Elkartasunkrisia

ELKARTASUNA

KRISIAREN AURREAN

Espainiako Jesusen Lagundiarengogoeta eta proposamenak krisiaren aurrean elkartasuna sendotzeko

Krisi sakon eta luzeko garai honetan, Espainian Jesusen Lagundia osatzen dugun sektoreok gure gogoetak partekatu nahi ditugu, gure kezkak eta zalantzak, gure proposamenak. Gure ustez, badute tokia Espainiako gizarte anitz honetan, gure asmoa ez baita ezer inposatzea; aitzitik, gure iritzia eskaini nahi dugu, gizartean eztabaidari laguntzeko. Eta Ebanjelioaren balioak oinarri hartuta egin nahi dugu hori, kristau sentsibilitatetik abiatuta. Uste dugu sentsibilitate hori jendeguztiak ulertuko duela, nahiz eta harekin guztiz bat ez etorri.

Duela urte gehiegitik hona, gure jendearen sufrimendua ikusten ari gara. Gureherri eta hirietako paisaian ohikoa bihurtu zaigu enplegu bulegoen aurrean edo gizarte jantokietan pertsonak ilaran ikustea; sarritan ikusten ditugu, halaber, pertsona migratzaileen irudiak, Europako gure kostaldeetara iristeko ahalegineanbizitza galtzen dutenak edo gure artean ozta-ozta bizi direnak, baita janaria edoarropa gure auzoetako edukiontzietan bilatzen aritzen diren pertsonak ere. Haienguztien aurpegia gure begiradan gordeta gelditzen da.

Aurpegi horietan, pertsona askoren oinazearen deiadarra entzun dugu. Haserrezko oihuak, beldurtutako murmurioak, oinazezko negarrak, ustekabeko zaratak eta ezinaren isiluneak entzun ditugu. Aldi berean, gobernuaren erabakiak,kaleetako protestak, hedabideen mezuak, jakintsuen azterlanak eta korporazioeninteresak ere entzun ditugu.

Urte hauetako esperientziak krisiaren laztasuna eta elkartasunaren samurtasunaukitzera ere eraman gaitu. Badakigu zer den kontsolatzeko besarkada bat, aldarrikatzeko ukabila, lan egiten duen edo eskean aritzen den eskua, ondora hurbiltzen zaigun sorbalda, seinalatzen duen hatz erakuslea, ikasteko mahai gainean jartzen den ukondoa, etxegabetze bat gerarazteko kateatzen diren besoak...

Horren guztiaren erdian, gure herrikideen larritasuna eta beldurra usainduahal izan ditugu, etsipena eta ezintasuna, izerdiak eta desirak. Gizonak eta emakumeak, gazteak eta adinekoak… krisiak ‘familia kutsua’ itzuli digu, eta, aldiberean, desberdintasunak maila kezkagarrietaraino handitu ditu. Egoerari kiratsadario.

Aitortu behar dugu, umil-umil, tripa beteta hitz egiten dugula. Baina ezin duguahaztu planeta osoan zehar milioika pertsona daudela gosez eta egarriz. Gure parrokietan eta gizarte zentroetan jatekorik ez dutenen edo hilaren amaierara iristeko modurik ez dutenen une gozoak eta une garratzak une garratzak “dastatu” ditugu; gure ikastetxeetan eskolako jangelako beka baten garrantziaeta zailtasuna sentitu dugu; gure kaleetan eta komunitateetan ogia eta urritasunabanatzen ikasi dugu. Azken batean, krisia dastatu dugu, nagusiki zapore garratzaduena, nahiz eta une gozo batzuk ere izan.

Errealitateari begiratu

1

2

3

4

5

1

Errealitate hain dramatiko horrek erreakzio asko eragin ditu. Kontuan hartzeko modukoak dira: erakundeetatik hasita –gizarte zerbitzuek eta Estatu sozialak egoerari erantzunak eman dizkiote eta, murrizketak murrizketa, krisia hain bihotzgabea ez izaten lagundu dute– beste hainbat eta hainbat ekimenetara arte, bat-batean sortutakoak eta elkartasuna oraindik ere gure artean bizirik dagoelaerakusten dutenak.

