Cóntase que alá para o ano 250 A.C., na China antigua, un príncipe da rexión norte do país estaba para ser coroado emperador, pero de

acordo coa lei, debía casar.

Sabendo isto, el decidiu facer unha competencia entre as mozas da corte para ver quen sería digna da súa proposta. Ao día seguinte, o príncipe anunciou que recibiría nunha celebración especial a todas as pretendentes e lanzaría un

desafío.

Unha anciá que servía no palacio había moitos anos, escoitou comentarios sobre os preparativos. Sentiu unha leve tristeza porque sabía que a súa filla máis nova

tiña un sentimento profundo de amor polo príncipe.

Ao chegar á casa e contar os feitos á moza, asombrouse ao saber que ela quería ir á celebración. Sen poder crelo preguntoulle:

- “Miña filla, que vas facer alá? Todas as mozas máis belas e

ricas da corte estarán alí. Sácate esa idea insensata da cabeza. Sei que debes estar

sufrindo, pero non fagas que o sufrimento te volva loucura" .

E a filla respondeulle: - "Non, querida nai, non estou

sufrindo e tampouco estou tola. Eu sei que xamais serei escollida, pero é a miña oportunidade de estar polo menos por algúns momentos cerca

do príncipe. Isto farame feliz"

Pola tardiña a moza chegou ao palacio. Alí estaban todas as mozas máis belas, coas máis fermosas roupas, coas máis brillantes xoias e coas máis determinadas

intencións.

Entón, finalmente, o príncipe anunciou o desafío: "Darei a cada unha de vostedes unha semente. Aquela que me traia a flor máis fermosa dentro de seis meses será

escollida por min como esposa e futura emperatriz de China“. A proposta do príncipe seguía as tradicións daquel pobo, que valoraba moito a especialidade de

cultivar algo, fosen: costumes, amizades, relacións, etc.

O tempo pasou e a nosa moza, como non tiña moita habilidade nas artes da xardinería, coidaba con moita paciencia e tenrura da súa semente, pois sabía que se a beleza da flor xurdía como su amor, non tería que preocuparse co resultado.

Pasaron tres meses e nada agromou.

A moza intentou todos os métodos que coñecía pero nada nacía. Día tras día vía máis lonxe o seu soño, pero o seu amor era máis profundo. Por fin,

pasaron os seis meses e nada brotara.

Consciente do seu esforzo e dedicación a moza comunicoulle a súa nai que sen importar as circunstancias ela regresaría ao palacio na data e hora acordadas só

para estar cerca do príncipe por uns momentos.

Na hora sinalada estaba alí, co seu

vaso baleiro. Todas as otras

pretendentes tiñan unha flor, cada unha máis fermosa que a

outra, das máis variadas formas e

cores.

Ela estaba admirada. Nunca vira unha escena tan bela.

Finalmente, chegou o momento esperado e o

príncipe observou a cada unha das

pretendentes con moito coidado e

atención.

Despois de pasar por todas, unha a unha, anunció o seu resultado. Aquela bela moza co seu vaso baleiro sería a súa futura esposa. Todos os presentes tiveron

as máis inesperadas reaccións. Ninguén entendía por que el escollera xustamente aquela que non cultivara nada.

Daquela, con calma, o príncipe explicou: - "Esta foi a única que cultivou a flor que a fixo digna de converterse en

emperatriz: a flor de a honestidade. Todas as sementes que entreguei eran estériles"

Marabilloso relato, non? Nestes tempos onde o importante parecen ser os resultados, os logros, o visible, cultivar o valor de a honestidade parece un valor

perdido... Somos capaces de inventar os máis variados argumentos para excusarnos, por non dicir “enganeime, tes razón, non sei acerca disto".

Opinamos sobre todo, xulgamos a todos... a “picardía" converteuse nun valor,

encubrindo a mentira, o engano, a falta de honestidade para connosco mesmos...

A verdade, a sinceridade, a humildade... non son virtudes

que aparezan a cotío nos contos para nenos, nin nas publicidades para adultos.

Temos confundido o significado da palabra ÉXITO.

Se rematei o meu día sendo leal a min mesmo, sen traizoar as miñas crenzas e os meus sentimentos, sen deixar de ser quen son para quedar bien ou obter

resultados... ese foi un día de éxito.

Podes facer deste, un día exitoso... de ti depende.

.