MINISTERIO DE AGRICULTURA, PESCA E ALIMENTACIÓN€¦ · cederá de forma inmediata a citar ante o...

Suplemento núm. 8 Luns 2 xuño 2003 1313

Disposición adicional única. Modificación da Lei deaxuizamento criminal.

Un. Modifícase o número 1 do artigo 962 da Leide axuizamento criminal, que queda redactado nosseguintes termos:

«1. Cando a policía xudicial teña noticia dunfeito que presente os caracteres de falta tipificadanos artigos 617 ou 620 do Código penal, sempreque o ofendido sexa algunha das persoas ás quese refire o artigo 153 do mesmo código, así comono artigo 623.1 do Código penal cando sexa fla-grante, o axuizamento do cal corresponda ó xul-gado de instrucción ó que se debe entrega-lo ates-tado ou a outro do mesmo partido xudicial, pro-cederá de forma inmediata a citar ante o xulgadode garda as persoas indicadas nos ordinais 3.a e4.a do artigo 796. Ó face-la dita citación aperci-birase as persoas citadas das respectivas conse-cuencias de non compareceren ante o xulgado degarda. Así mesmo, serán apercibidas de que sepoderá celebra-lo xuízo de faltas de forma inme-diata no xulgado de garda, mesmo que non com-parezan, e de que deben comparecer cos mediosde proba de que se tenten valer. O denunciantee o ofendido ou prexudicado serán informados dosseus dereitos nos termos previstos nos artigos 109,110 e 967.»

Dous. Modifícase o número 2 do artigo 962 da Leide axuizamento criminal, que queda redactado nosseguintes termos:

«2. A persoa denunciada será informada sucin-tamente dos feitos en que consista a denuncia edo dereito que a asiste de comparecer asistida deavogado. Esta información practicarase, en todocaso, por escrito.»

Tres. Suprímese o número 2 do artigo 963 da Leide axuizamento criminal, pasando o número 3 destemesmo precepto a constituí-lo número 2.

Catro. Modifícase o número 1 do artigo 964 da Leide axuizamento criminal, que queda redactado nosseguintes termos:

«1. Nos supostos non previstos polo artigo962, cando a policía xudicial teña noticia dun feitoque presente os caracteres de falta tipificada nolibro III do Código penal ou en leis especiais, for-mará de maneira inmediata o correspondente ates-tado, que remitirá sen dilación ó xulgado de garda.Este atestado recollerá as dilixencias practicadas,así como o ofrecemento de accións ó ofendido ouprexudicado, practicado conforme os artigos 109,110 e 967.»

Disposición derradeira primeira. Carácter da lei.

O artigo terceiro e a disposición adicional única destalei orgánica teñen carácter de lei ordinaria.

Disposición derradeira segunda. Entrada en vigor.

Esta lei orgánica entrará en vigor o día seguinte óda súa publicación no «Boletín Oficial del Estado».

Por tanto,Mando a tódolos españois, particulares e autoridades

que cumpran e fagan cumprir esta lei orgánica.Madrid, 27 de maio de 2003.

JUAN CARLOS R.O presidente do Goberno,

JOSÉ MARÍA AZNAR LÓPEZ

MINISTERIO DE AGRICULTURA,PESCA E ALIMENTACIÓN

10621 CORRECCIÓN de erros do Real decreto373/2003, do 28 de marzo, de medidasurxentes no sector vitivinícola. («BOE» 127,do 28-5-2003.)

Advertido erro no Real decreto 373/2003, do 28de marzo, de medidas urxentes no sector vitivinícola,publicado no «Boletín Oficial del Estado», suplementonúmero 7 en lingua galega, do 1 de maio 2003, pro-cédese a efectua-la oportuna rectificación:

Na páxina 1059, segunda columna, no anexo I, Comu-nidade Autónoma de Castilla-La Mancha, onde di: «Al-bacete... 27 hl/ha», debe dicir: «Albacete... 28 hl/ha»;e onde di: «Ciudad Real... 29 hl/ha», debe dicir: «CiudadReal... 30 hl/ha».

XEFATURA DO ESTADO10715 LEI 16/2003, do 28 de maio, de cohesión

e calidade do Sistema Nacional de Saúde.(«BOE» 128, do 29-5-2003.)

JUAN CARLOS IREI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

I

A Constitución española de 1978, no seu artigo 41,afirma que os poderes públicos manterán un réximepúblico de Seguridade Social para tódolos cidadáns quegaranta a asistencia e as prestacións sociais suficientesante situacións de necesidade; así mesmo, no seu artigo43 recoñece o dereito á protección da saúde e enco-méndalles ós poderes públicos organizar e tutela-la saú-de pública a través de medidas preventivas e das pres-tacións e servicios necesarios.

Igualmente, o artigo 38.1.a) da Lei xeral da Segu-ridade Social inclúe dentro da acción protectora do ámbi-to da Seguridade Social «a asistencia sanitaria nos casosde maternidade, de enfermidade común ou profesionale de accidentes, sexan ou non de traballo».

Por outra parte, o título VIII do texto constitucionaldeseñou unha nova organización territorial do Estadoque posibilitaba a asunción polas comunidades autóno-mas de competencias en materia de sanidade, reser-vando para aquel a regulación das bases e a coordinaciónxeral da sanidade.

A Lei 14/1986, do 25 de abril, xeral de sanidade,deu resposta e desenvolvemento a estas previsións cons-titucionais, establecendo os principios e criterios subs-tantivos que permitiron configura-lo Sistema Nacionalde Saúde: o carácter público e a universalidade e gra-tuidade do sistema; a definición dos dereitos e deberesde cidadáns e poderes públicos neste ámbito; a des-centralización política da sanidade; a integración das dife-

1314 Luns 2 xuño 2003 Suplemento núm. 8

rentes estructuras e servicios públicos ó servicio da saú-de no Sistema Nacional de Saúde e a súa organizaciónen áreas de saúde, e o desenvolvemento dun novo mode-lo de atención primaria que puña a énfase na integraciónneste nivel das actividades asistenciais e de prevención,promoción e rehabilitación básica.

Así mesmo, a lei creou o Consello Interterritorial doSistema Nacional de Saúde como órgano coordinadorentre as comunidades autónomas e a Administraciónxeral do Estado, que realizou un importante labor tantono fomento do consenso coma na difusión de experien-cias e na aprendizaxe mutua entre niveis de goberno.

Ó abeiro das previsións constitucionais e dos respec-tivos estatutos de autonomía, tódalas comunidades autó-nomas asumiron paulatinamente competencias en mate-ria de sanidade. Este proceso completouse cun modeloestable de financiamento, a través da aprobación da Lei21/2001, do 27 de decembro, pola que se regulan asmedidas fiscais e administrativas do novo sistema definanciamento das comunidades autónomas de réximecomún e cidades con estatuto de autonomía.

A asunción de competencias polas comunidadesautónomas constitúe un medio para aproxima-la xestiónda asistencia sanitaria ó cidadán e facilitarlle, así, garan-tías en canto á equidade, á calidade e á participación.A experiencia e a práctica das relacións entre o Estadoe as comunidades autónomas desde 1986, ano en quese aproba a Lei xeral de sanidade, foi un elemento diná-mico e, en moitos aspectos, un referente para o desen-volvemento da cohesión no Estado autonómico. E é pre-cisamente esta experiencia avanzada e valorada posi-tivamente, polos cidadáns e internacionalmente, a queposibilita non só poder realizar un bo diagnóstico sobreas súas virtudes e carencias, senón tamén estar en con-dicións de abordar sectorialmente o necesario perfec-cionamento das relacións, de maneira que o SistemaNacional de Saúde manteña unha identidade común eresponda ós principios constitucionais de unidade, auto-nomía e solidariedade nos que se fundamenta o ditoEstado autonómico.

Paralelamente, transcorridos máis de 16 anos desdea entrada en vigor da Lei xeral de sanidade, producíronseprofundos cambios na sociedade, tanto culturais, tec-nolóxicos e socioeconómicos coma na maneira de vivire de enfermar. E xorden novos retos para a organizacióndo Sistema Nacional de Saúde, como son a orientaciónós resultados en saúde, a potenciación do papel dosusuarios como decisores, a implicación dos profesionaisnas reformas administrativas, as actuacións clínicas ea toma de decisións baseadas na evidencia científica,así coma a busca de mecanismos de integración na aten-ción sanitaria e sociosanitaria, retos todos eles que puxe-ron de manifesto a necesidade do funcionamento cohe-sionado do Estado e das comunidades autónomas paracomplementar algúns elementos esenciais do SistemaNacional de Saúde, de maneira que se poida adaptará modernización que o contorno lle esixe.

Por todo iso, esta lei establece accións de coordi-nación e cooperación das administracións públicas sani-tarias como medio para lles asegurar ós cidadáns o derei-to á protección da saúde, co obxectivo común de garan-ti-la equidade, a calidade e a participación social no Sis-tema Nacional de Saúde:

a) Equidade, na liña de desenvolvemento do prin-cipio constitucional de igualdade, que garanta o accesoás prestacións e, desta maneira, o dereito á protecciónda saúde en condicións de igualdade efectiva en todoo territorio e posibilite a libre circulación de tódoloscidadáns.

b) Calidade, que conxugue a incorporación de inno-vacións coa seguridade e efectividade destas, que orien-te os esforzos do sistema cara á anticipación dos pro-

blemas de saúde ou cara a solucións eficaces candoestes aparecen; calidade que avalíe o beneficio dasactuacións clínicas incorporando só aquilo que lle ache-gue un valor engadido á mellora da saúde, e implicandoa tódolos actores do sistema.

c) E, por último, participación cidadá, tanto no res-pecto á autonomía das súas decisións individuais comana consideración das súas expectativas como colectivode usuarios do sistema sanitario, e para permiti-lo inter-cambio de coñecementos e experiencias.

A experiencia en coordinación sanitaria desde a apro-bación da Lei xeral de sanidade fai necesaria a buscadun novo modelo, que aproveite esa experiencia e ofrezanovos instrumentos que lles permitan ós cidadáns recibirun servicio sanitario público de calidade e en condiciónsde igualdade efectiva no acceso, independentemente dolugar da súa residencia.

A primeira achega da lei ó novo modelo é a definicióndaqueles ámbitos en que é precisa a colaboración entreo Estado e as comunidades autónomas. Nestes ámbitosdefínese un núcleo común de actuación do SistemaNacional de Saúde e dos servicios de saúde que o inte-gran. Sen interferir na diversidade de fórmulas organi-zativas, de xestión e de prestación de servicios consubs-tancial cun Estado descentralizado, preténdese que aatención ó cidadán polos servicios públicos sanitariosresponda a unhas garantías básicas e comúns.

Os ámbitos de colaboración entre as administraciónspúblicas sanitarias definidas por esta lei son: as pres-tacións do Sistema Nacional de Saúde; a farmacia; osprofesionais sanitarios; a investigación; o sistema deinformación sanitaria, e a calidade do sistema sanitario.Estes seis ámbitos representan para o cidadán a segu-ridade das prestacións en todo o territorio do Estado,que os profesionais sanitarios terán as mesmas garantíasde competencia profesional, que a investigación se orien-tará ás necesidades de saúde da poboación, que a infor-mación sanitaria fluirá en todo o sistema e que a calidadeserá un obxectivo común dentro do Sistema Nacionalde Saúde.

Ademais das seis áreas descritas anteriormente, alei ofrece mecanismos de cooperación e coordinacióntanto na organización da asistencia sanitaria coma ensaúde pública. En asistencia sanitaria regúlanse os plansintegrais de saúde, para que as administracións sani-tarias adopten un enfoque integral na atención ás enfer-midades máis prevalentes. En saúde pública identifícan-se aqueles ámbitos nos que se require un enfoqueconxunto.

Para que iso sexa factible, a lei deseña unha seriede instrumentos para tomar aquelas decisións que llescorresponde asumir conxuntamente ó Estado e ás comu-nidades autónomas. Desta forma, a lei crea ou potenciaórganos especializados, que se abren á participación dascomunidades autónomas; así, a Axencia de Avaliaciónde Tecnoloxías, a Axencia Española de Medicamentose Productos Sanitarios, a Comisión de Recursos Huma-nos, a Comisión Asesora de Investigación en Saúde, oInstituto de Saúde Carlos III, o Instituto de InformaciónSanitaria, a Axencia de Calidade do Sistema Nacionalde Saúde e o Observatorio do Sistema Nacional deSaúde.

O órgano básico de cohesión é o Consello Interterri-torial do Sistema Nacional de Saúde, ó que se dota demaior axilidade na toma de decisións e de mecanismospara a busca de consensos, así como para a vinculaciónentre as partes na asunción destas decisións. Xunto óConsello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúdesitúase a Alta Inspección, á que se lle atribúe o segui-mento dos acordos daquel, entre outras funcións.

En definitiva, a lei busca a colaboración das admi-nistracións públicas sanitarias coa finalidade de mello-


ra-lo funcionamento do Sistema Nacional de Saúde. Aequidade, a calidade e a participación como obxectivoscomúns, as actuacións nos diferentes ámbitos e os ins-trumentos para levalas a cabo constitúen o núcleo básicodo Sistema Nacional de Saúde e o que proporciona unsdereitos comúns a tódolos cidadáns.

II

A lei estructúrase nun capítulo preliminar e outrosonce capítulos.

No capítulo preliminar enúnciase o propósito da lei,que é o establecemento do marco legal para as acciónsde coordinación e cooperación das administraciónspúblicas sanitarias que permitirán garanti-la equidade,a calidade e a participación social no Sistema Nacionalde Saúde, entendido este, nos termos da Lei xeral desanidade, como o conxunto dos servicios de saúde daAdministración xeral do Estado e das comunidades autó-nomas. Nel intégranse tódalas estructuras e serviciospúblicos ó servicio da saúde, así coma as funcións eprestacións sanitarias que son responsabilidade dospoderes públicos, para satisface-lo dereito á protecciónda saúde recoñecido polo artigo 43.1 da Constituciónespañola.

Sen prexuízo deste obxectivo xeral, a lei contén taménnormas aplicables a todo o sistema sanitario español,non só á sanidade pública, na medida en que, por impe-rativo do artigo 43.2 da Constitución, lles incumbe taménós poderes públicos exercer un control sobre a sanidadeprivada, en relación coas actividades de información, saú-de pública, formación e investigación e en materia degarantías de seguridade e de calidade.

De acordo co mencionado obxectivo xeral, a lei ocú-pase sucesivamente de concretalo no ámbito das pres-tacións sanitarias, a farmacia, os profesionais da sani-dade, a investigación sanitaria, os sistemas de informa-ción, a calidade do sistema sanitario, os plans integrais,as accións conxuntas en saúde pública e a participacióndos cidadáns e dos profesionais.

III

O capítulo I ocúpase das prestacións do SistemaNacional de Saúde, a garantía das cales constitúe undos principais obxectivos da lei, polo que se lles dedicaunha atención preferente. En primeiro lugar, regúlasea ordenación das prestacións. Defínese o catálogo deprestacións como o conxunto de servicios preventivos,diagnósticos, terapéuticos, rehabilitadores e de promo-ción da saúde dirixidos ós cidadáns, que comprende asprestacións de saúde pública, atención primaria e espe-cializada, sociosanitaria, urxencias, farmacia, ortopróte-ses, productos dietéticos e transporte sanitario. Este catá-logo incorpora, ademais das prestacións recollidas poloReal decreto 63/1995, do 20 de xaneiro, de ordenaciónde prestacións sanitarias do Sistema Nacional de Saúde,as prestacións de saúde pública, como conxunto de ini-ciativas organizadas pola sociedade para preservar, pro-texer e promove-la saúde da poboación, a través deactuacións dirixidas, entre outras finalidades, á informa-ción e vixilancia epidemiolóxica, a prevención das enfer-midades, a promoción da seguridade alimentaria ou aprevención e o control dos efectos dos factores ambien-tais sobre a saúde humana. En atención primaria, inclúe-se a atención comunitaria, a atención paliativa a enfer-mos terminais, a saúde bucodental e a saúde mental.En atención especializada, poténciase a actividade enconsultas e hospitais de día, médicos e cirúrxicos, incluín-dose, ademais, a hospitalización a domicilio, a atenciónpaliativa a enfermos terminais e a saúde mental. Defí-nense as prestacións de atención sociosanitaria no ámbi-

to estrictamente sanitario, que comprenderán os coida-dos sanitarios de longa duración, a atención sanitariaá convalecencia e a rehabilitación en pacientes con défi-cit funcional recuperable que se levará a cabo nos niveisde atención que cada comunidade autónoma determine.A prestación farmacéutica inclúe os medicamentos eproductos sanitarios e o conxunto de actuacións enca-miñadas a que os pacientes os reciban de forma ade-cuada ás súas necesidades clínicas, nas doses precisassegundo os seus requirimentos individuais, durante operíodo de tempo adecuado e ó menor custo posiblepara eles e para a comunidade.

