REVISTADIGITAL..COMENTARIOS.PRENSA

O NOSO COLE!

Nª 1 Revista “O noso

cole” . A Coruña. 2013

RUDOLF STEINER

Rudolf

Steiner,

creador da

Metodoloxía

Waldorf

“Meniñeiros

de Friol” un

exemplo na

nosa

comunidade

Proxectos de

prensa dixital

e webcómic

con

A NOSA REVISTA!

Revista “O Noso Cole” Nº 1 |WEBCÓMIC 2

Sabías que..?

Hoxe en día o método Waldorf para a

ensinanza está recoñecido pola UNESCO, é

apoiado por gobernos como o de Alemaña,

debido en parte ó seu valor como metodoloxía

renovadora, e en parte, polo seu compromiso

por xerar interese nos valores universais como

educación para a paz, Dereitos Humanos ou o

exercicio da cidadanía.

Dende as súas investigación espirituais suxeriu renovar algunhas

das actividades máis importantes: agricultura, medicina, economía,

arquitectura, ciencia, filosofía, relixión, arte e o que nos acada a nós, a

educación. Así naceu a Universidade Libre de Ciencia Espiritual

chamada Goetheanum na honra de Johann Wolfgang von Goethe que

tamén fora científico, filósofo e humanista entre outras cousas, e

ao cal Steiner estudara. Este centro atópase en Basilea,

Suíza, onde asisten estudantes de todo o mundo aos seus

seminarios e talleres de distintas especialidades.

A partir desto nace posiblemente a obra máis

importante de Rudolf Steiner: a pedagoxía Waldorf,

como forma de renovación da educación. Trátase dunha

educación do neno e do mozo cara á liberdade, dentro dunha

continua renovación da sociedade.

Ademais Rudolf Steiner foi un autor prolífico, con 30 libros publicados e máis

de 6000 conferencias nas que expoñía as súas ideas por toda Europa. Estas conferencias

están recollidas en 325 libros.

R

Rudolf Steiner

udolf Steiner (1861-1925), doutor en Filosofía e

Letras austrohúngaro. Estudou tamén ciencias

experimentais e arte. Foi un dos pensadores máis

orixinais do século XX e creador dunha filosofía

espiritual chamada “antroposofía” .

A NOSA REVISTA!


BASES PEDAGÓXICAS DA

METODOLOXÍA WALDORF

Recoñecemento da natureza individual de cada neno e nena.

O plan de estudos e os métodos de ensinanza utilizados son adaptados ás

etapas evolutivas e á natureza psíquica e individual de cada nena e neno.

As materias teñen a mesma importancia curricular sexan intelectuais, artísticas ou

artesanais.

O eixo fundamental da pedagoxía Waldorf está en que os

nenos e nenas relacionen o que aprenden ca súa propia

experiencia, así mostran máis interese, énchense de vitalidade

e interiorízano, é dicir, o que aprenden fano seu. Así as escolas

Waldorf están deseñadas para desenvolver este tipo de

aprendizaxe.

A NOSA REVISTA!


SABÍAS QUE…?

O centro constitúe unha parte da

sociedade, é unha peza do seu

entorno, así os vecinos das escolas

son benvidos á hora de facer

concertos, talleres artesanais, festas,

cursos ou conferencias.

AS FAMILIAS NA ESCOLA

WALDORF.

Unha escola Waldorf é un lugar onde a participación é imprescindíbel, e por iso

tanto pais e nais, coma mestres e mestras involúcranse seriamente na educación facendo

deste tipo de escolas unha especie de “asociacións conxuntas de nais, pais, mestres e

mestras”.

Por unha banda créase un “Consello de Administración” para a

xestión e administración do centro, sendo asesorado e axudado este

consello por diversas comisións de pais e nais, que ademais

asumen funcións como a creación de talleres, organización de

festas ou administración de mantemento e obras.

Por outra banda tanto mestres e mestras como nais e

pais colaboran na elaboración do programa escolar. Fan

reunións mensuais onde os proxenitores poden expoñer as súas

ideas e opcións de mellora.

Ademais nais e pais poden ir ás clases de cando en vez, e participar de forma

activa en festas e actividades de toda índole como o mercado de Nadal onde fan

preparativos e venden. Neste mercado véndense os obxectos feitos polos nenos nos

talleres desenvolvidos en todo o curso.

