus jaiotzear eta gure artera iristear dela jakinaraztea.

ABESTIA: “Hijo de Hombre” (Phil Collin) - www.youtube.com/watch?v=rJnqoGU5pQ4

En la fuerza está el poder, en lo sabio está el saber,

con el tiempo todo llegará. En el día que hoy comienza,

mil respuestas buscarás, subirás a la montaña, la cima alcanzarás!

Hijo de hombre busca y ve

q tu alma libre esté orgulloso, un día estarás

Hijo de hombre un hombre

un día serás.

No hay nadie que te guíe ni una mano que te den

más con fe y entendimiento en un hombre te convertirás!




un día serás.

Aprende a enseñar enseñando aprenderás

tu vida está con quien tu amas más... Hoy todo en lo que sueñas

en tu imaginación aquí está ese momento crea lista tu ilusión...




un día serás.

Maria Jesusen amakbaietz esan zion Jainkoak eskatutakoari.Neuk ere bai esan nahi diotorain eskatzen didanari.Belengo Bakearen Argiaadiskideen etxera,nire senideengana, eraman nahi dut.Beti besteek laguntzeko prest egon nahi dut.

OTOITZA: “Maria Jesusen ama”

4 Astea | “Beti Prest Zerbitzatzeko“

IPUINA: “Hodei zekena” (Pedro Pablo Sacristán)

Bazen behin, herrialde eder baten gainean bizi zen hodeia. Egun batean, bera baino askoz handiagoa zen hodeia igaro zen bere aldamenetik eta hainbesteko bekaizkeria sentitu zuen non, hodeirik handiena izateko, bere ura inori ez ematea eta inoiz gehiago euririk ez egitea erabaki zuen. Hain zuzen ere, hodeia hazten zihoan heinean, herrialdea gero eta lehorrago zegoen. Lehenik eta behin, ibaiak lehortu ziren, ondoren gizakiak joan egin ziren, gero animaliak eta, azkenik, landareak desagertu ziren, herrialde hura basamortu bihurtzeraino. Hodeia ez zen larregi kezkatu, ezta bere erabaki hark eka-rriko zion kalteaz konturatu ere. Basamortuaren gainean zegoenez, ez zuen aurkituko ura bereganatzeko lekurik eta, ondorioz, hazteari utziko zion. Eta horrela gertatu zen: apurka-apurka, hodeia txikitzen hasi zen eta ezin izan zuen ezer egin saihesteko.Hodeiak ulertu zuen bere akatsa eta bere zekenkeria eta egoismoaren eraginez desagertu egingo zela sinetsi zuen. Desagertzeko zorian, kotoi-zizpuru ziztrin bat baizik ez zenean, haize leuna hasi zuen. Ho-deia hain zen txikia eta arina non haizeak luzaroan eraman zuen berarekin urrutiko herrialde zoragarri bateraino. Han, bere tamaina berreskuratu zuen.Eta ikasgaia ikasita, hodei txiki eta apala izan zen aurrerantzean ere; baina euri oparo eta zainduak es-kaintzen zituen eta herrialde hura munduko herrialderik berdeen eta ederren bihurtu zen eta ez zen beste inon izaten han adina ortzadar.

fdsfdsfsd

TÍTULO

Semana 1 | “Siempre Listos“ 4 Astea | “Beti Prest Zerbitzatzeko“

JARDUERA: “Esaldi politez puskatutako telefonoa”

Puskatutako telefonoa lortuko dugu denon artean. Taldekide baten ezaugarri dotoreak esango ditugu banan-banan gehituz joanez. Batek izenondo positibo bat esango du taldekide horretaz eta hurrengoak are eta politagoa. Azkenean, taldekide bakoitzari pila bat izenondo polit esango zaio.

Azken hausnarketa: Denok dugu besteen beharra eta kristau izatearen gauzarik politena, geure burua besteei eskaintzea eta denei laguntzea da.

ABESTIA: “Siempre junto a ti” (Luís Guitarra) - www.youtube.com/watch?v=shTOvbwYgps

Cuando estés cansado, yo te ayudaré.Cuando todos huyan, yo me quedaré.

Juntos en la vida, juntos en la cruz,siempre junto a ti, Jesús.

Clavarán tus brazos, clavarán tus pies.Yo estaré a tu lado, te acompañaré.

Te daré mis manos y mi corazón,te daré todo mi amor.

No hay otra manera, no hay ninguna opción.Ese es el camino de la salvación.Al morir por otros, siempre vivirás,

Dios te resucitará.Cuando estés cansado, yo te ayudaré.Cuando todos huyan, yo me quedaré.

Juntos en la vida, juntos en la cruz,siempre junto a ti, Jesús.

Clavarán tus brazos, clavarán tus pies.Yo estaré a tu lado, te acompañaré.Juntos en la vida, juntos en la cruz,

siempre junto a ti, Jesús,siempre junto a ti, Jesús.

9 - 11 urtekoentzat

Semana 1 | “Siempre Listos“

Jainkoa gure Aita daeta denok maite gaitu.Denok gara garrantzitsuak Jainkoarentzat.Eta denon artean familiaosatzen dugu:Jainkoaren seme-alaben familia.


OTOITZA: “Jainkoak denok maite gaitu”

IPUINA: “Haserretutako anaiak” (Pedro Pablo Sacristán)

Baziren behin adiskide bikainak ziren eta beti elkarrekin jolasten zuten bi anai. Baina egun batean, egun-doko eztabaida izan zuten jostailu batengatik eta egun hartatik aurrera bakoitzak bere gauzekin jolastuko zuela erabaki zuten. Hainbeste gauza eta jostailu zutenez, ados jarri ziren, hurrengo egun osoa gauza bakoitza norena zen ar-gitzen aritzeko. Horrela, bakoitzak bere jostailu-piloa egin zuen; baina jostailu handiekin bukatu ondoren, txikiak banatzea egokitu zitzaien eta horretarako astirik ez zutenez, biharamunerako utzi zuten egitekoa. Eta biharamunean gauza bera gertatu zen, etxeko txokoak banatzen hasi zirelako. Eta, eguna joan, egu-na etorri, berdin jarraitu zuten. Egun osoa haserre ematen zuten, nork zer, animalia, zuhaitza nahiz harria, erabil zezakeen erabaki ezinik. Azkenean mendien antzeko piloak egin zituzten beraien etxeen aurrean. Urteen buruan, ez zen ezer aldatu: goizero elkartzen ziren eztabaida artean mundua banatzeko. Eta za-hartu egin ziren, eta agure marmarti izenarekin ezagutzen zituzten, beti zeudelako haserre, protestaka eta inork ez zituelako inoiz barre egiten ikusi.Baina goiz batean, gauza guztiak nahastatuta aurkitu zituzten. Norbait ibili zen piloetan eta den-dena nahastatu zuen! Hainbeste lan egin eta gero banatzen! Haserre bizian, errudunen bila hasi ziren, eta laster aurkitu zituzten mutiko pare bat gauzen artean jolasten –elkarrekin zeuden, dena ukituz, gauzak nahastat-zen ziren ala ez axola gabe. Zoriontsu zeuden, pila bat gozatzen.Orduan, urte askoren buruan, bi agure marmartiak, egindako tontokeriaz jabetu ziren: bizitza osoan jo-lastu gabe izan ziren, zerekin jolastuko zuten erabakitzeko! Eta triste, oso triste sentitu ziren, bizitza osoa haserre eta jolastu gabe eman zutelako; baina, aldi berean, pozik zeuden, beraien akatsaz konturatu zirelako eta egun hartan eta hurrengo guztietan haur haiekin jolasten aritu ziren, dena nahastatuz eta dena elkarbanatuz. Eta marmarti deitzeari utzi eta ero jostalari esaten zieten.


“Zeure txanda” delakora jolastean datza. Jolas tradizionala da, Belengo Bakearen Argia jardueraren aurtengo goiburua.

Neskato edo mutiko baten “txanda” da, “berak darama” eta beste neska-mutiko bati eman behar dio. Horretarako, haren atzetik joango da eta ukitu egingo du. Ukitu duen horren “txanda” izango da orain.

Azken hausnarketa: Gustatu zaigu jolasa? Adi egon behar dugu, jolasteko gonbitea noiz egiten zaigun konturatzeko, ondoren, jolasterik nahi dugun ala ez erabakitzeko; kasu honetan, Ume Jesusen jaiotza prestatzeko den Abendu aldia bizitzeko aukera emango digun jolaserako da deia.


ARIKETA: “Zeure txanda”

ABESTIA: “El tren de la alegría” (Los Tutulines) - www.youtube.com/watch?v=G-aqx2yjfVQ

Mi tren de juguete va arrastrando los vagones,

cargado de esperanzas y bellas ilusiones.

No sé cuál será su próxima parada,

pero sé que alguien espera su llegada.

II

Lleva en su equipaje mil sueños por cumplirse,

y lo que más desea es contigo divertirse.

Mi tren de juguete va recorriendo la vía

haciendo realidad todas tus fan-tasías.

CORO 1 Ven súbete al tren de la alegría, deja las tristezas escondidas.

Ven súbete al tren de la alegría,realiza con él tus fantasías.

CORO 2¡VEN SÚBETE AL TREN! ¡VEN SÚBETE AL TREN!

¡VEN SUBETE AL TREN DE LA ALEGRIA!

(Repetir Coro 2)

III Mi tren de juguete va arrastrando los

vagones cargado de esperanzas y bellas

ilusiones.Lleva en su equipaje mil sueños por

cumplirse y lo que más desea es contigo

divertirse.

CORO 1 Ven súbete al tren de la

alegría, deja las tristezas escondidas.

Ven súbete al tren de la algría,

realiza con él tus fantasías.

CORO 2¡VEN SUBETE AL TREN! ¡VEN SUBETE AL TREN!

¡VEN SUBETE AL TREN DE LA ALEGRIA!

(Repetir Coro 2)(Repetir desde III)

Ven súbete al tren de la alegría,

deja las tristezas escondidas. Ven súbete al tren de la ale-

gría, realiza con él tus fantasías.

Jolastera gonbidatu naute,ondo egin beharko dut.Jolastera gonbidatu naute,Jesus ere etorriko da,Belenen jolastuko dugu.Jesus, zeuk esango didazunola egin behar dudan!

OTOITZA: “Gonbidatu egin naute”


IPUINA: “Aurpegi perfektua” (Pedro Pablo Sacristán)

Bazen behin aurpegirik gabeko paperezko panpina bat. Ez zuen aurpegirik, baina bai arkatza eta no-lako aurpegia nahi zuen erabaki zezakeen. Hori bai zortea! Horregatik, ingurutik pasatzen ziren guztiei galdetzen zien:- Nolakoa da aurpegi perfektua?- Moko handi-handia duena –erantzun zioten txoriek.- Ez. Ez, ez dezala mokorik izan –esan zuten zuhaitzek-. Aurpegi perfektua hostoz beterik dago.- Ahaztu mokoa eta hostoak –esan zioten loreek-. Aurpegi perfektua nahi baduzu, kolorez bete ezazu.Horrela, aurkitu zituen guztiek, animalia, ibai edo mendiek, aurpegia beraien forma eta kolorez betetzeko esan zioten. Baina panpinak bere aurpegian mokoa, hostoak, kolorea, ilea, harea eta beste hainbat gau-za marraztu ondoren atera zena ez zen inoren gustuko izan. Eta ezin zuen ezabatu! Eta aurpegi bikaina izateko aukera alferrik galdu zuela-eta, negar-zotinka ari zen panpina egun osoan. - Denen gustuko aurpegia izan nahi nuen –inoen- eta begira nolako deskalabrua!Egun batean, hodei txiki batek bere aieneak entzun egin zituen eta hitz egitera hurbildu zitzaion:- Kaixo, panpina! Lagun zaitzakedala uste dut. Hodeia naizenez eta formarik ez dudanez, nahi duzun aurpegia jar dezaket. Zer deritzozu aurpegiz aldatzen badut, zure gustukoa dena aurkitu arte? Seguru arazoa konpon dezakegula.Panpinari primerako ideia iruditu zitzaion, eta hodeiak era guztietako aurpegiak egin zituen berarentzat. Baina bat bera ere ez zen perfektua.- Ez dio axola –esan zion panpinak agurtzerakoan-, adiskide bikaina izan zara.Besarkada estua eman zion, laguntzeagatik zorioneko zen hodeiaren aurpegian irribarre zabala atera zuen besarkada. Orduan, une horretan, panpinak ezan zion:- Horixe! Aurpegi hori da nahi dudana! Aurpegi perfektua da!- Zein diozu? –galdetu zuen hodeiak harrituta-. Baina, orain ez dut ezer egin...- Baietz, baietz. Besarkada ematen dizudanean ipintzen duzun hori… Edo kili-kili egiten dizudanean! Begira!


Hodeia, azkenean, konturatu zen eta bere irribarre zabalaz ari zela ulertu zuen. Biek arkatza hartu eta moko, ile, kolore eta hostoen gainetik biziki nabarmenduko zen irribarre itzela marraztu zioten paperezko panpinari.Eta, hura zen, hain zuzen ere, mundu guztiari gustatzen zitzaion aurpegi bakarra, aurpegi perfektuen osagai sekretua zuelako: inoiz ezabatzen ez zen irribarre handia.

JARDUERA: “Betetzen ote ditut arauak?”Ilaran ipiniko dira, sorbaldetatik helduta eta ibiltzen hasiko dira trena balira bezala. Txilibitua eramango duen arduraduna izango da makina. Arduradunak txilibitua behin jotzen badu, trenak atzera egingo du; bi aldiz joten badu, belaunikatuta joango dira; hiru aldiz joz gero, elkarri besarkada estua emango diote. Huts egiten duena, kanpora joango da. Denbora bukatzen denean edo trenean bagoi bakarra geratzen denean bukatuko da jolasa.