As prestacións incluídas no catálogo fanse efectivasa través dun conxunto de técnicas, tecnoloxías e pro-cedementos que integran a carteira de servicios. A car-teira de servicios do Sistema Nacional de Saúde apro-barase mediante real decreto, logo de informe do Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde. Asnovas técnicas, tecnoloxías ou procedementos seránsometidos a avaliación previa á súa incorporación á car-teira de servicios para o seu financiamento público. Aactualización da carteira de servicios aprobarase median-te orde do ministro de Sanidade e Consumo, igualmentelogo de informe do Consello Interterritorial.

O Ministerio de Sanidade e Consumo, logo de informedo Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de, autorizará o uso tutelado de determinadas técnicas,tecnoloxías ou procedementos, antes de decidir sobrea necesidade ou conveniencia da súa inclusión na car-teira. O uso tutelado realizarase, polo seu propio carácter,por tempo limitado, en centros autorizados e de acordocon protocolos específicos.

Por último, este capítulo regula un aspecto esencialdas prestacións, como é a súa garantía, aínda que máisacertado resulta referirse ás garantías de seguridade,calidade, accesibilidade, mobilidade e tempo no accesoás prestacións. O recoñecemento dun dereito ten o valorque lle concede a súa garantía. Neste sentido, a regu-lación das garantías das prestacións constitúe un aspec-to esencial da súa regulación. E neste ámbito convéndestacar dous aspectos dos que se ocupa a lei: o primeiroé a previsión da existencia de servicios de referenciapara a atención daquelas patoloxías que precisen dealta especialización profesional ou elevada complexidadetecnolóxica, ou cando o número de casos que se vantratar non sexa elevado e poida resultar aconsellable,en consecuencia, a concentración dos recursos diagnós-ticos e terapéuticos; o segundo aspecto é a necesariaextensión das garantías de seguridade e calidade dasprestacións, máis alá do ámbito estricto do SistemaNacional de Saúde, á totalidade do sistema sanitario,incluídos, polo tanto, os centros e servicios privados.

IV

No capítulo II abórdase unha reordenación do exer-cicio das competencias que con carácter exclusivo llecorresponden ó Estado en materia de avaliación, rexistro,autorización, vixilancia e control dos medicamentos edos productos sanitarios, en beneficio, tamén neste sec-tor, da consecución dunha maior calidade do sistema.Así, inclúense as necesarias previsións para garantir unhamaior coordinación, no desenvolvemento dos seus res-pectivos cometidos, do Ministerio de Sanidade e Con-sumo e da que pasa a denominarse Axencia Españolade Medicamentos e Productos Sanitarios (posto que assúas atribucións tamén se estenden ós ditos productos).Á axencia compételle, entre outros cometidos, a ava-liación e, se é o caso, autorización dos medicamentose dos productos sanitarios, mentres que o ministerio,a través da Dirección Xeral de Farmacia e ProductosSanitarios, debe resolver sobre o financiamento público


e o prezo dos medicamentos e dos productos sanitariospreviamente autorizados. Modifícanse os órganos dedirección da axencia, no Consello Rector da cal, de novacreación, se lles dá entrada ás comunidades autónomas,atendendo á lexítima aspiración destas de participaren,nalgunha medida e sen detrimento do carácter exclusivoda competencia estatal, no proceso de toma de decisiónsque poden conducir á inclusión dunha especialidade far-macéutica ou dun producto sanitario entre os de finan-ciamento público, que lles corresponderá asumir ásfacendas públicas autonómicas.

V

O capítulo III está dedicado ós profesionais da sani-dade, que constitúen un elemento esencial na moder-nización e na calidade do sistema sanitario español noseu conxunto. Neste punto, a regulación contida na leisalvagarda tanto as competencias autonómicas comoo ámbito propio doutros sectores normativos, como sono educativo e o futuro estatuto marco do persoal sani-tario, que son a sede legal adecuada para o desenvol-vemento de cuestións que aquí se deixan esbozadas,pero que se deben ter en conta pola súa innegable inci-dencia tanto no funcionamento cohesionado do SistemaNacional de Saúde como no obxectivo irrenunciable dealcanzar, tamén en materia de cualificación profesional,as cotas de calidade que demanda a sociedade.

A lei contén basicamente principios referidos á pla-nificación e á formación dos profesionais da sanidade,así como ó desenvolvemento e á carreira profesionale á mobilidade dentro do Sistema Nacional de Saúde.Especial interese ten a creación dunha comisión de recur-sos humanos, na composición da cal participarán asadministracións estatal e autonómicas e as correspon-dentes comisións nacionais das distintas especialidadessanitarias, que terá o cometido xeral de contribuír á pla-nificación e ó deseño dos programas de formación dosprofesionais da sanidade, en colaboración e sen menos-cabo das competencias dos órganos e institucións res-ponsables en cada caso da formación pregraduada eposgraduada, así como da continuada, e na oferta deprazas dentro do sistema público.

VI

Á investigación dedícase o capítulo IV. Sendo estaunha materia na que concorren as competencias estataise autonómicas, as normas contidas neste capítulo vandirixidas a ordenar, no ámbito sanitario, a actividadeinvestigadora dos órganos competentes da Administra-ción xeral do Estado. Establécese o principio de que ainnovación de base científica é esencial para o desen-volvemento dos servicios sanitarios e, en definitiva, paraa efectiva protección da saúde dos cidadáns. A lei con-creta as responsabilidades do Ministerio de Sanidadee Consumo neste aspecto e encoméndalle a ese depar-tamento, en colaboración coas comunidades autónomasno seo do Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde, a elaboración da iniciativa sectorial de inves-tigación en saúde, que se incorporará ó Plan Nacionalde I+D+I, así como a designación de centros de inves-tigación do Sistema Nacional de Saúde.

Para a cooperación entre os sectores público e pri-vado en investigación sanitaria, créase a Comisión Ase-sora de Investigación en Saúde, integrada por represen-tantes da Administración xeral do Estado, das comu-nidades autónomas e da industria sanitaria, coa fina-lidade principal de ofrecer unha canle para a colabo-ración entre a Administración, a Universidade, os centrosde investigación e a industria para aproveita-las sinerxíasna investigación biomédica.

A segunda parte deste capítulo dedícase ó Institutode Saúde Carlos III, creado pola Lei xeral de sanidade.O propósito principal da lei en relación con este orga-nismo público é precisa-los seus cometidos en materiade fomento da investigación en saúde, encomendándo-lle, no ámbito das competencias do Estado, funciónsde planificación da investigación, vertebración dos recur-sos dedicados a ela, difusión e transferencia de resul-tados e desenvolvemento de programas de investiga-ción, entre outras. Por outra parte, establécese o man-dato de integrar representantes das comunidades autó-nomas nos órganos de goberno do Instituto e das fun-dacións vinculadas a este. Un dos mecanismos de quese dota para cumpri-la súa función de contribuír a ver-tebra-la investigación no Sistema Nacional de Saúde éa asociación cos centros nacionais e a acreditación deinstitutos e redes de investigación cooperativa.

VII

No capítulo V ocúpase a lei doutro dos elementosesenciais para o funcionamento cohesionado e congarantías de calidade do Sistema Nacional de Saúde,que é a existencia dun verdadeiro sistema de informaciónsanitaria. Neste sentido, encoméndaselle ó Ministerio deSanidade e Consumo o establecemento dun sistema deinformación sanitaria que garanta a dispoñibilidade dainformación e a comunicación recíprocas entre a Admi-nistración sanitaria do Estado e a das comunidades autó-nomas. Este sistema conterá, entre outros, datos básicossobre as prestacións e a carteira de servicios na atenciónsanitaria pública e privada, poboación protexida, recur-sos humanos e materiais e financiamento. O sistema,que estará á disposición dos usuarios, nutrirase da infor-mación procedente da propia Administración sanitariado Estado e da que subministren as comunidades autó-nomas, nas condicións convidas no seo do Consello Inter-territorial do Sistema Nacional de Saúde.

Por outra parte, para facilita-lo acceso dos cidadánsás prestacións da atención sanitaria do Sistema Nacionalde Saúde, regúlase a tarxeta sanitaria individual que,sen prexuízo da súa xestión no seu ámbito territorialpolas comunidades autónomas, incluirá, de maneira nor-malizada, os datos básicos de identificación do titular,o seu dereito ás prestacións e a entidade responsableda asistencia sanitaria. A lei establece que se deberágarantir que os dispositivos que as tarxetas incorporenpara almacena-la información básica e as aplicaciónsque a traten permitan a lectura e comprobación de datosen todo o territorio nacional.

En terceiro lugar, dentro deste capítulo merece des-tacarse a creación do Instituto de Información Sanitaria,como órgano do Ministerio de Sanidade e Consumo óque se lle encomenda o desenvolvemento das activi-dades necesarias para o funcionamento do sistema deinformación sanitaria.

VIII

Aínda que o obxectivo da calidade do Sistema Nacio-nal de Saúde preside boa parte do articulado da lei,dedícaselle especificamente o capítulo VI, no que se esta-blece o principio de que a mellora da calidade do sistemasanitario no seu conxunto debe presidi-las actuaciónsdas institucións sanitarias públicas e privadas. E con-crétanse os elementos que configuran a que se deno-mina infraestructura da calidade, que comprende normasde calidade e seguridade, indicadores, guías de prácticaclínica e rexistros de boas prácticas e de acontecementosadversos.

Dentro da Administración xeral do Estado, encomén-daselle á Axencia de Calidade do Sistema Nacional de


Saúde, órgano dependente do Ministerio de Sanidadee Consumo, a elaboración dos elementos da infraestruc-tura da calidade, sen prexuízo das actuacións nesta ordedas comunidades autónomas. Estes elementos estaráná disposición das propias comunidades e dos centrossanitarios públicos e privados, coa finalidade de con-tribuír á mellora da calidade dos servicios que prestanós pacientes.

Neste capítulo prevese tamén a elaboración periódicade plans de calidade do Sistema Nacional de Saúde noseo do Consello Interterritorial do Sistema Nacional deSaúde, e do seu cumprimento dará conta o ministrode Sanidade e Consumo no Senado, como cámara derepresentación territorial.

Así mesmo, encoméndaselle ó Ministerio de Sanidadee Consumo o fomento da auditoría externa periódicados centros e servicios sanitarios, en garantía da súaseguridade e da calidade dos ditos servicios.

Finalmente, o Observatorio do Sistema Nacional deSaúde, órgano igualmente integrado no Ministerio deSanidade e Consumo, proporcionará unha análise per-manente do sistema, mediante estudios comparados dosservicios de saúde das comunidades autónomas noámbito da organización, da provisión de servicios, daxestión sanitaria e dos resultados.

IX

O capítulo VII prevé a elaboración conxunta de plansintegrais de saúde por parte do Ministerio de Sanidadee Consumo e os órganos competentes das comunidadesautónomas, en relación coas patoloxías prevalentes. Osplans integrais establecerán criterios sobre a forma deorganizar servicios para atende-las patoloxías de maneiraintegral no conxunto do Sistema Nacional de Saúde,e determinarán estándares mínimos e modelos básicosde atención, especificando actuacións de efectividaderecoñecida, ferramentas de avaliación e indicadores deactividade.

X

O capítulo VIII aborda as actuacións coordinadas doEstado e das comunidades autónomas en materia desaúde pública e de seguridade alimentaria, e a súa decla-ración corresponderalles, respectivamente, ó Ministeriode Sanidade e Consumo, logo de informe do ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde, e á AxenciaEspañola de Seguridade Alimentaria, salvo en casos deurxente necesidade. Estas actuacións encadraransenecesariamente nalgún dos supostos que se prevén,entre eles, a necesidade de lles dar resposta a situaciónsde especial risco ou alarma para a saúde pública e aexecución de programas derivados de esixencias nor-mativas procedentes da Unión Europea ou de conveniosinternacionais.

Tamén se prevé a elaboración, por parte do Estadoe das comunidades autónomas, a través do ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde, dun plande cooperación e harmonización de actuacións no ámbi-to da saúde pública, dirixido a promover actividades quecomplementen as realizadas polas distintas administra-cións públicas.

XI

No capítulo IX regúlase a participación dos cidadánse dos profesionais no Sistema Nacional de Saúde, quese articula principalmente a través do Consello de Par-ticipación Social do Sistema Nacional de Saúde, depen-dente do Ministerio de Sanidade e Consumo. Este órga-no, que pretende ofrecer unha canle de comunicación

permanente entre as administracións públicas sanitarias,os profesionais e as sociedades científicas, as organi-zacións sindicais e empresariais e os consumidores eusuarios, terá tres formas de organización, podendoactuar como comité consultivo, como foro aberto oucomo foro virtual.

XII

O Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de, creado pola Lei xeral de sanidade, regúlase no capí-tulo X, co que se derroga o artigo 47 da mencionadalei. O Consello, órgano de cooperación entre o Estadoe as comunidades autónomas, ten encomendada amisión de promove-la cohesión do sistema. Neste capí-tulo establécese a súa composición e enuméranse assúas funcións, aínda que, en canto a estas últimas, amaior parte delas se encontran diseminadas ó longo doarticulado da lei e noutras disposicións legais e regu-lamentarias. Como novidades destacables cómpre cita-laprevisión de que, no seo do Consello, se adopten acordosde cooperación sanitaria en diversos ámbitos, así comaa creación dun Consello de Directores do Consello, noque se integrarán os directores dos servicios de saúde,que terá por cometido principal o apoio ó Consello ea discusión previa dos asuntos que se deban someterá súa consideración.

XIII

O capítulo XI e último regula a Alta Inspección en ter-mos análogos ós contidos no artigo 43 da Lei xeral desanidade, que se derroga, aínda que leva a cabo unhamellor sistematización das súas funcións, incorporandoalgunhas inequivocamente propias desta función que llecorresponde ó Estado e que non se recollían naquela lei.

XIV

As disposicións da parte final limítanse a referirlleá Administración sanitaria do Estado, respecto das cida-des de Ceuta e Melilla, as competencias que ó longoda lei se mencionan como propias dos órganos corres-pondentes das comunidades autónomas; a salvagarda-lavixencia de disposicións específicas referentes á asis-tencia sanitaria no estranxeiro e ás competencias doutrasadministracións públicas en relación coas entidades sani-tarias non integradas no Sistema Nacional de Saúde;a preve-la vixencia transitoria do Real decreto 63/1995,do 20 de xaneiro, de ordenación de prestacións sani-tarias do Sistema Nacional de Saúde, e a determina-lotítulo competencial e a entrada en vigor da lei.

CAPÍTULO PRELIMINAR

Disposicións xerais

Artigo 1. Obxecto.

O obxecto desta lei é establece-lo marco legal paraas accións de coordinación e cooperación das adminis-tracións públicas sanitarias, no exercicio das súas res-pectivas competencias, de modo que se garanta a equi-dade, a calidade e a participación social no SistemaNacional de Saúde, así coma a colaboración activa destena reducción das desigualdades en saúde.

O disposto nesta lei seralles de aplicación ós serviciossanitarios de financiamento público e ós privados nostermos previstos no artigo 6 e nas disposicións adicionaisterceira e cuarta.


Artigo 2. Principios xerais.

Son principios que informan esta lei:a) A prestación dos servicios ós usuarios do Sistema

Nacional de Saúde en condicións de igualdade efectivae calidade.

b) O aseguramento universal e público por partedo Estado.

c) A coordinación e a cooperación das administra-cións públicas sanitarias para a superación das desigual-dades en saúde.

d) A prestación dunha atención integral á saúde,comprensiva tanto da súa promoción coma da preven-ción de enfermidades, da asistencia e da rehabilitación,procurando un alto nivel de calidade.

e) O financiamento público do Sistema Nacional deSaúde, de acordo co vixente sistema de financiamentoautonómico.

f) A igualdade de oportunidades e a libre circulacióndos profesionais no conxunto do Sistema Nacional deSaúde.

g) A colaboración entre os servicios sanitarios públi-cos e privados na prestación de servicios ós usuariosdo Sistema Nacional de Saúde.

h) A colaboración das oficinas de farmacia co Sis-tema Nacional de Saúde no desempeño da prestaciónfarmacéutica.

Artigo 3. Titulares dos dereitos.

