ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o...

20
SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 16 de marzo de 2014 Año XV / Número 820 “La tecnología no es tan esencial como saber ilustrar” PATRICIA CASTELAO ES ILUSTRADORA DESDE HACE UNA DÉCADA Y HA SIDO LA ENCARGADA DE HACER LOS DIBUJOS DEL LIBRO “SANTIAGO, EL SOÑADOR ENTRE LAS ESTRELLAS”, UNA EDICIÓN INFANTIL IMAGINADA POR EL CANTANTE RICKY MARTIN Y QUE ES TODO UN ÉXITO EN ESTADOS UNIDOS. LA JOVEN GALLEGA AFIRMA QUE LO MÁS IMPORTANTE EN SU TRABAJO ES SABER CONTAR HISTORIAS A TRAVÉS DE IMÁGENES CINE MÚSICA “Ocho apellidos vascos”, humor irreverente en el estreno español de la semana Carlos Childe presenta su nuevo disco, “Más noches que días”, después de siete años “Lionel Asbo: El estado de Inglaterra” versus “Sobrebeber”, encuentro de los Amis LIBROS N ordesía

Transcript of ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o...

Page 1: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

SUPLEMENTO DOMINICALDiario de Ferrol

16 de marzo de 2014Año XV / Número 820

“La tecnología no es tan esencial como saber ilustrar”PATRICIA CASTELAO ES ILUSTRADORA DESDE HACE UNA DÉCADA Y HA SIDO LA ENCARGADA DE HACER LOS DIBUJOS DEL LIBRO “SANTIAGO, EL SOÑADOR ENTRE LAS ESTRELLAS”, UNA EDICIÓN INFANTIL IMAGINADA POR EL CANTANTE RICKY MARTIN Y QUE ES TODO UN ÉXITO EN ESTADOS UNIDOS. LA JOVEN GALLEGA AFIRMA QUE LO MÁS IMPORTANTE EN SU TRABAJO ES SABER CONTAR HISTORIAS A TRAVÉS DE IMÁGENES

CIN

E

SIC

A“Ocho apellidos vascos”, humor irreverente en el estreno español de la semana

Carlos Childe presenta su nuevo disco, “Más noches que días”, después de siete años

“Lionel Asbo: El estado de Inglaterra” versus “Sobrebeber”, encuentro de los Amis

LIB

RO

S Nor

des

ía

Page 2: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

páx

inaL

iter

aria

28

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

AS RIBEIRAS DO MIÑO MUDAN DE CORIDO EN CADA ESTACIÓN. NO PATRIMONIO ESPIRITUAL DESTACA A LENDA DO CORPO SANTO

A paisaxe de Chanta-da, no corazón de Galicia, vén defini-da polo vagaroso

discurrir do río Miño que serve de fronteira entre as terras chantadi-nas e as de Lemos.

Abruptas ladeiras de pendentes irtas aparecen labradas en socalcos ou bancais nos que medran as vides de Mencía que dan, ao seu tempo, un viño sabedeiro e confortante. O corido estacional vai dos pardos e ocres invernais á floración dos ver-des da primavera e do verán para rematar coa sinfonía vizosa dos malvas aveludados, os serenos ama-relos e os vibrantes violetas, case vermellos, da outonía.

O río silente e encalmado parece soportar o peso do ceo, sumidos te-rra, auga e ceo nunha queda e grave intemporalidade, nun silencio case sagrado. Non é de estrañar que os monxes do Cister e de Cluny se abei-rasen a estas ribeiras, edificando mosteiros, conventos e igrexas, como a de Pesqueiras, ao fondo dun souto recollido e solemne.

Ao construírse o encoro de Bele-sar pobos, aldeas, viñas e cultivos ficaron asolagados. Porén, nas gran-

des estiaxes aínda é posíbel ver a vella ponte de Mourulle coa fermo-sa arcada, Castro Candad, esceario de numerosas lendas, entre elas a posíbel ubicación do mítico Medu-lio onde os resistentes galegos pre-feriron inmolarse antes que render-se aos invasores romanos, ou os restos maltreitos dalgunha capeli-ña. Vense tamén unha especie de tobos ou covas que marcan o lugar onde se erguían as numerosas bo-degas (en cada viña había unha) na que se gardaban os apeiros de tra-ballo, cociñábase, descansábase e se era preciso pernoctábase. Hoga-no as bodegas derivaron en meren-deiros, lugares de reunión e de farra gastronómica.

No aspecto espiritual, o culto ao Corpo Santo é unha desas rarezas que o pobo soberano erixe en para-digma de Fe. Aló polo ano 1200 ca-miñaban cara á Santiago tres pere-grinos, Frai Miguel, Frai Pedro e Pedro Telmo. Chegados a “Lagoa do Cepo”, Frai Miguel sentiue cansado, espetou o caxato no chan e colgou del a capa para aliviarse da forte ca-lor. Ao cabo dun anaco, cando se dispuxeron a reanudar a marcha observaron, asombrados, que do

guen as tanguera. Cautelosos ache-gáronse os frades e albiscaron unha pomba branca facéndoas soar co simple revoloteo das azas. Era o si-nal indicado, deron terra a Frai Mi-guel González nunha esquina da porta principal da igrexa e non tar-daron en xurdir os milagres. Agra-decidos os fieles, ergueron un arco de pedra sobre o sartego, pero ao continuar os milagres o arco am-pliouse a bóveda e a bóveda a cape-la cun altar no que luce unha tosca imaxe cun libro na man esquerda e unha pomba na dereita. Os devotos collían terra da tumba, metíana en bolsiñas e colgábana do pescozo para evitar as temidas febres tercia-nas. A inxenua fe popular converteu a Frai Miguel nun “santo”.

caxato abrollaran follas e frores. A árbore resultou ser unha pereira; durante moitos anos deu as peras máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até a costa da Matanza, así nomea-da en mérito da derrota das tropas mouras ante El Rei don Ramiro. Alí, desfalecido, Frai Miguel díxolles aos seus colegas: “Irmáns, a miña hora é chegada. Enterrade o meu corpo na primeira igrexa na que re-piquen soas as campás”. Tivo tempo aínda o moribundo de saciar a sede nunha fonte, a “Fonte do santo”, an-tes de entregar corpo e alma. Na cercana igrexa de santa Cruz de Via-na, as campás soaban sen que nin-

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Lugares para volver: Chantada

Edita Concello de Paradela. Lugo, 2013. 91 páginas. Consolidados ya como uno de los premios de poesía y narrativa más interesantes del panorama literario gallego actual, en cada una de sus ediciones el Con-cello de Paradela publica todas las obras premiadas.

Edita D. Quixote. Portugal, 2014. 485 páginas.Considerado como uno de los más importantes auto-res portugueses, en este volumen organizado por el propio escritor podremos disfrutar de uno de los poetas más sobresalientes de la literatura actual.

Edita A.C. Alexandre Bóveda, 2014. 30 páginas.Con solo diecinueve años, el poeta Manuel María publicaba un libro que lograba combinar la delicade-za paisajística de su tierra natal, con la expresión abs-tracta de tanta belleza y lirismo. Edición facsimilar.

Nube de tinta. Madrid, 2013. 224 páginas.Jack Polovsky, un apasionado de la filosofía, cumple 18 años, pero se siente solo y piensa en el suicidio. El móvil le saca de esas cavilaciones. Jess está a punto de dar a luz a su hijo, que va a dar en adopción.

XVII CERTAME LITERARIO MANUEL-ORESTE RODRÍGUEZ LÓPEZ VVAA

ANTOLOGÍA POÉTICAMIGUEL TORGA

MUIÑEIRO DE BRÉTEMASMANOEL MARÍA

EL PRIMER VIAJE DE SÓCRATESEMIL OSTROVSKI

librosRecomendados

Page 3: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

“Un buen ilustrador no tiene por qué ser buen dibujante para contar una historia”

La dibujante Patricia Castelao, que ilustró un libro para niños de Ric-ky Martin, número uno

en ventas en Estados Unidos desde su lanzamiento, ha mostrado en una entrevista a EFE su alegría por ello y ha celebrado la oportunidad de poder participar en una expe-riencia tan enriquecedora para ella.

Patricia Castelao (A Estrada, Pontevedra, 1974) acaba de saltar al estrellato en EEUU gracias a sus ilustraciones del libro “Santiago, el soñador entre las estrellas”, una edición infantil imaginada por el popular cantante Ricky Martin para la que esta gallega ideó a un prota-gonista rubio de amplia sonrisa.

¿Cómo surgió este proyecto de ilustración?Trabajo a través de una agencia, la cual contactó conmigo, me envió el texto y, a partir de ahí, todos los cambios se han comunicado siem-pre a través de los editores. Fue un trabajo del que reconozco que aprendí mucho.

¿Cómo es una jornada de tra-bajo en su estudio?Yo trabajo en mi domicilio, donde vivo con mi hija y mi pareja, con la que creo mis ilustraciones, siempre por ordenador pues cuando piden cambios es más fácil hacerlos. Ade-más, tener una niña te marca unos ritmos y esta forma de trabajar te da más margen, porque no tienes un horario fijo, aunque al final todo tu tiempo libre lo dedicas a cosas de trabajo. En general, el quehacer diario de una persona que desarro-lla mi profesión está plagado de pri-sas cuando llegan trabajos o de lar-gas esperas cuando no los hay, con jornadas que superan las ocho ho-ras y pueden extenderse desde el alba a las cinco de la madrugada.

