Programación Diocesana de PastoralCuatrienio 2006 - 2010 • Curso 2009-2010

“Facede Isto en Memoria de Min”(I Cor 11, 24; Lc 22,19)

IGREXA, ¡ ACOLLE A EUCARISTÍA COMO FONTE E CUMIODA TÚA VIDA E MISIÓN !

“Convén organizar grupos de lectura bíblica tamén nos ambientessecularizados ou entre os non crentes como un camiño para abrir o mundo á

Deus mediante a Palabra da Biblia” (Proposición, n. 41. Sínodo da Palabra).

Edita: Vigairía de Pastoral (Diocese de Ourense) • Dep. Legal: OU 13-07

V i g a i r í a d e P a s t o r a lD I O C E S E D E O U R E N S E

Obxectivos da programación de pastoral.............................................................................................. 3

Programación Pastoral (Introducción do Sr. Bispo) ...................................................................... 4

Presentación:A Eucaristía Misterio que se ha de Adorar....................................... 6

Eucaristía e Adoración (Reunión-Programación de pastoral

de Ourense - 29 de Xuño de 2009) .................................................................................................. 8

Palabra de Deus e Maxisterio........................................................................................................................................ 17

Obxectivos preferentes .............................................................................................................................................................. 18

Obxectivo preferente primeiro (Anuncio e catequesis) ........................................... 19

Obxectivo preferente segundo (Liturxia)............................................................................................... 20

Obxectivo preferente terceiro (Caridade e Comuñón) ........................................... 21

Reunións dos Srs.Arciprestes. Calendario e temario..................................................... 22

Presentación da programación por arciprestados................................................................. 23

Formación Permanente: Dimensión Espiritual

Responsables dos Retiros e Calendario...................................................................................... 24

Formación Permanente: Dimensión Pastoral e Doctrinal

Responsables dos arciprestados e calendario.................................................................. 25

Cursiños e Vixilias. Datas para a programación do curso 2009-10...................... 26

Encontros interparroquiais do clero da cidade........................................................................... 27

Ano Santo Compostelán.......................................................................................................................................................... 28

Ano Sacerdotal ............................................................................................................................................................................................ 29

Lectura Crente da Biblia........................................................................................................................................................... 30

Programacións das delegacións episcopais........................................................................................... 31

“A Palabra eterna e divina entra no espazo e no tempo e

asume un rostro e unha identidade humana, tan é así que é

posible acercarse a ela directamente pedindo, como fixo aquel

grupo de gregos presentes en Xerusalén:

“Queremos ver a Xesús” (Xn. 12, 20-21)”

( n.4. Sínodo da Palabra).

A IGREXA EN OURENSE,

NO ENCONTRO CON XESÚS

RESUCITADO NA EUCARISTÍA,

ALIMENTA A FE,

ALENTA A ESPERANZA E

URXE A CARIDADE

A igrexa en Ourense reaviva e promove a adoración aXesucristo real e permanentemente presente na

Eucaristía, sacrificio, comuñón e reconciliación.

“Fagamos agora silencio para escoitar con eficacia a Palabra do Señor emanteñamos o silencio logo da escoitar porque seguirá habitando,

vivindo en nós e falándonos. Fagámola resoar ó principio do noso día,para que Deus teña a primeira palabra e deixémola que resoe dentro de nós

por la noite, para que a última palabra sexa de Deus” .(Da Conclusión do Mensaxe. Sínodo da Palabra).

Queridos diocesanos: “¡Deusestá aquí!, vinde adoradores, adore-mos a Cristo Redentor”.Así canta onoso pobo cristián e a iso, funda-mentalmente, nos convoca a Pro-gramación diocesana de Pastoralpara o próximo curso. Culminaasí este cuadrienio en que aacción pastoral da nosa Diocesetentou vertebrarse en torno ómisterio da Santísima Eucaristíacomo centro, fonte e cumio davida e da misión da Igrexa. Oscursos pastorais anteriores,seguindo a estructura da Exhor-tación Apostólica da S. S. Benedic-to XVI, “Sacramentum Carita-tis”, puxeron o acento, respecti-vamente, sobre a Eucaristía comomisterio que se ha de crer, comomisterio que se ha de celebrar ecomo misterio que se ha de vivir.

Os obxectivos e as acciónsprogramadas estes anos mante-ñen toda a súa vixencia de cara ófuturo. Cada nova programaciónnon implica que se teña que des-coidar o anterior; sobre todo, sese ten en conta que, en bastantesarciprestádegos e parroquias, ocumprido dista moito do progra-mado. Anímovos, pois, a levaradiante o xa comezado e a pórempeño renovado en tentarpoñer en práctica o que aíndaqueda por facer. Pero neste últi-mo ano do cuadrienio, en que

terá lugar o anunciado CongresoEucarístico Nacional, a nosa Pro-gramación céntrase de novo naEucaristía como misterio quese debe adorar. Un aspectoque, como advirte a mencionadaExhortación “SacramentumCaritatis”, nos primeiros pasosda reforma litúrxica promovidapolo Concilio Vaticano II quedaraun tanto en penumbra; porque“ás veces non se percibiu de manei-ra suficientemente clara a relaciónintrínseca entre a santa Misa e aadoración do Santísimo Sacra-mento”, coa difundida obxección“de que o Pan eucarístico non seríadado para ser contemplado, senónpara ser comido”. Contraposicióncarente de todo fundamento áque o Papa responde con pala-bras de S.Agustín: “Ninguén comedesta carne sen antes adorala (...)pecariamos se non a adorasemos”.En realidade “a adoración eucarís-tica non é senón a continuaciónobvia da celebración eucarística, acal é en si mesma o acto máis gran-de de adoración da Igrexa... A ado-ración fóra da santa Misa prolongae intensifica o acontecido namesma celebración litúrxica” (cfr.SCa., 66).

Como veredes ó ler os obxec-tivos propostos e as accións adesenvolver para conseguilos, aIgrexa en Ourense proponse rea-

4

PROGRAMACIÓN PASTORAL

D. Luis Quinteiro Fiuza

vivar e promover a adoración a Xesucristo reale permanentemente presente na Eucaristía...E, coa adoración, as demais formas doculto á Eucaristía fóra da Misa. Tamén nanosa Igrexa particular, polo menos en moi-tas parroquias, fíxose sentir o aludidoenfriamento de formas tradicionais deculto eucarístico noutros tempos máisvivas. Non se trata agora dun simple retor-no a un pasado estrañado; pero si de reavi-var, actualizando creativamente o que sexamester, as formas de devoción eucarística,persoais e comunitarias, que a Igrexa seguerecomendando a todos os fieis: sacerdotes,relixiosos/as e laicos.

No seu momento, gran parte das apor-tacións desta programación, xunto conalgunhas outras non tan explicitadas, seránrecollidas nun decreto episcopal, que deta-lle normas e orientacións pastorais parafomentar o culto á Eucaristía fóra da Misae protexer os lugares da reserva. Trátasedunha disposición complementaria destamesma Programación, que tentará darmaior rango xurídico e máis continuidadeno tempo a estes aspectos do culto euca-rístico que, como queda dito xa, foronmenos atendidos nos últimos anos.

O presente curso pastoral coincideprovidencialmente co Ano Sacerdotal, con-vocado polo noso Santo Pai BenedictoXVI, con ocasión do cento cincuenta ani-versario da morte do “Santo Cura DeArs”. Dada a relación singular existenteentre o sacerdocio ministerial e a Eucaris-tía, fágome eco da perentoria recomenda-ción do Papa, dirixida especialmente óspresbíteros na súa carta de convocatoriado Ano Sacerdotal, para que sexan exem-plos vivos de fervor eucarístico para todosos fieis, non só na celebración da santaMisa, senón tamén en todo o que implica oculto da Eucaristía fóra da Misa; seguindoniso, e no celo pastoral eucarístico respec-to dos demais fieis que lles están confia-

dos, o exemplo tan elocuente de S. JuanMaría Vianney.

A programación concreta deste ano,que a algúns puidese parecer pouco ambi-ciosa, foi conscientemente elaborada lonxede pretensións utópicas, con humilde rea-lismo, tentando estar ó alcance das posibi-lidades da inmensa maioría de persoas ecomunidades. Nesa elaboración traballou,baixo o amparo da nosa Señora dos Mila-gres coma todos estes anos, un gruponumeroso e representativo de entre as“forzas vivas” máis responsabilizadas ecomprometidas na vida e a misión da nosaIgrexa diocesana. E o traballo realizousenun clima exemplar de seriedade, relixiosi-dade, serenidade e comuñón eclesial.

Aproveito a oportunidade para reiteraro meu máis sentido agradecemento e o detoda a Diocese a todos os participantes emoi especialmente ó Sr.Vicario de Pastorale os seus colaboradores máis próximos,polos tres días de dedicación abnegada aesta tarefa tan proveitosa para toda a Igre-xa en Ourense. Ó presentarvos os seusresultados, exhorto vivamente a levar contodo empeño á práctica as accións progra-madas, non só a nivel diocesano, senóntamén a nivel arciprestal e parroquial. ¡Quenon se malogre tan fermosa tarefa de pro-gramación, quedando estéril por falta dexenerosidade na acollida e na posta enpráctica por parte daqueles a quen vai des-tinada!

Con esta esperanza, e coa seguridadede que a intercesión poderosa da nosaSeñora dos Milagres non nos vai a faltar, detodo corazón saúdavos e bendí o vosoBispo.

+ Luis Quinteiro FiuzaBispo de Ourense

5

PRESENTACIÓN: A EUCARISTÍA, MISTERIO QUE SE HA DE ADORAR

6

No próximo curso pastoral, poñerase oacento na Eucaristía, Misterio que se ha deadorar.A esta dimensión da Eucaristía refí-rense desde diversas perspectivas todos osobxectivos do Plan Diocesano de Pastoral.É necesario que penetremos na adoraciónque a Igrexa ofrece ao Pai por Cristo noEspírito.

O obxectivo xeral aparece formuladonestes términos: “A Igrexa en Ourensereaviva e promove a adoración aXesucristo real e permanentementepresente na Eucaristía, sacrificio, comu-ñón e reconciliación”.

A fe católica na presenza verdadeira,real, e substancial do noso Señor Xesu-cristo baixo as aparencias sacramentaisdo pan e do viño eucaristizados tencomo consecuencia a adoración destarealidade. O fundamento da adoracióneucarística é precisamente a presenzasacramental e permanente do Señor, pre-senza que se produce na celebración. Arealidade da adoración nace na celebra-ción e esténdese a outros tempos e for-mas. A adoración é o ronsel que deixatras si a celebración eucarística, o teste-muño da súa verdade.

Os fins polos que dita presenza real deCristo consérvase no tabernáculo son osseguintes: “O fin primeiro e primordial dareserva das sagradas especies fóra da Misa éa administración do Viático; os fins secundariosson a distribución da comuñón e a adoracióndo noso Señor Xesucristo presente noSacramento. Pois a reserva das especies sagra-das para os enfermos introduciu a laudablecostume de adorar este manxar do ceo conser-vado nas igrexas”1.

O falar da Eucaristía como sacrificio,comuñón e reconciliación deséxase poñerde relevo os diferentes aspectos do únicoMisterio eucarístico. A Eucaristía é á vez ede forma indisoluble todas esas realidades.A adoración está vinculada a toda a verda-de do Sacramento.