1. Son titulares dos dereitos á protección da saúdee á atención sanitaria os seguintes:

a) Tódolos españois e os estranxeiros no territorionacional nos termos previstos no artigo 12 da Lei orgá-nica 4/2000.

b) Os nacionais dos estados membros da UniónEuropea que teñen os dereitos que resulten do dereitocomunitario europeo e dos tratados e convenios quesubscriba o Estado español e lles sexan de aplicación.

c) Os nacionais de estados non pertencentes áUnión Europea que teñen os dereitos que lles recoñezanas leis, os tratados e convenios subscritos.

2. As administracións públicas orientarán as súasaccións en materia de saúde incorporando medidas acti-vas que impidan a discriminación de calquera colectivode poboación que por razóns culturais, lingüísticas,relixiosas ou sociais teña especial dificultade para o acce-so efectivo ás prestacións sanitarias do Sistema Nacionalde Saúde.

Artigo 4. Dereitos dos cidadáns no conxunto do Sis-tema Nacional de Saúde.

Nos termos desta lei, os cidadáns terán os seguintesdereitos no conxunto do Sistema Nacional de Saúde:

a) A dispoñer dunha segunda opinión facultativasobre o seu proceso, nos termos previstos no artigo 28.1.

b) A recibir asistencia sanitaria na súa comunidadeautónoma de residencia nun tempo máximo, nos termosdo artigo 25.

c) A recibir, por parte do servicio de saúde da comu-nidade autónoma na que se encontre desprazado, a asis-tencia sanitaria do catálogo de prestacións do SistemaNacional de Saúde que puidese requirir, nas mesmascondicións e idénticas garantías que os cidadáns resi-dentes nesa comunidade autónoma.

Artigo 5. Ámbito de aplicación.

As accións ás que se refire o artigo 1 comprenderán:a) As prestacións sanitarias.b) A farmacia.

c) Os profesionais.d) A investigación.e) Os sistemas de información.f) A calidade do sistema sanitario.g) Os plans integrais.h) A saúde pública.i) A participación de cidadáns e profesionais.

O Consello Interterritorial e a Alta Inspección reali-zarán o seguimento destas accións.

Artigo 6. Accións en relación coas entidades sanitariasnon integradas no Sistema Nacional de Saúde.

De acordo co artigo 43.2 da Constitución, o Ministeriode Sanidade e Consumo e os órganos competentes dascomunidades autónomas, no ámbito das competenciasque lles corresponden, exercerán un control das enti-dades sanitarias non integradas no Sistema Nacional deSaúde, en relación coas actividades de saúde públicae en materia de garantías de información, seguridadee calidade, e requirirán delas a información necesariapara o coñecemento da súa estructura e funcionamento.Así mesmo, poderán colaborar coas ditas entidades enprogramas de formación de profesionais sanitarios e deinvestigación sanitaria.

CAPÍTULO I

Das prestacións

SECCIÓN 1.a ORDENACIÓN DE PRESTACIÓNS

Artigo 7. Catálogo de prestacións do Sistema Nacionalde Saúde.

1. O catálogo de prestacións do Sistema Nacionalde Saúde ten por obxecto garanti-las condicións básicase comúns para unha atención integral, continuada e nonivel adecuado de atención. Considéranse prestaciónsde atención sanitaria do Sistema Nacional de Saúde osservicios ou conxunto de servicios preventivos, diagnós-ticos, terapéuticos, rehabilitadores e de promoción emantemento da saúde dirixidos ós cidadáns.

O catálogo comprenderá as prestacións correspon-dentes a saúde pública, atención primaria, atención espe-cializada, atención sociosanitaria, atención de urxencias,a prestación farmacéutica, a ortoprotésica, de productosdietéticos e de transporte sanitario.

2. As persoas que reciban estas prestacións terándereito á información e documentación sanitaria e asis-tencial de acordo coa Lei 41/2002, do 14 de novembro,básica reguladora da autonomía do paciente e de derei-tos e obrigas en materia de información e documen-tación clínica.

Artigo 8. Carteira de servicios do Sistema Nacional deSaúde.

As prestacións sanitarias do catálogo faranse efec-tivas mediante a carteira de servicios acordada no seodo Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de, conforme o disposto na sección 2.a deste capítulo.

Artigo 9. Persoal e centros autorizados.

As prestacións sanitarias do Sistema Nacional de Saú-de unicamente serán facilitadas polo persoal legalmentehabilitado, en centros e servicios, propios ou concerta-dos, do Sistema Nacional de Saúde, salvo en situaciónsde risco vital, cando se xustifique que non puideron serutilizados os medios daquel, sen prexuízo do establecidonos convenios internacionais nos que España sexa parte.


Artigo 10. Financiamento.

1. As prestacións que establece esta lei son res-ponsabilidade financeira das comunidades autónomasde conformidade cos acordos de transferencias e oactual sistema de financiamento autonómico, sen prexuí-zo da existencia dun terceiro obrigado ó pagamento.As comunidades autónomas deberán destinar ó finan-ciamento das ditas prestacións os mínimos previstos naLei 21/2001, do 27 de decembro. Os sistemas de garan-tías que prevé esta lei son así mesmo responsabilidadefinanceira das comunidades autónomas.

2. A suficiencia para o financiamento das presta-cións e das garantías establecidas nesta lei vén deter-minada polos recursos asignados ás comunidades autó-nomas conforme o establecido na mencionada Lei21/2001, do 27 de decembro, e de acordo co principiode lealdade institucional, nos termos do artigo 2.1.e)da Lei orgánica 8/1980, do 22 de setembro, de finan-ciamento das comunidades autónomas.

3. De acordo co punto anterior, a inclusión dunhanova prestación no catálogo de prestacións do SistemaNacional de Saúde irá acompañado dunha memoria eco-nómica que conteña a valoración do impacto positivoou negativo que poida supoñer. A dita memoria elevaraseó Consello de Política Fiscal e Financeira para a súaanálise no contexto do dito principio de lealdade ins-titucional.

Artigo 11. Prestacións de saúde pública.

1. A prestación de saúde pública é o conxunto deiniciativas organizadas polas administracións públicaspara preservar, protexer e promove-la saúde da poboa-ción. É unha combinación de ciencias, habilidades e acti-tudes dirixidas ó mantemento e mellora da saúde detódalas persoas a través de accións colectivas ou sociais.

2. As prestacións neste ámbito comprenderán asseguintes actuacións:

a) A información e vixilancia epidemiolóxica.b) A protección da saúde.c) A promoción da saúde.d) A prevención das enfermidades e das deficien-

cias.e) A vixilancia e o control dos posibles riscos para

a saúde derivados da importación, exportación ou trán-sito de mercadorías e do tráfico internacional de viaxei-ros, por parte da Administración sanitaria competente.

f) A promoción e protección da sanidade ambiental.g) A promoción e protección da saúde laboral.h) A promoción da seguridade alimentaria.

3. As prestacións de saúde pública exerceranse cuncarácter de integralidade, a partir das estructuras de saú-de pública das administracións e da infraestructura deatención primaria do Sistema Nacional de Saúde.

Artigo 12. Prestación de atención primaria.

1. A atención primaria é o nivel básico e inicial deatención, que garante a globalidade e a continuidadeda atención ó longo de toda a vida do paciente, actuandocomo xestor e coordinador de casos e regulador defluxos. Comprenderá actividades de promoción da saúde,educación sanitaria, prevención da enfermidade, asisten-cia sanitaria, mantemento e recuperación da saúde, asícoma a rehabilitación física e o traballo social.

2. A atención primaria comprenderá:

a) A asistencia sanitaria baixo demanda, programa-da e urxente tanto na consulta coma no domicilio doenfermo.

b) A indicación ou prescrición e a realización, seé o caso, de procedementos diagnósticos e terapéuticos.

c) As actividades en materia de prevención, promo-ción da saúde, atención familiar e atención comunitaria.

d) As actividades de información e vixilancia na pro-tección da saúde.

e) A rehabilitación básica.f) As atencións e os servicios específicos relativos

á muller, á infancia, á adolescencia, ós adultos, á terceiraidade, ós grupos de risco e ós enfermos crónicos.

g) A atención paliativa a enfermos terminais.h) A atención á saúde mental, en coordinación cos

servicios de atención especializada.i) A atención á saúde bucodental.

Artigo 13. Prestación de atención especializada.

1. A atención especializada comprende actividadesasistenciais, diagnósticas, terapéuticas e de rehabilita-ción e coidados, así coma aquelas de promoción da saú-de, educación sanitaria e prevención da enfermidade,a natureza das cales aconsella que se realicen nestenivel. A atención especializada garantirá a continuidadeda atención integral ó paciente, unha vez superadas asposibilidades da atención primaria e ata que aquel sepoida reintegrar no dito nivel.

2. A atención sanitaria especializada comprenderá:a) A asistencia especializada en consultas.b) A asistencia especializada en hospital de día,

médico e cirúrxico.c) A hospitalización en réxime de internamento.d) O apoio á atención primaria na alta hospitalaria

precoz e, se é o caso, a hospitalización a domicilio.e) A indicación ou prescrición, e a realización, se

é o caso, de procedementos diagnósticos e terapéuticos.f) A atención paliativa a enfermos terminais.g) A atención á saúde mental.h) A rehabilitación en pacientes con déficit funcional

recuperable.3. A atención especializada prestarase, sempre que

as condicións do paciente o permitan, en consultas exter-nas e en hospital de día.

Artigo 14. Prestación de atención sociosanitaria.

1. A atención sociosanitaria comprende o conxuntode coidados destinados a aqueles enfermos, xeralmentecrónicos, que polas súas especiais características sepoden beneficiar da actuación simultánea e sinérxicados servicios sanitarios e sociais para aumenta-la súaautonomía, palia-las súas limitacións ou sufrimentos efacilita-la súa reinserción social.

2. No ámbito sanitario, a atención sociosanitarialevarase a cabo nos niveis de atención que cada comu-nidade autónoma determine, e en calquera caso com-prenderá:

a) Os coidados sanitarios de longa duración.b) A atención sanitaria á convalecencia.c) A rehabilitación en pacientes con déficit funcional

recuperable.3. A continuidade do servicio será garantida polos

servicios sanitarios e sociais a través da adecuada coor-dinación entre as administracións públicas correspon-dentes.

Artigo 15. Prestación de atención de urxencia.

A atención de urxencia préstaselle ó paciente noscasos en que a súa situación clínica obriga a unha aten-ción sanitaria inmediata. Dispensarase tanto en centrossanitarios coma fóra deles, incluíndo o domicilio dopaciente, durante as 24 horas do día, mediante a aten-ción médica e de enfermería.


Artigo 16. Prestación farmacéutica.

A prestación farmacéutica comprende os medica-mentos e productos sanitarios e o conxunto de actua-cións encamiñadas a que os pacientes os reciban deforma adecuada ás súas necesidades clínicas, nas dosesprecisas segundo os seus requirimentos individuais,durante o período de tempo adecuado e ó menor custoposible para eles e a comunidade.

Esta prestación rexerase polo disposto na Lei25/1990, do 20 de decembro, do medicamento, e polanormativa en materia de productos sanitarios e demaisdisposicións aplicables.

Artigo 17. Prestación ortoprotésica.

A prestación ortoprotésica consiste na utilización deproductos sanitarios, implantables ou non, coa finalidadede substituír total ou parcialmente unha estructura cor-poral, ou ben de modificar, corrixir ou facilita-la súa fun-ción. Comprenderá os elementos precisos para mellora-lacalidade de vida e autonomía do paciente.

Esta prestación será facilitada polos servicios de saú-de ou dará lugar a axudas económicas, nos casos ede acordo coas normas que regulamentariamente seestablezan por parte das administracións sanitarias com-petentes.

Artigo 18. Prestación de productos dietéticos.

A prestación de productos dietéticos comprende adispensación dos tratamentos dietoterápicos ás persoasque padezan determinados trastornos metabólicosconxénitos, a nutrición enteral domiciliaria para pacien-tes ós que non é posible cubri-las súas necesidades nutri-cionais, a causa da súa situación clínica, con alimentosde uso ordinario.

Esta prestación será facilitada polos servicios de saú-de ou dará lugar a axudas económicas, nos casos ede acordo coas normas que regulamentariamente seestablezan por parte das administracións sanitarias com-petentes.

Artigo 19. Prestación de transporte sanitario.

O transporte sanitario, que necesariamente deberáser accesible ás persoas con discapacidade, consiste nodesprazamento de enfermos por causas exclusivamenteclínicas, a situación das cales lles impida desprazarsenos medios ordinarios de transporte. Esta prestación faci-litarase de acordo coas normas que regulamentariamen-te establezan as administracións sanitarias competentes.

SECCIÓN 2.a DESENVOLVEMENTO E ACTUALIZACIÓN DA CARTEIRADE SERVICIOS

Artigo 20. Desenvolvemento da carteira de serviciosdo Sistema Nacional de Saúde.

1. A carteira de servicios é o conxunto de técnicas,tecnoloxías ou procedementos, entendendo por talescada un dos métodos, actividades e recursos baseadosno coñecemento e experimentación científica, medianteos que se fan efectivas as prestacións sanitarias.

2. No seo do Consello Interterritorial acordarase acarteira de servicios correspondente ó catálogo de pres-tacións ó que se refire o artigo 7 desta lei, que se apro-bará mediante real decreto.

As comunidades autónomas, no ámbito das súascompetencias, poderán aproba-las súas respectivas car-teiras de servicios, que incluirán cando menos a carteirade servicios do Sistema Nacional de Saúde.

Na elaboración das carteiras de servicios terase enconta a eficacia, eficiencia, efectividade, seguridade eutilidade terapéuticas, así coma as vantaxes e alterna-tivas asistenciais, o coidado de grupos menos protexidosou de risco e as necesidades sociais, e o seu impactoeconómico e organizativo.

3. En calquera caso, non se incluirán aquelas téc-nicas, tecnoloxías e procedementos dos que a contri-bución eficaz á prevención, diagnóstico, tratamento,rehabilitación e curación das enfermidades, conserva-ción ou mellora da esperanza de vida, autonomía e eli-minación ou diminución da dor e o sufrimento non esteasuficientemente probada.

Artigo 21. Actualización da carteira de servicios do Sis-tema Nacional de Saúde.

1. A carteira de servicios do Sistema Nacional de Saú-de actualizarase mediante orde do ministro de Sanidadee Consumo, logo de acordo do Consello Interterritorialdo Sistema Nacional de Saúde. O procedemento para aactualización desenvolverase regulamentariamente.

2. As novas técnicas, tecnoloxías ou procedemen-tos serán sometidos a avaliación polo Ministerio de Sani-dade e Consumo, a través da Axencia de Avaliación deTecnoloxías Sanitarias do Instituto de Saúde Carlos III,en colaboración con outros órganos avaliadores por pro-posta das comunidades autónomas.

3. A avaliación terá por obxecto a verificación daconcorrencia dos seguintes requisitos:

a) Contribuír de forma eficaz á prevención, ó diag-nóstico ou ó tratamento de enfermidades, á conservaciónou mellora da esperanza de vida, ó autovalemento ouá eliminación ou diminución da dor e do sufrimento.

b) Achegar unha mellora, en termos de seguridade,eficacia, efectividade, eficiencia ou utilidade demostradarespecto a outras alternativas facilitadas actualmente.

c) Cumpri-las esixencias que estableza a lexislaciónvixente, no caso de que inclúan a utilización de medi-camentos ou productos sanitarios.

4. Só se poderán incorporar á carteira de serviciospara o seu financiamento público aquelas técnicas, tec-noloxías ou procedementos nos que concorran os requi-sitos indicados.

5. A exclusión dunha técnica, tecnoloxía ou proce-demento actualmente incluído na carteira de servicioslevarase a cabo cando concorra algunha das circuns-tancias seguintes:

a) Evidenciarse a súa falta de eficacia, efectividadeou eficiencia, ou que o balance entre beneficio e riscosexa significativamente desfavorable.

b) Ter perdido o seu interese sanitario como con-secuencia do desenvolvemento tecnolóxico e científico.

c) Deixar de cumpri-los requisitos establecidos polalexislación vixente.

Artigo 22. Uso tutelado.

1. O Ministerio de Sanidade e Consumo, por propiainiciativa ou por proposta das correspondentes admi-nistracións públicas sanitarias e logo de acordo do Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde, pode-rá autoriza-lo uso tutelado de determinadas técnicas, tec-noloxías ou procedementos.

2. O uso tutelado terá como finalidade establece-lograo de seguridade, eficacia, efectividade ou eficienciada técnica, tecnoloxía ou procedemento antes de decidirsobre a conveniencia ou necesidade da súa inclusiónefectiva na carteira de servicios do Sistema Nacionalde Saúde.


