Xanela 174

8
ANO 2013 FEBREIRO-MARZO 174 REVISTA OFICIAL DO “ATENEO VIKINGO” - CATOIRA - www.ateneovikingo.com Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. Dios polo seu libro. “Ola Pepe, o libro é magnífico, unha especie de biblia do concello. Cada vez que abro atopo historias novas. Con moitísimo traballo iso está claro, pero tamén cun marabilloso resultado”■ COMUNICADO DA COMUNICADO DA COMUNICADO DA COMUNICADO DA BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE CATOIRA CATOIRA CATOIRA CATOIRA A A primeira liña non debe usarse para outra cousa que non sexa darlle as grazas á Xanela e ao Ateneo Vikingo por darnos á Banda de Música de Catoira a oportunidade de usar este medio. A segunda, para darlle a noraboa polo magnífico traballo que fan coas actividades que organizan entre as que se encontra esta publicación, enorme difusora da cultura local, que xa é un clásico. O motivo de ocupar sitio aquí, é que este ano dende a banda teremos o pracer de participar nun intercambio cultural cos compañeiros da banda Sinfónica de Reus. Para isto debemos desprazarnos no mes de xullo, a terras tarraconenses. Debémoslle isto á banda de Reus posto que eles xa estiveron na nosa vila o ano pasado, acudiron incluso á Romaría Vikinga da que nos consta que disfrutaron plenamente. Agora pois, tócanos a nós. Como sabedes, porque todos coñecemos a alguén que está ou estivo na banda, somos numerosos. Agora mesmo somos un conxunto formado por case 70 persoas polo que non vai ser doado desprazarnos. C hegamos agora ao miolo. Hai uns anos editamos, grazas á axuda do concello de Catoira, un dobre CD con motivo do 20 aniversario da agrupación. Nel recóllense gravacións das obras que máis éxitos nos deron, obras galegas como “Ponteareas” de Reveriano Soutullo, “Estrasantico” de Simón Cruceiro, “Tres imaxes de Mudga” de David Fiuza ou “Cavaleiros de Santiago” de José Luis Represas. E outras de afamados compositores de talla mundial como “Mother eart” ou “The big apple” de Johan de Meij e “La pasión de Cristo” de Ferrer Ferrán. O fin e contarvos que está a venda por 12 € no Estanco Manteiga. Se vos facedes con el, matamos dous paxaros dun tiro: levades unha xoia musical á vosa casa e poñedes un gran de area neste proxecto que temos entre mans, o de ensinar o noso traballo e levar o nome de Catoira á outra punta da península. Tamén o podedes conseguir a través da nosa páxina http://bandademusicadecatoira.blogspot.com.es. Visitade tamén o noso Facebook para estar á última das novas. Animámosvos a todos a que escoitedes e o disfrutedes■

description

Boletin informativo que recolle novas relacionadas con Catoira

Transcript of Xanela 174

Page 1: Xanela 174

ANO 2013 FEBREIRO-MARZO Nº 174 REVISTA OFICIAL DO “ATENEO VIKINGO” - CATOIRA -

w w w . a t e n e o v i k i n g o . c o m

Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora Felicitación da escritora

Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe Anxos Sumai a Pepe

Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.Dios polo seu libro.

“Ola Pepe, o libro é magnífico, unha especie de biblia do concello. Cada vez que abro atopo historias novas. Con moitísimo traballo iso está claro, pero tamén cun marabilloso resultado”■

COMUNICADO DA COMUNICADO DA COMUNICADO DA COMUNICADO DA

BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE BANDA DE MÚSICA DE

CATOIRACATOIRACATOIRACATOIRA

AA primeira liña non debe usarse para outra cousa que non sexa

darlle as grazas á Xanela e ao Ateneo Vikingo por darnos á Banda de Música de Catoira a oportunidade de usar este medio. A segunda, para darlle a noraboa polo magnífico traballo que fan coas actividades que organizan entre as que se encontra esta publicación, enorme difusora da cultura local, que xa é un clásico.

