O ALUMNADO DE 1º D

PRESENTA...

O DÍA DAS LETRAS

GALEGAS

ROBERTO VIDAL

BOLAÑO(1950 - 2002)

LIÑA DO TEMPO

Roberto Vidal Bolaño naceu o derradeiro

día do mes de xullo de 1950 no barrio de Vista Alegre, un barrio proletario

compostelán; o mesmo ano en que morreu

Castelao (en Buenos Aires).

1950-1965: Destes anos salientamos o interese do mozo Vidal Bolaño pola súa Compostela circundante e o seu precoz contacto coa actividade cultural da cidade.

1964: Asiste ás sesións do cineclub da Asociación Fotográfica Compostelana.

1965: Publica a súa primeira peza teatral: O xogadeiro.

1971: Entra en contacto co Equipo Lupa.

1971-1973: Traballa desde os ultramarinos ou o automóbil ata nunha axencia de viaxes.

1973-1980: Vidal Bolaño, xunto con Manuel Lourenzo e Euloxio Ruibal, organizan a Mostra de Teatro de Ribadavia.A partir da 3ª edición , o seu nome sempre terá presenza na organización.A Mostra serviu de lanzadeira de compañías de teatro e de numerosos autores, supuxo a consolidación dunha dinámica de espectáculos teatrais e o seu exemplo foi recollido noutras localidades que crearon as súas propias mostras teatrais.

1974: Entra a traballar nunha oficina bancaria de Compostela.

Crea con Xaquín García Marcos o Grupo de Teatro Antroido.

1975: Dirixe o espectáculo Amor e crimes de Xan o Panteira, de Eduardo Blanco-Amor, no que participa tamén como actor.

1976: Chega Laudamuco, señor de ningures (unha reflexión sobre as formas do poder tan próxima ao esperpento) e recibe o Premio Abrente.

Casa con Laura Ponte, unha das nosas máis grandes actrices.

1977: Publicouse Ledaíñas pola morte do Meco.

É despedido da entidade bancaria na que traballaba.

1978: Publica Memoria de mortos e ausentes e Antroido na rúa .

Estréase Laudamuco, señor de ningures, no Colexio La Salle, de Santiago de Compostela.

1980: Estréase Bailadela da morte ditosa, un espectáculo do Teatro do Estaribel (fora unha cooperativa na que participaron os grupos Antroido e Andrómena). Esta obra recibe o Premio Abrente.

1981: Publícase Ruada das papas e do unto.

1982:Publícase Touporroutou da lúa e do sol .

1983: Publícase Romance dos figos de ouro .

Vidal Bolaño regresa a unha das súas actividades

recorrentes: a dramaturxia sobre textos doutros

autores da literatura galega.A compañía Antroido estrea

Percival , dramaturxia a partir de orixinais de

Méndez Ferrín.

1984: Creación do Centro Dramático Galego.

1985: Estrea Caprice des Dieux (un monólogo).

Nace a Televisión de Galicia, e comeza a haber dobraxes de películas ao galego; Vidal Bolaño participa como actor, director de sala e director artístico da produtora CTV-Galaxia na nova actividade artística que se empeza a dar en Galicia.

1986: Cochos é talvez a súa peza máis salientable no seu período de maior actividade audiovisual.

1987: Escribe e dirixe Novo de Parmuíde, unha película de 56 minutos, baseada en relatos de Álvaro Cunqueiro.

1988:Roberto Vidal Bolaño sepárase de Laura Ponte. Comeza unha relación con Cruz Comesaña, unha das actrices máis activas do momento.

1989: Esa relación creba pola prematura morte da actriz.

Contribúe como actor en Sempre Sonxa e na serie Os outros feirantes (emitida pola TVG).

1991:Consegue o Premio Álvaro Cunqueiro coa súa obra Saxo Tenor.

1992: Funda con Belén Quintáns a compañía Teatro do Aquí e casa con ela.

Publica Días sen gloria e obtén o Premio Rafael Dieste e queda finalista do Premio Nacional de Literatura.Saen ás librerías Bailadela da morte ditosa, Agasallo de sombras e Cochos.

1997: As actas escuras sufriron un proceso que as condenou ao silencio (os que convocaron o premio incumpriron as súas propias bases); o texto non chegou á edición ata este ano.

Estrea Anxeliños e Doentes recibe o premio Rafael Dieste.

1988: Estréase Rastros.

1999: Estrea a súa montaxe do texto de Daniel Cortezón: Xelmírez ou a gloria de Compostela e, sobranceiramente, a Rosalía, de Ramón Otero Pedrayo, un autor que Roberto Vidal Bolaño admirou coma a poucos.

2000: Estréase Criaturas e A burla do galo.

2001: Participa como guionista e como actor na miniserie Un Mundo de Historias, unha produción da TVG consistente na adaptación de relatos da nosa literatura. Publícase Mar revolto .

2002: Publícase Sen ir máis lonxe (un monólogo estreado en 1999) e publicado en 2002 na revista A Trabe de Ouro, dirixida por X.L.

Méndez Ferrín.

A compañía Teatro do Aquí estrea Animaliños, unha montaxe na que Vidal Bolaño non só achega o texto, senón tamén a dirección, o espazo escénico e a iluminación.

É o seu derradeiro traballo dramático.

Morre o 11 de setembro na cidade en que viu a luz por primeira vez, en Santiago

Compostela, con só 52 anos, deixando tres fillos:

Roi, Miguel e Carme; e unha obra tan intensa e xenial como numerosa.

En estreita relación co cinema, trátase dun teatro:-Experimental-Vangardista-Popular-Universal-Actual-Comprometido

CARACTERÍSTICAS DA SÚA OBRA

Cunha temática solidaria cos pobres, cos derrotados, cos excluídos, sexan individuos, sexan pobos.Que denuncia a opresión política, lingüística e cultural.

OBXECTIVOS NORMALIZADORES

2º) Tamén é consciente da necesidade dun audiovisual galego, dun Cine Nacional para podermos avantar no proceso de normalización lingüística do noso país.

1º) O autor parte dunha fonda visión e fondo compromiso para pórse a traballar a prol da creación dun teatro nacional galego normalizado.

-O seu firme compromiso galeguista impulsouno a crear un teatro xenuinamente galego .

COMPROMISO GALEGUISTACOMPROMISO GALEGUISTA

-Implicouse vitalmente na edificación do teatro que o Centro Dramático Galego debía coidar, proxectar, asentar e desenvolver.

-Entre 1974 (creación do grupo Antroido) e 1984 (creación do Centro Dramático Galego) hai unha manchea de obras de Vidal Bolaño que lle dan corpo á nosa dramaturxia e empezan a facer posible que hoxe poidamos falar dunha literatura dramática plenamente activa no campo literario galego.

METAS ACADADAS (I)METAS ACADADAS (I)

-Unha relación moi frutífera co público espectador, que acudiu en grandísimas cantidades aos seus espectáculos.

-Os últimos dez anos da súa vida son, se cadra, os máis produtivos e neles ten a satisfacción de ver cumprida unha das súas metas: a plena profesionalización do sector teatral galego.

-O seu frutífero traballo de máis de trinta anos fixo posible que a dramaturxia galega sexa tamén, coma a literatura, territorio independente.

METAS ACADADAS (II)METAS ACADADAS (II)

FINPresentación realizada por:-Roberto Losada García-Héctor Vilar Carpente