Ser máis que un adestrador

El Olivo perde a cuarta fase

Tres ases de Copas

A semifinal foi o tope da Sub’16Ser máis que un adestrador

Carta aberta de Marcos Canle

es de Copas Mundial 2015

emifinal foi o tope da Sub’16

Carta aberta de Marcos Canle

Mundial 2015

Contidos Editorial ………………………...…. Érase unha vez 2005/06 .………….. A semifinal foi o tope da sub’16……Polo mundo...…………………….... Máis perto …………………………..Tres ases de Copas ………………….Andreíta, a Brandi Chastain galega .. El Olivo perde a cuarta fase …......… A ver se sabes …..…......................... Ser máis que un adestrador …….….. Carta aberta de Marcos Canle ..………….As competicións: Mundial 2015….…Resultados de xuño .…..….………

FF Revista do fútbol feminino galego

Director: Carlos Castro Pinhão Consello de redación: Carlos Castro Pinhão Óscar Losada Castro Manuel Julián Jiménez Josu Imanol Julián Fandiño Colaboracións: Mabel Ramos Aguirre Foto capa: Revista FF Maquetación: Carlos Castro Pinhão Publicidade: María Isabel Pego Romalde Enderezo electrónico: revistaff@outlook.es © Revista FF

FF

2

Editorial

2 3

A semifinal foi o tope da sub’16…… 6 8 .. 10 . 12 16 17 22 . 23

…………. 25 … 26

29

rzán, At. Arousana e Alertanavia

remataron a temporada ao grande. Os tres equipos proclamáronse vencedores dos últimos torneos, as Copas FGF das tres categorías. Escravitude viviu unha xornada calorosa, chea de emociónspúblico que acabou por sohabituais do fútbol feminino.O fermoso corolario de temporada tivo dúas frustracións cando do que se trata é que as nosas compitan coas de fóra. No que atinxe á irmandiña cadete, o equipo volveu a deixarse todas as posibilidades na semifinal. Algo hai que facer para que esta fantástica xeración, a que vén de Bormuxos 2012, onde tamén caeran nas semifinais do Campionato de España sub’12, dea o salto competitivo que parecer ser lle falta á súa calidade. O fútbol galego non pode permitirse peser fundamental para o noso crecemento e que o futuro nos depare máis satisfaccións no apartado de resultados. No relativo aos clubs, El Olivo caeu por cuarta vez nunha fase de ascenso. Non é a peor marca do fútbol español. As viguesas levan unha fase menos que a Fundación Albacete, e do verdugo desta vez, Oiartzun, que caeron en cinco das seis que xogaron. Aínda peor foi a historia do Rayco canario. O seu foi moito máis frustrante pois non conseguiu ascender ningún dos seis primeiranos nos que foi instaurado este formato de subida. Neste número decidimos meternos uns días no mes de xullo para poder fechar a relación de artigos sobre as fases finais da Copa do Mundo. Deste xeito, unha parte da Revista que acostuma ollar con perspectiva histórica vólvese actual ao facer resumo dun torneo que repetiu protagonistas na final, pero que deu a posibilidade ao combinado dos Estados Unidos de vingar a derrota de catro anos atrás única selección que acumula tres estrelasescudo da súa camisola.

Orzán, At. Arousana e Alertanavia remataron a temporada ao grande. Os tres equipos proclamáronse vencedores dos últimos torneos, as

das tres categorías. Escravitude viviu rosa, chea de emocións e de

público que acabou por sorprender aos non habituais do fútbol feminino. O fermoso corolario de temporada tivo dúas frustracións cando do que se trata é que as nosas

No que atinxe á irmandiña cadete, o equipo volveu a deixarse todas as posibilidades na

nal. Algo hai que facer para que esta fantástica xeración, a que vén de Bormuxos 2012, onde tamén caeran nas semifinais do Campionato de España sub’12, dea o salto competitivo que parecer ser lle falta á súa calidade. O fútbol galego non pode permitirse perder este grupo que pode ser fundamental para o noso crecemento e que o futuro nos depare máis satisfaccións no apartado

No relativo aos clubs, El Olivo caeu por cuarta vez nunha fase de ascenso. Non é a peor marca do

esas levan unha fase menos que a Fundación Albacete, e do verdugo desta vez, Oiartzun, que caeron en cinco das seis que xogaron. Aínda peor foi a historia do Rayco canario. O seu foi moito máis frustrante pois non conseguiu ascender ningún dos seis primeiros

foi instaurado este formato de

Neste número decidimos meternos uns días no mes de xullo para poder fechar a relación de artigos sobre as fases finais da Copa do Mundo. Deste xeito, unha parte da Revista que acostuma

ctiva histórica vólvese actual ao facer resumo dun torneo que repetiu protagonistas

pero que deu a posibilidade ao combinado dos Estados Unidos de vingar a

atrás para se converter na única selección que acumula tres estrelas sobre o escudo da súa camisola.

Carlos Castro

FF

3

Érase unha vez 2005/06

Carlos Castro

O fútbol galego, co At. Arousana, volveu dar un paso máis cara ao progreso. O conxunto de Vilagarcía, tras varias tentativas da man de Plácido Cortés, conseguiu alcanzar un tope excepcional. Na segunda campaña con Celso Couso á fronte lograron a fazaña de conseguir o título de campioas de grupo e disputar a primeira fase de ascenso a Superliga, na que participou un cadro adscrito á FGF. Foi unha gran campaña porque de cinco equipos galegos, houbo catro que remataron por riba da metade da táboa. Tamén porque o Val do Ulla salvou unha complicadísima campaña na que descendían catro, con dúas futbolistas importantes sancionadas durante medio ano e cun final de Liga na que combinaron a súa goleada en Aguiño co triunfo do casa Social sobre o León que afundía a estas últimas na Autonómica da comunidade veciña. Tamén foi o ano do Pontevedra. Co equipo feminino acabado de constituír, gañou a Liga xogándose o ascenso contra un C.D. Boiro de grandes e experimentadas futbolistas, e gañou a Copa ao Erizana nunha final que puido ter calquera resultado e na que as granates se impuxeron na prórroga. Pero tamén a título individual, pois foi a pretemporada na que o Aguiño abriu a xanela para que Vero comezara un voo ascendente que aínda continúa. A futbolista de Santiago entrou na Superliga defendendo o emblema do Transportes Alcaine de Zaragoza. Foi o ano dos 55 goles de Mari Paz no At. Arousana, dos grandes partidos de Charo no Aguiño, da chegada doutra futura xogadora de Primeira División ao conxunto barbanzán, Leti Carballal, que Andrés Monteagudo alcumaba Peque. Foi tamén o ano no que Ana Buceta comezou a ter un lugar privilexiado dentro do Bértola, no que María facía goles que daban

puntos para o Val do Ulla no último cuarto de hora de partido e o da irrupción de El Olivo, cuxo cuarto lugar representa, a día de hoxe, a mellor clasificación dun estreante galego na categoría. O grupo segundo da Primeira División estaba composto por quince equipos, o que quería dicir que a 2005/06 sería máis longa que o habitual en anos anteriores. Desde as xornadas iniciais comprobouse que a entrada na Liga do Nuestra Señora de Belén burgalés, descendido da Superliga, compensaba a perda do Gijón, que por fin subira ao máximo nivel. O cadro castelán fichara a Eva. A futbolista de Fabero ía ser o referente ofensivo. Foino e non só acabou cumprindo o obxectivo de atacante de referencia, senón tamén establecendo un espectacular duelo goleador coa arousanista Mari Paz. No grupo seguía o Reocín, un equipo perigoso nos choques directos contra aspirantes pois el mesmo podía transformarse na sorpresa non desexada para burgalesas e arousás. Igualmente, logo da campaña feita nas Liga e Copa galegas do ano anterior, tendo en conta a calidade das xogadoras que xuntara pouco a pouco Quique Cons, El Olivo, dirixido por Quique Lago coa compaña de Edu González, era outro cadro interesante de ver que, como o Reocín, se non optar ao campionato, tiña condicións de facerlle dano a calquera. A Liga non defraudou. Dos catro citados, só o Reocín deu mostras de máis debilidade. Os galegos comezaron a Liga con vitoria, salvo o Val do Ulla, que perdeu o primeiro derbi galego do grupo en Vilagarcía. Curioso o capricho do sorteo que mandou ás de Fachal ao mesmo lugar do maior escándalo da campaña anterior, que tivo consecuencias duras para as de Arnois: seis meses de suspensión e dous partidos para Lisset e para Ana Valladares, que volverían ao fútbol como imitando os clásicos reforzos de inverno. O Val do Ulla folgou na segunda data, que foi a da primeira derrota do Bértola, que caeu no Pepín Cadelo polo Reocín, que abría o seu campionato logo de ser o que ficou sen xogar na inaugural. A xornada 3 mantivo a catro equipos na cabeza da táboa con outras tantas vitorias. Un deles era o Aguiño, que resolveu ao límite un dos partidos máis interesantes do 25 de setembro. Nesa data, as de Andrés Monteagudo cortaron o prometedor comezo de El Olivo. Un gol de Raquel Ventoso e

FF

4

os dous últimos de Charo sumaron máis que os dous das olívicas, que non puideron mellorar no derradeiro cuarto de hora. O que foi bo para unhas un día, foi o contrario sete despois. O lado positivo foron os primeiros puntos obtidos polo Val do Ulla na casa dun rival directo, o Ponferrada. Un gol de María deu a vitoria ás galegas en Fuentesnuevas. O At. Arousana perdeu a invencibilidade en Samil. Alí, El Olivo virou o gol de Míriam Domínguez cos de Pato e de Joana Montouto. Ao Bértola dábanselle ben os conxuntos castelás e, se na primeira xornada derrotara ao Amigos del Duero, na cuarta repetiu contra o Casa Social. Por último, o Aguiño, malia o dobrete de Leti Díaz, non conseguiu rabuñar máis que un punto en León. Nestas circunstancias, o Nuestra Señora de Belén era líder en solitario con doce puntos. Un gran partido do Bértola no José Manuel Sedano facilitoulle ao Aguiño a toma do liderado. As de Vilaboa deron a sorpresa empatando en Burgos (2-2) paralelamente á goleada das barbanzás na Tasca fronte ao débil Victoria pucelano (8-0). As de Monteagudo caeron ao cuarto lugar unha semana despois. A derrota en Zamora volveunas á realidade. Na oitava xornada o At. Arousana colleu o mando da táboa. Cárol, Míriam e Mari Paz construíron o 3-0 sobre o Amigos del Duero. Pegadas ás de Vilagarcía subiron as de El Olivo, empatadas pero con menor diferenza de goles a prol. O At. Arousana xa non deixaría o primeiro lugar e iso que, na novena, empatou no Pepín Cadelo contra o Reocín permitindo que o Nuestra Señora de Belén lle empatara os 19 puntos. O duelo igualado durou até a xornada once, cando os dous favoritos se viron as caras no Manuel Jiménez Abalo.Nun dos partidos do ano as do Salnés derrotaron ás de Castela nunha data que tamén foi boa para o Val do Ulla, pois asinaba a terceira vitoria derrotando ao inestable Casa Social cun gol en cada tempo, obra de Pati e de Tamara. Mentres, El Olivo regresaba ao segundo lugar ao gañar, nun partido apertado que deparou nove goles, ao Amigos del Duero (5-4). Na carreira por distanciar rivais, na seguinte data o At. Arousana marcou máis diferenza con El Olivo. As pupilas de Couso golearon ao Zamora (0-7) e as de Lago perderon en Cantabria contra o Reocín.

A piques de rematar a primeira volta o Nuestra Señora de Belén volveu a reducir a distancia co At. Arousana. As de Vilagarcía só empataron na Tasca nun choque no que sempre foron por atrás do Aguiño. Só un punto por abaixo, e coas atléticas folgando na data que marcaba o ecuador da Liga, o Nuestra Señora de Belén ía a Vigo para retomar o liderado. Foi outro partido moi competido, moi bo para o espectador, no que as olívicas regalaron o título oficioso de campioas de inverno ás de Vilagarcía tras vencer por 4-3. Se o Arousana estivera ben na primeira, na segunda estivo mellor, transformando en 27 puntos os nove primeiros partidos. Esa superioridade non foi tan manifesta nalgúns choques e así, no primeiro deles, na Baiuca, sufriu máis do esperado para vencer ao Val do Ulla que tivo opcións até o remate logo que Tamara colocara o 3-4 a falta de tres minutos. Como na xornada inaugural, os outros galegos gañaron todos. O Aguiño en Oviedo, El Olivo ao Zamora, en Vigo, e o Bértola en Zamora, contra o Amigos del Duero, o que aliviaba nalgunha medida a derrota do cadro de Arnois. O empate máis espectacular do campionato, mesmo só polo número de dianas, foi o 6-6 personalizado no El Olivo na súa visita ao Mareo. O cadro vigués, o Aguiño e o Bértola estableceron obxectivos parecidos na medida que o torneo transcorría que, en calquera caso, estaban referidos a manter as súas posicións perto da cabaza ou, sempre, por riba da metade da táboa. Para o Val do Ulla chegaron como auga de maio as reincorporacións das sancionadas Lisset (05/02, nun día complicado pois tocaba visitar Vigo) e Ana (10/02, no partido que fora adiado contra o Ponferrada e que acabou con vitoria grazas ao acerto de Fátima. O partido debera xogarse no campo das Cancelas, pois a Baiuca non tiña iluminación suficiente). Os efectos positivos das incorporacións valexas reproducíronse na vitoria sobre o León. As de Fachal tomaban o maior respiro da campaña, subindo ao décimo posto e deixando os lugares de descenso nos que estiveran nas trece xornadas anteriores. Foi a data da hemorraxia de goles en Vilagarcía cun Arousana facendo un 12-0 ao Victoria con cinco tantos de Mari Paz, que a colocaban con 40 goles liderando a táboa das artilleiras.

Na xornada 23 o At. Arousana virou, in extremis, o partido en Zamora contra o Amigos del Duero. As de Couso perdían por 2-1 no minuto 65, pero na parte final, cun gol de Sara e outro de Marta, este no derradeiro minuto, permitiron dar un gran golpe de efecto ao marcharse con sete puntos de vantaxe sobre o Nuestra Señora de Belén. Positivo, mais escaso, foi o empate logrado polo Val do Ulla en Valladolid que, aínda que lle permidistancias e posto, complicaba o futuro do equipo ao deixar fuxir unha vitoria plausible.Na recta final, o Val do Ulla volveu á zona vermella na xornada 24. Na mesma na que o At. Arousana cedeu un empate en Vilagarcía fronte ao Casa Social. Menos mal que, na seguinte, empatou no choque decisivo en Burgos e practicamente sentenciou un campionato que celebrou, matematicamente, na penúltima xornada goleando ao Aguiño no Manuel Jiménez Abalo.O cadro do Barbanza, indo a menos, acabou sendo superado polo Bértola na táboa. O seu mal final de Liga non só favoreceu aos dous equipos pontevedreses se non tamén, na derradeira xornada, ao Val do Ulla, que gañou na Tasca e, beneficiado polo triunfo do Casa Social fronte ao León, en Ávila, salvou a categoría logo de estragar esa mesma posibilidade, na semana anterior, ao empatar contra o Mareo no desterro de O Coto.Na fase de ascenso, os rivais do At. Arousana foron o L’Estartit e o At. Madrid. A liguilla non podía comezar do mellor xeito. Contra o cadro catalán, aos dez minutos, Mari Paz convertía un penalti cometido sobre ela mesma. O equipo foise atrás pola presión das visitantesempataron antes do descanso cun gol de Riera. Na parte final, o cadro galego volveu sufrir outro por medio de Silvia que limitaba moitísimo o ascenso a Superliga. Todo ficou sentenciado na segunda xornada, cando as de Celso Couso caeron no campo do At. Madrid, que sería o equipo ascensor, por 5-2. Na Liga Galega estreouse formato final. Para dar máis alicientes, os dous primeiros de cada grupo

FF

5

derradeiro minuto, permitiron dar un gran golpe de efecto ao marcharse con sete puntos de vantaxe sobre o Nuestra Señora de Belén. Positivo, mais escaso, foi o empate logrado polo Val do Ulla en Valladolid que, aínda que lle permitía manter distancias e posto, complicaba o futuro do equipo ao deixar fuxir unha vitoria plausible. Na recta final, o Val do Ulla volveu á zona vermella na xornada 24. Na mesma na que o At. Arousana cedeu un empate en Vilagarcía fronte ao

os mal que, na seguinte, empatou no choque decisivo en Burgos e practicamente sentenciou un campionato que celebrou, matematicamente, na penúltima xornada goleando ao Aguiño no Manuel Jiménez Abalo. O cadro do Barbanza, indo a menos, acabou sendo

polo Bértola na táboa. O seu mal final de Liga non só favoreceu aos dous equipos

tamén, na derradeira xornada, ao Val do Ulla, que gañou na Tasca e, beneficiado polo triunfo do Casa Social fronte ao

ogo de estragar esa mesma posibilidade, na semana anterior, ao empatar contra o Mareo no desterro de O Coto. Na fase de ascenso, os rivais do At. Arousana

A liguilla non podía comezar do mellor xeito. dez minutos, Mari Paz

convertía un penalti cometido sobre ela mesma. O das visitantes, que

empataron antes do descanso cun gol de Riera. Na parte final, o cadro galego volveu sufrir outro por

taba moitísimo o ascenso a Superliga. Todo ficou sentenciado na segunda xornada, cando as de Celso Couso caeron no