Lleva poco más de una década en el mundo de la ilustración...Sí, en mi último año de Medicina me di cuenta de que eso no era lo mío y con veintiocho años empecé a dibujar, con un primer trabajo re-munerado para la editorial gallega Xerais y un acercamiento al mundo de la animación.

¿Qué es necesario para ser bue-no en este terreno?Varias experiencias me hacen pen-sar que no todo es talento. El talen-to es relativo. Hay gente que no di-

PATRICIA CASTELAO DIBUJANTE E ILUSTRADORA

LA PONTEVEDRESA ILUSTRÓ EL LIBRO DE RICKY MARTIN “SANTIAGO, EL SOÑADOR ENTRE LAS ESTRELLAS” / M. Álvarez

buja bien, pero sabe contar historias a través de imágenes. Un buen ilus-trador no tiene por qué ser un buen dibujante, y un buen dibujante no tiene por qué ser un buen ilustrador. A mí me gusta aprender a dibujar, a pintar y a contar cosas. Dibujas toda tu vida, no dejas de hacerlo y un día te ves ahí.

¿Cuál es el papel de la tecnolo-gía en el trabajo de un ilustra-dor?Reconozco que la tecnología hace que el trabajo sea más rápido, se pueden hacer los cambios de mane-ra más sencilla y te permite enviar las cosas por internet, aunque en la práctica la decisión entre utilizar los métodos tradicionales y los más

modernos es personal y no tan im-portante como saber ilustrar.

El ordenador no hace nada que no hagas. Muchas veces se dice: “Bah, está hecho por ordenador”. El ordenador te da ciertas comodida-des o cierta facilidad, pero no hace nada que no sepas hacer tú ni cubre tus deficiencias.

¿Cuál es la situación de esta profesión en la actualidad?Es necesario defenderla, sobre todo para los que vengan detrás, para que vean que no todo vale, pues ahora mismo las ventajas que ofre-ce internet han devaluado muchos trabajos. Por ello, debe ser el profe-sional el que decide lo que es una oferta seria y lo que no.

El quehacer de un ilustrador

está plagado de prisas cuando llegan trabajos o de largas esperas cuando no los hay, con jornadas que pueden ir desde el alba a la madrugada

Las nuevas tecnologías te

dan algunas comodidades o cierta facilidad para trabajar, pero el ordenador no hace nada que no sepas hacer tú ni cubre tus deficiencias

laEntr

evis

ta

29

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Page 4: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Estamos ante unha perfecta introdu-ción á literatura teatral para os máis novos. O presente texto da fenesa Pau-la Carballeira obtivo o Premio Manuel María de Literatura Dramática Infantil en 2011, e foi xa representado pola com-pañía Berrobambán. Agora aparece editado coas fermosas ilustracións de Dani Padrón, que segue en estado de graza. Carballeira nos conta a vida nun lugar aparentemente inservible. Así temos a personaxes como Isolda, que ten un libro de viaxes; Hipatia, un telescopio; Borboronte, unha tartaruga (aínda que as tartarugas non se te-ñen, só están contigo) e Lustucrú, unha pata de pau. Os catro viven do refu-gallo, co que ninguén quere. Os catro xogan xuntos a crear un mundo novo a partir do mundo vello e roto da súa contorna, porque son nenas e nenos, e saben ver as cousas doutra maneira. “O refugallo” trata sobre a capaci-dade de fabulación que nos fai transformar a realidade, recreala e reinven-tala, coma o mesmo teatro, que lle dá vida a obxectos e personaxes que ata o momento da representación non existían para o público.

Tralo ano adicado a Roberto Vidal Bo-laño, chega agora un traballo feito polo seu propio fi llo, Roi Vidal Ponte, unha biografía insólita e de grata lec-tura. Nela fala do dramaturgo e dálle voz a varios narradores: a Lúa, o nariz de pallaso, a furgoneta, o chapeu, o monte Pedroso en Santiago e a cate-dral, obxectos e lugares clave na traxectoria vital e profesional do autor. Distintos estilos, diversos puntos de vista para unha mesma e intensa biogra-fía. Neste paseo libre e non moi respectuoso polos tempos e lugares de Vidal Bolaño, descóbresenos un traballador incansable e un literato prolífi co. Unha persoa comprometida co mundo. Un home con moitas inquedanzas e bastan-tes logros. Un libro sinxelo e reivindicativo sobre unha das fi guras máis intere-santes da cultura galega na segunda metade do século XX, e probablemente un dramaturgo que gozaría de maior fortuna noutra lingua e país. Ler este li-bro supón mergullarse na historia da creación do teatro profesional galego do que aínda non se perdeu todo a pesar dos tempos que estamos a vivir. Can-ta falta fai un talento como o de Vidal nestes tempos ou en calquera.

XOSÉ MARÍA DÍAZ CASTRO. VIDA E OBRAARMANDO REQUEIXOEdicións Xerais, Vigo 2013

O REFUGALLO

PAULA CARBALLEIRA

Edicións Xerais / 15 euros

FÓRA DE PORTAS

ROI VIDAL PONTE

Edicións Positivas / 15 euros

Un poema, un poeta, un libro

DE COMO A REALIDADE PODE SER OUTRA COUSA

PASEO POLO MUNDO DE VIDAL BOLAÑO

Diante do Día das Le-tras Galegas experi-mento sensacións moi dispares. A me-

llor, a de saber que o noso é xunto a Portugal, neste caso festexando ao autor de Os Lusiadas, o único que muda en día feriado o relativo a unha conmemoración literaria. Isto malia certas voces que nos tempos aqueles das vacas gordas (hoxe os problemas sonvos ben outros) cuestionaban que o Día das Letras Galegas fose festa e non la-borable (para non perxudicar ás li-brerías, argumentaban). Cando os indiferentes, a inmensa maioría, non nos poñamos estupendos, os novos, sobre todo, han vencellar así a cousa literaria con festa, sen rachar ou non. O que está moi ben.

A peor sensación, esa teimosía en negarlle ano tras ano a efemére-de a Don Ricardo Carvalho Calero, o leproso oficial da Literatura Gale-ga (segundo a RAG). Por certo, co-mezan escoitarse voces ferrolás (hai non moito éramos dous/ tres gatos os solicitantes, lembremos que foi no ano 2000 cando se cumpriron os dez da morte de Carvalho, os regu-lamentados para adicarlle o Día ao escritor correspondente) pedindo xustiza para o ilustre paisano.

ma (¡mais que poema!), realmente coñecido, Penélope, para axudar cementar o mito que se conmemora este ano o 17 de maio. Eu penso que con razón, ao menos con máis que a que fixo centro da efémerede a va-rios autores dos que “pasou o día, pasou a romería”.

E non quero ser cruel citando a catro ou cinco escritores na mente de todos que ruaron por colexios e institutos e asociación veciñais deixando no aire a sensación dun “Quid prodest?” grande como a no-gueira dos Foira, no Empedrón de Xuvia (Neda). Non é o caso de Díaz Castro, tratado con xeito neste libro por Armando Requeixo.

“Tome nota o Concello, e se a RAG segue sen reaaxir administre un congreso, por exemplo, a prol de RCC”

Digamos de novo que o primeiro sería poñer en pé a casa do Mestre (de moitos dos que lle negan os lo-ureiros) hoxe mudada en ruín can-furna.

Tome nota o Concello, e se a RAG segue sen reaaxir administre un congreso, por exemplo, a prol de RCC. Sen convidar, lástima fora, aos verdugos do de Ferrol Vello. Citado, por suposto, no libro de Armando Requeixo, Xosé María Díaz Castro. Vida e obra (Editorial Galaxia, Vigo, 2013). O primeiro que recibo alusi-vo ao protagonista do Día das Letras Galegas vindeiros. Que Requeixo comparta páxinas neste suplemen-to xustificaría esta reseña, acredito no trato deferencial, pero acontece (ademais) que se trata dun achega-mento moi razonable a un poeta ao que o tratadista adicou a súa tese doutoral. Logo está que a vida de Díaz Castro, Seminario e Guerra Ci-vil –na que tomou parte como pa-dioleiro e practicante, máis ben na retagarda– incluídos, mais unha existencia rutinaria como funciona-rio e traductor, tampouco dá para moito. Xa que logo Armando Re-queixo fai esforzos erudutos, re-compiladores e enumerativos, para tirar proveito dun poeta dun só li-bro publicado, Nimbos, dun só poe-

mái

sLib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

VICENTE ARAGUAS

Page 5: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

CASABLANCA LA BELLAFERNANDO VALLEJO

Alfaguara, 2013

18 euros.

F. Vallejo: contra Dios, contra el hombre, contra el mundo

No recuerdo si fue Gón-gora o Quevedo quien, a propósito de los rápidos y juveniles

éxitos (no sólo en las tablas de los co-rrales de comedias de la época) de Lope de Vega, advertía: “Potro es ga-llardo, pero va sin freno”, sentencia que, en muy buena medida, puede aplicarse al escritor colombiano Fer-nando Vallejo, que acaba de publicar su ¿novela? Casablanca la bella (Al-faguara, 2013).

