O SISTEMA SOLAR

Alicia Ardións Leis.

1ºB

O SISTEMA SOLAR

Ardións Leis , Alicia Página 2

1. FORMACIÓN.

A onda expansiva que emitiu a explosión dunha

estrela vella (supernova), desestabilizou a unha

nebulosa cercana facendo que comezase a

concentrar materia no seu centro (protoestrela) e

que as partículas concentradas chocasen unhas

contra outras facéndose máis grandes e

alcanzando máis velocidade mentres que a nube

de gas que a rodeaba se foi afastando porque era

menos densa e polo tanto menos atraída polo

núcleo da nebulosa. Ao haber tantas partículas

xuntas no centro, unhas empezaron a chocar con

outras de xeito que todo comezou a xirar e traendo

como consecuencia que se elevase a presión e

temperatura da nebulosa.

Debido a esa alta temperatura e presión, produciuse unha fusión nuclear na

protoestrela facendo que explotase cunha gran emisión de enerxía que trouxo

como consecuencia a expulsión de materiais que deron lugar aos planetas,

meteoritos, cometas …. De xeito que no centro da antiga nebulosa quedou agora

una nova estrela, O sol; e xirando ao seu redor os planetas.

O SISTEMA SOLAR

Ardións Leis , Alicia Página 3

2. SITUACIÓN DOS PLANETAS.

Os planetas do sistema solar clasifícanse en:

· Interiores ou rochosos: Mercurio, Venus, Terra e Marte. Están cerca do sol, son

de tamaño pequeno,alta densidade (entre 4-5 g/cm3) e están formados en gran

parte por rochas e metais.

· Exteriores ou gasosos: Xúpiter, Saturno, Urano e Neptuno. Son dun tamaño moi

grande e con pouca densidade ( entre 1-2g/cm3).Están formados maioritariamente

de gas e líquidos.

D I STA NC IA D OS PLANE TA S AO SOL :

Mercurio: É o planeta máis cercano o el, está a 57.910.000 km.

Venus : Áchase a 108.200.000 km del.

A Terra : Encóntrase a 149.600.000 km del.

Marte: Dista 227.940.000km del.

Xúpiter : Atópase a 778.330.000km del.

Saturno: Entre el e o sol hai 1.429.400.000km.

Urano: Está a 2.870.990.000km do sol.

Neptuno:É o planeta máis lonxano ao sol (4.504.300.000 km)

O SISTEMA SOLAR

Ardións Leis , Alicia Página 4

3. VENUS

3.1 .Exterior.

Este planeta está sempre cuberto por nubes (cargadas de ácido sulfúrico

concentrado) que se encontran a preto de 50km da superficie, cuxa

temperatura se aproxima aos 480° C (non hai variacións de temperaturas

diarias,sempre fai a mesma calo)r; isto é debido a súa atmosfera. Esta é

elevadamente densa e cunha presión 90 veces maior que a terrestre; para

nós sería tóxica xa que está composta maioritariamente de dióxido de

carbono. A luz solar que a atravesa quenta a superficie do planeta , que volve

a expulsar esta radiación pero é retida pola densa atmosfera que na deixa

saír ao exterior, creando así un gran efecto invernadoiro e tendo como

consecuencia esa elevada calor superficial. Non ten cambios diarios na

temperatura da súa atmosfera,está sempre igual de quente.

Venus ten unha superficie totalmente abrasadora,cuberta nun 85% por rocha

volcánica.Os científicos identificaron nela centos de volcáns cun tamaño moi

grande . Tamén hai extensas explanadas cubertas polos ríos de lava,

montañas ou mesetas deformadas pola actividade xeolóxica e numerosos

cráteres debido aos impactos dos meteoritos. O punto máis alto do planeta é

o Monte Maxwell na Terra de Ishtar.

O SISTEMA SOLAR

Ardións Leis , Alicia Página 5

3.2.Interior.