O motivo de ocupar sitio aquí, é que este ano dende a banda teremos o pracer de participar nun

intercambio cultural cos compañeiros da banda Sinfónica de Reus. Para isto debemos desprazarnos no mes de xullo, a terras tarraconenses. Debémoslle isto á banda de Reus posto que eles xa estiveron na nosa vila o ano pasado, acudiron incluso á Romaría Vikinga da que nos consta que disfrutaron plenamente. Agora pois, tócanos a nós. Como sabedes, porque todos coñecemos a alguén que está ou estivo na banda, somos numerosos. Agora mesmo somos un conxunto formado por case 70 persoas polo que non vai ser doado desprazarnos.

C hegamos agora ao miolo. Hai uns anos editamos, grazas á axuda do concello de Catoira, un dobre CD

con motivo do 20 aniversario da agrupación. Nel recóllense gravacións das obras que máis éxitos nos deron, obras galegas como “Ponteareas” de Reveriano Soutullo, “Estrasantico” de Simón Cruceiro, “Tres imaxes de Mudga” de David Fiuza ou “Cavaleiros de Santiago” de José Luis Represas. E outras de afamados compositores de talla mundial como “Mother eart” ou “The big apple” de Johan de Meij e “La pasión de Cristo” de Ferrer Ferrán.

O fin e contarvos que está a venda por 12 € no Estanco Manteiga. Se vos facedes con el, matamos dous

paxaros dun tiro: levades unha xoia musical á vosa casa e poñedes un gran de area neste proxecto que temos entre mans, o de ensinar o noso traballo e levar o nome de Catoira á outra punta da península. Tamén o podedes conseguir a través da nosa páxina

http://bandademusicadecatoira.blogspot.com.es.

Visitade tamén o noso Facebook para estar á última das novas.

Animámosvos a todos a que escoitedes e o disfrutedes■

Page 2: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 2

A Pepe Castaño Dios - Santa Baia de Oeste. Catoira

QQ uerido amigo, aunque no te conozco, te trato como tal. Fui médico en Catoira y hace un

par de días me llamaron desde allí, para decirme que se había publicado un libro muy interesante sobre la “Xente de Catoira”, en el que yo estaba también representado. Inmediata-mente me acerqué hasta Follas Novas y lo compré. Me llevé una gran alegría al ver todo el contenido, tengo que repasarlo con detalle, pues es muy amplio, pero lo que he visto es mas que suficiente para felicitarte por el gran trabajo realizado. El buen orden de todo, el trabajo de investigación y recopilación de toda clase de

documentos y material documental y gráfico, todo eso requiere un gran esfuerzo y dedicación y cariño para hacerlo.

Esa foto a toda página en que estoy junto con Merucho, Chucha y mi esposa, es impresionante, está llena de alegría y optimismo. No la recordaba, ahora si me acuerdo que fue en Pontevedra en las Fiestas de La Peregrina. Lástima que mi esposa que falleció hace cuatro años, no la pueda ver.

Me encuentro en algunas fotos mas, hasta figura la invitación a mi boda, estaba en Catoira cuando me casé y fueron bastantes de aquí a la boda.

Mi llegada a Catoira a principio de los años sesenta, coincidió con el apogeo de CEDONOSA, en la que trabajaban numerosos obreros de toda la zona. La estación del tren en aquella época, era el centro neurálgico de la zona y como tal, un poco el lugar de esparcimiento y relax. Allí se encontraban siempre jubilados como el Señor Manuel “El Encargado” y muchos otros que no recuerdo, paseando o sentados en la Cantina de la Estación, que regentaba Segundo, un hombre complaciente y muy humano. La llegada de los trenes era siempre un pequeño espectáculo, en ocasiones bajaba del tren el “Tiroliro” que pasaba allí un rato, pedía un café al primero que encontrara y de nuevo tomaba el próximo tren, tenía siempre pagado el billete.

Pero en casa Emilio es donde la tertulia era más frecuente sobre todo por las tardes a la hora del café. Solía haber una amplia reunión, muy variada: Merucho, Don Pepe el otro médico, Don Daniel también el médico jubilado, buen conversador y de una imaginación desbordante, frecuentemente acudía el cura de Bamio, Don José, un sacerdote mayor, de una bondad innata y cultísimo, venía andando desde Bamio, para pasar un rato de charla y tomar café, yo, cuando podía y bastantes

más que no recuerdo.