Realizarase conforme un deseño de investigación, porperíodos de tempo limitados, en centros expresamenteautorizados para iso e de acordo con protocolos espe-cíficos destinados a garanti-la súa seguridade, o respectoá bioética e o logro de resultados relevantes para o coñe-cemento. En todo caso, será imprescindible contar coconsentimento informado dos pacientes ós que se llesvaian aplica-las ditas técnicas, tecnoloxías ou procede-mentos.

3. O uso tutelado financiarase con cargo ó Fondode cohesión ó que se refire o artigo 4 da Lei 21/2001,do 27 de decembro, de conformidade coas normas polasque se rexe o dito fondo.

SECCIÓN 3.a GARANTÍAS DAS PRESTACIÓNS

Artigo 23. Garantía de accesibilidade.

Tódolos usuarios do Sistema Nacional de Saúde teránacceso ás prestacións sanitarias recoñecidas nesta leien condicións de igualdade efectiva.

Artigo 24. Garantías de mobilidade.

1. O acceso ás prestacións sanitarias recoñecidasnesta lei garantirase con independencia do lugar do terri-torio nacional no que se encontren en cada momentoos usuarios do Sistema Nacional de Saúde, atendendoespecialmente ás singularidades dos territorios insulares.

2. Así mesmo, garantiráselles a tódolos usuarios oacceso a aqueles servicios que sexan considerados comoservicios de referencia de acordo co artigo 28 desta lei.

Artigo 25. Garantías de tempo.

1. No seo do Consello Interterritorial acordaranseos criterios marco para garantir un tempo máximo deacceso ás prestacións do Sistema Nacional de Saúde,que se aprobarán mediante real decreto. As comunida-des autónomas definirán os tempos máximos de accesoá súa carteira de servicios dentro do dito marco.

2. Quedan excluídas da garantía á que se refire opunto anterior as intervencións cirúrxicas de transplantesde órganos e tecidos, a realización das cales dependeráda dispoñibilidade de órganos, así coma a atención sani-taria ante situacións de catástrofe.

Artigo 26. Garantías de información.

1. Os servicios de saúde informarán os cidadánsdos seus dereitos e deberes, das prestacións e da carteirade servicios do Sistema Nacional de Saúde, dos requi-sitos necesarios para o acceso a estes e dos restantesdereitos recollidos na Lei básica reguladora da autono-mía do paciente e dos dereitos e obrigas en materiade información e documentación clínica, así como dosdereitos e obrigas establecidos nas correspondentes nor-mas autonómicas, se é o caso.

2. O Rexistro xeral de centros, establecementos eservicios sanitarios do Ministerio de Sanidade e Con-sumo, de carácter público, permitiralles ós usuarios coñe-ce-los centros, establecementos e servicios, de calqueratitularidade, autorizados polas comunidades autónomas.

O dito rexistro nutrirase dos datos proporcionadospolos correspondentes rexistros das comunidades autó-nomas.

Artigo 27. Garantías de seguridade.

1. Cando se trate de técnicas, tecnoloxías ou pro-cedementos para a correcta utilización dos cales sexa

conveniente concentra-los casos que se van tratar, desig-naranse servicios de referencia, de acordo co que seestablece no seguinte artigo.

2. Para aquelas técnicas, tecnoloxías ou procede-mentos respecto dos que non exista suficiente informa-ción para determina-la súa seguridade, o Ministerio deSanidade e Consumo acordará, se é o caso, coas comu-nidades autónomas o uso tutelado previsto no artigo 22.

3. Mediante real decreto determinaranse, con carác-ter básico, as garantías mínimas de seguridade e calidadeque, acordadas no seo do Consello Interterritorial do Sis-tema Nacional de Saúde, deberán ser esixidas para aregulación e autorización por parte das comunidadesautónomas da apertura e posta en funcionamento noseu respectivo ámbito territorial dos centros, serviciose establecementos sanitarios.

Os ditos requisitos irán dirixidos a garantir que o cen-tro, establecemento ou servicio sanitario conta cosmedios necesarios para desenvolve-las actividades ásque vai destinado.

Os requisitos mínimos poderán ser complementadospolas comunidades autónomas para tódolos centros,establecementos e servicios sanitarios do seu ámbitoterritorial.

Artigo 28. Garantías de calidade e servicios de refe-rencia.

1. As comunidades autónomas garantirán a calida-de das prestacións, segundo se desenvolve no capítulo VIdesta lei. Para iso, poderán realizar auditorías periódicasindependentes.

As institucións asistenciais velarán pola adecuaciónda súa organización para facilita-la libre elección de facul-tativo e unha segunda opinión nos termos que regu-lamentariamente se establezan.

Así mesmo, abordarán actuacións para a humaniza-ción da asistencia e para a mellora da accesibilidadeadministrativa e da súa confortabilidade. Os hospitaisdo Sistema Nacional de Saúde procurarán a incorpo-ración progresiva de cuartos de uso individual.

A accesibilidade dos centros, servicios e prestaciónsde carácter sanitario para persoas con discapacidadeconstitúe un criterio de calidade que deberá ser garantidopolo Sistema Nacional de Saúde. Os centros sanitariosde nova creación deberán cumpri-las normas vixentesen materia de promoción da accesibilidade e de elimi-nación de barreiras de todo tipo que lles sexan de apli-cación. As administracións públicas sanitarias promove-rán programas para a eliminación de barreiras nos cen-tros e servicios sanitarios que, por razón da súa anti-güidade ou outros motivos, presenten obstáculos paraos usuarios con problemas de mobilidade ou comuni-cación.

2. No seo do Consello Interterritorial do SistemaNacional de Saúde, acordarase a designación de ser-vicios de referencia, o número necesario destes e a súalocalización estratéxica dentro do Sistema Nacional deSaúde, cun enfoque de planificación de conxunto, paraa atención a aquelas patoloxías que precisen para a súaatención unha concentración dos recursos diagnósticose terapéuticos co fin de garanti-la calidade, a seguridadee a eficiencia asistenciais.

O Ministerio de Sanidade e Consumo acreditará aque-les servicios de referencia, que queden establecidoscomo tales, atendendo ós criterios de calidade que paracada servicio estableza, e reavaliaraos periodicamente.

A atención nun servicio de referencia financiarasecon cargo ó Fondo de cohesión sanitaria previsto noartigo 4 da Lei 21/2001, do 27 de decembro, de acordocoas disposicións que o regulan.


Artigo 29. Ámbito das garantías de seguridade e cali-dade.

As garantías de seguridade e calidade son aplicablesa tódolos centros, públicos e privados, independente-mente do financiamento das prestacións que estean ofre-cendo en cada momento, e é responsabilidade das admi-nistracións públicas sanitarias, para os centros do seuámbito, velar polo seu cumprimento.

CAPÍTULO II

Da farmacia

SECCIÓN 1.a ORGANIZACIÓN E EXERCICIO DAS COMPETENCIAS DOESTADO EN MATERIA DE FARMACIA

Artigo 30. Competencias da Administración xeral doEstado en materia de farmacia.

Correspóndelle ó Ministerio de Sanidade e Consumoo exercicio das competencias do Estado en materia deavaliación, rexistro, autorización, vixilancia e control dosmedicamentos de uso humano e veterinario e dos pro-ductos sanitarios, así coma a decisión sobre o seu finan-ciamento público e a fixación do prezo correspondente,nos termos previstos na Lei 25/1990, do 20 de decem-bro, do medicamento, sen prexuízo das competenciasexecutivas das comunidades autónomas.

Artigo 31. Exercicio das competencias do Estado enmateria de farmacia.

1. O exercicio das competencias do Estado en mate-ria de farmacia correspóndelle ó Ministerio de Sanidadee Consumo, a través da Dirección Xeral de Farmaciae Productos Sanitarios e do organismo autónomo Axen-cia Española de Medicamentos e Productos Sanitarios.

2. Correspóndelle á Dirección Xeral de Farmacia eProductos Sanitarios a dirección, o desenvolvemento ea execución da política farmacéutica do departamento,así coma o exercicio das funcións que lle competen óEstado en materia de financiamento público e fixacióndo prezo de medicamentos e productos sanitarios.

3. A Axencia Española de Medicamentos e Produc-tos Sanitarios asume, como organismo técnico especia-lizado, as actividades de avaliación, rexistro, autorización,inspección, vixilancia e control de medicamentos de usohumano e veterinario e productos sanitarios, cosméticose de hixiene persoal, e a realización das análises eco-nómicas necesarias para a avaliación destes productos,sen prexuízo das competencias executivas das comu-nidades autónomas.

4. O Ministerio de Sanidade e Consumo, xunto coascomunidades autónomas, acometerá accións encamiña-das ó uso racional do medicamento que comprenderánentre outras:

a) Programas de educación sanitaria dirixidos ápoboación xeral para a prevención da automedicación,o bo uso dos medicamentos e a concienciación sociale individual sobre o seu custo.

b) Programas de formación continua dos profesio-nais, que lles permita unha constante incorporación decoñecementos sobre novos medicamentos e a actua-lización sobre a eficacia e efectividade destes.

Artigo 32. Órganos de dirección, de control e de ase-soramento técnico-científico da Axencia Española deMedicamentos e Productos Sanitarios.

1. Os órganos de dirección da Axencia Españolade Medicamentos e Productos Sanitarios son o ConselloRector e o director da Axencia.

O Consello Rector estará presidido polo subsecretariode Sanidade e Consumo. As súas funcións, composicióne réxime de funcionamento estableceranse regulamen-tariamente. En todo caso, formarán parte do ConselloRector representantes dos ministerios de Sanidade eConsumo, de Agricultura, Pesca e Alimentación, e deCiencia e Tecnoloxía, así como das comunidades autó-nomas.

A dirección e a representación legal da Axencia Espa-ñola de Medicamentos e Productos Sanitarios corres-póndenlle ó seu director. Regulamentariamente deter-minaranse as súas funcións.

2. A Axencia Española de Medicamentos e Produc-tos Sanitarios contará cun Consello Asesor integradopor expertos. A súa composición, funcións e réxime defuncionamento determinaranse regulamentariamente.

3. A Axencia Española de Medicamentos e Produc-tos Sanitarios contará cos órganos de asesoramento téc-nico-científico en materia de avaliación de medicamentose productos sanitarios que se regulen no seu estatuto.

SECCIÓN 2.a COLABORACIÓN DAS OFICINAS DE FARMACIA

Artigo 33. Colaboración das oficinas de farmacia.

1. As oficinas de farmacia colaborarán co SistemaNacional de Saúde no desempeño da prestación farma-céutica co fin de garanti-lo uso racional do medicamento.Para iso os farmacéuticos actuarán coordinadamente cosmédicos e outros profesionais sanitarios.

2. No marco da Lei 25/1990, do 20 de decembro,do medicamento, o Ministerio de Sanidade e Consumo,logo de acordo do Consello Interterritorial do SistemaNacional de Saúde, establecerá os criterios xerais ecomúns para o desenvolvemento da colaboración dasoficinas de farmacia, por medio de concertos que llesgarantan ós cidadáns a dispensación en condicións deigualdade efectiva en todo o territorio nacional, inde-pendentemente da súa comunidade autónoma de resi-dencia.

Tenderase á dispensación individualizada de medi-camentos e á implantación da receita electrónica, nodesenvolvemento da cal participarán as organizaciónscolexiais médica e farmacéutica.

3. Entre os criterios do punto anterior definiranseos datos básicos de farmacia, para a xestión por mediosinformáticos da información necesaria para o desem-peño das actividades anteriormente mencionadas e paraa colaboración coas estructuras asistenciais do SistemaNacional de Saúde. Axustaranse ó disposto na Lei orgá-nica 15/1999, do 13 de decembro, de protección dedatos de carácter persoal, e ás especificacións estable-cidas polos servicios de saúde das comunidades autó-nomas.

CAPÍTULO III

Dos profesionais

SECCIÓN 1.a PLANIFICACIÓN E FORMACIÓN DE RECURSOS HUMANOSDO SISTEMA NACIONAL DE SAÚDE

Artigo 34. Principios xerais.

A formación e o desenvolvemento da competenciatécnica dos profesionais débense orientar á mellora dacalidade do Sistema Nacional de Saúde. Para iso requí-rese:

a) A colaboración permanente entre os órganos dasadministracións públicas competentes en materia de


educación, sanidade, traballo e asuntos sociais, as uni-versidades, as sociedades científicas e as organizaciónsprofesionais e sindicais.

b) A disposición de toda a estructura asistencial dosistema sanitario para ser utilizada na docencia pregra-duada, posgraduada e continuada dos profesionais.

c) A revisión permanente das ensinanzas e da meto-doloxía educativa no campo sanitario, para a mellor ade-cuación dos coñecementos profesionais á evolucióncientífica e técnica e ás necesidades sanitarias da poboa-ción.

d) A actualización permanente de coñecementos,orientada a mellora-la calidade do proceso asistenciale garanti-la seguridade do usuario.

Artigo 35. Comisión de Recursos Humanos.

1. A Comisión de Recursos Humanos do SistemaNacional de Saúde desenvolverá as actividades de pla-nificación, deseño de programas de formación e moder-nización dos recursos humanos do Sistema Nacional deSaúde e definirá os criterios básicos de avaliación dascompetencias dos profesionais sanitarios, sen prexuízodas competencias das comunidades autónomas.

2. A análise de necesidades formativas terá en con-ta aspectos cuantitativos e cualitativos, para adecua-lasconvocatorias de formación e así darlles resposta ásdemandas futuras da atención sanitaria. Son instrumen-tos necesarios para a planificación da formación:

a) A coordinación entre o sistema sanitario e oeducativo.

b) A cooperación coas comunidades autónomas.c) A asesoría técnica das sociedades científicas e

das organizacións profesionais.d) Un sistema de información de recursos humanos,

reflectido no Sistema de Información Sanitaria do Sis-tema Nacional de Saúde regulado no artigo 53.

3. A Comisión de Recursos Humanos estará pre-sidida polo ministro de Sanidade e Consumo. A súa com-posición establecerase regulamentariamente, e deberánestar representadas en todo caso as comunidades autó-nomas e os ministerios competentes. Poderanse crearcomisións técnicas e foros de participación que depen-derán da Comisión de Recursos Humanos.

Para tal obxecto, créanse os seguintes órganos, quese desenvolverán regulamentariamente en canto á súacomposición e funcionamento:

a) O Foro Marco para o Diálogo Social, que, senprexuízo das competencias que determine a norma bási-ca reguladora das relacións laborais dos traballadoresdo Sistema Nacional de Saúde, ten como obxectivo se-loámbito de diálogo e información de carácter laboral, pro-movendo o desenvolvemento harmónico das súas con-dicións. Estará constituído polas administracións públi-cas presentes na Comisión de Recursos Humanos e asorganizacións sindicais máis representativas no sectorsanitario.

b) O Foro Profesional, que será marco de diálogoe información sobre a formación de posgrao e conti-nuada, e sobre os requisitos formativos, de avaliacióne competencia das profesións sanitarias. Nel estarárepresentada a Comisión Consultiva Profesional.

4. A Comisión Consultiva Profesional regularasemediante real decreto e integrará representantes dosconsellos nacionais das especialidades sanitarias e dosconsellos xerais das profesións sanitarias. Actuará comoórgano de consulta en tódolos ámbitos da ordenaciónprofesional e como órgano de apoio á Comisión de Recur-sos Humanos.

Artigo 36. Formación de pregrao.

A Comisión de Recursos Humanos, atendendo ásnecesidades da poboación, trasladará ó Ministerio deEducación, Cultura e Deporte e ó Consello de Coordi-nación Universitaria criterios para a adaptación dos plansde estudios conducentes á obtención dos distintos títulosuniversitarios do ámbito das ciencias da saúde, queconxuguen a adquisición simultánea de coñecementos,habilidades e actitudes e favoreza o traballo en equipomultiprofesional e multidisciplinar.

Artigo 37. Formación de posgrao.

A Comisión de Recursos Humanos supervisará os pro-gramas de formación de posgrao especializada, propos-tos polas comisións nacionais correspondentes, así comoo número de profesionais necesarios en cada convo-catoria. Para a determinación deste número deberanseter en conta os informes das comunidades autónomasen relación ás súas necesidades de persoal especiali-zado.

A Axencia de Calidade regulada no artigo 60 coor-dinará a acreditación dos servicios para a docencia deposgrao ós que se refire o parágrafo anterior.

Artigo 38. Formación continuada.

As administracións públicas establecerán criterioscomúns para ordena-las actividades de formación con-tinuada, coa finalidade de garanti-la calidade no conxun-to do Sistema Nacional de Saúde. Os criterios comúnsserán adoptados no seo do Consello Interterritorial doSistema Nacional de Saúde.