, que sería o equipo

Na Liga Galega estreouse formato final. Para dar os de cada grupo

ao outro. O primeiro lugar do Boiro veupolo 4-0 de Vista Alegre fronte o 3pontevedresas, ás beiras do Lérez. No grupo II, con igualdade entre máis equipos, o Erizana foi primeiro (35), seguido do Onza de Lira (32), e Casablanca (31). Nas semifinais o Boiro gañou os dous parOnza de Lira o mesmo que o Pontevedra ao Erizana. No partido decisivo, xogado en Vilagarcía, o Pontevedra sorprendeu goleando ás de Vista Alegre por 4-0. Na Copa, pontevedresas e boirenses víronse por cuarta e quinta vez na temporada. As granateslle tiñan tomada a medida ás brancas e pasaron a semifinais gañando os dous choques. No penútimo obstáculo até a final, o Pontevedra derrotou ao Onza de Lira mentres, na outra semifinal, o Erizana fixo o propio contra o Casablanca.Na mañá do 21 de maio foron citados os finalistas no campo do Bao, en Coruxo. O partido, aberto, puido ser para calquera. Marina adiantou ao Pontevedra pero, no segundo tempo, o Erizana empatou de penalti. A piques de chegar ao remate, a guardarredes capitalina, Mayte, fixo apartido, meteu ao equipo na prórroga con ela e, no suplemento, primeiro Vane Hermida e despois Ángela levaron o trofeo para as vitrinas de Pasarón. No que atinxe ás seleccións, discreto o papel da sub’25, oitava de España no campionato autonómico, e mal a sub’18, acabada de crear, goleada no primeiro sector por Valencia e País Vasco e perdendo contra Canarias no segundo, que fechou coa súa primeira vitoria fronte a Baleares.

xogarían unha fase de ascenso con semifinais e final. A igualdade entre o C.D. Boiro e Pontevedra foi a nota predominante no grupo I. Os dous equipos perderon un partido, aquel no que se visitaron un

o. O primeiro lugar do Boiro veu cifrado 0 de Vista Alegre fronte o 3-1, para as

pontevedresas, ás beiras do Lérez. No grupo II, con igualdade entre máis equipos, o Erizana foi primeiro (35), seguido do Onza de Lira (32), e

Nas semifinais o Boiro gañou os dous partidos ao Onza de Lira o mesmo que o Pontevedra ao

No partido decisivo, xogado en Vilagarcía, o Pontevedra sorprendeu goleando ás de Vista

pontevedresas e boirenses víronse por cuarta e quinta vez na temporada. As granates xa lle tiñan tomada a medida ás brancas e pasaron a semifinais gañando os dous choques. No penútimo obstáculo até a final, o Pontevedra derrotou ao Onza de Lira mentres, na outra semifinal, o Erizana fixo o propio contra o Casablanca.

o foron citados os finalistas no campo do Bao, en Coruxo. O partido, aberto, puido ser para calquera. Marina adiantou ao Pontevedra pero, no segundo tempo, o Erizana empatou de penalti. A piques de chegar ao remate, a guardarredes capitalina, Mayte, fixo a parada do partido, meteu ao equipo na prórroga con ela e, no suplemento, primeiro Vane Hermida e despois Ángela levaron o trofeo para as vitrinas de

No que atinxe ás seleccións, discreto o papel da sub’25, oitava de España no campionato

co, e mal a sub’18, acabada de crear, goleada no primeiro sector por Valencia e País Vasco e perdendo contra Canarias no segundo, que fechou coa súa primeira vitoria fronte a

FF

6

. A semifinal foi o tope da Sub’16

Unha vez máis, e van cinco, unha selección galega feminina, atopa o seu límite nunha semifinal do campionato de España. Sen restar méritos ao feito, pois moitas veces non se está nunha final ou non se acada un título por pequenos detalles, o certo é que non deixa de resultar frustrante ficar ás portas tantas veces. Só na primeira vez, no 1985, a selección absoluta superou a barreira e acabou gañando tamén a final dun Campionato de España. Por que só semifinais? E inevitable preguntar-se o por que desta situación. Problemas de calidade, problemas de preparación táctica, problemas de forma-ción, problemas de personalidade, proble-mas de adaptación psicolóxica a este tipo de partidos? É que as seleccións feminina ga-legas, na época moder-na do fútbol feminino español, están condena-das a ter o seu tope nun semifinalista cada dous anos e medio? E logo de todo iso, é posible trocar este destino? A resposta é si, sen dúbida, porque non existe un destino que condene a ninguén a ter un límite. Por tanto, se as outras preguntas teñen resposta esa é a reformulación das convocatorias no número das mesmas e nas súas tipoloxías de traballo, na mellora dos medios para avanzar nas condicións dese traballo, a realización de campus específicos para as futbolistas con posibilidade de seren seleccionadas, dotarse de persoal específico para

aplicar técnicas modernas en harmonía coa reformulación do anterior, tomarse máis en serio o fútbol feminino por parte de todos os estamentos implicados, procurar patrocinios que axuden a financiar estas melloras e aumentar o orzamento, por parte da FGF, cara ao fútbol feminino. Outra cuestión é: Dependen as federacións territoriais da RFEF para desenvolver programas innovadores? A resposta é NON. As federacións territoriais son libres para repartir as partidas establecidas nos seus orzamentos anuais. Por outro lado, a FIFA deseña planos cuadrienais para desenvolvemento e promoción do fútbol feminino polo mundo e para iso reclama proxectos das federacións estatais. Eses programas son diversos e están baseados en criterios abertos que poden ser traballados sobre as bases establecidas polo máximo organismo futbolístico internacional. Pero é que eses proxectos tamén

teñen o apoio financeiro da FIFA vía o fondo que o organismo ten para destinar a este tipo de eventos. Por que unha territorial non pode ser pioneira na súa metodoloxía de traballo, no enxeño dos seus técnicos e cando o fútbol feminino español é case un solar, non se aproveita esta

circunstancia para ser líder, co valor que ten un liderado para dotar una sociedade de referentes próximos e para reverter mentalidades converténdoas en gañadoras? É suficiente que a un seleccionador galego se lle esixa dedicación exclusiva para obter resultados? Como son os equipos de traballo nas seleccións galegas, os seus niveis de tecnificación e coñecementos, as avaliacións dos seus traballos mensuais? Canto cobra un seleccionador galego e os seus axudantes para que se lles poda esixir un resultado?

Seleccións galegas nas semifinais do Campionato de España

Absoluta: 07/06/1985. Badalona: CATALUÑA - GALIZA : 0-1 Sub’25: 16/05/2008. Tenerife: CATALUÑA - GALIZA : 0-0 / 6-5 Sub’18: 14/05/2010. Catarroxa: MADRID - GALIZA : 3-1 Sub’16: 20/05/2010. O Moar: CATALUÑA - GALIZA : 1-0 12/06/2015. Xixón: MADRID - GALIZA : 2-1 Sub’12: 24/03/2012. Bormuxos: GALIZA - CATALUÑA : 0-0 / 2-3

E a pregunta que non qui-xeramos facer pero acaba co-mo corolario destas cues-tións. Teñen as seleccións galegas o sufi-ciente presti-xio dentro da FGF para que aos dirixentes lles preocupe o nivel que teñan? Preocúpalles realmente establecer un nivel de esixencia? Probablemente, esta sub’16, con moitas futbolistas ás que lles falta aínda un ano na categoría, sexan unha xeración especial, un grupo de deportistas que poden axudar ao fútbol feminino galego a dar un salto cualitativo. É algo que está na mente de varios técnicos moi dedicados. Ao mellor é preciso comezar a formular un plan específpreparación para elas. As federacións máis importantes, ás que hai que copiar, fano. Estados Unidos ou Xapón, por exemplo, chegnalgúns anos coas súas futbolistas profesionaisCorea do Norte, que é a antítese ideolóxicacoas súas afeccionadas de elite. Os resultados: títulos e xogadoras triunfadoras nunha actividade que lles encanta, o fútbol. A semifinal de Xixón A irmandiña sub’16 chegou ao partido cun antecedente sobre o seu rival, Madridlogrado no feudo madrileño, en Paracuellos do Xarama, no primeiro sector (1-0 o 21/12/2014). Había referencias directas sobre o rival.chegaba cunha baixa importante de última hora, a ausencia de Nuria, xogadora do Milladoiro.O partido comezou sen un dono claro. Os dous equipos non conseguiron superarse na faixa central. Nesa liña de xogo chegaron tres minutos fatídicos para o combinado de Petaca. Aos 26 minutos, nun saque de esquina sobre o primeiro pau, Lorena Navarro adiantouse coa cabeza aloxando o coiro na rede galega. Dous máis tarde, coa defensa franxiceleste desestruturada por unha acción atrapallada dentro da área, Daniela Díaz aproveitou para chutar superando a Carmen.

VENRES 12/06/2016 (12,30) PEPE ORTIZ (Xixón) (500)MADRID : 2 - GALIZAMAD: Sara Ezquerro; Lucía Suárez, Carmen Cazalla (Ana Marcos 47’), Daniela Díaz, Lucía Rodríguez; Paula García (Irene Osorio 43’), Yasmin Kate, Paula Fernández (Erika Pérez 66’), Lorena Navarro, María de la Fuente; Silvia Rubio. SGAL: Carmen; Alba (Inés 64’), María Calvar, Lara Corral, Leti Santos (María López 73’) Teresa Abelleira, Rosalía, Sara; Carmela. Sel. Petaca. (Banco: María Ameneiros (g); Laura Alvite; Eva; Tati; Albita).Goles:1-0 Lorena Navarro 26’; 2Árbitro: Suárez Suárez (Asturiano).Auxiliares: Pardo Mesa e Blanco Manero.Disciplina: Non houbo.

FF

7

o nivel que teñan? Preocúpalles realmente

Probablemente, esta sub’16, con moitas futbolistas ano na categoría, sexan

unha xeración especial, un grupo de deportistas que poden axudar ao fútbol feminino galego a dar un salto cualitativo. É algo que está na mente de varios técnicos moi dedicados. Ao mellor é preciso comezar a formular un plan específico de

federacións máis s que hai que copiar, fano. Estados

, por exemplo, chegaron a facelo nalgúns anos coas súas futbolistas profesionais;

é a antítese ideolóxica, tamén . Os resultados:

títulos e xogadoras triunfadoras nunha actividade

A irmandiña sub’16 chegou ao partido cun antecedente sobre o seu rival, Madrid, o triunfo

o, en Paracuellos do 0 o 21/12/2014).

Había referencias directas sobre o rival. Galiza chegaba cunha baixa importante de última hora, a

xogadora do Milladoiro. O partido comezou sen un dono claro. Os dous

uipos non conseguiron superarse na faixa central. Nesa liña de xogo chegaron tres minutos fatídicos para o combinado de Petaca. Aos 26 minutos, nun saque de esquina sobre o primeiro pau, Lorena Navarro adiantouse coa cabeza

Dous máis tarde, coa defensa franxiceleste desestruturada por unha acción atrapallada dentro da área, Daniela Díaz aproveitou para chutar superando a Carmen. A

fechando as liñas de pase interior, cunha boa coordinación e mobilidade de liñas e condicionando posicionalmente a amplitude de espazo que tentou xerar Galiza, fixo estéril aelevada porcentaxe de posesión do cadro galego. A ferrolá Carmela, nas poucas que tiveron as de Petaca, estivo a piques de empatar. Cara ao remate, unha intervención espectacular de Carmen, salvando unha contra madrileña, aumentou a esperanza até o asubíoiso, unha esperanza non rematada. do combinado galego que, unha vez máisportas da final. Petaca (seleccionador galego) Petaca valorou o partidoFeminino Galego. “Foi unha semifinal moi dura.obxectivamente fomos superiores a Madrid, un bo equipo. O noso mérito é maior tendo en conta que tivemos que afrontar o partido coa baixa de Nuria, unha futbolista moi importante para nós. Controlamos o partido pero non disparamos moito a porta e erramos no último pase. En todo caso, estou superencantado con este grupo de xogadoras das que, para o ano, só pasan catro de idade”. Foto: © FGF.

VENRES 12/06/2016 (12,30) PEPE ORTIZ (Xixón) (500) GALIZA : 1 (2-1)

ara Ezquerro; Lucía Suárez, Carmen Cazalla (Ana Marcos 47’),Daniela Díaz, Lucía Rodríguez; Paula García (Irene Osorio 43’),Yasmin Kate, Paula Fernández (Erika Pérez 66’), Lorena Navarro,María de la Fuente; Silvia Rubio. Sel. Alberto Díaz.

GAL: Carmen; Alba (Inés 64’), María Calvar, Lara, Lucía Sandar; MaríaCorral, Leti Santos (María López 73’) Teresa Abelleira, Rosalía,Sara; Carmela. Sel. Petaca. (Banco: María Ameneiros (g); Laura

va; Tati; Albita). 0 Lorena Navarro 26’; 2-0 Daniela Díaz 28’; 2-1 Rosalía 35’.

Árbitro: Suárez Suárez (Asturiano). Auxiliares: Pardo Mesa e Blanco Manero. Disciplina: Non houbo.

irmandiña tentou refor-mular o parti-do desde a derrota e pou-co despois, a

victorianista Rosalía redu-ciu a distan-cia. No según-do tempo, con Madrid ben

asentado desde atrás,

fechando as liñas de pase interior, cunha boa coordinación e mobilidade de liñas e condicionando posicionalmente a amplitude de espazo que tentou xerar Galiza, fixo estéril a elevada porcentaxe de posesión do cadro galego. A ferrolá Carmela, nas poucas que tiveron as de Petaca, estivo a piques de empatar. Cara ao remate, unha intervención espectacular de Carmen, salvando unha contra madrileña, aumentou a esperanza até o asubío final, pero só iso, unha esperanza non rematada. Boa campaña do combinado galego que, unha vez máis, ficou ás

Petaca (seleccionador galego)

o partido para a Revista do Fútbol

“Foi unha semifinal moi dura. Creo que, obxectivamente fomos superiores a Madrid, un bo equipo. O noso mérito é maior tendo en conta que tivemos que afrontar o partido coa baixa de Nuria, unha futbolista moi importante para nós. Controlamos o partido pero non disparamos moito

e erramos no último pase. En todo caso, estou superencantado con este grupo de xogadoras das que, para o ano, só pasan catro de idade”.

ara Ezquerro; Lucía Suárez, Carmen Cazalla (Ana Marcos 47’), Daniela Díaz, Lucía Rodríguez; Paula García (Irene Osorio 43’), Yasmin Kate, Paula Fernández (Erika Pérez 66’), Lorena Navarro,

; María Corral, Leti Santos (María López 73’) Teresa Abelleira, Rosalía, Sara; Carmela. Sel. Petaca. (Banco: María Ameneiros (g); Laura

1 Rosalía 35’.

Polo mundo

Empate da porteira Imaxinemos esa situación tan de fútbol á desesperada. Un equipo, neste caso o Portland Thorns, está perdendo pola mínima contra outro, o Kansas City. Chegamos ao cuarto minuto da prolongación e o Portland forza un córner. Pois alí foi, animada por todos, Michelle Betos, a guardarredes das Thorns. Allie Long meteu o coiro na área desde o curruncho e a cabeza da porteira acabou contactando co esférico que acabou na rede rival. O Portland Thorns igualou o partido a un tanto no Providence Park e o colexiado asubiou o final.Foto: Michelle Betos. © Portland Thorns.

As xogadoras norueguesas rin dos clixés sexuais do futfem

Un falso documental emitido poltelevisión testemuñafutbolistashabituais na selección do seu país conceptos de xogo, que nopoda toca

mans ou que para chutar unha falta hai que pomontonciño de terra. As catro xogadoras que se empara rir dos clixés sexuais no fútbol femiRønning, Emilie Haavi, Ingrid Hielmseth Dekkerhus. Na produción, explican que nonside, son menos técnicas que os homes ouhomosexuais. Cathrine Dekkerhus ironiza sobre toques que pode dar ... cun globo ou que tivo que deequipo porque todas as súas compañeiras a deseFoto: Cathrine Dekkerhus. © Wikipedia.

A historia das pioneiras chega ao cinema “Algo más que una pasión” é o título dun documental elaborado polo xornalista Carlos Troncoso co que gañou Biznaga de Plata do Fastival de Málaga no apartado “Afirmando los derechos de la mujer”. A historia seduciu a Troncoso cando coñeceu o relato de Margarita, unha muller que afirmou ter xogado na selección española a comezos da pasada década dos setenta. “A súa historia impactoume, comecei a investigar e converteuse nun movemento

FF

8

tanto no Providence Park e o colexiado asubiou o final.

ras norueguesas rin dos clixés sexuais do futfem

Un falso documental emitido polo canal de televisión NRK mostra a

uña de catro futbolistas norueguesas habituais na selección do seu país explicando conceptos como o fóra

go, que non se tocar o balón coas

que poñela nun que se emprestaron

o fútbol feminino son Trine , Emilie Haavi, Ingrid Hielmseth e Cathrine

n entenden o off-u que todas son

ironiza sobre o récord de vo que deixar un

ras a desexaban.