Por las tardes, el paseo era hacia la carretera, hasta el Bar de Hipólito Rey, famoso en aquella época por el buen vino que servía. Por allí siempre andaban Hermógenes el Alcalde, con el que siempre he mantenido una gran amistad, incluso ahora que ya no está, sigo manteniéndola con

su familia. Estaba también Pacucho Carril del Ayuntamiento, Tinito el hijo de Segundo, Egidio también del Ayuntamiento y siempre aparecía algún grupo de forasteros, especialmente de Vilagarcía, atraídos por la fama del buen vino de Hipólito.

AA editorial Teófilo Comunicación transmitiulle á editorial Teófilo Comunicación transmitiulle á editorial Teófilo Comunicación transmitiulle á editorial Teófilo Comunicación transmitiulle á

Xanela Aberta que polo de agora se venderon Xanela Aberta que polo de agora se venderon Xanela Aberta que polo de agora se venderon Xanela Aberta que polo de agora se venderon

exemplares do libro de Pepe Dios “exemplares do libro de Pepe Dios “exemplares do libro de Pepe Dios “exemplares do libro de Pepe Dios “Aquela Xente de Aquela Xente de Aquela Xente de Aquela Xente de CatoiraCatoiraCatoiraCatoira” en lugares tan dispares como Madrid (Pozuelo, ” en lugares tan dispares como Madrid (Pozuelo, ” en lugares tan dispares como Madrid (Pozuelo, ” en lugares tan dispares como Madrid (Pozuelo,

Fuencarral…), Barcelona, Valencia, Valladolid, Jaca, Fuencarral…), Barcelona, Valencia, Valladolid, Jaca, Fuencarral…), Barcelona, Valencia, Valladolid, Jaca, Fuencarral…), Barcelona, Valencia, Valladolid, Jaca,

Oviedo, Huelva, País Vasco, Buenos Aires, Montevideo, Oviedo, Huelva, País Vasco, Buenos Aires, Montevideo, Oviedo, Huelva, País Vasco, Buenos Aires, Montevideo, Oviedo, Huelva, País Vasco, Buenos Aires, Montevideo,

A Coruña, Vigo, Xinzo de Limia, Canarias… , entre A Coruña, Vigo, Xinzo de Limia, Canarias… , entre A Coruña, Vigo, Xinzo de Limia, Canarias… , entre A Coruña, Vigo, Xinzo de Limia, Canarias… , entre

outros, o que nos garante que en todos estes sitios hai outros, o que nos garante que en todos estes sitios hai outros, o que nos garante que en todos estes sitios hai outros, o que nos garante que en todos estes sitios hai

algún veciño ou veciña de Catoira. Por outra banda tamén algún veciño ou veciña de Catoira. Por outra banda tamén algún veciño ou veciña de Catoira. Por outra banda tamén algún veciño ou veciña de Catoira. Por outra banda tamén

nos comunica a Editorial (nos comunica a Editorial (nos comunica a Editorial (nos comunica a Editorial (recordemos que o autor fixo un recordemos que o autor fixo un recordemos que o autor fixo un recordemos que o autor fixo un traballo desinteresado, pois non participa en ningún traballo desinteresado, pois non participa en ningún traballo desinteresado, pois non participa en ningún traballo desinteresado, pois non participa en ningún beneficio das vendas, xa que cedeu calquera posible beneficio das vendas, xa que cedeu calquera posible beneficio das vendas, xa que cedeu calquera posible beneficio das vendas, xa que cedeu calquera posible ingreso para rebaixar o prezo da obraingreso para rebaixar o prezo da obraingreso para rebaixar o prezo da obraingreso para rebaixar o prezo da obra) que a saída de este ) que a saída de este ) que a saída de este ) que a saída de este

libro está a constituír todo un fenómeno sen precedentes libro está a constituír todo un fenómeno sen precedentes libro está a constituír todo un fenómeno sen precedentes libro está a constituír todo un fenómeno sen precedentes

en este tipo de publicacións. Dende a nosa revista en este tipo de publicacións. Dende a nosa revista en este tipo de publicacións. Dende a nosa revista en este tipo de publicacións. Dende a nosa revista

felicitamos unha vez máis ó autor e a todas e todos os que felicitamos unha vez máis ó autor e a todas e todos os que felicitamos unha vez máis ó autor e a todas e todos os que felicitamos unha vez máis ó autor e a todas e todos os que

