Gaur eguzkia dago. Nasrudin gustura

dago tapiz gainean eserita. Hor dago,

palmondoaren itzalean, gamelu esnea

hartzen.

Aita agertu da:

� Nasrudin, zoaz bizkor astoaren bila, azokara goaz

eta.

� Bai, aita, oraintxe bertan.

Nasrudin gamelu esnea amaitu ondoren korrika doa

aitaren esana betetzera.

Nasrudinek aitari laguntzen dio datilez betetako saski handi bat

astoaren gainean jartzen.

Aita, asto gainean eseri da eta Nasrudin atzetik doa buztanari

helduta.

Nasrudin oinutsik doa babutxak ez zikintzeko.

Bidean, bisir batekin egin dute topo. Bisirrak horrela esan zien

lagunei:

� Baina, ikusten duzue? Aita oso eroso asto gainean eta ume

koitadua oinez nekatuta!

Orduan Nasrudinek lotsatuta esan zion aitari:

� Aita, nekatuta nago eta etxera joan nahi dut, horrela

inork ez digu burla egingo.

� Ondo da, seme. Egin egokien deritzozuna.

Aste bete pasa ondoren, Nasrudin dabil ile-apaintzaile

lanetan. Aita dator:

� Lan handia egin duzu,seme. Oso abila zara. Orain

zoaz astoaren bila, azokara joateko.

Nasrudin astoarekin dator.

� Aita, orkatilla bihurritu zait!

� Noiz, baina?

� Orain, patiotik hona nentorrela.

Nasrudin lurrera begira dago, aitak bere aurpegi gorria ez

ikusteko.

Aitari barregura etorri

zaio.

� Beno, seme, orkatilla

txarto baduzu, hobe

da zu asto gainean

joatea.

Nasrudin oso pozik

esertzen da astoaren

bizkarrean.

� “Orain inor ez da

gutaz burlatuko”

Bidean emakume zahar batzuekin

topo egiten dute.

� Ez sinestekoa! Umea eroso-eroso

asto gainean, eta aita gaixoa

oinez!

Aitak es die kasurik egiten, baina Nasrudin

minduta dago.

� Aita, etxera joan behar dut. Uste dut

ardien hesia irekita utzi dudala.

Aitak maitasunez begiratzen dio:

� Ondo da, seme. Egin egokien deritzozuna.

Handik egun batzuetara, Nasrudin

patioan dago oiloak harrapatzeko

nahian. Azkenean guztiak

harrapatu ditu eta kaiola batean

sartu ditu.

� Orain, oiloak azokara

eramango ditut aitarekin.

� Aita, hemen dituzu oiloak.

� Oso ondo, seme. Zoaz

astoaren bila azokara

joateko.

� Bai, aita. Baina oso nekagarria

da bidea. Hobe da biok asto

gainean joatea.

Hor doa astoa azokara, oiloak, oilarra, mutikoa eta aita

bizkarrean emanda.

Plazan, gizon zahar batzuk, astoa hain

kargaturik ikusita, horrela esan zuten:

� Hori da basakeria! Asto gaixoa,

horrela tratatzea ere...!

Aitak ez die kasurik egin, baina

Nasrudin oso nahigabetuta dago.

� Aita, inurriak ditut bizkarrean,

etxera joan behar dut.

� Arraroa da, baina egin egokien

deritzozuna, seme.

Hurrengo astean fruta saltzera joan

behar dute.

Nasrudinek ideia bat du azokara joateko

arazorik gabe.

� Aita, astoa nekatuta dago. Hobe da

guk pisu gehiena eramatea eta astoak

bakarrik poltsa txiki bat.

Aitak irribarrez erantzuten dio semeari:

� Hala nahi baduzu...

Bidean haur batzuk daude eta haien

ondoan pasatzean barrez hasten dira:

� Horiek bai leloak. Zakuak asto

gainean eman beharrean, haiek

eramaten dituzte!

Nasrudin etsita dago eta etxera doa

korrika.

Egun batzuk ondoren berriro doaz

azokara.

� Aita, badakit zer egin inor gutaz ez

burlatzeko: Guk eramango dugu

astoa bizkar gainean.

Aita barrezka hasten da.

� Burua galdu duzu, seme!

� Ez, nik bakarrik jendeari kasu egin nahi diot.

� Baina beti ezin diozu kasua egin jendeari. Askotan

jendeak burlatzeko gogoa besterik ez du.

� Eta zer egin behar dut?

� Zuk erabaki behar duzu: Esaten dizutena zentzuduna

bada; orduan kasu egin, baina zentzugabea bada;

kasurik ez.

� Ulertu dut, aita. Ez dut

besteen iritzien beldur

izan behar.

� Zoriontsu egiten nau,

hain seme jakintsua

izateak. Harro nago

zutaz, Nasrudin.