A historia das pioneiras chega

“Algo más que una pasión” é o título dun documental elaborado polo xornalista Carlos Troncoso co que gañou a Biznaga de Plata do Fastival de Málaga no apartado

do los derechos de la mujer”. A historia seduciu a Troncoso cando coñeceu o relato de Margarita, unha muller que afirmou ter xogado na selección española a comezos da pasada década dos setenta. “A súa historia impactoume,

nun movemento

imparable dentro de min. Tiña xogado unha selecciónpromovida por Rafael Muga, non recoñecida pFederación”, afirmou o autor. A gravación do traballo comezou no 2012 e rematou no 2014 e foi hai un mes que recibiu o primeiro galardón. “Esrecoñecemento ao esforzo. O tesón destas pioneiras, hai 40 anos, é tamén o noso tesón neste documental que recolle a historia do movemento deportivo feminino, trasladado neste caso ao fútbol. É o espírito de superación da muller por avanzar no deporte”, asegurou Troncoso.

Foto: Carlos Troncoso. © La Higuerita.

Pauline Bremer a LyonA mediacentro ofensiva, Pauline Bremer, deixa o Turbine Potsdam para fichar polo O. Lyonnais. A futbolista alemá marcha do club no que se deu a coñecer, e ao que chegou con 16 anos, para iniciar a súa aventura francesa con tan só 19. Bremmer foi habitual nas seleccións de base do país centroeuropeo estreándose coa absoluta o día do seu décimo oitavo aniversario cando substituíu a Célia Okoyino nun partido clasific2015 xogado contra Eslovenia. Bremer participou en 46 partidos oficiais co primeiro equipo do Turbine Potsdammarcando catorce goles. O novo contrato que a vinculaclub galo ten unha duración de dous anosBremer © UEFA.

Os xogos de sedes O Comité Organizador dos Xogos Olímpicos do 2016, a celebrar na cidade brasileira do Río de Xaneiro, fixo público a relación dos estadios que acolleran as competicións de fútbol masculino e feminino. Ao final serán sete recintos espallados en seis cidades. Na

imparable dentro de min. Tiña xogado unha selección, promovida por Rafael Muga, non recoñecida pola Federación”, afirmou o autor. A gravación do traballo comezou no 2012 e rematou no 2014 e foi hai un mes que recibiu o primeiro galardón. “Este premio é o recoñecemento ao esforzo. O tesón destas pioneiras, hai 40 anos, é tamén o noso tesón neste documental que recolle a historia do movemento deportivo feminino, trasladado neste caso ao fútbol. É o espírito de superación da muller por

o deporte”, asegurou Troncoso.

Foto: Carlos Troncoso. © La Higuerita.

Pauline Bremer a Lyon A mediacentro ofensiva, Pauline Bremer, deixa o Turbine Potsdam para fichar polo O. Lyonnais. A futbolista alemá marcha do club no que se deu a

chegou para iniciar a

súa aventura francesa con tan só 19. Bremmer foi habitual nas seleccións de base do país centroeuropeo estreándose coa absoluta o día do seu décimo oitavo aniversario cando substituíu a Célia Okoyino nun partido clasificatorio para a Copa do Mundo 2015 xogado contra Eslovenia. Bremer participou en 46 partidos oficiais co primeiro equipo do Turbine Potsdam,

O novo contrato que a vincula ao club galo ten unha duración de dous anos Foto: Pauline

Os xogos de Río xa teñen

O Comité Organizador dos Xogos Olímpicos do 2016, a celebrar na cidade brasileira do Río de Xaneiro, fixo público a relación dos estadios que acolleran as competicións de fútbol masculino e feminino. Ao

n sete recintos espallados en seis cidades. Na

cidade sede, os campos que abrirán as portas a este deporte serán o mítico Maracanã e o propio estadio Olímpico. En San Paulo os partidos celebraranse no Corinthians Arena, a capital de Minas Xerais, Belo Horizonte, terá como expoñente o Mineirão. Tamén a capital federal, Brasilia, será olímpica grazas ao seu Mané Garrincha. A bandeira dos cinco aros será erguida tamén no nordeste do país, no estadio Fonte Nova, de Salvador, e na cidade capital dunha das grandes reservas ecolóxicas da bioesfera, o Amazônia de Manaus.

Sofia Huerta, xogadora do mes de maio na NWSL

A futbolista mexicanestadounidense, Sofia Huerta, foi escollida mellor xogadora do mes na National Women Soccer League. As prestacións de Huerta no veñen recoñecidas nos seus cinco goles. Nacida en Boise (Idaho), defende as cores do Chicago Red Stars desde este ano. Formada futbolisticamente nas Broncos, da Universidade de Santa Clara, nela dáse a curiosidade de ter actuado para a selecció

mexicana e a de Estados Unidos na categoría sub’20 no ano 2012. Nese mesmo ano e no 2013 estreouse coa tri absoluta pero logo de catro encontros nos que anotou dúas dianas, o cuestionado seleccionador mexicano, Leo Cuéllar, esqueceuse dela. Huerta recupera a súa autoconfianza da man do técnico Rory Dames. Curiosamente, Huerta sucede á Christen Press, tamén das Red Stars, no obtención do premio mensual. Foto: Sofia Huerta. © Chicago Red Stars.

Gran cartaz na Valais CupBayern de Múnic, Paris Saint-Germain, O. Lyonnais e Zurich fan o cartaz da Valais Cup 2016. O torneo, un dos máis prestixios da pretemporada europea, celebrarase na cidade suíza entre os días 14 de 16 de agosto. Alemás e parisienses disputarán a primeira semifinal e lionesas e suízas a segunda. O evento celebrara a súa quinta edición na categoría feminina sendo os seus anteriores campións (2011), Brasil (2012), Nova Zelandia (2013) e O. Lyonnais (2014).

FF

9

cidade sede, os campos que abrirán as portas a este deporte serán o mítico Maracanã e o propio estadio Olímpico. En San Paulo os partidos celebraranse no Corinthians Arena, a

zonte, terá como expoñente o Mineirão. Tamén a capital federal, Brasilia, será olímpica grazas ao seu Mané Garrincha. A bandeira dos cinco aros será erguida tamén no nordeste do país, no estadio Fonte Nova, de Salvador, e na cidade capital dunha

s reservas ecolóxicas da bioesfera, o Amazônia de

Sofia Huerta, xogadora do na NWSL

A futbolista mexicana-estadounidense, Sofia Huerta, foi escollida mellor xogadora do mes na National Women Soccer League. As prestacións de Huerta no mes de maio veñen recoñecidas nos seus cinco goles. Nacida en Boise (Idaho), defende as cores do Chicago Red Stars desde este ano. Formada

sticamente nas Broncos, da Universidade de Santa

nela dáse a curiosidade de ter actuado para a selección

mexicana e a de Estados Unidos na categoría sub’20 no ano 2012. Nese mesmo ano e no 2013 estreouse coa tri absoluta pero logo de catro encontros nos que anotou dúas dianas, o cuestionado seleccionador mexicano, Leo Cuéllar,

ra a súa autoconfianza da man do técnico Rory Dames. Curiosamente, Huerta sucede á Christen Press, tamén das Red Stars, no obtención do

Gran cartaz na Valais Cup

feminina sendo os seus anteriores campións Dinamarca (2011), Brasil (2012), Nova Zelandia (2013) e O. Lyonnais

Fase previa da Copa de EuropaSorteada a fase previa da UEFA Women’s Champions League que reparte a 32 equipos en oito grupos. O resultado é o seguinte: Grupo 1 (Bosnia): Konak (TUR), Sarajevo (BIH), Minsk (BLR) e Vllaznia (ALB). Grupo 2 (Irlanda do Norte): Dragon (MKD). Grupo 3 (Chipre): Apollon (CYP), StjaKlaksvíkar (FRO) e Hibernians (MLT).Grupo 4 (Holanda): Twente (NDL), ASA Tel Aviv (ISR), Ferencvárosi (HUN) e Jonglenster (LUX).Grupo 5 (Eslovenia): Cluj-Napoca (ROU), Pomurje (SVN), Parnu (EST) e Ekonimist (MKD).Grupo 6 (Croacia): Spartak (Benfica (POR) e Noroc (MDA).Grupo 7 (Polonia): Gintra (LTU), Medyk Konin (POL), Wexford (IRL) e Cardiff Met (WAL).Grupo 8 (Finlandia): Vantaa (FIN), Kharkiv (UKR), Nové Zamky (SVK) e Rigas (LVA).Os seis partidos de cada grupo será16 de agosto

Corredera, ao ArsenalMarta Corredera, unha das futbolistas españolas que mellor imaxe deu una pasada Copa do Mundo, ficha polo Arsenal inglés, dirixido polo español Pedro Martínez. A interior, nacida en Terrasa, deixno que estivera nas cinco temporadas anteriores a onde chegou procedente do Espanyol. A futbolista suma 28 partidos como internacional española e un

representado á absoluta de Cataluña.Foto: Marta Corredera. © Revista do Fút

Panamericanos 2015Canadá non descansa nun ano de moita actividade deportiva no país norteamericanoacolle os Xogos Panamericanos que xa

sorteou os dous grupos de catro seleccións no apartado de fútbol feminino. O A está formado polas seleccións de México, Trindade e Tobago, Arxentina e Colombia, mentres que no B loitarán Canadá, Brasil, Costa Rica e Ecuador. Os dous primeiros de cada un dos cadros clasifican para semifinais. Todos os partidos da competición vanse dispuno CIBC Hamilton Pan Am Soccer Stadium. As datas de celebración van do 11 ao 25 de xullo. As anfitrioas, Canadá, defenden o título logrado na edición anterior celebrada en Guadalaxara (México) no 2011. Daquela derrotaran a Brasil, medalla de prata, nos penaltis logo de rematar o partido con empate (1-1 / 4-3). O bronce fora para México que vencera a Colombia grazas a un gol de Ruiz marcado na prórroga.

Fase previa da Copa de Europa Sorteada a fase previa da UEFA

s League que reparte a 32 equipos en oito grupos. O

Grupo 1 (Bosnia): Konak (TUR), Sarajevo (BIH), Minsk

Grupo 2 (Irlanda do Norte): PAOK (GRE), BSA (BLG) e

Grupo 3 (Chipre): Apollon (CYP), Stjarnan (ISL), Klaksvíkar (FRO) e Hibernians (MLT). Grupo 4 (Holanda): Twente (NDL), ASA Tel Aviv (ISR), Ferencvárosi (HUN) e Jonglenster (LUX).

Napoca (ROU), Pomurje (SVN), Parnu (EST) e Ekonimist (MKD). Grupo 6 (Croacia): Spartak (SRB), Osijek (CRO), F. Benfica (POR) e Noroc (MDA). Grupo 7 (Polonia): Gintra (LTU), Medyk Konin (POL), Wexford (IRL) e Cardiff Met (WAL). Grupo 8 (Finlandia): Vantaa (FIN), Kharkiv (UKR), Nové Zamky (SVK) e Rigas (LVA). Os seis partidos de cada grupo serán xogados entre o 11 e o

Corredera, ao Arsenal Marta Corredera, unha das futbolistas españolas que mellor imaxe deu una pasada Copa do Mundo, ficha polo Arsenal inglés, dirixido polo español Pedro Martínez. A interior, nacida en Terrasa, deixa o F.C. Barcelona, equipo no que estivera nas cinco temporadas anteriores a onde chegou procedente do Espanyol. A futbolista suma 28 partidos como internacional española e un

representado á absoluta de Cataluña. Revista do Fútbol Feminino Galego.

Panamericanos 2015 Canadá non descansa nun ano de moita actividade deportiva no país norteamericano. Despois do Mundial acolle os Xogos Panamericanos que xa

sorteou os dous grupos de catro seleccións no apartado de tá formado polas seleccións de

México, Trindade e Tobago, Arxentina e Colombia, mentres que no B loitarán Canadá, Brasil, Costa Rica e Ecuador. Os dous primeiros de cada un dos cadros clasifican para semifinais. Todos os partidos da competición vanse disputar no CIBC Hamilton Pan Am Soccer Stadium. As datas de celebración van do 11 ao 25 de xullo. As anfitrioas, Canadá, defenden o título logrado na edición anterior celebrada en Guadalaxara (México) no 2011. Daquela derrotaran a Brasil,

penaltis logo de rematar o partido con 3). O bronce fora para México que vencera a

Colombia grazas a un gol de Ruiz marcado na prórroga.

FF

10

Máis perto

Covi regresa tras case un ano A capitá do Friol, Covadonga Regueiro, Covi, volveu a vestirse de corto nun partido oficial logo dunha prolongada lesión sufrida no pasado verán e que lle impediu xogar até o pasado mes de xuño. A mediacentro combinou a súa recupe-ración compartindo a responsabilidade técnica con Geluco Villar. O partido do regreso foi na Coruña, no campo 2 da

Torre, no partido da derradeira xornada da primeira fase da Copa FGF. Eva foi quen lle pasou a testemuña nun partido no que as luguesas derrotaron ao Orzán por 1-4. Foto: Covi. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

O At. Arousana gaña a Copa Deputación

O At. Arousana proclamouse campión da Copa Deputación de Pontevedra ao derrotar ao Sárdoma por 2-1. O partido, que se celebrou no campo da Senra, en Ribadumia, chegou ao descanso coa vantaxe do cadro de Vilagarcía de 2-0,

goles materializados por Míriam e María Arufe nos minutos 40 e 44. Ao pouco de comezar o segundo tempo, no minuto 53, Natalia reduciu as diferenzas. A arousanista Bárbara, con 10 tantos, foi a mellor goleadora desta edición. Con anterioridade, nas semifinais, as atléticas derrotaron ao Bértola por 3-2, mentres que o Sárdoma se meteu na final pola incomparecencia de El Olivo, mergullado na fase de ascenso a Primeira División e incapaz de asumir tantos compromisos de partidos nun final de temporada sobrecargado no que tivo que afrontar os momentos decisivos de tres competicións, dúas oficiais como a citada fase de ascenso e a Copa de Vigo, e outra amigable como a Copa Deputaciòn.

O Barbadás, desaparece Duro golpe para a estruturación do fútbol feminino galego. Tras sete temporadas, tres delas na Segunda División española, o cadro da Valenzá pon o feche á súa historia logo de non chegar a un acordo coa Xunta Directiva e esta non ter a seguridade de contar co suficiente número de futbolistas para competir na Primeira División Galega. As azuladas

rematan a súa andaina logo dunha mala campaña que rematou co último lugar e un descenso que fora consumado varias xornadas antes do remate da competición. O cadro ourensá nin foi inscrito para a Copa FGF e supón un problema de harmonía dado que era o hexemónico nunha provincia que só conta con outra entidade, o Rúa Valdeorras.

Villestro, outro que abandona Tres estupendas campañas ficarán nunha simple lembranza logo que a Xunta Directiva do Villestro anunciara a renuncia do club a seguir militando na Segunda División española. O clima na entidade enrareceuse logo da marcha de Chivi ao final de Liga, e malia que o cadro azul e

branco seguiu competindo na Copa FGF, chegando ás semifinais, acabou tomando a decisión de deixar a competición. No mes de xullo houbo tentativas para fichar un novo técnico que non chegaron a concretarse. É posible que a entidade faga renacer o equipo na Segunda División Galega. Tamén é outro golpe importante para o fútbol galego, pois a delegación de Santiago perde o principal referente por segunda temporada consecutiva. Se na 2013/14 o desaparecido foi o Compostela, nesta é o Villestro.

Marcos Mato, novo técnico do Victoria Marcos Mato dirixirá ao Victoria na próxima temporada logo que Óscar Barrientos comunicara ao club herculino a súa vontade de non continuar. Mato, procedente do Olímpico de Rutis, entrará pola porta grande no fútbol feminino dirixindo a un dos principais conxuntos galegos. O novo técnico ten un pasado futbolístico de longa traxectoria que comezou nas bases do Deportivo, no Cerceda por dúas veces, no mellor Racing de Ferrol desde 1968 e no Compostela. Tamén xogou fóra de Galiza defendendo os emblemas do Badajoz, o Don Benito, o Xerez, o Vecindario e o Univ. Las Palmas. Igualmente, e compaxinando a súa función de técnico do primeiro equipo masculino coa coordinación do feminino, regresa ao club David Iglesias, que levara a dirección deportiva do primeiro equipo feminino durante dúas temporadas (2012/14).

