Aparato circulatorio

Miguel Servet (1511-1553) Médico e teólogo español.

Foi o primeiro en describir a circulación do sangue e

morreu por elo en Xenebra.

O APARATO CIRCULATORIO conecta todos os aparatos involucrados na función de nutrición có plasma intersticial que rodea as células do corpo. Contribúe a manter o equilibrio do medio interno ou HOMEOSTASE.

MEDIO INTERNO

Plasma intersticial

(fluído que se atopa rodeando as células)

LinfaSistema linfático

SangueSistema

circulatorio

APARATO CIRCULATORIO

Circula

polo

Circula

polo

O sistema circulatorio encárgase de transportar

substancias no organismo:

• Leva os nutrientes resultado da dixestión desde o tubo

dixestivo ata todas as células do corpo,

• Transporta os gases repiratorios

• Transporta as substancias de refugo, produto do metabo-

lismo celular, dende estas ata os órganos da excreción

• Transporta as hormonas, tan importantes para que o

organismo funcione coordinadamente.

• Regula a temperatura do corpo.

FUNCIÓNS DO SISTEMA CIRCULATORIO

Función de transporte

Anatomía do

sistema

circulatorio

Corazón

Vasos sanguíneos

◦Arterias

◦Veas

◦Capilares

CORAZÓN O corazón é un

órgano musculoso

do tamaño dun pu-

ño aloxado na

cavidade torácica.

O músculo que o

forma recibe o

nome de

MIOCARDIO.

Corazón

Externamente está

protexido por unha

membrana de dúas

capas, o

PERICARDIO

As arterias

coronarias nutren

o corazón.

Internamente presenta catro cavidades: Dúas aurículas, de paredes finas.

Dous ventrículos, de paredes grosas.

Á aurícula esquerda chegan as catro veas pulmonares.

Á aurícula dereita chegan as dúas veas cavas.

Do ventrículo dereito sae a arteria pulmonar.

Do ventrículo esquerdo sae a arteria aorta.

Entre a aurícula dereita e o ventrículo dereito está a válvula tricúspide

Entre a aurícula esquerda e o ventrículo esquerdo está a válvula mitral .

Non hai conexión entre o lado esquerdo e o dereito do corazón.

Entre os ventrículos e as arterias están as válvulas sigmoideas

(semilunares)

Fisioloxía do corazón:

MOVEMENTOS DO CORAZÓN:

Sístole: contración do músculo cardíaco

Diástole: Relaxación do músculo cardíaco

Frecuencia cardíaca:número de latidos por minuto. Depende da idade, sexo, estado físico…

En repouso: 60-100 por minuto.

Exercicio físico: 150-200

O corazón: Ciclo cardíaco

Diástole xeral: o sangue desosixenado entra na aurícula dereita.

O sangue osixenado entra na aurícula esquerda. As válvulas auriculo-ventriculares ábrense.

Sístole auricular: o sangue pasa das aurículas aos ventrículos.

Sístole ventricular: os ventrículos contráense. As válvulas aurículo-ventriculares péchanse. As válvulas sigmoideas árense e o sangue pasa ás arterias

Ruídos cardíacos

En cada ciclo cardíaco percíbense dous ruídos, separados por un pequeno e un gran silencio.

Os ruídos corresponden aos sons “lubb-dupp” considerados como os latexos do corazón.

◦ Primeiro ruido: corresponde ao inicio da sístole ventricular. As válvulas tricúspide e mitral péchanse

◦ Segundo ruido: prodúcese ao inicio da diástole ventricular. Péchanse as válvulas aórtica e pulmonar.

Pulso: Onda de presión producida polo sangue ao sair do corazón, que se transmite ao longo dos vasos sanguíneos. Percíbese nas arterias máis superficiais, nos pulsos e no pescozo

Regulación da actividade cardíaca O corazón é autoexcitable

grazas ao tecido nodal, formado por células musculares modificadas e capaces de xerar impulsos.

Nódulo sinoatrial (SA): Inicia cada ciclo cardiaco.

Nódulo auriculoventricular (AV): Capta a estimulación do SA e a transmite ao seguinte.

