dinsdag22december 2015

TT

HART ZIEL | 7

Heleen: ,,Arjan, mijn moeder en ikzijn nu opgeleid om Juliën te kun-nen verzorgen. En we krijgen hulpvan twee verpleegkundigen. OmdatJuliën nu naar school gaat, kan ikuitgebreid de tijd nemen voorSascha. Onze hoop is dat de zorgvoor Juliën in de loop der jarensteeds minder heftig wordt, al zalze wel een beetje begrip en geduldvoor haar grote broer moeten op-brengen. Maar dat is andersom ookzo. Ik maak me daar eigenlijk nietzo druk om.”

Kies op tijdvoor jezelf

Heleen: ,,We zijn gelukkig altijdegoïstisch genoeg geweest om ookaan onszelf te denken, dat heeftons erdoorheen gesleept. Op eengegeven moment kon ik het nietmeer, de hele tijd in dat ziekenhuis

zijn en ben ik regelmatig een paardagen naar huis gegaan. Om evenbij te komen, in mijn eigen bed teslapen. Dan trok ik huilend de deurachter me dicht in Rotterdam,maar thuis kon ik het wel loslaten.Je hebt het nodig om jezelf op teladen. Arjan heeft een eigen zaaken is door de week ook gaan wer-ken in Enschede.”

Arjan: ,,Dan pendelde ik heen enweer tussen Enschede en Rotter-dam. Werk was ontspanning ge-worden voor mij.”Heleen: ,,We hebben elkaar ook echtlosgelaten, achteraf denk ik dat datheel goed is geweest. En als ik somsecht niet meer kon, dan belde ikjou en praatte jij me er weer door-heen. Ook samen heb je tijd nodig.Omdat we hulp hebben van tweeverpleegkundigen, hebben we nueen vaste oppas. Als zij er is, gaanwe lekker met z’n tweetjes uit eten.”Arjan: ,,En we doen ook lekker onzeeigen dingen. Heleen met haarvriendinnen, haar blogs. Ik gagraag naar FC Twente. Dat heb jegewoon nodig.”Heleen: ,,Toen Juliën in het zieken-huis lag, ben ik gestopt met wer-ken. Daar had ik niet voor gekozen,maar het ging niet meer. Maar als-maar thuiszitten, dat is niks voormij, de muren kwamen op me af. Ik

DEFAMILIE

De familie Schöppink -Droog zit op een roze wolkna de geboorte vandochter Sascha.

Heleen Droog (35) -pedagogisch medewerker

Juliën (5)Arjan Schöppink (39) -Schöppink Lichtdesign

Sascha (9 maanden)

Omdat we hulp hebben van tweeverpleegkundigen, hebben wenu een oppas. Als zij er is, gaanwemet z’n tweetjes uit eten

werk nu weer twee dagen op eenkinderdagverblijf en dat vind ikheerlijk. Je hebt echt een eigenleven nodig.”

Alle clichés overgenieten van kleinedingen zijn waar

Arjan: ,,Als niks zeker is, is alles mo-gelijk. Dat is echt ons levensmottogeworden.”Heleen: ,,Ik weet nog dat ik de tekstergens las en er spontaan vanbegon te huilen. Hij past zo bij ons,omdat er zo veel onzeker was inons leven. En toch bleek er vanalles mogelijk. Nikszekerallesmoge-lijk.nl is ook de naam van het blogdat ik schrijf, waarop ik blog overde dingen die we meemaken. Ikhoop dat onze kinderen, als ze hetover jaren teruglezen, trots zijn opzichzelf.Als je me vooraf had gevraagd of ikdit aan zou kunnen? Dan had ik ge-zegd: nee. Maar als je er eenmaal inbelandt, heb je geen keus. Je doethet gewoon. Het is je kind. Ik hebdaarom ook altijd een beetjemoeite met mensen die zeggen datze respect voor ons hebben, of onsbewonderen. Je neemt niets meervoor lief en alle clichés over genie-ten van kleine dingen zijn waar. Wegenieten heel erg van het gewoonzijn.”