No obxectivo preferente primei-ro dise: “Cultivar na Comunidade cris-tiá a formación e vivencia do Misterioeucarístico en orde á súa adoración”.Este obxectivo refírese á dimensión doanuncio e da catequese. Posúe un marca-do carácter formativo. É obvio queactualmente existe unha ignorancia cadavez máis estendida entre os nosos fieisacerca do contido do Misterio eucarísti-

Equipo da Vigairía de Pastoral

A Diocese de Ourense desde fai tres anos estádesenvolvendo o seu propio Plan de Pastoral centra-do na Eucaristía. Con iso inténtase axudar aos fieis acontemplar o rostro de Cristo, realmente presentena Eucaristía, de modo que este sacramento sexafonte de vida e santificación e alento do seu compro-miso misioneiro. No próximo curso (2009-10), tendopresente o vivido nos anos precedentes, poñerase o

acento na Eucaristía como misterio que se ha de adorar. Deste xeito, por unha banda,clausuraremos un ciclo de programación diocesana en torno ao Misterio eucarístico e,por outra, estaremos en plena consonancia co espírito do Congreso EucarísticoNacional que se celebrará en Toledo o ano 2010.

1 Ritual de la Sagrada Comunión y del Culto a la Eucaristía fuera de la Misa, (1974) n.5.

Obxectivo xeral e obxectivos preferentes:

co. Hoxe non se pode dar nada porsuposto respecto diso. O descoñecemen-to é cada día máis profundo. Urxe unhacatequese paciente sobre as diversasdimensións da Eucaristía. Canto máis emellor nos penetremos nunha realidade,tanto mellor a poderemos amar. Trátasedun coñecemento sapiencial que nosaxude a gustar o Misterio eucarístico enorde á súa adoración.

Dende a perspectiva litúrxica, sinála-se no obxectivo preferente segundo:“Reavivar a adoración na celebración daEucaristía e nos demais actos de cultoeucarístico”. Neste obxectivo invítasenos areavivar a adoración tanto na mesma cele-bración da santa Misa como nos diversosactos de culto eucarístico.❇ Adoración na celebración da

Eucaristía:Cando falamos de adoración eucarísti-ca, estamos afeitos a referirnos o cultofóra da santa Misa; con todo o espíritode adoración ha de impregnar xa amesma participación no sacrificioe na comuñón. Desde o momen-to en que se fai realmente pre-sente no altar do sacrificio, oSalvador pide que se lle adore.O auténtico culto da presenzaeucarística non se pode concibirsenón en íntima relación coacelebración de santa Misa.Neste senso, toda a anáforaé unha síntese de fe e dealabanza, de kerigma e deglorificación de Deus. Apregaria eucarística come-za co prefacio e terminacoa doxoloxía. Ambaspezas converten dalgunhaforma toda a oración euca-rística nun acto de adora-ción. Ante as marabillas deDeus, relatadas na pregariaeucarística, a Igrexa non podesenón adorar e alabar. Doutrabanda,“se se perde o sentido de adoraciónno interior da celebración, difícilmente ato-parase xustificación para promovela fóra

dela… Quizais esta consideración poidaser interesante para revisar as celebraciónsnas que os signos de referencia a unha rea-lidade transcendente case se esfuman”2.

❇ Adoración fora da celebracióneucarística:O culto eucarístico, ata fora da celebra-ción da santa Misa, xa sexa o da comuñónrecibida en condicións especiais, xa o daadoración eucarística nas especies santasconservadas no tabernáculo, teñen sem-pre a súa orixe e o seu fin na celebracióndo Memorial da Pascua. Na adoracióneucarística preténdese, mediante a con-templación adorante, asimilar os froitosda celebración.

O terceiro obxectivo preferente,referido á dimensión caritativa e de comu-ñón da Igrexa, di así: “Redescubrir a cele-bración e a adoración eucarísticas comofonte e alimento da comuñón eclesial eda solidariedade coa humanidade feri-

da”. A adoración eucarística,lonxe de apartarnos da vida

concreta e do servizo aosdemais, é a fonte de ondebrota a auténtica dignidadehumana. Os humanos nonsomos deuses. Dar gloria a

Deus é vivir a nosa propiaverdade, nos desdiviniza eseculariza sanamente.

Na Eucaristía adoramos aDeus en Xesucristo. Nonse trata de adorar a undescoñecido. É Deusque se fai visiblemediante a encarna-ción do seu Fillo. Nestesenso adórase aoVerbo encarnado, ver-dadeiro Deus e verda-deiro home. Máis aínda,adoramos a Deus que sedeu de todo por nós.Desde esta perspectiva, a

adoración da Humanidadeferida do Señor empúxanos á solidariedadecoa humanidade ferida por tantas circuns-tancias adversas.

2Tena P., “La adoración eucarística.Teología y espiritualidad”, en ‘Phase’ 135 (1983) 211-ss 7

“Adorar o Corpo de Cristo, quere dicircrer nel, que neste anaco de pan estárealmente Cristo, que dá verdadeiro sen-tido á vida, ó universo inmenso e á cria-tura máis pequena. A toda a historiahumana, así como á existencia máisbreve.Adoración é oración que prolongaa celebración e a comuñón eucarística,na que a alma segue nutríndose. Nútresede amor, de verdade, de paz, nútrese de esperanza, porque Aquel ante o calnos postramos non nos xulga, non nos esmaga. Senón que nos libera e nostransforma”. Benedicto XVI, 11 de xuño de 2009, festa do Corpus Christi.

8

[Íntima coherencia entre adoración ecelebración]

A adoración do Santísimo Sacramentoprolonga a celebración eucarística, en perfec-ta coherencia coa fe na conversión substan-cial do pan e do viño en Corpo e Sangue doSeñor. Presenza sustanciadora que transfor-ma o pan e o viño para sempre, non só parao rito; non é un paso transitorio do Señorsenón unha admirable conversión para sem-pre deses alimentos mentres o sexan; alianzaíntima entre o Verbo encarnado, creador, e amateria creada por el e a el incorporada.Cando Deus vén, quédase.Algo similar ó queocorre coa humanidade asumida polo Verbo,que é a súa Humanidade persoal, que é elmesmo (Máximo o Confesor). Por iso a ado-ración non se sostén sen a celebración euca-rística, e esta non se profundiza suficiente-mente sen a adoración das especies consa-gradas. Aquela adoración do pasado, en múl-tiples visitas a igrexas para sorprender o

solemne momento da elevación, non eracorrecta porque separaba o recoñecementoda celebración; a celebración que hoxe sepecha abruptamente coa comuñón e nonchama á contemplación posterior, tampoucoé adecuada.A adoración é o ronsel que deixatras si a celebración eucarística, o testemuñoda súa verdade

[Nunca se debe illar unha dimensióneucarística do resto; todas forman unhaunidade harmoniosa]

Xa que logo é claro que se queremosafrontar de verdade o asunto da adoraciónque debemos ó Santísimo Sacramento, éimprescindible volver ó principio: ¿Presenciareal e persoal? ¿Vinda escatolóxica real e subs-tancial de Quen veu, vén e ha de vir? A adora-ción está intimamente ligada á verdade dosacramento: ¿símbolo, realidade? ¿Presenciatanxencial a modo de “empanación” ou tran-substanciación dos elementos? E a verdade dosacramento é correlativa á verdade da resu-

EUCARISTÍA E ADORACIÓN

REUNIÓN-PROGRAMACIÓN DE

PASTORAL DE OURENSE

29 DE XUÑO DE 2009

D. Lorenzo Trujillo Díaz

1. POR QUÉ ADORAMOS

[Unha linguaxe propia da Igrexa enconversación co seu Señor]

A anáfora é a gran oración da Igrexa. Éunha linguaxe iniciada no Camiño de Emaúsque a Igrexa vai facendo no tempo coEsposo; é un berro reiterado: “ven, Señor”,“quédate connosco que cae a tarde”. Non éobra dun autor privado aínda que na orixedalgunhas estea un Pai da Igrexa ou unSínodo; estes mesmos autores acolleronunha linguaxe previa, formalizada e filtrada, eentregárona a unha Igrexa viva cuxa conver-sación continúa polo Camiño. Sabemos daimportancia da linguaxe para a configuracióndo noso cerebro ou do noso corazón. Se

somos pequenas palabras pronunciadas xer-minalmente por Deus na xeración eterna doVerbo e realizadas na encarnación histórica(“encarnación diminutiva”), é lóxico que nosalimentemos de palabras e nos entreguemosen conversación. [Dime que palabras tealimentan e direiche quen es] De aquí aimportancia desta oración, credo extenso daIgrexa, froito da conversación da mesma coaSantísimaTrindade en Cristo.Resulta chocan-te como na catequese sobre a oración insís-tese nas diversas formas da mesma e, contodo, non é infrecuente esquecer esta tanfundamental.

rrección e do sacerdocio actual do Señor. Haique volver ó asunto da presencia cada vez queafrontamos calquera outra dimensión; e nontanto porque sexa a finalidade da Eucaristía,que non o é. A finalidade (res tantum) é acomuñón, certamente. Xesús non vén paraestar senón para crear a comuñón, mais a pre-sencia indícanos a densidade e a sustancia dacomuñón: con Cristo, por Cristo e en Cristo.Non unha comuñón calquera.

[Perigo de funcionalismo oupastoralismo litúrxico]

O mesmo que nas raíces medievais dosubxectivismo moderno a verdadedo sacramento foi posta en perigopola arbitrariedade imaxinativado novo suxeito (simbolismo,séculos IX-XI, Berengario),agora pode selo polo funciona-lismo contemporáneo: Gatobranco, gato negro, o impor-tante é que cace ratos(Deng Xiaoping). Oimportante é que funcioneo banquete, que se cum-pran os obxectivos, quehaxa comunicación de bens,que se profundice nocompromiso de comu-ñón, que se experimentesensiblemente a fraterni-

dade entre os participantes. Se funciona isto(calquera sexan os motivos e medios), Cristoo Señor está presente.

[A causa e o efecto non podenconfundirse]

Pois non é así. Esta mentalidade é, polomenos, equívoca, xa que pon o acento cau-sante da Eucaristía na comunidade cristiá nocanto de facelo na presenza do Señor perci-bida e confesada pola fe: no canto de susten-ta-la “res sacramenti” (comuñón eclesial) no“sacramentum et res” (presenza do Señor),

apoia esta última nunha comuñón volunta-rista e autoconseguida. Máis que reci-

bir a Xesús e entrar con el ó seuBanquete, preparamos o noso ban-quete e invitámolo. Ó final,Xesucristo é o nome simbólicoresultante dunha posta en común.

¿Non se concibe así moitasveces a historia evanxélica

do Señor, a súa figura histó-rica, como resultantedunha construcción litera-

ria colectiva? Recupere-mos, pois, a afirmación que

Trento recibiu e definiu final-mente: vere, realiter et subs-

tantialiter. A adoración é aconsecuencia lóxica des-ta definición.

9

2. ORACIÓN E ADORACIÓN

[O principio e o fin da oración debuxana densidade e fondura da acción]

A anáfora propiamente dita empeza co pre-facio e remata ca doxoloxía. Prefacio e doxo-loxía forman como unha inclusión literaria queresalta o carácter latreútico de toda a celebra-ción. Ambas pezas converten toda a oracióneucarística nun acto de adoración, aínda queposúa tamén dimensións de relato, de impe-tración, etc.

[A alabanza na raíz de todo]

O Prefacio é a alabanza inicial ó Pai en agra-decemento por Xesucristo e polos dons salví-ficos del derivados: inclúe o acontecementoconcreto no que a Igrexa percibe esa necesida-de de alabar.O Espírito Santo non adoita entrarno contido, no que se agradece, senón que é apresenza que eleva a oración da igrexa reunida,a Gracia que abre os beizos para agradecer, amesma Gratitude divina que pasa pola liberda-de do orante. Remata co Santo de Isaías, queexpresa o asombro e a adoración ante a reve-lación da Gloria (Shekinah). Só que, agora, oSanto prolóngase no Hosanna pola vinda doFillo, e convértese en recoñecemento da súadivinidade e en adoración do mesmo.

