TEXTOS POLA PAZ

Textos pola Paz

ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA

Textos pola Paz


DÍADÍADÍA DADADA PAZ PAZ PAZ 201020102010

PACE

PEACE

PAX FRIEDENFRIEDENFRIEDEN P

AU

PAIX

Textos pola Paz


Textos pola Paz


Dunya Mikhail (Bagdad, 1965) é unha poeta de orixe ira-

quiana que reside nos Estados Unidos. Licenciada en Filo-

loxía Inglesa pola Universidade de Bagdad, Mikhail traba-

llou como editora para The Baghdad Observer. Como

consecuencia das cada vez máis frecuentes ameazas das

autoridades iraquianas por mor dos seus escritos, fuxiu de

Irak a finais da década dos noventa e adicouse a levar a

cabo estudos sobre Próximo Oriente na Wayne State Uni-

versity. A súa obra ten sido premiada en numerosas oca-

sións, no ano 2001 foi galardoada polas Nacións Unidas

co premio Liberdade de Escribir. O libro “A guerra traba-

lla con dilixencia” traducido ao inglés como The War

Works Hard (2005) foi seleccionada pola Biblioteca Públi-

ca de Nova Iorque coma un dos mellores do ano. Actual-

mente traballa nas Escolas Públicas de Dearborn en De-

troit.

PRONOUNS

by Dunya Mikhail

He plays a train.

She plays a whistle.

They move away.

He plays a rope.

She plays a tree.

They swing.

He plays a dream.

She plays a feather.

They fly.

He plays a general.

She plays people.

They declare war.

PRONOMES

de Dunya Mikhail

Ele faz o trem.

Ela faz o apito.

(Eles) vão-se embora.

Ele faz a corda.

Ela faz a árvore.

(Eles) andam de baloiço

Ele faz o sonho.

Ela faz a pena.

(Eles) voam

Ele faz o general.

Ela faz o povo.

(Eles) declaram(-se) a guerra.

Miriam Castro Pilar Barandela

Textos pola Paz


Textos pola Paz


NINGUÉN ESTÁ SÓ

Neste mesmo momento

hai un ser que sofre,

un ser torturado

tan só por amar

a liberdade. Ignoro

onde vive, que lingua

fala, de que cor

ten a pel, como

se chama, pero

neste mesmo momento,

cando escoitas

o meu pequeno poema,

ese ser existe, berra,

pódese oír o seu pranto

de animal acosado,

mentres morde os beizos

Non sentes, coma min,

a dor do seu corpo

repetido no teu?

Non che mana o sangue

baixo os golpes cegos?

Ninguén está só. Agora,

neste mesmo momento,

tamén a ti e a min

nos teñen maniatados.

José Agustín Goytisolo

Textos pola Paz


Textos pola Paz


SÓ QUERO ESTAR NO SEU SEO

Só quero morrer na miña terra,

que me enterren nela,

fundirme e esvaecerme na súa fertilidade

para resucitar sendo herba na miña terra,

resucitar sendo flor

que esfolle un neno crecido

no meu país.

Só quero estar no seo da miña patria

sendo terra

herba

ou flor.

Fadwa Tuqan

Peço a Paz

Peço a paz

e o silêncio

A paz dos frutos

e a música

de suas sementes

abertas ao vento

Peço a paz

e meus pulsos traçam na chuva

um rosto e um pão

Peço a paz

silenciosamente

a paz a madrugada em cada ovo aberto

aos passos leves da morte

A paz peço

a paz apenas

o repouso da luta no barro das mãos

uma língua sensível ao sabor do vinho

a paz clara

a paz quotidiana

dos actos que nos cobrem

de lama e sol

Peço a paz e o

silêncio

Casimiro de Brito

Textos pola Paz


Textos pola Paz


QUE PODE SIGNIFICAR?

Que pode significar aquel deserto

que regan incesantemente só as bágoas,

volvéndoo cada vez máis árido?

Que pode significar aquela profundidade

que te obstinas en tocar, cando

todas as esperanzas morreron?

Que pode significar aquela tristura

que levas contigo na noite que

pensas que nunca rematará?

Que pode significar esa tranquilidade

que estás a experimentar de

improviso sen nome, sen forma sen ti?…

CE POATE SĂ-NSEMNE?

Ce poate să-nsemne pustiul acela

pe care doar lacrimile-l udă fără răgaz,

făcându-l din ce în ce mai arid?

Ce poate să-nsemne adâncul acela

pe care te încăpăţânezi să-l atingi,

când toate speranţele au murit?

Ce poate să-nsemne tristeţea aceea

pe care o porţi cu tine în noaptea

care crezi că nu se mai sfârşeşte?

Ce poate să-nsemne liniştea aceea

pe care o trăieşti dintr-odată

fără nume, fără formă, fără tine?…

Elena Liliana Popescu

Textos pola Paz


Textos pola Paz


Escribe Que son árabe;

Que roubaches as viñas de meu avó. E unha terra que araba,

Eu, con todos os meus fillos. Que só nos deixaches

estas rochas... Non vai quitarmas o teu goberno tamén,

como se di?...