Irina, ao At. Madrid Irina Martínez, mediocampista na pasada temporada do Sárdoma, asinou ficha polo At. Madrid. A tudense, que xa fora ollada por algún club de Primeira División española na campaña da súa estrea na División de Prata (2013/14) cumpre o seu soño de estar nun grande do fútbol español. A súa chegada ao club colchonero terá

FF

11

un previo paso polo equipo B, que tamén milita na Segunda División, o que permitirá unha adaptación máis fácil da xogadora á súa nova realidade. Foto: Irina. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

Sarita volve a Primeira co At. Granadilla

Sara González, Sarita, tudense igual que Irina, emigrará na próxima temporada para reencontrarse coa Primeira División. A mediacentro, nas últimas seis temporadas en El Olivo, unirase ao plantel do At. Granadilla Tenerife Sur que acaba de conseguir o ascenso á máxima categoría. A futbolista, de 26 anos, ten unha importante bagaxe no fútbol, entre o

que está unha anterior experiencia fóra, cando marchara a Cataluña para xogar co L’Estartit parte da temporada 2007/08, ou formando parte da selección española sub’19 e da galega absoluta. Foto: Sarita. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

Natalia, nova dianteira do Santa Teresa

Natalia de Francisco, viguesa, dianteira do Sárdoma na pasada campaña, segunda mellor goleadora do grupo II con 22 dianas, foi a única futbolista do conxunto das Relfas á que Tony Pazó deu a titularidade nos 26 partidos de Liga. A atacante tampouco vivirá a súa saída a Badaxoz como unha experiencia nova pois acumula un paso por L’Estartit na campaña

2009/10. Tampouco será a primeira galega que marche a un cadro estremeño da Primeira División pois na 2012/13 xogaron no Llanos de Olivenza a guardarredes Carlota Zabaleta e a central Marta de la Torre, naquela altura procedentes de El Olivo. Foto: Natalia. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

Yolanda Parga, unha galega na final do Mundial A asistente converteuse na primeira galega en alcanzar unha final da Copa do Mundo. Ademais, é a única en ter participado en dúas Copas do Mundo e quen máis partidos acumula, cinco, por riba dos tres que, como xogadora, suma Vero logo da súa participación con España no torneo de Canadá. Yolanda Parga Rodríguez, filla de árbitro, foi designada como segunda asistente da ucraína Kateryna Monzul e acompañou coa bandeira á compatriota da colexiada, Natalia Rachynska. A presenza da asistente galega marca un novo fito non xa no fútbol galego, pois tamén no español porque ningún membro do estamento arbitral viviu unha final mundial como ela. Parga Rodríguez loce a escarapela FIFA desde 2002, ano no que tamén a obtivera a asistente santiaguesa, xa retirada, María José Tuñas Pena. Foto: Yolanda Parga Rodríguez. © Revista do Fútbol Feminino Galego.

Sheila, segunda profesional futfemgz, marcha a Austria É, polo seu significado, unha das grandes noticias do verán futbolístico galego. Sheila Sánchez Pose asinou contrato polo Vorderland, da Segunda División austríaca, e xa é a segunda profesional galega no mundo do fútbol, seguindo o camiño aberto por Vero Boquete. A até o mes pasado lateral do Sárdoma comeza un novo periplo que pode servir de referencia para outras galegas que queiran abrirse camiño para vivir deste deporte, algo complicado tal e como están as cousas no estado español. Sheila incorporarase ao seu novo equipo a finais de mes. O obxectivo do Vorderland é o ascenso á Primeira División. O club, que ten a súa sede na vila de Sulz, foi fundado no 2012 ao ver a necesidade de independizarse do Renault, que como en tantos casos, limitaba o crecemento do equipo feminino antepoñendo os intereses do masculino. Na pasada campaña foi terceiro no grupo Centro-Oeste.

Foto:

Sheila e o presidente do seu novo club. © FFC Vorderland.

FF

12

Tres ases de Copas

O 28 de xuño foi a data marcada pola FGF para poñer fin á temporada do fútbol feminino 2014/15. Para iso xuntou no campo do Doce, en Escravitude, as tres finais copeiras organizadas por ela. Tarde de calor abafante no primeiro xogo e temperatura que foi ficando máis apta para xogar ao fútbol a medida que foi decorrendo o segundo dos partidos. Espectáculo de público, especialmente no segundo deles, debido á colorista e deportiva afección do Tordoia. Moitos que se achegaron por primeira vez ao fútbol feminino acabaron sorprendidos positivamente polo nivel de xogo, entendendo o de cada categoría, e o ambiente creado.

Final – 2ª División Galega Victoria C.F. B: 2 (3)

C. Pol. Alertanavia: 2 (4) O cadro vigués acabou vencendo por oficio un partido no que en moitos momentos ficou dominado polo Victoria B. As coruñesas regalaron demasiado nas dúas veces que foron por diante e facilitaron dous goles innecesarios. O primeiro pola fe de Dama, a mellor das visitantes, que correu en desvantaxe por un balón imposible que roubou na frontal da área rival e culminou na rede tras un dobre remate; e o segundo nunha xogada polémica no último minuto do partido no que o colexiado decretou penalti nunca caída de Andrea Álvarez na área. Antes, Goretti ao fío do descanso dunha falta directa, e Tati, a mellor do partido, nunha penetración interior con finalización sobre a saída de Vanesa, adiantaran ás branco e negras. Os penaltis, por segunda vez en tres anos, volveron estar do lado do equipo tricor de Vigo.

Os técnicos: Jonatan Álvarez (Alertanavia): “Foi un partido intenso con lotería final que, neste caso, nos tocou. Tivemos diante un rival moi forte ao que nos costou adaptarnos. Calquera dos dous

DOMINGO 28/06/2015 (16,00) Campo: O DOCE (Escravitude) (800) VICTORIA C.F. B : 2 - C. POL. ALERTANAVIA : 2 (1-0) [3-4] VIC: Laura Boado; Laura Costa, Sabrina, Goretti; Elisa (Lau D), María, Sarai (Sara D), Claudia (Iria 66’); Tati, Carmen, Andrea (Sofía D). Tre. Rolando Suena. (Banco: Paula). ALE: Vanesa; Lho, Andrea Álvarez, Katu, Noe (Goya 89’); Vera (Masana 85’), Andreíta, Maca (Sele 63’), Patri (Ilda 70’); Andrea Fernández (Pampi 62’), Dama. Tre. Jonatan Álvarez. Goles: 1-0 Goretti 41’; 1-1 Dama 68’; 2-1 Tati 76’; 2-2 Andrea Álvarez 89’(p). (Ptis): 0-0 Tati (rexeita Vanesa); 0-1 Sele; 1-1 Iria; 1-2 Andrea Álvarez; 1-2 Carmen (rexeita Vanesa); 1-2 Dama (rexeita Laura Boado); 2-2 Goretti; 2-2 Lho (para Laura Boado); 3-2 Sara; 3-3 Pampi; 3-3 María (rexeita Vanesa); 3-4 Andreíta. Árbitro: Agustín Hernández Giadáns (Galego-Santiago). Auxiliares: Rodríguez Vaamonde e Villamor Rial. Disciplina: CA: Laura Costa 89’.

FF

13

puido ter gañado, tanto que a un minuto do final a Copa era delas. Estou moi ledo por este título, estou ledo co meu equipo e a fe que tivo ata o final e, sobre todo, moi feliz por estar nun equipo coma este que, nesta campaña, gañou a Liga e a Copa.”

Rolando Suena (Victoria B): “Somos un equipo cun obxectivo, o de crear xogadoras. Para nós, a Copa deste ano, incluida a final, foi unha experiencia de crecemento, o mesmo que a Liga e a fase de ascenso. Creo que somos o equipo da categoría co maior número de partidos xogados na temporada. Iso tamén puido influir nunha campaña tan longa. No

aspecto anímico non hai outra que recuperarse. Xogadoras desta idade teñen por diante un futuro coa oportunidade de vivir máis finais e poder gañalas. Para min todo isto é positivo e as rapazas teñen que entendelo así, mesmo que fixeran un esforzo suficiente como para gañar. Estivemos a un paso de facelo. Algunhas destas futbolistas están ás portas de se integraren no primeiro equipo, o cal é tamén moi importante, que o traballo de abaixo remate no primeiro equipo e converter en realidade a idea do noso primeiro técnico, Óscar Barrientos, cando di que hai que coruñesizar o equipo de Segunda División española.” A mellor: Tati (Victoria B): “O partido comezou igualado, respectándonos moito os dous equipos. Notábase que era unha final. Pouco a pouco fómonos facendo co mando do partido creando a maior parte das ocasións e poñéndonos por diante. O Alertanavia empatounos nun contraataque cando estabamos a piques de asegurar o partido. Volvemos a pornos por diante no marcador e, cando pensabamos que estaba todo decidido, veu a xogada desafortunada do penalti. Ao conseguiren empatar de novo o partido, fomos á quenda de penaltis onde a sorte non nos acompañou”.

As campioas:

As finais: 02/06/2013 – Santo Amaro (Aldán) C. Pol. Alertanavia – Tomiño F.C.: 1-1 / 5-4 08/06/2014 – O Roxo (Cerceda) Tordoia S.D. - Fed. Peñas Rec. El Olivo B: 2-3 28/06/2015 – O Doce (Escravitude) Victoria C.F. B – C. Pol. Alertanavia: 2-2 / 3-4

Final – 1ª División Galega Tordoia S.D.: 0 At. Arousana: 3

O equipo de Vilagarcía foi o xusto vencedor porque manexou o ritmo, golpeou axiña para establecer unha vantaxe que lle deu seguridade e porque, no segundo tempo, soubo dar a pausa necesaria ao xogo sen dar case opcións de meterse na final ao Tordoia. A superioridade atlética no campionato acabou trasladándose á Copa para que asinaran o dobrete. Os dous contendentes teñen unhas traxectorias moi diverxentes nas súas últimas finais e así, mentres as arousanistas gañaron a final de Segunda División estatal da pasada temporada e agora repiten coa da Primeira Galega, as tordoienses perderon a de Segunda Galega 2013/14 e volven a perder a da Primeira Galega 2014/15.

FF

14

Os técnicos: Víctor Brea (técnico do Tordoia):

“Creo que o At. Arousana logrou un triunfo merecido. Foron o mellor equipo na Liga e repetírono na Copa. Penso que polo nivel que teñen, son dunha categoría superior que, circunstancial-mente, perderon o ano pasado. Nós tentámolo coas nosas bazas. Tivemos algunha ocasión, sobre todo no primeiro tempo, pero non

as materializamos. Ademais, atopámonos cun gol en contra nada máis comezar. Fixemos unha excelente temporada que rematamos cunha final de Copa fronte a un gran equipo.”

Nando González (técnico do At. Arousana): “Estou moi contento polo esforzo e a calidade deste equipo. Demostraron ter un nivel competitivo moi alto e unha gran capacidade física logo de ter xogado dous partidos que precisan dunha gran intensidade en dous días. Onte gañamos a Copa Deputación ao Sárdoma e hoxe a da Federación ao segundo da nosa Liga, o Tordoia. Unha consecuencia dos dous partidos sen recuperación foi que no primeiro tempo estivéramos mellor que no segundo. Nesa primeira parte foi cando marcamos as diferenzas que mantivemos, creo que sen excesivos atrancos, na segunda. Marcar axiña tamén foi importante. Iso sempre axuda a coller confianza.”

DOMINGO 28/06/2015 (18,30) Campo: O DOCE (Escravitude) (1.200) TORDOIA S.D. : 0 - AT. AROUSANA : 3 (0-2) TOR : Lucía; Verónica (Míriam Fraga D), María, Irene (Mata 85’), Leti Castro; Marta (Tania D), Leti Santos, Cintia, Selenia (Cris 87’), Ana; Rebeca (Laura García 86’). Tre. Víctor Brea. ARO : Rocío; Raquel, Paula, María Arufe (Laura Marín 89’), Míriam; Jessica (Lu Pujol 42’), Alba (Rosi D), Cárol, Sara, Lau (Zaira D); Bárbara. Tre. Nando González. (Banco: Beli (g)). Goles: 0-1 Bárbara 4’; 0-2 Sara 37’; 0-3 Rosi 84’. Árbitro: Alberto Rey Molano (Galego-Santiago). Auxiliares: Fontes Mosqueira e Castro Castro. Disciplina: CA: Rosi 75’; María Arufe 77’.

FF

15

A mellor: Bárbara (At. Arousana):

“Na primeira parte estivemos moi ben pero entre o calor e o cansazo acumulado por ter xogado onte a final da Copa Deputación de Pontevedra, non conseguimos manter ese ritmo inicial. Foi un esforzo que pagou a pena: dous títulos en dous días unido ao de Liga que nos permite regresar á Segunda División española. Sobre se houbo dúbidas sobre a miña posición no primeiro gol, podo dicir que tiña unha boa perspectiva da xogada,

atopándome en liña coa defensa, e aproveitei o balón para marcar. Sobre a miña asistencia no último gol só podo dicir que ese tipo de accións forman parte do meu traballo como dianteira.” As campioas:

As finais: 02/06/2013 – Santo Amaro (Aldán) U.D. Conc. Barbadás – S.D. Villestro: 1-3 08/06/2014 – O Roxo (Cerceda) Orzán S.D. – S.D. Villestro: 0-1 28/06/2015 – O Doce (Escravitude) Tordoia S.D. – At. Arousana: 0-3

Final – 2ª División española Orzán S.D.: 1 (4)

C. Peluq. Mixta Friol: 1 (2) O Orzán foi quen mellor se adaptou ás circunstancias da final, foi quen tivo máis frescura aproveitando a amplitude de plantel e a boa resposta que deron as súas xogadoras do equipo B. Comezaron marcando cun gol de rebote que non esperaban, pero o Friol equilibrou axiña nunha acción de estratexia. Eva estivo moi vixiada e Fany Varela e Lucía Pardo, malia que tiveron algunha ocasión, acabaron enfrontándose a unha defensa ben ordenada. No segundo tempo, co paso dos minutos, o cadro ouro e negro foi tomando o peso do partido e, sen a necesidade de disputar a posesión, acabou controlando o tempo do xogo que lle permitiu chegar á sorte dos penaltis con certa comodidade. O conxunto herculino desquítase da derrota na final da pasada temporada contra o Villestro, pero na categoría inferior e o Friol vese impedido de liderar o palmarés desta competición que agora reparte un título por cada edición entre catro entidades, os dous finalistas, El Olivo e At. Arousana.

FF

16

Os técnicos: Diego Fernández (técnico do Orzán):

“A primeira parte foi do Friol, creo que elas se mostraron superiores nun período no que case non nos saíron as cousas. No segundo tempo estivemos máis acertadas, igualamos aquel dominio do noso rival establecéndose unha fase de diferentes alternativas que deron opcións de gol aos dous equipos. Finalmente, o

partido chegou á lotería dos penaltis e, nesa sorte que pode sorrirlle a calquera, desta vez foinos favorable.” Geluco Villar (técnico do Friol): “Foi un partido igualado. Creo que estivemos mellor na primeira metade, cando tivemos máis oportunidades para desnivelar, pero non o fixemos. No segundo tempo o Orzán estivo mellor, eu estiven

condicionado para poder refrescar o centro do campo, pois nesa zona foi onde nós comezamos a perder opcións mentres o Orzán crecía pois, cara a parte final, ademais de comezarmos a perder balóns, elas gañaban practicamente todos as pelotas divididas. O Orzán foi un gran rival e, na lotería dos penaltis, levouse a Copa. A mellor: Fany Varela (Friol): “Foi un partido igualado no que fomos de máis a menos. No primeiro tempo, aínda que comezamos perdendo, creo que nos refixemos axiña co gol de Lucía Pardo e logo contamos con oportunidades para poñernos por diante. Tiramos moitas veces á portería do Orzán pero non sacamos vantaxe diso. No segundo tempo, o Orzán igualou o partido. Non teño nada que obxectar á súa vitoria. Os penaltis teñen isto e unhas veces dante e outras quítante.” As campioas:

As finais: 17/06/2012 – Municipal (Melide) C. Peluquería Mixta Friol – S.D. Compostela: 3-2 09/06/2013 – Santo Isabel (Santiago de Compostela) Fed. Peñas Rec. El Olivo – C. Peluq. Mixta Friol: 1-0 15/06/2014 – A Barrosa (Villestro) At. Arousana – Victoria C.F.: 5-3 28/06/2015 – O Doce (Escravitude) Orzán S.D. – C. Peluquería Mixta Friol: 1-1 / 4-2

DOMINGO 28/06/2015 (20,45) Campo: O DOCE (Escravitude) (600) ORZÁN S.D. : 1 - C. PELUQUERÍA MIXTA FRIOL : 1 (1-1) [4-2] ORZ : Isa (María Ameneiros D); Uru (Cárol D), Míriam, Peque, Sara Pita; María Abreu, Rocío (Merino D), Gere (Vero 89’), Paula, Silvia (Laura de la Torre 69’); Estefanía. Tre. Diego Fernández. FRI : Jéssica; Tere, Yanire, Raquel, Ana; Lara, Ceci, Fany Varela, Covi (Rosado 68’), Lucía Pardo; Eva. Tre. Geluco Villar. (Banco: Tatiana (g); Antía). Goles: 1-0 Estefanía 8’; 1-1 Lucía Pardo 11’. (Ptis): 1-0 Sara Pita; 1-1 Fany Varela; 2-1 Estefanía; 2-2 Ana; 3-2 Merino; 3-2 Yanire (poste); 3-2 Cárol (rexeita Jéssica); 3-2 Raquel (rexeita María Ameneiros); 4-2 Míriam. Árbitro: Pablo Botana Rey (Galego-Santiago). Auxiliares: Calvelo Iglesias e Anxo Botana Rey. Disciplina: Non houbo. Observacións: O colexiado errou na acta ao dar o 1-0 a Sara Pita.

