ssMundua izan baino lehen, dena ilunpea zen, dena zen iluntasun. Ez zen jenderik...ez txoririk, ez animaliarik.

Orduan, Jainkoak esan zuen:-Izan bedi argia!! Izan bedi eguna!Izan bedi!

Eguzkia eta egin dezala argi!Eta argia izan zen. Eta argia ona zen.

Eta argia izan zen. Eta argia ona zen. Eta Jainkoak gauerako utzi zuen ilunpea. Eta ilargia eta izarrak sortu zituen, iluntasunean argi egiteko. Eta

Jainkoak ikusi zuen ona zela.

Berriz ere, Jainkoak esan zuen: -Izan bedi zerua…eta lehorra…eta itsasoa… Eta hala izan zen.Eta Jainkoak ikusi zuen ona zela.

Baina mundua hutsik eta isilik zegoen artean. Beraz, Jainkoak esan zuen.

-Orain landareak beahr ditugu. Eta loreak, zuhaitzak, frurak eta barazkiak sortu zituen, Eta Jainkoak ikusi zuen ona zela.

Jainkoak berrior mintzatu zen, eta hitzaren bidez, itsasoa arrainez eta bizidunez bete zuen

Dir-dir egiten zuten txorien hegoek zeruan. Eta Lurrean era guztietako animaliak sortu ziren.

Baina Jainkoak ez zituen oraindik gauza guztiak sortu.

Munduak jendea behar zuen. Horregatik sortu zuen Jainkoak gizakia bere antzeko eta irudiko. Gizona Adam zuen izena, eta emakumeak Eva.

Mundua zaintzeko eta elkar babesteko sortu zituen gizona eta emakumea. Eta Jainkoa pozik zegoen eta atseden hartu zuen, egindakoarekin atsegin hartzeko.