Lo de “potro” le va a Vallejo no por joven, sino por lo del reino animal. No hacía falta la “Nota sobre el au-tor” del citado libro para saber que lo único que ha defendido en su litera-tura ha sido el reino animal. A buen seguro las sociedades protectoras de animales lo tendrán entre sus bene-factores y hasta le harán figurar en alguna estatua con perro, gato, galli-na o cóndor andino a sus pies. El mal-trato animal lo saca de quicio. Los animales son los seres superiores.

Pero es lo de que “va sin freno” lo que más le conviene. En el terreno expresivo su lenguaje va desbocado, repartiendo sin censura ni limite, de-nuestos, invectivas, imprecaciones, ultrajes, diatribas e infamias. Todo lo

LUIS ALONSOGIRGADO

cual son dardos envenenados que va ensartando para dirigirlos a Dios, a Colombia, a la Santísima Trinidad, al Papa y a la Iglesia, al género humano y contra la perpetuación de la especie o eclosión demográfica. Y en esta no-vela tampoco España sale bien libra-da, sobre todo el incombustible señor Rubalcaba, que a saber qué le habrá hecho. Tales son los ingredientes de su aborrecido mundo de ficción, al que, colérico impenitente, pasa revis-ta para hacer de él tabla rasa, vacuo nihilismo, depósito de putrefacción.

Uno tiene la esperanza que esta mínima historia de la reconstrucción de una casona colonial, Casablanca, en el barrio de Laureles de Medellín, sitúe Casablanca la bella en la línea de Mi hermano el alcalde, El desba-rrancadero o El don de la vida. Pero no. La historia renquea y queda ridi-culizada ante el avance avasallador del discurso de un deslenguado ante cuya lengua viperina no queda títere con cabeza.

En este torbellino o carrusel ex-presivo hay referencias nuevas y vie-jas. Entre las primeras, sus puyas al bueno de Bergoglio, el Papa Francis-co, o las instrucciones para un nuevo sistema ortográfico del castellano pa-sando por el arrase del urbanismo colombiano. Tampoco las invencio-nes neológicas le son ajenas a un es-critor con ideas propias sobre un idioma al que tuerce y retuerce el cuello sin miramientos.

Fernando Vallejo es, desde hace años, un fenómeno literario sin pa-rangón en Hispanoamérica. Su obra novelística o biográfico-novelística posee un componente biográfico se-guramente más de tipo formal y es el monodiálogo el que vehicula juicios, sentencias o argumentaciones que todo lo niegan, lo vapulean, lo degra-dan y hacen corrupción escandalosa, y ello se hace abrumador, cómo no, en su Colombia vil, en su Cacolandia del robo y la estafa; aunque no se li-mitan a tal geografía su ira, su sarcas-mo, su malditismo.

Suscita y suscitará reacciones en-contradas este escritor más que críti-co, más que polémico, más que indig-nado. La salvedad: la reiteración acaba siendo expresivamente inefi-caz y el exceso acaba en la caricaturi-zación.

Al escritor que es Fernando Vallejo no siempre puede tomársele en serio; a veces resulta un cascarrabias, un decimonónico anticlerical, un ácido fustigador de políticos y gobernan-tes. Su verbo posee sinceridad y po-der de convicción. Su cosmovisión integra un ideario distorsionado e hi-perbólico con su dosis de gratuidad y su negativismo condenatorio a ul-tranza. En suma: un caso digno de estudio, pero sobre todo de lectura.

Entre el ensayo, la refl exión fi losófi ca, el reportaje periodístico y la crónica más negra, el contradictorio escritor francés Marcel Jouhandeau (1888-1979) analiza en este pequeño e hipnó-tico libro, publicado en 1962, tres de los crímenes más horrendos sucedidos en la Francia de los años 50 y cuyas implicaciones morales van mucho más allá de la simple descripción del horror y la infamia. Una madre que acaba con su hijita a instancias de su sibilino amante, un médico que mata a su bella esposa a través de su vieja y fea querida o, el más terrible de todos, un cura con un pasado más negro que su sotana que remata su trayectoria diabólica asesinando a la joven de 18 años a la que deja embarazada y, posteriormente, desfi gurando el rostro del bebé de ocho meses que llevaba en su seno. Lejos de la primera lectura trucu-lenta, Jouhandeau indaga en las claves del mal, un tema que también in-teresó, en algunos de estos tres casos, a escritores como Françoise Mau-riac o Marguerite Duras. Afortunadamente, el prólogo de Fernando Berti ilustra como debe sobre los crímenes y lo que supusieron en su época, así como en el trabajo llevado a cabo por Jouhandeau. Una consideración fi -nal, el cura de la tercera historia terminó sus días en 2010, en una apacible abadía del norte de Francia

TRES CRÍMENES RITUALES

MARCEL JOUHANDEAU

Impedimenta / 15,95 euros

APROXIMACIÓN ALA NATURALEZA DEL MAL

TODO UN HOMBRE

TOM WOLFE

Anagrama / 26,90 euros

Regresa Tom Wolfe, uno e los padres del “Nuevo periodismo”, al ámbito de la fi cción pura en pleno estado de gracia. Charlie Croker es dueño de un negocio inmobiliario, ha cumplido los 60 y tiene una segunda esposa de sólo 28 años. Pero la vida de este triunfador se empieza a resquebrajar cuando descu-bre que no puede devolver el cuantioso crédito que pidió al banco para expandir su imperio de ladrillo. Croker inicia un descenso a los infi ernos en el que se cruzará con un joven idealista que soporta con estoicismo los embates de la vida y un abogado negro que ha ascendido socialmente. Tom Wolfe escruta en esta novela las grietas de una de las grandes urbes del Sur: Atlanta. Y lo que emerge es un aquelarre de confl ictos raciales, corrupción de los poderes político y económico, ostentación y sexo. La galería de personajes es amplísima y sus caracteres no sorprenderán a los lectores que ya conocieron “La hoguera de las vanidades”. Todos tienen en común una infelicidad que no resuelven ni el éxito ni el fracaso. Tom Wolfe dibuja una sociedad en la que el único papel de cada individuo pare-ce estar escrito de antemano por las convenciones sociales, desde las que el autor transmite una visión irónica e ingeniosa, pero también cínica y despiadada, de la naturaleza humana.

UNA RADIOGRAFÍA DEL MALESTAR CONTEMPORÁNEO

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Page 6: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

letr

asA

tlán

tica

s32

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

outros excesos tan desnecesarios.Pois ben, Penúltimas tendencias

é o seu reverso xenérico, un auténti-co programa para a disolución da tiranía do fashion & cool & chic & sexy, contra as servidumes que im-pón o talle 36 e o imperio da silico-

PENÚLTIMAS TENDENCIASCARLOS NEGRO

Xerais

11,60 euros

Disolución do rosa

Coñecín a Carlos Ne-gro (Lalín, 1970) nos corredores da Facultade de Filo-

loxía en Santiago, cando aínda o século non comezara pechar a por-ta e andabamos a recuperarnos do abraio da caída do muro. Entón era aínda un poeta sen libro, asiduo dos moitos recitais que distintos grupos e colectivos promovían en toda canta tasca, pub ou recuncho cuberto se prestaba a acoller aquel fervedoiro de palabras fermosas e reviradas.

Lembro, perfectamente, a pri-meira vez que escoitei os versos de Carlos. Dicíaos mainiño, como quen entra na casa escura do corazón nunha noite de treboada, como se quixese evitar mancar con aquela revelación da luz e a verba. A impre-sión, fonda, aínda me estremece no recordo, arreguizo reverberando nas tempas.

Dende aquela ata aquí o camiño foi longo. Fun vendo nacer as la-ranxas de alí babá (1998), cabal-gando na lectura do Far-west (2001), descubrindo Héleris (2003) e aprendendo o perigo dos Cultivos transxénicos (2008).

No último lustro o barco Negro manobrou nunha viraxe na que deixou atrás os rumbos do cuestio-namento do conflito idiomático, o complexo nacionalismo e os mitos e historia(s) de noso para pasar a se centrar na revisión da deriva ado-lescente e o seu mundo sementado de minas antipersoa. Desa condi-ción son tanto Makinaria (2009) coma o acabado de publicar Penúl-timas tendencias (2014), volumes complementarios que non poden entenderse ben sen a súa lectura en perspectiva.

En Makinaria Negro denunciaba a tolemia neofuturista dun mundo de rapaces entregues ao deus da ve-locidade, as motos e coches celerísi-mos e mortais de necesidade, sarte-gos rodantes lacados polo absurdo do alcohol ata o coma etílico e

ARMANDO [email protected]

na, os edulcorados Disney, os con-sultorios sentimentais da Superpop e toda a faramallada rosa que asola-ga a mente pastosa de tantas (ta-mén de tantos, xaora).

Negro, servíndose dunha lin-guaxe que ten na apelación directa e o fraseo espido a gasolina e na iro-nía rebordante a mecha, carga con-tra esta sociedade de Barbie girls, coas rutinas embrutecedoras dun shopping obsesivo, todo por estar “guapa y a la última”, unha “chica chic”, princesa de conto con zapato de cristal 3D.

