OS VIKINGOS

Tedy ten un pai que é un “científico loco”. Estos

días estivo fabricando unha máquina do tempo e

cando terminou, quixo probala e, ao encendela

aparecen uns vikingos que o raptan.

E Tedy, que viña a buscalo para comer, veu que

non estaba, pero que o portal do tempo estaba

aberto. Comprendeu o que pasara, os vikingos

raptárano!

Como Tedy é moi aventureira dicide entrar. Cando entra e

observa todo arredor, cae na conta de que está na illa de

Cortegada e na era dos vikingos.

Depois de percorrer e de facer unha exploración rápida, ve

ao lexos un pobo e decide ir ata alí. O pobo non era moi

grande e as xentes parecen boas persoas. Falando con uns

e con outros, coñece a Marcos , un mozo alto, delgado e

moreno que tería un catorce anos. A Tedy aquel rapaz

parécelle simpático. Fanse amigos e Tedy cóntalle o que

pasou.

Marcos acompaña a Tedy ata illa, dan un paseo e levan

unha sorpresa moi grande, porque ven un barco vikingo.

Achéganse ao barco e escoitan falar aos navegantes.

Dicían que tiñan unha persoa presa no campamento de

terra.

-Vamos Tedy! Temos que buscar ese campamento, a ver

si esa persoa presa e alguén coñecido –dixo Marcos.

- E non correremos perigro. Eu nunca vin uns homes

coma estes. Non me dan boa espiña!

-Non teñas medo. Esa persoa pode necesitar axuda!

-Bueno, vamos –dixo Tedy.

Buscaron por todas partes e non era nada fácil, porque

había moito bosque, pero deron co campamento.

Fóronse acercando pouco a pouco e cada vez estaban

máis nerviosos. Marcos agarrou a Tedy pola man e do

medo sudáballe un pouco a súa, pero seguíronse

acercando.

-Ese é meu pai!

-Calaaaa, que nos poden escoitar! –dixo Marcos.

-Sí, é meu pai e está atrapado nunha gaiola feita

de ponlas de loureiro.

-Fala baixiño, como nos vexan vannos a engaiolar

tamén a nós.

Aqueles homes estraños estaban mirando ao pai

de Tedy con moita atención. Mirábanlle a roupa, o

rostro, os zapatos… Todo!

De repente a Tedy ocurreuselle unha idea, podían

distraelos con unha lanterna que ela sempre

levaba a todas partes. Se a tiraban, distraerían aos

vikingos, xa que eles intentarían curiosear. E así se

levou a cabo.

Os vikingos sentiron un ruído, miraron para o chan

e colleron aquel aparello que nunca viran. Fixeron

un corro moi apiñado e case se pelexaban por

coller aquela lanterna.

Tedy e Marcos, aproveitando o desconcerto,

soltaron a Dofensmirz, que era como se chamaba o

pai da rapaza, e cando se dispoñían a marchar, os

vikingos déronse conta de que levaban ao ser

estraño como eles lle decían. E así empezou unha

persecución. 

-Vamos, corre! –dixo Tedy.

-Case non podo andar, porque a gaiola era moi

pequena e adormecéronseme as pernas. –dixo o

pai de Tedy.

-Lévote nas miñas costas. Sube rápido que temos

que apurar. –dixo Marcos.

-Aí veñen detrás de nós! –avisoulles Tedy.

 

 

A persecución non foi moi longa. Marcos, Tedy e o

seu pai non tiveron máis remedio que agacharse

detrás duns arbustos, porque estaban moi cansos.

Os vikingos eran tan inocentes que pasaron por

diante deles, pero non se decataran da súa

presenza.

Tiveron que esperar á noite para sair daquel lugar

por medo a ser de novo descubertos, pero lograron

saír ata o pobo.

 

 

Fora unha aventura moi arriscada. Tedy tívose que

despedir de Marcos, e volver ao século 23, onde as

cousas eran moi diferentes, xa que non había

vikingos.

Pero Tedy moito se equivocara. Sí que había

vikingos. Deixara o portal do tempo abeeeeerto! E

os vikingos invadiran a Terra! Estaban por todas

partes! Había un mundo deles, parecía unha Praga.

Os nosos amigos xa viviran demasiadas aventuras

e agora o problema era cousa do goberno ou do

presidente.

 

 

 

FIN