de algún xeito participaron e fixeron posible unha obra de algún xeito participaron e fixeron posible unha obra de algún xeito participaron e fixeron posible unha obra de algún xeito participaron e fixeron posible unha obra

que non debe faltar en ningunha casa da nosa contorna, que non debe faltar en ningunha casa da nosa contorna, que non debe faltar en ningunha casa da nosa contorna, que non debe faltar en ningunha casa da nosa contorna,

para deleite da xente actual e información da que nos para deleite da xente actual e información da que nos para deleite da xente actual e información da que nos para deleite da xente actual e información da que nos

sucederá no futuro. A xeito de mostra da aceptación deste sucederá no futuro. A xeito de mostra da aceptación deste sucederá no futuro. A xeito de mostra da aceptación deste sucederá no futuro. A xeito de mostra da aceptación deste

traballo, considerado por algúns críticos como traballo, considerado por algúns críticos como traballo, considerado por algúns críticos como traballo, considerado por algúns críticos como

“monumental”, solicitamos a autorización de Pepe “monumental”, solicitamos a autorización de Pepe “monumental”, solicitamos a autorización de Pepe “monumental”, solicitamos a autorización de Pepe

Castaño Dios para publicar unha das moitas achegas de Castaño Dios para publicar unha das moitas achegas de Castaño Dios para publicar unha das moitas achegas de Castaño Dios para publicar unha das moitas achegas de

admiración e cariño que está a recibir. Trátase dunha admiración e cariño que está a recibir. Trátase dunha admiración e cariño que está a recibir. Trátase dunha admiración e cariño que está a recibir. Trátase dunha

carta enviada polo que foi médico en Catoira, carta enviada polo que foi médico en Catoira, carta enviada polo que foi médico en Catoira, carta enviada polo que foi médico en Catoira, Don Carlos Don Carlos Don Carlos Don Carlos PérezPérezPérezPérez, que vos deixamos sen poñer nin quitar punto nin , que vos deixamos sen poñer nin quitar punto nin , que vos deixamos sen poñer nin quitar punto nin , que vos deixamos sen poñer nin quitar punto nin

coma. Di así:coma. Di así:coma. Di así:coma. Di así:

Merucho, Chucha, Trinita e D. Carlos paseando por Pontevedra nas festas da Peregrina

Carta en relación co libro Carta en relación co libro

“Aquela xente de Catoira” “Aquela xente de Catoira”

Page 3: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 3

La vida profesional era dura, pues no había horario: día y noche. Especialmente dura era la asistencia a los partos que había que resolver allí. Las visitas de noche a Isorna o la Bacariza, con el paso del río en barca el era muy duro. Por el día era diferente pues estaba Manolo el barquero que tenía la exclusiva del paso, en un barquito de remos pero algo grande, con capacidad para seis u ocho personas, pero solo de día.

Por la noche había que atravesar el río en una pequeña jamela o gamela, no se, con el consiguiente pánico, si había viento o temporal, sobre todo en invierno. Las visitas a Abalo y Dimo eran muy incómodas, dejaba el coche en la carretera y tenía que subir andando hasta Abalo y quizá hasta el Busto en los más alto de la aldea, tenía el aliciente de que generalmente, al pasar al lado de la Iglesia de Abalo, que quedaba en camino, encontraba al cura, en cuya compañía descansaba un ratito y te llevaba hasta la bodega para sacar una jarrita de un excelente vino alvariño que cosechaba en la finca del iglesario, de gran fama en aquella época y tomarla en su compañía. Las visitas a Dimo también eran duras. La carretera solo llegaba a la Iglesia, si había que ir a Coaxe, especialmente de noche, costaba. Recuerdo como detalle que en aquella época acudía una vez por semana y por la tarde un dentista a consultar en Catoira. Era un hombre buen amigo mío, pero bastante despreocupado, Jacinto Vilanova, con el apodo de "Aloloco". Sacaba muelas y se marchaba y rara era la noche de esos días, en que yo no tenía que andar remediando hemorragias, dolores, etc.

De todas formas mi época de Catoira fue plena de satisfacciones y alegrías, experiencias y trato humano sincero y entrañable, que no olvidaré nunca.