“Tanto pais e nais coma o

corpo docente elaboran o

programa escolar”

A NOSA REVISTA!


MESTRES E MESTRAS

WALDORF.

Para comezar con este apartado

daremos a coñecer unha das cousas máis

básicas para os docentes Waldorf: “o

mestre actúa con liberdade na súa aula xa

que é un gran coñecedor de todos e cada

un dos seus alumnos e sabe como fomentar

o seu desenvolvemento”. Isto débese por

unha banda a que o mestre titor acompaña

aos seus alumnos de 1º a 8º de Básica, e

por outra banda pola estreita colaboración

cos pais e nais dos alumnos.

A importancia das materias é relativa, é dicir, un docente Waldorf busca

una acción conxunta das aptitudes que se desenvolven nos diferentes campos da

ensinanza. Neste sentido, co programa Waldorf preténdese equilibrar a

adquisición de coñecementos con prácticas artísticas e artesanais de xeito que

estas actividades e as materias intégranse nun mesmo conxunto.

O obxectivo básico dun mestre Waldorf é o de espertar as facultades

do neno e equilibrar as tres forzas interiores:

pensamento, sentimento e vontade.

DESTACADO!!

A NOSA REVISTA!


Os mestres titores traballan por períodos de 3 a 4 semanas

unha materia na denominada “clase principal” que ten lugar

todos os días lectivos e dura aproximadamente dúas horas. Máis

tarde comezan cas clases artísticas, artesanais e rítmicas que se

dan en días estipulados de maneira continuada.

Para rematar falaremos da continua reciclaxe a que se

someten estes mestres e mestras con reunións periódicas e

cursos:

O “claustro” reúne unha vez por semana a todo o persoal

do centro, sexan docentes, administrativos ou empregados de

áreas como mantemento. Nestas sesións falan de algún neno ou

nena con problemas, de métodos pedagóxicos ou mesmo de

problemas de organización. Existen máis reunións, como por

exemplo a dos docentes das distintas áreas ou ciclos para a

creación dos programas.

O “claustro” nomea por períodos unha equipa directiva

para as funcións de responsabilidade dos aspectos educativos da

escola. O consello de administración delega nesta Xunta de

Profesores as xestións habituais.

Por último as mestras e mestres Waldorf participan unha

ou dúas veces ao ano en cursos internacionais cos seus

homólogos de outros países e de escolas tanto públicas como

privadas.

A NOSA REVISTA!


HIMNO GALEGO

¿Qué din os rumorosos

na costa verdecente

ao raio transparente

do prácido luar?

¿Qué din as altas copas

de escuro arume arpado

co seu ben compasado

monótono fungar?

Do teu verdor cinguido

e de benignos astros

confín dos verdes castros

e valeroso chan,

non des a esquecemento

da inxuria o rudo encono;

desperta do teu sono

fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos

a nosa voz entenden

e con arroubo atenden

o noso ronco son,

mais sóo os iñorantes

e féridos e duros,

imbéciles e escuros

non nos entenden, non.

Os tempos son chegados

dos bardos das edades

que as vosas vaguedades

cumprido fin terán;

pois, donde quer, xigante

a nosa voz pregoa

a redenzón da boa

nazón de Breogán.

A NOSA REVISTA!


FABRICACIÓN

DE QUEIXO E

PAN.

A elaboración do pan:

Dende tempos ben antigos,

queixo e pan, conforman dous elementos

básicos da Humanidade. No noso concello

son exaltados cada mes de marzo cunha feira

anual, a cal se converteu nun dos certámenes

agroalimentarios máis coñecidos na

provincia e na Comunidade Autónoma.

A elaboración do pan: os

compoñentes deste produto son a fariña de

trigo ou centeo , auga e sal. O proceso

comeza co amasado nunha artesa, que

consiste en mesturar, con moito coidado, a

fariña con auga morna, sal e fermento. Unha

vez conseguida esa substancia viscosa,

comeza o verdadeiro amasado, tarefa que

consiste en remover coas mans estendidas e

logo cos puños pechados esa mezcla,

engadindo algo de fariña ata conseguir unha

masa espesa e elástica,da que logo se farán os

bolos.