Escribe, pois... Escribe

no comezo da primeira páxina que non aborrezo a ninguén,

nin a ninguén roubo nada. Mais, que si teño fame,

devorarei a carne de quen a min me roube. Coidado, pois!...

Coidado coa miña fame, e coa miña ira!

Escribe que son árabe Escribe que son árabe

e o número do meu carné é o cincuenta mil; que teño xa oito fillos,

e chegará o noveno ó final do verán. Enfadaraste por iso?

Escribe

que son árabe, e cos meus camaradas de infortunio

traballo na canteira. Para os meus oito fillos

arranco, das rochas, o anaco de pan,

o vestido e os libros. Non mendigo esmolas á túa porta,

nin me rebaixo ante os teus chanzos. Enfadaraste por iso?

Escribe

que son árabe. Son nome sen alcume.

Espero, paciente, nun país no que todo o que hai

existe alporizadamente. As miñas raíces,

afundíronse antes do nacemento dos tempos,

antes da apertura das eras, do ciprés e a oliveira,

antes da primicia da herba. Meu pai...

da familia do arado, non de nobres señores. Meu avó era un labrego,

sen títulos nin nomes. A miña casa é unha choupana campesiña

de canas e paos, Esquecícheste?...

Textos pola Paz


Textos pola Paz


Son nome sen alcume.

Escribe que son árabe,

que teño o pelo negro e os ollos castaños;

que, para máis detalles, me cubro a cabeza cun veo;

que son as miñas palmas duras como a rocha e pinchan ó tocalas.

E gústame o aceite e o tomiño. Que vivo

nunha aldea perdida, abandonada, sen nomes nas rúas.

E todos os seus homes están na canteira ou no campo...

Enfadaraste por iso?

Escribe Que son árabe;

Que roubaches as viñas de meu avó. E unha terra que araba,

Eu, con todos os meus fillos. Que só nos deixaches

estas rochas... Non vai quitarmas o teu goberno tamén,

como se di?...

Escribe, pois...

Escribe no comezo da primeira páxina que non aborrezo a ninguén,

nin a ninguén roubo nada. Mais, que si teño fame,

devorarei a carne de quen a min me roube. Coidado, pois!...

Coidado coa miña fame, e coa miña ira!

Mahmoud Darwish

Textos pola Paz


Textos pola Paz


Es gibt viele Arten zu töten.

Man kann einem ein Messer in den Bauch stechen,

einem das Brot entziehen,

einen von einer Krankheit nicht heilen,

einen in eine schlechte Wohnung stecken,

einen durch Arbeit zu Tode schinden,

einen zum Suizid treiben,

einen in den Krieg führen usw.

Nur weniges davon ist in unserem Staat verboten.“

MOITAS MANEIRAS DE MATAR

Hai moitas maneiras de matar,

poden cravarche un coitelo no ventre,

quitarche o pan,

non curarte dunha enfermidade,

meterte nunha mala vivenda,

empurrarte ata o suicidio.

torturarte ata a morte por medio do traballo,

levarte á guerra etc.

Moi poucas destas cousas están prohibidas no noso Estado.

Bertolt Brecht

BAIXO A TORTURA

ARRINCAREDES

MESMO FALSAS

CONFESIÓNS,

QUE ESCOITAR

VÓS QUEREDES,

MAIS NON PODEREDES

ESCUDRIÑAR

NOS INTRINCADOS

RECUNCHOS

DO SUBCONSCIENTE

CANDENTE LAVA

DE VOLCÁN,

CRISOL, ONDE SE TEMPLAN

AS IDEAS

DAS MÁIS

E DOS MÁIS INSUBMISOS

E VALENTES, IDEAS,

ÁS QUE TEMEDES.

ESAS IDEAS

FARÁN MEDRAR IDEAIS,

ARMAS QUE COMBATERÁN

A VOSA FEROZ BARBARIE.

Luz Fandiño

Textos pola Paz


Textos pola Paz


NALGÚN LUGAR

Nalgún lugar

ten que haber un raio de luz

que disipe as tebras do futuro

unha esperanza

que non se deixe matar polo desencanto

e unha fe

que non perda inmediatamente a fe en si mesma

Nalgún lugar

ten que haber un neno inocente

ao que os demos non conquistaron aínda

un frescor de vida

que non expire putrefacción

e unha felicidade

que non se base nas desgrazas dos demais.

Nalgún lugar

ten que haber un espertador da sensatez

que avise o perigo dos xogos autoaniquiladores

unha gravidade

que se atreva a tomarse en serio

e unha bondade

cuxa raíz non sexa simplemente maldade freada.

Nalgún lugar

ten que haber unha beleza

que siga sendo beleza

unha conciencia pura

que non oculte un crime apartado

ten que haber

un amor á vida

que non fale con lingua equívoca

e unha liberdade

que non se basee na opresión dos demais.