Sen prexuízo do anterior, o Ministerio de Sanidadee Consumo e os órganos competentes das comunidadesautónomas poderán delega-las funcións de xestión eacreditación da formación continuada noutras corpora-cións ou institucións de dereito público, de conformidadecoa lei.

Artigo 39. Formación profesional.

A Comisión de Recursos Humanos colaborará coMinisterio de Educación, Cultura e Deporte na adecua-ción ás necesidades de saúde da poboación dos estudiosde formación profesional e co Ministerio de Traballo eAsuntos Sociais en relación coa formación ocupacionalno ámbito das ciencias da saúde. Todo iso sen menos-cabo das competencias que en materia de formaciónprofesional e de formación ocupacional lles correspon-den ás comunidades autónomas.

SECCIÓN 2.a DESENVOLVEMENTO PROFESIONAL E MODERNIZACIÓNDO SISTEMA NACIONAL DE SAÚDE

Artigo 40. Desenvolvemento profesional.

O desenvolvemento profesional constitúe un aspectobásico na modernización do Sistema Nacional de Saúdee deberá responder a criterios comúns acordados noseo do Consello Interterritorial do Sistema Nacional deSaúde, en relación cos seguintes ámbitos:

a) A formación continuada.b) A carreira profesional.c) A avaliación de competencias.

Artigo 41. Carreira profesional.

1. A carreira profesional é o dereito dos profesionaisa progresar, de forma individualizada, como recoñece-


mento ó seu desenvolvemento profesional en canto acoñecementos, experiencia nas tarefas asistenciais,investigación e cumprimento dos obxectivos da orga-nización na cal prestan os seus servicios.

2. O estatuto marco previsto no artigo 84 da Lei14/1986, do 25 de abril, xeral de sanidade, conteráa normativa básica aplicable ó persoal do Sistema Nacio-nal de Saúde, que será desenvolvida polas comunidadesautónomas.

Artigo 42. Avaliación de competencias.

1. Para os efectos desta lei, a competencia profe-sional é a aptitude do profesional sanitario para integrare aplica-los coñecementos, habilidades e actitudes aso-ciados ás boas prácticas da súa profesión para resolve-losproblemas que se lle presentan.

A Comisión de Recursos Humanos definirá os criteriosbásicos de avaliación da competencia dos profesionaissanitarios, sen prexuízo das competencias das comu-nidades autónomas.

2. O Ministerio de Sanidade e Consumo, logo deacordo do Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde, e as comunidades autónomas, no ámbito xeo-gráfico das súas competencias, poderán acredita-las enti-dades de carácter científico, académico ou profesionalautorizadas para a avaliación da competencia dos pro-fesionais. As ditas entidades deberán ser independentesda xestión dos seus centros e servicios.

Artigo 43. Mobilidade dos profesionais.

A garantía de mobilidade do persoal en todo o Sis-tema Nacional de Saúde é un dos aspectos esenciaisda súa cohesión, polo que se deberá buscar un desen-volvemento harmónico dos concursos de traslados con-vocados polos distintos servicios de saúde.

Mediante real decreto, tras acordo no seo do ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde, logo deinforme do Foro Marco para o Diálogo Social, estable-ceranse os criterios básicos e as condicións das con-vocatorias de profesionais e dos órganos encargadosdo seu desenvolvemento que aseguren a súa mobilidadeen todo o territorio do Estado, sen prexuízo das com-petencias legalmente atribuídas ás administracións sani-tarias.

CAPÍTULO IV

Da investigación

SECCIÓN 1.a A INVESTIGACIÓN EN SAÚDE

Artigo 44. Principios.

É responsabilidade do Estado en materia de inves-tigación en saúde, e sen prexuízo das competencias dascomunidades autónomas:

a) Establece-las medidas para que a investigacióncientífica e a innovación contribúan a mellorar de manei-ra significativa e sustentable as intervencións e os pro-cedementos preventivos, diagnósticos, terapéuticos erehabilitadores.

b) Garantir que a actividade investigadora e de trans-ferencia de resultados á práctica clínica se desenvolvee se sustenta cientificamente de maneira demostrable.

c) Garanti-la observancia e o cumprimento dosdereitos, a protección da saúde e a garantía da segu-ridade da sociedade, os pacientes e os profesionais invo-lucrados na actividade de investigación.

d) Incorpora-la actividade científica no ámbito sani-tario no Espacio Europeo de Investigación.

e) Facilitar que en toda a estructura asistencial doSistema Nacional de Saúde se poidan levar a cabo ini-ciativas de investigación clínica e básica, fomentandoo desenvolvemento da metodoloxía científica e da medi-cina baseada na evidencia.

Artigo 45. Iniciativa sectorial de investigación en saúdeno marco do Plan Nacional de Investigación Científica,Desenvolvemento e Innovación Tecnolóxica.

1. O Ministerio de Sanidade e Consumo, logo deconsulta ó Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde, e tendo en conta as propostas e os proxectosque poidan presenta-las comunidades autónomas, ela-borará unha iniciativa sectorial de investigación en saú-de, que proporá, a través do Ministerio de Ciencia eTecnoloxía, para a súa discusión na Comisión Intermi-nisterial de Ciencia e Tecnoloxía, para efectos da súaintegración no Plan Nacional de Investigación Científica,Desenvolvemento e Innovación Tecnolóxica, dentro doprocedemento que se acorde para a súa elaboración.

2. As propostas contidas na iniciativa sectorial deinvestigación en saúde deberanse coordinar coas queprocedan doutros departamentos ministeriais con com-petencias en investigación científica e desenvolvementotecnolóxico co fin de asegurar unha estreita interaccióncon outras actuacións en biomedicina, biotecnoloxía eoutras áreas de actuación relacionadas co campo dasaúde.

3. Para a elaboración da iniciativa sectorial teranseen conta as seguintes necesidades e obxectivos:

a) As necesidades de saúde da poboación e o impul-so da innovación asistencial e a modernización da estra-texia da I+D biomédica, en servicios sanitarios e de saúdepública.

b) A participación de tódolos axentes sociais afec-tados.

c) A transferencia de resultados de investigación,debidamente verificados, á práctica clínica.

d) A consideración, se é o caso, dos resultados cien-tíficos na toma de decisións por parte dos órganos res-ponsables do Sistema Nacional de Saúde.

e) A mellora da calidade na xestión da investigación,mediante a implantación de sistemas eficaces de inter-cambio de información, avaliación e administración eco-nómico-financeira.

f) O impulso, a través do Instituto de Saúde Carlos III,do Consello Superior de Investigacións Científicas, dou-tros organismos públicos de investigación e das univer-sidades, da modernización dos centros e redes de inves-tigación do Sistema Nacional de Saúde.

g) O incremento da colaboración cos centros pri-vados de investigación, así como cos centros estranxei-ros, favorecendo a concorrencia de recursos a prol deobxectivos comúns.

h) A conciliación da actividade investigadora coanormativa vixente e cos principios éticos aceptados polasinstitucións e pola comunidade científica.

4. A execución das actuacións que se deriven daspropostas contidas na iniciativa sectorial de investiga-ción en saúde que se incorporen no Plan Nacional deInvestigación Científica, Desenvolvemento e InnovaciónTecnolóxica pola Comisión Interministerial de Ciencia eTecnoloxía, e a xestión das cales recaia no Ministeriode Sanidade e Consumo, realizarase de acordo coasmodalidades de participación recollidas nel e estarásometida a un sistema de avaliación coa participaciónde expertos nacionais e estranxeiros baseado no usoda Axencia Nacional de Avaliación e Prospectiva e das


Comisións Técnicas de Avaliación do Fondo de Inves-tigación Sanitaria.

5. O financiamento das actuacións mencionadas nopunto 4 e que xestione o Ministerio de Sanidade e Con-sumo deberá facer uso dos instrumentos de financia-mento previstos no Plan Nacional de Investigación Cien-tífica, Desenvolvemento e Innovación Tecnolóxica e concargo a partidas orzamentarias do citado departamentoministerial, sen prexuízo da existencia de acordos decofinanciamento con entidades públicas e privadas.

6. En materia de recursos humanos vinculados áinvestigación en saúde, fomentarase a mobilidade e ointercambio de investigadores de distintos centros, públi-cos e privados, nacionais e estranxeiros, así como a cons-titución de grupos de investigación cunha dimensiónadecuada, que favoreza masas críticas amplas, e pro-moverase a súa formación continuada.

7. Os órganos e organismos dependentes ou vin-culados ó Ministerio de Sanidade e Consumo respon-sables da xestión das actuacións do Plan Nacional deInvestigación Científica, Desenvolvemento e InnovaciónTecnolóxica coordinaranse co Ministerio de Ciencia eTecnoloxía na avaliación global daquelas e a súa posibleactualización durante a execución do mencionado plan.

Artigo 46. Cooperación entre os sectores público eprivado.

1. Créase a Comisión Asesora de Investigación enSaúde, como órgano asesor de cooperación entre o sec-tor público e o privado no ámbito da sanidade.

2. As súas funcións, composición e réxime de fun-cionamento determinaranse regulamentariamente. Entodo caso, a súa composición deberá garanti-la adecuadarepresentación das comunidades autónomas.

Artigo 47. Os dereitos, a saúde e a seguridade dospacientes na investigación.

O Ministerio de Sanidade e Consumo, en colaboracióncoa Comisión Asesora de Investigación en Saúde, velarápor que a investigación en saúde se realice segundoas normas de boa práctica científica e bioética.

SECCIÓN 2.a INSTITUTO DE SAÚDE CARLOS III

Artigo 48. Funcións do Instituto de Saúde Carlos III.

1. O Instituto de Saúde Carlos III fomentará a inves-tigación en saúde:

a) Nos aspectos organizativos da investigación, pormedio de:

1.o A planificación e priorización da investigacióncoa finalidade de adecua-los seus plans de traballo anuaisós obxectivos da iniciativa sectorial de investigación ensaúde.

2.o A vertebración dos recursos dedicados á inves-tigación do Sistema Nacional de Saúde, mediante a aso-ciación de centros de investigación do Sistema Nacionalde Saúde e a acreditación de institutos e redes.

3.o A potenciación da investigación, con asesora-mento, difusión de resultados, apoio a investigadorese rexistros na materia.

b) No desenvolvemento de programas de investi-gación propios.

2. As comunidades autónomas participarán nosórganos de goberno do Instituto de Saúde Carlos III edas fundacións vinculadas a este.

3. Para contribuír á vertebración da investigaciónno Sistema Nacional de Saúde, o Instituto de Saúde Car-los III:

a) Asociarase ós centros de investigación do Sis-tema Nacional de Saúde.

b) Acreditará institutos e redes de investigación coo-perativa para concentra-la investigación nos obxectivosprevistos do plan e fomenta-la investigación de exce-lencia.

c) Facilitará os seus propios recursos de investiga-ción.

Artigo 49. Centros de investigación do Sistema Nacio-nal de Saúde.

Para os efectos desta lei, terán a consideración de cen-tros de investigación do Sistema Nacional de Saúde aque-les que designe o Ministerio de Sanidade e Consumo,por proposta do Instituto de Saúde Carlos III ou das comu-nidades autónomas, de acordo coas prioridades da ini-ciativa sectorial de investigación en saúde, entre os centrospropios e asociados do Instituto de Saúde Carlos III, asícomo entre os institutos acreditados. Estes últimos aso-ciaranse ó Instituto de Saúde Carlos III.

Artigo 50. Institutos de investigación.

O Sistema Nacional de Saúde colaborará con outrasinstitucións e organizacións implicadas na investigaciónpara a utilización conxunta de infraestructuras científicas.Para tal efecto, promoverase a configuración de insti-tutos de investigación sanitaria mediante a asociaciónde centros de investigación que serán acreditados poloMinisterio de Sanidade e Consumo por proposta do Ins-tituto de Saúde Carlos III ou das comunidades autóno-mas, polo procedemento que se estableza regulamen-tariamente.

Artigo 51. Redes de investigación cooperativa.

O Instituto de Saúde Carlos III fomentará o estable-cemento de redes de investigación cooperativa, multi-disciplinares e interinstitucionais, formadas polos centrosou grupos de investigación acreditados.

Estas redes actuarán como estructuras de investiga-ción e consulta científica e como tales poderán presentarproxectos conxuntos, acceder a financiamento especí-fico e participar en programas de investigación europeos.

Promoverase a integración das redes con centrosnacionais e institutos para facilita-la transferencia dainvestigación á práctica clínica, así como para unhamellor e máis rápida implantación dos avances científicosna prevención, diagnóstico e tratamento das enfermi-dades.

Artigo 52. Apoio á investigación.

O Instituto de Saúde Carlos III apoiará a investigacióna través das seguintes liñas de actuación, que se desen-volverán sen prexuízo das competencias das comuni-dades autónomas, e en colaboración coas administra-cións sanitarias:

a) Apoio metodolóxico, que comprenderá:

1.a Asesoramento no deseño, conducción, controlde calidade e análise de datos, asesoramento en aspec-tos éticos e legais de proxectos e en tecnoloxías dainformación.


2.a Información e o apoio de xestión necesario paraa participación nos programas da Unión Europea.

3.a Infraestructuras de apoio á investigación sani-taria, tales como bancos de tecidos, serotecas, basesde datos bioinformáticos e grandes instalacións cien-tíficas, entre outras.

b) Difusión dos recursos e resultados para a súautilización conxunta en rede informática, que compren-derá:

1.a Cartografía de centros de investigación públicose privados ó servicio da investigación sanitaria.

2.a Rexistro de investigadores do Sistema Nacionalde Saúde.

3.a Recursos documentais propios e dos centros eoutras organizacións sanitarias existentes nas comuni-dades autónomas.

4.a Resultados da investigación propios e dos cen-tros e outras organizacións sanitarias existentes nascomunidades autónomas.

CAPÍTULO V

Do sistema de información sanitaria

SECCIÓN 1.a SISTEMA DE INFORMACIÓN SANITARIA

Artigo 53. Sistema de información sanitaria do SistemaNacional de Saúde.

1. O Ministerio de Sanidade e Consumo estableceráun sistema de información sanitaria do Sistema Nacionalde Saúde que garanta a dispoñibilidade da informacióne a comunicación recíprocas entre as administraciónssanitarias. Para iso no seo do Consello Interterritorialdo Sistema Nacional de Saúde acordaranse os obxec-tivos e contidos da información.

O obxectivo xeral do sistema de información sanitariado Sistema Nacional de Saúde será responder ás nece-sidades dos seguintes colectivos, coa finalidade que encada caso se indica:

a) Autoridades sanitarias: a información favoreceráo desenvolvemento de políticas e a toma de decisións,dándolles información actualizada e comparativa dasituación e evolución do Sistema Nacional de Saúde.

b) Profesionais: a información irá dirixida a mello-ra-los seus coñecementos e aptitudes clínicas. Incluirádirectorios, resultados de estudios, avaliacións de medi-camentos, productos sanitarios e tecnoloxías, análisesde boas prácticas, guías clínicas, recomendacións e reco-llida de suxestións.

c) Cidadáns: conterá información sobre os seusdereitos e deberes e os riscos para a saúde, facilitaráa toma de decisións sobre o seu estilo de vida, prácticasde autocoidado e utilización dos servicios sanitarios eofrecerá a posibilidade de formular suxestións dos aspec-tos mencionados.

d) Organizacións e asociacións no ámbito sanitario:conterá información sobre as asociacións de pacientese familiares, de organizacións non gobernamentais queactúen no ámbito sanitario e de sociedades científicas,coa finalidade de promove-la participación da sociedadecivil no Sistema Nacional de Saúde.

2. O sistema de información sanitaria conterá infor-mación sobre as prestacións e a carteira de serviciosen atención sanitaria pública e privada, e incorporará,como datos básicos, os relativos a poboación protexida,recursos humanos e materiais, actividade desenvolvida,

farmacia e productos sanitarios, financiamento e resul-tados obtidos, así como as expectativas e opinión doscidadáns, todo iso desde un enfoque de atención integralá saúde.

3. Co fin de logra-la máxima fiabilidade da infor-mación que se produza, o Ministerio de Sanidade e Con-sumo, logo de acordo do Consello Interterritorial do Sis-tema Nacional de Saúde, establecerá a definición e nor-malización de datos e fluxos, a selección de indicadorese os requirimentos técnicos necesarios para a integra-ción da información.

4. O sistema de información sanitaria estará á dis-posición dos seus usuarios, que serán as administraciónspúblicas sanitarias, os xestores e profesionais da sani-dade e os cidadáns, nos termos de acceso e difusiónque se acorden no Consello Interterritorial do SistemaNacional de Saúde.

