Nutrición vexetal

NUTRICINUTRICIÓÓN N VEXETALVEXETAL

Carmen Cid Manzano I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.

Departamento Bioloxía e Xeoloxía.

FASES DA NUTRICIFASES DA NUTRICIÓÓN DAS PLANTAS SUPERIORESN DAS PLANTAS SUPERIORES

ABSORCIABSORCIÓÓN DA AGUA E SALES MINERAISN DA AGUA E SALES MINERAIS

INTERCAMBIO DE GASES

TRANSPORTE SAVIA BRUTATRANSPORTE SAVIA BRUTA

FOTOSFOTOSÍÍNTESENTESE

TRANSPORTE SAVIA ELABORADATRANSPORTE SAVIA ELABORADA

EXCRECIEXCRECIÓÓN/SECRECIN/SECRECIÓÓNN

I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

ABSORCIÓN DE AUGA E SALES MINERAIS

A absorción é a incorporación de materia inorgánica por parte dos vexetais para transformalos en materia orgánica durante a fotosíntese.

A absorción de auga e sales minerais realízase polas raíces e o CO2 a través dos estomas.


A absorción de auga e sales minerais

Pelos Absorbentes.Fonte: Root (botany), Microsoft Encarta

Online Encyclopedia 2006. Http://uk.encarta.msn.com 1897-2006

Microsoft Corporation. All Rights Reserved

Fonte: www.esculfo.edu/~zedmason/emprojects/Tara/Tara.htm. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Captación de auga e sales minerais pola raíz

Corte transversal da raíz

Pelos absorbentes

Auga e sales minerais

Savia bruta

Xilema


As raíces das plantas están recubertas na zona pilífera, polo tecidoepidérmico ou epidermis que presenta células con proxeccións cara aoexterior chamadas pelos absorbentes a través das cales pasa a auga e os sales (vía A), aínda que tamén poden pasar entre as células da epidermis e do parénquima sen necesidade de entrar ao interior das células (vía B).

A auga absórbese polo proceso de ósmose desde o exterior da planta, onde a concentración de sales émenor, ata o interior da mesma, onde a concentración de sales émaior. As células epidérmicas ínchanse e vólvense hipotónicas con respecto ás que hai ao redor e a auga vai pasando por ósmose de célula a célula e entre as células ata chegar aos vasos condutores do xilema.


Os sales mineraisabsórbense por transporte activo. Existen unhas proteínas na propia membrana das células dos pelos absorbentes que permiten o paso de sales que se absorben en forma de iones, realízase en contra de gradiente e con gasto de enerxía.

sales minerais

raíz


Para lograr que a savia bruta alcance as follas onde se utilizarán na fotosíntese, necesítanse varios mecanismos: --A presiA presióón radicularn radicular que exerce o fluxo de auga desde o chan ata o interior da raíz, pola diferenza de presión osmótica.

--A A forza de cohesiforza de cohesióón entre as moln entre as molééculas de culas de augaauga.. O ascenso de savia bruta favorécese pola capilaridade dos vasos leñosos aos que se adhiren as moléculas de auga, sendo o ascenso polos vasos máis eficaz canto menor é o diámetro do vaso (ascenso por capilaridade).

--A transpiraciA transpiracióónn sobre todo nas follas debida ao achegue enerxético do sol, produce un efecto de succión xa que a perda de auga polos estomas fai que a columna de savia bruta avance.

TRANSPORTE DA SAVIA BRUTA

Transpiración

Capilaridade


presipresióón radicularn radicular

capilaridadecapilaridade

transpiracitranspiracióónn

INTERCAMBIO DE GASESINTERCAMBIO DE GASESRealízase nos estomas.

ESTOMASESTOMAS

No caso de talos leñosos onde existen lenticelas ougretas na cortiza, estas son tamén zonas de paso de gases.


INTERCAMBIO DE GASESINTERCAMBIO DE GASES

ESTOMASESTOMAS

Lenticelas do bidueiro

No caso de talos leñosos onde existen lenticelas ou gretas nacortiza, estas son tamén zonas de paso de gases.


Estoma pechado

Estoma aberto

Mecanismo de apertura dos estomasMecanismo de apertura dos estomas

Estoma pechado

Aumento de concentración nascélulas oclusiva o que faientrar a auga por ósmose

As células oclusivas aumentan o seu volumen

e cúrvanse

Ábrese o ostiolo

FOTOSíNTESE

Durante a fotosíntese, a saviabruta, transportada polo xilema ata as follas, transfórmase en saviaelaborada. Esta é unha solución de materia orgánica formada por azucres, aminoácidos e outras substancias ricas en nitróxeno.


A Fotosíntese realízase nas follas e talos verdes, concretamente no parparéénquima clorofnquima clorofíílicolico

As células do parparéénquima clorofnquima clorofíílico lico conteconteññen cloroplasto que son en cloroplasto que son os os orgorgáánulosnulos onde se realiza a fotosonde se realiza a fotosííntese (ver tema Funcintese (ver tema Funcióón de n de NutriciNutricióón celular).n celular).

