Unidad didáctica de patín

6
APUNTES PATINAXE IES ARCEBISPO XELMÍREZ II departamento de educación física

description

Apuntes básicos da unidade didáctica de patinaxe que desenvolvemos no terceiro trimestre do 2015. Utilizouse un documento descargado da páxina web do IES de Meaño, elaborado polo Departamento de Educación Física.

Transcript of Unidad didáctica de patín

Page 1: Unidad didáctica de patín

A P U N T E S

P A T I N A X E

IES ARCEBISPO XELMÍREZ IIdepartamento de educación física

Page 2: Unidad didáctica de patín

UNIDADE DIDÁCTICA DE PATINAXE

O patinaxe é una actividade física que pode ser practicada desde un punto de vista recreativo

e, tamén, cando practicamos o deporte de hockei, experimentar as situacións competitivas. A

habilidade de deslizamento sobre patíns é a base de moitos deportes nos que este material é o

protagonista principal (patinaxe de velocidade, patín sobre xeo, hockei patíns,...). Para poder

comprender como podemos desenvolver esta habilidade, debemos coñecer unha serie de

aspectos básicos que nos permitan evolucionar. Así, trataremos os diferentes puntos:

O MATERIAL: Para realizar esta actividade, é imprescindible falar do material básico a utilizar:

A. O PATÍN: o patín foi evolucionando co paso dos tempos e foi adaptándose as distintas

necesidades. Hoxe en día, diferenciamos entre dous tipos de patíns :

a. Patín tradicional: Consta das seguintes partes: Bota, plancha, carros, tacos,

rodas y rodamentos.

i. Bota: Soe ser de coiro. Cando se

atornilla á prancha debe quedar

colocada de tal maneira que a

prolongación da vertical do maléolo

externo do nocello pase polo eixe

posterior da prancha, e que o apoio

dos metatarsianos sexa encima do eixe

anterior da prancha.

ii. Prancha: É a parte fundamental do

patín. Acostuma a ser de aluminio

ou de aleacións que a fagan

resistente y lixeira. Nela fíxanse as

botas, os carros e os tacos. A

medida das pranchas veñen dadas

pola distancia entre os seus eixes,

de tal modo que a correspondencia

entre o número de bota e o número de prancha é a seguinte:

Page 3: Unidad didáctica de patín

medida do patín 10 11 12 13 14 15 16 17

medida da bota 25/28 29/30 31/32 33/34 35/37 38/39 40/41 42/44

iii. Carro: É o elemento de unión entre a prancha e as rodas. O carro do

patín componse dun cruceiro de eixes, un parafuxo central, dúas

gomas, arandelas de contención y torca de blocaxe á prancha.

Grazas as gomas, permítenos realizar curvas sen levantalas rodas do

chan, e serve de amortiguador.

iv. Taco: O taco é un elemento de caucho que se une á prancha na súa

parte anterior e que nos sirve para os primeiros pasos nas

arrancadas e para frear cando patinamos cara atrás.

v. Rodas: No patín tradicional

móntanse dúas rodas dianteiras

e dúas traseiras, dentro das cales

están os rodamentos, e que se

unen ó patín inxeríndose nos

eixes do carro. A importancia das

rodas está en saber elixir o

diámetro e a dureza, en función do patinador e a superficie. Así,

para patinadores noveles e que desenvolven pouca forza serán máis

adecuadas rodas pequenas e brandas, que se adaptan mellor o

terreo, pero, para os patinadores experimentados, precisaranse

rodas de maior diámetro e máis dureza. Por outro lado, canto máis

lisa e deslizante sexa unha pista, maior dureza se poderá utilizar nas

rodas, aínda que se perderá amortiguación e suavidade ó patinar.

vi. Rodamentos: Cada patín leva 8 rodamentos, dous por cada roda, que

se colocan na parte interior da mesma e entran no eixe do patín.

Con eles evitase que a fricción do parafuso sobre a roda deteña o

patinador/a.

b. Patín en líña: Consta das seguintes partes: Bota, prancha, rodas e rodamentos.