5. As comunidades autónomas, a Administraciónxeral do Estado e as entidades xestoras da SeguridadeSocial achegarán a este sistema de información sanitariaos datos necesarios para o seu mantemento e desen-volvemento. Do mesmo modo, as administracións auto-nómicas e estatal teñen dereito de acceder e dispoñerdos datos que formen parte do sistema de informaciónque precisen para o exercicio das súas competencias.

6. A cesión dos datos, incluídos aqueles de carácterpersoal necesarios para o sistema de información sani-taria, estará suxeita á lexislación en materia de protec-ción de datos de carácter persoal e ás condicións acor-dadas no Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde.

Artigo 54. Rede de comunicacións do Sistema Nacio-nal de Saúde.

O Ministerio de Sanidade e Consumo, a través da uti-lización preferente das infraestructuras comúns de comu-nicacións e servicios telemáticos das administraciónspúblicas, porá á disposición do Sistema Nacional de Saú-de unha rede segura de comunicacións que facilite edea garantías de protección ó intercambio de informaciónexclusivamente sanitaria entre os seus integrantes.

A transmisión da información nesta rede estará fun-damentada nos requirimentos de certificación electró-nica, sinatura electrónica e cifrado, de acordo coa lexis-lación vixente.

A través da dita rede circulará información relativaó código de identificación persoal único, as redes dealerta e emerxencia sanitaria, o intercambio de infor-mación clínica e rexistros sanitarios, a receita electrónicae a información necesaria para a xestión do Fondo decohesión sanitaria, así como aqueloutra derivada dasnecesidades de información sanitaria no Sistema Nacio-nal de Saúde.

Artigo 55. Estatísticas de interese xeral supracomuni-tario.

1. O sistema de información sanitaria recollerá espe-cificamente a realización de estatísticas para fins estataisen materia sanitaria, así como as de interese xeral supra-comunitario e as que se deriven de compromisos conorganizacións supranacionais e internacionais, que selevarán a cabo conforme as determinacións metodolóxi-cas e técnicas que estableza o Ministerio de Sanidadee Consumo, consultado o Consello Interterritorial do Sis-tema Nacional de Saúde.

2. A información necesaria para a elaboración deestatísticas das actividades sanitarias solicitarase tantodo sector público coma do sector privado.

Suplemento núm. 8 Luns 2 xuño 2003 1327hArtigo 56. Intercambio de información en saúde entre

organismos, centros e servicios do Sistema Nacionalde Saúde.

Co fin de que os cidadáns reciban a mellor atenciónsanitaria posible en calquera centro ou servicio do Sis-tema Nacional de Saúde, o Ministerio de Sanidade eConsumo coordinará os mecanismos de intercambioelectrónico de información clínica e de saúde individual,previamente acordados coas comunidades autónomas,para lles permitir tanto ó interesado coma ós profesionaisque participan na asistencia sanitaria o acceso á historiaclínica nos termos estrictamente necesarios para garan-ti-la calidade da dita asistencia e a confidencialidade eintegridade da información, calquera que fose a Admi-nistración que a proporcione.

O Ministerio de Sanidade e Consumo establecerá unprocedemento que permita o intercambio telemático dainformación que legalmente resulte esixible para o exer-cicio das súas competencias por parte das administra-cións públicas.

O intercambio de información ó que se refiren osparágrafos anteriores realizarase de acordo co dispostona Lei orgánica 15/1999, do 13 de decembro, e naLei 41/2002, do 14 de novembro.

SECCIÓN 2.a TARXETA SANITARIA INDIVIDUAL

Artigo 57. A tarxeta sanitaria individual.

1. O acceso dos cidadáns ás prestacións da aten-ción sanitaria que proporciona o Sistema Nacional deSaúde facilitarase a través da tarxeta sanitaria individual,como documento administrativo que acredita determi-nados datos do seu titular, ós que se refire o puntoseguinte. A tarxeta sanitaria individual atenderá ós cri-terios establecidos con carácter xeral na Unión Europea.

2. Sen prexuízo da súa xestión no ámbito territorialrespectivo por cada comunidade autónoma e da xestiónunitaria que lles corresponda a outras administraciónspúblicas en razón de determinados colectivos, as tarxetasincluirán, de maneira normalizada, os datos básicos deidentificación do titular da tarxeta, do dereito que o asisteen relación coa prestación farmacéutica e do serviciode saúde ou entidade responsable da asistencia sanitaria.Os dispositivos que as tarxetas incorporen para alma-cena-la información básica e as aplicacións que a tratendeberán permitir que a lectura e comprobación dos datossexa tecnicamente posible en todo o territorio do Estadoe para tódalas administracións públicas. Para iso, o Minis-terio de Sanidade e Consumo, en colaboración coascomunidades autónomas e demais administraciónspúblicas competentes, establecerá os requisitos e osestándares necesarios.

3. Co obxectivo de poder xera-lo código de iden-tificación persoal único, o Ministerio de Sanidade e Con-sumo desenvolverá unha base de datos que recolla ainformación básica de asegurados do Sistema Nacionalde Saúde, de tal maneira que os servicios de saúde dis-poñan dun servicio de intercambio de información sobrea poboación protexida, mantido e actualizado polos pro-pios integrantes do sistema. Este servicio de intercambiopermitirá a depuración de titulares de tarxetas.

4. Conforme se vaia dispoñendo de sistemas elec-trónicos de tratamento da información clínica, a tarxetasanitaria individual deberá posibilita-lo acceso a aquelados profesionais debidamente autorizados, coa finalida-de de colaborar na mellora da calidade e da continuidadeasistenciais.

5. As tarxetas sanitarias individuais deberanse adap-tar, se é o caso, á normalización que se poida establecerpara o conxunto das administracións públicas e no seoda Unión Europea.

SECCIÓN 3.a INSTITUTO DE INFORMACIÓN SANITARIA

Artigo 58. Instituto de Información Sanitaria.

1. Crearase o Instituto de Información Sanitaria,órgano dependente do Ministerio de Sanidade e Con-sumo, que desenvolverá as actividades necesarias parao funcionamento do sistema de información sanitariaestablecido no artigo 53.

A súa creación levarase a cabo de acordo co pro-cedemento previsto no artigo 67.1 da Lei 6/1997, do14 de abril, de organización e funcionamento da Admi-nistración xeral do Estado.

2. O Instituto de Información Sanitaria encargarasede solicitar, elaborar e distribuí-la información que res-ponda ás necesidades do Sistema Nacional de Saúde,con criterios de transparencia e obxectividade da infor-mación xerada, de acordo coas directrices que para asúa utilización estableza o Consello Interterritorial do Sis-tema Nacional de Saúde.

3. Será igualmente función do Instituto solicitardatos procedentes doutras fontes, tanto nacionais comainternacionais, co fin de complementa-la informaciónintrínseca ó Sistema Nacional de Saúde, posibilita-lo esta-blecemento de correlacións, así como facilita-la compa-rabilidade con outros ámbitos.

4. O Instituto velará pola integridade e seguridadedos datos confiados, garantindo a súa confidencialidadeconforme o disposto na Lei orgánica 15/1999.

5. O Instituto poderá recoñecer como válidos parao Sistema Nacional de Saúde rexistros de informaciónsanitaria existentes en diferentes ámbitos profesionaise científicos.

CAPÍTULO VI

Da calidade

SECCIÓN 1.a ACCIÓNS EN MATERIA DE CALIDADE

Artigo 59. Infraestructura da calidade.

1. A mellora da calidade no sistema sanitario debepresidi-las actuacións das institucións sanitarias tantopúblicas coma privadas.

2. A infraestructura para a mellora da calidade doSistema Nacional de Saúde estará constituída polos ele-mentos seguintes:

a) Normas de calidade e seguridade, que conterános requirimentos que deben guia-los centros e serviciossanitarios para poder realizar unha actividade sanitariade forma segura.

b) Indicadores, que son elementos estatísticos quepermitirán compara-la calidade de diversos centros e ser-vicios sanitarios de forma homologada, axustada ó riscoe fiable.

c) Guías de práctica clínica e guías de práctica asis-tencial, que son descricións dos procesos polos calesse diagnostica, trata ou coida un problema de saúde.

d) O rexistro de boas prácticas, que recollerá infor-mación sobre aquelas prácticas que ofrezan unha inno-vación ou unha forma de prestar un servicio mellor áactual.

e) O rexistro de acontecementos adversos, que reco-llerá información sobre aquelas prácticas que resultasenun problema potencial de seguridade para o paciente.

Esta infraestructura estará á disposición tanto doMinisterio de Sanidade e Consumo coma das comuni-dades autónomas.


Artigo 60. Axencia de Calidade do Sistema Nacionalde Saúde.

1. Crearase a Axencia de Calidade do SistemaNacional de Saúde, órgano dependente do Ministeriode Sanidade e Consumo ó que lle corresponderá a ela-boración e o mantemento dos elementos da infraestruc-tura da calidade.


2. A Axencia elaborará ou adoptará os elementosda infraestructura co asesoramento de sociedades cien-tíficas e expertos do sector, a partir da experiencia nacio-nal e internacional. Tamén poderá promover convenioscon institucións científicas para elaborar ou xestiona-loselementos da infraestructura. Así mesmo, difundirá oselementos da infraestructura para o seu coñecementoe utilización por parte das comunidades autónomas eos centros e servicios do Sistema Nacional de Saúde.

Artigo 61. Plans de calidade do Sistema Nacional deSaúde.

1. O Ministerio de Sanidade e Consumo e os órga-nos competentes das comunidades autónomas elabo-rarán periodicamente, no seo do Consello Interterritorialdo Sistema Nacional de Saúde, plans de calidade doSistema Nacional de Saúde, sen prexuízo das compe-tencias autonómicas de planificación sanitaria e de orga-nización dos servicios. Estes plans conterán os obxec-tivos de calidade prioritarios para o período correspon-dente.

2. O ministro de Sanidade e Consumo dará contaó Senado do cumprimento dos plans de calidade doSistema Nacional de Saúde.

Artigo 62. Avaliación externa.

1. O Ministerio de Sanidade e Consumo e os órga-nos competentes das comunidades autónomas fomen-tarán a avaliación externa e periódica da calidade e aseguridade dos centros e servicios sanitarios medianteauditorías por parte de institucións públicas ou empresasprivadas que garantan unha avaliación independente.

2. A Axencia de Calidade do Sistema Nacional deSaúde acreditará as institucións públicas e as empresasprivadas competentes para realiza-las auditorías seguin-do os criterios que se acorden no seo do Consello Inter-territorial do Sistema Nacional de Saúde. Os certificadosemitidos por estes auditores serán válidos para todo oSistema Nacional de Saúde. A Axencia poderá recoñecercertificados emitidos por outros avaliadores que terándesta maneira valor para todo o Sistema Nacional deSaúde.

SECCIÓN 2.a O OBSERVATORIO DO SISTEMA NACIONAL DE SAÚDE

Artigo 63. Observatorio do Sistema Nacional de Saúde.

Crearase o Observatorio do Sistema Nacional de Saú-de, órgano dependente do Ministerio de Sanidade e Con-sumo que proporcionará unha análise permanente doSistema Nacional de Saúde no seu conxunto, medianteestudios comparados dos servicios de saúde das comu-nidades autónomas no ámbito da organización, provisióndos servicios, xestión sanitaria e resultados.


O Observatorio elaborará anualmente un informesobre o estado do Sistema Nacional de Saúde, que llepresentará o Ministerio de Sanidade e Consumo ó Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde.

CAPÍTULO VII

Dos plans integrais

Artigo 64. Plans integrais de saúde.

1. Sen prexuízo das competencias autonómicas deplanificación sanitaria e de organización dos servicios,o Ministerio de Sanidade e Consumo e os órganos com-petentes das comunidades autónomas, a través do Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde, encolaboración coas sociedades científicas, elaboraránplans integrais de saúde sobre as patoloxías máis pre-valentes, relevantes ou que supoñan unha especial cargasociofamiliar, garantindo unha atención sanitaria inte-gral, que comprenda a súa prevención, diagnóstico, tra-tamento e rehabilitación.

2. Os plans integrais de saúde:

a) Establecerán criterios sobre a forma de organi-za-los servicios para atende-las patoloxías de maneiraintegral e semellante no conxunto do Sistema Nacionalde Saúde.

b) Determinarán os estándares mínimos e os mode-los básicos de atención para a prevención, detecciónprecoz, diagnóstico, tratamento e rehabilitación de gru-pos de enfermidades.

c) Especificarán actuacións de efectividade recoñe-cida, identificarán modelos de atención destas interven-cións, desenvolverán ferramentas de avaliación e indi-cadores de actividade, indicarán metas e obxectivos paraavalia-lo progreso e identificarán insuficiencias no coñe-cemento para orienta-las prioridades de investigación.

3. As comunidades autónomas, unha vez estable-cidos os estándares xerais, bases e criterios, organizarános seus servicios de acordo co modelo que máis se adap-te ás súas peculiaridades e necesidades.

CAPÍTULO VIII

Da saúde pública

Artigo 65. Actuacións coordinadas en saúde públicae en seguridade alimentaria.

1. A declaración de actuacións coordinadas en saú-de pública corresponderalle ó Ministerio de Sanidadee Consumo, logo de acordo do Consello Interterritorialdo Sistema Nacional de Saúde, con audiencia das comu-nidades directamente afectadas, salvo en situacións deurxente necesidade; neste caso tomaranse as medidasque sexan estrictamente necesarias e será informadode maneira inmediata das medidas adoptadas.

2. A declaración de actuacións coordinadas obrigaa tódalas partes incluídas nela e deberanse encadrarnalgún dos supostos seguintes:

1.o Responder a situacións de especial risco ou alar-ma para a saúde pública.

2.o Dar cumprimento a acordos internacionais, asícomo a programas derivados das esixencias da norma-tiva emanada da Unión Europea, cando o seu cumpri-

Suplemento núm. 8 Luns 2 xuño 2003 1329hmento e desenvolvemento deba ser homoxéneo en todoo Estado.

Para a realización das actuacións coordinadas pode-rase acudir, entre outros, ós seguintes mecanismos:

a) Utilización común de instrumentos técnicos.b) Configuración dunha rede de laboratorios de saú-

de pública.c) Definición de estándares mínimos na análise e

intervención sobre problemas de saúde.d) Coordinación de sistemas de información epide-

miolóxica e de programas de promoción, protección dasaúde, prevención e control das enfermidades máis pre-valentes, cando os seus efectos transcendan o ámbitoautonómico.

3. A declaración de actuacións coordinadas enmateria de seguridade alimentaria corresponderalle áAxencia Española de Seguridade Alimentaria, de acordoco establecido na Lei 11/2001, do 5 de xullo.

Artigo 66. A cooperación en saúde pública.

O Estado e as comunidades autónomas, a través doConsello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde,establecerán un plan de cooperación e harmonizaciónde actuacións no ámbito da saúde pública, dirixido apromover actividades que complementen as realizadaspolas administracións autonómicas e locais. O dito plan:

a) Establecerá as funcións básicas en materia desaúde pública que se van desenvolver en todo o Estado,fundamentadas na análise da situación de saúde e nasestratexias e compromisos adquiridos no ámbito inter-nacional, de acordo coa evidencia científica dispoñible.

b) Definirá a carteira de servicios e garantías corres-pondentes ós ditos servicios.

c) Establecerá os medios e sistemas de relaciónentre as administracións públicas para facilita-la infor-mación recíproca e o seguimento do plan.

d) Facilitará a promulgación de lexislación sanitariae a aplicación das directivas e regulamentos da UniónEuropea que afectan a saúde pública.

e) Promoverá o desenvolvemento de hábitos decolaboración e participación nos que se sustente a prác-tica profesional.

CAPÍTULO IX

Da participación social

Artigo 67. Consello de Participación Social do SistemaNacional de Saúde.

1. A participación social no Sistema Nacional deSaúde exercerase a través de:

a) O Comité Consultivo.b) O Foro Aberto de Saúde.c) O Foro Virtual.

2. O Comité Consultivo é o órgano, dependente doConsello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde,mediante o cal se fai efectiva, de maneira permanente,a participación social no Sistema Nacional de Saúde,e se exerce a participación institucional das organiza-cións sindicais e empresariais no Sistema Nacional deSaúde.

As súas funcións serán a de informar, asesorar e for-mular propostas sobre materias que resulten de especialinterese para o funcionamento do Sistema Nacional deSaúde e, en calquera caso, sobre:

1.o Os proxectos normativos que afecten as pres-tacións sanitarias, o seu financiamento e o gasto far-macéutico.