Fascículo de His: distribúe o sinal aos ventrículos. Se ramifica formando a rede de Purkinje.

Regulación da actividade cardíaca

O ritmo cardíaco pode ser alterado polo sistema nervioso e polo sistema endócrino.

As fibras simpáticas aceleran o ritmo cardiaco (efecto estimulador).

As fibras parasimpáticas fanno máis lento (efecto inhibidor).

A adrenalina e noradrenalina (sintetizadas nas cápsulas suprarrenais) e a tiroxina(sintetizada na tiroide) aumentan o ritmo cardiaco.

VASOS SANGUÍNEOS

As arterias Levan o sangue

desde o corazón aos tecidos.

Histoloxía:◦ Túnica adventicia,

externa, de tecido conxuntivo.

◦ Túnica media, de fibra muscular lisa.

◦ Túnica interna, de endotelio.

As veas Devolven o sangue

desde os tecidos ao corazón.

Histoloxía:◦ Túnica adventicia, máis

grosa que en arterias.◦ Túnica media, máis

fina que nas arterias.◦ Túnica interna.

◦ Teñen válvulas que evitan o retroceso do sangue

Os capilares

Moi finos (8-12 micras) Unha soa capa de tecido epitelial (endotelio). Neles realízase o intercambio de substancias Suman unha lonxitude de 100.000 quilómetros.

A circulación sanguínea:

Temos unha circulación dobre: O sangue pasa dúas veces polo corazón.

Completa: O sangue rico en osíxeno nunca se mestura có rico en CO2.

◦ A parte dereita do corazón sólo bombea sangue rica en CO2,

◦ A esquerda bombea só sangue rica en O2.

CIRCULACIÓN MENOR OU PULMONAR:

O sangue cargadode dióxido de carbono sae do ventrículo dereito,polas arteriaspulmonares,osixénase nospulmóns e regresa polas veas pulmonares ata a aurícula esquerda.

CIRCULACIÓN MAIOR OU SISTÉMICA:

O sangue cargadode osíxeno sae do ventrículoesquerdo polaarteria aorta, leva aos órganos osíxenoe nutrientes e recollerefugos e dióxido de carbono, volve aaurícula dereita do corazón polas veas cavas.

O SANGUE

O sangue é un tecido formado por varios tipos de células e unha

substancia intercelular chamada plasma.

Función de defensa

Coagulación

sanguínea

Transporte de

nutrientes,

hormonas e

refugos

Transporte de gases respiratorios

FU

NC

IÓ

NS

DO

SA

NG

UE

Regula a

temperatura

corporal

CIRCULATORIO DE VERTEBRADOS

PEIXES

Corazón: 1A/1V

Circulación pechada simple

ANFIBIOS E RÉPTILES ( agás

crocodilos)

Corazón: 2A/1V

Circulación pechada dobre e incompleta

MAMÍFEROS E CROCODILOS

Corazón: 2A/2V

Circulación pechada dobre e completa

SAÚDE

Presión sanguínea

É a presión que exerce o

sangue sobre as paredes

das arterias.

Mídese có

esfingomanómetro. A presión máxima

coincide coa sístole

ventricular.

A mínima coincide coa

diástole.

COLESTEROL

Colesterol unido a lipoproteínas de alta densidade (HDL) -colesterol "bo",

Colesterol unido a lipoproteínas de baixa densidade (LDL) -colesterol "malo”

O COLESTEROL é un compoñente natural das

membranas celulares. En exceso pódese depositar

nas arterías causando ENFERMIDADES

CARDIOVASCULARES.

Controla o consumo de graxas saturadas (de orixe animal) xa que favorecen a formación de colesterol LDL.

Calcula o teu Índice

de Masa Corporalhttp://www.calculoimc.com/

“Familia” de Botero.

PÁXINAS DE CONSULTA:

http://www.educantabria.es/docs/Digitales/Primaria/Cono_3_ciclo/CONTENIDOS/CUERPO%20HUMANO/DEFINITIVO%20CIRCULATORIO/publicar/page8.html

http://recursostic.educacion.es/ciencias/biosfera/web/profesor/3eso/1.htm

Pilar de Vega

Bioloxía de 1º de BAC.