O centro deste astro é moi similar ao da

Terra, coa diferenza de que nel non existe a

auga líquida. A súa codia está composta

principalmente por basalto e ten un espesor

bastante uniforme en gran parte do planeta

con valores de quizais 20-50 km.Pode haber

excepcións nas terras altas Tessera.onde a

codia posiblemente sexa máis grosa.Posúe

un manto de rocha densa e fundida, cuxos

movementos puideron ser responsables da

deformación tectónica que se observou en

imaxes de radares.O seu núcleo ten un radio

de 3000 km composto principalmente por ferro e en menor proporción por

níquel. Ao ser un planeta menos denso pode ter tamén materiais como o xofre.

Ao contrario que a Terra,non presenta campo magnético.

3.3 Características.

É a primeira estrela que vemos acender no noso ceo e a última en apagarse. Non ten satélites. Venus xira moi lentamente sobre o seu eixe, de feito tarda 243 días en dar unha volta completa a sí mesmo e faino en sentido contrario aos demais planetas(no sentido das agullas do reloxo). A súa inclinación sobre o ecuador é de 177.3º . En dar unha volta ao redor do sol arda en cambio 224.7 días,sendo un dos máis rápidos ne completar a súa órbita.

Curiosamente, cando a Terra e Venus están máis cerca,sempre mira cara o noso planeta coa mesma parte.Grazas a iso, púdose observar ese lado de tales maneiras que se sabe como é a superficie de Venus:unha meseta plana interrompida por dúas zonas montañosas do tamaño dun continente (Ishtar Terra e Aphrodite Terra,que vista dende o noso planeta é a parte máis lonxana de Venus). Tamén se puideron descubrir volcáns moi activos,grandes correntes de lava solidificada e numerosos cráteres meteóricos. O maior cráter que se observou mide case 160 km de diámetro e o máis pequeno 5 km.Isto débese a que a densa atmosfera impide que meteoritos máis pequenos impacten contra a superficie do planeta.

Outra observación que se puido facer foi que en Venus houbo unha gran actividade tectónica.Esas probas inclúen a existencia de cordilleiras, canóns, unha depresión que se estende 1.400 km ao largo da superficie e un xigantesco cono volcánico cuxa base mide máis de 700 km de ancho.

O SISTEMA SOLAR

Ardións Leis , Alicia Página 6

3.4. Temperatura.

O calor da atmosfera de Venus pode estar

producindo un enfriamento no interior deste astro.

Esta paradójica teoría está basada nos resultados

obtidos a partir dun novo modelo presentado no

Congreso Europeo de Ciencias Planetarias. Lena

Noack, do Centro Aeroespacial de Alemania e

principal responsable do estudio, explica que o

Co2 e outros gases de efecto invernadoiro

responsables das altas temperatura foron

depositados na atmosfera por volcáns máis

antigos. A permanente calor puido ser máis

elevada no pasado, e conducir a un vulcanismo

aínda máis intenso. Pero, nun punto concreto,as

altas temperaturas provocaron unha mobilización

parcial da codia venusiana, enfriando o manto, e descendendo a actividade

volcánica. Isto deu como resultado temperaturas superficiais máis baixas, bastante

parecidas á temperatura actual de Venus, así como o fin da mobilización da

superficie”.

4. Bibliografía.

http://www.nasa.gov/mission_pages/spitzer/multimedia/spitzertwostar.html

http://www.windows2universe.org/venus/atmosphere.html&lang=sp

http://www.solarviews.com/cap/venus/venusint.htm

http://www.seti.cl/venus-caliente-por-fuera-y-frio-por-dentro/

http://www.solarviews.com/span/data2.htm

http://eltamiz.com/2008/04/21/el-sistema-solar-venus-ii/

http://www.britannica.com/EBchecked/topic/625665/Venus/54191/Interior-structure-and-geologic-

evolution

http://www.kalipedia.com/ciencias-tierra-universo/tema/venus.html?x=20070417klpcnatun_257.Kes

http://www.astromia.com/fotosolar/interiorvenus.htm

http://www.actualidadespacial.cl/venus.htm

http://www.youtube.com/watch?v=4iCuHjvehvU

http://www.youtube.com/watch?v=UAC4ZmgMA8A&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=liYwvbv8AQU&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=sUqmamlW9cc&feature=related