TRANSPORTE DE LA SAVIA TRANSPORTE DE LA SAVIA ELABORADAELABORADA

A savia elaborada sofre un transporte en calquera dirección polos vasos liberianos que corren paralelos e asociados aos vasos leñosos en todo o percorrido no que se van repartindo os nutrientes ás células.


http://recursos.cnice.mec.es/biologia/bachillerato/primero/biologia/ud03/01_03_04_02_011_02.html




A savia transpórtase polo floema que está formado por células alongadas, dispostas en fila cos tabiques perforados formando uns tubos, chamados tubos cribosos. A savia leva unha dirección desde as zonas de produción (follas) ata as de consumo (sumidoiros), que poden ser calquera parte do vexetal: tecidos de reserva, froitos, sementes, meristemos apicales, etc.


A entrada da savia elaborada no floema prodúcese grazas áacción das células acompañantes (2), as cales introducen no seu interior a sacarosa e os aminoácidos desde o parénquima clorofílico da folla. Para iso, estas células gastan enerxía en forma de ATP. Logo, os nutrientes pasan ao interior dos tubos do floema a través dos orificios de comunicación entre eles (6) chamados placas cribosas.


célula anexa ouacompañante


As células recollen os nutrientes que necesitan para o seu metabolismo. O resto dos nutrientes elaborados son almacenados en órganos como a raíz e o talo, en forma de amidón, onde son moi importantes para alimentar á planta en períodos nos que non realiza a fotosíntese.

Estas substancias de reserva tamén se acumulan nas sementes que as utilizarán no proceso de xerminación.


O mecanismo de circulacimecanismo de circulacióón de n de saviasaviaelaboradaelaborada explícase mediante a hipótese do fluxo de presión . Segundo esta hipótese as células fotosintetizadoras producen saviaelaborada a concentracións elevadas sendo levados aos vasos cribosos do floema mediante transporte activo o cal produce un aumento da concentración, que provoca a cesión de auga polos vasos do xilema ou polas células parenquimáticas dos arredores. A auga entra por ósmose e axuda ao transporte dos nutrientes, que son extraídos polas células que o necesitan para utilizalos ou para almacenalos facendo que a concentración de nutrientes diminúa, co que a maior parte da auga regresa ao xilema.


En resumo existe unha circulación de auga desde o xilema ao floema e viceversa, por procesos osmóticos.


Tanto os compostos inorgánicos absorbidos polas plantas, como os compostos orgánicos que a planta sintetiza sofren unha serie de reaccións onde se utilizan; estas constitúen o metabolismometabolismo. As reaccións metabólicas de formación de compostos complexos a partir doutros máis simples con achega de enerxía constitúen unha parte do metabolismo que se denomina anabolismoanabolismo. As reaccións de degradación de compostos orgánicos ata outros máis sinxelos con desprendemento de enerxía que a célula aproveita constitúen o catabolismo ou respiracicatabolismo ou respiracióónn.


A EXCRECIA EXCRECIÓÓN e SECRECIN e SECRECIÓÓN NOS VEXETAISN NOS VEXETAIS

Nos vexetais non existe unha excreción propiamente dita. Non teñen, polo tanto, estruturas especializadas para realizar esta función. Como a súa taxa metabólica é menor que a dos animais, a cantidade de sustancias de refugallo é moi baixa. Ademais, algúns destes produtos son reutilizados en procesos anabólicos: concretamente a auga e o dióxido de carbono pódense empregar para realizar a fotosíntese. Os poucos refugallos producidos non sempre saen ao exterior. Pódense acumular en vacuolas ou espazos intercelulares.


Os produtos de refugallo non útiles son acumulados na planta en tecidos excretores ou poden ser exportados ao exterior nese caso serían tecidos secretores. A diferenciación entre produtos de secreción e de refugallo nas plantas non está clara.

ResinaI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

Son por exemplo substancia de excreción : aceites esenciais (menta, lavanda, eucalipto) , resinas (coníferas), látex (figueiras, caucho).

LátexI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense

OUTRAS FORMAS DE NUTRICIOUTRAS FORMAS DE NUTRICIÓÓN NOS VEXETAIS N NOS VEXETAIS

Plantas simbióticas

Plantas parásitas

Plantas carnívoras


Plantas simbióticas

Simbiose é una forma de relación entre individuos de distintas especies na que ambos obteñen beneficios.

Os exemplos máis destacados en plantas son:

Os rizobios

As micorrizas


Rizobios

O nitróxeno é moi abundante na atmosfera, con todo, as plantas non poden utzilizalo na súa forma elemental e teñen que obtelo do chan principalmente en forma de nitratos ou amonio.

