Era un día frío de inverno e Berto estaba a pasalo moi mal porque non estaba afeito a pasar tantofrío. Hai que dicir que os leóns prefiren a calor de África, pero Berto non pensou niso o día quedecidiu fuxir do Circo Mundial e quedar no Courel. Co ben que se estaba na gaiola mirando achoiva…Berto sacudiu o seu rabo longo arrepiado co frío: -Non podo seguir así- dixo Berto-agora mesmo vou mercar unha estufa!. O león botou a andar buscando una tenda deelectrodomésticos pero no medio do monte ía ser un pouco difícil. -E mellor que lle pregunte aalguén- pensou Berto. Mirou arredor pero non viu a ninguén. Só árbores e follas. Ata que, desúpeto, descubriu que algo se movía dentro dunha árbore.-Ola- berrou o león- como te chamas?Ninguén contestou, así que Berto pensou en achegarse máis.

-Ola! Non teñas medo que no che vou facer nada. Só quero saber onde podo mercar unha estufaporque resulta que morro de frío, e parece que por aquí non hai ningún centro comercial…-Berto quedou calado cando viu que da árbore saiu un animal que el non vira nunca, polo menosno Circo Mundial non había ningún destes….

Era un paxaro. Tiña un pico moi largo, de moitas cores , e tiña moitísimas plumas. Era unpelícano!. O pelícano díxolle que era imposible que fora a unha tenda porque Berto era un leóne os leóns asustaban a xente. Berto dixolle : -Pero eu teño moito frío. O pelicano contestoulle: -Teño unha idea. Porque non fas un círculo grande de pedras, colles leña, pola dentro do círculo,colles dúas pedras e frótalas ben. Seguro que así conseguirás lume.

Berto dixolle: -Pero eu non sei como se fai eso? O pelícano explicoulle:-Ven que eu che axudo.Os dous foron a onde durmía Berto. O pelícano díxolle : -Veña vamos a coller pedras e faremosun círculo. Os dous foron e fixeron un círculo con pedras. Berto dixo: -Xa trouxen a leña. Opelícano dixo: -Colle dúas pedras- Mentres Berto collía as pedras apareceu unha salamandra queera da cor duna enferma.

Era dunha cor oscura pera as manchas eran case alaranxadas. Ela preguntou: -Que estades afacer aquí? O pelícano contestoulle:- Estamos intentando encender a fogueira para que Bertonon teña frío.

A salamandra mirou de reollo a Berto, tiña medo de que o comera. O león decatouse de que elao estaba a mirar de reollo e díxolle: -Non teñas medo, so quero atopar un lugar onde me poidaabrigar do frío. A salamandra díxolleao pelícano: Ti non sabes que nas covas podese abrigar daauga e do frío? Entón o pelícano acordouse do seu amigo que vivía preto dunha montaña edíxolle aos dous: Veña. Vamos xunto do meu amigo o esquío que vive cerca de aquí, nunha …

fermosa árbore e xunto a esa árbore hai unha cova moi grande que atravesa amontaña dun lugar a outro. Eu penso que alí te poderías abrigar no inverno ,porque aquí os invernos son moi fríos é incluso hai nevadas. Entonces Bertoquedounos mirando cunha cara de alegría e pensando para os seus adentros: -Creo que fixen ben en fuxir ,dame a mín que o vou a pasar moi ben aquí…

E puxéronse a camiñar ata o lugar onde estaba a cova. Mentras tanto Berto íalle contando aosseus novos amigos como fora a súa vida no circo, e como un día se propuxera cambiar de vidaporque ali, no circo, era todo moi aburrido, sempre facendo as mesmas cousas e él quería terliberdade e ver mundo. Berto aínda non sabía como era a vida fora do circo pois nacera nel evivirá sempre alí pero agora quedábanlle aínda moiras aventuras por vivir.

Cando Berto rematou o seu relato era noite pechada e como non podía ver esvararon e dironunha viravolta no aire.

Pola mañá estaban nunha cova, un esquío lles acudirá e díxolles: -Encontreivos desmaiados eleveivos a miña cova. Na cova do esquío había unha televisión, dous baños, cinco camas…e uncoche!.

Berto estaba abraiado porque parecía que aínda estaba na cidade.

