A desaparición das cuotas. ¿Ameaza ou opotunidade? Que actuaciones son prioritarias.

Pedro Ramos

10 de marzo de 2015

• O próximo 1 de abril ponse fin ao réxime de cotas lácteas instaurado en Europa no 1984

• A entrada de España na UE en 1986 trouxo como consecuencia a asunción por parte de Galicia e doutras zonas produtoras do Estado do réxime de cotas, que supuxo para os nosos gandeiros un enorme esforzo de reestruturación que foron quen de superar con éxito.

• A producción de leite aumentou máis dun 53%. - Ano 1985: 1.645 millóns de litros ------ Ano 2014: máis de 2.500 millóns de litros.

• As Entregas a Industria multiplicaronse por dous. - Ano 1985: 1.206 millóns de litros -------Ano 2014: 2.544 millóns de litros.

Con todo os gandeiros deben de facer un esforzo por reduciren os custes de produción, que debe apoiarse no aproveitamento de terras para a produción de alimento para o gando.

• Neste contexto, a desaparición das cotas deberia representar para o sector leiteiro galego unha oportunidade por varias razóns:

• temos gandeiros profesionais, temos calidade e temos unhas condicións climáticas óptimas para a produción de leite.

• No caso de España, precisamos importar o 30% do leite que consumimos, polo que temos un mercado próximo que podemos abastecer.

.

• E por outra banda, as previsións de crecemento a nivel mundial son importantes nos próximos anos.

• As claves para aproveitar estas oportunidades están na necesidade dun sector industrial que sexa capaz de transformar o leite para fornecer o mercado interior.

• E ao tempo que poida actuar como regulador, fabricando po, manteiga e queixo para que o noso leite poida viaxar polo mundo.

• Para isto último é para o que se están preparando as industrias leiteiras dos principais países produtores europeos.

Esa preparación inclúe tamen unhas previsións de incrementos de produción de entre o 15-20%

A explicación a esta situación atópase na debilidade estrutural do sector industrial español, que a súa vez deriva do marco das relacións na cadea de valor do leite,

no que as administracións se empeñan en regular unicamente a relación entre as dúas partes máis débiles da cadea, ignorando por completo o funcionamento dos mercados e situando á industria nunha posición na que muy difícilmente poderá

cumprir os contratos cos produtores.

• Ante esta situación, o que está acontecendo é que moitas industrias non compran directamente aos produtores todo o leite que procesan, senón que recorren a intermediarios sen industria, que en Galicia recollen máis do 30% do leite, co risco que isto supón de non poder garantir a recollida do leite aos gandeiros en determinadas situacións de mercado.

Así as cousas, o futuro do sector lácteo galego e español vai depender dos investimentos que se realicen para fornecer novos mercados e da capacidade de todos os axentes (produtores, industria, administración, e tamén a distribución) de consolidar unhas relacións interprofesionais equilibradas no sector.

Para iso é fundamental unha aplicación axeitada dos mecanismos contemplados no “paquete lácteo”, aínda que o proxecto de Real Decreto polo que se regula o recoñecemento das organizacións de produtores de leite e das organizacións interprofesionais no sector lácteo e se establecen as súas condicións de contratación, non permite ser moi optimista neste sentido.

• En calquera caso, no que se refire a Galicia, a administración debe facer o posible por garantir o futuro dun sector estratéxico para o medio rural, que achega o 1,42% do PIB e que contribúe ao mantemento do equilibrio territorial da nosa Comunidade.

• Polo tanto, ao igual que fai noutros sectores, como por exemplo no do naval ou no do automóbil, debe propiciar as condicións para favorecer os investimentos de grupos españois ou foráneos no que podemos denominar como o “ouro branco” de Galicia.

• ¿¿O futuro?? ¡¡¡Dependerá de nos, do que fagamos!!!

• Moitas grazas.

Asociación de Empresas Lácteas de Galicia