Penúltimas tendencias, de Carlos Negro, é título oportuno, pois evi-dencia unha mutación vírica da norma social que nos anula e escra-viza. Cantalo, como el fai, dende a estética máis actual e próxima á mocidade que fai protagonista dos seus versos é un acerto empático que favorecerá a súa lectura para moitos e moitas.

“En Makinaria Negro denunciaba a tolemia neofuturista dun mundo de rapaces entregues ao deus da velocidade, as motos e coches celerísimos e mortais...”

O poeta e profesor da Universidade de Córdoba Carlos Clementson

Page 7: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Qué curiosos poden ser os axustes de contas literarios, incluso cando non

existen coma tales e os lectores os creamos por simple comparación. Penso isto porque na miña mesa de traballo están un a carón doutro, os libros recén traducidos de Kins-ley e Martin Amis, pai e fillo. Kins-ley Amis finou en 1995. Martin se-gue a traballar e ofrecermos obras e reflexións que fan del, non sei se un enfant terrible, pero si polo me-nos un enfant incomode ao igual que outros membros da xúa xera-ción, coma Ian McEwan, ou o re-cente e tristemente finado Christo-pher Hitchens.

A editorial Anagrama acaba de publicar a súa última novela, Lionel Asbo: El estado de Inglaterra, unha fábula inmisericorde e desespera-damente cómica sobre o estado dos tempos e a elevación aos altares mediáticos da fama de personaxes de reality show inmorais, coma o delincuente que da nome á novela, un tipo agresivo, zafio e ignorante carente de cultura e da mínima hu-manidade, deses que non gustaría-mos de atopar nun garaxe pola noi-te, pero que nun golpe de fortuna, recibe un premio na lotería, e gra-zas a él, comeza unha carreira pola fama, xunto con individuos de igual catadura, nunha catarse de cocaína, coches rápidos e igual inmoralida-de, agora xaleada polo público dos tabloides.

A novela eríxese así nun retrato ácido de Inglaterra e do mundo ac-tual. Semella moi doado cambiarlle o nome dalgún dos protagonistas para imaxinar esa fábula ambienta-da nunha España de toreros, futbo-listas e ex mulleres que pasean as súas miserias pola televisión, pero que venden máis libros en tres me-ses que toda a RAE xunta en dous anos.

O propio Martin Amis é cons-ciente, como declaraba hai pouco, de ser debedor da vis cómica e da sátira incisiva do seu pai Kingsley, sobre todo nas súas primeiras nove-las. Engade a reflexión –e gosto dela– de que un escritor faise co tempo e sobre todo, non deixando de escribir e buscar decirse algo novo a si mesmo.

Lionel Asbo é, dende logo, unha novela completamente diferente ao que nos ten acostumados o autor de Campos de Londres e Cartos. Revé-

lase, sobre todo, coma un axuste de contas inmisericorde cunha socie-dade desfeita e inmoral, que fala cara a cara a sua linguaxe agresiva e hiperbólica. Podemos dicir que Martin Amis xoga a facer un conto antidickensiano, para exercer a crí-tica profunda sobre o estado do pobo que os países e os medios es-tán a xalear.

Non en van a novela está dedica-da á memoria do seu amigo Hit-chens, case o seu alter ego nos as-pectos xeracionais e críticos, igual que alter ego, a outro nivel, sempre foi o seu pai Kingsley para Martin Amis.

A relación con Kingsley Amis, cu-riosamente, non tivo os tintes pro-blemáticos que adoitan ter este tipo de relacións de competencia litera-ria. Martin Amis só fixo o máis pare-cido a un axuste de contas na mag-nífica Koba o Terrible, tamén publicada por Anagrama. Nela ana-liza a relación paradoxal que a es-querda británica mantivo durante

sobre a realidade. Kingsley convirte en cultura un feito que en cambio Martin Amis, amosa dentro do re-trato da degradación dun indesexa-ble como Lionel Asbo. Indesexable, zafio e inmoral, si, pero convertido no exemplo a seguir que nos ofrece o actual main-stream dos medios de comunicación.

Así que a súa maneira, pai e fillo, con dous textos separados por cin-cuenta anos de distancia, estánnos a falar de cousas máis parecidas do que nun principio cabería pensar. Eu polo demáis, vanme permitir que siga dialogando parellamente con estes dous libros, mentres me sirvo unha copa de whisky de malta (cada un ten as súas preferencias), para brindar a saúde da boa litera-tura, esa que segue a exercer a de-nuncia e a facernos máis conscien-tes do mundo no que vivimos. Por máis que as veces nos gustaría po-der esquecer que este mundo está máis cheo de Lionel Asbos do que soemos pensar.

os anos cincuenta e sesenta coa fi-gura de Stalin, un aspecto que pode extrapolarse a boa parte da intelec-tualidade europea case ata a actua-lidade. Tamén un diálogo co seu pai o supón, en certa medida, Experien-cia, onde transita por filias literarias e filias vitais, entre as que non fal-tan detalles cotiás coma o gusto polo bo viño. Precisamente a edito-rial Malpaso ofrécenos nunha cui-dadísima edición, Sobrebeber, un conxunto de textos cuasihumorísti-cos de Kingsley Amis adicado aos praceres etílicos. Un canto irónico e humorístico, que debe ser lido dese xeito, sen nunca perder o norte de que Amis está compoñendo unhas obriñas que, ao seu modo, supoñen unha burla a toda a literatura de ca-baleiros trasegadores de licor inevi-tables nas novelas de Woodhouse ou nas comedias de Noel Coward.

Sobrebeber é unha comedia inte-lixente, mesmo sofisticada, que nos fala do retrato civilizado que o hu-mor literario pode e debe ofrecer

X. A. LÓPEZ SILVA

O triunfo dos zafios

viax

eInco

nst

ante

O propio Martin Amis é

consciente, como declaraba hai pouco, de ser bebedor da vis cómica e da sátira incisiva do seu pai Kingsley, sobre todo nas súas primeiras novelas

Sobrebeber [Kinglsey Amis] é

unha comedia intelixente, mesmo sofisticada, que nos fala do retrato civilizado que o humor literario pode e debe ofrecer sobre a realidade

A editorial Anagrama acaba

de publicar a súa última novela, Lionel Asbo: El estado de Inglaterra, unha fábula inmisericorde e desesperadamente cómica...

Kingsley y Matin Amis, pai e fillo

33

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Page 8: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

La salud entra por la boca pero el intrusismo conlleva graves riesgos

Las malas prácticas pue-den incluso implicar un riesgo para la salud”. Quien así se pronuncia

es Eduardo Aullón Fernández, un joven médico odontólogo y estoma-tólogo que se acaba de asentar en Ferrol y que apuesta por una alta cualificación profesional. “Por des-gracia, en odontología existe el in-trusismo profesional”, que ejercen personas como odóntologos que ca-recen de la titulación necesaria. Se dan casos incluso de no licenciados, carentes de formación, que no están cualificados ni poseen los conoci-mientos ni formación adecuada para tratar un problema bucoden-tal. Es precisamente el profesional el que insiste en advertir a los pa-cientes de una situación anómala que solo puede corregirse si es un especialista quien atiende la consul-ta y cumple con los requisitos lega-les necesarios para ello.

“En salud lo barato sale caro”, advierte Aullón Fernández. Por eso insiste en que si los pacientes detec-tan casos de intrusismo es impor-tante que avisen al mencionado co-legio para que este pueda tomar las medidas legales pertinentes y evitar una práctica que puede suponer un riesgo contra su salud. Aullón des-taca que es precisamente en tiem-pos de crisis como los que atraviesa el país cuando más necesario se hace prestar especial atención a los tratamientos ofertados con un pre-cio excesivamente bajo, ya que es posible que se estén realizando con materiales de mínima calidad, con las derivaciones que esto puede lle-var para el paciente.

La “publicidad engañosa” se ha convertido en uno de los principa-les males del sector, ya que en algu-nas ocasiones esta trata de ganar clientela que, yendo por un caso concreto con un precio determina-do, ve cómo se le ofrecen otro tipo de servicios en ocasiones innecesa-rios. Así, uno de los tratamientos más demandados en la actualidad es el blanqueamiento de los dientes.

El Colegio Oficial de Odontólogos y Estomatólogos advierte de que el intrusismo profesional amenaza la salud de los pacientes. Una salud que,

como se sabe, empieza en muchos casos por la boca y con la que los nuevos especialistas están altamente concienciados. Nuevas técnicas y

procesos abarcan todas las necesidades, pero la lucha contra la baja calidad en la asistencia es el principal reto al que se enfrentan.

Para el colegio de odontólogos esta es una de las propuestas más llama-tivas, ya que se ofrece a bajo coste y “prometiendo resultados milagro-sos”. Eduardo Aullón comparte con su colegio profesional los “riesgos” que pueden “esconderse” tras estas atractivas ofertas, que incluyen tra-tamientos cada vez más agresivos con promesas de alta eficacia en po-cas sesiones y que pueden conllevar efectos graves para la salud.

Aullón destaca que ningún trata-miento de blanqueamiento dental efecturado por un odontólogo espe-cialista provoca dolor o desgaste dentario y que tampoco debilita los dientes “si se hace de forma correc-ta”. Para los especialistas, el pacien-te debe someterse a un diagnóstico previo por parte del dentista, así como a determinados procesos que eliminen una parte importante de las decoloraciones y reducir así la concentración y tiempo de uso de los productos blanqueantes.