Déixase repousar durante

dúas horas para que a masa levede, é dicir,

que actúen as bacterias do fermento, que

farán que se espila.Pasado o tempo de lévedo

empézase a roxar o forno, que consiste en

facerlle o lume. Os fornos soen ter na boca

unhas pedras de granito, que serven de

medidores de temperatura e , cando se

poñen blancas, enténdese que este está

suficientemente quente.Logo coa a axuda

dun rodo de madeira procédese a retirar o

borrallo e varrer o forno cun vasallo de xesta

ou loureiro.

Mentras se quenta o forno,

procédese a tender o pan, tarefa que

consiste en cortar anacos de masa dándolles

forma redonda, deixando eses bolos encima

dunha mesa para que sigan levedando. Chega

entón o momento de enfornar, é dicir,

meter o pan no forno, tarefa que se realiza

cunha pá de rabo longo para non queimarse.

Pasadas unhas dúas horas, o pan xa está

cocido e sácase do forno.

A NOSA REVISTA!


A elaboración do queixo:

unha vez muxida a vaca e

coado o leite, cóllense sete ou oito litros,

engádeselles un chorriño de auga dos

queixos, e bótanse nun cazo que, quentado

encima da prancha da cociña fará que o leite

se calle e darán un queixo máis ou menos

dun quilo de peso.

Unha vez que esa mestura está

callada, vaise exprimindo coas mans para

escurrirlle o soro. Pouco a pouco váiselle

dando a forma circular propia do queixo

desta zona.Rematada a súa elaboración,

colócase nun sitio plano e átase cunha cinta

para que non se deforme.

O queixo de Friol ten forma

cilíndrica e pode consumirse fresco,

semicurado ou curado. A curación é bastante

laboriosa; debe colocarse nunha superficie

plana, nun lugar fresco e mentres non se

seca debe lavarse a diario para sacarlle os

fungos que se lle depositan na cortiza. Unha

vez curado, ten unha cortiza fina de cor

amarela. A pasta interior é de cor branca

marfil, sen gretas e con algúns ollos

pequenos, angulosos e redondeados, con

sabor lixeiramente salgado e de acidez

media.

Este queixo pertence á

denominación Arzúa-Ulloa, que ten, dende

o ano 1989, a etiqueta de Produto Galego

de Calidade.

VIAXE Á FORTALEZA. O día 9 de abril, os

alumnos e alumnas de 2º ciclo de

Primaria fomos visitar a Fortaleza de

San Paio de Narla en Xiá. Cando

chegamos recibiunos Paquita, a guía.

A NOSA REVISTA!


Contounos a historia da

Fortaleza e a lenda da Cova da Serpe.

Pasamos entón a visitar a

primeira planta, onde había aparellos

que usaban labregos, criados e artesáns

e algúns dos seus traballos, como cestos

e zocas. Noutro local, unha antiga corte,

había dúas carrozas de man, varias

cadeiras de montar e cornos para

distintos usos.

Nunha pequena adega

vimos utensilios relacionados co viño

como cestos para as uvas, aparellos para

pisalas, barricas, o pelello dunha cabra

para transportalo…

Logo subimos á segunda

planta onde estaba a cociña, na que

había unha gran lareira con cambota, un

forno para cocer o pan, un banco con

capoeira e moitos utensilios para

cociñar.Nunha esquina puidemos ver un

retrete de madeira.

A continuación, vimos un

gran salón, o despacho onde o señor

cobraba aos labregos e o dormitorio

principal.

Despois fomos a planta

onde estaban as armas brancas, as de

fogo e a entrada á mazmorra.

Máis tarde subimos á torre

de Homenaxe pasando polo dormitorio

do garda onde había unha gran cama,

unha silla-urinario…

A NOSA REVISTA!


Paquita contounos que

nunha ocasión os criados e os labregos

se enfadaran moito co amo, pelexaron e

destruíron esa torre.

Por último, baixamos ata a

entrada e visitamos a Capela da

Fortaleza adicada a San Paio. Alí había

imaxes de santos, un órgano, misas en

latín…

Rematada a visita

despedímonos da guía e volvemos ao

colexio baixo unha intensa choiva.