[Teofanía en sentido estricto]

¿Que importancia ten o prefacio con rela-ción ó noso tema? Entendémolo enseguida seimaxinamos unha hipótese distinta: pensemospor un momento que se empezase directa-mente polo relato da Cea como memoria doacontecemento. Sería moi distinto certamen-te: recordo histórico dun magnífico acontece-mento do pasado; nada máis. O prefacio, polacontra, sitúa o relato da Cea na teofanía que éacollida con adoración e alabanza. A presenzahistórica do Verbo divino non anula a expe-riencia de transcendencia que tivo Isaías e queestá presente en Israel desde a aparición deDeus na silveira ardente; antes ó contrario,determínaa, realízaa e concrétaa. O que acon-tece a continuación é obra do Pai; non obra docelebrante ou dos participantes. Obra daTrindade Santísima. O memorial, a epíclesis, ainclusión no sacrificio, suceden por iniciativado Pai, non da comunidade, que se limita arecibir adorando e a responder con obedien-cia. O prefacio é o anuncio solemne de queentramos a unha teofanía en sentido estricto,de que imos pisar terra sagrada.

[Confesión en alabanza da Trindade quese revelou na Eucaristía]

A Doxoloxía final pecha a acción oracióniniciada no prefacio: Por Cristo, con el e nel, a tiDeus Pai omnipotente, na unidade do EspíritoSanto, todo honor e toda gloria polos séculos dosséculos. Amén. É un final perfecto, que resumetoda a teoloxía da Trinidad económica e todoo que aconteceu no sacramento. Vale a penaanalizalo brevemente:

[A centralidade de Xesucristo, SumoSacerdote e Único Mediador]

A vinda do Señor no sacramento é acciónsacerdotal, exercicio do seu sacerdocio celes-te. As tres preposicións con que se enmarca oNome de Cristo expresan a absoluta necesi-dade desa mediación. “Por”: a través del, poloseu medio; expresa mediación persoal; a súavida é o camiño ó Pai, a súa acción é o modode acceder a el.“Con”: preposición de compa-ñía. O cristianismo non é unha relixión demeta extrínseca senón de compañía que xa émeta; quen camiña con el, xa chegou á metapois a meta é o camiño acompañado, ou

10

mellor, o Acompañante do camiño. O “conquen” é máis importante que o “onde”. Peromaior importancia ten aínda o “En”: unhalocución estrictamente paulina, aínda que teno seu equivalente no “permanecer” xoánico.Dentro del, na súa persoa, vinculados intrinse-camente ó seu Corpo resucitado: ¿non fomoscreados nel, á súa imaxe? ¿Non somos iconosdo Verbo destinados a reproducir de modolibre e orixinal, coa forza do Espírito, a imaxedo Fillo?

[O Espírito Santo,bendición sacerdotal divina]

O sacerdocio do Señor, exercido noSacramento, produce a unidade no EspíritoSanto. O don do Espírito é o contido da súaBendición sacerdotal, é esa bendición.A bendi-ción do Antigo Testamento [O Señor dixo aMoisés: Fala nestes términos a Aarón e aos seusfillos: Así bendicirán ós israelitas. Vós dirédeslles:Que o Señor te bendiga e protexa. Que o Señorfaga brillar o seu rostro sobre ti e che mostre asúa gracia. Que o Señor che descubra o seu rostroe che conceda a paz. Nm 5,22-26] realízase ple-namente no Novo coa bendición do SumoSacerdote, Xesús [Despois, Xesús levounos ataas proximidades de Betania e, elevando as súas

mans, bendiciunos, Lc 24,50] “Bendicir”, “dicirben”, é pronunciar a palabra que desexa parao outro toda clase de bens; no caso doCreador, esa palabra non só desexa ou anun-cia, senón que realiza, é un fiat divino.A bendi-ción de Deus é a Vida con toda a súa fondurae densidade; anunciada polos sacerdotes doAntigo Testamento, realízase plenamente enCristo, Sacerdote dos bens definitivos. O con-tido, o Don desta bendición de quen ascendeó sacerdocio celeste é o mesmo EspíritoSanto, Señor e Dador de Vida, que fai gritarAbba, que enxerta no Señor e fai fillos no Filloformando a Fraternidade cristiá. No EspíritoSanto concéntranse tódolos dons e froitos, asgracias, carismas e misións que veñen da ben-dición sacerdotal do Verbo.

[O efecto do Don é a unidade, acomuñón universal, a catolicidadecuantitativa e cualitativa]

Esa unidade quere integrar a toda ahumanidade, pois o Sacerdote éo, non dunsector relixioso da mesma, senón da huma-nidade enteira, aínda que o seu sacerdociosoamente se recoñece hoxe na Igrexa.Dixemos: relixión de compañía, sen deixarfóra a ninguén, acollendo a todos e facendoofrenda de todos. A ruptura da comuñón érexeitamento frontal do Espírito Santo, eincapacita para a doxoloxía, para a adora-ción. Adorar soamente é posible desde den-tro da vida trinitaria manifestada na unidadeda Igrexa.

[Revelación e confesión da paternidadedivina]

Ó Pai: O sacerdocio de Cristo é a súaacción actual escatolóxica que conduce todaa historia ó Pai, condúcea desde dentro daliberdade humana, potenciando esta median-te o Espírito Santo. O Pai é a orixe e é o final;o final ou resultante non é unha humanidademáis xusta e acabada en perfección; iso ence-rraríaa en si mesma nun eterno retorno. É oencontro co Pai en Xesucristo. E ese encon-tro co Pai só é posible e pensable na adora-ción máis rendida e amorosa. É o Deus tras-cendente que entregou ó Fillo por amor ómundo.

11

[Recoñecemento da creaturalidade,aceptación do límite como don eposibilidade]

“En verdade é xusto e necesario darche gra-cias”, empezaba o prefacio; agora termina conalgo máis que a alabanza: a glorificación deDeus. Dar gloria a Deus é vivir na verdade,porque só del é a gloria e a alabanza. Glorifi-car a Deus é recoñecer a súa bondade, a súabeleza, a súa grandeza; é agradecer os seusdons e é recoñecerse criatura, creación, reali-dade agraciada, etc. Non somos deuses, reco-ñecemos gozosamente. Descansamos. Osnosos límites non son un cárcere opresorasenón que marcan o que somos, convértennosen seres reais, indícannos por onde crecer erealizarnos.As limitacións non teñen razón depecado, senón que son pauta orientadora paradirixir o crecemento do ser; son gracia e donque preceden á gracia. Renegar do límite con-duce á rebelión, o contrario da adoración.

[A gloria de Deus]

A adoración unida á alabanza é a acciónmáis liberadora do humano e do creatural,posto que o sitúa na súa verdade, desdivinízaoe secularízao sanamente.A adoración é cesiónda gloria e do honor a Deus, confesión de queno ser humano, en todo caso, a gloria e ohonor son reflexo e doazón. Quen así celebraa eucaristía está aprendendo a non buscar asúa propia gloria, senón a gloria de Deus. Oministro, “ocultándose” na celebración daIgrexa sen facer de showman ou protagonista;o fiel, recibindo activamente o don e a graciade que se sabe non merecedor. Habería queevitar que a Eucaristía se manipulase para glo-rificar un acontecemento humano. Adorar éconfesar que o único digno de todo honor egloria é Deus. E isto, lonxe de facer pequeno óhome, elévao á súa verdade e faino participardesa gloria divina.

[Falsa gloria e degradación humana]

Paulo define o pecado como unha apropia-ción da gloria que pertence a Deus, apropia-ción que produce unha degradación progresi-va: ...Coñecendo a Deus, non o glorificaron nin llederon gracias como corresponde (...) Facendo alar-de de sabios convertéronse en necios, e cambiarona gloria do Deus incorruptible por imaxes querepresentan a homes corruptibles, aves, cuadrúpe-des e réptiles. Por iso, deixándoos abandonados ósdesexos do seu corazón, Deus entregounos a unhaimpureza que deshonraba os seus propios corpos,xa que substituíron a verdade de Deus pola men-tira, adorando e servindo ás criaturas en lugar doCreador, que é bendito eternamente. Amén. (Rm1,21-25). A raíz do pecado (a hybris) estánunha negativa a adorar, nun intento de “sercomo deuses”.

[«Retírate, Satanás, porque está escrito:Adorarás ó Señor, o teu Deus, e a el sórenderás culto» (Mt 3,10)]

O israelita piadoso sabe moi ben o efectoescravizante que ten a idolatría; por iso o man-damento por excelencia, o Mandamento que ofai libre, ínstao a ser fiel ó único Deus dunmodo absoluto que só é expresable na adora-ción: Escoita, Israel: o Señor, o noso Deus, é o únicoSeñor. Amarás ó Señor, o teu Deus, con todo o teu

12

3. ADORACIÓN E DIGNIDADEHUMANA

Cabe agora preguntarse se a adoración é unha actitude adecuada para a digni-dade do home, sobre todo do home chegado á maioría de idade. Para algúnspode parecer un sometemento indigno a un poder invisible e aterrorizador.

corazón, con toda a túa alma e con todas as túasforzas. Grava no teu corazón estas palabras que euche dicto hoxe. Incúlcaas ós teus fillos, e fálallesdelas cando esteas na túa casa e cando vaias deviaxe, ó deitarte e ó levantarte. Átaas á túa mancoma un signo, e que estean coma unha marcasobre a túa fronte (Dt 6,4-8). Ser israelita é serconstituído en bar mitzva, ou sexa, en fillo domandamento: fillo da adoración amorosa óúnico Deus. Mandamento, en realidade só haiun; os restantes merecen o nome de manda-mentos (imperativos absolutos e incondicio-nais) cando se derivan deste. O primeiro man-damento dá carácter de mandamentos, ousexa, de imperativos incondicionais, ós restan-tes da táboa; se non existise o primeiro, osdemais serían opcións realizables, desexoshumanos mudables, pero nunca mandatosincondicionais (aínda que prexudique cumpri-los, aínda que non comprenda o seu porqué,aínda que te destrúa a fidelidade ós mesmos, na

saúde e na enfermidade...) A unión entre o “pri-meiro” e o “segundo” que establece Xesús teneste sentido xustamente: a adoración de Deusreflíctese e recoñécese, proxéctase e realízasena súa imaxe, o home. A acción sacerdotal deXesús ten esa finalidade que resoa na doxolo-xía: conducir ó corazón humano a devolver aDeus todo o honor e a gloria, para así poderser humano e recibir o Espírito de fillo que ointroducirá na comuñón.

[A Eucaristía, lugar de adoración]

O que vimos explicando desde o princi-pio é moi simple: a Eucaristía é o lugar deadoración a partir do Novo Testamento; oque foi a silveira ardente ou o Templo.Agora o templo éo pola celebración daeucaristía e pola súa reserva nel. Unhaeucaristía sen ese horizonte de adoración ede glorificación de Deus é unha terxiversa-ción ou un malentendido.

