CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

16

description

Algunhas propostas do alumnado do IES Poeta Añón de Outes para bautizar a mascota da biblitoeca

Transcript of CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

Page 1: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"
Page 2: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

LARETAS (Nome e historia gañadora do concurso “DAME UN

NOME”)

Laretas entrou na miña casa nunha caixa de cartón de cor amarelo. Era o meu agasallo de Nadal. Miña tía comprárama para que arranxara os meus libros dunha forma axeitada. Era unha estantería de nogueira, moi churrusqueira. Dende o primeiro momento souben que non se trataba dun moble calquera. Enchín o seu bandullo con contos, novelas, tebeos e algún que outro recordo. De súpeto, cobrou vida. Falaba e falaba e non paraba. Contaba cousas, preguntaba e mesmo opinaba ela mesma... . Eu parolaba con ela de boa gaña, sentíame ben. De repente, o meu corazón latexaba tanto que me fixo abrir os ollos. Decateime de que todo fora un sono, un bonito sono.Busquei coa mirada si a estantería seguía alí, e así era: nun recuncho do cuarto, preto da ventá, permanecía inmóbil. Esa mesma mañá decidín bautizala co nome de LARETAS para que a maxia do meu sono non se borrase.

Iria García García3ºA

Page 3: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

SORBILLIM

Esta es la historia de un trozo de madera muy especial. Cuando no era más que un arbolito, un grupo de personas se reunían bajo él para leer libros. Ya habían pasado mil noches, con sus respectivas mil historias, cuando al arbolito le llegó el momento como a muchos otros árboles: lo talaron. Pero en vez de hacer un poste de luz o servir para dar calor en la hoguera, lo que hicieron con él fue una estantería y lo bautizaron con el nombre de SORBILLIM que, si nos fijamos bien, es “mil libros” al revés.

Adrián Rodríguez Lado2º B

Page 4: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

BOOKY

Esta estantería ven de familia inglesa. Todas as súas irmás e os seus irmáns naceron sen nada dentro dos seus andeis, xa que agora están nunha mansión gardando obxectos moi valiosos.Pero BOOKY naceu cun libro antigo, cheo de debuxos. E grazas a ese libro foi a estantería máis valiosa de todos os obxectos da casa, xa que nada se comparaba ao mundo no que se entraba lendo o libro.

Alicia Ardións Leis3ºA

Page 5: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

SHELF

Shelf naceu no máis profundo do bosque. Era frío e só asomaban unhas cantas ramas dunha árbore centenaria, que se estendía para alcanzar os escasos raios de sol que cegaban.Ao cabo de poucos anos, Shelf converteuse nun gran exemplar de ébano. Un leñador que vivía por alí viu aquela magnífica árbore e decidiu cortala e facer unha estantería.Estivo facéndoa durante meses, xa que non quería estropear a madeira. Ao rematar, como lle saíra tan ben decidiu regalarlla á súa filla enferma que vivía en Nueva York. Cando a rapaza viu a Shelf quedou moi contenta xa que nunca vira outro moble tan perfecto. O nome débese a que todos lle dicían: “Oh, what a beautiful shelf!” A ela gustáballe tanto o de “shelf” que lle quedou ese nome.

Nerea Martínez Tuñas2º B

Page 6: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

MADEIRUSCA

Madeirusca é o único sitio da biblioteca no que atopo libros que me gustan. Aos nenos non lles gusta nada ler, pero se lles dis que son os libros de “Madeirusca” sí. Son os libros máis entretidos do mundo.A todo isto, Madeirusca é unha estantería antiga, dise que foi feita por un neno pobre ao que lle gustaba moito a lectura. Fai 50 anos non se dispoñía de libros tan modernizados como agora, e moito menos de ordenadores. Este neno quería ler sempre tódolos xornais. Como comprenderedes, a súa situación económica non lle permitía comprar xornais a diario, polo que recorría tódalas tabernas do pobo para ver se alguén lle daba un xornal de días anteriores. Estes xornais íaos gardando nun recuncho do seu cuarto, e desta grande acumulación de papeis foi da que xurdiu a idea de construír a Madeirusca. Unha estantería con tanta historia merece ter o mellores libros da biblioteca. E con esta historia os nenos aínda se interesan máis por ela.

Carolina Martínez Lago3ºA

Page 7: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

BOOKANERO

Esta mascota nació en Nueva York. Sus padres son Mr. Book y Mrs. Shelf. Estudió para librero profesional en la universidad de Oxford y al acabar sus estudios le regalaron una chaqueta de madera y una colección de libros antiguos. Hace un par de años le ofrecieron un trabajo en la ciudad de A Coruña y se mudó a vivir a Galicia. Todas las navidades viaja a tierras neoyorquinas. Ya habla muy bien el gallego y por eso decidió presentarse a las elecciones para la mascota de la biblioteca del IES Poeta Añón. Se define como un buen candidato ya que tiene el título adecuado para este puesto y una imagen que encaja perfectamente. “Bookanero” es un joven de 27 años decidido a ganar las elecciones de este año y ser la nueva mascota del instituto y ganar la confianza de todos los alumnos y alumnas.

Alba Vila Fernández3º B

Page 8: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

MORRIÑA

Non recolleron as cartas que lle escribiron os pais. Non querían recordar a súa infancia na súa vila natal, cos seus amigos e amigas. Non levaron consigo fotografías dos seus seres queridos, dos seus mozos e moxas de adolescencia. Por levar, non levaron nin roupa. Tiveron que marchar, tiñan que traballar. Só lles quedaba a compaña dun monte de contos, de lendas, de cantigas, só lles quedaba o estante da morriña.“ A literatura acompañarate sempre e fará que recordes, moitas veces, a infancia, os seres queridos, sentirás nostalxia de tempos pasados”.