MARIA WINE

Textos pola Paz


Textos pola Paz


ARMAS DO FUTURO

Con palabras.

(Quitade as espoletas

ás bombas!)

Sen pistolas.

Sen tanques e sen espadas.

Con palabras

Soamente con palabras

imos construír o mundo

do futuro

sobre un campo de rosas verdi-granas...

Sen pistolas.

Sen metralla.

Sen sangue e sen rancor

que eclipsen a bondade das miradas.

Con palabras

Máis nada que con palabras

imos levantar castelos

de ilusións

entre as nubes de douradas praias.

Sen paixóns que creben a harmonía

das almas.

Sen odios. Sen o choro nin a morte

que deixen ao seu paso as batallas.

Sen pistolas.

Sen a tétrica voz dos canóns

para cargar de cruces

os galos da diana.

Fundiremos en cánticos de amor

continentes e razas

para construír os mundos do futuro

con palabras).

Soamente con palabras!

CRISTOBAL VEIGA

Textos pola Paz


Textos pola Paz


Mar…

“Sentada a carón do seu posto de pulseiras no paseo marítimo de

Cangas, reconstruía mentalmente a historia da súa vida,escrita na-

quelas ondas que un día a trouxeran a Galiza”

Sen máis cá capa de salitre da súa pel e os vaqueiros engurrados,

conxuntados coa camiseta ennegrecida polo ludre que levaba posta

dende que saíra do Senegal, chegou a aquel lugar novo e descoñeci-

do polo que arriscara a vida e do que só oíra falar una vez naquel pro-

grama semanal de radio que escoitaba dende o bar no que traballa-

ba. Tres longos meses de viaxe a través dun Océano Atlántico embra-

vecido e imprevisíbel, obrigárana a ver cadáveres, compatriotas mo-

rrendo, mulleres coma ela embarazadas, desnutríndose e mar, a to-

das horas e en tódalas dirección, mar. Un mar que a cada segundo se

facía eco da súa soidade.

Aprendera dende moi pequena a vivir do que deixaban os demais,

aproveitando as sobras e aceptando submisa aquel pobre destino,

mais aquela calorosa noite de Agosto comprendera que tiña que xirar

o temón que ata entón guiara a súa existencia e tentar fuxir daquel

inferno que a descarnaba viva. Si, aquela noite de Agosto, foi violada.

Tiña apenas 17 anos cando aquel noxento cincuentón suorento e con

fedor a peixe podre, a invadira polas costas, na rúa traseira pola

que voltaba á súa casa. Cando recuperou a consciencia, logo da

malleira, chorou. Chorou ata quedar seca, soa coa cotra que

aquel animal deixara no seu corpo. Pensou en acabar coa súa

vida naquel mesmo momento, mais non estaba de ser e non foi.

Días, semanas e meses cheos de vómitos, primeiro de noxo e

logo os propios do embarazo. Orfa de pais, soa na vida e cun fillo

en camiño, escolleu a fuxida desesperada como alternativa case

obrigatoria.

Semanas máis tarde a bordo do caiuco, ollaba o imperceptíbel

ronsel, que coma un regato escorregadizo e a liberaba a medida

que se afastaban, do fedor a peixe podre. Ese cheiro que máis

tarde acabaría por esquecer case por completo (agás cando pa-

saba diante dos contedores da lonxa de Cangas) e que foi substi-

tuído por novos cheiros; o do orballo na herba fresca de Abril, o

das follas secas ruxindo debaixo dos pés en Novembro, o do co-

cido dos domingos no frío Xaneiro e o arrecendo da salitre do

mar mesturado co da crema protectora solar, en Agosto.

Beatriz Domínguez

Textos pola Paz


Textos pola Paz


A POMBA APUÑALADA E O SURTIDOR

Doces figuras apuñaladas. Queridos labios floridos

MIA MAREYE

YETTE LORIE

ANNIE e ti MARIE

onde estades

oh mozas

PERO

preto dun surtidor que

chora e reza

esta pomba extasíase

Todas as lembranzas de antano

Oh meus amigos foron á guerra

Brotan cara ao firmamento

E as vosas olladas na auga durmida

Morren melancolicamente

Onde están Braque e Max Jacob

Derain de ollos grises coma a alba

Onde están Raynal Billy Dalize

Cuxos nomes se melancolizan

Como pasos nunha igrexa

Onde está Cremnitz que se alistou

Talvez estean xa mortos

De lembranzas está a miña alma chea

O surtidor chora sobre a miña pena

OS QUE MARCHARON Á GUERRA AGORA

COMBATEN NO NORTE

Cae a noite Oh sanguento mar

Xardíns onde sangra abundantemente o loureiro flor guerreira

Guillaume Apollinaire

TEXTOS POLA PAZ

Documents

Transcript of TEXTOS POLA PAZ