Pablo López Núñez1º ESO

Está e a historia de Goti unha gota de auga que unha tarde saeu polo grifo da cociña da miña casa, cando eu estaba collendo un vaso de auga , e se colou polo desagüe. Así comezou a súa viaxe ó mundo exterior.

Goti chegou ao mar emocionado; nunca vira tanta auga xunta, pero pronto descubreu que ela non era como a maioría das gotas que ali había, ela era doce mentras que as outras gotas eran salgadas. Goti preguntoulle as demais gotas de auga como podía facer para saír do mar? Pois ela non era feliz vivindo alí. As demais gotas tranquilizarona e dixeronlle que non se preocupara que cando saíra o sol o seus raios ian facer que se evaporara e asi Goti ia poder subir as nubes; e asi pasou, Goti chegou a unha nube na que habia un par de gotas mais, presentaronse e fixeronse amigas. Goti contoulles o que fixera para poder chegar a nube na que vivian estas novas amigas e elas contaronlle que tiñan pensado facer unha viaxe a terra e que Goti podia a compañalas e axudalas nesta aventura porque Goti xa estivera no mar. Goti non quería volver pois non lle gustara a experiencia pero ao final convencerona e Goti acedeu a acompañalas nesta aventura. Puxeronse a dormir para mañan iniciar a sua viaxe cara a terra.

Pola mañán comenzou a chover e Goti e as súas amigas comenzaron a súa viaxe dende as nubes hacia a terra; non sabía como ian a chegar, si en forma de gotas de auga, neve ou saraiba. Goti caeu na terra en forma de auga, colouse polo suelo ata unha bolsa de auga subterránea e as súas dúas amigas caeron en forma de neve nun campo onde habia uns nenos xogando ca neve e facendo bonecos de neve, e colleron as dúas amigas de Goti que acabaron sendo o boneco.

Goti en cambio xa estaba cansada e pensaba que nunca ia a saír da bolsa de auga subterránea pero un día uns agricultores, buscando auga para dar de beber os animais, encontraron o manantial onde

estaba Goti e asi saeu Goti da bolsa de auga e caeu nunha folla do campo.

Goti estaba moi contenta por saír, nunca víra un campo tan bonito, habia moita herba árbores, prantas, moitos animas e paxaros; habia un animal que lle chamaba moito a atencion, non paraba de dar

brincos. Goti non sabia que animal era e outra gota de auga dixolle que era un canguro; ela estaba encantada por ver novos animais que nunca virá. De repente acercouselle un canguro e comeu a folla na que estaba Goti, e acabou a súa historia na terra e comenzou outra no estómago do canguro: todo estaba moi escuro, había moita herba no estómago e había outras gotas, pero eran amarillas e preguntoulle Goti Quen sodes? E contestaronlle: somos os ácidos do estómago, descompoñemola herba que come o canguro; e dixeronlle a Goti se ela tamen queria selo e Goti dixo que queria ser como eles pero primeiro dixeronlle que tiña que facer unha viaxe ao redor do corpo do canguro. Fixo unha viaxe ao redor do fígado, das veas, pasou por diante do corazón, e veu as gotas de sangue e mais foi aos pulmóns e volveu ao estómago e dixolles todo o que veu e dixeronlle que xa podia ser un ácido do estómago e Goti encantada quedouse ali para sempre.