[A novidade do Novo Testamento]

A resposta inmediata é fácil, evidente: aDeus en Xesucristo. O final de Mateo é inte-resante a este respecto: postráronse ante elaínda que algúns vacilaban. É un recoñecemen-to explícito da divinidade; tan explícito e claroque algúns dos Doce vacilan no monte deGalilea; non é fácil para un israelita adorar a unhome aínda que sexa resucitado. E con todo éo núcleo da fe: Señor meu e Deus meu, excla-ma Tomás tras palpar as feridas do Corpo doSeñor.A adoración do Absoluto (Deus abscon-ditum) é unha acción de recoñecemento quenos testemuña a historia das relixións, peromoi lastrada polos medos que aniñan nofondo do alma dese home que rompeu co seufundamento, con Deus. É unha adoración quepode dexenerar a un abaixamento de escravo,non de fillo querido; a adoración non é arras-trarse servilmente, senón extasiarse filialmen-te. Agora non é o terror, nin o vértixe da nada,o que empuxa a adorar a un descoñecido; é oamor manifestado, palpado na proximidade daencarnación: O que existía desde o principio, o

que oímos, o que vimos cos nosos ollos, o que con-templamos e o que tocamos coas nosas mansacerca da Palabra de Vida, é o que vos anuncia-mos. Porque a Vida fíxose visible, e nós vímola esomos testemuñas, e anunciámosvos a Vida eter-na, que existía xunto ó Pai e que se nos manifes-tou. O que vimos e oímos, anunciámosvolo taména vós, para que vivades en comuñón connosco. Ea nosa comuñón é co Pai e co seu Fillo Xesucristo(1 Xn 1,1-3). O querer visualizar a Deus, parapoder así controlalo, conducía á idolatría;agora é Deus quen se fai visible para ser ado-rado en espírito e en verdade.Adórase o quese ve como pan e percíbese como Pan.Adorare ver (coñecer) son dúas dimensións relacio-nadas: Vós adorades o que non coñecedes; nósadoramos o que coñecemos (Xn 4,22).

13

4. A QUÉN SE ADORA NA EUCARISTÍA

Vexamos agora como a mesma adoración é configurada de modo novísimo polaEucaristía.A adoración, nela, purifícase e elévase, énchese de verdade e de contido.

[Adoración e feridas históricas]

Adórase ó Verbo encarnado, a un homeconcreto, a Xesús de Nazaret; adórase a súaHumanidade cargada de historia vivida e des-vivida. E adóraselle recoñecendo os sinais dacruz, as feridas da súa historia entregada.Tomás é presentado polo evanxeo de Xoáncomo descrído, pero tamén como exemplodo crente que debe palpar as feridasdo Señor para crer de verdade.¿Pódese crer sen palpar aHumanidade ferida doSeñor? No momentoda redacción desteevanxeo, o DiscípuloAmado tiña ante si asprimeiras tendenciasgnósticas que quere-rían eludir o corpoferido ó adorar; quere-rían adorar a un espíritodivino desligado triunfal-mente da historia e da carne. Oevanxelista non o tolera. Adorar a

Deus é, desde agora, renderse ante oCrucificado para sempre: iso é o que a euca-ristía nos mostra e ofrece.Adoramos a “debi-lidade” de Deus desde a nosa debilidade;inclinámonos ante Quen, sendo de condicióndivina, se abaixou ata o abismo da humilla-ción. Rendémonos ante a teofanía histórica,acontecida, do amor humilde e entregado,

indefenso e incondicional; non fuximosda miseria da historia, non busca-

mos ó Todopoderoso paraque nos libre da peregrina-

ción ó Calvario. Non cal-quera tipo de adoración,senón adoración doDeus que se encarnouata darse totalmente epara sempre.Adoramosa súa Humanidade, xa

inseparable da divinidade,e adoramos a súa entrega,

o seu sacrificio. Por iso a ado-ración é inseparable do sacerdo-

cio sacrificio do Señor.

[Adorar é entregarse na súa entrega]

Adorar a Sagrada Eucaristía é unirse ósacerdocio eterno do Señor... e ó seu sacrifi-cio ¡Mágoa que sigamos partindo das nosascategorías sacerdotais no canto de asimilar asnovidades que se revelan en Xesucristo! Senon recoñecemos o seu Sacerdocio nonpoderemos plantexar correctamente o sacer-docio, nin o bautismal ou común, nin o minis-terial, pois ambos prolongan sacramentalmen-te o de Xesús. Unha suxestión: o AnoSacerdotal non terá o froito apetecido se nonconsiste radicalmente nun recoñecementoagradecido do Sacerdocio do noso SeñorXesucristo. O sacerdocio de Xesús é exercidono seo da Trinidad. O Fillo é agora aHumanidade interna a Deus que abre a portaá relación co home. O Fillo está entregando asúa Humanidade perpetuamente ó Pai, mais na

súa Humanidade van integrándose as persoas,as accións, as dimensións vitais, as épocas, quelle son ofrecidas sacerdotalmente polos mem-bros do seu Corpo. Adorar é abismarse nesaentrega, agradecela, recibila, amala. Non sepode adorar en espírito e en verdade se nonse contempla o Sacrificio con actitude deentrega sacrificial, con disposición á obedien-cia ata o límite.

[Adorar como Igrexa, Esposa entregada]Adorar o Santísimo Sacramento é con-

templar, para asimilar, a oblación que fixo aIgrexa trala consagración (unde et memores),afirmala, interiorizala, vivila amorosamente.Adorar é ofrecer por, con e en Cristo ó Paina unidade do Espírito Santo. Ou sexa, a ado-ración é unha dimensión do exercicio dosacerdocio cristián: do bautismal, levando óSeñor as nosas Horas en ofrenda permanen-

14

5. ADORACIÓN E ACOLLEITA DO SACRIFICIO

Recordemos algo sobre este punto. Se a ignorancia da presencia substancial baleira de sen-tido a adoración, o silencio sobre o sacrificio converte a adoración en idolatría interesada,en xesto mercantil.Adorar é acción sacerdotal parella ó sacrificio: adorar é baixar con El.

te e progresivamente máis limpa e pura; doministerial, vinculándose un cada vez máis cosacramento do Cristo ofrecido á Igrexa.Adorar é recoñecer que todo nos foi dadoen Cristo Xesús, e que todo ten que ser ele-vado ó Pai na unidade do Espírito. Adorar éabaixarse, desprenderse, espirse. Aquí a acti-tude corporal –prostrarse- completa a parti-cipación na Mesa, dando fondura subxectiva,alegría, intimidade a esa adoración que é inse-parable do comer.

[Adorar é compadecer]A adoración ó Santísimo Sacramento pode

facerse de modo non adecuado; pode serregresiva e quedarse espiritualmente no Anti-go Testamento. Para que sexa fructífera, é pre-ciso que continúe o movemento da Misa, quesexa a súa continuidade. E a Misa é a actualiza-ción do Sacrificio da Cruz mediante a presen-cia sacrificada-para-sempre de Xesucristo.

Adoramos ó Sacrificado, ó Entregado. Adora-mos e alabamos e compadecemos a Paixón doSeñor. Compaixón que xa comemos e á quefomos implicados, pero que agora contempla-mos, saboreamos, dixerimos, agradecemos,facemos “nosa”. Incluídos na Paixón, afonda-mos na nosa participación do sacrificio deCristo, ou sexa, no noso sacerdocio; cantasveces habemos de recordar e orar as palabrasque Ignacio de Antioquía escribe á igrexa deRoma camiño do martirio: Son trigo de Deus, ehei de ser moído polos dentes das feras, para che-gar a ser pan limpo de Cristo. Rogade por min aCristo, para que, por medio deses instrumentos,chegue a ser unha víctima para Deus. Como con-tinuidade coa Eucaristía celebrada e preparaciónpara a seguinte celebración, é o momento de facerlibremente a ofrenda que nela é acollida poloSeñor: Ofrecede os vosos corpos como hostiapura... (Rm 12,1).

[Asómbranos o Amor]

Rematamos a celebración da Misa efomos enviados a realizar o noso sacerdociona vida diaria. Nese día consagrado ó Señor,visitamos o sagrario onde se depositaron asformas sobrantes da comuñón; non quere-mos distanciarnos do envío recibido, nonqueremos distanciarnos do Amigo.A oraciónvólvese contemplativa: contemplativa doMisterio que se realizou sacramentalmente.Conforme imos vendo e comprendendocunha fe cada vez máis fonda e máis asimila-da, máis nos domina o asombro ante aRealidade máis real e realizadora. Os vellosfilósofos gregos descubriron intelixentemen-te a consistencia do real contemplando conasombro a grandeza do ser malia a súa fraxi-lidade ou continxencia. ¡Somos!, ¡existimos!A admiración, o asombro, preceden á pre-gunta: ¿por que somos? Descubriron o real,o ser, e a civilización empezou a saír do infan-tilismo onírico onde o soño e a vixilia semesturan confusamente; occidente distan-ciouse do mundo oriental, paradoxal e circu-lar, sí e non ó mesmo tempo, onde os princi-pios de identidade e non contradicción non

15

6.ADORACIÓN E ASOMBRO

rexen. E ó descubrir oreal tiveron que supoñerunha Realidade fundantedeste ser nobre perocontinxente e inexplica-ble desde si mesmo.Albiscaron o fundamentodo real e expresáronocon palabras escuras: omotor inmóbil, o ser ensí, etc. Pois ben, o asom-bro cristián nace da con-templación do SER per-soal, histórico, con ros-tro humano, que é a pre-sencia eucarística doSeñor. A Eucaristía é ofundamento da nova rea-lidade escatolóxica,comezo dos ceos novose a terra nova. Asombroinfinito ante o comezo datransfiguración do cos-mos desde o Corporesucitado do Señor. Oasombro ante aEucaristía é o punto cerodunha nova comprensiónda vida, dunha comprensión derivada dacontemplación da obra do Amor trinitario.Ser e misterio: o máis real da realidade é oamor persoal, é a persoa que, por entrega-da, non é palpable. Deus é Amor, e o Amoré; o demais pasa. Rendidos ante o misteriovemos caer as aparencias e aparecer o ver-dadeiro ser. E ímonos facendo cada vezmáis reais.

[Fe, verdade, realidade]

Nunha época como a nosa, escravizadapola imaxe, reducida á imaxe, unha épocaque está no paso de perder o sentido doreal, de esquecer o ser, de confundir a rea-lidade coas sensacións e coa irrealidadevirtual, a adoración do Ser é sandadora, ilu-minadora. A realidade cotiá, a que vivimosen calquera momento, bascula na nosa con-ciencia entre a sensación de ser e non ser;ás veces coa impresión de vivir ante unhaconsola ou nun soño (Matrix, Nivel 13). Esta

sensación de irrealidade queexperimentan especialmenteos máis novos e que os con-duce a conductas autodes-tructivas, non é nova: as cul-turas orientais saben moi bendesa perda do sentido do reale da procura de terapias parasoportalo; terapias que moi-tas veces o que fan é instalaró suxeito na irrealidade parasempre. Rexéitase a corpo-reidade dada (sexo, figura)para reinventala artificiosa-mente, négase a calidade derealidade humana ó nascitu-rus, vívese crediticiamentenun crédito cada vez máisdesacreditado... A nós a dou-trina da Creación sitúanosespiritualmente no cotián, nahumilde materialidade davida, e a encarnación abóca-nos a descubrir os cimentosda terra. Adorar ó Santísimoé, necesariamente, espirse daimaxe falsa, mostrarse anteDeus en verdade, amar a ver-

dade; é a “anticonsola” que nos obriga arenunciar a vaidades para aceptar que ohome necesita do pan para sobrevivir e doPan que é Deus para Vivir.