2.o Os plans integrais de saúde, cando sexan some-tidos á súa consulta.

3.o As disposicións ou acordos do Consello Inter-territorial do Sistema Nacional de Saúde, que afectendirectamente materias relacionadas cos dereitos e debe-res dos pacientes e usuarios do sistema sanitario.

4.o Os proxectos de disposicións que afecten prin-cipios básicos da política do persoal do Sistema Nacionalde Saúde.

5.o Cantas outras materias lle atribúa o ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde.

O Comité Consultivo recibirá os anteproxectos de leie os proxectos de disposicións xerais en materia sanitariaelaborados pola Administración xeral do Estado, así comoos informes anuais sobre o estado do Sistema Nacionalde Saúde, as análises e os estudios que se elaboren sobreas prestacións ás cales se refire o capítulo I desta leie se remitan ó Consello Interterritorial; así mesmo, poriniciativa propia ou do Consello Interterritorial, formularápropostas de cantas medidas coide oportunas acerca dapolítica sanitaria.

O Comité Consultivo estará presidido polo represen-tante da Administración xeral do Estado que designeo ministro de Sanidade e Consumo. O seu funcionamentoregularase polo seu regulamento interno. Estará integra-do polos seguintes membros, nomeados nos termos quese establezan regulamentariamente:

a) Seis representantes da Administración xeral doEstado.

b) Seis representantes das comunidades autóno-mas.

c) Catro representantes da Administración local.d) Oito representantes das organizacións empresa-

riais.e) Oito representantes das organizacións sindicais

máis representativas no ámbito estatal.

3. O Foro Aberto de Saúde constituirase, con carác-ter temporal, por convocatoria do ministro de Sanidadee Consumo, para o estudio, debate e formulación depropostas sobre temas específicos que nun determinadomomento teñan impacto no Sistema Nacional de Saúde.Nel poderán participa-las organizacións, consellos, socie-dades ou asociacións que en cada momento se deter-mine segundo a materia que se vai tratar.

4. O Foro Virtual manterase a través da rede infor-mática.

Artigo 68. Redes de coñecemento.

1. As administracións sanitarias poderán crearredes que xeren e transmitan coñecemento científicoe favorezan a participación social nas materias da súacompetencia. Estas redes constitúense para servir comoplataforma de difusión da información, intercambio deexperiencias e como apoio á toma de decisións a tódolosniveis do Sistema Nacional de Saúde.

2. O Ministerio de Sanidade e Consumo creará unhainfraestructura de comunicacións que permita o inter-cambio de información e promova a complementarie-dade de actuacións nas seguintes materias, entre outras:

a) Información, promoción e educación para a saúde.b) Cooperación internacional.c) Avaliación de tecnoloxías sanitarias.d) Formación en saúde pública e xestión sanitaria.

3. As administracións públicas sanitarias apoiarána participación nestas redes de organismos internacio-nais, nacionais, autonómicos, locais ou do terceiro sector.


CAPÍTULO X

Do Consello Interterritorial

Artigo 69. Obxecto.

1. O Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde é o órgano permanente de coordinación, coo-peración, comunicación e información dos servicios desaúde entre eles e coa Administración do Estado, queten como finalidade promove-la cohesión do SistemaNacional de Saúde a través da garantía efectiva e equi-tativa dos dereitos dos cidadáns en todo o territorio doEstado.

2. O Consello Interterritorial do Sistema Nacionalde Saúde elevará anualmente unha memoria das acti-vidades desenvolvidas ó Senado.

Artigo 70. Composición.

O Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de está constituído polo ministro de Sanidade e Con-sumo, que exercerá a súa presidencia, e polos conse-lleiros competentes en materia de sanidade das comu-nidades autónomas. A vicepresidencia deste órganodesempeñaraa un dos conselleiros competentes enmateria de sanidade das comunidades autónomas, elixi-do por tódolos conselleiros que o integran. Así mesmo,contará cunha secretaría, órgano de soporte permanentedo Consello, o titular do cal será proposto polo ministrode Sanidade e Consumo e ratificado polo mesmo Con-sello, e asistirá ás sesións con voz e sen voto.

Cando a materia dos asuntos que se van tratar asío requira poderanse incorporar ó Consello outros repre-sentantes da Administración xeral do Estado ou dascomunidades autónomas.

Artigo 71. Funcións.

O Consello Interterritorial é o principal instrumentode configuración do Sistema Nacional de Saúde. O Con-sello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúde coñe-cerá, debaterá e, se é o caso, emitirá recomendaciónssobre as seguintes materias:

1. En relación con funcións esenciais na configu-ración do Sistema Nacional de Saúde:

a) O desenvolvemento da carteira de servicioscorrespondente ó Catálogo de Prestacións do SistemaNacional de Saúde, así como a súa actualización.

b) O establecemento de prestacións sanitarias com-plementarias ás prestacións básicas do Sistema Nacionalde Saúde por parte das comunidades autónomas.

c) O uso tutelado ó que se refire o artigo 22 desta lei.d) Os criterios marco que permitan garantir un tem-

po máximo de acceso ás prestacións do Sistema Nacio-nal de Saúde.

e) As garantías mínimas de seguridade e calidadepara a autorización da apertura e posta en funciona-mento dos centros, servicios e establecementos sani-tarios.

f) Os servicios de referencia do Sistema Nacionalde Saúde.

g) Os criterios xerais e comúns para o desenvol-vemento da colaboración das oficinas de farmacia, pormedio de concertos que lles garantan ós cidadáns adispensación en condicións de igualdade efectiva entodo o territorio nacional, independentemente da súacomunidade autónoma de residencia.

h) Os criterios básicos e as condicións das convo-catorias de profesionais que aseguren a súa mobilidadeen todo o territorio do Estado.

i) A iniciativa sectorial de investigación en saúde.j) Os criterios, sistemas e medios de relación que

permitan a información recíproca no Sistema Nacionalde Saúde, así como os criterios de seguridade e acce-sibilidade do sistema de información.

k) Os criterios para a elaboración e avaliación daspolíticas de calidade elaboradas para o conxunto do Sis-tema Nacional de Saúde.

l) A declaración da necesidade de realiza-las actua-cións coordinadas en materia de saúde pública ás quese refire esta lei.

m) A aprobación dos plans integrais ós que se refireesta lei.

n) Os criterios xerais sobre financiamento públicode medicamentos e productos sanitarios e as súas varia-bles.

ñ) O establecemento de criterios e mecanismospara garantir en todo momento a suficiencia financeirado sistema e o carácter equitativo e de superación dasdesigualdades que o definen, sen prexuízo das compe-tencias do Consello de Política Fiscal e Financeira dascomunidades autónomas.

o) A definición de obxectivos e estratexias de fun-cionamento dos organismos e restantes estructuras deapoio dependentes do Consello Interterritorial do Sis-tema Nacional de Saúde.

p) Calquera outra función que lle atribúa esta ououtras disposicións de carácter esencial para a confi-guración do Sistema Nacional de Saúde.

As anteriores funcións exerceranse sen menoscabodas competencias lexislativas das Cortes Xerais e, seé o caso, normativas da Administración xeral do Estado,así como das competencias de desenvolvemento nor-mativo, executivas e organizativas das comunidadesautónomas.

2. En relación con funcións de asesoramento, pla-nificación e avaliación no Sistema Nacional de Saúde:

a) A evolución dos plans autonómicos de saúde ea formulación dos plans conxuntos e do Plan integralde saúde a que se refiren os artigos 71 e 74 seguintesda Lei 14/1986, do 25 de abril, xeral de sanidade.

b) A avaliación das actividades e a formación depropostas que permitan unha planificación estratéxicado sector farmacéutico —industria, distribución e oficinasde farmacia— co fin de que as ditas actividades se ade-cúen ás necesidades do Sistema Nacional de Saúde edos cidadáns en materia de medicamentos e prestaciónfarmacéutica.

c) Os plans e programas sanitarios, especialmenteos que se refiren á promoción da saúde e a prevenciónda enfermidade, que impliquen a todas ou a unha partedas comunidades autónomas.

d) As liñas xenéricas do programa formativo dosprofesionais do Sistema Nacional de Saúde, así comoos criterios básicos de acreditación de centros e serviciospara a docencia de posgrao e para a avaliación da com-petencia.

e) A avaliación das políticas de calidade implemen-tadas no seo do Sistema Nacional de Saúde e a avaliaciónda eficacia, eficiencia e seguridade das novas técnicas,tecnoloxías e procedementos que resulten relevantespara a saúde e a atención sanitaria.

f) A memoria anual sobre o funcionamento do Sis-tema Nacional de Saúde.

g) O plan de actuacións e os resultados que reflictaa xestión dos organismos ou estructuras dependentesdo Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de.

h) En materia de asesoramento, planificación e ava-liación no Sistema Nacional de Saúde, calquera outrafunción que lle atribúa esta ou outras disposicións.

Suplemento núm. 8 Luns 2 xuño 2003 1331h

3. En relación con funcións de coordinación do Sis-tema Nacional de Saúde:

a) O seguimento das accións de coordinación ásque se refire o artigo 5 desta lei.

b) Os asuntos en materia de sanidade, asistenciasanitaria, productos farmacéuticos e consumo para con-formar, de maneira coordinada, a vontade do Estadono seo das Comunidades Europeas nestas materias, asícomo coordina-la implantación no Sistema Nacional deSaúde das medidas, decisións e orientacións adoptadasnas Comunidades Europeas.

c) Os criterios para coordina-los programas de con-trol de calidade e seguridade dos medicamentos esta-blecidos polo Ministerio de Sanidade e Consumo e ascomunidades autónomas.

d) Os principios xerais de coordinación respecto ósrequisitos comúns e as condicións para o financiamentoe desenvolvemento dos ensaios clínicos no SistemaNacional de Saúde.

e) Os criterios para a coordinación da política xeralde recursos humanos do Sistema Nacional de Saúde.

f) Os acordos sanitarios internacionais polos que secolabore con outros países e organismos internacionaisnas materias ás que se refire o artigo 39 da Lei xeralde sanidade.

g) En xeral, coordinar aqueles aspectos relacionadoscon accións sanitarias do Sistema Nacional de Saúdeque dispoñan as leis ou que, de acordo coa súa natureza,precisen dunha actuación coordinada das administra-cións sanitarias públicas.

4. En relación con funcións de cooperación entreo Estado e as comunidades autónomas:

a) Os acordos entre as distintas administraciónssanitarias para conseguir obxectivos de común interesede tódolos servicios de saúde.

b) Os criterios xerais para o desenvolvemento deprogramas que integren accións de cooperación ó desen-volvemento sanitario.

c) En xeral, todos aqueles asuntos que os membrosdo Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saúdeconsideren de interese xeral para o coñecemento e acolaboración no seo do Consello.

Artigo 72. Accións sanitarias conxuntas.

As administracións sanitarias, a través do ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde, poderánestablecer acordos de cooperación para levar a caboactuacións sanitarias conxuntas en materia de protec-ción da saúde, atención sanitaria, farmacia e productossanitarios, recursos humanos e relacións internacionais,entre outras. A súa formalización efectuarase medianteconvenios do Consello Interterritorial do Sistema Nacio-nal de Saúde.

Artigo 73. Réxime de funcionamento. Acordos.

1. Para o seu adecuado funcionamento, o ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde aprobaráo seu regulamento interno.

2. Os acordos do Consello plasmaranse a través derecomendacións que se aprobarán, se é o caso, porconsenso.

Artigo 74. Comisións e grupos de traballo.

O Consello Interterritorial do Sistema Nacional de Saú-de acordará a creación de cantas comisións e gruposde traballo considere necesarios para a preparación, oestudio e o desenvolvemento das cuestións sometidasó seu coñecemento.

A comisión delegada, integrada polo secretario xeralde Sanidade, que o presidirá, un representante de cadacomunidade autónoma con rango de viceconselleiro ouequivalente e un representante do Ministerio de Sani-dade e Consumo, que actuará de secretario. A vicepre-sidencia exerceraa un dos representantes das comuni-dades autónomas, elixido por tódolos representantesdeste nivel de goberno que a integran.

A comisión delegada exercerá as funcións e adoptaráas decisións que o Consello Interterritorial do SistemaNacional de Saúde lle delegue e, en todo caso, actuarácomo órgano de apoio e discusión previa de cantos asun-tos teñan que ser sometidos ó Consello e como órganode coordinación técnica e administrativa naquelas cues-tións que sexan da súa competencia.

Esta comisión poderá establece-las subcomisións eos grupos de traballo que resulten necesarios para oadecuado exercicio das súas funcións.

Artigo 75. Adscrición de organismos e estructuras deapoio e cooperación ó Consello.

No seo do Consello Interterritorial do Sistema Nacio-nal de Saúde poderanse formula-las propostas de actua-ción da Axencia de Calidade, o Observatorio e o Institutode Información Sanitaria, co obxecto de definir estra-texias e obxectivos para o conxunto do Sistema Nacionalde Saúde.

CAPÍTULO XI

Da Alta Inspección

Artigo 76. Funcións e actividades da Alta Inspección.

1. O Estado exercerá a alta inspección como funciónde garantía e verificación do cumprimento das compe-tencias estatais e das comunidades autónomas en mate-ria de sanidade e de atención sanitaria do Sistema Nacio-nal de Saúde, de acordo co establecido na Constitución,nos estatutos de autonomía e nas leis.

2. Correspóndelle á Alta Inspección:

a) Supervisa-la adecuación entre os plans e progra-mas sanitarios das comunidades autónomas e os obxec-tivos de carácter xeral establecidos polo Estado.

b) Avalia-lo cumprimento de fins e obxectivoscomúns e determina-las dificultades ou deficienciasxenéricas ou estructurais que impidan acadar ou dis-torsionen o funcionamento dun sistema sanitario cohe-rente, harmónico e solidario.

c) Supervisa-lo destino e a utilización dos fondose subvencións propios do Estado asignados ás comu-nidades autónomas que teñan un destino ou finalidadedeterminada.

d) Comprobar que os fondos correspondentes ósservicios de saúde das comunidades autónomas son uti-lizados de acordo cos principios xerais desta lei.

e) Supervisa-la adscrición a fins sanitarios de cen-tros, servicios ou establecementos do Estado transfe-ridos coa dita finalidade, sen prexuízo das reordenaciónsque poidan acorda-las correspondentes comunidadesautónomas e, se é o caso, as demais administraciónspúblicas.

f) Verifica-la inexistencia de calquera tipo de discri-minación nos sistemas de administración e réximes deprestación dos servicios sanitarios, así como dos siste-mas ou procedementos de selección e provisión dosseus postos de traballo.

g) Supervisar que o exercicio das competencias enmateria de sanidade se axusta a criterios de participacióndemocrática de tódolos interesados; para tal efecto,


observarase o disposto no artigo 5.2 da Lei xeral desanidade.

3. As funcións de alta inspección serán exercidaspolos órganos do Estado competentes en materia desanidade. Os funcionarios da Administración do Estadoque exerzan a alta inspección gozarán das considera-cións de autoridade pública para tódolos efectos, e nassúas actuacións poderán solicitar das autoridades doEstado e dos órganos das comunidades autónomas edemais administracións públicas a colaboración nece-saria para o cumprimento das funcións que lles esteanlegalmente encomendadas.

4. Cando, como consecuencia do exercicio das fun-cións de alta inspección, se comproben incumprimentospor parte da comunidade autónoma, as autoridades sani-tarias do Estado advertirana desta circunstancia a travésdo delegado do Goberno.

5. Se, unha vez efectuada a dita advertencia, secomprobase que persiste a situación de incumprimento,o Goberno, de acordo co establecido na Constitución,requirirá formalmente do órgano competente da comu-nidade autónoma que adopte as medidas precisas.

6. As decisións que adopte a Administración doEstado en exercicio das súas competencias de alta ins-pección comunicaránselle sempre ó máximo órgano res-ponsable do servicio de saúde de cada comunidadeautónoma.

Artigo 77. Plan de inspección sanitaria.

O Ministerio de Sanidade e Consumo presentará noseo do Consello Interterritorial do Sistema Nacional deSaúde o plan anual de actividades da Alta Inspección,que incluirá programas regrados de inspección, aplican-do técnicas de auditoría eficaces e colaborando cos ser-vicios de inspección das comunidades autónomas.

Artigo 78. Memoria.

A Alta Inspección do Sistema Nacional de Saúde ela-borará unha memoria anual sobre o funcionamento dosistema, que se deberá presentar ó Consello Interterri-torial do Sistema Nacional de Saúde para o seu debate.

