OBRADOIRO LITERARIO

• Tras la presentación de Luis nadie se atrevía a romper el hielo…

• No nos poníamos de acuerdo en el género que queríamos componer…

• Una vez elegido, echamos a volar nuestro “maxín”…

• Surgieron las primera ideas…

• Hubo algún enfado…• Pero a pesar de eso comenzamos a

crear…

• Alguna estaba más pendiente de la cámara que de echar a volar su imaginación…

• Luis insistía en la creación de personajes…

• Finalmente, la chica que pasó por el museo nos sirvió, sería la protagonista de nuestro trabajo…

• No fuimos los únicos que nos animamos a escribir…

• Al fin, los esfuerzos dieron su fruto…

• Eu quería facer algo diferente , pero non sabía o que. Aquela folla escapóuseme das mans, parecía non querer que a escribira, non conseguía facer o guión para a miña obra, e corría présa porque tería que entregala dentro dunha semana, porén fun ao museo a coller ideas, atopeime unha rapaza que me pareceu moi peculiar para o papel de protagonista, levaba gafas redondas de montura fina que lle conferían aspecto de libélula, era morena de pelo longo, uns ollos moi grandes de cor azul, vestía de maneira elegante cuns tacóns moi grandes de agulla…

• Naquel silencio estaba un grupo da E.S.O. sumido nunha luz tenue, esperando a que chegara o último dos seus compoñentes. Cando de repente, do interior dunha espesa nube de fume, apareceu unha persoa que non se vía, cando xa estaba dentro comprobaron que aquela figura misteriosa era Anxo. A súa boca berraba cousas incoherentes sobre unha sombra que o perseguía. Os seus amigos comprobárono cando tras el apareceu un ser cun sonriso diabólico que ao entrar en contacto coa luz, aínda que esta fóra tibia, empezou a retorcerse e a retroceder ata que o final saíu correndo cara a escuridade. Tras este momento de tensión os seus amigos quedáronse pensando….

FIN

Espero que os haya gustado…