[O asombro introdúcenos no Amor]

É o descubrimento do Novo Mundo, oberro de ver terra e saber que a travesíachega ao seu fin. Adoramos a Quen vén(Maranatta) e tocamos a súa vinda no xestode amor que lle precede e acompaña, comoarras do desposorio definitivo.Asómbranos oamor, e o asombro condúcenos a amar, aeucaristizarnos por el, con el e nel. A adora-ción indúcenos a unha caridade sempre maiore máis limpa, a unha caridade que vai máis alódo razoable e o xusto. Contemplamos e ado-ramos o Pan de Mañá, e soltamos amarraspara darnos en oblación a Deus e en solida-riedade cos nosos irmáns. Oímos a voz doSeñor rendidos ante El: ¿Ámasme sen condi-cións? Pois ama ós meus irmáns.

16

17

PALABRA DE DEUS E MAXISTERIO

¿Qué tipo de culto se lle debe rendir ó sacramento da Eucaristía?Ó sacramento da Eucaristía débeselle rendir o culto de latría, é dicir a adoraciónreservada a Deus, tanto durante a celebración eucarística, coma fora dela.A Igrexa, enefecto, conserva coa máxima dilixencia as Hostias consagradas, lévaas ós enfermos ea outras persoas imposibilitadas de participar na Santa Misa, preséntaas á solemneadoración dos fieis, lévaas en procesión e invita a frecuente visita e adoración doSantísimo Sacramento, reservado no Sagrario.(Catecismo da Igrexa Católica. Compendio, 286)

¡Sempre estarei convosco!“E sabede que eu estou convosco tódolos días ata á fín do mundo” (Mt. 28, 20)

Na Eucarística permanece misteriosamente en medio de nós coma quennos amou e entregouse por nós.É grandemente admirable que Cristo quixera facerse presente na súa Igrexa de estasingular maneira. Xa que Cristo ía deixar ós seus baixo a súa forma visible, quixo dar-nos a súa presencia sacramental; xa que ía ofrecerse na cruz pola nosa salvación, quixoque tiveramos o memorial do amor con que nos amara «ata á fin» (Xn 13, 1), ata odon da súa vida. En efecto, na súa presencia eucarística permanece misteriosamenteen medio de nós coma quen nos amou e entregouse por nós, e quédase baixo os sig-nos que expresan e comunican este amor”.(Catecismo da Igrexa Católica, 1997, 1.380)

Este é o voso culto razoable:“Exhórtovos, irmáns, pola misericordia de Deus, a presentar os vosos corpos comohostia viva, santa, agradable a Deus; este é o voso culto razoable”.(Rm.12, 1;Confert: Benedicto XVI, Sacramentum Caritatis, 70)

¡Non cese nunca a nosa adoración!«A Igrexa e o mundo teñen unha gran necesidade do culto eucarístico. Xesús espé-ranos neste sacramento do amor. Non escatimemos tempo para ir a encontralo naadoración, na contemplación chea de fe e aberta á reparar as faltas graves e os deli-tos do mundo. Non cese nunca a nosa adoración».(Xoán Paulo II, Carta. Dominicae Cenae, 3, 1980)

Unha comunidade orante:“Ó que está sentado no trono e ó Cordeiro, loanza, honor e poder polos sécu-los” (Ap. 5, 13). “Vin a cidade santa, a nova Xerusalén, que baixaba do ceo”(Ap.21,2)

CURSO 2009-2010: OBXECTIVOS

18

OBXECTIVOS PREFERENTES OU ESPECÍFICOS

PARA O CURSO 2009 - 2010:

1.- Cultivar na Comunidade cristiá a formación e vivencia do

Misterio Eucarístico de cara a súa adoración.

2.- Reavivar a adoración na celebración da Eucaristía e nos demáis

actos de culto eucarístico.

3.- Redescubrir a celebración e a adoración eucarísticas como

fonte e alimento da comuñón eclesial e da solidariedade coa

humanidade ferida.

OBXECTIVO XERAL

A Igrexa en Ourense, reaviva e

promove a adoración a Xesucristo

real e permanentemente presente na

Eucaristía, sacrificio, comuñón e

reconciliación.

“Todos nós, como discípulos, somos invitados a invocar con

frecuencia ó Espírito Santo, para que El nos conduza ó

coñecemento cada vez máis profundo da Palabra de Deus e a dar

testemuña da nosa fe (cfr. Xn.15,26-27). Recorden os fieis que as

Sagradas Escrituras terminan recordando o grito común del Espírito

e da Esposa: ‘Ven, Señor Xesús’ (cfr.Ap. 22,17.20)”

(Proposición, n.5. Sínodo da Palabra).

19

Obxectivo Preferente Primeiro (Anuncio e catequese)

CULTIVAR NA COMUNIDADE CRISTIÁ A FORMACIÓN EVIVENCIA DO MISTERIO EUCARÍSTICO

DE CARA A SÚA ADORACIÓN

“É importante considerar a profunda unidade entre a Palabra de

Deus e a Eucaristía (cfr. DV. n.21), tal como aparece expresada en

algúns textos concretos (cfr. Xn. 6,35-38; Lc. 24,13-35), para superar a

dicotomía entre ambas realidades, que con frecuencia está

presente na reflexión teolóxica e na pastoral”

(Proposición, n.7. Sínodo da Palabra).

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

Nivel Diocesán:

✤ Realizar un cursiño sobre a adoración. Responsables:Vigairía de Pastoral eDelegación de Liturxia (20 de febreiro).

✤ Aproveitar a revista Comunidade para concienciar a xente sobre o sentido,importacia e esixencias da adoración. Responsables: Delegación de Medios, Liturxiae Catequese (todo o curso).

✤ Na Formación Permanente do clero profundizar nos temas centrais daprogramación e potenciar a adoracion nos retiros. Responsable: Vigairía para oClero (todo o curso).

✤ Confeccionar materiais catequéticossobre o significado e esixencias daadoración. Responsable: Delegación deCatequese.

Nivel Arciprestal:

✤ Dentro da temática da semana da familiasubliñar “a dimensión eucarística da Igrexadoméstica”. Responsables: Delegación da Familia e Sr. Arcipreste.

✤ Na semana da familia coidar dun xeito especial a celebración da Eucaristía.Responsable: Delegación da Familia.

Nivel Parroquial:

✤ Ter e dar a coñecer o “Ritual de la Sagrada Comunión y del Culto a laEucaristía fuera de la Misa” para o seu uso litúrxico e formativo. Responsables:Párroco e Axentes de Pastoral.

20

Obxectivo Preferente Segundo. (Liturxia)

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

REAVIVAR A ADORACIÓN NA CELEBRACIÓN DA EUCARISTÍAE NOS DEMÁIS ACTOS DE CULTO EUCARÍSTICO

“Debe subliñarse a importancia da Palabra de Deus nos sacramentos dacuración (Penitencia e Unción).A Igrexa debe ser a comunidade que, reconcilia-

da por aquela Palabra que é Xesucristo (cfr. Ef. 2,14-18; Col. 1,22), ofrece atodos un espazo de reconciliación, de misericordia e de perdón”

(Proposición, n.8. Sínodo da Palabra)

Nivel Diocesán:

✤ Reeditar os trípticos sobre a adoración, de xeito que sirvan para a visita e asexposicións do Santísimo. Responsable:Vigairía de Pastoral.

✤ Elaboración de guións litúrxicos sobre o sentido da adoración e do culto áEucaristía para utilizalos nos domingos do Tempo Ordinario do 17 de xaneiroao 7 de febreiro. Responsable: Delegación de Liturxia.

✤ Potenciar dunha forma moi especial a procesión do Corpus e a adoración doXoves Santo. Responsable: Delegación de Liturxia.

Nivel Arciprestal:

✤ Crear ou potenciar en cada arciprestado un lugar de referencia da adoración edalo a coñecer (santuarios…). Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Promover un acto arciprestal de adoración. Onde haxa celebraciónsinterparroquiais da Semana Santa, aproveitar o momento da oración ante oMonumento. Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Ensaiar cantos eucarísticos e compartir iniciativas para promover a adoración.Responsable: Sr. Arcipreste.

Nivel Parroquial:

✤ Campaña para promover o silencio e a oración nos espazos sagrados (carteis,avisos e outros medios). Responsables: Párroco e Equipo de Liturxia.

✤ Coidar os silencios na celebración, en especial no momento da acción degrazas. Responsables: Párroco e Equipo de Liturxia.

✤ Promover momentos de adoración con nenos, mozos e adultos en orde acrear hábitos de silencio e oración. Responsables: Párroco, Equipo de Liturxia,Catequistas,Talleres de Oración, Escola de Silencio e grupos de Adoración nocturna ediurna.

✤ Facer un esforzo por manter abertos os templos, establecendo turnos deadoración, e informar dos horarios. Responsables: Párroco e Equipo de Liturxia.

✤ Procurar catequizar sobre o xeito de distribuir e recibir a Sagrada Comuñón.Responsables: Párroco e Equipo de Liturxia.

✤ Coidar con esmero e decoro a dignidade da celebración, os distintosministerios e espazos celebrativos (iluminación, lámpada do Santísimo, posturascorporais, xestos,…). Responsables: Párroco e Equipo de Liturxia.

21

Obxectivo Preferente Terceiro. (Caridade e Comuñón)

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

AC

CIÓ

NS

“O amor á Biblia é unha graza do Espírito Santo que impregna toda a vidado crente. Necesítase, por tanto, formar ós cristiáns no aprecio a este don de

Deus: ‘Si ti coñeceras o don de Deus…’ (Xn. 4,10), di o Señor”(Proposición, n.33. Sínodo da Palabra)

REDESCUBRIR A CELEBRACIÓN E A ADORACIÓN EUCARÍSTICASCOMO FONTE E ALIMENTO DA COMUÑÓN ECLESIAL

E DA SOLIDARIEDADE COA HUMANIDADE FERIDA

Nivel Diocesán:

✤ Elaborar un elenco de textos bíblicos, patrísticos, litúrxicos e maxisteriais querelacionen Eucaristía, Comuñón e Solidariedade. Responsables:Vigairía de Pastoral,Delegacións de Liturxia e Catequese.

✤ Campaña de solidariedade coas familias afectadas pola crise, propondo unxesto concreto (un día de xornal) que se canalizará por medio de Cáritasdiocesana e parroquiais.

✤ Presentación e difusión da Encíclica “Caridade na verdade”. Responsables: CáritasDiocesana e Instituto Teolóxico “Divino Maestro”.

Nivel Arciprestal:

✤ Promover a participación dos leigos creando e potenciando estruturas quepropicien unha meirande comuñón arciprestal. Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Favorecer e promover a fraternidade e comuñón sacerdotal participando naFormación Permanente (retiros, formación intelectual, pastoral e momentoslúdico-festivos). Responsables: Sr. Arcipreste e Sacerdotes.

✤ Potenciar Cáritas a nivel arciprestal e animar a creación de Cáritas parroquiaisonde sexa posible. Responsables: Cáritas Diocesana,Sr. Arcipreste e Cregos.

Nivel Parroquial:

✤ Colecta do primeiro domingo de cada mes paraCáritas. Responsables: Párroco e Equipo de Cáritas.

✤ Aproveitar as catequeses presacramentais para sensibilizar na austeridade e nasolidariedade que xurde da fe en Cristo Eucaristía. Responsables: Párroco,Catequistas e Axentes de pastoral familiar.

✤ Descubrir na Comunidade a presenza de persoas en situación de risco ouexclusión social e buscar canles de acompañamento. Responsables: Párroco,Cáritas Parroquiais e Pastoral da Saúde.

22

“A Palabra de Deus está na orixe do matrimonio (cfr.Xn.2, 24). Xesús mesmoenxertou o matrimonio entre as institucións do seu Reino (cfr.Mt. 19,4-8),

dándolle un estatuto sacramental. Na celebración sacramental o home e amuller pronuncian unha palabra profética de recíproca doazón, a de ser‘unha soa carne’, signo do misterio da unión de Cristo e da Igrexa (cfr. Ef.5,

31-32). Mediante a fidelidade e a unidade da vida de familia, os esposos sonante os seus propios fillos os primeiros anunciadores da Palabra de Deus”

(Proposición, n.20. Sínodo da Palabra).