Artigo 79. Coordinación e cooperación da inspecciónno Sistema Nacional de Saúde.

A Alta Inspección do Estado establecerá mecanismosde coordinación e cooperación cos servicios de inspec-ción das comunidades autónomas, en especial no refe-rente á coordinación das actuacións dirixidas a impedirou perseguir tódalas formas de fraude, abuso, corrupciónou desviación das prestacións ou servicios sanitarios concargo ó sector público, cando razóns de interese xeralasí o aconsellen.

Para iso, a Alta Inspección desenvolverá as seguintesactividades:

a) A creación e o mantemento dunha base de datoscompartida cos servicios de inspección do SistemaNacional de Saúde.

b) O desenvolvemento da colaboración entre osdiferentes servicios de inspección no Sistema Nacionalde Saúde en programas de actuación conxunta en mate-ria de control de avaliación de servicios e prestacións.

c) O seguimento, desde os ámbitos sanitarios, daloita contra a fraude no Sistema Nacional de Saúde, tantoen materia da incapacidade temporal, como dos pro-gramas que se poidan promover en relación con áreasidentificadas como susceptibles de xeraren bolsas defraude en prestacións ou supoñan desviacións de mar-cada incidencia económica.

Disposición adicional primeira. Competencias do Esta-do en relación con Ceuta e Melilla.

As referencias que nesta lei se realizan ás compe-tencias das comunidades autónomas entenderanse fei-tas ó Estado en relación coas cidades de Ceuta e Melilla,sen prexuízo das competencias das ditas cidades.

Disposición adicional segunda. Asistencia sanitaria noestranxeiro.

O disposto nesta lei entenderase sen prexuízo do esta-blecido na normativa específica reguladora do dereitoá asistencia sanitaria dos traballadores españois despra-zados ó estranxeiro ó servicio de empresas españolase do persoal ó servicio da Administración pública noestranxeiro.

Disposición adicional terceira. Competencias doutrasadministracións públicas en relación coas entidadessanitarias non integradas no Sistema Nacional deSaúde.

O exercicio das accións ás que se refire o artigo 6desta lei enténdese sen prexuízo das que correspondanás demais administracións públicas competentes, en vir-tude dos concertos celebrados ó abeiro da súa lexislaciónespecífica para a prestación de servicios sanitarios conmedios alleos a elas.

Disposición adicional cuarta. Extensión do contido dacarteira de servicios do Sistema Nacional de Saúde.

Sen prexuízo do disposto no artigo 6, as mutuali-dades, entidades colaboradoras e mutuas con respon-sabilidades de cobertura de asistencia sanitaria públicaterán que garanti-lo contido da carteira de servicios doSistema Nacional de Saúde, así como as garantías sobreaccesibilidade, mobilidade, calidade, seguridade, infor-mación e tempo recollidas nesta lei, de acordo co dis-posto na súa normativa específica.

Disposición adicional quinta. Fondo de cohesión.

O Fondo de cohesión ten por finalidade garanti-laigualdade de acceso ós servicios de asistencia sanitariapúblicos en todo o territorio español e a atención a cida-dáns desprazados procedentes de países da Unión Euro-pea ou de países cos que España teña subscritos con-venios de asistencia sanitaria recíproca, e será xestio-nado polo Ministerio de Sanidade e Consumo.

O Ministerio de Sanidade e Consumo, a través doFondo de cohesión sanitaria e segundo se determineregulamentariamente, realizará políticas que asegurena cohesión sanitaria e a corrección de desigualdades.Estas políticas desenvolveranse mediante plans integraisde saúde, que terán en conta variables epidemiolóxicase sociais que supoñan unha maior necesidade de ser-vicio, tales como patoloxías crónicas, morbimortalidadeestandarizada por idade, poboación infantil, poboacióninmigrante e outras de carácter similar.

Disposición adicional sexta. Transferencia ás comuni-dades autónomas dos servicios e institucións sani-tarias dependentes de institucións penitenciarias.

Os servicios sanitarios dependentes de instituciónspenitenciarias serán transferidos ás comunidades autó-nomas para a súa plena integración nos correspondentesservicios autonómicos de saúde.

Suplemento núm. 8 Luns 2 xuño 2003 1333h

Para tal efecto, no prazo de 18 meses desde a entradaen vigor desta lei e mediante o correspondente realdecreto, procederase á integración dos servicios sani-tarios penitenciarios no Sistema Nacional de Saúde, con-forme o sistema de traspasos establecidos polos esta-tutos de autonomía.

Disposición adicional sétima. Cooperación ó desenvol-vemento sanitario.

Para a cooperación ó desenvolvemento sanitario enpaíses con necesidades en materia de saúde, o ConselloInterterritorial do Sistema Nacional de Saúde elaboraráun catálogo de recursos á disposición de programas decooperación internacional, en coherencia cos valores deequidade e de loita pola diminución das desigualdadesque inspiran o Sistema Nacional de Saúde.

Sen prexuízo do previsto no parágrafo anterior, ascomunidades autónomas, no exercicio das súas com-petencias, poderán elaborar e desenvolver programasde cooperación para o desenvolvemento sanitario, parao cal poderán solicita-lo apoio do Consello Interterritorialdo Sistema Nacional de Saúde.

Disposición adicional oitava. Centros de referencia.

En relación cos criterios para o establecemento dosservicios de referencia considerarase a ComunidadeAutónoma de Canarias como estratéxica dentro do Sis-tema Nacional de Saúde, e a atención nos centros dereferencia que nela se localicen será tamén financiadacon cargo ó Fondo de cohesión sanitaria.

Disposición adicional novena. Réxime económico e fis-cal de Canarias.

A aplicación do disposto nos artigos 10, 22 e 28desta lei, en canto afecta a actividade financeira daComunidade Autónoma de Canarias, levarase a cabo res-pectando e salvagardando o seu peculiar réxime eco-nómico e fiscal, de acordo co disposto na disposiciónadicional cuarta da Lei 8/1980, do 22 de setembro,de financiamento das comunidades autónomas, e na dis-posición adicional terceira da Lei 21/2001, do 27 dedecembro, pola que se regulan as medidas fiscais e admi-nistrativas do novo sistema de financiamento das comu-nidades autónomas de réxime común e cidades con esta-tuto de autonomía.

Disposición transitoria única. Carteira de servicios.

Mentres non se aprobe o real decreto polo que sedesenvolva a carteira de servicios, manterá a súa vixenciao Real decreto 63/1995, do 20 de xaneiro, de orde-nación de prestacións sanitarias do Sistema Nacionalde Saúde.

Disposición derrogatoria primeira.

Quedan derrogados os artigos 43 e 47 da Lei14/1986, do 25 de abril, xeral de Sanidade, así comocantas outras normas de igual ou inferior rango se opo-ñan ó disposto nesta lei.

Disposición derrogatoria segunda.

Quedan derrogados os artigos 1, 2 e 5, así comaos puntos 3 e 4 do artigo 6 do Real Decreto 1035/1999,do 18 de xuño, polo que se regula o sistema de prezosde referencia no financiamento de medicamentos concargo a fondos da Seguridade Social ou a fondos estataisafectos á sanidade.

Disposición derradeira primeira. Título competencial.

1. Esta lei díctase ó abeiro do artigo 149.1.1.a, 16.a e17.a da Constitución, que lle atribúe ó Estado compe-tencia exclusiva en materia de bases e coordinación xeralda sanidade e réxime económico da Seguridade Social.

2. Exceptúanse do disposto no punto anterior osseguintes preceptos:

a) Os artigos 10, 22.3 e o último parágrafo do artigo28.2, que se dictan ó abeiro do artigo 149.1.14.a daConstitución, que lle atribúe ó Estado competencia exclu-siva en materia de Facenda xeral e que se entenderánsen prexuízo dos réximes forais do País Vasco e Navarra.

b) O capítulo IV, que se dicta ó abeiro do artigo149.1.15.a da Constitución, que lle atribúe ó Estado com-petencia exclusiva en materia de fomento e coordinaciónxeral da investigación científica e técnica.

c) A sección 1.a do capítulo II, os artigos 54, 58,60 e 63 e a disposición adicional primeira, que son apli-cables unicamente á Administración xeral do Estado.

Disposición derradeira segunda. Equilibrio financeirodo Sistema Nacional de Saúde.

O Goberno, no prazo de tres meses desde a entradaen vigor desta lei, dictará as disposicións necesarias paraa creación dun órgano colexiado interministerial que emi-tirá informe preceptivo sobre aqueles asuntos que teñantranscendencia orzamentaria para o equilibrio financeirodo Sistema Nacional de Saúde ou implicacións econó-micas significativas.

O citado informe será presentado polo dito órganocolexiado interministerial ó Consello Interterritorial doSistema Nacional de Saúde. Pola súa parte, o Ministeriode Facenda trasladará este informe ó Consello de PolíticaFiscal e Financeira, o cal proporá, se é o caso, as medidasnecesarias para garanti-lo equilibrio financeiro do Sis-tema Nacional de Saúde.

Disposición derradeira terceira. Modificación da Lei25/1990, do 20 de decembro, do medicamento.

Modifícase o punto 6 do artigo 94 da Lei 25/1990,do 20 de decembro, do medicamento, que quedaráredactado nos seguintes termos:

«6. O financiamento público de medicamentosestará sometido ó sistema de prezos de referenciaque se regula neste punto.

Para estes efectos, o prezo de referencia seráa contía máxima que se financiará das presenta-cións de especialidades farmacéuticas, incluídas encada un dos conxuntos que se determinen, sempreque se prescriban e dispensen a través de receitamédica oficial.

Enténdese por conxunto a totalidade das pre-sentacións de especialidades farmacéuticas finan-ciadas que teñan o mesmo principio activo, entreas que existirá, alomenos, unha especialidade far-macéutica xenérica. Quedarán excluídas dosconxuntos as formas farmacéuticas innovadoras,sen prexuízo do seu financiamento con fondospúblicos, ata que se autorice a especialidade far-macéutica xenérica correspondente.

O Ministerio de Sanidade e Consumo, logo deinforme do Consello Interterritorial do SistemaNacional de Saúde, determinará os ditos conxuntos,así coma os seus prezos de referencia.

O prezo de referencia será, para cada conxunto,a media aritmética dos tres custos/tratamento/díamenores das presentacións de especialidades far-macéuticas nel agrupadas por cada vía de admi-


nistración, calculados segundo a dose diaria defi-nida. En todo caso, deberáselles garanti-lo abas-tecemento ás oficinas de farmacia destas especia-lidades farmacéuticas.

As especialidades farmacéuticas xenéricas nonpoderán supera-lo prezo de referencia.

Cando se prescriba unha especialidade farma-céutica que forme parte dun conxunto e que teñaun prezo superior ó de referencia, no caso de queexista especialidade farmacéutica xenérica de idén-tica composición cualitativa e cuantitativa en subs-tancias medicinais, forma farmacéutica, vía deadministración e dosificación á prescrita, o farma-céutico deberá substituí-la especialidade farmacéu-tica prescrita pola especialidade farmacéutica xené-rica de menor prezo. No caso de que non existaa dita especialidade farmacéutica xenérica, o far-macéutico dispensará a especialidade farmacéuticaprescrita a prezo de referencia, efectuando o bene-ficiario, se é o caso, soamente a correspondenteachega sobre prezo de referencia. Neste últimosuposto, o laboratorio aboaralle ó almacén de dis-tribución ou, se é o caso, á oficina de farmaciaa diferencia entre o prezo de venda do laboratorioautorizado e o que se corresponde co prezo dereferencia.

Os servicios de saúde promoverán a prescriciónde xenéricos e os seus profesionais sanitarios cola-borarán nas iniciativas para conseguir un uso racio-nal dos medicamentos. Cando a prescrición se efec-túe por principio activo sometido a prezo de refe-rencia, o farmacéutico dispensará a especialidadefarmacéutica xenérica de menor prezo.»

Disposición derradeira cuarta. Adaptación da estructu-ra orgánica do Ministerio de Sanidade e Consumo.

O Goberno, no prazo dun mes a partir da entradaen vigor desta lei, modificará a estructura orgánica doMinisterio de Sanidade e Consumo, co obxecto de pro-ceder á creación do Instituto de Información Sanitaria,da Axencia de Calidade do Sistema Nacional de Saúdee do Observatorio do Sistema Nacional de Saúde e ásupresión das subdireccións xerais correspondentes, deconformidade co disposto no artigo 67.1.a) da Lei6/1997, do 14 de abril, de organización e funciona-mento da Administración xeral do Estado.

Disposición derradeira quinta. Desenvolvemento nor-mativo.

Facúltase o Goberno para dictar, no ámbito das súascompetencias, cantas disposicións resulten necesariaspara o desenvolvemento e execución desta lei.

Disposición derradeira sexta. Entrada en vigor.

Esta lei entrará en vigor o día seguinte ó da súa publi-cación no «Boletín Oficial del Estado».

Por tanto,Mando a tódolos españois, particulares e autoridades,

que cumpran e fagan cumprir esta lei.

Madrid, 28 de maio de 2003.

JUAN CARLOS R.

O presidente do Goberno,

JOSÉ MARÍA AZNAR LÓPEZ

10828 LEI 17/2003, do 29 de maio, pola que seregula o Fondo de bens comisados por tráficoilícito de drogas e outros delictos relaciona-dos. («BOE» 129, do 30-5-2003.)

JUAN CARLOS I

REI DE ESPAÑA

Saiban tódolos que a viren e a entenderen que asCortes Xerais aprobaron e eu sanciono a seguinte lei.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

O Código penal establece, en materia de comiso pordelictos de tráfico ilícito de drogas, que os bens, obxectose instrumentos definitivamente comisados por sentenciase adxudicarán ó Estado.

Como complemento desta disposición, foi aprobadaa Lei 36/1995, do 11 de decembro, que creou o Fondode bens comisados por tráfico de drogas e outros delictosrelacionados, e afectou tales bens ó cumprimento dedeterminados fins, como son os da realización de pro-gramas de prevención das toxicomanías, a asistenciade drogodependentes, a inserción social e laboral daque-les, a intensificación e mellora das actuacións de pre-vención, investigación, persecución e represión dos delic-tos relacionados co tráfico ilícito de drogas e o branqueode capitais procedentes deste e, finalmente, a coope-ración internacional nas referidas materias.

Este fondo supuxo nos últimos anos un incrementoadicional importante dos recursos económicos destina-dos pola Administración xeral do Estado á loita contrao fenómeno social das drogas no noso país, nas súasdiversas manifestacións, e mereceu desde a súa creaciónunha favorable acollida non soamente entre as forzaspolíticas, senón tamén entre a sociedade española noseu conxunto e mesmo polos organismos internacionaiscon competencias na materia.

Non obstante o anterior, a aplicación da referida nor-ma evidenciou algunhas deficiencias e omisións en deter-minados aspectos, polo cal se considerou oportuno ten-tar solucionalas mediante esta lei.

Con esta nova norma amplíase de forma expresa oámbito dos bens comisados que se integran no fondo,ó permitir que os bens, obxectos e instrumentos comi-sados por delicto de contrabando, cando o obxecto desteforen drogas tóxicas, estupefacientes, substancias psi-cotrópicas ou substancias catalogadas como precurso-res, pasen a formar parte tamén do fondo, tendo enconta para isto que o artigo 5.3 da Lei orgáni-ca 12/1995, do 12 de decembro, de represión do con-trabando, impón a adxudicación ó Estado de tales bens,efectos e instrumentos.

Polo que respecta ó ámbito obxectivo da lei, intro-dúcese unha declaración de supremacía dos tratadosinternacionais que incidan na materia obxecto daquela,pois admítese, en cumprimento daqueles, tanto a entre-ga a estados estranxeiros de bens comisados en Españapor instancia deses estados que deberían formar partedo fondo como a integración neste daqueles bens entre-gados ou cedidos polos referidos estados, unha vez comi-sados no seu territorio ou en España por iniciativa daque-les, todo isto de acordo cos tratados internacionais envigor.

Noutros aspectos, amplíase o ámbito dos beneficia-rios do fondo, coa inclusión, xunto ós organismos inter-nacionais, das entidades supranacionais —como unharealidade nova, con natureza propia no dito ámbito, xur-dida principalmente coa creación da Unión Europea—e dos gobernos de estados estranxeiros, as omisiónsdos cales, na redacción ata agora en vigor, impedían

MINISTERIO DE AGRICULTURA, PESCA E ALIMENTACIÓN€¦ · cederá de forma inmediata a citar ante o...

Documents

Transcript of MINISTERIO DE AGRICULTURA, PESCA E ALIMENTACIÓN€¦ · cederá de forma inmediata a citar ante o...