1/ Egoera elkartasunaren begiekin aztertu nahi dugu. Krisiak elkartasunean oinarritutako ekimen asko sorrarazi ditu, baina, aldi berean, elkartasun eza ezaugarri izanduten portaerak eta dinamikak ere eragin ditu. Krisiaren aurrean, elkartasunazhitz egiten dugu, jende asko elkartasunez erantzuten ari delako eta elkartasun horretan sakontzeko gonbita egin nahi dugulako. Baina elkartasun krisiaz ere hitz egin nahidugu, krisiak elkartasunik gabeko erreakzioak ere eragin dituelako eta, neurri batean, elkartasun eza (bai banakako jarrera eta bai gure gizarte eta politikako egiturek bere egindako balioa) arrazoitzeko argudioa ere izan delako.

2/ Gure iritziz, elkartasuna ez da fenomeno berria. Gure gizarteetan, hiru mailatanadierazi izan da eta adierazten da: hurbilenekoa banakako elkartasuna da, berezkoa etaborondatezkoa; elkartasuna antolatutako moduetan ere gauza daiteke, talde batek modusistematikoagoan eta egituratuagoan bultzatuta; eta, gainera, elkartasun instituzionalizatuko moduak ere baditugu, Estatuaren edo botere publikoen ekimenekoak.

3/ Estatu soziala izan da elkartasuna erakundetzearen isla nagusia, XX. mendean. Estatu sozialak lortzen du eskubideen logikak merkatuaren logika osatzea. Baliomoralak eta eskubide juridikoak erabaki politikoekin uztartzen ditu. Eta, horretarako, bestetresna batzuen artean, izaera progresibodun sistema fiskala erabiltzen du, eskubide horiek gauzatuko direla bermatuko duten gizarte politikak finantzatzeko.

4/ Onartzen dugu Estatu soziala, gaur, krisi larrian dagoela. Paradoxa badirudiere, zenbaitetan, elkartasun instituzionalizatuak borondatezko elkartasuna itzali du. Gainera, Estatu sozialaren eredua, gaur egun arte ezagutu dugun bezala, bideraezina da,

6

Gertatzen dena interpretatu

Errealitateari begiratu ondoren, hitz batzuk esan nahi ditugu, apal baina konpromisoz, egoera horri argi egiteko.

2

globalizazio garaian. Edonola, krisiak ez du aukerarik ematen lehengora itzultzeko eta, horregatik, irudimen eta sormen handia beharko dugu irtenbideak bilatzeko.

5/ Finantza krisiak erakutsi digu, berriro ere, merkatuak, kontrolik gabe lan egiten uztenbadiogu, guztiontzat kaltegarriak diren bihurdurak sortzen dituela. Ekonomia finantzarizatzea eragozpen bihurtu da ondasunen eta zerbitzuen ekoizpena behar bezalagaratzeko eta, gainera, gero eta desberdintasun handiagoak sortzen ditu.

6/ Gehiegikeriak eta ustelkeria krisi honen kausa eta isla dira, aldi berean. Ekonomia arloko legez kontrako ekintzak (iruzurra, zergak saihestea eta kapitalak beste herrialde batzuetara eramatea) eta politikaren arlokoak (ustelkeria, prebarikazioa, boterea norberarenonurarako erabiltzea, ingurukoak babestea eta entxufatzea, etab.) ikusi ditugu, nonahi.

7/ Europari dagokionez, gero eta nabarmenago ikusten dugu “herritarren Europak”baino interes handiagoa duela “merkatarien Europak”; Europako erakundeetan botere desoreka agerikoa da; eta europar herritarrek gero eta lotura txikiagoa sentitzen dute Batasunaren egitasmoarekin. Europan ere, krisiak elkartasun egiturei eragin die.

8/ Elkartasunak, gaur egun, dimentsio globala ere badu. Izan ere, elkarren mendekoak izanik, ez du inongo zentzurik mugak indartzen eta hesiak eta hormak eraikitzenaritzeak. Mundu mailako gobernurik ez badago, planeta gobernatzen ari diren eragile ekonomiko handien botereari kontrapisua jarriko diona eta haiek kontrolatuko dituena, globalizazioak axolagabekeria izango du ikur eta ez elkartasuna.

9/ Jakin badakigu, guztion etorkizunari begiratu nahi badiogu, ondorio ekologikoak etaingurumenekoak ere kontuan hartu beharko ditugula. Gizarte eta ekologia krisi bat bizitzen ari gara, eta horrek ingurumen erronkak jartzen dizkigu, tokian zein maila globalean.Eraginak tokiko ingurune oso mugatuan gertatzen badira ere, ondorio metatuak dimentsioglobala hartzen joaten dira. Izan ere, ekosistemak elkarri lotuta daude. Eta horregatik, eraginak biderkatu egiten dira, bai denboran eta bai espazioan. Arrazoi horregatik, guk aldarrikatu nahi dugun elkartasunak etorkizun posible eta jasangarria ziurtatzeko ardura erebere gain hartu behar du.