Una persona que recuerdo mucho de aquella, es a Faustino Rey Romero, el gran poeta de Isorna, que era un asiduo de Catoira. Inteligentísimo y gran conversador, muy buen poeta, tengo sus libros dedicados, muy amigo de Merucho y de Baldomero Isorna.

En aquella época tamben conocí a José Piñeiro Ares, que aunque vivía en Puentecesures, se había casado en Catoira, con Carmela Moure y nos visitaba frecuentemente, también muy amigo de Merucho, de Rey Romero y de Baldomero Isorna. Yo mantuve siempre con él una entrañable amistad que sigue perdurando en la actualidad.

De Baldomero Isorna también tengo gran recuerdo, pasaba el verano en la casa de su madre en Catoira a donde llegaba cansado de la vida de Madrid, esperábamos siempre su llegada, pues era un aliciente en la monotonía de la vida cotidiana.

Recuerdo haber comido alguna vez en Catoira con Camilo José Cela al que invitaba Baldomero Isorna a comer un cocido en la taberna de Riveiro.

Precisamente Cela en uno de sus libros “ La Rosa” hace una mención especial a Catoira, copio textualmente: “Manuela Boullosa me dio de comer y me libro de morir. Manuela Boullosa vive hoy rodeada de hijos e hijas, yernos y nueras, y nietos y nietas en Catoira. Hace unos meses

fui a verla y me dio una memorable comida de quince o veinte platos, una docena de postres, diez vinos y cafés, copas y puros sin cuento. A mí me emocionó verla, tan auténtica, tan azorada y tan de ley. Me regaló una fotografía de las torres de Oeste, a la que correspondí con otra de mi recepción en la Academia, que mi ama colocó al lado de la bendición de S.S. el Papa” . La señora Manuela era la madre de Pacucho, parece ser que Cela nació bastante delicado, su madre no le podía amamantar y la señora Manuela que entonces era esposa del jefe de Estación de Padrón, se prestó a ello y le sacó adelante.

Estoy muy agradecido al difunto Don Avelino, el cura de Oeste que bautizó a mis dos hijas mayores.

Recuerdo también haber oído hablar mucho de Don José María Piay, otro médico que residió en Oeste. Conocí mucho a dos hijas, ya mayores que vivían frente a mí en Catoira, y fueron las que me contaron algo de su padre.

Bueno, perdona este pequeño rollo, pero es que la verdad, al ver tu libro me han venido a la memoria toda esta serie de vivencias y no he podido remediar hacerlas patente, habría muchas más cosas, pero lo importante es felicitarte muy sinceramente por tu espléndido libro, hecho con amor, sacrificio y trabajo, que es como únicamente se hacen bien las cosas.

Un afectuoso saludo■ Carlos Pérez Sánchez Médico Santiago de Compostela Enero de 2013.

Page 4: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 4

De adiante para atrás e de esquerda a dereita:

Jorge, Lorecho, Lucho e Gonzalo.

Cesar, Ferreirós, Suso, Venancio, Eusebio, Viturro e Froilán.

Tinito, Roberto, Socorra, Paco e Pajares.

RR ecentemente un grupo de

históricos xogadores do Catoira reuníronse para xantar. A comida tivo lugar no bar “A Ponte” de Isorna onde lembraron, nun cordial ambeiente multitude de anécdotas dos vellos e gloriosos tempos do Campionato das Rías Baixas■

Brey con Socorra e Venancio

Tinito con Lorecho

Reunión de Históricos do CatoiraReunión de Históricos do CatoiraReunión de Históricos do CatoiraReunión de Históricos do Catoira

Page 5: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 5

CCLUBLUB A ASS T TORRESORRES

DEDE P PIRAGÜÍSMOIRAGÜÍSMO

Xoana García de DiosXoana García de Dios

Carla FrieiroCarla Frieiro

O presidente de “As Torres” O presidente de “As Torres” Rubén Tobío Eiras recollendo Rubén Tobío Eiras recollendo un premio.un premio.