Azken hausnarketa: Jesusek guk jolasten dugun jolasarekin alderatuz oso desberdina zen jolasera jolastu zuen: elkar maitatzera, elkar errespetatzera, hurkoari laguntzera, ez etsitzera, bidegabekeriei aurre egite-ko borrokatzera. Orain geuri dagokigu bere antzera jolastea eta bere antzeko izatea, beti ere jolasaren arauak betez.

ABESTIA: “En la tierra y en el mar” (La Sirenita) - www.youtube.com/watch?v=v075XjWbPK8

La música tocando, el ritmo así gozando, la vida disfrutar. Unidos hoy estamos, por eso celebramos en la tierra y en el mar.

Veleros navegando, ballenas jugueteando, en torno a nadar. Cantemos juntos pues, felices otra vez en la tierra y en el mar.

Vamos todos a mover las aletas y los pies. Esta vida dulce es, mil burbujas en una orquesta hacer.

Ya no habrá tormentas, y la armonía perfecta hoy vamos a entonar.Cantemos juntos pues, felices otra vez en la tierra y en el mar.

Los de tierra navegamos, los de agua jugueteamos. Dulce vida disfrutar en la tierra y en el mar.

Cantemos juntos pues, felices otra vez en la tierra y en el mar. Cantemos juntos pues, felices otra vez en la tierra y en el mar.

Lehenengo besteenganpentsatzen dugunean…Besteezarduratzen garenean…Behar duenarilaguntzen diogunean…Aldamenekoa gogoan dugunean…Dauzkagun ondasunakbanatzen ditugunean…Sufritzen daudeneilagun egiten diegunean…Gure denbora besteen onerakoematen dugunean…Gutxien dutenen egoera hobetzekolaguntzen dugunean…Orduan bizi garaJesusen antzera.

OTOITZA: “Jesusen antzera bizi” (Marcelo A. Murúa)


IPUINA: “Orro egiten ez zekien lehoia” (Pedro Pablo Sacristán)

Bazen behin lau adiskide zituen lehoi txikia. Egun batean, berarengana joan ziren.Tok, tok, tok…— Atea, ama.— Kaixo lagunok! Zer egiten duzue hemen?— Ezer ez. Leorekin jolastera gatoz.—-Bueno, zoazte patiora jolastera.—Bai ama. Goazen!—Badakit! Jolas dezagun marmar egiten.— Oso ondo, aurrera! Ea, zuk lehenengo, Bauti!—Bai, jakina… gruauuuuu!— Oso ondo, bikain! Orain zure txanda da, Lukas!—Ggrrauuuuu— Bikain! Orain zu, Leo!

— Ondo… miau…–- Ja, ja, ja, ja, ja!!! Katutxo baten antzera egiten duzu marmar!Tok, tok…— Haurrok, ama etorri da zuen bila!–- Agur, katutxo, ja, ja, ja!— Ama, lagunek iseka egiten didate nire marmarragatik.— Ea, ea… zeri egiten diote barre zure lagunek?— Honi, entzun: miau –ji, ji, ji-.— Ama, barreka ari zara!— Ez, ez, seme –ji, ji, ji-, ondo da, egin lo, bale?— Ondo, bilatuko dut marmar egiten irakatsiko didan norbait –pentsatu zuen Leok.— Kaixo, ondo marmar egiten irakatsiko didan norbaiten bila nabil.Tok, tok…— Ama, ama, neuk irekiko dut! Kaixo, Leo naiz, aurrera! Kontuz, amak ez daki-eta kontratatu zaitudanik.— Baina, nork ordainduko dit?—Lasai, dena dut kontrolpean. Goazen, igo hemendik. — Kaixo, Leo, Sebastian naiz.–- Kaixo, Sebastian! Tira, goazen harira, ea nola egiten duzun marmar.— Ondo, baina ez barrerik egin, eh?— Ez, ez…—-Miau…— Bueno, ez dago gaizki. Jan honelako apur bat –esan zion.— Ederto… ammm!— Orain marmar egin.— Ondo da: gggggrrrrraaaaauuuuu! Nola izan da hori?— Marmar egiteko karameloa da.— A, bueno… Zenbat zor dizut?— Ezer ez, ez du axola.— Eskerrik asko, jauna.– Agur!— Seme… eskolarako ordua!— Agur, amatxo!— Lagunok, entzun hau: gggggrrrrraaaaauuuuu!—Nola lortu duzu hori egitea?— Irakatsi egin didate!— A… ja, ja, ja, ja!


Zirkuluan ipiniko dira denak, erdira begira eta 1, 2, 1, 2, 1, 2, 1, 2… zenbakia hartuko dute. ‘Bat’ zenbakia daramatenek eskuinaldera begiratuko dute eta ‘bi’ zenbakidunek ezkerraldera eta horrela biko-teka jarriko dira. ‘Harria-papera-guraizea’ delakora jolastuko dute eta hiru saiakeretatik bi galtzen dituz-tenak ‘bat’ izatera igaroko dira eta irabazleak ‘bi’ izatera. Hainbat aldiz jolastuko dute eta bukatzean, aldiren batean ‘bat’ izan diren guztiak erdialdean kokatuko dira.

Azken hausnarketa: Berdin da non edo norekin gauen, ez du axola irabazteak edo galtzeak, gure ustez egin behar dugunaren alde borrokatzea da garrantzitsuena.

JARDUERA: “1 ala 2?”


ABESTIA: “Con valor” (Mulán) - https://www.youtube.com/watch?v=Eq_4yD4ROlo

Llega el enemigo vamos a luchar, me enviaron nenas tal vez a jugar, Hoy dais lastima vais a prender Pasión de ver, valor virtud, pues yo ya lo logre ahora tu. La quietud del bosque y el ardor del sol, cuando lo consigues tuyo es el control, y aunque eres hoy patético todo un hombre haré de ti y serás el mejor para mí. No puedo ya ni respirar, despedirme de mi gente, y porque falte a la escuela a entrenar, ya la veo renunciar, que no valla a descubrirme, como desearía hoy saber nadar. [estribillo]

Con valor, seré mas raudo que un río bravo, Con valor, tendré la fuerza de un gran tifón, Con valor, con la energía de un fuego ardiente, la luna sabrá guiar el corazón. [fin] Llegan ya los unos, y no hay más que hablar, si haces lo que ordene te podrás salvar. no estás listo aun para luchar, sobras ya te iras de aquí no serás el mejor para mi

fdsfdsfsd

TÍTULO

Semana 1 | “Siempre Listos“4 Astea | “Beti Prest zerbitzatzeko“

OTOITZA: “A zer nolako berria!”

A zer nolako berria konta dezakegun!Jainkoa gure gorabeherez arduratu egiten da.Babestu eta zaindu egiten gaitu; gauzak gaizki joanez gero,gure ongoan egongo da,ez gaitu inoiz bakarrik utziko.Pozarren gaude, gure artean da!

IPUINA: “Zulotxoa ilargian” (Pedro Pablo Sacristán)

Antzinako kondaira batean kontatzen denez, bero handiko garai batean, mendi elurtu handiak elurrezko mantua, eta honekin batera poztasuna, galdu egin zuen. Errekastok lehortu egin ziren, pinuak hil, eta men-dia haitz gris tristeaz jantzi zen. Ilargi bete eta distiratsuak bere adiskide minari lagundu nahi izan zion. Eta bihotz handikoa eta buru gutxikoa zenez, hauxe bururatu zitzaion: zuloa egin bere azpialdean eta emeki putz egin, distira ematen zion hauts zuri magikoaren zati bat mendiaren gainera jausi zedin elur fin erara.Behin zuloa eginda inor ez zen estaltzeko gauza. Baina ilargia ez zen arduratu. Putz eginez jarraitu zuen eta bere burua husten hainbat gau igaro ondoren, hauts zuri guztia galdu zuen. Hain husturik zegoen non ikusiezina ematen zuen, eta gauak ilun eta goibel bihurtu ziren. Mendiak, penaturik, elurra itzuli nahi izan zion bere adiskideari. Baina gorantz elur egitea ezinezkoa zenez, bere barruari sua eman zion eta sumendi bihurtu zen. Suak ilargiraino igo zen ke zuri trinko bihurtu zuen elurra eta gauez gau, ilargia berriz betetzen joan zen, bere irudi borobil eta distiratsua berreskuratu zuen arte. Baina elurra eta honekin batera kea bukatu zenean, zuloak irekita jarraitzen zuen ilargian eta honi derrigorrezkoa egiten zitzaion bere magia berriz ere hustu arte konpartitzea.Bidaiari ekin zion sumendi bihurtzeko prest zegoen beste mendiren bat aurkitzeko itxaropenarekin eta, halako batean, bere magiaren premia larria zuen herria aurkitu zuen. Ez zuen bete bihotz-zabala geldia-razteko indarrik izan eta putz egin zuen beraien gainean, bere burua itzali arte. Ilargiak berriro ez zuela distirarik egingo ematen zuen baina, mendiaren antzera, esker oneko herri hark aurkitu zuen gorantz elurra egiteko bidea. Eta berdin egin zuten hurrengoek, eta hauen ondorengoek…Eta horrela, hilero, ilargia eskuzabaltasunez banatzen da munduan zehar desagertu arte, egun gutxiren buruak bere adiskideek argiz betetzeko bidea aurkituko dutela jakinik.

fdsfdsfsd

TÍTULO

Semana 1 | “Siempre Listos“4 Astea | “Beti Prest zerbitzatzeko“

JARDUERA: “Zure harri-koskorra”

Lagungarriak: Sokak eta zapia edo lepokoa, begiak estaltzeko.

Jarduera hau egiteko, taldea bitan banatu: taldeetako batean lankidetzan egingo dituzte jarduera guztiak eta bestean, ostera, taldeak izendatutako buruzagiak egin ahal izango ditu jarduerok. Beraz, delako talde horretako kideek buruzagia aukeratu beharko dute.

Hona hemen eman beharreko aginduak:-Besarkada eman taldekide guztiei.-Sokaz lotuta dauden taldekide guztiak askatu.-Begiak estalita dauden taldekide guztiak gidatu.

Azken hausnarketa: Denok dugu besteen beharra; hain zuzen ere, geure burua besteei eskaintzea, denei laguntzea da kristau izatearen gauzarik politena.Bakarrik egonez gero, ez dugu lortuko; bakarrik ari den horrek ahalegin eta denbora asko beharko du lortzeko; bat eginik hobeak gara eta denok jartzen dugu geure harri-koskorra.

ABESTIA: “Por fin ya veo la luz“ (Enrededaos) - https://www.youtube.com/watch?v=qlCkAeoit3Y

Tantos días, sola en mi ventana, tantos años, sin poder salir, Sin saber cómo era el mundo, lo que me perdí. Desde aquí, bajo las estrellas, desde aquí, ahora puedo ver, De pronto hoy, siento que estoy, allí donde soñé.

Y por fin ya veo la luz, ya la niebla se ha marchado, Y por fin ya veo la luz, y ahora el cielo es más azul, Es tan bello y tan real, para mí el mundo ha cambiado.

Esta vez, todo es tan distinto, al mirarte a ti.

Tantos días persiguiendo un sueño, tantos años en la obscuridad, sin poder ver como las cosas, son en realidad. Ella es, la más bella estrella ella es, pura claridad Si ella esta se cumplirá, lo que siempre soñé.

12 - 14 urtekoentzat


Presta ditzagun bideak,hurbil da Salbatzailea,

eta atera gaitezen erromes,Jaunarekin bat egitera.

Zatoz, Jauna, gu askatzera,zatoz, zure herria salbatzera,

araztu gure bizitzaketa zatoz ahalbait arinen.

Zeruetako ihintza

munduaren gainera isuriko da,agindutako Mesias,

haur eginik jaioko da.

OTOITZA: “Zure zain gaude”


Mendien gozotasuna,ibaien esne eta eztia,gauaren egunsentia,Emmanuelen etorrera.

Zure zain gaude irrikatsu,badakigu zatozena;

zure aurpegia ikusi nahi dugueta zu Errege izan zaitezela.

Kontsolatu eta poztuSioneko erbesteratuok,badator-eta, hurbil da,

Bera da gure salbamena.

IPUINA: “Astuntxoren esnatzea” (Pedro Pablo Sacristán)

Ogro Mogrok, Erraldoik eta Gorrotagarrik ehunka urte zeramaten munstroen kartzelan giltzaperaturik. Beraien borondatez iritsi ziren hara, haurrak izutzea ogia irabazteko era ona ez zela konturatu ondoren. Harrezkero, triste eta bakarti zebiltzan hirurak; izutzen baizik ez zekiten eta, ondorioz, ez zuten inolako ilu-siorik eta ez zutelako ezertarako balio pentsatzen zuten. Hainbat aldiz bete zituzten zigorrak, baina joate-ko moduan zeudela esaten zietenean, ea nora joango ziren zioten, bakarrik izua zabaltzen zekiten-eta…Baina dena aldatu zen Astuntxo giltzaperatu zutenean. Astuntxo munstro kakanarru bat zen; apenas izutzen zen, egun osoa lotan ematen zuen eta oso dibertigarria zen. Makina bat istorio kontatzen zuen: jendearen ametsak aldatu zituela dibertigarriagoak izan zitezen eta normalean delako aldaketa horiek oso gaizki ateratzen zirela eta, azkenean, edozein izutzen zuela. Ogro Mogrori eta bere adiskideei, asko gustatzen zitzaizkien istorio horiek, baina Astuntxo lotia esnatu arte zain egon behar izaten zuten entzuteko. Eta ez zen batere erraza, lurrikara batek ere ezingo zuela esnatu ematen zuelako. Egun batean, hiru munstroek beraien oihu ikaragarriak bildu zituzten arte. Astuntxok jauzi egin zuen ohean eta bat-batean esnatu zen. Begiak zabal-zabalik begiratu zien baina ez zirudien ez haserre ez izututa zegoenik; pozik zegoela zirudien:

Semana 4 | “Siempre Listos a Servir”

ACTIVIDAD: “Yo te ayudo a vestirte”

fdsfdsfsd

- Primeran!-esan zuen- beti nahi izan dut goiz altxatu. Eguna askoz gehiago aprobetxatzen da. Aizue, badakizue?, iratzargailu bezala lan egin beharko zenukete, loti askok biziki eskertuko lizuekete-eta.Hiru munstroek poz-pozik entzun zituzten hitz haiek: zerbaitetarako baliagarri ziren! Hainbeste urteren ostean, beraiek uste baino gauza gehiago egiteko gauza zirela konturatu ziren eta ez zutela haurrak izutu edo gogaitu beharrik.Egun horretan bertan utzi zuten kartzela, iratzargailuen negozioa martxan jartzeko asmoarekin. Eta hiru mustroak ospetsu bihurtu ziren lotientzako zerbitzuekin. Eta pozik zeuden, gauza garrantzitsu batez jabetu zirelako: beti dagoelako egin dezakegun eta ezkutaturik dagoen zerbait.