10/ Horrek guztiak orain artekoaz bestelako gizarte batean bizitzera eraman gaitu: gizartebabesgabeagoa, ez hain abegitsua, segurtasun gutxiagokoa eta mehatxuz betea. Gure elkartasuna ahultzen ari dela sentitzen dugu, ia konturatu gabe, baina kezkatzeko moduan. Agerikoa da globalizazioa selektiboa guztiei ez baitizkie aukera berberak eskaintzen. Etaanbiguoa ere bada, harekin aukerak ez ezik, mehatxuak ere handitu egin direlako, izanere, botereei mesede egiten die eta Estatuei esku hartzeko ahalmena mugatu. Berriro ere,ahulenak dira globalizazioaren biktima nagusiak.

3

-- Pertsona, ardatz

“Erakunde sozial guztien oinarri, subjektu eta jomuga giza pertsona da eta halaxe izanbehar du, bere izaeraz gizarte bizitzaren premia duelako” (Gaudium et spes, 25. zk.)

-- Giza garapena, giza eskubideak

Pertsonaren duintasunak esan nahi du pertsona izateagatik aitortuak dituen eskubideenarabera garatzeko aukera izatea, baina baita bere asmoen arabera (gaitasunen garapena).Izan ere, gizakiak izan behar du bere garapenaren protagonista nagusia, bere esku egonbehar du nagusiki zer den eta zer izan nahi duen.

-- Gizarteko guztien ona

Guztion ona da gizarteak pertsonari bere bokazioa eta asmoak aurrera eramateko eskainibehar dion baldintza multzoa.

-- Elkartasuna

Elkartasunak –esan dugunez– denok denon erantzule izatea dakar. Horregatik, elkartasunak herritar arduratsua izatearen orekan eta tentsio onean egon behar du.

-- Subsidiariotasuna

Modu orekatuan antolatuta eta mailaka egituratuta (pertsona, familia, tarteko erakundeak,Estatua) dagoen gizarte batean, maila bakoitzari bere ekintza esparrua aitortu behar zaio,goikoak behekoen esparruan sartu gabe, non eta behekoak ekintzarako ahalmenik edoeraginkortasunez jokatzeko gaitasunik ez duten.

-- Gizarte eskubideak

Gizarte eskubideak guztien onaren osagai funtsezkoak dira, aukera berdintasuna eta denontzako babesa eta segurtasuna bermatzen dituztelako.

Irtenbideak proposatu

Erronka horiei aurre egiteko, zenbait printzipio alde bateraezin utzizkoak direlakoan gaude, eta gogora ekarri nahi ditugu, haiek argitu zutelako Estatu sozialaren eredua beresorreratik.

4

Elkartasunarekin konprometitutako herritarrak

-- Elkartasun kultura sustatu

Gizarte solidarioan, herritarrek guztien beharrizanen erantzulekide ikusten dute berenburua, bereziki aukera gutxien duten herritarren beharrizanen erantzulekide. Horrexegatik,hausnarketa zintzoa sustatu nahi dugu banakoarengan, familian eta gizartean, hiru helburuz:gure bizimoduak berraztertzeko eta bizimodu soilago baterako bidea hartzeko (“bizimoduapalagoa eginez, beste batzuek bizitzeko modua behintzat izan dezaten"); gure egunerokobizimoduan elkartasun eta hurbiltasun keinuak zaintzeko; bizitza publikoan parte hartzekoeta guztien onaren alde egiteko bideak bilatzeko.

Elkartasuna eraikitzen duen gizarte ehuna

-- Gizarte zibila indartu

Gero eta agerikoagoa da merkatua/Estatua eztabaidan ezinbestekoa dela hirugarren elementu bat sartzea: gizarte zibila, bere erakunde eta herritarrekin. Ez dugu onartzen arlopublikoa eta Estatua gauza bera direla esatea, ikuspegi horrek gizartea pobretzen duelakoeta kaltegarria delako denontzat.