O PATRIMONIO CULTURAL

DO NOSO CONCELLO,

FRIOL. Coa implantación da nova

Lei de Educación desenvolveuse, en

primeiro de ESO, un proxecto

interdisciplinar que baixo a

coordinación dos departamentos de

L.Galega, Bioloxía e Xeografía, e

Historia levou como título: “O

patrimonio cultural do concello”.

Ao longo do curso na

sesión semanal fóronse recollendo todo

tipo de informacións, tanto orais como

gráficas e escritas, relacionadas co

pasado milenario do nosos contorno.

Este proxecto que

pensamos seguir desenvolvendo en

cursos vindeiros estanos

proporcionando unha chea de

informacións e vainos permitir o

“reescribir” a intrahistoria do nosos

concello dende a nosa óptica de

cidadáns da sociedade da información.

Actualmente, realizamos

dúas saídas co obxectivo de recoñecer o

patrimonio que non valoramos nos seus

xustos termos.

A NOSA REVISTA!


Ao mesmo tempo estas

saídas foron tamén de “investigación”

para tratar de localizar restos de outras

culturas presentes na nosa bisbarra.

Hai que agradecer o

interese amosado polos alumnos e

alumnas de 1º na procura de dita

información e dos veciños que de

diferentes maneiras colaboraron.

Estamos barallando a posibilidade de continuar o curso que ven co citado

proxecto e así, entre outras actividades, temos previsto:

a) A montaxe dun vídeo recollendo todos os elementos que consideremos

importantes para o coñecemento do pasado do concello.

b) A continuación da investigación para tratar de dar a coñecer tanto ao alumnado e

Comunidade Educativa a importancia e a riqueza dos nosos bens culturais…

c) Tratar de influír positivamente no respecto por todo patrimonio cultural e

histórico.

O martes día 3 de xuño fixemos unha

saída para visitar algunhas zonas de

importancia do noso concello.

A primeira visita que fixemos foi a

Cerracín (Vilalvite) e visitamos un dos

carballos máis vellos de Galiza, cuxo

perímetro é de 7,10 m.

A NOSA REVISTA!


Despois na Muruxosa (Cotá), paramos

para ver unha anta (dolmen) que case

está completa, parece unha pequena

casiña. Ten unha altura de 1,60 m.

A continuación pasamos, de novo, á

parroquia de Vilalvite, pois fomos a

Castrodá. Chámanlle así porque hai un

castro, no que atopamos anacos de

cerámica que tentaremos clasificar.

Logo chegamos A Ferreira (Serén)

vimos a Pena do Caldeiro e unha fonte.

Dispuxémonos a subir ata unha

medorra. Despois pasamos ás Penas do

Gas e baixamos ata Guldriz pola Boleta.

En Guldriz repuxemos forzas, pois na

casa de Laura de 1ºA déronnos de

beber.

Por último fomos a Santalla da Devesa

e localizamos unha casa con dous

escudos que case non se ven e nas Casas

do Burgo atopamos

outra cun escudo.

O día 10 de xuño fixemos outra saída á

parroquia de Trasmonte.

Tiñamos que realizar unhas

investigacións para as que empregamos

uns mapas e tamén tivemos que

preguntarlle aos veciños.

O primeiro que fomos visitar foi a

igrexa de Fontao, onde vimos un

sartego do século VII. Os nenos e nenas

que tiñan algunha enfermidade eran

lavados no sartego e despois ían ata a

fonte da igrexa de Carlín para ver de

curalos.

A continuación fomos a unha casa ver

un escudo. Despois tivemos que

camiñar un pouco para ir ver unha pena

chamada Pena Bicuda sobre a que hai

unha lenda que fala dunha señora que

levaba unha pedra encima da cabeza e

que lle caeu matándolle á súa filla, polo

que lle lanzou a pedra á pena,

dicíndolle: “Pena bicuda heiche ceibar

unha pedra que te a partir do rabo á

orella” e así, ves a fenda na pena.

Tamén vimos o Pazo de Trasmonte.

Logo, preguntándolle á xente,

localizamos unha pontella romana no

río. E para chegar á pontella tivemos

que camiñar pola calzada romana.

Finalmente, o último lugar e, despois de

dar tantas voltas, foi o castro de

Trasmonte. Cando rematamos de velo

dirixímonos ata o autobús con destino

ao colexio.

A NOSA REVISTA!


ACTIVIDADES CON “HOT

POTATOES” Para facer estas actividades é preciso entrar no correo persoal de

cada alumno para facelas na casa.