JARDUERA: “Aldatu-Lo Egin”

Jolas-eremuan banatuko ditugu jokalariak. “Jokaldi” bakoitzean zein jokalari aldatu den “asmatzea” da jolasaren helburua. Karta batek “aldatu” jarriko du eta gainerakoek –jokalari adina karta- “lo egin” jarriko dute. Jolasa zuzentzen duenak banatuko dizkie kartak jokalariei. “Aldatu” karta jasotzen duenak zerbait aldatu beharko du bere gorputzean edo jantzietan (orrazkeraz aldatu, betaurrekoak ipini edo kendu, arroparen baten botoiak lotu edo askatu…). “Lo egin” kartak jasotzen dituztenek, begiak itxi edo aurpegia estali egin beharko dute txilibitua jo arte. Jolasa zuzentzen duenak astia emango dio egokitu zaionari aldaketa egin dezan, inork bere mugimen-duak antzeman edo entzun gabe. Eta txilibitua jotzen duenean, denek irekiko dituzte begiak, arretaz begiratuko diote elkarri eta aldaketa nork egin duen asmatzen saiatuko dira. Asmatzen duenak puntu bat irabaziko du eta asmatzen ez badute, aldaketa egin eta harrapatu ez dutenarentzat izango da puntua.

Azken hausnarketa: Adi ego behar dugu beti, inguruan gertatzen denaz eta agertzen zaizkigun zantzuez jabetzeko eta “jolastera” gonbidatzen ari diren jakiteko. Eta orain, Jesusek, Abendu aldia bizi eta Egube-rrietan bere etorrera prestatzeko dei egiten digu.

Quiero que escuches bien Tu debes saber que yo me iré Será muy lejos para volver Nos volveremos a encontrar Tarde o temprano así será

Te dejaré solo aquí todo lo que tu sabes de mí...

Búscame en un lugar Donde duermen las estrellas Donde el sol va a descansar Por eso búscame en un lugar Búscame cuando estés triste y no te quieras levantar No te quieras levantar...

Yo sé que todo fue muy fugaz De repente esta vida nos tuvo que separar Nos dimos tiempo, nos dimos fe Nos dimos tantas cosas que nos hicieron tanto bien

Te dejaré solo aquí todo lo que tu sabes de mí...


ABESTIA: “Búscame” (Diego Torres) - https://www.youtube.com/watch?v=1kT7KoqHdwY


Por eso búscame en un lugar Donde crecerán las flores Donde puedas ver el mar Por eso búscame en un lugar Donde se acuestan los dolores de ese amor que no se va De ese amor que no se va...

Viajando hacia el pasado pude recordar Las cosas que vivimos en mi van a quedar Estaré siempre a tu lado, para cuando estés mal Pendiente de tu vida y de todo lo demás


Por eso búscame en un lugar Donde crecerán las flores Donde puedas ver el mar Por eso búscame en un lugar Donde se acuestan los dolores de ese amor que no se va De ese amor que no se va...

Búscame en un lugar...

fdsfdsfsd

TÍTULO

Semana 1 | “Siempre Listos“2 Astea | “Beti Prest Parte Hartzeko“

OTOITZA: “Ez da erraza ausarta izatea”

Ez da erraza ausarta izatea, bakarrik gaudenean.Ez da erraza ausarta izatea, joera orokorraren aurka borrokatzen denean.Ez da erraza fedea bizitzea, laguntasunik ez badugu.Ez da erraza sinesten dugula esatea, besteek sinesten ez badute.Ez da erraza orduan ausarta izatea.Ausardia erakusteko unea da.Jainkoarengan konfiantza jarrita baizik ez dugu egingo.Jainkoak bakarrik sorrarazi dezake maitasuna.Benetakoak garenean onartzen ditugu desberdin izatearen ondorioak.

Jauna, lagun iezadazu Zeugan konfiantza izaten.Lagun iezadazu, fedean ausardia aurkitzen.Amen.

IPUINA: “Nasreddín eta arrautza” (Cristina Rodríguez Lomba)

Duela urte pilo bat, Nasreddin izeneko mutil argi batek arrautza bat hartu eta zapi zuri eta garbian bildu zuen eta hirira abiatu zen. Heltzeaz batera, jendez lepo zegoen plazara joan zen. Makina bat saltzaile ari zen oihuka, emakumeak era guztietako gauzak erostera bultzatu nahirik: barazki freskoak, kolore asko-tako oihalak, urruneko herrialdeetatik ekarritako lurrinak…Nasreddín erdi-erdian kokatu zen, denen bistan, eta ahots sendo eta idartsuarekin, oihuka hasi zen:– Jaun-andreok! Hurbil zaitezte! Parte har ezazue lehiaketa dibertigarri honetan!Berehala erakarri zuen jendearen arreta. Jendetza handia bildu zen Nasreddinen inguruan eta elkarri bultzaka ari ziren denak, lehen ilarara heldu nahirik. Nasreddinek zapiari oratzen zion eskua altxatu eta oihuka esan zuen:– Gauza bat iragarri behar dizuet! Zapi honetan bilduta dagoena zer den asmatzen duenak gordetzen duen gauza sekretua jasoko du saritzat. Tira, hiz egin, ez geratu isilik! Inguratutako gizon eta emakumeen harridura-aurpegiak biziki adierazgarriak ziren! Elkarri begiratzen zioten jakin-minez. Barruan zegoenak obalatua zirudien, baina estalita zegoenez, ezinezkoa zen seguru egotea. Nasreddinek, tutik ere ez zute-la esaten ikusita, jendea animatu nahi izan zuen.– Pista bat emango dizuet! Zapian dudan gauza hori jan egiten da, baina aldez aurretik oskola kendu egin behar zaio. A! Beste pista bat: oiloak ipini zuen atzo goizean.Erantzunak oso erraza ematen zuen, baina plazan isiltasuna hedatu zen. Gazteak bakarrik hitz egiten zuen ozen, denek entzuteko moduan.

– Zapiaren barruan dagoenaz beste zerbait jakiterik nahi? Ba, bi zatiz osoturik dagoela esango dizuet: gorringo horia eta biltzen duen zuringoa.Den-denei, baita hiru urte izango ez zituen eta bere amaren atzean ezkutatzen zen mutikoari ere, arrautza zela iruditzen zitzaien. Nabariegia zen! Baina orduan… Zer dela-eta ez zen inor esatera ausartzen? Ba, denek gauza bera pentsatzen zutelako: Hain erraza da galdera… Eta huts egiten badut? Eta, azkenean, arrautza ez bada eta barregarri geratzen banaiz denen aurrean? A zer nolako lotsa, hainbeste jenderen aurrean…!Nasreddinek berriro esan zien jakinez gero boz goraz esateko. Segundo batzuk utzi zituen, baina han bildu zirenek burua beheratu eta isilik jarraitu zuten. Gazteak, orduan, ozen hitz egin zuen berriz ere:– Ondo da! Oraintxe ikusiko duzue zein gauza misteriotsu dagoen zapian gordeta.Astiro-astiro eta kontu handiz, korapiloa askatu eta arrautza atera zuen. Altxatu egin zuen denek ikus zezaten. Bildutako guztiak hasi ziren marmarka, hasieratik zekitela arrautza zela aldamenekoari esaten. Nasreddinek hitza eskatu zuen keinu batez eta esan zien:– Lasai, mesedez! Zerbait esan behar dizuet!Berriz ere isiltasuna nagusitu zen plazan. Jendetzaren gainean jirabiraka hegan egiten ari ziren usoen urruma entzuten zen bakarrik. – Denok zenekiten zer zegoen barruan, bazenekiten erantzuna, baina inor ez da ezer esatera ausartu. Eta, badakizue zergatik? Zuon auzokide eta adiskideen artean huts egiteko beldur zinetelako. Ikasgai garrantzitsu hau ikasiko ahal zenuten: bizitzan arriskatu egin behar dugu, ausart jokatu, besteek pentsa dezaketena alde batera utziz. Eta, ondoren, Nasreddinek zapian bildu zuen berriz ere arrautza eta handik joan egin zen, jendea ikasgai horren inguruan hausnartzen utziz.Ondorioa: askotan, gauzen soluzioa dirudiena baino askoz errazagoa da, baina korapilatu egiten gara. Ausartak izan behar dogu, sinesten dugunaren alde egin, besteen kritikari beldurrik izan gabe. Zu zeu izan beti!

Semana 2 | “Siempre Listos a Participar“

JARDUERA: “Eskufutbola”

Bi talde egingo ditugu: batean zazpi lagun izango dira eta 11 bestean (edo antzerako proportzioan). “Eskufutbol” partida jolastean datza jarduera, hau da, taldeetako batek (11koak) futbol-arauen arabera jolastuko du eta besteak (7koak) eskubaloi-arauen arabera. Laster konturatuko dira ezinezkoa dela bi ban-datara jolastea; hau da, jolasean arau batzuk baizik ez dira onargarriak eta horiei esker denok joango gara norabide berean.Astirik izanez gero, taldekide kopuru bera duten bi talderekin jolastu daiteke futbolera edo eskubaloira, baina taldeetako batek jolas-arauak bete egingo ditu eta besteak nahi duena egin ahal izango du.

Azken hausnarketa: Ezin gara “araurik” gabe ibili; ezinbestekoak ditugu bidea erakutsiko digun lerro bat-zuk. Katolikoen kasuen, Jesusek erakusten dizkigu delako lerro horiek bere bizitzaren lekukotasunarekin. Zein jolas-arau jarraitu nahi dugun erabaki behar dugu eta talde osoak jolas berera jolastu behar dugu arau berekin.

Hoy me he “levantao” muy tempranitoEstaban cantando “macwey” y los gorrionesPor las calles brilla el solecitoY por mis piernas suben buenas vibracionesY le he pegado una patada a la tristezaHe cometido mil errores que olvideDame la mano niña tengo la certezaDe que va a pasarme algo bueno, va a pasarme algo grande...

Hoy va a ser un día grande,Hoy todo va a salirme bien,Tengo a la luna de mi parteY todo va a salirme bien,Hay energía positivaEn cada poro de mi piel,No se me quita la sonrisa,Estoy contento, bien, bien, bien, bien, bienHoy todo va a salirme bien, bien, bien, bien, bienHoy todo va a salirme bien, bien, bien, bien....Hoy todo va a salirme bien.

ABESTIA: “Hoy todo va a salirme bien” (El Arrebato) - https://www.youtube.com/watch?v=nXqwYWG9RDo

Semana 2 | “Siempre Listos a Participar“

Por la calle todos me saludanHasta lo arboles me aplauden cuando pasoAquellas dudas las tire a la papeleraLa buena suerte me ha “echao” por encima el bazoY aunque sigo como siempre sin un duroNo me hace falta un euro para sonreírDame la mano niña porque estoy seguroAy ay ay de que va a pasarme algo buenoVa a pasarme algo grande...

Le he pegado una patada a la tristezaNo necesito un euro para sonreírDame la mano niña que tengo la certezaAy ay ay de que va a pasarnos algo buenoY va a pasarnos algo grande.

Maria Jesusen ama,zure ondoan egon nahi dugu itxaronaldi honetan;badakigu, poztasun eta harriduraren erdian,une zailak bizi dituzuna eta zure ondoan egon nahi dugu.Geuk ere izaten ditugu une eskasak, erortzeak eta estropezuak, alferra eta gogorik eza,amorrua eta haserreak.Zeuk eman diezagukezu borrokatzen behar dugun indarra.Zuregandik hurbil gaudenean, Espirituarengandik hurbil gaudeeta zeuri ere laguntzen dizun bere indarra geuri ere iristen zaigu.Maria, zurekin eta zuretzat,Jesusen zain gaude eta horretarako borrokatzen dihardugu.

OTOITZA: “Zure ondoan”


IPUINA: “Paulo eta izurdea” (Eva María Rodríguez)

Paulo ur-parke batean bizi zen. Gurasoak izurdeekin ibiltzen ziren. Zoragarria zen uretako ugaztun dotore eta eder haiekin jarduten ikustea. Paulok orduak ematen zituen haiei begira. Eta, egun batean, berak ere putzuan izurdeekin igeri egingo zuela amesten zuen. Baina Paulok ez zekien igeri egiten. Gaixotasuna zuen hanketan eta zailtasun handiak zituen ibiltzeko ere.

Paulok hiru urte zituenean, izurdea jaiotzen ikusi zuen. Paulete deitu zuen. Paulo eta Paulete lagun minak egin ziren. Mutikoak jaten ematen zion izurdeari eta jostailuak botatzen zizkion uretara itzul zitzan. Paulori berarekin bainatzeko eskatzen saiatzen zen izurdea, baina Paulok beldur itzela zuen.