REUNIÓNS dos Srs. ARCIPRESTES

NO SEMINARIO MAIOR DE OURENSE

◗ Mes de Setembro

Presentación da programacióndiocesana e concreción das acciónsa nivel diocesano e arciprestal.Vigairía de Pastoral, Srs. Arciprestes eSrs. Delegados.

◗ Mes de Outubro:

Presentación da programacióndiocesana nas zonas e concreción dasaccións a nivel arciprestal eparroquial. Vicaría de Pastoral.

◗ Mes de Novembro:

Presentación do “Ritual de la

Sagrada Comunión y del culto a la

Eucaristía fuera de la Misa”.

◗ Mes de Xaneiro:

Preavaliación do curso epresentación das “Normas yOrientaciones Pastorales paraFomentar el Culto de la EucaristíaFuera de la Misa y proteger loslugares de la Reserva”.

◗ Mes de Febreiro:

Promoción vocacional ó sacerdocio.Delegación de Vocacións eSeminarios.

◗ Mes de Marzo:

Identidade e misión do sacerdote.

◗ Mes de Maio:

Avaliación final do curso de pastoral.

TTEEMMAARRIIOO AA SSEEGGUUIIRR::

23

PRESENTACIÓN DA PROGRAMACIÓN POR ARCIPRESTADOS

CALENDARIO PARA O MES DE OUTUBRO 2009

“A atención devota e amorosa a figura de María como modelo earquetipo da fe da Igrexa, é de importancia capital para lograr hoxe un

cambio concreto de paradigma na relación da Igrexa coa Palabra, tanto na actitude da escoita orante como na xenerosidade do empeño

pola misión e o anuncio” (Conclusión, Proposición: María Nai de Deus y Nai da fe. Sínodo da Palabra).

❶ Esta programación por arciprestados éimprescindible para poñer en marcha apastoral diocesana.

❷ Deben asistir tódolos sacerdotes de cadaun dos arcipresdos, como principaisaxentes de pastoral.

❸ Tódalas comunidades parroquiais debensaber que hai unha programacióndiocesana, que se está intentando poñeren marcha na diocese de Ourense.

24

FORMACIÓN PERMANENTE: DIMENSIÓN ESPIRITUAL

RESPONSABLES DOS RETIROS ESPIRITUAIS NAS ZONAS

RESPONSABLES DOS RETIROS E CALENDARIO

D. José Antonio Gil SousaD. José Pérez DomínguezD. José Gallego BorrajoD. Adolfo Enríquez MéndezD. Emilio José Gil FernándezD. José Ramón Hernández Figueiredo

D. Manuel Rodríguez DomínguezD. Tomás Delgado GándaraD. Luis Javier González Seguín.D. Joaquín Borrajo Iglesias.D. Jorge Eugenio Estévez Álvarez

O lugar para os retiros:✧ Un lugar adecuado, que invite a

oración e ó recollimento persoal.✧ Podendo ser, mellor nunha igrexa ou

capilla.

Este debe ser o esquema do retiro:✧ Hora intermedia.✧ Meditación.✧ Oración ante o Santísimo exposto, durante

todo o tempo do retiro, de ser posible.

“Porque de Sión sairá a Lei e de Xerusalén a palabra do Señor (Is.2, 3). APalabra de Deus personificada ‘sae’ da súa casa, do templo e encamíñase ólargo dos camiños do mundo para encontrar a gran peregrinación que ospobos da terra emprenderon na busca da verdade, da xustiza e da paz”

(n.10. Sínodo da Palabra).

25

FORMACIÓN PERMANENTE: DIMENSIÓN PASTORAL E DOCTRINALDISTRIBUCIÓN DE PROFESORES E CALENDARIO

FORMACIÓN PERMANENTE: DIMENSIÓN PASTORAL E

RESPONSABLES DOS ARCIPRESTADOS

D. José Antonio Gil SousaD. Evaristo Rúa PrietoD. José Gómez LópezD. José Manuel Villar SuárezD. Francisco Enríquez PérezD. Julio Grande Seara

D. Emilio José Gil FernándezD. Francisco José Prieto FernándezD. Manuel Emilio Rodríguez AlvarezD. Pedro Pascual PascualD. Luis Rodríguez ÁlvarezD. Francisco Pernas de Dios

“A Palabra divina eficaz, creadora e salvadora, está no principio do ser e dahistoria, da creación e da redención. O Señor sae ó encontro da humanidade

proclamando:“Eu dígoo e fágoo” (Ez. 37,14). Pero hai unha etapa posteriorque a voz divina recorre: é a da Palabra escrita, a Graphé ou as Graphai, as

Escrituras sagradas, como se di no Novo Testamento”(n.3. Sínodo da Palabra).

DOCTRINAL NOS ARCIPRESTADOS

26

N. B. • A Formación Permanente comezará no mes de Outubro. Convén que os Srs.Arciprestesse poñan en contacto cos respectivos Responsables:A primeira reunión de Outubro ver-sará sobre a programación diocesana e a súa concreción en cada arciprestado.

• O curso debe terminar sempre con unha xornada ou xornadas de recreo e con-vivencia, que ordinariamente xa se ven facendo.

XIV XORNADAS DE PROGRAMACIÓN DE PASTORAL27 pola tarde, 28, 29 e 30 de Xuño de 2010

27

ENCONTROS INTERPARROQUIAIS DA CIDADE

DE OURENSE (En continuidade con anos anteriores)

Coñecer experiencias e realidadesdas comunidades parroquiais da cidade

C A L E N D A R I O

“Como a sabedoría divina no Antigo

Testamento, edificara a súa casa na

cidade dos homes e das mulleres, sos-

téndoa sobre as súas columnas (cfr. Pr.

9,1), tamén a Palabra de Deus ten

unha casa no Novo Testamento: é a

Igrexa que posúe un modelo na

comunidade nai de Xerusalén, a

Igrexa, fundada sobre Pedro e os

Apóstolos e que hoxe, a través dos

Bispos en comuñón co sucesor de

Pedro, segue sendo garante, animado-

ra e intérprete da Palabra (cfr.LG. 13)”

(Sínodo da Palabra, n.6.).

28

ANO SANTO COMPOSTELÁN

1 de xaneiro ó 30 de decembro de 2010A

CC

IÓN

SA

CC

IÓN

S

COMO IGREXA PEREGRINA RENOVAR A NOSA FE APOSTÓLICA, LUCRÁNDONOS DA GRAZA XUBILAR

Nivel Diocesán:

✤ Informar e animar a participación na peregrinación

diocesana o 22 de maio de 2010. Percurar que

se xunten o meirande número de parroquias.

Responsable: Delegado Episcopal para o Ano

Santo Compostelán.

✤ Os mozos da nosa diocese fan o camiño

de Santiago. Responsable: Delegado da

mocidade.

✤ Peregrinación de nenos a Santiago.

Responsables: Delegacións de infancia,

misións e catequese.

✤ Distribuir tríptico informativo sobre

o ano xubilar. Responsable: Delegado

Episcopal para o Ano Santo

Compostelán.

✤ Peregrinación dos catequistas a Santiago en unión coas dioceses galegas.

Responsable: Delegación de catequese.

✤ Peregrinación dos alumnos de relixión dos colexios de ensinanzas medias a

Santiago. Responsables: Delegación de ensino e profesores de relixión.

Nivel Arciprestal:

✤ Animar ó arciprestado a participar na peregrinación diocesana. Responsable:

Sr. Arcipreste.

✤ Preparación adecuada e celebracións penitenciais puntuais para facilitar ganar o

xubileo. Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Catequese sobre o ano xubilar. Responsable: Delegación de catequese.

✤ Información adecuada nos albergues sobre as axudas espirituais ós peregrinos.

Responsable: Sr. Arcipreste e párrocos correspondentes.

OBXECTIVO

29

ANO SACERDOTAL

19 de xuño de 2009 ó 11de xuño de 2010A

CC

IÓN

S Nivel Diocesán:

✤ Organizar unha peregrinacióndiocesana a Roma coincidindo coencontro mundial de cregos.Responsable:Vigairía para o clero.

✤ Solemnizar e invitar a participar nascelebracións especificamentesacerdotais: Misa Crismal, San Xoán deÁvila, Xesucristo Sumo e EternoSacerdote, San Xoán María Vianney eÓrdenes Sagradas. Responsable:Vigairía para o clero.

✤ Animar ó clero diocesán e relixioso aparticipar nas distintas tandas deexercicios e retiros espirituais.Responsable:Vigairía para o clero.

✤ Cercanía e preocupación polos cregosnas súas distintas situacións.Responsable:Vigairía para o clero.

✤ Elaborar catequesis sobre o sacerdocioa partir de Cristo Bo Pastor, Mestre eEsposo. Responsable: Vigairía para oclero e Delegación de catequese.

✤ Campaña vocacional adecuada ós temposactuais. Resp.: Delegación de vocacións.

✤ Organizar unha conferencia sobre a figura doSanto Cura de Ars na festividade de San Xoánde Ávila. Responsable: Vigairía para o clero.

✤ Concienciar ós fieis cristiáns sobre aidentidade e misión dos cregos diocesáns.Responsable: Vigairía para o clero.

✤ Publicar semblanzas de cregos defuntosque destacaron no seu labor sacerdotal.Responsable: Vigairía para o clero.

AC

CIÓ

NS Nivel Arciprestal:

✤ Facilitar en cada arciprestado aparticipación dos cregos nosexercicios e retiros espirituais.Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Celebrar a nivel arciprestal afestividade do Bó Pastor.Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Presencia dunha dignarepresentación de cadaarciprestado na Misa Crismal.Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Involucrar ós fieis cristiáns naoración polos cregos e polasvocacións sacerdotais.Responsable: Sr. Arcipreste.

✤ Cumplimento das distintasnormativas diocesanas en arasdunha meirande comuñóneclesial. Responsable: Sr.Arcipreste.

PPROMOVER E COORDINAR AS DIVERSAS INICIATIVASESPIRITUAIS E PASTORAIS QUE SE PRESENTEN PARA

“AXUDAR A PERCIBIR, CADA VEZ MÁIS, A IMPORTANCIA DO

PAPEL E DA MISIÓN DO SACERDOTE NA IGREXA E NA

SOCIEDADE CONTEMPORÁNEA”.

OBXECTIVO

CURSIÑO: LECTURA CRENTE DA BIBLIA

30

Xornada de Estudio e Reflexión:

Día 26 de Setembro, sábado.De 10 á 14 horas. No Seminario Mayor.

✦ Lectio Divina e a formaciónde animadores de grupo.

✦ A súa mensaxe na Biblia.

O XUBILEO NA BIBLIA

❖ Estudiar calendario e confirmar ca Vicaría de Pastoral.

❖ En Ourense capital podemos ir a cada unha das parroquias.

❖ Ó longo do ano podemos ir ós grupos, onde nos chamen.

❖ Importante: participar na convivencia dos grupos bíblicos.