CRUZADA

A NOSA REVISTA!


RELACIONA

ENCHE OS OCOS

A NOSA REVISTA!


AQUÍ TENEMOS LOS MEJORES ANÁLISIS DE NOTICIAS

SOBRE EL USO DE VELO EN CENTROS EDUCATIVOS Y

MEDIOS DE COMUNICACIÓN.

FELIPE RODRÍGUEZ

1. Condenan a prisión a una maestra que cortó el pelo a dos

alumnas por ir sin velo

Efe | El Cairo martes 06/11/2012 20:43 horas

Un tribunal de la localidad egipcia de Luxor, en el sur de Egipto, condenó este

martes a seis meses de prisión con suspensión de la pena a una profesora que cortó el

cabello a dos alumnas de primaria porque no iban cubiertas con el velo islámico.

La agencia oficial de noticias egipcia, Mena, informó de que el Tribunal de Delitos de

Luxor ordenó la suspensión durante tres años de la citada pena contra la maestra Iman

Kailani.

Este caso levantó cierta polémica en Egipto y el pasado 21 de octubre el fiscal

general, Abdelmeguid Mahmud, ordenó que se iniciara una investigación judicial

sobre los hechos.

El portavoz de la Fiscalía, Adel al Said consideró que este incidente supone un

crimen castigado por la ley egipcia porque es una violación de los derechos de los

menores y de su vida privada.

Poco días antes, el Ministerio de Educación egipcio decidió descontar un mes

de salario y trasladar a otro departamento a Kailani.

A NOSA REVISTA!


La maestra, que usa el 'niqab' (velo que cubre todo el rostro menos los ojos),

cortó alrededor de siete centímetros del pelo de dos alumnas de sexto de primaria a

mediados de octubre.

En una nota difundida en esas fechas, el Consejo Nacional de la Mujer de Egipto

condenó el comportamiento de la profesora, "en contra de la ley egipcia y los

derechos humanos, especialmente los de la infancia".

COMENTARIO

Ya no solo se habla de la libertad de religión, sino de la libertad en base a los

derechos, en este caso, Derechos de la Infancia. ¿Era realmente necesario que esta

“maestra” le cortara el pelo a sus alumnos por no llevar velo?, ¿no hubiera sido mejor, si

tanto le importaba, hablar con sus familias?, aún mejor, ¿porqué comportarse de ese

modo? ¿A caso sus alumnos han resquebrajado a esta sus prendas al no estar de acuerdo

con el uso de las mismas? ¿Porqué no pensar primero en los Derechos Humanos?

FERNANDA ATAPUERCA

2. levanta prohibición del velo islámico en televisión

Domingo, 2 de septiembre de 2012

Este domingo una mujer presentó una noticia en la televisión egipcia usando un velo

islámico.

Parece que esto no había ocurrido desde que se fundó la televisión estatal en

1960. Fatima Nabil, que llevaba un traje negro y un pañuelo de color crema sobre la

A NOSA REVISTA!


cara, le dijo a la BBC que la revolución por fin llegó a la televisión estatal. Nabil espera

que después de esto otras mujeres vestidas de manera similar contribuyan al

levantamiento de la prohibición no oficial que prohíbe símbolos islámicos en las

pantallas abiertas. El nuevo ministro egipcio de información señaló que dos tercios de

las mujeres egipcias usan velo, como lo hacen muchas mujeres que aparecen en otras

cadenas de televisión árabes e internacionales. El nuevo gobierno de Egipto, dirigido

por Mohamed Morsi, es de corte islámico.

COMENTARIOS

Las prohibiciones acerca del velo islámico, van más allá de nuestro país,

levantando grandes polémicas incluso dentro de los propios medios de comunicación,

aquellos que nos acercan las principales noticias sobre el tema en cuestión. Esta mujer,

que aparece en el artículo, defiende el uso del velo islámico apareciendo con él delante

de la cadena BBC para reivindicarse llamando a otras mujeres para que realicen lo

mismo, ya que otras cadenas de televisión en diversos países permiten el uso del velo.

De manera que en Egipto se ha levantado la prohibición, que parece ser, tanto

preocupaba.