Egun batean, Pauloren aitak istripua izan zuen eta bi hankak hautsi zituen. Asteak eman zituen ospitalean eta, itzuli zenean, gurpil-aulkian mugitu beharra zuen.

- Ibiliko zara berriro, aita? –galdetu zion Paulok aitari.- Asko ahalegindu beharko dut, seme, baina igeltsuak kentzeaz batera, putzura bueltatuko naiz izurdeekin –erantzun zuen aitak.- Baina, nola liteke hori? Ezingo duzu igeri egin hankarik erabili gabe –esan zuen Paulok.- Hori ikusteko dago –erantzun zuren Pauloren aitak-. Gainera, ez zait laguntasunik falta izango. Izurdeek lagunduko didate.Ikusi zuen Paulok nola itzuli zen aita putzura izurdeekin. Sinestezina zen izurdeekin ikustea. Egun batean zera pentsatu zuen: “Aitak izurdeekin igeri egin badezake hankak erabili gabe, beharbada neuk ere egin dezaket”.


Paulete poz-pozik jarri zen Paulo bere gainean jarri eta putzua igeri eginez zeharkatzea erabaki zuenean. Baina hilabetea joan, hilabetea etorri eta Pauloren aita ez zebilen. Baina Paulok gero eta indar gehiago zuen hanketan eta, gaixotasuna izan arren, egunez egun gehiago eta hobeto zebilen.

Urteak igaro ziren Paulok aita ez zela gehiago ibiliko, bereak konponbiderik ez zuela jakin zuenerako.

- Bazenekien ez zinela gehiago ibiliko, aita –esan zion behin Paulok-. Zergatik sartu zenidan ziria? - Ez nizun ziririk sartu, seme. Igeltsuak kentzeaz batera putzura bueltatuko nintzela eta berriz ibili ahal izateko biziki ahalegindu behar izango nuela esan nizun. Zeu ere saia zintezkeela ikustea nahi nuen. Eta, ikusten duzu, arrazoi nuen, lortu duzulako.

Paulok ikuskizun txiki bat prestatu zuen Pauleterekin eta aitak ere parte hartzen zuen bertan. Ikusleen aldetik txalo gehien jaso zuen ikuskizunetako bat egin zuten elkarrekin.

Eta han jarraitzen dute orain, aitak, semeak eta izurdeak beraien mugak gainditu nahirik, duten onena ateraz eta emanez. Beharbada Paulo ez da inoiz besteak bezala ibiliko eta aita ez da inoiz gurpil-aulkitik altxatuko baina, zailtasunak zailtasun, aurrera egiten dute.

JARDUERA: “Borrokaren bidea”

Partaideak bi taldetan banatuko dira. Bi ilaratan kokatuko dira, bata bestearen parean, metro eta erdi inguruko tartearekin. Talde bakoitzak bere ‘gordelekua’ izango du, hasierako ilaratik bi metrotara, atzeal-dean. ‘Gordelekura’ iristea da talde bakoitzaren helburua eta, horretarako, garaipenak lortu behar ditu “borrokan”. Partaide bakoitza eskuineko hanka aurreratuta eta ezkerrekoa atzerago duela kokatuko da; belaunak tolestuta eta eskuineko eskua parean duen jokalariari emanda eta ezkerrekoa atzealdean. Txilibi-tua jotzeaz batera, aurkariaren eskuineko hanka mugiarazten saiatuko dira, eskuineko eskua askatu gabe eta ezkerrekoari atzean eutsiz. Bigarren lehiaren aurretik, garaile gehien duen taldeak aurrera pausua emango du bere ‘gordelekurantz’ eta galtzaileak atzera pausua, bere ‘gordelekutik’ urrunduz. ‘Borrokak’ egingo dira, taldeetako batek hel-burua lortu arte. Bikote bateko kideek elkarren hanka mugitzerik ez badute, tarte egoki baten ostean, lehia berdindutzat joko da.

Azken hausnarketa: Zailtasunen aurrean, ez dugu geldirik eta izuturik gelditu behar. Batez ere kristauok badakigu Jesus gertu dugula, egoera guztietan lagun egingo digula eta zailtasunak gainditzeko indarrak emango dizkigula.

Sí siembras una ilusión Y la riegas con tu amor

Y el agua de la constancia Brotará en ti una flor Y su aroma y su calor

Te arroparán cuando algo vaya mal.

Sí siembras un ideal En la tierra del quizás

Y lo abonas con el odio y la envidia Será imposible arrancar.

La maldad De tu alma si en ella echó raíz.

Y que mi luz te acompañe Pues la vida es un jardín

Donde lo bueno y lo malo Se confunden y es humano A veces no saber elegir.

ABESTIA: “La rosa de los vientos” (Mago de Oz) - http://www.bing.com/videos/search?q=LA+ROSA+DE+LOS+VIENOS+MAGO+DE+OZ&view=detail&mid=45C321205C78BF7472AA45C321205C78BF7472AA&FORM=VIRE


Y sí te sientes perdido Con tus ojos nos has de ver.

Hazlo con los de tu alma Y encontrarás la calma

Tu rosa de los vientos seré.

Sí siembras una amistad Con mimo plántala

Y abónala con paciencia Pódala con la verdad Y trasplántala con fe Pues necesita crecer

Sí te embriagas de pasión Y no enfrías tu corazón

Tartamudearán tus sentidos y quizás

Hablará sólo el calor y no la razón Es sabio contar hasta diez.

“Isiltasunaren fruitua, otoitza da.Otoitzaren fruitua, fedea da.Fedearen fruitua, maitasuna da.Maitasunaren fruitua, zerbitzua da.Zerbitzuaren fruitua, bakea da”.(Kalkutako Teresa)

“Jauna, lagun iezadazu otoitzean sinesteneta zerbitzua maitatzen, bakea eraiki ahal izateko”.

OTOITZA: “Fruituak”


IPUINA: “Hondatutako ispilua” (Pedro Pablo Sacristán)

Bazen behin mutiko argi eta aberats bat; ea denetik zuen eta, horregatik, gauza bitxi eta xelebreek erakartzen zuten bakarrik haren arreta. Horixe gertatu zitzaion antzinako ispilu zahar batekin eta gurasoak konbentzitu zituen agure misteriotsu bati eros ziezaioten. Etxera heldu eta bere burua ispiluan islatuta ikusi zuenean, bere aurpegia oso goibel zegoela antzeman zuen. Ispiluaren aurrean irribarre egiten eta keinuak egiten hasi zen, baina islak goibel jarraitzen zuen.Harriturik, gozokiak erostera joan eta poz-pozik itzuli zen, berriz ispiluaren aurrean jartzera, baina islak goibel zirauen. Era guztietako jostailu eta tramankuluak lortu zituen, baina, hala ere, goibel ikusten zuen bere burua ispiluan; ondorioz, desengainaturik, bertan behera utzi zuen bazter batean. “A zer nolako ispilu kaskarra! Lehen aldia da hondatutako ispilua ikusten dudana””.Arratsaldean bertan kalera atera zen jolasteko eta jostailu batzuk erosteko, baina parkerantz zihoala, triste eta negarrez ari zen mutiko batekin topo egin zuen. Negar-zotinka zegoen, bakarrik eta zer gertatzen zitzaion jakitera eta laguntzera hurbildu zen. Gurasoak galdu zituela kontatu zion txikiak eta elkarrekin bila aritu ziren. Negar eta negar ari zenez, mutikoak gozokiak erosi zizkion, lasai zedin eta, azkenean, luzaroan ibili eta gero, oso arduratuta, bila ari ziren txikiaren gurasoak aurkitu zituzten.Mutikoak txikia agurtu zuen eta parkerantz abiatu zen, baina berandu zela irudituta, buelta eman eta etxe-rako bidea hartu zuen, arratsalde osoa jolastu gabe, jostailu eta dirurik gabe igaro ondoren. Etxean zela, bere gelan, ispilua utzi zuen bazterretik zetorren distira antzeman zuen. Eta ispiluaren aurrean ipini eta pozaren pozez ikusi zuen bere burua, gela osoa argiz betez. Orduan ulertu zuen ispilu haren misterioa, jabearen benetako poztasuna islatzen zuen ispilu bakarra zelako.Eta egia zela konturatu zen, hau da, benetan zorioneko zela haur hari lagundu ziolako.Eta harrezkero, goizero ispiluari begiratu eta aparteko distira hori ikusten ez duenean, badaki zer egin behar duen berreskuratzeko.

fdsfdsfsd

TÍTULO

Semana 1 | “Siempre Listos“4 Astea | “Beti Prest Zerbitzatzeko“

JARDUERA: “Janzten lagunduko dizut”

Sei edo zortzi lagunez osaturiko taldeak egingo dira. Ilaran ipiniko dira, zirkulu handian eta denak erdira begira. Lehen ilarako lehenak altxatu eta zirkuluaren erdira joango dira.Zapia, zapatilak (bota edo zapa-tak), ordularia, jaka, galtzerdiak, eta ilaran eserita dauden kide adina gauza erantziko dituzte. Zirkuluaren erdian utziko dituzte gauzak eta ilararen azkenean eseriko dira. Ondoren, kideek janzki guztiak ipintzen “lagunduko” diote hitzik esan gabe. Banan-banan altxatuko dira, arropa-pilora jo, beraien lagunarena izan daitekeen janzkia hartu eta arineketan joango dira ipintzera. Delako janzki hori ondo badu, bigarrena altxatuko da eta gauza bera egingo du; berdin jokatuko du hirugarrenak, eta ondorengoek, delako kideak janzki guztiak soinean izan arte. Ez da nahitaezkoa bere janzkiak izatea, ondo ipinita izatea baizik (esate baterako jaka lotuta, zapatak lotuta…). Janzki bat ipint-zera joan eta ondo ez badatorkio, aldatu egin beharko du, bat ondo egokitu arte.

Azken hausnarketa: behar duenari laguntzeko prest egon behar dugu beti, hark eskatu arte zain egon gabe. Jesusek ahulenenganako eskaintza eta zerbitzuzko mezu hori ematen digu.

Cuando hablas de más, cuando dices no, cuando sos infiel, cuando nada das te vuelve.

Cuando haces llorar, cuando discutís, cuando te crees mejor que todos, vuelve.

Cuando haces la paz, cuando gracias das, cuando abrazas a un enfermo, siempre vuelve.

Cuando compartís, cuando sonreís, cuando das sin esperar, también te vuelve.

Vuelve todo vuelve.

Vuelve, todo lo que das la vida te devuelve, cuando haces el mal te vuelve, y si das amor también.


Cuando haces callar, cuando juzgas mal, cuando discriminas a un hermano. vuelve.

Cuando perdonas, cuando te arriesgas, cuando hasta tu corazón lo das. Te vuelve.

Todo lo que hagas siempre vuelve nada queda oculto todo vuelve.

ABESTIA: “Todo vuelve” (Axel)


Vuelve, todo lo que das la vida te devuelve, cuando haces el mal te vuelve y si das amor también.



Jesus jauna,Erakus ezaiguzu bihotz zabal izatenmerezi duzun bezala zu serbitzen;neurririk gabe ematen, zaurien axolik gabe borrokatzen;atsedenik hartu gabe lan egiten,zure nahia egiten dugula jakiteak ematen duen saria bakarrik itxaroten.

1 Astea | “Beti Prest”

OTOITZA: “Beti prest”

IPUINA: “Taldea aukeratu” (Alejandro Dolinaren ipuin baten moldaketa)

Lagun batzuk partida bat jokatzeko biltzen diren bakoitzean, zeremonia interesgarri bezain zirraragarria egiten da: bi taldeen osaketa erabaki.Normalean, bi jokalarik lehiatzen dute elkarren aurka zozketa edo antzerako batean eta, ondoren, txan-daka, bakoitzak bere taldekideak aukeratzen ditu, bi taldeak osatu arte.Sendoenak aukeratzen dituzte lehenengo eta ahulenak azkenerako geratzen dira.Hautagaiek egoera bitxia bizi dute eta zenbateraino onartzen ala baztertzen duten jakingo du delako hautaketa horretan. Manuel Mandebi gehienetan tokatzen zitzaion aukeratzea eta bere aukeratuak beti ez zirela sendoenak edo onenak konturatu zen. Era askotako kideak aukeratzera bultzatzen zuen irizpide tekniko misteriotsua zerabilela pentsatu zuen. Baina egun batean, ulertu zuen bere jokaera: aukeratzen zituenak bere adiski-deak ziren, bihotzetik hurbilen zituen kideak, beraien gaitasunak kontuan hartu gabe. Irizpide sentimentala ematen du, baina benetan estrategikoa da, hobeto jokatzen delako adiskideekin.Adiskideez osaturiko taldea, elkar maite eta errespetatzen dabenez osaturiko taldea, garaiezina izan dai-teke eta, horrela ez bada, porrota ere hobeto bizi daiteke pertsona maiteen artean.

Hausnarketa: Maite ditugunekin jolastean pentsatu behar dugu eta ez onenentzat ditugunekin jolastean, biderik onenak ez direlako gauzak errazen jartzen dizkizutenak.

Bakarkako jolasa –barrualdea/kanpoaldea +30 minutu.Helburua: jolasteko beldurrik ez izan.Lagungarriak: kaikuak, hainbat gauza testura koipetsu eta bitxiarekin, estaltzeko oihalak eta trapu zaharrak edo eskuzapi txikiak garbitzeko.Garapena: Mahai baten gainean kaiku batzuk ipini gauza higuingarriekin beteta (arrautza, gelatina, fruta-mamia, bustitako belakia, haurren papila, jogurta, jarabea…).Banan-banan, jokalari guztiek sartuko dute eskua trapuaren azpian eta gauza koipetsu hura ukituko dute. Jokalari batek higuinduta oihu egiten badu, kanpoan geratuko da.Denek amaitzen dutenean, kaiku bakoitzean zer zegoen asmatu behar dute eta gauza gehien asmatzen dituenak irabaziko du.