FF

17

Fotos: © Revista do Fútbol Feminino Galego

Andreíta, a Brandi Chastain galega Había un calor abafante, a tensión estaba no límite. O Alertanavia igualara o partido contra o Victoria B na última xogada do partido, e de penalti. Un penalti que levou á necesaria quenda para resolver quen se proclamaban campioas de Copa da Segunda Galega, se viguesas ou herculinas. A quenda non diminuíu a emoción. Como acontece tantas veces, a mellor do partido, a victorianista Tati, errou o primeiro tiro. A vantaxe coa que comezaba o Alertanavia, mesmo ampliada cunha nova parada de Vanesa, rematou compensada con dúas intervencións de Laura Boado. Tras dez penaltis, empate: 3-3. Chegou a morte súbita. Vanesa, inmensa fronte aos once metros, volveu salvar o disparo de María Blanco. Era o momento da capitá do Alertanavia. A tri, sabendo que o seu tiro podería dar a segunda copa ás do Pahíño, colocou a pelota sobre o sintético, botouse uns pasos sobre a frontal da área e tras esperar unha eternidade, cos pés na media lúa, o asubío do árbitro, foi con decisión a patear o coiro. Escolleu a dereita de Laura Boado, que adiviñou por onde ía a traxectoria. A guardarredes do Victoria B estivo a piques de parar pero o disparo, forte e raso, acabou na rede. Andreíta non o pensou dúas veces, sacou a camisola e, mentres a axitaba ao ar, fuxiu da área correndo, posuída

por un berro de felicidade, coa ollada brillante, cara ás súas compañeiras. Ela, pois a orde de lanzamentos así o determinara, acababa de poñerlle un nome propio á final, "a final do penalti de Andreíta". Nunca o seu diminutivo conseguira facerse tan grande no fútbol. Isto foi un 28 de xuño de 2015. Antes, 16 anos menos doce días, nun contexto diferente pero con paralelismos, salvando as distancias, no Rose Bowl de Pasadena, no derradeiro penalti dunha quenda polo título mundial do fútbol feminino, a estadounidense Brandi Chastain viuse na mesma situación fronte á chinesa Gao Hong. A de San Xosé colocou coidadosamente o coiro no punto de penalti, virou as costas á meta para irse perto da frontal. Deu uns pasiños e tocouse varias veces o cabelo, antes de correr para bater un pelotazo colocado, alto, á esquerda da meta. Chastain sacou a camisola, axitouna e, a diferenza de Andreíta, axeonllouse perto do punto da súa gloria particular, esperando que as compañeiras se lle botaran por riba. Brandi Denise Chastain era defensa, marcou un penalti que deu unha copa do mundo a Estados Unidos, sacou a camisola para celebralo e acabou asinando un contrato publicitario por Nike. Andrea Vega Rodríguez Costas "Andreíta" é defensa, marcou un penalti que deu unha copa galega ao Alertanavia, sacou a camisola para celebralo e non acabou asinando contratos publicitarios. Iso si, a nivel persoal, estamos convencidos que as dúas viviron un momento especial que só llo puido proporcionar o fútbol feminino.

FF

18

El Olivo perde a cuarta fase

Ascender nunca é doado, hai veces que non o consegue nin o mellor equipo, nin o que chega ao momento decisivo cos mellores números. Como é habitual, El Olivo estaba colocado entre os favoritos para disputar a fase de ascenso pero, a diferenza das dúas últimas campañas, non era o gran favorito. As verdes viñan de reforzar a súa liña máis fráxil na temporada anterior cunha das mellores xogadoras, das máis polivalentes e que con maior intelixencia interpreta o fútbol no noso país, Andrea Mirón, pero a saída de dúas dianteiras, Anair e Natalia, esta reforzando a un dos posibles rivais polo título, o Sárdoma, doutra xogadora defensiva polivalente como Karen, a de dúas futbolistas de banda habituais nos esquemas de Charli García, Alba e Clo, e a posible perda de rotacións coa saída de Catu e Álex ao Erizana, deixaban entrever que ser primeiras era un a priori que podía ter moitos “pero”. Tampouco a primeira metade da Liga deu para botar as campás ao ar. Polo contrario, o equipo sementou dúbidas na primeira metade de campionato máis igualada dos últimos tempos. Charli García non se sentía cómodo traballando, falou no vestiario, falou con Padín, e malia que desde o club tentaron convencer ao técnico para que non marchara, o 17 de novembro tomou unha decisión de non retorno e deixou El Olivo sen que os dirixentes conseguiran convencelo do contrario. Ao banco chegou David Ferreiro, técnico novo que, sen tempo para adaptarse, entendeu á primeira a situación do club. Na segunda volta, entre os acertos das viguesas e os desacertos do rival directo de cada semana, acabaron a Liga como primeiras e con certa comodidade. O final do campionato serviulles para facer unha mini pretemporada enfocada á fase de ascenso. O sorteo quixo que, por terceira vez, aparecera un rival canario. Se na 2010/11 fora o Tacuense, que veu a Vigo sen que as olívicas devolveran visita, o ano pasado foi o At. Granadilla Tenerife Sur quen, a dobre partido, deixara fóra das opcións ao conxunto da Rúa Otero Pedrayo. Agora sería o Femarguín, campión canario, quen mediría as forzas coas galegas. Canarias sempre é unha praza dura onde gañar. Son habituais os ambientes cargados neste tipo de partidos,

ao que se suman unha viaxe longa e as temperaturas na hora do xogo. El Olivo, a diferenza do ano anterior, contou coa posibilidade de resolver a eliminatoria diante dos seus, en Navia, algo que acabou sendo determinante para ter un extra de folgos cando tiña a auga polo pescozo. O equipo xogou ben en Canarias pero non aguantou a presión intermitente a que foi sometido polo Femarguín, que participaba por segunda vez da opción a subir a Primeira División. El Olivo controlou gran parte do acto inicial pero un erro nun momento dos que os técnicos consideran máis importantes, no que o cerebro non osixena ben por causa da fatiga, permitiu a Astrid poñer por diante ás insulares no minuto 44. Na saída do segundo tempo o Femarguín controlou. O seu dominio permitiulle varias chegadas que inquietaron a Sheila. Cando ese pico de intensidade foi minguando e El Olivo quitou unha marcha ao partido, o Femarguín volveu atopar outra porta aberta pola que Cora entrou para subir ao marcador un perigoso 2-0. Cun cuarto de hora por diante as galegas sobrepuxéronse á situación e, faltando seis minutos, Natalia recuperou a esperanza cun gol que acabaría sendo decisivo.

No partido de volta só un gol separaba ás galegas de prolongar o soño ou despedir a Liga. As canarias formularon un partido simple baseado na orde posicional e a concentración defensiva e, para o outro lado da divisoria, o balón longo ao que correran as tres de diante, o tridente ofensivo insular que permitía ao Femarguín subir a nota de calidade. O primeiro tempo levou a iniciativa local pero faltou profundidade. Sarita, a personificación da razón e da pulsión do equipo, deu brillo a unha finalización que rematou co

PRIMEIRA ELIMINATORIA – IDA

17/05/2015. Arguineguín (Arguineguín) (500) C.D. FEMARGUÍN - FED. PEÑAS REC. EL OLIVO : 2-1 (1-0)

Goles: 1-0 Astrid 44‘; 2-0 Cora 75‘; 2-1 Natalia 84’. Árbitro: Sagredo González (Canario).

PRIMEIRA ELIMINATORIA – VOLTA

24/05/2015. Manuel Fernández “Pahíño” (Vigo) (1.000) FED. PEÑAS REC. EL OLIVO - C.D. FEMARGUÍN : 1-0 (0-0)

Goles: 1-0 Sarita 46’. Árbitro: Caamaño Blanco (Galego-Vigo).

*Obs.: VD: Casandra (F) 82’.

FF

19

coiro dentro do marco insular. Até o final, a ansiedade das do Pahíño foi crecendo na medida que a vida se esgotaba para as visitantes. As olivas comezaron a cometer erros, queimáballes o coiro nos pés e as liñas mostraron gretas demasiado amplas para as habilidades das atacantes arguineguenses. Tres tiros aos paus, un gol anulado nun probable erro do colexiado, a tensión propia dos partidos que se viven a 180 pulsacións e, finalmente, clasificación das galegas para a eliminatoria definitiva. O novo rival era un histórico do fútbol vasco e español, o Oiartzun. Un equipo que labrara o seu prestixio nos anos oitenta e noventa do pasado século, con dous Campionatos de España (1987 e 1988), unha Liga (1990/91), sete temporadas na máxima categoría, na que non militaba desde a reestruturación da 2000/01 e seis presenzas en fases de ascenso ao primeiro chanzo. As guipuscoanas viñan de eliminar ao Madrid virando unha eliminatoria que se lles complicara na ida, cando perderan por 4-2 en feudo branco. O vello Ugaldetxo, desde o 2009 renomeado Karla Lekuona en homenaxe á muller que dedicara os trinta últimos anos da súa vida ao Oiartzun, acolleu o primeiro enfrontamento coa Primeira División no horizonte. O conxunto vasco foi mellor, conseguiu influír na deriva do xogo ao impor un fútbol máis intenso, físico, cun dominio do xogo aéreo no centro do campo e das xogadas de estratexia nas áreas, acompañado da calidade dunhas xogadoras que tamén combinaban con precisión se o xogo se estancaba a partir dos seus tres cuartos. O primeiro cuarto de partido foi de dominio absoluto do Oiartzun. Nesa fase estivo a piques de triturar a eliminatoria con dous tantos. El Olivo parecía un convidado. Afortunadamente conseguiron equilibrar o partido, regularizar a continuidade da posesión, mesmo carecendo de profundidade, e alcanzar un final de partido inesperado cun gol de Ceci que deixaba todo aberto para a volta no Pahíño.

No partido de Vigo as olivas saíron a por todas. Foron quen de xerar até tres ocasións de gol no primeiro cuarto de hora pero, a partir de aí, o Oiartzun volveu a establecer as pautas sobre as que querían se desenvolvera o xogo, que eran as mesmas que as de había sete días no Karla Lekuona. Equilibraron o valor dobre dos goles como visitante cando a central Pipe, ao fío do descanso, acertou a culminar unha estratexia embarullada. Por debaixo no marcador, as facianas das galegas na saída ao campo para afrontar o segundo tempo non debuxaban os trazos típicos confiados na virada. Só cando recibiron o 0-2, noutra xogada en área rematada pola outra central visitante, Esti Aizpurua, as galegas aumentaron as revolucións que serviron para axustar o resultado cun golazo de Sarita. As de Jon Alkorta regresaban a Primeira.

A ficha

SEGUNDA ELIMINATORIA – VOLTA

DOMINGO 14/06/2015 (12,00) Campo: MANUEL FERNÁNDEZ “PAHÍÑO” (1.000) FED. PEÑAS REC. EL OLIVO - OIARTZUN KIR. ELK.

1-2 (0-1) OLI: Sheila; Drus (Ceci 57’), Andrea Mirón, Vicky (Raquel 87’), Carla Otero (Laura 87’); Carla González, Sarita, Pauleta, Xeila (Katy 56’), Natalia; Carolina. Tre. David Ferreiro. (Banco: Sara (g)). OIA:Anitze; Napo (Araitz 72’), Esti Aizpurua, Pipe, Amaia; Itxaso (Jone 78’), Anne Mugarza, Lolo, Titay, Eve (Ane Etxezarreta 70’); Esti Bajo (Male 85’). Tre. Jon Alkorta. (Banco: Uxue (g)). Goles: 0-1 Pipe 42’; 0-2 Esti Aizpurua 62’; 1-2 Sarita 81’. Árbitro: Pablo Álvarez Calderón (Galego-Vigo). Auxiliares: Lorenzo Álvarez e Casal Fernández. Disciplina: CA: Drus 26’; Eve 55’; Esti Aizpurua 66’; Ane Etxezarreta 84’; Sarita 88’; Amaia 89’; Pipe 89’; Araitz 89’.

SEGUNDA ELIMINATORIA – IDA

07/06/2015. Karla Lekuona (Oiarzun) (500) OIARTZUN KIR. ELK. - FED. PEÑAS REC. EL OLIVO : 2-1 (2-0) Goles: 1-0 Esti Bajo 18’; 2-0 Esti Aizpurua 23’; 2-1 Ceci 81’.

Árbitro: Mosqueira Antón (Vasco).

FF

20

A análise de David Ferreiro (técnico de El Olivo): “Se dividimos a estrutura táctica do fútbol en cinco partes, ataque, defensa, transicións defensivas, transicións ofensivas e balón parado, creo que El Olivo non estará na temporada 2015/16 na Primeira División por non ter dominado a última delas. De facelo, sobre todo na Segunda Eliminatoria, teriamos moitas máis posibilidades de gañar.” Femarguín “Na eliminatoria contra o Femarguín fomos superiores. Elas eran un bo equipo que non asumía riscos. O seu xogo era de defensa por acumulación e contras. Defendían sete coa porteira e atacaban tres para as que deseñaban un fútbol de contraataque. Sabiamos que había que ter controladas ás de arriba. Alí puidemos irnos ao descanso con vantaxe e, sen embargo, o partido case se nos complica. Ao final, o gol de Natalia axudounos moito. Na casa levamos bastante ben o partido até o gol. A partir diso custounos controlar o partido, pero penso que fomos superiores no global da eliminatoria”. Oiartzun “O Oiartzun é un gran equipo. Creo que non precisa moito máis que dúas incorporacións para non pasar atrancos na Primeira División. Compiten, defenden, presionan arriba, saben esperar, teñen boa contra, están ben de pernas e tamén de cabeza. Con ese tipo de traballo estou convencido que fican entre o oitavo e o décimo segundo posto. A eliminatoria púxosenos complicada alí, cando fixeron o 2-0 e nós non conseguiamos saír de atrás. Quitáronnos o balón e aínda ben que Ceci marcou un gol ao final. No partido da casa, malia comezarmos ben nos primeiros minutos, volveron a quitarnos o coiro. Tivemos moitos problemas para recuperalo e o seu primeiro gol, antes do descanso, condicionounos moito. A maior diferenza entre os dous equipos estivo no dominio do balón parado nas áreas. Elas foron superiores. Estou convencido que se tivésemos controlado iso sería El Olivo quen estaría agora na Primeira División”. 2015/16 “Agora xa hai que pensar na nova temporada. Está habendo moitos movementos. Nós temos a misión de estar arriba e será polo que loitaremos. Nestes dous anos o equipo perdeu dúas futbolistas moi importantes

que están na máxima categoría. Temos que saber atopar solucións, regresar ao final da próxima temporada á fase de ascenso e superar as complexidades que ten unha fase para que o equipo regrese á Primeira División.”

Primeiro intento (2007/08) Logo de liderar o grupo segundo pola escasa marxe de dous puntos sobre o Pontevedra e de catro sobre o Casa Social, as rapazas dirixidas por José Estévez non tiveron opcións na fase de ascenso nun grupo no que estaban o Pozuelo de Alarcón e o Barcelona. Ascenso (2010/11) Un gran equipo e un bo calendario de ascenso levaron por primeira e única vez a El Olivo á Primeira División da man de Edu González. O equipo clasificara tras unha loita apertadísima contra o Ponferrada. O empate a 66 puntos foi decidido polo goal average particular que beneficiou ás galegas. Na fase, o resultado da primeira xornada, unha vitoria do Tacuense sobre o Girona, unido ao empate olívico contra as canarias, abriu todas as hipóteses para o ascenso galego en Xirona fronte a un equipo que non se xogaba nada. Como mellor segundo (2012/13) A terceira fase, con Charli García como técnico, xogouna El Olivo por ser o mellor segundo dos sete grupos. O primeiro do grupo fora o Oviedo Moderno. O Girona non deu opcións no novo sistema establecido, que pasaba da liguilla a unha volta ás dúas eliminatorias con partidos de ida e volta. De sentido común. Segunda consecutiva (2013/14) Charli García convertíase no primeiro técnico galego en xogar dúas fases. O equipo tivera unha Liga cómoda, sacándolle 19 puntos ao seu perseguidor, Mareo (66-47).Na fase, contra un At. Granadilla reforzado con tres xogadoras de Primeira División procedentes do San Gabriel, perdeu os dous xogos.

Equipos con máis fases de ascenso(entre paréntese os ascensos logrados)

FF

21

non tiveron opcións na fase de ascenso nun grupo no que estaban o Pozuelo de Alarcón e o Barcelona.

equipo clasificara tras unha loita apertadísima contra o Ponferrada. O empate a 66 puntos foi decidido polo goal average particular que beneficiou ás galegas. Na

ltado da primeira xornada, unha vitoria do Tacuense sobre o Girona, unido ao empate olívico contra as canarias, abriu todas as hipóteses para o

un equipo que non

Equipos con máis fases de ascenso xogadas (entre paréntese os ascensos logrados)

1. Rayco, 6 (0) Fund. Albacete, 6 (1) Oiartzun, 6 (1) 4. El Olivo, 5 (1) 5. Barcelona, 4 (2)

FF

22

A ver se sabes … 1. Copa do Mundo 1.1. Quen lanzou o primeiro penalti nunha fase final? a) Akers; b) Hansson; c) Haugen; d) Sundhage; e) Wiegmann. 1.2. E que aconteceu? a) Marcou gol; b) Foi ao pau; c) Foi á trabe; d) Rexeitou a porteira; e) Tirouno alto. 2. Eurocopa 2.1. A cantas seleccións dirixiu Pia Sundhage nas fases finais das Eurocopas? a) Ningunha; b) Unha; c) Dúas; d) Tres; e) Catro. 2.2. Que país acolleu a primeira fase final da Eurocopa? a) Alemaña Federal; b) Bélxica; c) Dinamarca; d) Noruega; d) Unión Soviética. 3. Copa de Europa

3.1. Cal era, nese momento, o nome do estadio no que foi xogada a primeira final? a) Volksbank; b) Commerzbank; c) Wald; d) Frankfurter; e) Rhein.