Secuencias Secuencias Secuencias Secuencias Secuencias Secuencias Secuencias Secuencias

dos últimos dos últimos dos últimos dos últimos dos últimos dos últimos dos últimos dos últimos EntroidosEntroidos

Page 6: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 6

2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V 2º autonómica cadete grupo V -------- O Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campiónO Catoira brillante campión

Equipo infantil do Catoira no Equipo infantil do Catoira no estadio de Balaídos antes de estadio de Balaídos antes de iniciarse un partido.iniciarse un partido.

Quique, Neno, Samu, Rafita Quique, Neno, Samu, Rafita e Davide David

Equipo cadete:

De esquerda a dereita:

De pé: Arturo, Patricio, Manu, Julián, Nico, Sergio, Alex, Carlos, Adrián, Pablo e Sr. Manolo (delegado).

Agachados: Miguel, Ángel, Álvaro, Juan, Sergio, Pedro, e Marruco (adestrador).

Celtistas de Celtistas de

Catoira en Catoira en

BalaídosBalaídosBalaídosBalaídosBalaídosBalaídosBalaídosBalaídos

Page 7: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 7

Recentemento faleceu con 66 anos, na súa casa de Portecanles, José Catoira López a quen todos coñecíamos como“Sesito Arousa”.

Unha persona querida e apreciada por todos, DEP. SS ergio Álvarez, porteiro do

R.C.Celta, para quen por desgraza rematou a tempada debido a unha lesión de clavícula, ven de obsequiar con uns balóns ó Club Catoira, colaborando así a que esta entidade poida continuar coa súa labor de formar xogadores.

Por parte do Club queren amosar o seu agradecemento por este gran detalle do xogador de Dimo.

Que cunda o exemplo.

terlle comentado a estes últimos a necesidade de realizar desmarques e diagonais a gran velocidade co que nos resultaría fácil desbordar aquela defensa de cuarentóns encabezada por Tono. Este case sen moverse bastou para desbaratar toda aquela táctica atacante. Gañáronnos o partido. Non o podiamos crer. Finalmente como adestrador Tono Ínsua, o noso abastecedor de café, pululou por Compos (cadete), Vilalonga (3ª), Noia (Preferente), Ribeira (Preferente), Noia (1ª Rex), Boiro (Preferente), Santiago (4 tempadas), Estradense (3ª) ate este ano que o toma como sabático. No Boiro adestrou a Chiño e tamén no Santiago, e no Ribeira a Dani Coira, o fillo de Narciso, e a Manuel de Casanova, quen garda un inesquecible recordo de Tono e do equipo, cos que pasou a mellor época da súa traxectoria como futbolista. Bo café!■

(ven da páxina 8)

A co lumnA columnA columnA columnA columnA columnA columnA column a a a a a a a a continuacióncontinuacióncontinuacióncontinuación

- Noia.

- Gran Peña. - 1984-87 R. C. Celta - 1987-89 Lalín (2ªB).

- 1989-93 Compostela - 1993-94 Racing de

Ferrol. - 1996-97 Lalín (3ª).

NOME: Manuel Antonio Insúa Fernández.

DATA DE NACEMENTO: Noia - 8 de outubro de 1961.

DEMARCACIÓN: Defensa central.

Tono nun adestramento do Celta con “Pichi” Lucas

TRAXECTORIA COMO XOGADOR

Gran detalle do gardameta do Gran detalle do gardameta do Gran detalle do gardameta do Gran detalle do gardameta do Celta, SergioCelta, SergioCelta, SergioCelta, Sergio

ObituarioObituarioObituarioObituario

Sesito Arousa diante do cine de Rañó na Estación

Page 8: Xanela 174

Nº 174 XANELA ABERTA Febreiro - Marzo 2013 8

D E P O R T E S

A co lumnA columnA columnA columnA columnA columnA columnA column a a a a a a a a por Pepe Castaño Diospor Pepe Castaño Diospor Pepe Castaño Diospor Pepe Castaño Dios

TONO ÍNSUA

CC ando tomamos un café nalgunha das boas cafeterías e bares de Catoira,

posiblemente non nos paramos a pensar a procedencia diste produto ou quen é a

persoa que se encarga de o repartir polos establecementos que frecuentamos a cotío. Unha das marcas que máis se consume en Catoira é Cafés El Gallego. E se temos a curiosidade de observar polas nosas rúas a furgoneta que fai o reparto repararemos nun home de boa complexión e duns 50 anos de idade. E se somos bos afeccionados do R.C.Celta repararemos tamén en que se trata de Manuel Antonio Ínsua Fernández, coñecido no mundiño do fútbol como TONO, que xogou tres tempadas como central ou lateral no primeiro equipo do club de Vigo. A historia futbolística de Tono resulta interesante pola promiscuidade á hora de variar de equipos tanto a nivel de futbolista como de adestrador. A mais de repartir café polo noso concello, Tono tivo contactos con algúns catoireses ao longo da súa traxectoria profesional.