N.B.-

TEMA LUGAR OUTUBRO, DÍA HORA ARCIPRESTADOSAno de Gracia ALLARIZ 7, Mércores 19:30-21:00 ALLARIZe Liberación (Salón Parroquial)Ano de Gracia XINZO 8, Xoves 20:00-21:30 XINZO (Igrexa Vella),e Liberación RAIRIZ, CUALEDROAno de Gracia RIBADAVIA 14, Mércores 19:00-21:00 RIBADAVIA (Salae Liberación Recreativo),

CORTEGADA,CASTRELO,AVIÓN-LEIRO

Ano de Gracia CELANOVA 15, Xoves 20:00-21:30 CELANOVA (Sacristíae Liberación Mosteiro), RAMIRÁS,

MERCA, BANDEAno de Gracia MILAGROS 21, Mércores 20:00-21:30 MACEDA (Milagros), e Liberación MONTEDERRAMO,

AGUIAR, RABEDA Ano de Gracia CARBALLIÑO 22, Xoves 20:00-21:30 CARBALLIÑO (Colexio e Liberación Franciscans), CEA,

MASIDEAno de Gracia VERÍN 28, Mércores 19:00-21:00 VERÍN (Parroquial),e Liberación GUDIÑA RIÓS,

MONTERREI.Encontro - Milagros 29 de Maio, 11:00-17:00 Grupos Bíblicos daGrupos Bíblicos Sábado Diocese.

Nas zonas:

31

PROGRAMACIÓNS DAS DELEGACIÓNS EPISCOPAIS

ENCONTROS DE COORDINACIÓN E AVALIACIÓN

COA VIGAIRÍA DE PASTORAL

“Dedícate con asiduidade a oración e a ‘Lectio divina’.

Cando oras, falas con Deus,

cando les, é Deus quen fala contigo (S. Cibrán)…

É necesario que vaia xurdindo en tódolos membros

do Pobo de Deus un amor moi grande pola Palabra de Deus”.

(Proposición, n.9. Sínodo da Palabra).

OBXECTIVO DA DELEGACIÓN

Mes de SEPTEMBRO☞ 30 de Setembro, mércores, no salón P.

Feijóo, ás 20:00 horas.

❖ Presentación das xornadas de Cató -licos e Vida Pública. Constitución deunha comisión que faga operativas asxornadas progamadas.

❖ Presentación da programación elabo-rada por cada grupo ou movemento.Terá cada grupo 10 minutos paraexpor.O final cada grupo deixará copia dasúa programación a Delegación.

Mes de DECEMBRO☞ 19 de Decembro, sábado, no salón P.

Feijóo, ás 10:30 da mañá.❖ Avaliación da marcha do curso e

pasos dados de cara as Xornadasdo mes de maio.

Mes de MAIO☞ Días 14 e 15, venres e sábado.

❖ Xornadas de Católicos e Vida Pública.

Mes de XUÑO☞ Día 19.

❖ Avaliación do fin de curso. Salón P.Feijóo, ás 10´30 da mañá.

1.- DELEGACIÓN DE APOSTOLADO SEGLAR

2.- ACCIÓN CATÓLICAPROGRAMACIÓN 2009/10 ACCIÓN CATÓLICA XERAL SECTOR DE MOZOS/AS

✔ Continuar traballando na tarefa de animar, alentar ós distintos grupos, movementos edelegacións dependentes de Apostolado Seglar para que fagan as súas propias progra-macións, a tenor da programación Diocesana.

✔ Preparación das Xornadas Católicos e Vida Pública a celebrar no mes de maio.

1.- Impulsar un laicado maduroe consciente, evanxelizador,misioneiro e militante.

2.- Impulsar a evanxelizacióndos ámbitos nos que estáinmersa a parroquia.

3.- Contribuír á unidade dacomunidade parroquial.

◗ Seguir ofertando ós parrocos a ACX para implantarnas súas parroquias. E dar respostas os que esteaninteresados en iniciar o sector de nenos e adultos.

◗ Promover que todos/as os/as militantes teñan definidoun campo de acción fóra do ámbito eclesiástico(mocedade, exclusión, universidade, traballo…)

◗ De cara ós que están en Formación tanto en inciaciónda Identidade Cristiá e consolidación, realizar as con -vi vencias de Nadal, Semana Santa e Verán.

AS CATRO NOTAS DA A.C.

A ACX distínguese, do mesmo xeito que toda a AC, polas catro notasque se recollen na doutrina do Concilio:

a) Asume como propio o fin apostólico da Igrexa realizado coacomunidade parroquial en cada Diocese.

b) Está dirixida polos seus propios membros: nenos, mozos e adultos.c) Nenos, xóvenes e adultos traballan unidos para manifestar mellor

que a Igrexa é comunidade e para unha maior eficacia apostólica.d) Actúa nunha especial vinculación co Ministerio Pastoral da Xerarquía.

Med

ios

MISIÓN: Tres son os obxectivos que se propón a ACX para servir á comunidade parroquial:

32

PROGRAMACIÓN 2009/10 ACCIÓN CATÓLICA XERAL SECTOR DE MOZOS/AS2.- ACCIÓN CATÓLICA

BREVE PLANIFICACIÓN DA HOAC PARA 2009–10

◗ Rematar os tres temas que nos quedaron daFIA do curso pasado.

◗ Asegurar que os/as militantes elaboren aprincipio de curso o seu PPM e que se poidarevisar e compartir durante o curso.

◗ E que cada equipo realice, polo menos, dúas RVdurante o curso.

Med

iosEntendemos a formación non coma

unha simple adquisición de saberes,senón como o logro progresivo dunmodo de ser, de pensar, de sentir, deactuar e de vivir -persoal e comuni -tario- profundamente cristián.

Vivir, como discípulos de Xesús, encomunidade, Igrexa, testemuñandopersoal e comunitariamente a fe enXesucristo Resucitado, anunciando amensaxe evanxélica ó mundo,invitando a todas as persoas aadherirse a Xesucristo e asociarsepara este fin de modo estable.

◗ Realizar dous retiros durante o curso. Un ó principiode curso e outro en coresma ou pascua (Ambos conmomentos de oración ante o Santísimo).

◗ Organizar unha misa ben preparada e publici -tada e ofertala a outros/as mozos/as.

◗ Promover dende os consiliarios o acompaña -men to na fe dos/as militantes.

◗ Tratar de ofertar un momento de oración cada15 días para aqueles que se queiran sumar.

Med

ios

◗ Asembleas de principio e final de curso.◗ Realizar unha vez ó mes a Comisión diocesana.◗ Realizar o proceso de consiliario.◗ Asistir ós plenos xerais e sectoriais e equipos

de consiliarios do nivel Xeral en Madrid.◗ Creación de comisións para realizar distintas

actividades ó longo do ano.

Med

iosO carácter comunitario e orgánico da

ACX, ten un dobre obxectivo, expresadopolo Concilio: Facer visible á Igrexa comocomunidade e conseguir unha maioreficacia na misión mediante a conxun -ción de esforzos e polo testemuñocomún dos valores do Reino.

ESPIRITUALIDADE:

Dado as circunstancia nas que se atopa aHOAC de Ourense e seguindo as directrices daAsemblea de xuño, para o curso 2009 – 10,vimos convinte dedicarnos, na práctica, todo ocurso a Difusión, con vistas a que xurdan algúngrupo de persoas coas que comeza-la iniciación,

porque nos estamos quedando en menos doesqueleto.

Tamén dedicar unha reunión ao mes á forma-ción, para non perde-lo fio do que é o sotén daHOAC e, ao mesmo tempo, informar ao equipode cómo vai marchando a obra.

Sen ter diante a programación da diocese, que teremos que incorporar, a HOAC ve:❈❈ Coma obxectivo xeral conseguir

persoas para comeza-la iniciación:Accións:

❈ Non esquece-laformación:

Accións:◗ Seguir cunha reu-

nión ao mes◗ Continuar co

Plan Básico deformación cristiá.

◗ Revisisóns de VidaObreira.

❈ Integración na parro-quia e na diocese:

Accións:◗ Asumir certos actos e

reunións da parroquia eda diocese

◗ Participar nos cursosBíblicos e nos dos daDSI.

◗ Participar nas reuniónsdo Apostolado Seglar.

◗ Visitar aos párrocos da cidade e vilas,instar e forzar a que busquen e pre-senten fieis cos que podamos traba-llar para formar un equipo.

◗ Facerse presentes nos destintosactos que organicen as parroquiascon vistas á súa pastoral.

◗ Seguir difundindo a HOAC.

Celebracións:Inicio do cursoMagostoNadal

PascuaDía da HOAC2 retiros

2 celebracións da palabraAlgún cursillo1 celebración penitencial

Fin de curso

ORGANIZACIÓN

FORMACIÓN:

33

❸ Fortalecer os Centros deEncontros de Noivos❤ Afianzamento dos equipos dos diferentes

Centros.❤ Actualización do temario unificado de

Encontros de Noivos.❤ Invitación ós noivos a participar en contac -

tos posteriores ó Encontro para asistir agrupos, charlas, xornadas, exercicios…

❤ Reducción do número de parellas a quincepor Encontro, coa fin de que teñan cabidao diálogo e a comunicación fluída entre oscatequistas e os noivos.

❤ Visita ós diferentes Centros.❤ Visita ós arciprestes onde existen Centros

de Prematrimonial.

❹ Promover unha Acollida de calidade naIgrexa hacia as familias.❤ Difusión nas parroquias dos materiais

elaborados por todolos axentes dePastoral Prematrimonial para noivos sobre:“Benvidos ó matrimonio”, “A Acollida” e“Encontros de Noivos, un alto no camiño”.

❤ Aumentar o número de parroquias que sepreocupen e ocupen de saír ó encontrodas familias de modo que a vida poida servivida dende a fe.

❤ Animar a que a realización da Acollida dosnoivos nas parroquias se realice por unmatrimonio ademais de polo sacerdote.

❤ Informar ás parroquias sobre as parellasnovas que vivirán nesa zona, e plantexarunha “folla de ruta” para estas parellas.

❺ Difundir a capacidade de axuda que podeprestar o C.O.F. (Centro de OrientaciónFamiliar) ós grupos familiares.❤ Proxecto dirixido a pais con fillos adoles -

centes “O frautista de Hamelín” paraofertar en tres sesións ós colexios.

❤ Incrementar a actividade de orientación eprevención.

OBXECTIVOS ESPECIFICOS:❶ Sensibilización de accións rela -

cionadas coa Pastoral Familiar❤ Promover a formación:

☞ Seminario sobre técnicas dedinámica de grupos.

☞ Seminario bioética.☞ Conferencia bioética.

❤ Estimular a formación ennoivos e pais de presacramen -tais, para que se sintan respon -sa bles da súa formación de fe ea de seus fillos. De modoespecial incidir nos valores desolidariedade e austeridade.

❷ Reclamar das estructurasarciprestais/parroquiais quenas diferentes programaciónsinclúan á familia como fíoconductor das actividades aacometer.❤ Apoiar en cada arciprestado a

creación dun equipo quepromocione a Pastoral Familiaren coordinación coaDelegación de Familia.

❤ Requerir que a nivel parroquialse busque a colaboración dunmatrimonio, para realizar máisespecificamente tarefas enrelación coa familia.

❤ Solicitar que, máis que buscaractividades para a familia, lsactividades da parroquia serealicen para as familias.

❤ Animar e organizar arealización da “Semana daFamilia” a través dosarciprestados/parroquias.Priorizar de modo especial acelebración da Eucaristía.

3.- DELEGACIÓN DE FAMILIA

OBXECTIVO XERAL:Achegar a Igrexa ás familias, para facilitar a implicación da vivencia da fena vida cotiá.

34

CALENDARIO ACTIVIDADES

SEPTEMBREO 2009Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 9 ás 20:30 h.

OUTUBRO 2009Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 14 ás 20:30 h.

Reunión Delegados P.F. Escorial: ➟ Venres, sábado e domingo 16,17 e 18

Reunión Equipos Prematrimoniais:➟ Venres 23, ás 20:00 h.