Azken hausnarketa: beldur gabe bizi behar dugu gure fedea eta beldur gabe aitortu behar dugu fededun garela.

1 Astea | “Beti Prest”

JARDUERA: Beldurrik gabe jolastera!

ABESTIA: “Tranquilo majete” (Celtas Cortos) - https://youtu.be/JK8ZPtUASr8

Si en la tierra de los croatasa hostia limpia esta el mogollónSi en Somalia mueren como ratas como ves en televisión Si en España el aumento del paroya va por el tercer millón Y si el campo se va a la mierda y el poder huele a corrupción Tranquilo, no te pongas nervioso, tranquiloTranquilo majete en tu sillón Tranquilo majete en tu sillón Si hoy el SIDA es un primo hermano que hace muy dudoso el amor Si la mili acaba con todos y es delito la insumisión Si en Latinoamérica matan a los indios sin compasión Si Amazonas estira la pata y si aumenta la polución

Tranquilo, no te pongas nervioso, tranquiloTranquilo majete en tu sillón Tranquilo majete en tu sillón Si estudiar vale para poco al buscar tu colocaciónSi los bares los cierran pronto por que hay que ser Euro P-2 si para alquilar una casatienes que empeñar un riñón Si no hay parques ni carril bici y solo hay contaminación Tranquilo, no te pongas nervioso, tranquiloTranquilo majete en tu sillón (x2)Tranquilo, no te pongas nervioso, tranquiloTranquilo majete en tu sillón (x2)Tranquilo, no te pongas nervioso, tranquiloTranquilo majete en tu sillón (x3)

fdsfdsfsd



2 Astea | “Beti Prest Parte Hartzeko”

OTOITZA: “Eman, Jainko”

Ene Jainkoa, eman alda ezin ditzakedan gauzak onartzeko lasaitasuna;ausardia alda ditzakedan gauzak aldatzeko,eta jakituria, desberdintasuna aitortzeko.Bakoitzean egun bat biziz; bakoitzean une batez gozatuz;zailtasunak bakerako bide bezala onartuz;Berak bezala mundu bekatari hau dan bezala onartuz, ez nik edukiko nukeen bezala;nik bere borondateari men egin ezkero Berak gauza guztiak ondo egingo dituela sinetsita;nik bidezko zoriona izan dezadala bizitza honetan, eta zoriontasun betea Berarekin betirako hurrengoan.

IPUINA: “Zerbait berezia partidurako”

Bazen behin ospe handiko futbol partidua jolasteko hitzordua egin zuen lagun talde bat. Lagun bakoit-zak, partidu ofizial guztietan agertzen diren osagai garrantzitsuetako bat eramango zuela erabaki zuten. Beraz, batek txilibitua eraman zuen, besteak baloia, besteak atea, besteak atezainaren eskularruak, kor-nerreko banderatxoak… Baina partiduari hasiera eman aurretik, eztabaida txiki bat izan zuten taldeak aukeratzerakoan eta gauzarik garrantzitsuena eraman zuenak aukeratuko zuela pentsatu zuten. Horretan be ados jartzen ez zirenez, gauza guztiekin jolasten hastea izango zela egokiena pentsatu zuten eta jokoan aurrera egin ahala, ekarri zituzten gauzak banan-banan alde batera uztea, delako gauza hori gabe jolastea posible zen ala ez ikusteko. Hasi zen, ba, partidua eta, hasteko, txilibitua utzi zuten kan-poan; eta epaile lanetan ari zenak oihuka jarraitu zuten. Gero, eskularrurik gabe utzi zituzten atezainak eta haiekin bezain ondo egiten zituzten geldiketak. Ez zuten aldaketa handirik sumatu ez zelaiaren mugak zehazten zituzten banderatxoak kendu zituztenean ezta ateen ordez zakarrontziak jarri zituztenean… Ho-rrela jarraitu zuten, gauzak kentzen, baloiaren ordez poto bati ostikadak emateraino… Eta jokoa ez zen eten…Jolasten ari ziren bitartean, gizon bat eta bere semea igaro ziren inguru hartatik, eta era bitxi hartan jokat-zen ikusirik, hauxe esan zion semeari:-“Begira, seme: ikasi horiengandik; ez dute ezer eta futbolean jolasteko gauza dira, ikasteko eta hobetze-ko aukerarik izango ez duten arren horrela jokatuta”.Gizonak esandakoa entzun egin zuten mutiko haiek eta konturatu ziren beraien harrokeria eta egoismoaz. Arrazoi horregatik, partidu penagarria jokatzen ari zirela eta apenas dibertitzen zirela ikusi zuten. Beraz, une horretan, beraien norberekeriak alde batera utzirik, berehala jarri ziren ados partidua berriz ere ha-sieratik jokatzeko, oraingoan osagai guztiak erabiliz. Eta, benetan, partidu ikaragarria izan zen, inork ez zuelako neurtu nork jokatzen zuen ondo ala gaizki, eta benetan axola zitzaiena ondo pasatzea eta JOLASTEA izan zelako. Hausnarketa: Harrokeriak eta norberekeriak eraginda, alde batera utzi zituzten beraiek ipinitako arauak.

Taldeka jolasteko (2 talde) – kanpoaldean 30 minututik gora.

Muga berdinak dituzten bi zelai prestatu; bakoitzaren barrualdean, zirkulu handia markatu. Zirkulu horrek irudikatuko du talde bakoitzaren gotorlekua eta han kokatuko dira altxorrak.Bakoitzak bere aberastasunak zaindu eta etsaiarenak harrapatu behar ditu. Horretarako bizi-sistema hit-zartuko da:Inork ezin du minututik gora iraun gotorlekuaren barruan.Inor ezin da kanporatu gotorlekuen barruan. Bakarrik eremu horretatik kanpo egin daiteke harrapaketa. Aldi bakoitzean altxor bakarra hartu daiteke.Altxorra daraman jokalariari eraso egin ahal zaio alde batetik bestera daramanean ere.Jolasaren amaieran bere gotorlekuan altxor gehiago duen taldeak irabaziko du jokoa.

Azken hausnarketa: jokoan, bizitzan edo fedearen bizipenean, ‘joko-arauak’ ezagutzea eta betetzea funtsezkoa da bizipenaren koherentzia eta benetakotasunerako.


JARDUERA: “Erasoa gotorlekuari”

ABESTIA: “Tiempos” (180 grados) - https://youtu.be/l0Ek_h4w34s

Tiempo de reír, tiempo de llorarTiempo de triunfar y de fracasarTiempo de quererte y que te quieranDe quedarte dentro o de venirte fuera.Tiempo de subir a las alturasTiempo de buscar en la basuraTiempo de morir, tiempo de matarTiempo de agarrar tiempo de solarDe volver atrás, convertirse en salDe apretar los dientes, de mirar atrásDe volverse fuerte, de gritar al marDe vaciar las manos, de ganarse el panTiempo de morder, tiempo de soltarTiempo de plantar, tiempo de arrasarTiempo de aguantar, tiempo de explotarTiempo de guardar, tiempo de tirar.Tiempo de arrancar, tiempo de plantarTiempo de rasgar, tiempo de curarTiempo de rezar y de blasfemar


Tiempo de gritar, tiempo de callar.Tiempo de comer, tiempo de ayunarTiempo de partir y de regresarTiempo de abrasar y de congelarTiempo de engañar y decir verdad.De mirar al suelo, tiempo de escucharDe tocar el cielo, tiempo de opinarTiempo de ser niño, y de ser mayorTiempo para ti, tiempo de los dos. De volver atrás, convertirse en salDe apretar los dientes, de mirar atrásDe volverse fuerte, de gritar al marDe vaciar las manos, de ganarse el pan.Tiempo de morder, tiempo de soltarTiempo de plantar, tiempo de arrasarTiempo de aguantar, tiempo de explotarTiempo de guardar, tiempo de tirar.De tocar el cielo al decir te quieroDe ser nieto, hijo, padre o abueloDe vivir borracho, de volverse abstemioDe soltar amarras o de echar el freno.Tiempo para mí y para los demásY si soy ladrón pude ser legalTiempo de saltar tiempo de pararTiempo de cantar tiempo de buscar.Tiempo, tiempo, tiempo mucho tiempo másCada cual sabrá en que tiempo estáTiempo de actuar tiempo de observarEn el tiempo está toda la verdad.

fdsfdsfsd



Jauna, ez dut bidean aurkitutako lore zimelikbertan beheta utzi nahi,ez dut gaixoa, triste dagoena, bakarrik sentitzen denabertan behera utzi nahi.Jauna, eman indarra, borrokatzeari ez uzteagatikbesteen konfiantza erakarri dezadan.

OTOITZA: “Ez dut bertan behera utzi nahi”

3 Astea | “Beti Prest Borrokatzeko”

IPUINA: “Jarraitu igeri egiten”

Unerik zailenetan, itxaropena da galdu behar ez dugun gauza bakarra.Helburu bati begira bihotza jartzen baduzu, ahaleginak ez zaizkizu zail irudituko. Behin gertatu zen, bi igel txiki paseatzera atera zirela. Sarritan egiten zutenez, beraien urmaelaren inguruko zelaietan saltoka ibiltzen ziren. Baina egun batean, ezusteko galanta gertatu zen: ohikoa baino jauzi ez luzeagoaren ez laburragoaren ostean, behizain batek ukuilutik hurbil ahaztuta utzi zuen eta oraindik esne ugari zuen balde metalikora jausi ziren.Hasieran, igelek ez zuten ulertzen zer gertatu zitzaien eta egoera dibertigarritzat ere jo zuten. Baina laster ikusi zuten egoera hura tranpa bihur zitekeela beraientzat: baldetik ateratzeko eginahalak eginda ere, hor-ma metalikoak leunegiak ziren eta ertza altuegi zegoen. Ondorioz, gauza bakarra egin zezaketen: eten gabe igeri egin, esnetan ez itotzeko. Denborak aurrera egin ahala, gero eta nekatuago zeuden. “Konturatu zara inoiz ez garela hemendik ate-rako? –esan zion igel nagusiak gazteari-. Gure hankek ez dute luzaro jasango eta susmoa dut hemendik ez garela inoiz aterako, hementxe hilgo garela uste dut”.“Ez dio axola –esan zuen igel gazteak-. Igeri egitea baizik ez zaigu geratzen. Igeri egin eta ez aieneka ibili. Gorde indarrak”. Eta igel txiki haiek eten gabe, atseden hartu gabe igeri egiten jarraitu zuten. Ordu batzuen buruan, igel nagusia kexatu egin zen berriz ere: “Ez gara inoiz hemendik aterako, hauxe izango da gure azkena. Min dut hanketan eta ea ezin dut igeri egiten jarraitu. Benetan, hauxe da gure azkena”. Eta igel gazteak erant-zun zion: “Isildu eta igeri egin; ez galdu itxaropenik. Besterik gabe, izan konfiantza eta jarraitu borrokan”.Eta horrela jarraitu zuten, eten gabe igeri egiten; baina denborak aurrera egin ahala, indarrak gero eta urriagoak ziren, eten gabe ari zirelako bueltak ematen, bata bestearen atzetik, hanken mugimenduan eta burua esnetatik kanpo edukitzean arreta jarriz.“Ezin dut gehiago –kexatu zen beste behin ere igel nagusia-. Benetan diotsut gehiago ezin dudala. Dagoeneko ez dakit mugitzen ditudan ala ez. Ez dut ondo ikusten eta ez dakit norantz mugitzen naizen. Dagoeneko ez dakit ezer”. “Jarraitu igeri egiten –esan zion beste behin igel txikiak-. Ez du axola nola sentitzen zaren, ez pentsatu ere egin horretan. Jarraitu aurrera, jarraitu!”.Azken indarrak egin zituzten eta eten gabe igeri egiten jarraitu zuten. Baina gutxi iraun zuten, igel nagu-siak ahaleginari utzi eta ia arnasarik gabe xuxurlatu zuelako:

“Alferrik da. Ez du zentzurik borrokatzen jarraitzeak. Ez dut ulertzen zertan ari garen zergatik jarraitu behar dudan igeri egiten. Ezingo dugu inoiz ihes egin”.“Igeri egin, igeri egin! Jarraitu igeri egiten!”.Eta atera zituzten indarrak nonbaitetik igeri egiten jarraitzeko beste une batez… baina igel nagusia, akitu-ta, itota hil zen handik gutxira. Gazteak ere izan zuen borroka bertan behera uzteko, amore emateko eta sufrikario hari amaiera emateko tentazioa, baina igeri egiten jarraitu zuen bere buruari esanez: “Igeri egin, igeri egin. Beste apur bat gehiago, apur bat gehiago bakarrik. Jarraitu igeri egiten. Igeri egin! Igeri egin!”.Baina minutuak joan, minutuak etorri, igela gero eta ahulago zegoen. Min zuen hanketan; gorputz osoa minduta zuen, baina eten gabe igeri egiten jarraitu zuen, eten gabe mugituz bere hanka txikiak.Eta bat-batean, gauza harrigarri bat gertatu zen. Bere hanken azpian, esnea baino lodiagoa zen zerbait antzeman zuen eta indar apurrak bildu, ore hartan hankak ipini eta jauzi egin zuen, baldearen ertza gain-ditu eta zelai segurura jausteko.Bere hanken eten gabeko mugimenduarekin esnea gurin bihurtzen hasi zen! Eta gurinaren sendotasunak jauzi egiteko euste-puntua eman zion.Etsi gabe ahalegindu zelako eta neke zentzugabekerian jausi ez zelako, egoera ikaragarria askapene-rako aukera bihurtzeko gauza izan zen.