A fixación biolóxica de nitróxenoé un proceso crave na biosfera, polo cal microorganismos portadores da enzima nitrogenasaconverten o nitrógeno gaseoso en nitróxeno combinado. O grupo de bacterias ao que se coñececolectivamente como rizobios, inducen nas raíces (ou no talo) das leguminosas a formación de estruturas especializadas, os nódulos, dentro dos cales o nitróxeno gaseoso é reducido a amonio. Estímase que este proceso contribúe entre o 60-80 % da fixación biolóxica de nitróxeno.

Nesta simbiose nos nódulos, a plánta hóspede obtén nutrientes nitroxenados da bacteria (rizobios) e ofrece a esta unhafonte de carbono e un ambiente favorable para fixar nitróxeno. Esta simbiose contribúe cunhaparte considerable do nitróxenocombinado na terra e permite ásplantas leguminosas crecer sen fertilizantes nitroxenados e sen empobrecer os chans.

A simbiose é inhibida si existe un exceso de nitrato ou amonio no chan.

As fabáceas (Fabaceae) ou leguminosas (Leguminosae) son unha familia da orde das fabales. Reúne árbores, arbustos e herbas perennes ou anuais, fácilmente recoñecibles polo seu froitotipo legume.

Que é unha micorriza? Son asociacións entre certos fungos beneficiosos do chan e a inmensa maioría das plantas.

Na Natureza esta simbioseprodúcese

espontáneamente. Estímase que entre o 90 e

o 95% das plantas superiores presentan micorrizas de forma

habitual.


As micorrizas foron descubertaspolo botánico alemán Frank en 1885. Ao principio as micorrizaseran consideradas excepcións, pero agora sábese que case a totalidade das plantas verdes, con algunhas excepcións, viven en simbiose con fungos.

As primeiras que espertaroninterese foron as micorrizas das árbores forestais, e aínda que as das plantas cultivadas comezaron a estudarse en 1910, é hai pouco cando empezouse a recoñecer a súa importancia.

Cal é a importancia das micorriza?

O fungo entra dentro das raíces sen danalas, e axudaá planta a tomar alimentos e auga, e a que creza máis sa. A planta micorrizada é capaz de resistir mellor condiciónsambientais adversas (seca, salinidade, pragas) polo que émais rendible.

A planta dalle o fungo a materia orgánica para vivir.


Nalgunhas especies a unión entre a planta e o fungo é tan estreita que sen ela a planta non pode subsistir, como é o caso das orquídeas.

As micorrizas levan 400 millóns de anos sobre a Terra, Pero o uso excesivo de fertilizantes e fitosanitarios, a sobreexplotación dos chans agrícolas e a desertificación fanas desaparecer. Por iso haique recuperalas, reactivalas e reintroducirlas para devolver áplanta e ao chan o equilibrio natural que perderon.

Ata fai moi poucos anos a maioría das micorrizas non se podían cultivar en condiciónsde laboratorio por iso están moi pouco comercializadas.

Por exemplo a empresa MYCOVITRO S.L. utiliza técnicas in vitro na selección e multiplicación das súasmicorrizas, con tecnoloxíapatentada polo CSIC (ConselloSuperior de InvestigaciónsCientíficas).


Plantas parásitasUnha planta parásita é a que obtén algunha ou todas as substancias nutritivas que necesita para o seudesenvolvemento desde outraplanta provocándolle en moitoscasos, alteracións importantes. Coñécense a unhas 4.000 especies. As plantas parásitas teñen unharaíz modificada, chamadahaustorio, que penetra á planta hóspede e conéctaa coa súaxilema, floema, ou con ambos.


Segundo a substancia que absorben da planta hóspededivídense en:

Plantas holoparásitas non realizan a fotosíntese, absorben o zume elaborado da planta parasitada

Plantas hemiparásitas: pode realizar a fotosínteseaínda que absorben a auga e as sales minerais da planta parasitada


Cuscuta é unha plantas holoparásitas con finos talos onde as follas redúcense a minúscula escala. Así sen clorofila, son incapaces de fotosintetizar, volvéndose completamente dependentes das plantas parasitadas para a súa nutrición.


Viscum álbum, chamado comúnmente muérdago brancoou visco, é unha planta hemiparásita


Plantas carnívoras

Tamén chamadas planta insectívora, son plantas que realizan a fotosíntese pero ao vivir en terreos pobres en nutrientes obteñen os elementos necesarios para realizar a fotosintese dixerindo materia orgánica, por exemplo dos insectos que atrapa.

Charles Darwin escribiu o primeiro tratado coñecido sobre estas plantas en 1875.1


http://es.wikipedia.org/wiki/Planta_carn%C3%ADvora#cite_note-darwin1875-1

Atrapamoscas ou papamoscasDionaea muscipula,

Animación do crecemento da atrapamoscas

Drosera

Nepentes

Departamento Bioloxía e XeoloxíaI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.

Nutrición vexetal

Documents

Transcript of Nutrición vexetal