Acometer este tipo de tratamien-tos “sin supervisión médica puede provocar diversos efectos secunda-rios”, advierten desde el Colegio Oficial de Odontólogos y Estomató-logos. En caso de una práctica no rigurosa y profesional, la alteración en la rugosidad de los dientes, la hi-persensibilidad dentaria, la inges-tión accidental, el contacto del agente blanqueante con las muco-sas, lengua y mejillas con posibles lesiones son frecuentes.

El ejemplo sirve de referencia porque es uno de los que más se de-manda en la actualidad en una so-ciedad que cada vez exige una me-jor presencia personal. “No existe ningún agente blanqueador inocuo, por eso es fundamental la supervi-sión de un dentista profesional”, in-cide Eduardo Aullón.

SOCIEDAD

El blanqueamiento es uno de los tratamientos más demandados hoy en día por cuestiones de estética, pero Eduardo Aullón incide en que hay que desconfiar de la publicidad que promete resultados milagrosos a bajo coste. Existen diferentes opciones en función de cada caso, pero deberá ser el médico odontólogo el que determine cuál será la mejor opción. Esta puede ser abordada bien por el dentista o a través de práctica ambulatoria. El profesional elaborará

así moldes del paciente y lo instruirá sobre el uso y manejo del producto, siendo el destinatario quien se aplique el tratamiento en casa de modo ambulatorio. No se obvia que, además de los realizados por profesionales dentales, en el mercado existen también multitud de productos comerciales de venta libre para el mismo proceso, aunque su fiabilidad es baja, ya que es el propio paciente el que decide su utilización sin un diagnóstico previo.

DESCONFIAR DE LA PUBLICIDAD DE TRATAMIENTOS MILAGROSOS CON RESULTADOS MILAGROSOS A BAJO COSTE

La estética ha favorecido que aparezcan tratamientos de baja fiabilidad, ya que es el paciente el que decide sin un diagnóstico médico previo

Eduardo Aullón Fernández, odontólogo: “Lo barato sale caro”enD

etal

le34

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

LUIS POLO

Page 9: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Una comedia y un documental, la aportación española a la cartelera

¿Qué hace un anda-luz (Dani Rovira)

de pura cepa, de los de fino, gomina y Feria de Abril, haciéndose pasar por “abertzale” radical en la Euska-di profunda? La respuesta solo pue-de ser una: perseguir el amor de una vasca (Clara Lago) e intentar pasar el examen de su posible sue-gro (Karra Elejalde). Humor, irreve-rencia, tópicos culturales y romanti-cismo son los ingredientes de la comedia “Ocho apellidos vascos”,

Esta semana destaca entre los estrenos la película “Dallas Bu-yers Club”. Matthew

McConaughey se llevó el Óscar y el Globo de Oro por su comprometida interpretación de Ron Woodroof, electricista y “cowboy” de rodeo al que le diagnostican sida y le dieron treinta días de vida, en esta cinta di-rigida por Jean Marc Vallé y en la que le acompañan Jared Leto –que también ganó un Óscar– y Jennifer Garner.

El actor, que culminó con este papel una prodigiosa reinvención artística en poco más de cuatro años, adelgazó veinte kilos para meterse en la piel del protagonista de esta historia, basada en hechos reales ocurridos en Texas en 1985.

NUEVA ADAPTACIÓN

Por otro lado, más de 1,6 millones de espectadores han visto en Fran-cia la nueva adaptación del clásico cuento de hadas “La Bella y la Bes-tia”, dirigida por Christophe Gans y protagonizada por Lea Seydoux y Vicent Cassel, con la participación del español Eduardo Noriega.

Tras la versión de Jean Cocteau y la de Disney, Gans recupera la histo-ria de la hermosa hija de un merca-der que, para salvar a su padre, de-cide sacrificarse e irse a vivir con la temible y mágica bestia. Espectacu-lares decorados, vestuario y efectos especiales.

“Pelo malo” trata el tema de la lucha contra la intolerancia en Ve-nezuela. Así, la historia de un niño de nueve años que quiere alisarse el pelo a toda costa para la fotografía del anuario escolar, contra el crite-rio de su madre, le sirve a Mariana Rondón para hablar de cómo se vive

Llega a los cines la lucha contra el sida del oscarizado McConaughey

Quince largometrajes competirán del 21 al 29 de marzo en la sección oficial del XVII Festival de Cine Español de Málaga, que se presentó esta semana, y que incidirá este año en su condición de certamen de “cine en español” con un refuerzo de su sección Territorio Latinoamericano y la presencia de cintas de once países. EFE/ZIPI

Juan Antonio Bayona, creador de las exitosas “El orfanato” y “Lo imposible”, presentó en EEUU su nuevo trabajo como director, “Penny Dreadful”, un salto a la ficción televisiva estadounidense con una historia de terror “que podría ser perfectamente una película”. “La televisión es cada vez un sitio más interesante donde realmente se puede hacer un tipo de ficción que no se puede hacer en la gran pantalla”, afirmó. EFE/DAMIÀ BONMATÍ

Algunos de los participantes en la quinta entrega de la saga Torrente asistieron a la fiesta por la finalización del rodaje, que se celebró en un hotel madrileño. EFE / ZIPI.

PRESENTACIÓN DEL XVII FESTIVAL DE CINE ESPAÑOL DE MÁLAGA

JUAN ANTONIO BAYONA PRESENTA UNA SERIE DE TERROR EN EEUU

FINALIZA EL RODAJE DE TORRENTE 5

LA CARTELERA OFRECE LA OPCIÓN DE REÍRSE A CARCAJADAS DEL AMOR Y LOS TÓPICOS VASCO ANDALUCES EN “OCHO APELLIDOS VASCOS”, DE EMILIO MARTÍNEZ LÁZARO

de Emilio Martínez Lázaro, con guión de Borja Cobeaga, en la que el espectador puede ver situaciones tan improbables como un andaluz cantando a Los del Río en una ma-nifestación independentista.

Por otro lado, mujeres valientes y comprometidas que participaron en la modernización de la educación pública y al mismo tiempo en la conquista de los derechos de igual-dad son las protagonistas del docu-mental “Las maestras de la Repúbli-ca”, por el que Pilar Pérez Solano conquistó el Goya este año.

nocido que entra en su vida por ca-sualidad.

Winslet obtuvo una candidatura a los Globos de Oro por este trabajo dirigido por Jason Reitman, tam-bién productor y guionista.

Por último, para amantes del ho-rror se estrena “The Woman”, la his-toria de un próspero abogado (Sean Bridges) que captura a una mujer, la última componente de un violen-to clan, en principio para domesti-carla. Pero acaba torturándola y po-niendo en peligro su vida y la de su familia.

cineT

eatr

o

35

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Jared Leto y Matthew McConaughey, en el estreno de “Dallas Buyers Club”. EFE

la homosexualidad en Venezuela y de la dura realidad social en ese país. La película ganó la Concha de Oro en San Sebastián y convirtió a Rondón en la cuarta mujer en lo-grarlo, la primera latinoamericana.

Esta semana también hay un hueco para el drama romántico con “Una vida en tres días”. Basada en la novela “Como caído del cielo” de Joyce Maynard, cuenta la historia de amor de Adele (Kate Winslet), una mujer que vive con su hijo tras el abandono de su marido, y Frank (Josh Brolin), un misterioso desco-

Page 10: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

enFo

togra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a Inauguraciones

LA GOLETA

Juan Merino Enríquez se estrena en el mundo empresarial dela hostelería retomando la actividad del conocido establecimiento, ubicado en el número 34 de la avenida de Esteiro. Un amplio surtido de tapas, incluidas en la consumición, es su particular apuesta para atraer a la clientela.

ROCANROLA BAR

Cristina Sánchez es la propietaria del Rocanrola Bar, un nuevo establecimiento de la calle Armada Española, 29, en Caranza, que el pasado jueves abrió sus puertas. Por tal motivo, Cristina, en la imagen tras la barra, quiso celebarlo con familia, amigos y clientes.

FRESH AIR

Aire fresco, ni más ni menos es lo que trata de aportar este nuevo establecimiento especializado en cigarrillos electrónicos. Nieves Martínez Ceñarís y Amparo Pita González son sus responsables y abordan esta apuesta con un amplio surtido de marcas. Fresh Air se encuentra en el número 72 de la calle Españoleto.

Page 11: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

enFo

togra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

YAIZA

Feliz cumpleaños de parte de tu familia, en especial de tus papis y Bubu, sin olvidarnos de Nano, family & friends. Bicos.

MAGDALENA DE SUÁREZ

La protagonista de esta felicitación, en el centro de la imagen, cumplió 90 años el pasado 27 de febrero. Sus hijos, nietos y biznietos no han querido perder la oportunidad de felicitarla. La familia asistió a una misa y celebró una comida en el restaurante Pazo do Monte.

JOSÉ Y JOSÉ MARCOS

Feliz santo y cumpleaños y feliz Día del Padre. Para José Marcos, también feliz santo y felicidades a los nuevos papás Diego y Cristina de parte de toda vuestra familia. Besos.

ELENA

La protagonista de la imagen cumplió años el pasado 10 de marzo. Su familia de Freixeiro y, sobre todo, Buby y Yaiza le desean un feliz aniversario.