Berto preguntoulle:- Como te chamas? O esquío respondeulle: -Chamome Lucas e son axenteda policía. Ao oír eso Berto e a salamandra quedaron mudos porque pensaron que os iba deter.Lucas deuse de conta e díxolles: - Non teñades medo! Ademais son o voso amigo, non vou fcernada malo e convidounos a un chocolate quente con churros. Despois se queredes podovos levara coñecer este lugar, pero espero que non nos atopemos con…A salamadra preguntoulle:- Conquen? Lucas respondeulle- Pois cun inimigo, é moi feroz porque é un lobo , non é moi bo perosi o enfadas pódete comer dun bocado. Berto, a salamadra, o esquío e o pelícano asustáronse

moitísimo. A Lucas tamén o atacara. Lucas insinóulles a cicatriz que lle deixara ca formada súa garra. O lobo chamábase Colmillo Blanco, porque era blanco coma a neve etiña uns dentes moi afiados.

Cando saíron da cova, os animais estaban asustados. -Algo se move entre a neve!- Dixoa salamandra. Berto díxolle que non contara mentiras. Ogallá o creran!!! Porque desúpeto -ai,ai,ai-, alguén saltou encima deles e Berto retirou o que dixo. porque sevírades o que se atoparon…Era Colmillo Blanco! Que medo tiñan todos, estabanparalizados e non se podían mover, incrible! Pero non era tan malo como dixera Lucas.Colmillo Blanco ofreceralles axudar a buscar un sitio para que Berto se abrigara. Como xasabemos berto escaparase porque no circo mundial tiña moito frío. Xa era de noite e ColmilloBlanco ofreceralles durmir no seu Castelo. Nun Castelo!- dixo o pelícano. O lobo díxolle: -Sí,nun Castelo. Son o xefe dunha manada e vivimos alí. E o noso inimigo é un oso, moi, moi feroz

Unha vez caída a noite sae da súa cova a cazar. O pelícano, a salamandra, o esquío eBerto asustáronse tanto que se foron agochar nun recuncho da cova.

Colmillo blanco díxolle:

-Saíde, eu e os meus axudantes imos coidar de vos! Vide, vide que temos que ir a buscar unhatenda para mercar a estufa de Berto.- Pouco a pouco, e dando pasiños pequenos , foro saíndo dorecuncho. Tremendo todos co medo segiron os pasos do seu amigo o lobo .

No camino do monte viron unas pisadas tan grandes que Berto berrou: Mirade que pisadas haiaquí!- Achegáronse a todos para velas. Ai ai, ai!-Dixeron con medo-Son enormes. Se o oso nosatopa pobre de nós, papanos nun bocado a todos.

E de repente escoitaron un ruido.-Que foi iso!- berraron todos-Entón Colmillo Blancocontestou:-Iso pareceme que foi o meu amigo o raposo que nos quere asustar. Xa que nos quere

dille que nos veña axudar .Que non lle vou a facer nada , dixo Berto .!E ¡ raposo sal que o leónnon che vai a facer nada que e meu amigo –¡Veña! ¡Veña! Nonteñas medo o.El solo quere saberonde pode mercar unha estufa.O raposo saliu e dixo :- vale vale ,trnquilo que xa vou .O raposoasustado foi a xunta deles e preguntou:-A ver en que teño que ¿axudar? .Mira e que Berto querecomprar unha estufa pero non sabe onde as hai. Poderíanos axudar- Dixo o Lobo.

-Ah, vale- dixo o raposo. Pero hai un gran problema que aquí non hai enchufes. O esquíocontestou:- Eu na miña cova teño un pero non sei se funciona. O pelícano dixo.- Bueno despoisimos ver se funcina o enchufe.Mais tarde sntiron un ruido como dun taladro.

A salamandra dixo eso me parece que foi un coello co seu taladro!

-Un coello co seu taladro!-inerrompeu o raposo

-Un coello co seu taladro?- contestaron os outros- Sí, un coello co seu taladro. Por aquí haimoitos!- díxolles o raposo. –Ven coelliño, ven que Berto o león non che vai facer nada. Berto émoi bo. So quere mercar unha estufa, e non sabe onde a vai mercar. Sabes onde poderíamosatopar unha tenda?.

O coello asomou a cabeza e sorriu cara Berto e os seus amigos.:–Sei un sitio onde vos podedesquentar. Seguídeme!

O coello foi co seu taladro onde Berto e os seus amigos e chiscoulles un ollo. Cegaron ao peduna montaña e foron onde o coello e preguntaronlle: Onde esta ese sitio para quentarse? Ocoello respondeu:- Esa fonte de pedra é o que buscades!

-Sí?- preguntaron, e os outros foronse achegando.- Abridea!- dixo o coello con entusiasmo. Osamigos abrírona e viron que era auga quente!