3.2. Quen marcou o primeiro gol nunha final? a) Hansen; b) Jones; c) Künzer; d) Prinz; e) Tina Wunderlich.

4. Fútbol español 4.1. A que selección eliminou España para clasificarse para a última Eurocopa? a) Albania; b) Bulgaria; c) Escocia; d) Irlanda; e) Irlanda do Norte. 4.2. En que lugar ficou España na última Copa do Mundo? a) 17º; b) 18º; c) 19º; d) 20º; e) 21º. 5. Fútbol galego 5.1. A viguesa Alba Hernández xogou esta temporada no Estudiantes. De que cidade é este equipo? a) Lugo; b) Huelva; c) Madrid; d) Sevilla; e) Zaragoza. 5.2. Cal foi o último equipo da galega Vane Hermida na 2013/14? a) Barcelona; b) L’Estartit; c) Salt; d) San Gabriel; e) Valls. 6. Actualidade 6.1. Cal foi o último clasificado no Mundial de Canadá? a) Costa do Marfil; b) Ecuador; c) México; d) Nixeria; e) Nova Zelandia. 6.2. Quen acaba de gañar a Eurocopa sub’17? a) Alemaña; b) España; c) Francia; d) Inglaterra; e) Noruega. Solucións do número 21: 1.1. d; 1.2 a; 2.1. e; 2.2. c; 3.1. a; 3.2. d; 4.1. a; 4.2. c; 5.1 c; 5.2. b; 6.1. d; 6.2 a.

FF

23

Ser máis que un adestrador

Mabel Ramos Aguirre Mabel Ramos xogou nas Celestes, no Friol, na Milagrosa, no Victoria e na selección mexicana. Actualmente exerce como psicóloga deportiva, licenciatura obtida na Universidade de Anahauac.

“Os líderes fanse, non hai un que naza. Son feitos polo esforzo, que é o prezo que todos debemos

pagar para conseguir calquera obxectivo que nos propomos alcanzar”.

Vince Lombardi A raíz do pasado mundial feminino, realizado en Canadá, poden sacarse algunhas conclusións reveladoras. Por exemplo, o avance lóxico de potencias, e incluso o de países subdesenvolvidos, que manifestaron ter un modelo persistente sobre unha metodoloxía de desenrolo dentro do fútbol feminino nos seus países. Ao longo do meu último ano escribindo para esta revista, ao mesmo tempo que collendo experiencia como psicóloga e adestradora, puiden inferir con máis claridade, que o fútbol feminino necesita un cambio. Este cambio non sempre ten que ser o do adestrador. Máis importante é o cambio de CULTURA DEPORTIVA. Moitas veces serve de pouco que unha deportista sexa asistida por un psicólogo deportivo, ou que esta mesma xogadora teña ao mellor treinador do mundo. Prefiro comentalo deste xeito para non desprestixiar as nosas profesións e poñelo en contraposición a que esa xogadora sexa a mellor do mundo. Sabemos que para alcanzar os nosos soños hai que realizar mudanzas en varios aspectos da nosa vida cuxa tendencia pode ser levarnos á comodidade e á tranquilidade. Necesitamos esforzarnos máis que os

demais, deixar as nosas familias e poñer un extra que poucas poñen. Nas últimas semanas escoitamos unha chea de informacións do que é o fútbol feminino. Que se merece apoio ou non, que as mulleres somos capaces de encher estadios, ou que por que as estruturas femininas non son chamadas a ser parte de estruturas do fútbol masculino. A realidade é que si houbo un avance, pero non como o que se desexaría. Este tipo de resultados deportivos e extradeportivos para as selecciones pode determinarse á psicoloxía anterior, á que nos precede e predominou no pasado nos países e que se segue arrastrando até a actualidade. O machismo que existe aínda para o deporte feminino, non só no fútbol, tamén noutros deportes de elite mundial, dáse tamén en aspectos como a falta de estrutura e os seus procesos de desenvolvemento. Tanto nos seleccionadores nacionais como, nalgúns casos, nos dirixentes das Ligas nacionais de fútbol feminino que están asociados ás súas respectivas federacións, pode percibírselles un PODER que ningunha xogadora ou ningún treinador pode ter. Dáme por pensar: que pasaría se os seleccionadores nacionais crearan unha filosofía e estilo de xogo de acordo ao perfil psicolóxico e físico das súas xogadoras? Que pasaría se este estilo de xogo, ou deseño de metodoloxía de treinamiento fose transmitida a todos os treinadores que existen dentro do fútbol feminino dos seus países? Que pasaría se os dirixentes das ligas e o seleccionador nacional traballaran en conxunto con institucións para outorgar credenciais e cursos de capacitación exclusivos do fútbol feminino para os seus técnicos? Con estas preguntas autorrespondo, e creo que cada persoa debe actuar desde o seu propio campo de acción, ou dito de mellor xeito: cada persoa, teña ou non teña un posto de poder, é capaz de facer algo para que o fútbol feminino creza. Lamentablemente, nalgúns países, o feito de que non “te deixen” construír un mellor fútbol, vese frustrado por estes “personaxes” que se lucran co fútbol feminino. Actualmente a FIFA ten unha lista importante de instrutoras acreditadas co gallo de “evanxelizar” a diferentes países e potenciar a súa metodoloxía de traballo. Dentro dalgunhas confederacións pode observarse un desenvolvemento importante, sobre todo neste Mundial, de países como Colombia e Costa Rica, onde malia non teren chegado ás últimas instancias do torneo, lograron deixar un sorprendente bo sabor de boca a respecto do seu estilo de xogo e mentalidade. Moitos técnicos e técnicas que levan dous ou tres anos

FF

24

nos seus postos lograron levar ás súas seleccións a unha mellor clasificación que outros que cumpren máis de 17 ou 27 anos no poder. Tal é o caso do seleccionador español e do seleccionador mexicano. Na actualidade temos xogadoras de fútbol que se están preparando en diferentes profesións e tamén temos ex futbolistas triunfadoras que buscan, coa súa preparación e experiencia profesional, aportar coñecementos en beneficio do crecemento do fútbol feminino. Aquí o punto é que o cemiterio, como vulgarmente se fala, está cheo de boas intencións e poucas persoas, desde a súa humilde posición, fan cousas para a mellora. Claro está que é altamente recomendable crear plans estratéxicos a corto, medio e longo prazo para facer seguimentos de xogadoras e treinadoras. Como mencionaba anteriormente, non hai que esperar que a xente que ten o poder o faga porque nesa espera poden pasar días, semanas, meses e incluso anos para o establecemento e execución dun plan. Bato as palmas ante as reclamacións presentadas polas seleccionadas españolas e algunha que outra mexicana para mellorar as súas estruturas de seleccións nacionais, pois elas son quen viven as mellores e as peores cousas que ten o vestir a camisola das súas respectivas seleccións. Gustaríame convidar a treinadores, dirixentes e a persoas que estean vinculadas ás universidades ou institucións educativas, para fomentar, promover a persoas correctas e formar a outras para que o fútbol feminino poda ter mudanzas esenciais que lle reporten beneficios mediante cursos de capacitación, e diplomaturas exclusivas para o fútbol feminino. Cómpre que sexan exclusivos porque, malia que é fútbol, o xénero muda, a mentalidade é diferente, o físico é diferente e as condicións para o desenvolvemento deportivo son diferentes. Se somos conscientes desas diferenzas, poderán detectarse as áreas de oportunidade ou áreas de mellora, realizar un diagnóstico e botar man das ferramentas económicas, materiais ou humanas que se poidan ter para o desenvolvemento deste bonito deporte. Nalgúns países estanse facendo PLANS ESTRATÉXICOS a medio prazo para capacitar a treinadores, pois non é suficiente que se limiten a incorporar coñecementos técnicos, tácticos ou físicos, senón tamén teñen que ver a súa profesión como unha profesión INTEGRAL que, malia que non permita trocar e mellorar a todas as xogadoras, si pode establecer unha filosofía e mellorar aspectos das futbolistas. Os treinadores é posible que deban fomentar a parte social, formando xogadoras de fútbol que sexan próximas á xente da súa comunidade e que

sirvan de vínculo con persoas desfavorecidas, ou a rapazas de escasos recursos que poden ter condicións para mellorar as súas vidas mediante una beca deportiva nunha universidade, ou simplemente axudar a ser unha viva imaxe do que o fútbol feminino debe ser. Ese plan estratéxico está realizado por ex seleccionadas nacionais que agora mesmo teñen as correspondentes certificacións outorgadas por federacións nacionais e pola FIFA. Os temas que se desenvolven nestes cursos son: treinamento técnico táctico para xogadoras, treinamento para porteiras, psicoloxía deportiva e responsabilidade social deportiva, nutrición, prevención de lesións e casos de éxito dentro do fútbol feminino para motivar aos técnicos a levaren aos seus equipos a un gran nivel deportivo e humano. Lembren que hai moitos plans estratéxicos realizados por persoas brillantes que poñen horas de estudo e dedicación á súa realización, pero tamén cómpre recordar que se estes programas non son guiados por líderes non funcionaran porque non van ser seguidos pola xente. Agora mesmo non só hai que dicir “temos que facer isto e o outro”, cómpre “o cómo e o para qué das cousas”. A calidade dun treinador só se mide a través do tempo. Debo traer aquí aquilo que me dicía un querido treinador: “O que importa máis dos grupos son as persoas e o máis importante que unha persoa pode ter é a súa PALABRA E O SEU XEITO DE COMPORTARSE COS DEMAIS”.

FF

25

Carta aberta de Marcos Canle

Marcos Canle é deses técnicos que neste momento son fundamentais para o progreso do fútbol feminino. Os seus coñecementos, a aplicación dos mesmos, o didactismo, a súa capacidade de adaptación a un espazo como o do fútbol feminino afeccionado, cheo de peculiaridades, fan del unha persoa especial e a súa estancia durante dous anos no Bértola deixou un pouso que debe ser aproveitado. A súa saída do cadro de Vilaboa ten unhas connotacións emocionais que quixo rexistrar mediante unha carta ao club que quixo estender aos medios de comunicación. Carta aberta ao Bértola Hoxe é un día triste para min porque despedirse nunca é fácil. Non só é triste pola despedida en si, senón polo lugar do que marcho. Hai case dous anos recibín unha chamada un día dun equipo que quería que fose o seu adestrador: o Bértola. Debo recoñecer que non tiña idea de onde era iso pero desde ese mesmo momento a miña intuición díxome que, cando menos, tiña que escoitar a súa proposta. Maior foi a miña sorpresa cando me dixeron que se trataba dun equipo feminino e dixen para min: Onde vou adestrar eu a un equipo feminino? Non me preguntedes por que pero, cando me decatei, estaba dirixindo a miña primeira sesión. A vida son retos permanentes e este foi un deles para min como adestrador. Introducinme nunha faceta descoñecida pero pensei “ao final isto é fútbol con independencia do xénero dos participantes, por tanto fai o que levas facendo tantos anos”. Con esa idea configuramos un plantel e marcamos uns obxectivos e comezaron a chegar os resultados. Co paso dos días decateime que se só pensaba en obxectivos clasificatorios o proxecto non crecería e a miña labor como adestrador sería insuficiente. Polo tanto, decidín facer a formulación á inversa e optamos por facer crecer o equipo desde o entendemento do xogo, sacrificando ás veces o resultado e o resultado chegou por si só.

Foron dúas temporadas extraordinarias nas que só teño palabras de agradecemento para todos os que formastes este proxecto: * Ás miñas xogadoras, loitadoras incansables, capaces de aguantar calquera contratempo, disciplinadas, traballadoras e sobre todo “invencibles”. Non é invencible quen nunca foi derrotado senón quen xa ten o pensamento de como levantarse mentres está caendo. Extraordinarias. * Á directiva, persoas anónimas e contadas cos dedos da man que sacrificaron parte da súa vida persoal por darnos todo o necesario para facernos sentir o club máis importante do mundo. Excelentes xestores. * Á afección, eses que sempre nos fixeron sentir que xogabamos na casa e que se encargaron de dar a coñecer un equipo tan humilde como o noso. Fostes o combustible desta maquinaria. Incansables. * E por suposto a todos os que formastes parte do corpo técnico estes dous anos, traballadores exemplares, rigorosos e de alto nivel. Son dos que pensa que o éxito dun adestrador radica en rodearse dos mellores colaboradores e vós o fostes. Excepcionais. Neste tempo, seguro que acertei coas miñas decisións, pero tamén errei en ocasións. Desde aquí quero pedirvos desculpas se nalgún momento fixen dano ou ofendín a alguén. No meu ánimo sempre estivo que prevalecera o ben do equipo antes que o interese individual, incluso o meu, pero tomar decisións sempre resulta complicado. Pola miña parte non hai ningún rancor senón todo o contrario, o balance final é claramente positivo. Só falta dicirvos que me despido sendo mellor adestrador que cando cheguei e iso é sen dúbida grazas a todos vós. Para min o máis importante de pasar por un equipo é a sensación que che deixa cando botas a vista atrás co paso dos anos e te emocionas ao lembralo. Estou convencido que isto acontecerá cando, no futuro, pense neste tempo que pasamos xuntos. Atrás quedan pingas de suor, quilómetros de autobús, conos no campo, litros de auga, gritos, lágrimas, risas, rifas, palabras de alento, fichas na lousa, balóns … en definitiva: fútbol. Esa paixón que nos uniu a todos e pola que temos loitado tanto. Para rematar, dicirvos que este foi un dos lugares da miña carreira como adestrador nos que mellor me sentín traballando, sentinme valorado e ademais fixeches que me sentira orgulloso de vós. Espero ter contribuído a tervos feito mellores xogadoras. O que podedes ter seguro é que marcha un adestrador pero chega un fan deste que sempre será o meu equipo. Despídome non dicindo adeus, senón ata pronto. Para min o Bértola sempre será “un sentimento, unha paixón, unha ilusión …”

Marcos Canle Iglesias Adestrador de fútbol

As competicións

Copa do Mundo 2015

Canadá organizou o terceiro Mundial de América do Norte. O torneo acolleu, por primeira vez, a presenza de 24 seleccións distribuídos en seis sedes que foron do leste ao oeste do país. Edmonton, Moncton, Montreal, Ottawa, Vancouver e Winnipeg repartiron os 52 partidos xogados entre o 6 de xuño e o 5 deUn mes de fútbol no torneo máis grande da historia.Resultados de todo tipo, motíns aeroportuarios de seleccionadas e éxito rotundo de espectadores. Só a final foi vista por case 27 millóns de persoas nos televisores dos Estados Unidos. Precisamente a selección das barras e estrelas proclamouse campioa por terceira vez nunha final que tivo os mesmos protagonistas que catro anos antes en Alemaña. Canadá dominou o grupo A. Todo comezou ben para as anfitrioas, que derrotaron a China no choque inaugural grazas a un discutido penalti que transformou Sinclair no derradeiro minuto. A estrea de Holanda na competición tamén foi boa. No partido no que estaban obrigadas a gañar derrotaron a Nova Celandia grazas ao solitario tanto de Martens. Foi un dos grupos máis igualados en canto ao xogo e tivo o seu reflexo nos resultados, con tres empates en seis partidos. China compensou a derrota da primeira xornada derrotando a Holanda e os equipos apertáronse co sorprendente empate entre Canadá e Nova Celandia que puido ser máis se a oceánica Hearn non estraga un penalti na trabe. Con todo aberto para a derradeira xornada nada mudou debido ás igualadas nos dous partidos.

Grupo A 06/06. Edmonton: Canadá – China: 1-006/06. Edmonton: Nova Celandia – Holanda: 011/06. Edmonton: Canadá – Nova Celandia11/06. Edmonton: China – Holanda: 1-15/06. Montreal: Holanda – Canadá: 1-15/06. Winnipeg: China – Nova Celandia: 2 1. CAN, 5; 2. CHN, 4; 3. NDL, 4; 4. NZL 2.

FF

26

ompeticións

Mundo

Canadá organizou o terceiro Mundial de América do Norte. O torneo acolleu, por primeira vez, a presenza

óns distribuídos en seis sedes que foron do leste ao oeste do país. Edmonton, Moncton, Montreal, Ottawa, Vancouver e Winnipeg repartiron os 52 partidos xogados entre o 6 de xuño e o 5 de xullo. Un mes de fútbol no torneo máis grande da historia.

de todo tipo, motíns aeroportuarios de seleccionadas e éxito rotundo de espectadores. Só a final foi vista por case 27 millóns de persoas nos televisores dos Estados Unidos. Precisamente a selección das barras e estrelas proclamouse campioa

ez nunha final que tivo os mesmos protagonistas que catro anos antes en Alemaña.

Canadá dominou o grupo A. Todo comezou ben para que derrotaron a China no choque

inaugural grazas a un discutido penalti que minuto. A estrea de

Holanda na competición tamén foi boa. No partido no que estaban obrigadas a gañar derrotaron a Nova Celandia grazas ao solitario tanto de Martens. Foi un dos grupos máis igualados en canto ao xogo e tivo o

con tres empates en seis partidos. China compensou a derrota da primeira xornada derrotando a Holanda e os equipos apertáronse co sorprendente empate entre Canadá e Nova Celandia que puido ser máis se a oceánica Hearn

odo aberto para a derradeira xornada nada mudou debido ás igualadas

No grupo B Alemañaimportantísima da mellor xogadora da temporada anterior, Nadine Kessler,favoritos fronte ás estreantes CostaTailandia. No primeiro partido de Alemaña o resultado foi abusivo: 10-0 con hatnesta temporada mudara o nome polo de Mittag. Por goleada, pero máis moderada, tamén foi a vitoria de Noruega sobre Tailandia, nunHerlovsen fixo a metade das dianas norueguesas. Catro días despois, na disputa máis importante do grupo, xermanas e nórdicas empataronpartidos de estreantes, Tailandia foi mellor que Costa de Marfil aproveitando a inspiracióafricana, que foi a primeira escuadra eliminada, volveu caer contra Noruega ao tempo que Alemaña cumpría o prognóstico goleando a Tailandia.

