Febreiro, mes do amor
-
Upload
xouba-castelao -
Category
Documents
-
view
229 -
download
5
description
Transcript of Febreiro, mes do amor
Un rato díxolle á lúa:
- “Nunca reparas en min;
por iso vivo na rúa
metido nun calcetín.”
Ela fitouno abraiada.
Déronlle ganas de rir.
Daquela apagou a lámpada
e dispúxose a durmir.
Polo desprezo da lúa
o ratiño, alporizado,
berroulle con moita forza:
- Xa non estou namorado!
Antonio García Teijeiro
Onda un muro
de pedra
eu puxen un bico
para ti.
Baixo un teito
de pedra
pintaches un bico
para min.
Un bico pintado.
un bico pousado
na tea
na area.
Dous bicos calados
na pedra
na tebra.
Dous bicos
sen fin.
Antonio García Teijeiro
A lús está cociñando
neboeiros na tixola.
O sol, sentado con ela,
non quere que estea soa.
Fai pratos ricos a lúa.
Gústalle moito a cociña.
O seu postre preferido
é turrón con estreliñas.
O sol á casa da lúa
vai cear tódolos días.
Cando remata o labor
colle no ceo o tranvía.
Andan ás présas os dous.
Don Tempo na porta chama.
Unha marcha ó seu traballo.
Outro lisca para a cama.
Antonio García Teijeiro
Non quixo sabe-la lúa
dos meus amores fuxidos.
Lúa, luíña covarde,
tapáche-los teus oídos.
Non quixo sabe-la lúa
que eu andaba namorado
dunha rapaza xeitosa
que me tiña engaiolado.
Non quixo sabe-la lúa.
Non quixo sabelo, non;
mais un anaco de ceo
inda gardo nun caixón.
Antonio García Teijeiro
- Nese ollo azul tan rico,
nena, algo se che meteu,
faísca, area ou muxico:
queres que cho quite eu?
- Eu quero, e con que?
- Cun bico!
M. Curros Enríquez
Camiñaban pola fraga.
Camiñaban polos prados,
uns amoriños perdidos,
uns amoriños calados.
Amores de nena loura,
amores de nena clara.
Camiñaban pola fraga,
camiñaban polos prados.
Antonio García Teijeiro
Fiandeira namorada
Que fías detralo lume
Cos ollos postos nas chamas
Roxiñas brancas e azules.
Fiandeiriña que fías
Nas noites do longo
inverno
As liñas máis delgadiñas
Que o fío do pensamento.
Cai a neve branca fóra
Riba dos teitos calada
Mentras ti fías e soñas
Nunha cousiña lonxana…
Uxío Novoneyra
Dous e dous son catro bicos.
Seis e seis son moitos máis.
Pero e ti, nena fermosa,
Un cento quéroche dar.
Tes un ollos feiticeiros
Que semellan de cristal;
Tes un beizos de mapoula
Que sempre quixen bicar.
Cinco e cinco son dez bicos.
Dez e dez son moitos máis.
Pero a ti, nena fermosa,
Un millón quéroche dar.
Antonio García Teijeiro.