-Por fin!-berraron todos- Que ben! Por fin auga quente! Por fin! Berto deulles as grazas aocoello e díxolle:- Ogallá poidera quedarme sempre aquí! O coello mirouno e díxolle: Creo quenon podes cumprir ese desexo amigo Por que? Preguntou o pelícano

-Pois porque esta fonte non é miña. Esta fonte e mais estas terras pertencen ao señor Tigre. Oseñor Tigre,é un Tigre moi malo.Berto dixolle: -Crees que non nos vai deixar quedaraquí? O coello contestou:-Pois mira ,o tigre non é tan malo pero…El quere moito as súasterras! Que tal se lle preguntamos?. Berto contestou: -Mmmmm…Vai ser un poucodifícil,porque él non vive aquí,solo ven de visita- dixo o coello.

Berto díxolle:-Ti sabes donde o podíamos encontrar?.O raposo metiuse no medio dacharla,e dixo: -Eu non quero ir!!!E se nos fai algo. Berto dixo:-Non teñas medo!Non chevai facer nada.

…

O raposo dixo:-Pois a ver,contame,como sabes que non nos vai facer nada?-Poisporque,nos vamoste a cubrir.-Dixo Berto.O raposo quedouse un pouco maistranquilo.Lucas dixo:-Con tanta charla.olvidamonos de encontralo.Berto dixo:

Eso é verdade,vamos! Todos os amigos puxeronse de acordo.Camiñaron e camiñaron,eencontraronse cunha casa xigantesca. Fóronse acercando e de pronto viron como saía fume

da chimenea e foi cando Berto se decidiu a petar na porta. De repente, a porta abriuse e dentroestaba oscuro. Berto berroulle ao tigre pero non contestou niguén. Entón foi cando decidironentrar.

De repente escoitaron un ruido no piso de arriba. As súas costas cerrouse a porta dun golpe etodos soltaron un berro ao mesmo tempo no que viron unha sombra detrás deles. Era o tigre queos estaba mirando como se os quixese comer. Nese mesmo momento puxeronse a correr todoscara unha habitación e atrancaron rápidamente a porta cun moble. Comezaron todos a descutircomo ían saír daquel cuarto, e mentras tanto o tigre coleu carreira e rompeu a porta pero

estaba o moble. Entonces Berto asustado preguntou:-Que foi eso? Eso pareceme que foi,o tigre rompendo a porta! Dixo Lucas.

Entonces a salamandra dixo:- correde, salvadevos! O pelícano dixo:- e ti? A salamandrarespondeulle: -Eu tamén!

O tigre desesperado cás súas garras rompeu o moble, o chegar a habitación dixo:- nonvos preocupedes veño axudar a Berto,entonces Lucas lle respondeu.- de verdade? Que sortecada vez somos mais!!!E así disfrutaban todos pero a lagartixa dixo:- veña non vosdistraiades que ainda queda moito que percorrer.O lobo dixo:- eu teño outro coche nomeu Castelo.Pero derrepente escoitaron un ruido tremendo,na entrada da casa, a lagartixaasustada dixo:- que foi eso? O lobo respondeu:-eso pareceme que foi un oso!

A salamandra dixo: Un oso! E si nos fai algo. Berto dixo: -Non nos fará nada. O pelícanocontesulle:-Bueno, vamos aló. Vamos ver quen é.

Entraron e viro nao oso, o oso viunos a eles e dixo:-Non teñades medo. Eu chámome Antón evivo nunhas montañas pero estou aquí dando una volta. O lobo dixolle:- Vamos buscar o cochemeu e mais o de Lucas, queres vir con nós? O oso contestou:-Vale!. Ünome a vos. E así foicomo foron buscar os coches. Camiñaron, e camiñaron ata chegar a cova e mailo Castelo.Despois tiveronse que dividir e a salamandra preguntou:-Como nos dividiremos?.

Dividirémonos:Berto, a salamandra e o pelícano por un lado é o oso e o lobo, que son os máisfortes, por outro.

Camiñaron e camiñaron ata que se encontraron os dous grupos no mesmo pasadizo do castelo.Alí había un enorme dragón que botaba lume pola boca pero o oso, a salamandra, Berto, opelícano e o lobo pensaban que ese dragón os iba chamuscar a todos pero o dragón díxolles:

-Non me teñades medo porque me sinto moi só e quero ter amigos. Berto, con cara de lástima,díxolle: - estamos buscando o coche do lobo e mais de Lucas. Se queres podes vir con nós. Odragón contestoulle:- ¡pois vale apúntome! É así seguiron a súa caminata en busca dos coches.