JONATAN

Muchas felicidades en el día de tu cumpleaños. Te lo deseamos de todo corazón Carla, Pili y Zalo. Te queremos. Disfruta mucho de este día y no cambies. Un besazo.

CARLA

Tu hermano Jony, tu madre Pili y tu padre Zalo te deseamos muchas felicidades en el día de tu cumple. Sigue siempre así de guapa. Muchos besos.

Page 12: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Diana Piñeiro, Loli Trinquete y María José Jove

José Luis Ríos y Jesús Victoria

Noelia Ríos, Juan Rúa y Milagros Prieto Gondell (presidenta de AFAL)

Chus Peón, Antonio Jiménez y Mari Neira

María Bouza y Tita Touza

Inés Victoria, Tamara Valencia y Silvia Loureiro

Alba Romero, Alfonso Martínez, Isa Caneiro y Lidia Bouza

Cena de Navidad de los trabajadores y colaboradores de AFAL Ferrolterra

Trabajadores y colaboradores con AFAL Ferrolterra celebraron el pasado me de diciembre su tradicional cena de Navidad. El acto social se celebró en el restaurante O Labrego, en Catabois, donde compartieron una velada de lo

más animada alejada del habitual ambiente de trabajo.en

Foto

gra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

Page 13: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

enFo

togra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Ana y Manuel (uno de los directivos)

Luisa y Balkis

Ángel (directivo) , David y Héctor

Viris y Rosa

Emi y Óscar (Presidente de la entidad)

Javier y Tino

Jeni, Estela y Jose

Zaca y Lara (miembro de la directiva)

Comida de Navidad del C.C.R.D San Martín do Porto de Cabanas

Socios y simpatizantes del Círculo Cultural Recreativo y Deportivo San Martín do Pouso, de Cabanas, participaron el pasado mes de diciembre en una cena de final de año en la que celebraron las fiestas navideñas. El encuentro tuvo lugar en el restaurante Casa

Anta, en San Marcos (Sillobre), donde todos pasaron una velada muy entretenida y animada.

Page 14: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

enFo

togra

mas

40

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

Marga, Ana y Fina

Mariluz, Dulce y Roberto

Antonio Varela y Antonio Ameneiro

Santi y César

Lete y Ana

Jose, Manolo y Andrés

Tino e Isabel

Mª Carmen y Fita

Jua Luis, Aitor y Adrián

José Manuel, Higinio y José

Page 15: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Luis souto y Alicia

Marujita y Pili

Toñita y Colás

Flora y Merchi

Lourdes, Bilucha y Lourdes

Bea, Naiara y Dolores

Bruno y Dani

Suso y Fina

Carmen y Milita Mucha y Filucha

enFo

togra

mas

41

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Vitolo y Manolo Lourdes, Carmen y Fina

Page 16: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

garante empregar software libre), se non que asemade o fas con todo tipo de aplicacións modernas. Na-vegadores, e,ditores, reproductores multimedia, ofimática, etc. Certa-mente, o que non podes esixirlle é que algúns procesos moi complexos como a edición de video os faga nun tempo “útil”, e sen embargo, a limi-tación vai ser o antiguo que sexa o hardware, non o software.

As máis axeitadas para estas

Modestia aparte

Andiven trasteando cun par de equipos vellos. Estiven es-collendo entre va-

rios sistemas operativos para insta-larlle. Para empezar, empreguei Lubuntu. Ven sendo unha distribu-ción de esas que chamamos “sabo-res” do software libre. Esta en con-creto, emprega escritorio LXDE (xestor de fiestras Openbox). En realidade, non é nada técnico ou complexo de empregar. Simple-mente, en troques de instalar un sistema operativo ubuntu, optas por unha distribución especialmen-te orientada a equipos con poucos recursos de CPU, RAM ou disco. Isto pásalle a tódolos equipos con máis de oito ou nove anos.

A historia repítese sempre igual. Se o lembras ben, no seu momento era unha máquina das máis poten-tes do mercado. Custou moitos car-tos. Viña con todo, e todo funciona-ba. Agora está nunha esquina do faiado, porque xa anda outro equi-po pola casa.

Se preguntas na tenda, dinche que non hai moito que facer con el, que os sistemas operativos (os pri-vativos, claro...) precisan un hard-ware moderno, e que é mellor que o leves a un punto limpo. Sen embar-go, se me preguntas a min, direite que a maioría deses equipos son re-novables, e pódeselle dar unha se-gunda vida con software libre.

Para isto, existen varias opcións de sistemas que non so te permiten traballar co equipo como se tiveras un ordenador recen comprado. Non so con fluidez, e fiabilidade (isto o

F. ALVARELLOS MACEIRApakolas.blogaliza.org

cuestións, son distribucións como a xa mencionada Lubuntu (xestor LXDE), Xubuntu (Escritorio xfce), ou Linux Mint (que propón distin-tos escritorios. Mate, KDE, LMDE, Cinnamon ou o mesmo xfce). Estos escritorios son na parte práctica, toda a “interfaz” gráfica que mostra o ordenador cando arranca. Barra de tarefas, menús despregables, xestión de fiestras, iconas, accesos a aplicacións...

Para aproveitar estes equipos, é preciso que o emprego dos recursos do ordenador estea optimizado ao máximo, e empregar as aplicacións máis lixeiras. Por iso, en troques de empregar por exemplo unha suite ofimática tan completa como ope-noffice, instala por defecto un pro-cesador de textos como Abiword. Como folla de cálculo, Gnumeric, como editor de imaxen MTPaint, como reproductor multimedia Au-dacious...

En definitiva, a diferencia vai ser empregar aplicacións un tanto máis modestas, mais con tódalas posibili-

“...optas por unha distribución especialmente orientada a equipos con poucos recursos de CPU, RAM ou disco”

“Falamos dun software punteiro e moderno, especialmente deseñado para equipos vellos”

“Para aproveitar estes equipos, é preciso que o emprego dos recursos do ordenador estea optimizado ao máximo, e empregar as aplicacións máis lixeiras”

dades e funcionalidades modernas. Isto é así porque aínda que sexan aplicacións máis lixeiras, falamos dun software desenrolado e manti-do pola propia comunidade de soft-ware libre, o que garante o funcio-namento correcto de todo, e o mantemento e actualización máis esixente.

Ó fin, o que instalas é un sistema operativo completo e funcional, que te permite reempregar un aparello que en teoría non vale para nada, e darlle outra vida nova e útil.

Precisamente polo paso do tem-po, a inmensa maioría do hardware xa ten controladores para software libre, co que tódalas pezas do orde-nador, serán detectadas pola insta-lación, e postas a funcionar dende o primeiro momento, igual que pasa coas instalacións de sistemas moito máis amplos.

Isto quere dicir que non falamos dun software vello para un equipo vello. Falamos dun software puntei-ro e moderno, especialmente dese-ñado para equipos vellos. Cháman-lle “modestos”. Logo quedan modestos, pero orgullosos.

info

rmát

icaR

eal

42

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

Page 17: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

NONITO [email protected]

Hace algunos años “catalogué” a Car-los Childe como un “corredor de fon-

do”, y parece que aquella predic-ción no iba muy descaminada visto lo visto. Asiduo en los circuitos mu-sicales donde sus conciertos en di-recto, acompañado de su “Troupe” y más recientemente con “The rhythm slaves”, animaban aficio-nes, hasta el presente marcado por la edición de “More nights than days”, mantuvo un ritmo estable en su trayectoria con puntuales “acelerones” que lo situaban a la cabeza.

Puso voz junto a la Real Filar-monia de Galicia al tema principal de la película de animación gallega “O Apóstolo” (premio Mestre Ma-teo a la mejor banda sonora 2013), fue el único telonero de John Ma-yall en su gira española de 2011, participando en recopilatorios como “Beatles 50” con una versión de “Lucy in the sky with diamonds” junto a artistas como Yoko Ono, Luar na Lubre y Miguel Rios, entre otros, además de figurar como ga-nador del Noroeste Pop Rock 2010,

Agoraphobia , e l quinteto femenino de Boiro (A Coru-ña), fue en 2013

finalista de la zona Norte del “Voda-fone yu: Music Talent”. Posterior-mente, tras ser seleccionadas por un jurado especializado (el certa-men contó con un enorme éxito de participación con más de 61.300 votos de los internautas) se alzaron con el galardón del mejor grupo en-tre las más de 800 bandas y solistas que se presentaron desde todo el te-rritorio nacional gracias a su tema “Lapdog”, que las encaminó a con-seguir el primer premio, la graba-ción de un disco que el grupo ya está presentando por los circuitos musicales de “Music Talent” por toda España en compañía de grupos como The Zombie Kids, Delorean, Lori Meyers y Rusian Red.

Su trabajo lleva por título “Dirty little thing”, con siete temas (“Night of the living dead”, “Phrases for pu-lling”, “Pat Garrett & Billy the kid”, “Song IV”, “Lapdog”, “Wicked girls are happy ladies” y “Dark soul & black memories”) con influencias que pasan por el punk más puro, el garage-rocky y un estilo propio y personal. Agoraphobia ya había pa-sado por varios concursos locales (Música Xove o Curota Sound), donde quedó entre las bandas fina-listas. La historia musical de este grupo femenino, que comparte la música con los trabajos o los estu-dios, se inició en 2006, con un nom-bre que homenajea a los estadouni-denses “Incubus” y una condición inalienable: que todas las integran-tes del grupo fuesen mujeres.