Krisi honetatik elkartasuna indartuz ateratzeko gakoetako bat gizarte zibila indartzea da; Estatuarekin eta merkatuarekin duen lotura sustatzea, guztion ongiaren alde lan egiteko; etaharen egiturak, funtzionamendua eta antolaketa zaintzea eta sendotzea, herritarrek espaziopublikoan parte hartzeko benetako bideak izan daitezen. Baina horretarako, ezinbestekoada herritarrak gizartearen aldaketan eragiteko duten ahalmenaz jabetzea, baldin eta berenjokabideen batura egoki antolatzen bada beste botere faktiko batzuei aurrek egiteko

Ez da erraza aipatutako erronka horientzat guztientzat irtenbideak proposatzea. Baina urratzeko bideak proposa ditzakegu, sormena pizteko galderak bota ditzakegu. Ez dugu ezkortasun antzuan erori nahi, alegia, etsipenez onartuhalabeharrez gizarte gero eta insolidarioago batean biziko garela; ezta boluntarismo idealistan ere, hau da, iraganeanfuntzionatu zuten ereduei itsu-itsuan atxiki gaurko egoerarenberritasunaz eta egungo arazoen larritasunaz jabetu gabe. Elkartasuna indartzeko eta elkartasun guneak berritzeko proposamen dekalogo bat planteatuko dugu. Proposamenekelkartasuna agertzeko aipatutako hiru mailak hartzen dituztekontuan: herritarrak (berezko elkartasuna), gizarte zibila (elkartasun antolatua) eta Estatua (elkartasun instituzionala).

5

kontrabotere gisa; herritarren pasibotasunak dituen ondorio negatiboak ere ezin dituguahantzi.

-- Ekonomia zibila garatu

Ekonomia zibila aldarrikatzen duten korronte bat ari da zabaltzen, gizakiaren alderdi ekonomikoaz gainera, beste arlo batzuk kontuan izango dituen ikuspegi antropologikoa oinarri duena. Era askotako ekimenak sar daitezke proposamen horretan: kontsumokoak,finantzatzekoak, edo ekoizpenekoak, jabetza modu berriak edo antolatzeko eredu berriakbilatzen dituztenak. Horien guztien presentzia oraindik txikia bada ere, uste dugu bultzatuegin behar direla, elkartasunarekin lotura harmoniatsuagoa izan dezakeen logika ekonomiko berri baten ernamuina baitira.

Politika publiko berrituak elkartasuna indartzeko

Uste osoa dugu behar-beharrezkoa dela elkarrizketan sakontzea eta akordio sozial eta politiko zabaletara iristea funtsezkoak diren gai batzuetan. Hots, epe luzeko politikak behardira, ekimen publikoak haietan oinarritu daitezen, gobernua alderdi batekoa zein bestekoaizan. Akordiorako zazpi esparru zabal planteatzen ditugu: lau estatu mailako politikei buruzkoak dira eta hiru elkartasunaren esparru zabalagoei buruzkoak(ingurumena, Europa eta erantzukizun globala).

-- Estatu soziala berritu sendoagoa izan dadin

Estatu sozialaren ereduari eutsi egin behar zaio, baina beharrezkoa da erakundeak berrantolatzea, gardenagoak, eraginkorragoak eta parte hartzaileagoak izan daitezen. Eztabaida piztu beharra dago, ez Estatu soziala eraisteko, baizik eta hura sendotzeko, berraztertzeko eta berreraikitzeko, honakoak kontuan hartuta: a) gizarte eskubideak guregizarteen lorpen ezin galduzkoa dira eta eskubide horiek gauzatzeko erabili beharreko baliabideak ziurtatu behar ditugu; b) Estatuaren eta merkatuaren arteko orekari dagokionez, denok adostutako oinarrizko marko bat finkatu beharra dago, bi logikak uztartzeko; c) arlo publikoa (gizartearen interes orokorraren edo guztien onaren zerbitzuradagoena) eta arlo estatala (Estatuak egiten duena) bereizi beharra dago, eta Estatuak oinarrizko eskubideak (gizarte eskubideak barne) bete daitezen zaindu behar du, eta gizartearen konpromisoa eta parte hartzea sustatu eskubide horien lorpenean, jarraipenean eta ebaluazioan; d) zerga sistema zuzena, eraginkorra eta nahikoa behardugu, Estatu sozialari eusteko.