Berto ,a salamandra, o pelícano ,o oso e o lobo más o seu amigo o dragón segirón buscando oscoches é porfin os encontraro .Ainda lles faltaba un bo rato para , camiñar ata os coches-Porfí :dixo Berto .O Lobo díxo

-O meu coche! Que bén !!A salamandra dixo :-Todos arriba !!O lobo pisa a fondo , e marchán rapidísimo . É chegaró a súa casa. Na súa casa non encontranos muebles .Nonsabían que facer. Era un ratón!. Berto preguntoulle ao ratón se vira algo dequen robou os mobles. O ratón contestou:- Sí, vin algo.- O lobo dixo:- Quen foi? A ver,conta…O rato contestou: Foi o elefante.

O elefante? Dixeron o oso, o león, o raposo,a salamandra , o pelícano e o lobo a vez.E pordonde se foi?

Pola dereita ou pola esquerda ?A min pareceme que se foi pola dereita.

-Grazas marchamos a buscar pola casa.-Ques vir con nos?-Dixo o raposo.

-Vale, respondeu o rato.-Pero… si estas equivocado mellor será que nos repartamos endous grupos-Dixo Antón.Veña, o oso e o león,o rato e a salamandra pola dereita e euo pelicano pola esquerda,veña vamos-Dixo o lobo.Eu xa vin por alí vamos quieto quieto–dixo a salamandra.-Deixame,deixame-dixo o elefante.-A quen persigues-Dixo Berto.

-Persigo a,persigo a …E nese instante quedou durmido. Cando despertou dixo Persigo aocoelloooo!Enpezou a dar voltas polo monte,andaba e andaba e non había rastro docoello.Cando se paraba escoitaba risas,miraba aos lados e non via nada.Entón empezabaa andar outra vez.-Aquí todas as árbores son iguais,pero non hai rastro de coellos!E oiuoutra vez as risas,cabreado preguntou:

-Quen se rie haí? Mirando pa todos os lados,e viu os paxaros como taban ríndose del.Emais a salamandra,o lobo,o pelícano,o oso,o león eo raposo.

Breto díxolle ao elefante:

-Pensei que estaba na cidade vendo unha peli, e por eso nos riamos de ti.Senpre dandovoltas aredor dos mesmos árbores.A o elefante non lle gustou que se riran del,enpezou acorrer tan cabreado,que non se dou conta que ía contra unha árbore.plaf!

Ao levantarse e abrir os ollos.Vio un centro comercial!

Seria de verdade ou un soño?...

Non! Era de verdade, vira un centro comercial!!Pero era moi, moi grande. Entón Berto dixo:

-É enorme! Pode que tardemos horas e horas en encontrar a tenda de electrodomésticos.

Nese mesmo momento sonou un teléfono:

-Riing!Ring!

Era o teléfono de Colmillo Blanco. O lobo colleu o teléfono e todos preguntaron:

-Quén é?

E contestou o lobo:

-É a miña nai que quere que lle compre algo para vestir o sábado.

Despois, encontraron unha tenda de roupa. E preguntaron ao oso, o películano e a salamandra:

-E que, vámoslle comprar un vestido a túa nai? E fixérono.

Susto nese moemento dixo Berto:

-Vou ao baño- Mentres buscaba o baño encontrou a tenda de electrodomésticos! E foille avisaraos demais.

A lagartixa ocorreuselle unha idea:

-E por que non celebramos esto cunha gran festa?

E respondeu rapidamente Berto:

-Sí, sí, sí!…

O esquío dixo que había que comprar…

Vamos facela habera zumos de piña,uva e mora e tamén palomitas.Díxo Berto

-Vale,e musica non te olvides que e moi importante para unha festa .contestoulle

a Berto o pelicano.Cando estaban na festa invitaron a un Coello chamado Charlie. Era griscuns ollos tristóns. Ademais o Coello dixo:- podo envitar a un amigo que é un pingüino e sechama Penguin.

Charlie o Coello colleu o teléfono e chamou a Penguin e Penguin contestoulle:

- Logo estou alí. Cando chegou pasarono moi ben porque penguin contaba chistes. Ao final dafesta todos qeuríam que penguin lles contara mais chistes e penguin contestou: -Pinguin fixomais chistes cando chegu a noite e foron buscar a estufa.

E cando a rematou os animais foron a casa. Ao outro dñia prepararon outra festa e acabou nunminuto. Os animais aburríanse e o pelícano decidiu chamar o seu amigo a golondrina que sechamaba Alfonso. Cando a golondrina chegou á festa todos os animais tiveron que decir o seunome para que a golondrina Alfonso pudiera xogar con eles ao escondite. A golondrinagañoulles a todos porque podía voar e ver ande estanam agochadoos todos os amigos. Despoisde xogar quedaronse todos na festa, comendo, bebendo e contando chistes. Foi moi divertido!