1. Nun soño o poeta chega ao xardín do Deleite.

Conquista dunha rapaza de quince anos por parte dun namorado de vinte (home de letras e cultura que converte a súa paixón nunha alegoría).

2. Alí, na fonte de Narciso, ve reflectida na auga unha rosa da que se namora. O Deus do Amor convérteo no seu vasalo e explícalle os dez mandamentos para emprender a conquista da rosa.

Toda unha cortés e sabia máquina simbólica que, declaradamente, quere ser a norma moral e vital do homeculto e aristocrático.

3. Como seu principal valedor terá a Bo Acollemento, pero terá que contender con serios inimigos situados cerca da rosa (Perigo, Mala Boca, Medo, Vergoña,…). 4. Celos construirá unha torre para facer prisioneiro a Bo Acollemento. Co lamento do poeta, que perdeu ao seu principal valedor, interrómpese o escrito de Lorris.

Resumo Tema

Preséntanse relatos de variada procedencia-exemplos medievais, de tema artúrico, fábulas, etc.- que reflicten a realidade social da época.

Expresan unha visión vitalista do mundo, próxima á do Renacemento que se aveciña.As ganas de rir e a importancia dada ao diñeiro poderían considerarse como algúns dos trazos máis significativos desta nova mentalidade.

1. 2. EN PROSA: Inicios da prosa en lingua romance: libros de contido histórico. Seguintes: obras de asunto ficticio. Principal prosista medieval: Boccaccio.

Amigo de Petrarca, Giovanni Boccaccio (1313-1375) é un dos primeiros humanistas italianos, e pioneiro, polo tanto, do espírito renacentista.Como humanista, escribiu en latín algúns tratados pertencentes ao xénero biográfico. Compuxo tamén poesía.Pero a súa faceta máis importante é a de narrador.

Creador da prosa italiana, escribiu varias novelas:•Filocolo, de tema amoroso.•Fiammetta, reflexo da súa paixón amorosa por Maria d 'Aquino. •Ninfale d 'Ameto, de tema pastoril.

Unha sátira contra as mulleres, con abundantes descricións de costumes populares:•Corbaccio (chamado tamén Labirinto de amor).

A obra fundamental de Boccaccio é o Decamerón.

Nun pazo campestre, cada un deles, durante dez días, atendendo a un tema que se mande, contarán un relato.

Tras quince días de retiro volverán á cidade.

Amor, Fortuna e Inxenio son os tres temas sobre os que xiran os relatos, unidos á presenza da morte tráxica.

Os relatos constitúen un canto ao amor, ao goce da vida, á marxe das leis sociais e das hipocrisías relixiosas.

O autor móstrase moi en coherencia co espírito burgués, anticlerical e laico que se fomentaba nas cidades italianas.

Está alonxada da literatura latinizante ou cortesá.

Insérese na produción narrativa de carácter burgués e populista, atenta á realidade cotiá das cidades, cheas de vitalidade e puxanza.

O mundo variopinto que describe é cómico e tráxico, vulgar e cortés, vulgar e delicado.

Plásmase nun dobre xogo estilístico entre o estilo humilde e o sublime.