-- Kalitateko hezkuntza unibertsala

Elkartasunak hezkuntza denengana iristea eta desberdintasun eta diskriminazio sortzaileaez izatea eskatzen du. Gainera, elkartasunak hezkuntzaren objektua izan behar du, kontuanizanik nolako pertsonak hezi nahi ditugun. Horrek ezinbestez dakar pertsonaren ikuspegiindibidualista kritikatzea. Elkartasunaren bi alderdi horiek izan behar dute indar politiko eta

6

sozial guztien artean hezkuntzaren arloan hitzarmen zabal eta egonkor batera iristeko ardatza. Hona hemen hitzarmen horrek jaso beharko lituzkeen zereginetako batzuk: a) gizartean hezkuntza garapenaren eta demokraziaren euskarri dela onar eta aitor dadinsustatu eta hezitzaileen balioespena berreskuratu, garapen horren funtsezko eragile direnez gero; b) aparteko arreta eman hezkuntzaren etapa batzuei (bereziki, haurtxoen hezkuntzari, gurasoen heziketarekin osatzeko; baita unibertsitateko hezkuntzari eta lanbideheziketari ere); c) hezkuntzaren kalitatea hobetu, pertsona prestatuak, kontzientziadunak,errukiorrak eta konprometituak izan daitezen; d) elkartasunerako heziketa bultzatu haurreneta gazteen hezkuntzan.

-- Pobreziaren aurka borrokatzeko gizarte politikak

Behar-beharrezkoa da gizarte inklusioaren alde eta pobreziaren aurka lan egiteko GizarteItun handi bat lortzea, botere publikoen eta gizarte zibilaren ahaleginak batuta. Horrekesan nahi du gizarte kohesioko mekanismoak eta babes sareak indartzea, eta ahalegin bereziak egitea krisiaren eraginez gizarte esklusioko biktima direnei eta familia ahulenei laguntzeko. Arreta berezia eskatzen dute migratzaileek, balio handiko ekarpena egiten baitiote gure gizarte konplexu eta integratu honi. Bestalde, ez da itxitzat eman behar gizarteratzeko gutxieneko errentaren inguruko eztabaida.

-- Bizitza publikoaren onbideratzea, erakundeen kalitatea eta gizarte lidergoa

Gizartean kontsentsua berreskuratzea proposatzen dugu, bizitza publikoa onbideratzeko.Lidergo berri bat bultzatu behar da bizitza publikoaren esparru guztietan, lidergo eraginkorra, ikusmen argikoa eta kohesio sortzailea. Gehiegikeria guztiak jazarri, argitu etazigortu behar dira, gizartean, azkenean, justizia egiten delako konfiantza berreskuratudadin. Ezinbestekoa da bizitza publikoko erakunde nagusien gardentasuna, kalitate teknikoa eta jardunbide demokratikoa ziurtatzea. Bereziki, alderdi politikoen jokaera aztertubehar da, eta alderdikraziaren gehiegizko pisua berrorekatu. Horretarako, lagungarria litzateke hauteskundeen erreforma, herritarren parte hartzea indartzeko, alderdi politikoen aparatuen boterea murrizteko eta parlamentuko jardunari protagonismo handiagoa emateko. Premiazkoa da, halaber, botere publikoak benetan eta modu eraginkorrean bereiztea. Azkenik, adierazpen askatasuna eta informazio askatasuna bermatu behar dira,baina arduraz erabili behar dira. Hedabideek eurek bultzatu behar dute autokontrol sistema bat, onetsiak diren jardunbide egokien ildotik jarduteko eta, horrela, gizartearentzako zerbitzu eginkizuna argi eta garbi berreskuratzeko.

-- Ingurumenarekin elkartasuna

Gero eta argiago ikusten da sistemak, jasangarria izango bada (alegia, guztiontzat bizitzeko baldintza duinak eskainiko dituena), beste bide batzuk bilatu behar dituela, kontsumoa ekonomiaren motor bakarra izan ez dadin eta ingurumenean eragin txikia dutenjarduerak eta produktuak indar daitezen. Berehala gauzatu behar da Aldaketa Klimatikoaren Nazioarteko Panelak egindako gomendioa: negutegi efektuko gasen isuriamugatzea, tenperaturen batez besteko gorakada 2ºC-ren azpitik gera dadin.

7

-- Europa solidarioagoa

Europa elkartasun mekanismoak bultzatzeko gunea izan behar du berriro, aurreko mendearen azken hamarkadetan izan zen bezala. Eta horrek esan nahi du: “Europa gehiago eta hobea”. Europa gehiago behar dugu, egitura politikoek bat etorri behardutelako erakunde ekonomikoekin: merkatu bakarrak maila bereko botere politikoko erakunde bat eskatzen du. Europa hobea behar dugu, merkatuko gizarte ekonomia indartuko duena, baita zerga eta aurrekontu politikak ere. Batasunak dakarren subiranotasun lagatzeak subsidiariotasunaren aplikazioan aurrera egitea eskatzen du: hala bakarrik bermatuko da estatuen, eskualdeen eta herritarren arteko elkartasuna.

