KIRMEN URIBEREKIN OROITZAPENAK

Aspaldin ez nuela Kirmen ikusten, azken aldian Liburutegi Publikoan izan zen, orain dela bizpahiru urte.Eskolan ezagutu nuen eta handik auurera lagunik hoberenak bihurtu ginen; oso lotsatia zen.Bai, bai, ongi oroitzen naiz horretaz. Garai onak hauexek...!

Banku batean zegoen eserita, irakurtzen. Berarengana urbildu nintzen bera zela ziurtatzeko. Berak liburutik atera zuen eta irripar bat islatu zen bere ahoan.

– Lucy! -ohiukatu zuen berak.

Besarkada haundi bat eman nion. Inoiz baino hobeto zegoen, lehen baino zaharrago baina betiko moduan, beno, betiko moduan ez: berritsuagoa ikusten nuen eta azkarrago hitzegiten zuen.

Bere bizitzari buruz hitz eta pitz ibili zen eta nik gustora entzun nion.Kartzelan egon zela esan zidan. Nik horren berri banuen baina, bere hitzetan kontatua askoz ere hobeto ulertu nuen; zortzi hilebetez egona zen kartzelan eta horren bitartean sari bat eman ziotela eta ez zuela sinisten.

Asko poztu nintzen beragatik. Zorionak eman nizkion. Sari aunitz dituela ere esan zidan eta hamaika liburu idatzi dituela. Idazten eta idazten jarraituko zuela eta inoiz ez dela jubilatuko.

Txikientzako liburuak idazten dituela: “Garmendia” izenekoak eta berarekin asko identifikatzen zela. Eta ni modelo ninduela pertsonai batekin “Fanny” deitutakoa. Unkitua sentitu nintzen, oso sorpresa haundia izan zen hori.

Poemak eta haundientzako liburuak ere idazten zituela esan zidan eta poemen liburu batekin dabilela orain.

Irakurtzen ari zen liburuan jarri nituen begiak: “Amestu, ez irudikatu” zuen izenburua. Kirmen konturatu zen eta, nola ez, berriz hitzegiten hasi zen.

Inspirazioaz hitzegin zidan. Inspirazioa. Inspirazioa irakurtzen sortzen dela esan zidan: hortik datozte bere ideiak, on-onak, bai horixe!Eta gero poemetaz hitzegin zidan. Ipuinak eta poemak: gauza ezberdinak; poemak, hitzegiteko beste modu bat dira, ezberdina.

Berak txikitandik irakurtzen zituen olerkiak, ongi oroitzen naiz horretaz. Patioetan, adibidez, iskina batean esertzen zen eta poemak irakurtzen hasten zen.

Gero, bere azken titulotaz hitzegin zidan “New York-Bilbao-New York”, bai horixe. Nik irakurria nuen. Polita baino politagoa zen. Horrekin, hamaika liburu idatzi zituen hamalau urteetan.

Eta gauza askoz ere gehiago kontatu zidan, baina ezinezkoa dut denetaz oroitzea.

Beno, lasai, berriz Kirmenekin topatzen banaiz, horren berri izango duzue.

Musu haundi bat. LUCY

EIDER BARANDIARAN GALLEGO