Sara Mato González3ºB

Page 9: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

IMAYI

Lo único que sé de mí es que nací de la imaginación. Me tocaba vivir en 3ºA, una clase con pocos alumnos pero, yo diría, la peor clase. Entre ellos una niña destacaba por su personalidad, una niña a la cual yo admiraba mucho.Tenía una vida triste, pero a este cuerpo le invadían los sentimientos. Yo poseía una gran variedad de libros pero los niños los ignoraban y los trataban con brusquedad. Cada mañana la niña los ordenaba y cogía uno de ellos y lo leía... A mí eso me daba mucha alegría: a alguien le gustaba algo mío.Un día, en clase, los niños empezaron a jugar y uno de ellos chocó contra la estantería y le rompió un estante. La niña se puso triste y pensó que como ella leía, también podía escribir. Entonces me dedicó un libro en el que hablaba de lo que admiraba los muebles por la utilidad tan importante que tiene el guardar los libros. Al final del libro había una dedicatoria que ponía: “Para la estantería más especial”

Marta Rodríguez Martínez3ºB

Page 10: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

VIAJERO

¡Hola!: Me llamo Viajero y soy una pequeña estantería de la biblioteca del instituto. Os voy a contar mi historia y de esta manera comprenderéis porque me llaman así.

Nací hace 500 años de una semilla de roble. Recuerdo que me había plantado una familia al lado de su casa, y que me llamaban “Pequeño” porque, aunque pasaban los años, yo no crecía. Pasaron los años y los descendientes de esa familia me llamaron “Gigante”, pues ya había aumentado de tamaño considerablemente. Pero como tenían problemas económicos los propietarios de la casa me talaron y me vendieron a un astillero. Con mi madera, fuerte y resistente, y con la de otros árboles construyeron un enorme buque de pasajeros. Viajé por todo el mundo, desde la India a Gran Bretaña, desde el sur de España a la costa brasileña desde Nueva York a Japón. Así bautizaron al navío “Viajero”. Pero en una fuerte tormenta, el barco se hundió. Se aprovechó su madera para hacer muebles. A mi me tocó convertirme en una estantería de biblioteca.

María Nimo Mallo 2ºB

Page 11: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

TOMÁS EL GUARDALIBROS

Tomás nació de un castaño hace dos años. Lo crearon en la carpintería de un hombre que se llamaba Juan, y cuando éste la terminó la puso en una esquina de la carpintería. Desde la esquina Tomás veía cómo Juan creaba mesas, sillas, armarios y mucho más. Todos estos muebles se marchaban, pero Tomás seguía allí solo. Hasta que un día Juan creó una mesa pequeñita y cuatro sillas de su mismo tamaño, las pintó y luego las puso al lado de Tomás. Los seis se hicieron muy amigos y se lo pasaban muy bien juntos. La estantería le contó a los cinco que fuera Juan quien le pusiera el nombre y con la ayuda de todos se pusieron nombres los unos a los otros. Cuando ya llevaban allí dos meses llegó un hombre en una furgoneta y los metió a todos en ella. Los dejaron en una aula con niños y a Tomás lo llenaron de libros. Por eso ahora se llama “Tomás el Guardalibros”.

Cristina Otero Arcos2ºB

Page 12: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

PEPIÑO

Unha vez ía eu paseando polo parque co meu avó e atopei unha pequena pero grosa táboa de madeira. Era moi feita e moi lisiña. Meu avó é carpinteiro e decidiu collela para así traballar con ela e facela útil. A min gustoume tanto e tanto que lle pedín por favor que non a vendese.

De alá a uns días foi o meu aniversario e todos os meus amigos me agasallaron. Pero o meu avó fíxome o mellor agasallo de todos, unha estantería, sí, o que oídes. Xa sei que para algúns de vós unha estantería como agasallo non é gran cousa pero é que a miña tiña algo en especial, unha das táboas que a formaba era Pepiño, si, e así lle chamei á táboa máis perfecta que vira xamais.

Loli Rey Novío2ºB

Page 13: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

ESTANTERIUS

Ó Instituto Poeta Añón facíalle falta unha estantería para a biblioteca. Cando foron comprar unha colleron unha das pequenas, puxérona n biblioteca e empezárona a decorar e poñer os libros máis bonitos e divertidos de alí. Colléronlle tanto cariño a esa estantería que andaba o alumnado do instituto moi a modo e con coidado con ela; o profesorado sempre a estaba limpando e agora aínda segue no instituto como o primeiro día que veu, sen un raspuño. Cada mes o profesorado cambia os libros e pon outros novos. A estantería aínda vai durar moitos anos se todos a seguen coidando así de ben!

Ainara Souto Fernández2ºB

Page 14: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

LIBRITOS

Había una vez un carpintero al que le sugirieron hacer una estantería muy especial en la cual debían coger ciento y miles de libros. El carpintero empezó escogiendo una madera muy resistente de 10 centímetros de grosor en cada tabla utilizada para su construcción. Al acabar con la estantería el cliente vino a recogerla en un camión dispuesto a pagar 7000 euros por ella. El cliente era propietario de la biblioteca de una universidad de Valencia. La estantería era la mejor que él jamás había visto. En ella cabían 1278 libros, una cantidad muy elevada. Tras ver la dureza y servicio de esta estantería le dieron el nombre de “Libritos”. El carpintero de la estantería se convirtió en millonario con su nueva estantería.

Dávide Sendón Espano3ºB

Page 15: CONCURSO MASCOTA "Dame un nome"

2010 - ANO DA LECTURA E O LIBRO

EN GALICIA