MIRO PEREIRA

3. Una periodista con velo presenta por primera vez un informativo

de la televisión egipcia

Hasta ahora no se permitía la presencia de periodistas veladas

Fatima Nabil es la primera periodista en aparecer con el hiyab

El gobierno de los Hermanos Musulmanes ha dado vía libre

A NOSA REVISTA!


Fatima Nabil, con velo, presenta el informativo de la televisión estatal egipcia el 2 de

septiembreAFP/TV EGIPTO

Efe 03.09.2012

La televisión estatal egipcia permitió este domingo por primera vez en su

historia que una periodista velada presentara el telediario, dos meses después de las

elecciones presidenciales que llevaron al poder al islamista Mohamed Mursi.

Fatima Nabil, la periodista que ha marcado un hito al aparecer en pantalla con el

hiyab (velo islámico), ha asegurado a la agencia Efe que con este paso se corrige "una

situación extraña y anormal" en Egipto, donde la mayoría de las mujeres llevan velo.

"La periodista velada sufría discriminación", ha subrayado Nabil, en alusión a la

política que mantuvo la televisión estatal egipcia desde su fundación hace medio siglo

de no permitirles presentar el telediario, en consonancia con la imagen liberal que

pretendía proyectar el régimen de Hosni Mubarak.

Su aparición se produce un día después de que el ministro de Información, Salah Abdel

Maqsud, diera luz verde a esta posibilidad al afirmar en una entrevista televisiva que

varias periodistas veladas iban a salir en los telediarios.

Primera presentadora con velo

Con un velo color crema y un traje azul oscuro, Nabil presentó el informativo del

mediodía del domingo en la televisión oficial Al Ula (La Primera), junto a un periodista

copto (la minoría cristiana de Egipto). Nabil se incorporó a Al Ula en 1999 y, como por

política interna no era posible que una velada presentase el telediario, trabajaba como

redactora de los informativos. La periodista ha explicado a Efe que después de la

Revolución del 25 Enero (de 2011), que derrocó a Mubarak, se presentó a una oposición

de presentadoras organizada por la televisión y quedó en primer lugar, pero no le

permitieron presentar los informativos por el velo. Ante esa situación, se cambió de

la cadena estatal a la televisión Masr 25 (Egipto 25), de los Hermanos Musulmanes,

grupo al que pertenecía Mursi hasta su elección como presidente en junio pasado.

"Después de la llegada al poder del primer presidente elegido democráticamente y

después de la formación del nuevo Gobierno tuve la esperanza de recuperar mi

derecho", ha dicho Nabil. Por ello, presentó una petición ante el titular de Información,

http://www.rtve.es/noticias/20120624/mohamed-mursi-candidato-repuesto-hermanos-musulmanes/531579.shtml

http://www.rtve.es/noticias/egipto/

http://www.rtve.es/noticias/revueltas-arabes/egipto/

A NOSA REVISTA!


de tendencia islamista, para que presionara a la cadena para que le permitiera presentar

los informativos sin quitarse el hiyab. El director de los informativos en la cadena Al

Ula, Ibrahim al Sayad, ha dicho en declaraciones a la cadena catarí Al Yazira que este

cambio es "un logro de la Revolución del 25 Enero, una libertad individual y un

derecho permitido por la Constitución". Al Sayed ha quitado hierro al asunto al destacar

que aunque es la primera vez que una mujer con velo presenta el telediario, antes hubo

periodistas con hiyab en programas religiosos o infantiles de la cadena.

Según la agencia oficial egipcia Mena, otras dos periodistas aparecerán con el velo en

esa misma televisión en los próximos días, y una cuarta lo hará en otra de las

televisiones oficiales, Al Nil.

COMENTARIO

Al día siguiente del artículo anterior en la televisión egipcia aparece en el

telediario una presentadora con Hiyab. Algo que debería ser normal si consideramos

que en este país la mayoría de las mujeres emplean esta prensa y algunas eran

discriminadas por ello al igual que la presentadora. Se produce una vez levantada la

prohibición siendo la primera presentadora con velo. Podemos ver como el tema resulta

envuelto por la religión, la sociedad y sobre todo la política que siempre rodea toda

prohibición, tanto de este tema como de muchos otros.

REVISTADIGITAL..COMENTARIOS.PRENSA

Documents

Transcript of REVISTADIGITAL..COMENTARIOS.PRENSA