Semana 3 | “Siempre Listos a Luchar”

JARDUERA: Itsu, herren eta mutuTaldeko jarduera – barrualdean edo kanpoaldean – 60 minututik gora.Helburua: zailtasunak gainditzeari buruz hausnartu.Lagungarriak: kartulinak, itsasgarriak, koloreak, sokak… gainerakoak partaideek beraiek pentsa ditzatela.

Garapena: sei lagunez osaturiko taldeak egin; talde bakoitzak erabakiko du zer izan: itsua, mutua, beso-motza, herrena, gorra ala normala. Egitekoak jarri taldeari eta beraiek erabaki dezatela nork egingo duen gauza bakoitza. Asti nahiko eman:-50 metrotako ibilbidea egin-kutxa egin-oparia (lorea, gozokia, e.a.) lortu-abestia asmatu eta kantatu-zerbait marraztu-eraikuntza edo ph egin

Azken hausnarketa:

Nola sentitu naiz ‘egitekoa’ garatzean?Nola ikusi dugu geure burua?‘Egitekoa’ ala giza harremana nagusitu zen?Nori utzi nion ‘izaten’ eta nork utzi zidan ‘izaten’?Zer ikasi dugu?

Hallé una flor,Un día en el camino.Que apareció marchita y deshojada,Ya casi pálida, ahogada en un suspiro.Me la llevé a mi jardín para cuidarla.Aquella flor de pétalos dormidos,A la que cuido hoy con toda el alma.Recuperó el color que había perdido,Porque encontró un cuidador que la regara.Le fui poniendo un poquito de amor,La fui abrigando en mi alma,Y en el invierno le daba calor,Para que no se dañara.De aquella flor hoy el dueño soy yo,Y he prometido cuidarla.Para que nadie le robe el color,Para que nunca se vaya.De aquella flor surgieron tantas cosas,Nació el amor que un día se había perdido,Y con la luz del sol se fue la sombra,Y con la sombra la distancia y el olvido.Le fui poniendo un poquito de amor,La fui abrigando en mi alma,Y en el invierno le daba calor,Para que no se dañara.De aquella flor hoy el dueño soy yo,Y he prometido cuidarla.Para que siempre este cerca de mí,Para que nunca se vayaPara que nunca se vayaPara que nunca se vayaPara que nunca se vayaPara que nunca se vayaLe fui brindado cariño un poquito de amorPara que nunca se vayaY en el invierno llenó mi jardín de colorPara que nunca se vayaAy! Cuando la vi, me enamoré y me la llevé, me la llevé

Semana 3 | “Siempre Listos a Luchar”

ABESTIA: “Flor pálida” (Marc Anthony) - https://youtu.be/3VmoZrxXbmg

fdsfdsfsd


ACTIVIDAD: “Yo te ayudo a vestirte”OTOITZA: “Argia zara”

Jesus, gure bizitzak eta mundua argitu dituen argia zara.Gainera, geu ere munduaren argi izateko dioskuzu.Horregatik, bakearen argia jasoz,gure gizartean bakearen ereile izatekokonpromisoa hartu nahi dugu. Amen.

4 Astea | “Beti Prest Zerbitzatzeko”

IPUINA: “Bakearen etorrera”

Bazen behin mendien artean galduta zegoen herria. Bertako herritarrek oso gaizki hartzen zuten elkar eta oldarkorrak ziren beraien artean. Beri ari ziren elkarri irainka, edozer gauzarengatik eztabaidan jarduten zuten eta etengabeko borroka, gatazka eta indarkeriatan murgilduta bizi ziren.Leku hartako haurrek txikitatik ikasten zuten borrokatzen, maiz ikusten zituztelako nagusien arteko borrokak:-Ez duzu ezertarako balio!-Eta zu pailazo bat zara!-Hala, joan zaitez pikutara, memelo hori!Hitz hauek eta antzerako beste asko esaten zizkioten elkarri herri hartako auzotarrek. Egun batean, Alber-toren lehengusina zen Paz heldu zen herrira udako oporrak pasatzera. Albertok ilusio handia zuen lehen-gusina adiskideei aurkezteko, baina ez zekien nola erantzungo zuen neskak herri hartako jendeak zein gaizki hitz egiten zuen ikusita. Dena dela, Albertok arriskatu beharra zuen eta partidua jolasten ari ziren eskolako futbol-zelaira eraman zuen. -Kaixo, mutilok! Zertan zaudete?– Kaixo, txepel hori, partiduari ekitekotan gaude. – Hau Paz da, nire lehengusina. Jolas dezake?– Jokatzen badaki, jakina jolas dezakeena. Atsegin duzu kirola? – Bai, txikitatik egiten dut karate. Gerriko beltza naiz; baina gustuko dut futbolera eta beste kirol batzue-tara jolastea ere.Asko harritu ziren hitzok entzutean eta neska errespetatu eta onartu egin behar zutela pentsatu zuten. Par-tidua hasi eta dena ohiko bidetik zihoan: irainak, oihuak, ostikadak, elkarri txistua botatzea, bultzadak… baina inork ez zion tutik ere esaten Paz itsusiari.Halako batean, baloia Pazen oinetara iritsi zen eta honek bere karateka hanka sendoen indar guztiaz jaurti zuen baloia. Egundoko altuera hartu zuen baloiak eta pareko etxeko teilatura erori eta, zoritxarrez, zulatu egin zen.Sutan jarri ziran mutilak eta neska iraintzen hasi ziren eta beraien buru txikietatik atera zitezkeen hitzik zikinen eta beldurgarrienak esaten. Baina Pazek ez zuen ezer esan; mugitu ere ez zen egin; kasu zipitzik ere ez zien egin, isilik geratu zen, adi-adi begiratuz, aurpegi lasaiaz. Mutilak zer egiten ari ziren konturatu zirenean, ihesi atera ziren beldurturik, neska bere buruaren defentsan aterako zelakoan. Pazek ez zuen aurpegiera aldatu, geldirik geratu zen, nola ihes egiten zuten ikusirik.

Arratsaldez, Paz etxean zela, atea jo zuten. Ireki zuen eta egundoko ezustekoa izan zuen! Alberto lehen-gusua eta talde osoa zituen aurrez aurre: – Kaixo, Paz! – Kaixo, mutilak! Zein ezusteko atsegina! Nola zaudete? – Begira, barka eske gatoz, gaur goizeko partiduan zurekin ez gara-eta ongo portatu. – A! Hori da guztia? Ez du garrantzirik; niregatik lehen bezain adiskide izaten jarrai dezakegu.Adiskidetzea ospatzeko, goizean etendako partiduari jarraipena eman zioten. Futbol-zelairako bidean, mutiletako batek zera galdetu zion Pazi: – Egin diezazuket buruan bueltaka darabidan galdera bat? – Bai, jakina, galdetu nahi duzuna. – Badakigu zeure burua defendatzeko gauza zarena; hala ere, ez zenuen ezer egin gauzaizugarri haiek esan genizkizunean.Beste galdera bat eginez erantzun zion neskak: – Nik oparia ekarri eta onartzen ez baduzu, norentzat da opari hori? – Zeurea da, Paz, ez dut onartu-eta –esan zuen mutilak. – Gauza bera gertatzen da irainekin: onartzen ez badituzu, jaramonik egiten ez badiezu, ez dira zuret-zat, esaten dituenarentzat baizik.


JARDUERA: “Ispilua”Bakarka jolasteko – barrualdean/kanpoaldean 10 minututik gora.Helburua: Gizakia Jainkoaren kreaziorik bereziena dela ikusi.Lagungarriak: zapata-kaxa eta ispilua.

Garapena: zapata-kaxa eraman taldera. Barruan, kreaziorik bereziena dagoela esan.Kaxaren barruan zer dagoen ikusi nahi izango dute guztiek. Bazuk saia daitezke zer den asmatzen. Arduradunak, bakarka, barruan zer dagoen ikusteko esango die, denek ikusi arte ezin dutela ezer esan ohartarazteaz batera.

Azken hausnarketa: Gutako bakoitza garela egintzarik bereziena azalduko zaie eta aukeratuak garela berri ona iragartzeko. Jainkoak bere eskuez egin gintuen eta beretzat bereziak gara.

Dale de beber a los que tienen sed Dale pan a los que lloran por comerComparte tu tiempo, lo que tienes y tu feSe un buen ser humano Y lo que hagas hazlo bien Dale a los enfermos esperanza y paz Dale apoyo a los que están sin libertadLleva compañía al que vive en soledad Llévale consuelo al que ha perdido un familiarEs el privilegio de dar Es sentirse realizado Caminar con Dios al lado Es el privilegio de dar Es la esencia de la vida La mayor alegría Dar de lo que tienes Sin buscar compensación Lo que hagas que te lo pague DiosDale a tu enemigo reconciliación Dale a todo el que te ofenda tu perdónDale a tu pareja sin medida el corazónDa y también recibe el regalo del amor


ABESTIA: “El privilegio de dar” (Axel) - https://youtu.be/sDHJqzzco7M

Es el privilegio de dar Es sentirse realizado Caminar con Dios al lado Es el privilegio de dar Es la esencia de la vida La mayor alegría Dar de lo que tienes Sin buscar compensación Y siempre dale a todos tu risa Dale a todo el que pida Y da gracias si haz dado a los necesitadosEs el privilegio de dar Es sentirse realizado Caminar con Dios al lado Es el privilegio de dar Es la esencia de la vida La mayor alegría Dar de lo que tienes Sin buscar compensación Lo que hagas que te lo pague DiosQue te lo pague Dios.

Astea 1 | “Beti Prest”

OTOITZA: “Eskerrik asko, Aita”

Eskerrik asko, Aita,zure Seme Jesukristorengatik.Eskerrik asko,orain, Abendu aldian,gure artera datorrelako,poza, bakea, maitasuna eta itxaropena ereitera.Irakatsi bere etorrerarako prestatzen,“jolastu” egin nahi dugu Abendu aldian,irakatsi egiten:“zeure txanda” da esaten diguzueta guk “txanda hori ondo bete nahi dugu”.Irakatsi Jesus gure ingurukoengan ikusten,irakatsi zure bake eta maitasunezko mezua eramaten,bereziki behartsuei eramaten,zure poztasuna, bizia edo itxaropena behar dutenei eramaten.

IPUINA: “Lehen partidua”Mutil bat bere aitarekin bizi zen; hartu-eman bikaina zuten, oso berezia. Gaztea bere ikastetxeko futbol-taldeko kidea zen. Normalean ez zuen jokatzen baina aita beti izaten zen harmailetan partiduz partidu konpainia egiten.

Bera zen gelako txikiena. Dena dela, biharren hezkuntzan hasi zenean, ikastetxeko futbol-taldean parte hartzeko nahia erakutsi zuen. Aitak argibideak ematen zizkion eta, nahi ez bazuen ez zela derrigorrezkoa futbolera jolastea azaltzen zion… Baina semeak futbola maite zuen, entrenamendu guztietara joaten zen eta baita partiduetara ere. Onena emateko prest zegoen eta zorionekoa zen konpromiso harekin!

Bigarren hezkuntzan zegoenean, ‘aulki-berotzaile’ esaten zioten, beti eserita egoten zelako. Aitak adore ematen zion, seme batek izan dezakeen bultzada eta babesik handienarekin.

Unibertsitatera joan zenean, futbol-taldean sartzen saiatu zen; inork ez zuen uste lortuko zuenik, baina, denen usteen gainetik, sartu egin zen. Entrenatzaileak berak jakinarazi zion, ariketa bakoitzean gorputz eta arima ematen zuelako onartu zuela aitortuz, jarrera horrek adore handia kutsatzen zielako gainerako taldekideei.

Berriak bihotza pozez bete zion eta hurbilen zuen telefonoa hartu eta aitari hots egin zion eta honek bat egin zuen semearen emozioarekin. Denboraldiz denboraldi, unibertsitateko jokoetarako sarrera guztiak bidaltzen zizkion.



fdsfdsfsd


Atleta gazte hura saiatua zen, inoiz ez zuen hutsik egin eta entrenamendu eta partidu guztietara joan zen unibertsitatean iraun zuen bitartean. Hala ere, inoiz ez zuen partidu bakar batean parte hartzeko aukerarik izan.

Denboraldiaren amaiera inguruan, kanporaketetako lehen jokoa hasi baino minutu batzuk aurretik, entre-natzaileak telegrama eman zion. Gazteak hartu, irakurri eta, isilik, gorde egin zuen. Arnasa sakon hartu eta dardarka esan zion entrenatzaileari:

- “Nire aita goizean hil da. Gaurko jokora ez joateko baimena ematen didazu?”.

Entrenatzaileak besarkatu eta esan zion:

- “Hartu jai aste osoa, seme, eta ez etorri, gero, larunbatean ere!”.

Iritsi zen larunbata eta jokoa ez zihoan ondoegi; gaztea aldageletara sartu zen, isil-isilik uniformea jantzi zuen eta lasterka joan zen bere entrenatzaile eta taldekideengana. Hauek harrituta eta hunkituta zeuden beraien taldekide borrokalari hura bueltan ikustean.

- “Entrenatzaile jauna, mesedez, utz iezadazu jokatzen… Gaur jokatu egin behar dut” –erregutu zion gaz-teak-. Entrenatzaileak entzungor egin zion; ezin zuen jokalaririk eskasena zelairatu kanporaketen bukaeran. Baina hainbeste saiatu eta tematu zen gaztea non, azkenean, pena sentitu eta ateratzea erabaki zuen:

- “Ederto, mutil, sar zaitezke. Zelai osoa zeurea da!”.

Handik minutu batzuetara, entrenatzailea, taldea eta ikusleak begien bistan zutena sinetsi ezinik zeuden. Inoiz jokoan parte hartu ez zuen mutil txiki ezezagun hura dena bikain egiten ari zen. Ezin zuten geldiarazi zelaian, izarrik distiratsuenaren pare egiten zuen lasterka zelaian. Taldea golak sartzen hasi zen eta jokoa berdintzea lortu zuen. Azken segundoetan, mutilak pasea moztu, zelai osoa zeharkatu eta gola sartu zuen.

