XÉNERO DOS SUBSTANTIVOS

O xénero feminino pódese formar:

Substituíndo o –o final por –a; por exemplo: cativo/cativa.

Engadindo –a se remata nunha vogal tónica; por exemplo: avó/ avoa.

Substituíndo –án por á; por exemplo: capitán/capitá.

Substituíndo –ón por oa; por exemplo: patrón/patroa.

Engadindo –a se remata en consoante distinta de -n; por exemplo: portugués/ portuguesa.

Engadindo unha terminación especial como –ina, -esa, -isa; por exemplo: príncipe/ princesa; poeta/ poetisa; bailarín/bailarina.

Cunha palabra diferente; exemplo: padriño/madriña

O xénero feminino pódese formar:

Substituíndo o –o final por –a; por exemplo: cativo/cativa.

Engadindo –a se remata nunha vogal tónica; por exemplo: avó/ avoa.

Substituíndo –án por á; por exemplo: capitán/capitá.

Substituíndo –ón por oa; por exemplo: patrón/patroa.

Engadindo –a se remata en consoante distinta de -n; por exemplo: portugués/ portuguesa.

Engadindo unha terminación especial como –ina, -esa, -isa; por exemplo: príncipe/ princesa; poeta/ poetisa; bailarín/bailarina.

Cunha palabra diferente; exemplo: padriño/madriña

NÚMERO DOS SUBSTANTIVOS

Os substantivos teñen número singular ou plural.

O plural fórmase:

Engadindo –s se o singular remata en vogal ou en -n; por exemplo: avó/ avós.

Engadindo –es se o singular remata en -r ou en -z; por exemplo: coz/ coces; amor/amores.

Engadindo –es se o singular é unha palabra grave ou un monosílabo que remata en -l; por exemplo: pel/ peles; túnel/túneles.

Engadindo –is se o singular é unha palabra aguda e remata en –l (perde o –l); por exemplo: papel/ papeis.

Non varía se o singular é unha palabra rematada en –x ou -s; por exemplo: o tórax/ os tórax; o lapis/os lapis.

Os substantivos teñen número singular ou plural.

O plural fórmase:

Engadindo –s se o singular remata en vogal ou en -n; por exemplo: avó/ avós.

Engadindo –es se o singular remata en -r ou en -z; por exemplo: coz/ coces; amor/amores.

Engadindo –es se o singular é unha palabra grave ou un monosílabo que remata en -l; por exemplo: pel/ peles; túnel/túneles.

Engadindo –is se o singular é unha palabra aguda e remata en –l (perde o –l); por exemplo: papel/ papeis.

Non varía se o singular é unha palabra rematada en –x ou -s; por exemplo: o tórax/ os tórax; o lapis/os lapis.

ACENTUACIÓN DAS PALABRAS ESDRÚXULAS

Nas palabras ESDRÚXULAS a sílaba tónica é a antepenúltima.

Sempre levan acento gráfico: cárcere, máxico, anécdota.

EXPRESIÓN ESCRITA: O contoO conto é unha narración breve de feitos imaxinarios ou reais, protagonizada por un pequeno grupo de persoaxes e que sigue un argumento sinxelo.

Os conto componse de tres partes:• Introdución. Parte incial do conto; explica quenes son as personaxes e onde e cando ocorre a

historia.

• Nó. Parte que narra O que acontece ao longo do conto.

• Desenlace. Parte que explica como acaba o conto.