O SAMAÍN

“ A festa da noite dos mortos”

ORIXE

"Samhain” era o nome que se lle daba á festa dos mortos entempos dos celtas. Esta festa sinalaba o fin do verán e o comezoda tempada de inverno, que ía durar atá maio.Hoxe em día, em Galicia, coñecemos esta festa como ...O SAMAÍN.

Os pobos celtas realizaban uns rituais no fin do verán efacían sacrifícios a Samaín, que era o seu deus da morte edos malos espíritos. Con esta festa sinalábase o comezo donovo ano celta.Ademáis, crían que na noite do 31 de outubro Samainxuntaba os espíritos de todos aqueles que morrerandurante o ano anterior.

Na noite de Samaim ós espíritos se lles permitía regresar ós seus fogares para visitar aos familiares vivos.

Tiñan nesta data autorización para camiñar entre osvivos. Abríanse as portas entre este mundo e o “MáisAlá”. A xente tiña a posibilidade de reunirse cos seusantepasados falecidos. Durante esas horas, podíase pasarao “Outro Mundo”, o dos mortos, por iso en todo o pobohabía fogueiras. Acendíanse para guiar aos mortos naescuridade da noite, para que atopasen aos seus parentes efogares, e se puidesen quentar coa calor do lume do fogar.

No Monte do Seixo, en Cerdedo (Pontevedra)atópase unha desta portas ao “Mais Alá”:PORTALÉN.

Portalén é a porta de entrada ao mundo dosmortos, um lugar máxico no que se lles podefalar. O primeiro que divisamos ao chegar aoseu carón é un conxunto pétreo que se abre através dunha porta simbólica de pedra.

O escritor galego Carlos Solla aconsella no seulibro “O Monte do Seixo: O Santuario Perdidodos Celtas” como debemos proceder aoachegarnos a tan máxico lugar.

Para que os vivos poidanfalar cos mortos, hai quecruzar Portalén de leste aoeste e regresar ó nosomundo desandando os pasose nunca saíndo do espazoritual, pois do contrario aalma da persoa quedaríaatrapada no outro lado. Nolado dos defuntos. Pero parafalar con eles, os vivos teñen

que levarlle unha pequenaofrenda en forma de pan,viño ou candeas. O que cadaun vive aí son experienciaspersoais que non se debencontar. Aquel que as revelequeda rouco de voz para afin dos días

(C. Solla “O Monte do Seixo: O santuario perdido dos celtas”)

MúsicaRyuichi Sakamoto – “Merry Christmas Mr. Lawrence”

FotografíasCamilo González Lorenzo

Textos:“Almanaque de Encantos” – C. Solla

Ed. . Cardeñoso. 2005

“ Monte do Seixo: O santuario perdido dos celtas” – C. SollaEd. Serpe BICHOCA. 2008