As vixentes campioas tiveron sorte no sorteo, non só encadraron un grupo sinxelo para dominalotamén foron por un lado do cadro eliminatorio bastante máis superable que o do resto dos favoritos. Derrotaron pola mínima a Suíza, Camaróns e Ecuador. Nove puntos cun esforzo mínimo para encabezar o grupo C. Ao final do mesmo tiñan xogado as 2convocadas ficando evidente que para Norio Sasaki, o técnico, Miyama e Ogimi serían insubstituíbles. Terceria foi Suíza, unha selección estraña, capaz de disputarlle o partido a Xapón, arrasar a Ecuador, facer un excelente primeiro tempo contra Camaróns estragar a metade de todo iso en 45 minutos contra as africanas, que lle acabaron virando o partido. Precisamente, as leoas indomables foron unha das sorpresas agradables da competición ao se meteren nos oitavos, ademais de pola vitoria contra as suízas,goleada contra Ecuador na primeira xornada na que Enganamuoit fixo o primeiro negro na historia das Copas do Mundo. As de América do Sur foron o convidado de pedragrupo e tamén da competición con tres derra favor, o de Ponce de penalti a Suíza, e 17 en contra.Malia o gol histórico para o seu país, Ponce tamén pasará aos anais por facerpropia porta no xogo contra as helvéticas.

0 Holanda: 0-1

Celandia: 0-0 -0 -1

Nova Celandia: 2-2

1. CAN, 5; 2. CHN, 4; 3. NDL, 4; 4. NZL 2.

Grupo B07/06. Ottawa: Alemaña07/06. Ottawa: Noruega11/06. Ottawa: Alemaña 11/06. Ottawa: Costa de Marfil15/06. Winnipeg: Tailandia15/06. Moncton: Costa de Marfil 1. DEU, 7; 2. NOR, 7; 3.

No grupo B Alemaña, mesmo coa baixa importantísima da mellor xogadora da temporada anterior, Nadine Kessler, e Noruega eran claros

s estreantes Costa de Marfil e No primeiro partido de Alemaña o resultado

hat-trick para Okoyino, que nesta temporada mudara o nome polo de Šašić, e

Por goleada, pero máis moderada, tamén foi a vitoria de Noruega sobre Tailandia, nun choque na que Herlovsen fixo a metade das dianas norueguesas. Catro

despois, na disputa máis importante do grupo, xermanas e nórdicas empataron, mentres que no partidos de estreantes, Tailandia foi mellor que Costa de Marfil aproveitando a inspiración de Srimanee. A africana, que foi a primeira escuadra eliminada, volveu caer contra Noruega ao tempo que Alemaña cumpría o prognóstico goleando a Tailandia.

As vixentes campioas tiveron sorte no sorteo, non só se un grupo sinxelo para dominalo, senón que

tamén foron por un lado do cadro eliminatorio bastante máis superable que o do resto dos favoritos. Derrotaron pola mínima a Suíza, Camaróns e Ecuador. Nove puntos cun esforzo mínimo para encabezar o grupo C. Ao final do mesmo tiñan xogado as 23 convocadas ficando evidente que para Norio Sasaki, o técnico, Miyama e Ogimi serían insubstituíbles.

foi Suíza, unha selección estraña, capaz de disputarlle o partido a Xapón, arrasar a Ecuador, facer un excelente primeiro tempo contra Camaróns e estragar a metade de todo iso en 45 minutos contra as africanas, que lle acabaron virando o partido. Precisamente, as leoas indomables foron unha das sorpresas agradables da competición ao se meteren nos oitavos, ademais de pola vitoria contra as suízas, pola goleada contra Ecuador na primeira xornada na que Enganamuoit fixo o primeiro hat-trick do continente negro na historia das Copas do Mundo. As de América do Sur foron o convidado de pedra, ficando últimas do grupo e tamén da competición con tres derrotas, un gol a favor, o de Ponce de penalti a Suíza, e 17 en contra. Malia o gol histórico para o seu país, Ponce tamén

facer un penalti e dous goles en no xogo contra as helvéticas.

Grupo B lemaña – Costa de Marfil: 10-0 ruega – Tailandia: 4-0

Alemaña – Noruega: 1-1 osta de Marfil – Tailandia: 2-3 Tailandia – Alemaña: 0-4 osta de Marfil – Noruega: 1-3

; 3. THA, 3; 4. CIV 0.

FF

27

Estados Unidos e Suecia estaban destinadas a dominar o grupo D. As americanas cumpriron e as europeas non porque atoparon a un cadro, Australia, cun fútbol alegre, profundo e cunhas xogadoras como Kerr, Van Egmond, Kellond-Knight e De Vanna, xa se descubrira había catro anos, que unidas aos acertos da intermitente pero eficaz Simon, ocuparon a segunda posición. Estados Unidos rematou como a mellor do grupo. Sen facer moito barullo foi de menos a máis. Jill Ellis, a seleccionadora, explorou perfectamente a calidade das súas xogadoras sen importarlle sacrificar na titularidade nomes importantes como Wambach, Boxx ou Press para gañar en eficacia. Gañaron a Australia e Nixeria e empataron con Suecia no mellor partido das escandinavas. Suecia foi unha das decepciones. Empataron os tres encontros e deberon esperar os acontecementos da última xornada no grupo E para non marchar de Canadá na primeira fase. Sjögran, no seu derradeiro Mundial, e sobre todo Schelin e Seger pasaron desapercibidas e o cadro de Pia Sundhage notouno. Nixeria tíñao moi complicado. Empatou merecidamente o primeiro partido contra Suecia pero logo demostrou non ter o nivel de Australia para dar un salto cualitativo.

O grupo E demostrou ser o máis frouxo de todos. Brasil, coas de toda a vida no final das súas carreiras, gañaron todos os partidos pero non deixaron a sensación que ían chegar lonxe. Corea do Sur, moi limitada, pasou a oitavos cun empate contra Costa Rica e un sobre España no segundo acto. España cun fútbol do século XX, con problemas na banda dereita, cunha Vero aceleradísima, cunha dirección de Quereda cuestionada até nos avións de regreso, e cun mal nivel

físico que pasou factura nos segundos tempos, só foi quen de empatar un partido e ficar última de grupo. Finalmente, Costa Rica, con Shirley Cruz agochada en cada partido, e Dinnia Díaz entre os paus, ficou eliminada ás primeiras pero realizando un bo papel para o que podía facer.

Francia e Inglaterra repartiron o dominio no último grupo cunha sorprendente Colombia, que mostrou a súa evolución nos últimos catro anos. O conxunto americano deu unha das grandes sorpresas do torneo ao derrotar ás galas con goles de Andrade e Usme. A decepción foi México, cun caduco Leo Cuéllar que representou o paralelismo hispano, no outro lado do Atlántico, de Ignacio Quereda.

O Alemaña-Suecia era o partido máis interesante dos oitavos de final pero as xermanas tardaron 36 minutos en encamiñar o partido cun 2-0 que acabaría en 4-1. China fixo o xusto para derrotar a unha Camaróns ben diferente do segundo tempo contra Suíza. Australia sacou a Brasil do Mundial cun gol de Simon. A clasificación das Matildas foi unha sorpresa relativa porque o seu xogo ofreceu máis que o da canarinha. Francia non tivo problemas para derrotar a unha pobre Corea do Sur. Aos oito minutos, Delie e Thomis tiñan quitado emoción á eliminatoria. Canadá superou a Suíza cun gol da polivalente Bélanger. O partido tivo moitos momentos de equilibrio. O triunfo americano, ademais do pase a cuartos, representaba o primeiro das canadenses sobre unha selección europea na historia do torneo. No Inglaterra-Noruega, as británicas deron a sorpresa pero só creron na vitoria cando, ao principio do segundo tempo, Gulbrandsen adiantara ás nórdicas.

Grupo C 08/06. Vancouver: Xapón – Suíza: 1-0 08/06. Vancouver: Camaróns – Ecuador: 6-0 12/06. Vancouver: Xapón – Camaróns: 2-1 12/06. Vancouver: Suíza – Ecuador: 10-1 16/06. Winnipeg: Ecuador – Xapón: 0-1 16/06. Edmonton: Suíza – Camaróns: 1-2 1. JPN, 9; 2. CMR, 6; 3. CHE, 3; 4. ECU 0.

Grupo D 08/06. Winnipeg: Estados Unidos – Australia: 3-1 08/06. Winnipeg: Suecia – Nixeria: 3-3 12/06. Winnipeg: Estados Unidos– Suecia: 0-0 12/06. Winnipeg: Australia – Nixeria: 2-0 16/06. Vancouver: Nixeria – Estados Unidos: 0-1 16/06. Edmonton: Australia – Suecia: 1-1 1. USA, 7; 2. AUS, 4; 3. SWE, 3; 4. NGA 1.

Grupo E 09/06. Montreal: Brasil – Corea do Sur: 2-0 09/06. Montreal: España – Costa Rica: 1-1 13/06. Montreal: Brasil – España: 1-0 13/06. Montreal: Corea do Sur – Costa Rica: 2-2 17/06. Moncton: Costa Rica – Brasil: 0-1 17/06. Ottawa: Corea do Sur – España: 2-1 1. BRA, 9; 2. KOR, 4; 3. CRC, 2; 4. ESP, 1.

Grupo F 09/06. Moncton: Francia – Inglaterra: 1-0 09/06. Moncton: Colombia – México: 1-1 13/06. Moncton: Francia – Colombia: 0-2 13/06. Moncton: Inglaterra – México: 2-1 17/06. Ottawa: México – Francia: 0-5 17/06. Montreal: Inglaterra – Colombia: 2-1 1. FRA, 6; 2. ENG, 6; 3. COL, 4; 4. MEX, 1.

FF

28

A entrada de Jill Scott cambiou o partido, que as inglesas viraron cun tanto de Houghton e un golazo de Bronze. Estados Unidos botou a Colombia sen problemas, permitíndose Wambach errar un penalti con 0-0 aos 48 minutos. Por último, Xapón, que controlou o partido, estivo a piques de complicalo nun mal final contra Holanda, que conseguiu facer o 2-1 na recta final cunha cabezada de Van de Ven con “cantada” de Kaihori, e estivo a piques de forzar a prórroga na prolongación.

Nos cuartos de final, Francia perdoou a unha Alemaña carente de ideas. Nécib adiantou ás galas e, perto do final, Okoyino igualou ao transformar un penalti por unha man de Chenard. Perto do final da prórroga, Francia volveu a estragar unha clara ocasión e, na quenda de penaltis, Alemaña non errou mentres Angerer rexeitaba o quinto bleu lanzado por Lavogez. Nos outros partidos, vitorias mínimas de Estados Unidos (Lloyd) sobre China e de Xapón, estirando o partido até que Iwabuchi marcou no 87, sobre Australia. Inglaterra deu conta de Canadá nun choque que xa chegou ao descanso co 2-1 definitivo.

Estados Unidos e Alemaña disputaron en semifinais unha final anticipada. Venceron as americanas pero todo puido ser ben diferente se Okoyino marcara o penalti no que Johnston derrubou a Popp e non foi expulsada pola colexiada romanesa, Albon. A alemá errou o primeiro penalti do seu país nunha fase final. Despois Albon converteu en penalti unha falta de Krahn sobre Morgan fóra da área que si transformou Lloyd, e O’Hara ampliou nunha fase na que Silvia Neid confundiu ao seu equipo coas substitucións. A segunda semifinal inclinouse do lado do equipo máis traballado e que tivo máis sorte. Xapón gañou a unha excelente Inglaterra, outro combinado que evolucionou logo da substitución no banco, hai dous anos, de Mark Sampson pola obsoleta Hope Powell. O partido

decidiuse por un gol en propia porta de Bassett no derradeiro minuto.

No partido polo terceiro e cuarto lugares Fara Williams, de penalti, deu ás británicas un merecido lugar no podio fronte a unha Alemaña desmotivada que quixo, pero non soubo, na despedida de Angerer.

A final foi un visto e non visto. Poucas veces acontecerá nun partido destas características un comezo de partido tan desigual porque aos 16 minutos Estados Unidos derrotaba a Xapón por 4-0, con tres goles de Lloyd, o último desde a divisoria dos dous campos. Xapón reduciu antes do descanso e Sasaki moveu fichas. As nadeshiko fixeron o 4-2 no 52, pero un par de minutos despois Heath matou definitivamente o partido. O fútbol galego tivo presenza directa na final na persoa da segunda asistente, Yolanda Parga Rodríguez.

Foto: © FIFA.

Oitavos de final 20/06. Ottawa: Alemaña – Suecia: 4-1 20/06. Edmonton: China – Camaróns: 1-0 21/06. Moncton: Brasil – Australia: 0-1 21/06. Montreal: Francia – Corea do Sur: 3-0 21/06. Vancouver: Canadá – Suíza: 1-0 22/06. Ottawa: Noruega – Inglaterra: 1-2 22/06. Edmonton: Est. Unidos – Colombia: 2-0 23/06. Vancouver: Xapón – Holanda: 2-1

Cuartos de final 26/06. Montreal: Alemaña – Francia: 1-1 / 5-4 26/06. Ottawa: China – Estados Unidos: 0-1 27/06. Edmonton: Australia – Xapón: 0-1 27/06. Vancouver: Inglaterra – Canadá: 2-1

Semifinais 30/06. Montreal: Estados Unidos – Alemaña: 2-0 01/07. Edmonton: Xapón – Inglaterra: 2-1

Terceiro e cuarto lugares 04/07. Edmonton: Alemaña – Inglaterraa: 0-1

DOMINGO 05/07/2015 (16,00) Campo: BC PLACE (Vancouver) (53.341) ESTADOS UNIDOS : 5 - XAPÓN : 2 (4-1) USA : Solo; Krieger, Johnston, Sauerbrunn, Klingenberg; Heath (Wambach 79’), Cheney, Brian, Rapinoe (O’Hara 61’); Morgan (Rampone 86’), Lloyd. Sel. Jill Ellis. JPN : Kaihori; Ariyoshi, Iwashimizu (Sawa 33’), Kumagai, Sameshima; Kawasumi (Sugasawa 39’), Sakaguchi, Utsugi, Miyama; Ohno (Iwabuchi 60’), Ogimi. Sel. Norio Sasaki. Goles: 1-0 Lloyd 3‘; 2-0 Lloyd 5‘; 3-0 Cheney 14‘; 4-0 Lloyd 16’; 4-1 Ogimi 27’; 4-2 Johnston 52’(pp); 5-2 Heath 54’. Árbitro: Monzul (Ucraína). Auxiliares: Rachynska (Ucraína) e Parga Rodríguez (Española). Disciplina: CA: Sawa 82’; Iwabuchi 85’.

Resultados xuño

España 2ª División – Fase de ascenso

Segunda Eliminatoria – Ida (07/06/2015) Oiartzun – El Olivo: 2-1 (1-0 Esti Bajo 18’; 2-0 Esti Aizpurua 23’; 2-1 Ceci 81’)At. Granadilla – Betis: 3-1 (0-1 Paula 3’; 1-1 María José 10’; 2-1 Reichel 24’; 334’) Segunda Eliminatoria – Volta (14/06/2015) El Olivo – Oiartzun : 1-2 (0-1 Pipe 42’; 0-2 Esti Aizpurua 68’; 1-2 Sarita 81’) Betis – At. Granadilla : 3-3 (1-0 Irene 9’; María José 11’; 2-1 Martita 13‘; 2-2 Ana 58‘; 2José 65‘; 3-3 Beita 74‘) Ascenden: Oiartzun e At. Granadilla.

Campionato de España de Seleccións Sub’18 Semifinais (29/05/2015) Madrid – Asturias: 4-0 Andalucía – Cataluña : 1-1 / 5-6 Final (31/05, en Conil – Andalucía) Madrid – Cataluña: 4-1 Campión: Madrid.

Campionato de España de Seleccións Sub’16 Semifinais (12/06/2015) Castela-A Mancha – Cataluña : 1-3 Madrid – Galiza: 2-1 Final (14/06, en Xixón – Asturias) Cataluña – Madrid : 0-0 / 0-3 Campión: Madrid.