Así “cuatro ingenuas adolescen-tes comenzamos a componer nues-tras canciones de protesta, que se catalogaban dentro del punk rock”, comenta Susana, cantante y mana-ger del grupo. Con el paso del tiem-po evolucionaron desde las versio-nes de clásicos del punk y del rock a los temas propios, grabando su pri-mera maqueta autoproducida, “Mentir y gobernar”, y fueron en-trando y saliendo hasta llegar a la formación definitiva: Susana (voz y percusión), Aislinn (guitarra), Sa-bela (guitarra), Lucía (bajo) y Paula (batería). Los cambios en la compo-sición del grupo trajeron aparejados cambios en el estilo hasta que la banda llegó a la mezcla de rock, in-die y garage que hoy la caracteriza, con trazos de artistas como Blondie, The Bangles, Jet o Les Plasticines.

Carlos Childe, “más noches

que días”

Agoraphobia “Dirty little thing”

TARDÓ SIETE AÑOS EN PRESENTAR NUEVO DISCO, “MORE NIGHTS THAN DAYS” (MÁS NOCHES QUE DÍAS), Y LO GRABÓ EN “MEDIO DÍA”, Y ES QUE CARLOS CHILDE, CON SU VOZ PASTOSA, RASGADA, CON TONOS “ALQUITRÁN”, ES “METÓDICO” Y LE GUSTA ASFALTAR SU CAMINAR ARTÍSTICO CON REITERADAS CAPAS DE FEELING, SWING, RITMO Y SOUL, CON RESISTENTES AGLOMERANTES INSTRUMENTALES QUE REFUERZAN SU CONSISTENCIA. Y A PARTIR DE AHÍ, ACELERAR A FONDO CON UN DISCO ADHERENTE Y EFICAZ, DONDE LOS GIROS INSTRUMENTALES IMPROVISADOS, TENSIONAN UNOS TEMAS EXCITANTES Y CONTAGIOSOS TEÑIDOS DE BLUES, SOUL, R&B Y FUNK

siempre con reconocimientos críti-cos y “públicos” de alto standing.

Ahora, parece que le entró la “prisa” y en doce horas de estudio “despachó” en compañía de Fer-nando Lamas a la batería, Gastón Rodríguez a la guitarra y Fran Sanz al bajo, un trabajo con nombre pro-pio –“Suena a Childe” dice Alberto Casal– con apellidos “musicales” de estirpe “bronceada”, por la mú-sica de color, que sacude el interés y marcan el camino a seguir des-puntando en su faceta de composi-tor. Un camino que abre el single “Devil’s on the sidewalk” y que nos traslada a “When I say goodbye to my girl”, en la que recupera el espí-ritu de la Tamla Motown o “Mor-ning Light”, que nos aproxima a Nick Cave, para llegar a ese “Al-most Crazy”, una balada que crea una atmósfera cargada, contami-nada con el espíritu blues que Chil-de repuja con su voz “rugosa como una lima”, sensible a la emotividad y eficaz en la íntima unión entre los agregados a su escucha.

Un disco sobresaliente que, una vez haya emprendido contigo su travesía, no querrás abandonar.

La voz de Sandra Carrasco ha madurado. Ha recorrido caminos y se ha enriquecido en tonos, colores y experiencias. No ha perdido la elegancia, delicadeza y sensibilidad que exhibió en su primera producción, pero ha ganado en sabiduría, contundencia y arrojo. En su segundo disco, “Océano”, con quince temas, la voz de Sandra, se lanza confiada al tango, la bossanova, el bolero y el pop con versiones de, entre otros, “Sabor a mí”, “Por una cabeza”, “Madrecita”, “Piel de Canela” y “Resistiré”. Le acompaña Chuchito Valdés al piano y Javier Colina, el mejor contrabajista de la escena europea actual. “Océano” es un viaje por esas canciones de “toda la vida”, por esos temas de siempre que Sandra fusiona con todos los ingredientes musicales y enorme maestría , además de tremendo corazón.

Con más de setenta millones de discos vendidos, cuarenta singles Top 10 en el Reino Unido y multitud de premios (incluyendo Grammys) a sus espaldas, la diva australiana ha demostrado en sus 25 años de carrera, una gran habilidad para estar al día reinventándose con clase y marcando tendencia sin pretenderlo hasta convertirse en icono para varias generaciones. Acaba de regresar a las pistas de baile con su flamante nuevo single “Into the blue”, el anticipo del álbum de estudio “Kiss me once”, duodécimo disco, que verá la luz en unos días y que incluye colaboradores tan especiales como Pharrell Williams, Sia o Enrique Iglesias. Para el nuevo trabajo de la australiana se espera una buena acogida, toda vez que el single ha recibido elogios que vaticinan que este tema va a ser una de las canciones pop destacadas de 2014. “Kiss me once” se publica en edición deluxe CD+DVD, Vinilo+CD, estándar y digital.

SANDRA CARRASCO“OCÉANO”

KYLIE MINOGUE “KISS ME ONCE”

todoM

úsi

ca

43

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Page 18: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

UNA FURGONETA VOLKSWAGEN PARA LAS TOSTADAS Para que el desayuno vaya sobre ruedas, por muy temprano que sea, es perfecta la tostadora furgoneta Volkswagen, algo más que un pequeño electrodoméstico. La icónica furgoneta modelo T1 de Volkswagen, nacida en la década de 1950, se ha convertido en un auténtico símbolo del diseño, además de encarnar el vehículo perfecto para vivir la aventura. Esta tostadora dispone de dos secciones para tostar dos panes simultáneamente, temporizador y botón para expulsar las tostadas.

FELICES SUEÑOS La compañía Withings presenta un dispositivo llamado Aura, que sirve para monitorizar los sueños. Se trata de un avanzado sistema de alfombrilla que se coloca debajo de la almohada para medir nuestros movimientos, ritmo cardíaco y respiración y crear con estos datos un perfi l de sueño. Además, la lámpara despertador emite luces y sonidos para conciliar el sueño o despertar de forma óptima.

TAZA DE VIAJE La fi rma Contigo ofrece una amplia variedad de termos y botellas. La Taza de Viaje Morgan es uno de los modelos que ofrece para los que aprovechan los desplazamientos para tomar un buen café o algo más fresco. Contigo ha sido galardonada por sus sistemas de sellado y cierre automático, así, la Taza de Viaje Morgan puede cerrarse y abrirse con un solo toque y una sola mano, evitando que el líquido se derrame. Su boca, con un sistema único de depósito, facilita el control del fl ujo de la bebida y también dispone de un seguro que impide que el botón de apertura se accione cuando la taza esté en el bolso o la mochila. Mantiene una hora la temperatura de las bebidas calientes (cuatro

Todos los complementos para equipar la mesa de la ofi cina

Muji es una de esas tiendas de capri-

chos de las que cuando se entra, siempre se sale con algo. Para casa, para regalar, o para equipar la ofici-na con todo tipo de complementos y artículos de papelería.

Uno de los objetos de ofi-cina más originales de esta firma es un portaclips con forma de árbol, perfecto para decorar en la mesa de trabajo, a la par que resulta muy práctico. Si-mula que es un árbol que gana o pierde hojas depen-diendo del número de clips que se utilicen y cuesta 9,95 euros.

mente para hacer papel, un sistema de producción que desprende me-nos CO2 y que usa menos productos químicos en comparación con el pa-pel reciclado. Cuesta 6,50 euros.

Para los que siempre van per-diendo los bolígrafos en las reunio-nes, Muji tiene unos prácticos sujeta bolígrafos para colgar en carpetas o cuadernos, adaptables a todos los

tamaños de bolis y lá-pices y que

solo cuesta 4,70 euros.

Por últi-mo, es im-portante te-n e r b i e n organizada la mesa, so-bre todo si se disponde mu-cho material y

artículos para trabajar. Para ello

es muy práctico el portalápices minimal

fabricado en madera natural, que cuesta 6,95 euros y cuenta con

muchos departamentos.

elIn

venta

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,16 MARZO DE 2014N

ord

esí

a

Por otro lado, el reciclaje y el res-peto por el medio ambiente están de moda y en las tiendas de Muji se pueden encontrar lotes de cinco li-bretas hechas a partir de árboles de plantaciones cultivadas especial-

MONOPATINES CONVERTIDOS EN GAFAS En estos tiempos, todo se recicla y aprovecha y no hay nada que tenga más encanto que algo artesanal. Eso es lo que hacen desde Brak Sunglasses, una fi rma creada en la localidad vasca de Durango por Oihana Etxegibel y Jimmy Bracaglia y que transforma patinetes en originales monturas de gafas de madera de aspecto moderno con el toque retro que le da la madera de arce de viejos monopatines. Monturas creadas en múltiples colores, con una gran variedad de modelos que incorporan cristales orgánicos y homologados.