Harmailetan bildutako jendea oihuka ari zen emozioaren emozioaz eta taldekideek lepoan hartu eta ze-laiari bira eman zioten. Azkenean, dena bukatu zenean, entrenatzaileak bazter batean eserita eta isilik ikusi zuen mutila. Hurbildu eta esan zion:

- “Mutil, sinetsi ezinik nago, primeran egon zara”… Esan: nola lortu duzu?”.

Gazteak, entrenatzaileari begiratu eta esan zion:

- “Badakizu aita hil zaidala… baina, bazenekien itsua zela?”. Gaztea, isildu eta irribarre egiten saiatu zen. “Aita nire joko guztietara joaten zen, baina gaurkoa izango zen jolasten ikusiko ninduen lehen al-dia… eta jokatzeko gauza nintzela erakutsi nahi nion”.



fdsfdsfsd


No sé si soñaba, No sé si dormía,

y la voz de un ángel dijo que te diga celebra la vida

Piensa libremente, ayuda a la gente,

y por lo que quieras lucha y sé paciente.

ABESTIA: “Celebra la vida” (Axel) - https://youtu.be/8XSw1Q6jBoI

JARDUERA: “Txalo- xakea”

Pertsona guztiak bi taldetan banatzen ditugu eta xakearen piezen izena ematen zaizkie. Erregea, alfila, zaldia, dorrea eta peoia.

Talde batekoek besoa luzatzen dute esku azpia gorantz utziz eta beste taldeko pertsona bat hurbiltzen da eta eskuan txalo bat ematen dio erabakitzen duen pertsonari. Hau korrika ihes egin behar du txaloa eman dion pertsona ez harrapatzeko, baina zein xake pieza eman dion kontuan izanda pertsona bakarra, batzuk edo guztiak aterako dira harrapatzera. Eskua PEOI bat ukitzen badio, bera bakarrik aterako da. DORRE batek eskua ukitzen badio, dorreak aterako dira. ZALDI batek ukitzen badio, zaldi guztiak aterako dira. ALFILA ukitzen badio alfil guztiak aterako dira. ERREGE batek ukitzen badio guztiak aterako dira.

Ateratzerakoan txaloa eman duena harrapatzen badute, hau kanporatuta egongo da, bestela bere bila atera direnak izango dira kanporatuak. Adibidez: Zaldi bati txaloa ematen badiote, zaldiak atera be-har dira, txaloa eman duena harrapatzen badute hau kanporatuta geratuko da , bestela zaldiak izango dira kaleratuak. Erregea edo erregina izango balitz eta harrapatzen ez badute taldea atera denez talde guztia galduko luke.

Lleva poca carga a nada te aferres

porque en éste mundo, nada es para siempre.

Búscate una estrella que sea tu guía, no hieras a nadie reparte alegría.

Celebra la vida, celebra la vida, que nada se guarda que todo te brinda.

Celebra la vida, celebra la vida, segundo a segundo y todos los días.

Y si alguien te engaña al decir “Te Quiero”,

pon más leña al fuego y empieza de nuevo. No dejes que caigan

tus sueños al suelo que mientras más amas más cerca está el cielo.

Grita contra el odio contra la mentira,

que la guerra es muerte,y la paz es vida.

Celebra la vida, celebra la vida, que nada se guarda que todo te brinda.

Celebra la vida, celebra la vida, segundo a segundo...


OTOITZA: “Erakutsi, Jauna, zure aginduak”

Erakutsi, Jauna, zure legeen bidea,eta zintzo beteko ditut.Erakutsi zure borondatea betetzeneta bihotzez gordetzen.Gida nazazu zure aginduen bideetatik,bide hori dalako nire gidari.Bihurtu nire bihotza zure aginduetaraeta ez interesera.Aldendu nire begiak handikerietatikeman bizia zure Hitzaz.Bete zure zerbitzariarizure fededunei egindako agindua.

IPUINA: “Putzua”

Gizon bat putzura erori eta ezin zen atera.Pertsona subjektiboa handik igaro zen eta esan zion: “Sentitzen dut zu hor behean egotea”.Pertsona objektiboa handik igaro zen eta esan zion: “Logikoa zen norbait putzu horretan jaustea”.Farisearra handik igaro zen eta esan zion: “Pertsona gaiztoak bakarrik jausten dira putzuetara”.Matematikoak putzua zein sakona zen kalkulatu zuen.Kazetariak erorketaren istorio esklusiboa nahi zuen.Hazienda-ikuskatzaileak putzuagatik zergarik ordaintzen zuen jakin nahi izan zuen.Saltzaileak esan zuen: “Ez duzu ezer ikusi nire putzua ikusi ez baduzu”.Izurrite eta zigorren predikatzaileak esan zion: “Merezi duzu putzua”.Zientifikoak adierazi zuen: “Putzua zeure buruan dago”.Psikologoak esan zuen: “Zure aita eta zure ama dira zu putzuan izatearen errudun”.Baikorrak esan zuen: “Gauzak okerrago ere izan daitezke”.Ezkorrak esan zuen: “Gauzak okertu egingo dira”.…Gizon errukitsuak ez zuen ezer esan eta putzutik atera zuen.



fdsfdsfsd

ABESTIA: “Mis ganas de luchar” (APEKS) - https://youtu.be/HXT23mlMnTg

Gentes llenas de soledad.Se ríen de nosotros porque sienten que aquí no hay nada más. Pero no van a cambiar mis ganas de luchar, vencer…Y lograr que la gente tenga en cuenta mi verdad,Que escuchen mis latidos e intentar que las cosas que he conseguido cambiar tengan algún sentido. Voces susurran sin parar.Se clavan en mi espalda y me enloquecen, me quieren destrozar Pero no van a cambiar mis ganas de luchar, vencer… Y lograr que la gente tenga en cuenta mi verdad, que escuchen mis latidos e intentar que las cosas que he conseguido cambiar tengan algún sentido. Pero no van a cambiar mis ganas de luchar, vencer Y lograr que la gente tenga en cuenta mi verdad, que escuchen mis latidos e intentar que las cosas que he conseguido cambiar tengan algún sentido.


JARDUERA: “Brilé Rol”‘Brilé’ erako jolasa da. Gehienek ezagutzen dute eskolan jolasten dutelako (gimnasian). Jolas-eremuari dagokionez, arauak berdinak dira eta baita ‘brilatu-zelaia’ ere, baina beraien artean jokatzeko era des-berdina duten pertsonaiak be izango dira.Hauek dira pertsonaiak:Erregea edo Erregina; brilatzen ez badute, talde osoa hiltzen da.Apaiza. Brilatzen badute, brilatu-zelaitik aterako dira brilatuta dauden bere taldekide guztiak.Birusa. Berau medikuak edo beste birusak brila dezake bakarrik.Medikua. Denek brilatzen dute birusak izan ezik.Pertsonaia hauek ez diren gainerako guztiak herriko jendea (okina, iturgina…) izango dira. Denek brila ditzakete eta beraiek denak brila ditzakete birusa izan ezik. Joko honen bidez, talde bakoitzak aukeratutako estrategia agertuko da.Taldeek ez dute jakingo aurretik pertsonaiak zeintzuk diren eta jokatu ahala antzemango dituzte.

Azken hausnarketa: Garrantzitsua da “joko-arauak” ezagutzea zuzen jokatzeko; baina kontuan izan behar dogu denoi ez zaizkigula arau berak ematen: bakoitzak bere bidea du.


OTOITZA: “Nire Jainkoa”

Badakit bake eta zoriontasunaren goseaoso handia izan daitekeena.Badakit, baita ere, nire Jainkoa ez delaJainko sorgor eta urrutikoa;badakit ez nauela bakarrik utziko;badakit aintzakotzat hartzen nauena.Hurbiltzen eta nirekin batera sufritzen duen Jainkoa da.Nire arazoak hartu eta horiekin aurrera egiten laguntzen dit.Nire Jainkoak atseden hartzen laguntzen dit.

IPUINA: “Zeren bila ari zara?”

Aspaldi, munduko gauza miresgarri eta altxor ikusgarriak gordetzen zituen leku magikoa zegoen. Ez zen leku ezkutua, gordea, eta edonor saia zitekeen bertara sartzen eta bertako gauza atseginez gozatzen. Nahikoa zen baldintza bat betetzea: pertsona ona izan. Ez heroikoa ez bikaina: pertsona ona bakarrik.Zorte-kolpe baten bila joan ziren bertara David eta Irene, bi adiskide gazte. David izan zen lehena saiat-zen, lagun bakoitzak bakarka egin behar zielako aurre probei. Lorategi eder batea sartu zen lehenengo; ehunka estatuaz apainduta zegoen, bene-benetakoak ziruditen eta une batetik bestera ibiltzen hasiko zi-rela zirudien estatuez. Edo negarrez, beraien aurpegiera triste eta malenkoniatsua zelako. Baina Davidek ez zuen arretarik galdu nahi bere helburua lortzeko ahaleginean, eta estatuen ondoan jarraitzeko gogoari eutsi eta ibiltzen jarraitu zuen, baso handi baten sarreraraino iritsi arte. Sarrera zaintzen beste bi estatua zeuden, harrizkoak, grisak, besteetatik oso desberdinak: haserre dagoenaren aurpegiera zuen batek eta pozik dagoenarena besteteak. Sarreran, idazki hau irakur zitekeen:“Harriei eman behar diezu zure onberatasunaren berri”.Beraz, Davidek, gorputza luzatu, eztarria libratu eta ozen esan zuen:- David naiz, gizon ona. Inori ez diot gaitzik egin eta inork ez du nitaz kexarik. Amaigabea zirudien isilt-sunaren ostean, aurpegiera alaiko estatuak bizia berreskuratu zuen, oinarritik jaitsi zen eta adeitasunez esan zion:- Bikain, zure ontasuna primerakoa da leku honetarako. Zure antzeko estatuez beterik dago: inori ez diote kalterik egiten eta inork ez du haren kexarik!Eta bat-batean, gorputza erabat geratzen zitzaiola sentitu zuen Davidek. Begiak ere ezin zituen mugitu, baina ikusten, entzuten eta sentitzen jarraitu zuen, lorategia apaintzen zuten estatuetako bat bihurtu zela ulertzeko adina. Handik lasterrera, Irenek gozatu zuen lorategiko gauza miresgarri guztiez. Baina bere adiskideak ez bezala, estatua haiek ikusteak, beraien begi triste eta geldiak ikusteak, biziki hunkitu zuen neska eta banan-banan banan ukitzea izan zen bere erantzuna, hau da, banan-banan ferekatu zituen, bizirik egongo zireneko itxaropenarekin. Ukitzean, biziaren berotasuna sentitu zuen. Bizirik zeudela sinet-sita zegoen eta madarikazio izugarri baten eraginez iritsi zirela egoera hartara. Beraien bizitzen inguruan jakin-mina biztu zitzaion, nola heldu ote ziren hara galdetzen zion bere buruari… Hainbat bider joan zen iturrira ere, ura hartu eta haien ezpainak bustitzeko…



fdsfdsfsd

JARDUERA: “Etzan lurrean!”

Taldeak egin eta ilaran jarri. Lagun batetik bestera tartea utzi, besoak luzatu eta aurrekoaren sorbalda ukitzeko moduan.Jokoa, lasterketaren antzekoa da eta gauza bat (lepokoa, baloia…) pasatzean datza: lehenengoak goitik pasatuko du, bigarrenak behetik, hirugarrenak goitik… azkeneko taldekidearengana heldu arte. Honek hartzen duenean, ‘etzan lurrean!’ oihukatuko die gainerakoei. Etzanda daudela, azken hori saltoka iga-roko da beraien gainetik, hasierara heldu arte.Altxatu egingo dira beraien gainetik pasatzen denean eta berriro hasiko da jokoa.Jokoari lehen postuan ekin dionak postu horretara heldu beharko du azkenean eta arinen egiten duen taldeak irabaziko du.

Azken hausnarketa: bizitzako bidean zailtasunak, egoera zailak… aurkituko ditugu. Itxaropenez aurre egin behar diegu, Jesus ondoan dugula eta bere laguntzarik ez zaigula faltako jakinda.

Eta, orduan, David ikusi zuen, geldirik, triste, gainerako guztien antzera. Irenek, leku hartara zertara joan zen ahazturik, eginahalak egin zituen bere adiskidea eta beste batzuk askatzeko, inongo arrakastarik gabe. Azkenean, etsita, baso handirako sarrera gordetzen zuten estatuetara hurbildu zen. Idazkia irakurri eta jaramonik egin gabe, ozen hitz egin zuen:- Beste egun batean jardungo dut nire egintza onez. Baina gaur, adiskide bat dut madarikazio atek ha-rrapatuta eta beste makina bat lagun ere egoera berean daude eta laguntza eskatu nahiko nizueke haiei lagunteko.Bukatzeaz batera, aurpegiera haserrea zuen estatuak bizia berreskuratu zuen marmarka eta kexaka. Eta haserre, esan zuen:- Hau bai zorte txarra! Hona hemen estatua ez den norbait. Pasatzen utzi beharko diogu… Eta, gainera, gure estatuetako bat eramango du! Zein aukeratzen duzu?Irenek adiskideari begiratu zion eta berehala berreskuratu zuen mugimendua. Besarkada estua eman zio-ten elkarri. Bitartean, basoko zuhaitzek lekua egin eta gauza miresgarriez eta zorionez beteriko mundua agertu zitzaien.Irenez, zorionez beterik, prest zen atea zeharkatzeko eta Davidek geldiarazi egin zuen. Eta atzean zeuden estatua guztiei begiratuz, esan zuen erabakiz:-Itxaron, Irene. Ez dut estatua bezala jokatu nahi. Egin dezagun zerbait pertsona horiengatik.Adiskide biek, azkenean, aurkitu zuten lorategiko estatua guztiak beraien geldotasunetik askatzea. Ehunka lagunek, beraz, ilusioa berreskuratu zuen. Prest zeuden guztiak aldatzeko eta aurrerantzean estatua bezala ez jokatzeko bigarren aukera aprobetxatzeko. Txarrik ez egin eta etsairik ez izatearen ordez, on asko egitea eta adiskidez inguratzea izango zen beraien helburua.