Galiza

Copa F.G.F. – 2ª División española

Grupo I Xornada 1 (03/05/2015) El Olivo – Bértola: * Villestro – Sárdoma: 0-2 (0-1 Irina 36’; 0-2 Fátima 65’) Xornada 2 (10/05/2015) Villestro – Bértola: 1-1 (0-1 Cris 54’; 1-1 Angy 84’) Sárdoma – El Olivo: * Xornada 3 (17/05/2015) Bértola – Sárdoma: 1-1 (0-1 Natalia 1’; 1-1 Alba 86’(p)) El Olivo – Villestro: *

FF

29

xuño

1 Ceci 81’)

1 Reichel 24’; 3-1 María José

2 Ana 58‘; 2-3 María

Campionato de España de Seleccións Sub’18

Campionato de España de Seleccións Sub’16

española

Xornada 4 (24/05/2015) Bértola – El Olivo: * Sárdoma – Villestro: 4-0 (1-0 Irina 23’; 2-0 Natalia 44’; 3-0 Natalia 64’; 4 Xornada 5 (31/05/2015) Bértola – Villestro: 2-3 (0-1 Belén 12’; 0-2 Angy 16’; 1-2 Cris 44’; 187’(pp)) El Olivo – Sárdoma: * Xornada 6 (07/06/2015) Sárdoma – Bértola: 2-0 (1-0 Irina 7’; 2-0 Yuste 19’) Villestro – El Olivo: * Clasificación: 1. Sárdoma, 10 ; 2. Mellor marcadora: Natalia (Sárdoma* El Olivo retirouse antes do comezo da competición.Clasificados para 1/2 de final: Sárdoma e Villestro . Grupo II Xornada 1 (03/05/2015) Victoria – Friol: 3-4 (0-1 Fany varela 6’; 0-2 Raisa 32’; 0Tomy 47’; 2-4 Eva 81’; 3-4 Tomy 89’) Xornada 2 (10/05/2015) Orzán – Victoria: 2-1 (1-0 Estefanía 17’; 2-0 Estefanía 22’; 2 Xornada 3 (17/05/2015) Friol – Orzán: 1-1 (0-1 María Roibás 8’; 1-1 Eva 80’) Xornada 4 (24/05/2015) Friol – Victoria: 5-4 (1-0 Fany Varela 25’; 1-1 Tomy 32’; 2Rosado 57’; 4-2 Raisa 66’(p); 5-2 Eva 72’; 582’) Xornada 5 (31/05/2015) Victoria – Orzán: 4-0 (1-0 Alba Meilán 13’; 2-0 Alba Meilán 43’; 3Meilán 78’) Xornada 6 (07/06/2015) Orzán – Friol: 1-4 (0-1 Sabela 35’; 0-2 Eva 52’; 0-3 Fany Varela 60’; 076’; 1-4 Estefanía 82’) Clasificación: 1. Friol, 10; 2. OrzánMellor marcadora: Tomy (VictoriaClasificados para 1/2 de final: Friol e Orzán. Semifinais – Ida (14/06/2015) Orzán – Sárdoma: 1-1 (0-1 Natalia 26’; 1-1 María 43’) Villestro – Friol: 2-3 (1-0 Antía 4’; 2-0 Belén 24’; 2-1 Eva 39’; 2Pardo 79’) Semifinais – Volta (21/06/2015 )Sárdoma – Orzán : 0-1 (0-1 Estefanía 23’) Friol – Villestro: 3-0 (np) Final (O Doce – Escravitude, 28/06/2015)Orzán - Friol: 1-1 / 4-2 (1-0 Estefanía 8’; 1-1 Lucía Pardo 11’) Campión: Orzán. Mellor goleadora: Eva (Friol) 7 goles

0 Natalia 64’; 4-0 Natalia 72’)

2 Cris 44’; 1-3 Belén 57’; 2-3 Carla

; 2. Villestro, 4; 3. Bértola, 2. Sárdoma) 4 goles.

El Olivo retirouse antes do comezo da competición. Clasificados para 1/2 de final: Sárdoma e Villestro .

2 Raisa 32’; 0-3 Eva 35’; 1-3 Clo 37’; 2-3 4 Tomy 89’)

0 Estefanía 22’; 2-1 Tomy 40’(p))

80’)

1 Tomy 32’; 2-1 Sabela 42’; 2-2 Tati 52’; 3-2 2 Eva 72’; 5-3 Tomy 76’(p); 5-4 Clo

0 Alba Meilán 43’; 3-0 Tomy 52’; 4-0 Alba

3 Fany Varela 60’; 0-4 Fany Varela

Orzán, 4; 3. Victoria, 3. Victoria) 6 goles.

Clasificados para 1/2 de final: Friol e Orzán.

1 Eva 39’; 2-2 Eva 51’; 2-3 Lucía

)

Escravitude, 28/06/2015)

1 Lucía Pardo 11’)

adora: Eva (Friol) 7 goles

Copa F.G.F. – 1ª División Galega Cuartos de Final – Volta (07/06/2015) Orzán B – Valladares: 5-1 (1-0 María Roibás 1’; 2-0 Vero 4’; 2-1 Mar 55’; 3-1 María Roibás 58’; 4-1 Silvia 60’; 5-1 Ainhoa 70’(p)) Tordoia – Ciudad de Pontevedra: 3-0 (np) Milagrosa – O Val: 0-2 (0-1 Noemi 60’; 0-2 María Corral 89’) San Miguel – At. Arousana : 0-10 (0-1 Zaira 7’; 0-2 Raquel 30’; 0-3 Míriam 33’; 0-Rosi 37’; 0-6 Raquel 46’; 0-7 Alba 55’; 0-8 Lu Pujol 57’; 075’; 0-10 Míriam 81’) Semifinais – Ida (14/06/2015) Orzán B – Tordoia: 1-1 (0-1 Rebeca 19’; 1-1 Vero 37’) O Val – At. Arousana: 2-2 (0-1 Lu Pujol 1’; 0-2 María Corral 56’; 1-2 Laura García 64’(pp); 2Nas 85’) Semifinais – Volta (21/06/2015) Tordoia – Orzán B: 0-0 At. Arousana – O Val: 5-0 (1-0 Lu Pujol 5’; 2-0 Míriam 18’; 3-0 Raquel 23’; 4-Raquel 79’) Final (O Doce – Escravitude, 28/06/2015) Tordoia - At. Arousana : 0-3 (0-1 Bárbara 4’; 0-2 Sara 37’; 0-3 Rosi 84’) Campión: At. Arousana. Mellor goleadora: Bárbara (At. Arousana) 9 goles.

Copa F.G.F. – 2ª División Galega Cuartos de Final – Volta (07/06/2015) Antas – Aguiño : 1-3 Guardesa – Victoria B : 0-1 Alertanavia – Sárdoma B: 5-3 Vila do Corpus – Racing Vilariño : 1-1 Semifinais – Ida (14/06/2015) Aguiño – Victoria B: 3-5 Alertanavia – Racing Vilariño: 2-2 Semifinais – Volta (21/06/2015) Victoria B – Aguiño: 5-1 Racing Vilariño – Alertanavia : 0-2 Final (O Doce – Escravitude, 28/06/2015) Victoria B – Alertanavia : 2-2 / 3-4 (1-0 Goretti 41’; 1-1 Dama 68’; 2-1 Tati 76’; 2-2 Andrea Álvarez 89’(p)) Campión: Alertanavia. Mellor goleadora: Nair (Concello de Mos) 18 goles.

Copa de Lugo Semifinais – Ida (06/06/2015) Friol - Milagrosa: 1-1 Antas - Monte Forte: 1-1 Semifinais – Volta (14/06/2015) Milagrosa - Friol : 1-4 Monte Forte - Antas : 2-2 Final (As Valgas – San Miguel de Reinante, 21 /06/2015)Antas - Friol : 0-9 (0-1 Rai 8’; 0-2 Eva 13’; 0-3 Eva 21’; 0-4 Fany Varela 37’; 0Pardo 61’; 0-6 Eva 69’; 0-7 Lucía Pardo 73’; 0-8 Antía 74’88’) Campión: Friol.

FF

30

1ª División Galega

1 María Roibás 58’;

-4 Míriam 36’; 0-5 8 Lu Pujol 57’; 0-9 Jessica

2 Laura García 64’(pp); 2-2

-0 Bárbara 63’; 5-0

ª División Galega

2 Andrea Álvarez

r (Concello de Mos) 18 goles.

/06/2015)

4 Fany Varela 37’; 0-5 Lucía 8 Antía 74’; 0-9 Eva

Mellor goleadora: Eva (Friol) 5 goles.

Copa de Vigo Eliminatoria Previa (28 /05/2015)Alertanavia - Lavadores: 5-1 Semifinais (17/06/2015) Atlántida Matamá - El Olivo : 0-5Alertanavia – Sárdoma : 0-6 Final (Baltasar Pujales – Vigo, 20El Olivo – Sárdoma: 8-1 (1-0 Carolina 5’; 2-0 Carolina 15’; Sarita 28’; 5-1 Natalia 65’; 6-1 Sarita 76’; 789’) Campión: El Olivo. Mellor goleadora: Sarita (El Olivo) 5

Portugal Nacional – Fase de descenso

Xornada 10 (14/06/2015) Boavista – Vilaverdense: 0-0 A-dos-Francos – Leixões: 4-0 Albergaria – Cesarense: 3-0 1. Albergaria, 44; 2. A-dos-Francos, 33; 3. Boavista, 17; 5. Leixões, 12; 6. Cesarense, 2. Descenden a Rexional: Leixões e Cesarense.Mellor goleadora: Andr eia Silva (F. Benfica) 22 goles.

Taça de Portugal Final (Nacional – Lisboa, 06/ 06Albergaria – F. Benfica : 0-1 (0-1 Joana Flores 114’) Campión: F. Benfica. Mellor goleadora: Ana Rita Batista (Castrense) 7 goles.

Suecia

Svenska Cupen Damer Primeira Eliminatoria (29/03- 31/05/2015)Töcksfors – Viken : 0-1 Gustafs – Forsby: 7-1 Dösjöbro – Halmia : 1-3 Säffle – Gauthiod : 0-3 Astrio – Stattena : 1-7 Krokom/Dvärsätt – Sundsvalls : 0Bureå – Gimonäs : 0-5 Kiruna – Alviks : 0-4 Ulvåkers – Holmalunds AlingsåsOscarshamn – Tinnis : 0-3 LSW – Töreboda: 1-0 Göteborgs – Böljan : 1-3 Glumslövs – Husie : 2-5 Ängelholms – Eskilsminne : 2-6 Qviding – Örby : 4-5 Bergdalens – Mariebo : 0-4 Stångenäs – Ytterby : 4-5 Rimbo – Sätra: 4-0 Trönninge – Lindome : 1-6 Växjö BK – Fjälkinge : 0-1 Tranås – Smedby : 0-3 Kristianstadstjejerna – Borgeby: 2

Eva (Friol) 5 goles.

/05/2015)

5

Vigo, 20 /06/2015)

’; 3-0 Sarita 19’; 4-0 Sarita 20’; 5-0 1 Sarita 76’; 7-1 Natalia 79’; 8-1 Sarita

Sarita (El Olivo) 5 goles.

Fase de descenso

Francos, 33; 3. Vilaverdense, 31; 4. Cesarense, 2.

Descenden a Rexional: Leixões e Cesarense. eia Silva (F. Benfica) 22 goles.

Taça de Portugal

06/2015)

eadora: Ana Rita Batista (Castrense) 7 goles.

Svenska Cupen Damer 2015/16*

31/05/2015)

: 0-3 (n.p.)

Holmalunds Alingsås : 0-3

Borgeby: 2-1

Habo – Nittorps : 1-5 Örebro Söder – Skoghall: 4-0 Värmbol – Älvsjö : 2-4 Gammelgårdens – Morön : 2-4 Enskede – Djursholm : 0-4 Lidingö – Gamla Upsala : 0-2 Sollentuna – Vaksala : 2-4 Tyresö – Nyköping : 1-4 Färjestadens – Växjö DFF : 0-2 Tierps – Brommapojkarna: 1-0 Madesjö – Asarums : 1-5 Team Hudik – Själevads: 3-0 (np) P18 – Täby: 0-4 Guldhedens – Friscopojkarna: 1-0 Västeräs – Korsnäs: 7-0 Ljusdals – Huge : 0-2 * Aínda deben xogarse as semifinais e final da edición 2014/15

Estados Unidos

National Women Soccer League

1006/06/2015 Washington Spirit – Boston Breakers: 1-1 Western New York Flash – Chicago red Stars: 3-1 Houston Dash – Portland Thorns: 0-0 Seattle Reign – Sky Blue: 3-0 19/06/2015 Portland Thorns – Kansas City: 1-1 20/06/2015 Chicago Red Stars – Washington Spirit: adiado Houston Dash – Western New York Flash: 2-0 21/06/2015 Boston Breakers – Seattle Reign: 2-3 27/06/2015 Washington Spirit – Houston Dash: 1-0 Seattle Reign – Kansas City: 2-1 28/06/2015 Boston Breakers – Western New York Flash: 0-2 Sky Blue – Chicago Red Stars: 0-3 Clasificación: 1. Chicago Red Stars, 18 (9); 2. Seattle Reign, 17 (9); 3. Washington Spirit, 17 (10); 4. Houston Dash, 13 (10); Western New York Flash, 13 (9); 6. Boston Breakers, Kansas City, 11 (10); 8. Portland Thorns, 10 (9); 9. Mellor goleadora: Dunn (Washington Spirit) 7 goles.

Foto: Washington Spirit – Houston Dash. © Houston Dash.

FF

31

Aínda deben xogarse as semifinais e final da edición 2014/15

League

Seattle Reign, 17 Houston Dash, 13 (10); 5.

Boston Breakers, 11 (10); 7. Thorns, 10 (9); 9. Sky Blue, 7 (10).

pirit) 7 goles.

Houston Dash. © Houston Dash.

F.I.F.A. Clasificación mundial (10/07/2015) 1. Estados Unidos, 2.189 2. Alemaña, 2.115 3. Francia, 2.081 4. Xapón, 2.073 5. Inglaterra, 2.038 6. Brasil, 1.975 7. Suecia, 1.971 8. Corea do Norte, 1.969 9. Australia, 1968 10. Noruega, 1927 11. Canadá, 1.924 12. Holanda, 1.907 13. Italia, 1.875 14. China, 1.866 15. Dinamarca, 1.853 16. Nova Celandia, 1.839 17. Corea do Sur, 1.824 18. Islandia, 1.817 19. España, 1.815 20. Escocia, 1.797 21. Suíza, 1.781 22. Rusia, 1.779 23. Ucraína, 1.772 24. Finlandia, 1.758 25. Colombia, 1.747 26. México, 1.736 27. Austria, 1.719 28. Bélxica, 1.708 29. Nixeria, 1.659 30. Polonia, 1.654 30. Chequia, 1.654 30. Tailandia, 1.654 33. Irlanda, 1.653 34. Costa Rica, 1.627 35. Vietnam, 1.626 36. Arxentina, 1.621 37. Gales, 1.620 38. Portugal, 1.578 39. Taiwan, 1.574 40. Hungría, 1.566 41. Romanía, 1.564 42. Chile, 1.559 43. Myanmar, 1.542 43. Camaróns, 1.542 45. Uzbequistán, 1.540 46. Serbia, 1.533 47. Eslovaquia, 1.509 48. Trindade e Tobago, 1.489 49. Bielorrusia, 1.475 50. Papúa Nova Guinea, 1.472 135. Suazilandia, 836 136. Belice, 825 137. Kenya, 781 138. Bután, 778 139. Antiga e Barbuda, 767 140. Aruba, 758 141. Botswana, 730

Foto: Estados Unidos. ©

F.I.F.A. Clasificación mundial (10/07/2015)

1º CONCACAF 1º UEFA 2º UEFA 1º AFC 3º UEFA 1º CSF 4º UEFA 2º AFC 3º AFC 5º UEFA 2º CONCACAF 6º UEFA 7º UEFA 4º AFC 8º UEFA 1º OFC 5º AFC 9º UEFA 10º UEFA 11º UEFA 12º UEFA 13º UEFA 14º UEFA 15º UEFA 2º CSF 3º CONCACAF 15º UEFA 16º UEFA 1º CAF 17º UEFA 18º UEFA 6º AFC 19º UEFA 4º CONCACAF 7º AFC 3º CSF 20º UEFA 21º UEFA 8º AFC 22º UEFA 23º UEFA 4º CSF 9º AFC 2º CAF 10º AFC 24º UEFA 25º UEFA 5º CONCACAF 26º UEFA

2º OFC

. © FIFA.

QUERES COÑECER A HISTORIA ESTATÍSTICA DO FÚTBOL GAL EGO?

CONSIGUE TODOS OS DATOS ENTRE 2005 E 2011

ALIÑACIÓNS OFICIAIS, ESTATÍSTICA RESUMIDA,

TODOS OS RESULTADOS E

CLASIFICACIÓNS, APÉNDICES HISTÓRICOS

REBAIXAMOS 5 EUROS OS PREZOS ORIXINAIS

AGORA CADA ANUARIO POR 25 €!!!*

E SE LEVAS A COLECCIÓN COMPLETA, 5 EUROS MÁIS DE RE BAIXA:

145 € + REGALO DA GUÍA DE FÚTBOL FERROLTERRA 2009/1 0

* CO DA TEMPORADA 2009/10 REGÁLASE A SEPARATA DA T EMPORADA 1909/10, HOMENAXE AO NOSO CENTENARIO

** A GUÍA DE FÚTBOL DE FERROLTERRA 2009/10 PODE ADQ UIRIRSE INDIVIDUALMENTE POR 5€

E SE QUERES COÑECER A HISTORIA DA IRMANDIÑA, 1922/2007, TAMÉN PODES ADQUIRIR O TEU EXEMPLAR

POR 12 €

FAI OS TEUS PEDIDOS A ... revistaff@outlook .es

E ENGÁNCHATE A REVIVIR A PAIXÓN POLO NOSO FÚTBOL DU N XEITO DIFERENTE

OS PVP INDICADOS TERÁN O INCREMENTO DOS GASTOS DE E NVÍO