Page 19: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

DADOS CON HISTORIAS INFINITASDesarrollado por dos irlandeses especializados en enseñar a ejercitar el músculo de la creatividad, los Story Cubes son un juego para crear una historia a partir de cada una de las combinaciones que depare el lanzamiento de los dados. Nueve dados con diferentes iconos en cada una de sus caras, un total de 54 ideas que mezcladas pueden generar más de diez millones de combinaciones e infi nitas historias diferentes que los jugadores van contando según avanza la partida. No hay una respuesta equivocada. Ni reglas establecidas, pero se pueden dar puntos (o no) como premio por la rapidez y la capacidad para improvisar y unir temas.

ALTAVOCES CON EFECTOS DE LUZLos altavoces Wae Neo de Hércules son una de las novedades más atractivas en este sector. Con una potencia de 30 W y un precio de doscientos euros, cuentan con una banda de Led RGB que rodea su cara frontal y genera efectos de iluminación que emiten pulsos al ritmo de la música y pueden personalizarse mediante una app gratuita para Android o iOS. Incorpora tecnología MaxxAudio de Waves, bluetooth 3.0 AD2P y NFC.

Maceteros para alegrar cualquier estancia

agua que necesite en ella. Al sacarla del agua, solo hay que dejarla escu-rrir un momento para que pierda el agua sobrante.

Además, si se prefiere poner una planta en una mesa o en una estan-tería, Macetiza también ofrece ma-ceteros tejidos a crochet, una técni-ca que está muy de moda en estos tiempos.

Para el que esté pen-sando en dar un to-

que verde a su casa, o a su oficina, pero no tie-nen sitio para colocar una planta, Macetiza propone la solución ideal, gracias a estos originales maceteros y kokedamas, o lo que es lo mismo, unas plantas colgantes que crecen sin maceta en una pe-queña bola de musgo.

Macetiza surgió por la necesidad de dotar a los lugares en los que vive y trabaja la gente de plantas y flores, y, para suplir la falta de espacios libres, de-cidieron aprovechar el techo para llevar la naturaleza a las casas.

Con estas kokedamas se pueden crear auténticos y coloridos jardines colgantes, aunando diseño y natu-raleza en el interior de las vivien-das.

Así, en el salón, o en la oficina, los maceteros de crochet vuelan, convirtiéndose en un objeto funcio-nal, estético y, además, totalmente artesanal.

Su mantenimiento es muy fácil, ya que para regar estas kokedamas solo hace falta sumergirlas en un re-cipiente con agua que cubra la bola de musgo y dejar que penetre el

Nokia tiene pre-senta el Nokia Treasure Tag, una especie de

llavero tecnológico que se conec-ta al teléfono y permite localizar ciertos útiles.

Dispone de geolocalización para, mediante el smartphone, poder saber dónde está ubicado físicamente. También dispone de un sistema que suena cuando se aleja del smartphone, se conecta a él a través de Bluetooth y, si pierde la señal (unos 10 metros), avisa al usuario.

Pequeño (30×30×10 milí-metros) y ligero (13 gramos), su precio será de unos 30 euros.

Un llavero útil para encontrar objetos perdidos

Olé mis coji-nes! es una tienda onli-ne con coji-

nes originales y personalizados. Tienen cojines para todos y para todo tipo de personalidades. También se pueden personalizar para darles un toque totalmente diferente.

Cojines para frikis, para chicas, para mo-dernos, para los niños, para los ociosos o los más tiernos… para la cama, el sofá o una silla.

M u c h o s de los mode-los se pue-

Almohadones divertidos, simpáticos y originales

den elegir en varios colores o con un logo y dibujo diferente. Las aplica-ciones de los cojines están bordadas sobre loneta y llevan cremallera, por lo que son desenfundables. Además, se pueden lavar. La com-

posición de la fun-da es un 70 por ciento algodón y

un 30 por ciento poliéster, y el relle-no es cien por cien poliéster, aunque hay modelos reali-zados con fieltro o terciopelo.

En el modelo para bautizos se

puede poner el nombre del niño y los cojines a dúo con las letras Mrs & Mr son una

solución divertida y ori-ginal para vestir una cama de matrimonio.

Su tamaño es de 40×40 centímetros y hay varios precios, aun-que no cuestan más de 35 euros. el

Inve

nta

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

16 MARZO DE 2014 Nord

esí

a

Page 20: ordesía - El Diario de Ferrol · máis celmosas da contorna e despe-día un olor balsámico como o mes-mísmo recendo do xardín do Paraí-so. Continuaron logo os viaxeiros até

Nor

desí

a

aVoces

El pequeño Raphaël, que nació el 17 de diciembre, ya ha viajado a la nieve. Lo han llevado sus papás, Carlota Casiraghi y el actor Gad Elmaleh, que viajaron a la estación de Zürs (Austria). A la pareja y su bebé los acompañó Noé, de trece años, el hijo que el actor tuvo con Anne Brochet; la princesa Carolina y la princesa Alejandra de Hannover, que se lleva muy bien con su futuro cuñado. HOLA

Siete meses después de que Stacy Keibler rompiera su relación con el actor George Clooney, la modelo y exluchadora ha rehecho completamente su vida sentimental y se ha casado con Jared Pobre, un empresario de 38 años especializado en firmas tecnológicas. La boda fue una ceremonia sencilla celebrada en las playas de México. HOLA

CON LA FAMILIA EN LA NIEVE

STACY KEIBLER SE CASA CON UN EMPRESARIO

DIARIO DE FERROLAÑO XV / NÚMERO 820 SUPLEMENTO DOMINICAL

DOMINGO16 DE MARZO DE 2014

Concepción Sáenz de Tejada, madre de Jaime de Marichalar, falleció el pasado jueves en el hospital La Paz de Madrid. La condesa viuda de Ripalda llevaba varios días ingresada y estuvo acompañada de sus hijos y nietos. La familia real española ha estado permanentemente informada y tanto la reina Sofía como la infanta Elena estuvieron en el hospital. Froilán acudió con su madre poco después de conocerse la fatal noticia.

FALLECE LA MADRE DE JAIME DE MARICHALAR

El bebé más mediático

María Isabel Panto-ja salió el lunes del hospital Par-que San Antonio

de Málaga con su hijo y acompaña-da de su pareja, Alberto Isla. Irra-diando felicidad y sin poder dejar de sonreír, la recién estrenada mamá estaba muy emocionada y llevaba en brazos a su pequeño, que iba bien tapado con una mantita.

La hija de Isabel Pantoja dio a luz mediante cesárea en la madrugada del pasado viernes 7 de marzo. Su madre estuvo a su lado en todo mo-mento, al igual que su pareja, Alber-to Isla, que llegó al centro hospitala-rio con su madre, María Ángeles Cuadrado, y su hermano Gonzalo.

El joven no quiso hacer declara-ciones a su llegada aunque su ma-dre sí que respondió con un “gra-cias” a las felicitaciones. La tonadillera, por su parte, declaró con una sonrisa de oreja a oreja que su nieto era un “muñeco”. Además,

MARÍA ISABEL PANTOJA DIO A LUZ A SU PRIMER HIJO PARA LUEGO INSTALARSE EN LA FINCA CANTORA CON SU MADRE

El palacio de Kensington ha dado la bienvenida a una nueva inquilina: la nueva niñera del príncipe George de Cambridge, quien ya se encar-ga a tiempo completo de que al bebé no le falte ningún tipo de cuida-dos. Según publica la versión británica de la revista “¡Hola!”, la niñera es de origen español, tiene algo más de treinta años y “vive por y para su trabajo”. La nueva empleada llega para ocupar el puesto dejado por Jessie Webb, de 71 años y ex niñera del príncipe Guillermo, quien se reti-ra debido a su edad.

Cayetano deja atrás el pasado y habla por primera vez de sus sorpren-dentes planes de futuro en la revista “¡Hola!”. Como Phileas Fogg, el extorero comienza un viaje alrededor del mundo en ochenta días para su fundación, Yo Niño. “El viaje será una vuelta al mundo y tie-ne la fantasía de los ochenta días de la novela de Julio Verne. Iré a los cinco continentes, pero la intención es que todo vaya siendo una sorpresa”. Un viaje con carácter novelesco que él mismo irá relatan-

do en hola.com a través de un diario. Sobre su exnovia Eva González, dice: “Eva y yo mantenemos la amistad. No hemos

perdido el contacto”.

Gina Lollobrigida no gana para problemas. La diva italiana, que posee una fortuna valorada en unos 36 millones de euros, ve a sus 86 años como su único hijo, Andrea Milko Skofic, reclama ante la justicia que se la inhabilite para que no pueda seguir gestionando su patrimonio. “No me lo puedo creer. Viajo por el mundo sin parar y sin el más mínimo problema. Estoy perfecta”, se ha apresurado a decir Gina. Por su parte, Andrea, que tiene 56 años, asegura que hace más de dos que no consigue hablar con su madre a causa de la gente que la rodea. LECTURAS

Niñera española para el príncipe George

Cayetano se va a dar la vuelta al mundo

El hijo de Lollobrigida pide que la inhabiliten

La hija de Isabel Pantoja dio a luz mediante cesárea y estuvo acompañada por su madre y su pareja

aseguró que todo había salido muy bien, “aunque había sido un poqui-to duro”.

En primera línea

Alberto Isla e Isabel Pantoja, a la salida del hospital con su hijo. HOLA

Isabel Pantoja, muy sonriente. HOLA