TT ono é natural dunha aldea raiana con Noia que se chama A Barquiña alá polo ano 1961 no seno de

unha familia moi entrañable. Para aqueles lectores da Columna que xogaron ó fútbol lles resultará interesante coñecer que Tono é irmán de Estanis, un xogador moi destacado a nivel de equipos do Barbanza sobre todo pola Terceira División. Estanis é mestre de profesión e foi compañeiro do coordinador da Xanela Aberta Juanjo López Castaño (de Ferreirós) con quen exerceu o maxisterio en Artes, e de quen garda un moi grato recordo. Pero volvendo con Tono diremos que inicia a súa traxectoria no Noia xuvenil, pasando a xogar despois neste equipo en Preferente e Terceira. Destaca tanto que o Celta se fixa nel e o ficha para curtirse no filial Gran Peña, que milita na Terceira División. Aquí volve a brillar e pronto pasará ó primeiro equipo celeste. Acontece cando por mor de unha folga de futbolistas da AFE o Celta ten que xogar con xogadores do filial en Cádiz. Era a tempada 1984-85 na Segunda División. Faino moi ben e o adestrador Félix Carnero confía nel de xeito definitivo para o primeiro equipo. Ese ano acadan o ascenso a Primeira División. Na seguinte tempada Tono xoga como titular 18 partidos, pero o equipo descende de novo. Na tempada 1986-87 volve a ascender co Celta, pero agora o corpo técnico non conta con el para o reingreso na máxima categoría. Foron tres anos nos que Tono marcou tres goles. O grupo de compañeiros de Tono na Primeira foron: Maté, Atilano, Lemos, Gilberto, Alvelo, Marian, Cortés, Arteaga, Pichi Lucas, Camilo, que xunto con Tono formaban o equipo titular normalmente. Tamén estaban Chuco (porteiro), Miguel Villaverde, Mercader, Contreras, Cándido, Vicente, Gelo, Javi e Segarra.

Volvendo a aquel día da folga que lle permitiu debutar a Tono, hai que dicir que xogaron tamén os seus compañeiros do Gran Peña: Gustavo, Carolo, Ochoa, Álex, Carlos, Emilio, Fidel, Francisco, Fredi, Quique, Toti e Siro. Reparemos que algúns eran coñecidos por alcumes, así o padronés de Seira Carolo (19 anos) era Suso Rodríguez Muiños, Chuco era José Antonio Fernández Pla, Gelo era Ángel Castiñeiras Beiras… e Pichi Lucas é Argimiro Pérez Garcia. Este último é un leonés que foi unha institución no Celta. Pichi chegou a Vigo da man do adestrador Pedrito (un ex xogador celtiña) que mantiña co xogador unha relación de amizade moi grande. Tanto é así que Pichi foi padriño de un dos fillos de Pedrito a quen lle puxeron o nome de Lucas. Queredes saber quen ven sendo este rapaz, Lucas, fillo de Pedrito e afillado de Pichi? Pois nin máis nin menos que o compoñente do dúo musical de tanto éxito chamado “Andy y Lucas” . Así se escribe a historia.

AA partir de abandonar o Celta Tono xoga no Compostela acadando tres ascensos consecutivos da

man da Castro Santos, despois de ter pasado polo Lalín e Ferrol, tres anos en cada. Finalmente volve a Lalín e Estradense con cadansúa tempada. Recordo o ano do Estradense, pois tocoume de me enfrontar contra eles a tempada que estaba a adestrar no Arousa S.C. (Terceira

División), pois estaban no equipo “arlequinado” os tamén catoireses Santi, Da Silva, Taski e Caché. Recordo

(Continúa na páxina 7)

Fernando Rial e Tono diante do Galeón