Casa Exercicios

NOVEMBRO 2009Reunión Equipo Delegación: ➟ Mércores día 4 ás 20:30 h.

Reunión Equipos Arciprestais: ➟ Venres 20, ás 20:00 h.

Casa de ExerciciosSeminario de Bioética: ➟ Xoves e venres, 26 e 27 ás 20:15 h.

ambos días na Casa de Exercicios.

DECEMBRO 2009Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 2 ás 20:30 h.

Entrega de material da Semanada Familia:➟ Venres 11, ás 20:00 h. na Casa ExerciciosDía da Familia: ➟ Domingo 27.

XANEIRO 2010Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día13 ás 20:30 h.Seminario sobre “Técnicas deDinámica de grupos” para Axentes dePastoral Familiar (Prematrimonial,Equipos Arciprestais, Semana da Familia,E.N.S….):➟ Sábado 16, de 10 mañá a 13:00 h.

Casa Exercicios

FEBREIRO 2010Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 3 ás 20:30 h.

Semana da Familia:➟ 8, 9, 10, 11, 12 e ➟ domingo 14: Eucaristía en cada

parroquia da diocese.

MARZO 2010Reunión Equipo Delegación: ➟ Mércores día 3 ás 20:30 h.Avaliación Semana Familia conpárrocos: ➟ Mércores 24, ás 16 h. no Bispado Avaliación Semana Familia conparellas ponentes:➟ Mércores 24, ás 20 h. no Bispado.

ABRIL 2010Reunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 7 ás 20:30 h.

MAIO 2010Reunión Equipo Delegación: ➟ Mércores día 5 ás 20:30 h.Reunión Equipos Arciprestais: ➟ Venres 28, ás 20:00 h.

Casa Exercicios

XUÑO 2010Reunión Equipos Prematrimoniais: ➟ Xoves 10, ás 20:00 h.

Casa ExerciciosReunión Equipo Delegación:➟ Mércores día 17 ás 20:30 h.

3.- DELEGACIÓN DE FAMILIA

35

36

DELEGACIÓN DE FAMILIA

37

ACCIÓNS◗ Exercicios Espirituais para xóvenes.◗ Vixilia da Inmaculada en Santa Eufemia

➟ (7 de decembro). ◗ “Via Crucis” da Mocidade

➟ (o xoves anterior a Semana Santa). ◗ Potenciar a Coordinadora de xóvenes da cidade.◗ Elixir a un xoven por arciprestazgo ou zona para

promoción da mocidade.◗ Formar un grupo que percorra as parroquias realizando

actividades de formación e diversión con nenos emozos, onde sexa solicitado.

◗ Encontro galego de xóvenes en Santiago.◗ Encontro de animadores de Pastoral xuvenil en Santiago

➟ (12 de outubro Monte do Gozo).

◗ Encontros da Interdiocesana Galega➟ (aproximadamente 1 vez cada 2 meses).

◗ Asemblea de Delegados de Pastoral Xuvenil de España ➟ (Calahorra 2 a 4 outubro 2009).

◗ Cooperación coa Coordinadora de Acción Católica deXóvenes.

◗ Achega de materiais á “Páxina Web” da Delegación deMocidade e á das Delegacións de Pastoral Xuvenil deGalicia.

◗ Campamento de verán en Porto do Son ➟ (mes de Xullo).◗ Peregrinación de xóvenes a Santiago con

motivo do Ano Santo.◗ Acollida da Cruz dos Xóvenes previa

á Xornada Mundial da MocidadeMadrid 2011 ➟ (mes de Xullo).

◗ Participar no Encontro Europeo deXóvenes ➟ (Santiago, Agosto 2010).

◗ Participar no Congreso Nacional deXóvenes➟ (Valencia, Outubro 2010).

OBXECTIVOS ESPECÍFICOS:

4.- DELEGACIÓN DA MOCIDADE

Os xóvenes da Igrexa en Ourense, redescubren a celebración e a adoracióneucarísticas como fonte e alimento dá comuñón eclesial e de solida -riedade ca humanidade ferida.

OBXECTIVO XERAL

1º Espertar e potenciarnos xóvenes cristiáns aconciencia de ser unhacomunidade celebrante,que adora a Xesucristona Eucaristía.

2º Promover entre osxóvenes unhaparticipación activa,profunda e gozosa daEucaristía, que leve ócompromiso cristián.

3º Recuperar o sentido doDomingo, como núcleodo ano litúrxico paraalimentar e fortalecer avida cristiá.

4º Coidar, con esmero, odecoro a beleza dacelebración Eucarística.

38

◆ Visita diaria ós enfermos do hospitalpor parte dos capeláns, coidando apastoral sacramental: Confesión,Eucaristía, Santa Unción - Viático.

◆ Reunión periódica de capeláns doshospitais, para compartir experien-cias e revisar obxectivos.

◆ Asistencia dos Capeláns o cursiñorexional, curso de formación deMadrid, encontro de capeláns deGalicia en Santiago, Reunión dePROSAC …, co gallo de estar mellorformados e máis comprometidos comundo da saúde.

◆ Facer una vixilia de adoración oSantísimo na Residencia e Hospitaisna semana do enfermo.

◆ O VI Domingo de Pascua celebrar demodo especial o “DIA DO ENFER-MO, en tódalas parroquias e hospitaisespertando na comunidade que cele-bra a Eucaristía, a solidariedade cosseus enfermos.

◆ Distribuír puntualmente o materialinformativo para o día do enfermo eambientar a campaña.

◆ Seguir celebrando a Santa Uncióncomunitaria nas parroquias co gallodo día do enfermo.

◆ Aproveitar a reunión de zona ou algúnencontro de arciprestes para sensibili-zar ós cregos sabor do mundo dasaúde e da enfermidade.

◆ Celebrar os tempos fortes do anolitúrxico (Advento, Nadal, Pascua…)con participación dos enfermos e per-soal sanitario ou familiares.

◆ Preparar a celebración solemne daEucaristía o día do enfermo, presididapolo Sr. Bispo e retransmitida porT.V.G.; e a clausura do Curso rexional,que este ano correspóndelle a nosadelegación.

5.- PASTORAL DA SAÚDE

1º.- Revitalizar o servicio relixioso nosHospitais, lugar clave para aevanxelización, pois por el pasan,antes ou despois, tanto os fieiscomo os alonxados y nel hai unhafeligresía permanente – o persoalsanitario.

2º.- Alentar e priorizar a laboura evan-xelizadora dos enfermos nasparroquias, tendo sempre presen-te que “a Igrexa é consciente deque debe privilexiar a atencióndodos enfermos” (L.G. 8; AA 8).

Dende a adoración e comuñón con Xesucristo real e permanente presentena Eucaristía chegar a comuñón cos irmáns, sobre todo, cos máis necesitados:os enfermos.

OBXECTIVO PREFERENTE:

OBXECTIVOS ESPECÍFICOS:

ACCIÓNS CONCRETAS

EIXO Nº2 O TERRITORIOObxectivo:❁❁ Potenciar Caritas a nivel arciprestal e parroquial,

acompañándoas nos seus procesos de detección,análise de necesidades e intervención social.

Accións:1) Apoio, seguimento e presencia nos equipos de

Caritas no territorio, dende a proximidade, a travésespecialmente, de visitas ós mesmos.

2) Mantemento das accións significativas iniciadas encursos anteriores e estudio de novas.

3) Coidar os espatos propios de coordinación entreCaretas Diocesana e Caretas Parroquiais en arasdunha participación activa de todos.

EIXO Nº3 A FORMACIÓNObxectivo:❁ Consolidar procesos educativos dirixidos ó per-

soal de Caritas (voluntarios e liberados) e impli-car ós socios nun maior coñecemento do traba-llo da nosa Entidade.

Accións:1) Desenvolvemento de dous encontros de formación

e reflexión dirixidos a voluntarios, liberados esocios, acerca da “Animación das CaritasParroquiais” (mes de novembro) e “As CaritasParroquiais e o Emprego” (mes de febreiro).

2) Participación nos encontros de formación parapersoal técnico a nivel rexional, así como outros anivel estatal segundo ámbitos de intervención.

3) Presencia do persoal de ano Curso de DoutrinaSocial da Igrexa da Diocese.

4) Apoio e acompañamento permanente ós voluntariosde acción social especializada no seu proceso deentrada, integración e saída da institución.

6.- DELEGACIÓN DE CÁRITAS

39

EIXO Nº1 OS DEREITOS,A XUSTIZA SOCIALObxectivo:❁ Potenciar os programas de

acción social dende a pers-pectiva do desenvolvementointegral das persoas.

Accións:1) Dar continuidade ós

diferentes programas eproxectos, orientados ápromoción das persoas ensituación de risco eexclusión social.

2) Planificación eimplementación de novosprogramas centrados enhabilidades sociais básicas,educación familiar eeconomía domestica,búsqueda de emprego eformación pre-laboral.

3) Continuar elaborando oObservatorio da Pobreza daDiocese.

4) Consolidación e mantementodo SICCE (SistemaInformático de CaritasEspañola-MIS (Módulo deIntervención Social) comoferramenta para o mellordesenvolvemento dasintervencións e da análise darealidade.

Coñecer, amar e imitar a Cristo para vivir con El a edificación dunha sociedade mais equitativa e fraterna.

OBXECTIVO XERAL

“O compromiso pastoral céntrase, en definitiva, en Cristo mesmo, ó que hai quecoñecer, amar e imitar, para vivir nel a vida trinitaria e transformar con El a his-

toria ata o seu perfeccionamento na Xerusalén celeste”Cita extraída de “A eucaristía fonte de vida eclesial”. LUIS QUINTEIRO FIUZA.

OBXECTIVO 1º:✖ Colaborar na tarefa de dar calidade ó Ensino

Relixioso Escolar, ofrecendo ó profesorado deRelixión Católica canles de formación bíblico-teolóxica, didáctico-metodolóxica e espiritual.

Accións1. Organizar cursiños de formación ó longo do

curso animados por especialistas no tema e conrecoñecemento oficial da AdministraciónEducativa Civil.

2. Animar a creación e participación do profesoradonos grupos de traballo específicos, que ofrece ecoordina a Consellería de Educación para as dis-tintas disciplinas académicas.

OBXECTIVO 2º:✖ Cultivar no Profesorado laico de Relixión Católica a

conciencia da súa identidade cristiano-eclesial e da súavinculación á comunidade parroquial e diocesana.

Accións1. Convidar ós profesores, con motivo do Nadal e

da Pascua, a unhas convivencias sinxelas de carác-ter lúdico-festivo (xantar ou cea compartida) eespiritual-celebrativo (acto relixioso).

2. Propoñer ós profesores a conveniencia de parti -cipar e colaborar activamente nas actividades e navida da parroquia e da diocese.

7.- DELEGACIÓN DIOCESANA DE ENSINANZA RELIXIOSA

EIXO Nº4

❁ Obxectivo: Dar a coñecer as realidades da pobreza e da exclusión social (humanida-de ferida) e dinamizar á Comunidade en orden a unha participación activa no seucompromiso coa dimensión socio caritativa da Igrexa.1) Difusión dos estudios críticos e

observatorios da pobreza naDiocese de Ourense.

2) Estar presente en “Comunidade”e nos diversos medios de comu -ni ación para dar a coñecer asrealidades da pobreza, aprivación e a exclusión social,concienciando á sociedade dassúas causas e consecuencias.

3) Difusión da Campaña Dioce sana“Un xesto solidario a favor dasfamilias afectadas pola crise”,doando un Día de Salario.

A DENUNCIA SOCIAL, A SENSIBILIZACIÓN

6.- DELEGACIÓN DE CÁRITAS

4) Conmemoración do 10º Anivers