Page 4: Unidad didáctica de patín

i. Bota: Utilízanse botas similares

as de esquí, que se diferencian

unhas das outras

fundamentalmente pola calidade

do material, as fixacións, os

cerres e a súa adaptabilidade ó

pe. Fixan a articulación do

nocello e limitan a súa actuación

no patinaxe.

ii. Prancha: É unha especie de dobre rail que se fixa á bota en dous

puntos, un á altura dos metatarsianos e outro a altura do talón. A

prancha pode ser máis

ou menos longa en

función de que sexa para

patinaxe na rúa, patinaxe

agresivo ou patinaxe de

velocidade. A súa

principal característica

consiste en que os

apoios do corpo recaen máis adiante dos dedos e máis atrás do talón

co cal, o equilibrio vese favorecido.

iii. Rodas: Utilízanse catro ou cinco rodas por patín, situadas nunha sola

fileira. Son rodas de menor grosor que no patín tradicional, co que o

rozamento e menor, e son máis brandas xa que son elas as que

cumpren a función de amortiguamento. Por outro lado, dan menor

mobilidade ó patinador.

iv. Rodamentos: Son iguais os tradicionais, excepto que o diámetro

interior do casquillo é máis ancho.

O patín tradicional recomendase para a iniciación, o hockei sobre patíns e o patinaxe artístico. O patín en liña recomendase para o patinaxe na rúa, o patinaxe agresivo e o patinaxe de velocidade.

B. OS ELEMENTOS DE SEGURIDADE:

Page 5: Unidad didáctica de patín

Son fundamentais para poder realizar unha actividade na que se minimicen os riscos. O equipo

básico está formado por:

- Casco

- Xeonlleiras

- Codeiras

- Muñequeras

Ademais, existen outra serie de proteccións para as costas, canelas..... que son específicas dos

distintos deportes nos que o patín é a base.

CAPACIDADES TÉCNICAS DO PATINAXE.

A) O EQUILIBRIO: É un elemento fundamental do patín. O que se pretende é que o peso

de todo noso corpo, caia entre as rodas do patín (tanto de adiante-atrás, como

lateral). Ó conxunto de pesos das distintas partes do noso corpo, chámaselle CENTRO

DE GRAVEIDADE. No patín clásico, este equilibrio é máis complicado xa que a base que

teñen é máis pequena.

B) POSICIÓN BÁSICA: Varia dun patinador a outro segundo a súa altura, o seu peso, a súa

proporción entre a parte superior e inferior do corpo, do terreo, etc. A correcta PB.

sería:

a. De pe cos patíns lixeiramente separados (anchura das cadeiras), cos nocellos,

xeonllos e cadeiras lixeiramente flexionadas, e cás mans e os brazos dentro do

campo visual. É importante mirar cara adiante (e non ó chan). En resumen, a

posición ideal pode definirse nunha sola frase: nariz, xeonllos e puntas dos

patíns nunha liña.

b. A flexión dos xeonllo e a colocación das mans sobre as mesmas mellora o

equilibrio dinámico do patinador, ó descender o centro de gravidade.

C) EMPUXE. É o impulso que imprime o patinador sobre o chan e que transforma nun

avance. O empuxe comeza coa posición en T, é dicir, colocando un patín tralo talón do

outro, formando esta letra. É fundamental a correcta colocación dos bordes interiores

das rodas do patín, o recobro polo centro e a extensión completa da perna tralo

empuxe.

Page 6: Unidad didáctica de patín

D) DESLIZAMENTO. É o tempo que vai desde o empuxe a un novo empuxe. É moi

importante o equilibrio sobre un solo patín para poder ter un bo deslizamento.

E) PASO ALTERNO. É o paso básico dun patinador. É a mestura entre empuxe y

deslizamento. É moi importante ter unha boa colocación dos patíns e ir cambiando o

peso de forma acompasada. A medida que hai un maior control, o patinador

acompaña cos brazos, para que cada vez o patín se deslice máis. É moi importante

manter en todo momento a posición básica (os patíns adoitan querer correr máis que

o corpo.

F) XIRO. Permite cambiala dirección á hora de patinar. Podemos establecer un xiro

básico, con ambos patines apoiados, onde o único que facemos é cambialo peso cara a

parte externa das rodas do patín que está máis cerca do centro de xiro e cara a parte

interna das rodas do outro patín (ó principio é máis fácil si abrímolas pernas, para

separalos patines). E, o xiro con cruce, onde o patín externo se vai cruzando por diante

do interno (isto xa implica un maior control da forma de patinar).

G) FREADA. Non por selo último é o menos importante. Debemos de ter un gran control

da freada para ter un bo dominio do patín. Vamos a diferenciar entre tres tipos de

freada:

a. Co taco : aquí é importante saber variala presión co mesmo.

b. En forma de T: chámase así porque os patíns colócanse dese xeito para frear.

Debemos ir variando a carga que lle damos ó patín máis atrasado.

c. Derrapando.

Fonte orixinal: さUnidad Didáctica de Patínざ. IES Meaño, Departamento de Educación Física.