ABESTIA: “Volar” (Álvaro Soler) - www.youtube.com/user/AlvaroSolerVEVO

Hoy me levanto sin pensar Voy a dejarlo todo y luego yo Pongo la mano en el aire, echo a volar Sin complicarme la vida Disfrutar y yo Yo quiero más, quiero más Es como quiero ser Nada más, nada más Ni un minuto que perder. Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo. Pintar el momento Y las nubes ir persiguiendo. Saber cantar pasarlo bien Ir por las calles y querer Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo Sentir que se para el tiempo. Deja lo malo, para de pensar En que podría haber sido Y empieza ya a ver que el Futuro está llamando a tu puerta. Así que aprovecha haz como yo y di: Yo quiero más, quiero más Es como quiero ser Nada más, nada más Ni un minuto que perder. Volar con el tiempo Y sentir que se para el tiempo

Pintar el momento Y las nubes ir persiguiendo Saber cantar pasarlo bien Ir por las calles y querer Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo Y ver como las casas quedan atrás Desenfocado ya Los árboles nos pasan alrededor. Quiero más, quiero más Ni un minuto que perder. Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo. Pintar el momento Y las nubes ir persiguiendo. Saber cantar pasarlo bien Ir por las calles y querer Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo Sentir que se para el tiempo. Saber cantar pasarlo bien Ir por las calles y querer Volar con el viento Y sentir que se para el tiempo



fdsfdsfsd


OTOITZA: “Deitu egin naute”

Eguberrietako argiak deitu egiten gaitu,artzain eta Magoak deitu zituen bezala;bide luzea zuten aurrea-aurre,zure haur aurpegian Jainkoaren egundoko Maitasunaikusi ahal izateko.Askan irudikatzen zaitudanean,zure gurasoen ondoan,nire itxaropen eta ilusio guztiak,nire makaltasun eta beldurrakipini nahi ditut zure eskuetan.Eta batia mundu osoa ere,gehien maite ditudan haiek,eta ezagutzen ez ditudanak.Baina badakit, batez ere sufritzen ari direnak,haiek jaioko direna zure ondoan.Nire aldetik, zure Maitasun eta Bakezko mezua hartueta eraman egingo dut Belengo Bakearen Argiarekin batera.

IPUINA: “Azken aukera”

Duela urte asko, ospitalean boluntario bezala ari nintzenean, gaixotasun arraroa zuen Liz izeneko neskato bat ezagutu nuen. Sendatzeko aukera bakarra zuen: gaixotasun bera gainditu zuen eta gaixotasunari aurre egiteko antigorputzak garatu zituen 5 urteko nebaren odola jasotzea.

Sendagileak azaldu zion egoera neskatoaren nebari eta bere odola emateko prest zegoen galdetu zion. Une batez zalantza egiten zuela iruditu zitzaidan, arnasa sakon hartu eta hauxe esan zuen arte:

- “Bai. Prest nago Liz salbatzeko bada. Nire odola emango diot bizia izan dezan.”

Transfusioa egiten zen bitartean, mutikoa bere arrebaren ondoan zegoen, beste ohe batean etzanda, irribarretsu. Haien inguruan geundenok neskatoaren masailek kolorea berreskuratu zutela ikusi genuen eta, bitartean, mutikoa zurbil geratu eta irribarrea desagertu zela. Sendagileari begiratu eta ahots dardartiaz galdetu zion:


JARDUERA: “Bakearen tarta egitera jolastuko dugu”

- “Zein ordutan hasiko naiz hiltzen?”.

Mutikoak ez zion sendagileari ulertu eta zera pentsatu zuen: bere odol guztia eman behar ziola arrebari hau bizi zedin eta bera hil egingo zela… eta hala eta guztiz ere, onartu egin zuen.

Tarta-errezeta bat aukeratu eta osagai guztiak agerian ipiniko ditugu. Osagai bakoitzaren azpian paper bat ipiniko dugu, bakerako ezinbesteko balio eta jarrerak (errespetua, tolerantzia, maitasuna, lankidetza, elkartasuna, adiskidetasuna, zintzotasuna…) idatzita.Alde batean beste jaki batzuk ipiniko ditugu, esate baterako, gatza, piperrautsa, baratxuria… Eta paper banatan, kontrako balioak (amorrua, norberekeria, intolerantzia, iruzurra, bekaizkeria, iraina…) jarriko ditugu haien azpian.Dena prest dugunean, “bakearen tarta” egiten hasiko gara, dagozkion osagaiak erabiliz. Egiten dugun bitartean, osagai horien (balioen) inguruan hausnartuko dugu. Beste aldean ipini ditugun balio negatiboek bakearen eraikuntzan ez dutela lekurik ere hausnartuko dugu.Tarta amaitu eta geuk erabakitako norbaiti (gurekin haserre den norbaiti, triste dagoen norbaiti, adiskide-ren bati…) emango diogu.Joko honekin, bakea sortzeko ezinbestekoak diren balio positibo eta beharrezkoak antzemango eta geure egingo ditugu. Gainera adiskidetasun edo elkartasunezko zeinua izango dugu norbaitekin (edo batzuekin, tarta zatitu eta banatu egin daitekeelako).

Azken hausnarketa: Denok nahi dugu Bakea eta honen alde eskatzen dugu. Gehienetan, beste herrialde batzuetako gerretan pentsatzen dugu. Baina, benetan, kontuan izan behar dugu munduko Bakea bakarrik nire inguruko Baketik eraiki daitekeela eta neuk ere badudala erantzukizuna bakearen eraikuntzan.


ABESTIA: “Tú eres la vida” (Maldita Nerea) - www.youtube.com/watch?v=EuJLLzeLgbU

Hay una luz siempre cerca, trae la oportunidad. No eres el miedo que queda Eres la vida que das... Y llegó sin avisarte, y llegó sin preguntar Y en tus ojos adentrarse, y tu libertad llevarseA donde nunca quiso estar.

Y se trajo el frío a casa, y las ganas de llorar, Y se atreve a andar diciendo Que ya no te queda tiempo Y que te tienes que marchar Pero tu amor puede más, puede más.

Ninguna estrella está sola Ni deja de brillar, Aunque el silencio y las horas Quieran hacerla llorar. Llenas de luces las sombras, Callas la soledad No eres el miedo que ahoga, Eres la vida que das.

Nadie sabe cuánto duele, Ni lo cerca que se está De rendirse ante el gigante, De romperse a cada instante Ante la cruda realidad. Pero tu amor puede más, puede más.

Hay una luz siempre cerca, Trae la oportunidad A las princesas que sueñan Que todo puede cambiar,

Y aunque el camino es amargo Y sé que dolerá Hasta el invierno más largo Muere rendido ante el mar.

Ninguna estrella está sola, Ni deja de brillar, Aunque el silencio y las horas Quieran hacerla llorar, Llenas de luces las sombras Callas la soledad No eres el miedo que ahoga Eres la vida que das, Eres la vida que das.

Ninguna estrella está sola, Ni deja de brillar, Aunque el silencio y las horas Quieran hacerla llorar, Llenas de luces las sombras Callas la soledad, No eres el miedo que ahoga Eres la vida que das.

Hay una luz siempre cerca, Trae la oportunidad A las princesas que sueñan Que todo puede cambiar, Y aunque el camino es amargo Y sé que dolerá Hasta el invierno más largo Muere rendido ante el mar, Muere rendido ante el mar.

Hay una luz siempre cerca, Trae la oportunidad No eres el miedo que queda, Eres la vida que das... Eres la vida que das.

22 urtetik aurrera

OTOITZA: “Laudorioak”

Zeru-lurren egilea,argiago uzteko,

ur handiak banatzen dituzunaeta izotzari muga jartzen diozuna.

Errekatxoari ubidea ematen

eta hodeia goraino igotzen duzuna,freskotasuneko kristalean

errekaren urak udako lurren gaineraisurtzen dituzuna,

beraien erredura sendatuz,emaiguzu zure grazia, errukitsu,

bekatu zaharrakez dezan gizon-emakume engainatua

bere erasoaren aurrean amore ematera eraman.

Egizu fedean argitsualai laztasunean,

eta lagun diezaiola zure argitasunakbere harrokerietatik ateratzen;

emaiezu egien Egia,zure egiaganako maitasuna.


fdsfdsfsd

IPUINA: “Kolibria eta beldarra” (Luis Francisco)

Egun eguzkitsu batean, zaintza-postuan nengoen, bakarrik, asperturik, deprimiturik. Zerura begiratu eta bero itogarriak izerdia itzuli zidan kopetan. Eta han nengoela, espiriturik gabe, abailduta, behea jota, seinalea eskatu nion unibertsoari, aurrera egiteko bidea, nire bizitza denboraren lanbroan galtzen ari zela zirudielako.

Orduan, zorionez, kolibria agertu zen hegan eginez, nire eskuineko sorbaldaren inguruan.

Kolibria, gertu zen lorontzi bateko hosto baten inguruan hegan egiten ari zen. Hostoan beldar txiki bat zegoen.

- Mundua ikaragarria da. Bakarrik, egarria asetzeko urik gabe, jatekorik gabe, bakarrik lurra eta hosto lehor hau. - Mundua ezustekoz, itsaso amaiezinez, mendi erraldoiez, zuhaitzez, bazkaz eta lorez beterik dago, ba-rren! –erantzun zuen kolibriak.- Horiek gezurrak dira” –esan zuen haserre beldarrak.Nola hitz egin dezakezu horrela, bakarrik hemen, leku txiki batean sartuta bizi izan zara-eta. Hegan egin behar duzu mundua zein ederra den ezagutzeko. Eta egiten duzun bitartean, beharbada aurkituko duzu lekuren bat zoriontsu izateko.

Ordu luzez jardun zuten eztabaidan eta hain temati jarri zen kolibria beldarrari mundua ezagutu behar zuela behin eta berriz esanez, non beldar txikia kapuluan kiribildu zen, eta laster batean, tximeleta txiki bat sortu zen.

- Ondo da, kolibri adiskidea, erakuts iezadazu aipatu didazun guzti hori.

Hegan egin zuten itsasoak, mendiak eta basoak zeharkatuz, eta tximeleta bihurturiko beldar txikiak, be-giak malkotan, hauxe esan zion kolibriari:

- Penagarria, benetan, nire burugogorkeriagatik guzti hau aurretik ezagutu ez izana!

Bukatu zen nire txanda, eguzkia erretiratzen hasi zen eta, ilunabarrean, pentsakor, etxera itzuli nintzen. Neka-neka eginda nengoen arren, kolibri txiki hura nerabilen buruan bueltaka. Gauean amets egin nuen kolibri harekin eta zenbat mendi, itsaso edo baso nuen ezagutu gabe galdetu nion neure buruari. Eta ba ote dago zoriontsu izan naitekeen urruneko lekurik? –galdetu nion neure buruari ozen.

Biharamunean, uko egin nion lanari eta bilatzeari ekin nion. Oraindik ere bila ari banaiz ere, badakit zer den egin dezakedan okerrena: neure hosto txikian geratu, zorionaren bila atera gabe.

Izan be, zoriona gertu dela egia bada ere, inoiz ez duzu aurkituko harekin topo egitera ateratzen ez bazara.


fdsfdsfsd

ABESTIA: “Aún amanece gratis” (Mago de Oz) - https://www.youtube.com/watch?v=yndynXqraNM

Lagun bakoitzak mimikaz irudikatu behar du ondorengo balioetako bat eta besteek zein den asmatu egin behar dute: enpatia, itxaropena, ilusioa, iraunkortasuna, ausardia, konpartitzea, eskaintza, babesa, hezi, bihotz-berritu, lagundu…

Azken hausnarketa: bizi ditugu balio horiek? Nola egin dezakegu hobera?

JARDUERA: “Abendu aldiko balioak”

Cuando cae la noche es hora ya de curar todas las heridas del vivir y al abrigo de un fuego con una canción hacer la colada al corazón.

Cuando muere el día es hora ya de contar las bajas que ha habido en la razón y alicatar con susurros las paredes del ayer para que luzca el perdón.

Si el aire trae aroma de una pena quebranto del alma por una condena.

Córtale a una estrella fugaz un mechón de pelo... y podrás volar.

Doy ladridos a mi mala suerte al alba yo tendré su favor y el amor quizás me sea propicio tal vez me regale su perdón.

Cuando las lágrimas den brillo a tu cara y un manantial bañe tu mirada

cierra los ojos duerme y verás atrévete a vivir atrévete a perder y a ganar.

Puede que hoy no seas feliz pero un nuevo día vendrá aun amanece gratis para ti si buscas otra oportunidad.

Busco un rincón donde abandonar toda tristeza que hay en mí donde la vida no haga pagar impuestos por querer vivir.

Puede que hoy no seas feliz pero un nuevo día vendrá aun amanece gratis para ti si buscas otra oportunidad.

Limpio silencios en las sábanas que ayer eran cobijo del dolor quebranto de grietas entre tú y yo despedidas y una canción.

Zeure Txanda“Zeure txanda” delakoaren inguruan eratuko ditugu Belengo Bakearen Argiari buruzko...

Documents

Transcript of Zeure Txanda“Zeure txanda” delakoaren inguruan eratuko ditugu Belengo Bakearen Argiari buruzko...