Ez dago elkartasunik identitate partekatuaren kontzientziarik gabe eta, horretarako, gizartezibilak kontzientzia eduki behar du, aktiboa eta antolatua izan behar du, sortzailea.

-- Planetako elkartasuna, munduko herritarrak

Globalizazioa ez da, besterik gabe, merkatu global bakarra. Elkartasunezko zereginik premiazkoena da, oraindik ere, ongizatea gure munduko pertsona guztiengana zabaltzea.

Elkartasun globala eraikitzeko dugun erantzukizuna onartu behar dugu, Estatuen barneegoerak zailak izanik ere. Munduko gobernuek eta gizarte zibilak mundu globalean elkartasun instituzionalizaturako mekanismoak bultzatzeko egin dezaketen lana bideratubehar dugu, globalizazioaren onurak arautzeko eta banatzeko mekanismoak ezartzeko.

Gobernuen eginkizuna aipatzean, zera esan nahi dugu: akordioetara iristea gizateriareninteres orokorrak artatzeko, batzuen eta besteen interes partikularrak negoziatzera mugatugabe. Baina, urrunago joan behar dugu, mundu mailako erakundeak eguneratu, globalizazio gizaki guztientzat onuragarria izan dadin lan egin dezaten. Bestalde, garapenerako lankidetzarako politika berreskuratu behar da, baliabide gehiago eskaini, laguntzaren kalitatea hobetu, eta politiken koherentzia handituz.

Horregatik, dokumentu honek guretzat izan behar du norberaren eta elkartearen kontzientzia azterketarako tresna; gure erakundeen funtzionamendua eta jarduna

Konpromisoak hartu

Jesuita izanik, Jesusen Lagundiko obrak izanik eta obra horietan laguntzen dugun pertsonak izanik, konpromiso zehatz batzuk hartu nahi ditugu, ignaziotar espiritualitatean oinarrituta, elkartasuna indartzeko.

8

ebaluatzeko egokiera; egoeraren azterketan eta haren kausetan sakontzen segitzeko gonbidapena; eta guk eta gure erakundeek gizartean dugun presentzia aztertzeko deia,hainbat arlo kontuan hartuz: pertsonentzako laguntza, pastoraltza, hezkuntza lanak, ikerketa, baztertuekiko zuzeneko harremanak, eta eragiteko ekimenak.

Gure errealitatea gogoan, konpromiso zehatz batzuk hartu nahi ditugu, Jesusen Lagundiaren erakunde izanik:

Hezkuntzaren etapa guztietan dauzkagun ikasleak elkartasunean heztera,balio hori delarik gure proiektuaren ardatza, guztien onarekiko sentiberatasuna etakonpromisoa bultzatuz, bai zeharka, bai berariazko ekintzen bidez, pertsona kontzientziadunak, prestatuak, errukiorrak eta konprometituak izan daitezen.

Gure ikerketa akademikoan eta gure jarduera intelektualean guztion onaren aldeko zerbitzua presenteago egitera, behartsuenen arazoei aparteko arreta emanez.

Gure hezkuntza lanean jardunbide inklusiboak bultzatzera eta, horretarako,gure ikastetxeen, unibertsitateen eta arautu gabeko heziketako zentroen gizartekohesioa aztertzera.

Gure munduko eta gizarteko pertsonarik eta talderik behartsuenak eta ahulenaklaguntzeko, zerbitzatzeko eta babesteko lana indartzera, batez ere bereneskubiderik oinarrizkoenak defendatzeko ahots publikorik ez badute.

Kristauen elkartean oro har, eta familia ignaziotarrean bereziki, dokumentu honetatik abiatutako hausnarketa bultzatzera, guztien onarekiko konpromisoa berritzeko eta parte hartzea areagotzeko.

Eta elkarte eta gizabanako gisa, jesuitok eta familia ignaziotarreko kide sentitzen garenpertsona laikook konpromisoa hartu nahi dugu:

Benetako elkarte abegitsuak bultzatzeko eta gure elkarteetan elkartasunazaintzeko.

Elkartasuneko lankidetzarako dinamikak pizteko tokian tokiko plataformaapostolikoetan.

Beste talde eta sektore batzuekin elkartzeko krisiari irtenbide solidarioa emate aldera.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

#CrisisSolidaridad