Ni Tasio naiz, herensugea naiz. Bi metroko altuera dut eta normala naiz. Nire larrua berdea da eta borroka asko

gustatzen zait.

Kobazuloan bizi naiz, mendi tontor gainean, eta bakarrik bizi naiz.

Txikia nintzenean ehiztariek nire ama hil zuten. Nire aita herensugearen herrian bizi zen.

Nire ametsa herensugearen herrira joatea eta borroka egitea da nire aita bilatzeko. Bakarrik ehizatzen ikasi nuen.

Aspertzen naizenean, hegan egiten saiatzen naiz, baina beti erortzen naiz. Nik sua botatzen badakit eta oso ongi egiten

dut.

Nik ez dut beste herensugea ezagutzen.

Bihar nire 400 urtebetetzea da eta txapelketan partizipatu nahi dut.

Gaur goizean herensugearen herrira joango naiz.

Goizeko zazpiak dira, nire armadura garbitu dut, eta oso polita uzten ari naiz.

Mendia jaisten ari naiz eta basoan sartzen ari naiz.

Bi kilometroz ibili naiz, eta bat-batean norbaitek begiratzen nauela sentitzen dut.

Alde guztietara begiratu dut eta ez dut inor ikusi.

Geriza bat agertzen da zeruan eta zerbait etortzen da borrokatzera.

-Neska bat! Neska bat?. Ezinezkoa!

Nik ez dut nahi neskarekin borroka egin.

Berak koska egin du nire lepoan, eta orain nik bere hankari kosk egin diot.

-Gelditu! tontolapikoa al zara? - Esan du neskak.

-Eta zu? -Nik oso pozik nago, baina bera orain negar egiten ari da.

-Eee, joan hemendik, mesedez!-Kabreatzen ari naiz.

-Nola da zure izena? -Ongi, orain nire izena eman behar dut; kaka zaharra!

-Tasio. -Hau aspergarria da, baina orain beste herensugea ezagutzen dut.

-Zure izena oso polita da! Ni Aitana naiz, eta 300 urte ditu. – 300? Bakarrik? Txikia zara.

-Barkatu baina joan behar dut.

- Nora zoaz?

-Herensugearen herrira.

-Egitan? Baina… badakizu hegan egiten? – Bukatu da, nik joan behar dut eta kito.

-Begira, hori sekretua al da,Bai? Agur. – Ainara begiratzen ari da nire begietara eta ni gorri-gorria jarri naiz.

- Nik badakit! Nahi baduzu, irakatsiko dizut! –Hori ideia ona da.

-Bale, baina gero joango naiz. –Orain Ainara oso pozik dago.

Ainara eta ni mendira igo behar dugu eta gero, hegan egin. Oso urduri dago.

-Oso erraza da! –Bai… Oso arriskutsua!

Lehen Ainarak salto egin du, bere hegoak ireki ditu eta hegan egiten ari da, hegazkina bezala. Erraza irudi. Baina,

nik salto egin dudanean, nire hegoak ezin zuen hegan egin eta kolpe ona bat hartu dut. Zerura begiratu dut eta Ainara

barrez egiten ari da. Saiatu naiz berriro, eta orain lortu dut.

Ezinezkoa ! Hegan egiten ari naiz!

Hemendik, bistak oso politak dira.

-Eskerrik asko Ainara! Agur!

-Zurekin joan nahi dut! Mesedez!

-Ez, Ez eta ez!

-Barkatu, baina… - Berriro bere begiak, gorri-gorriak.

-Ongi, baina isilik egon! –Zer egiten ari naiz? Berak etortzen utzi dut? Nik herensugearen kontra borrokatu nahi nuen,

ezin naiz maitemindu.

-Bale! –Orain Ainara barrez egiten ari da.

-Barkatu! Zergatik zoazten herrira? –Berriro nire bizitza kontatu behar dut…

-Borroka txapelketa batean parte hartzera, eta zu? –Ez zait inporta.

Zurekin egotea. –Bere irribarrea oso polita da, baina nik ezin dut berarekin egon.

-Begira, utzi bakarrik, sentitzen dut, baina nik ez dut maitemindu nahi.

-Nahi duzue…-Ainararen begiek distiratzen dute eta negar egiten hasten da. Altxatu du begirada eta gero hegan egiten

ihes egin du.

Bi egun ondoren, herensugearen herrira ailegatzea lortu dut. Hau oso handia eta polita da. Eta bihar txapelketa

da.

Aterpe bat aurkitu dut eta lo egitera joan naiz.

Begiratzen dut leihotik eta ikusten dut txartel bat. Txartelan bi herensuge agertzen dira, Gaur txapelketa da!.

Nire armadura hartu dut eta gimnasiora joan naiz.

-Izena? Galdetu dit epaileak.

-Tasio.

-Urteak?

-400

-Bale Tasio, ongi, etorri! zure gela 14 B da.

-Eskerrik asko.

Nire lehen borroka Ignazioren kontra izango da.

Irabazten badut, finalerdia Egoitzekin, eta finala Misteriotsuaren aurka.

EMAKUMEAK ETA GIZANAK! 2012ko borrokaren txapelketa hasi da!

Borrokaren zelaia txaloz bete egin da. Eta epailea jarraitzen du.

Eskuinean, Ignazio “Arriskutsua” eta Ezkerrean Tasio “Berria”.

Ignazio oso lodia da, eta ez daki hegan egiten, baina badaki sua botatzen.

Urdina da, eta bere armadura marroia da.

Borroka hasi da eta Ignazio sua botatzen hasi da. Nik hegan egiten hasi naiz eta bere lepoan kosk handi bat egiten

dut. Gero urratu bat tripan eta bukatzera patada bat buruan. Eta ni irabazlea naiz.

Arratsaldean Egoitzekin borroka dut, orduan janari asko jan dut eta siesta bat hartu dut.

EMAKUMEAK ETA GIZONAK!

ESKUINEAN EGOITZ “SANDOKAN” ETA EZKERREAN TASIO “BERRIA” HAU DA FINALERDIA.

Egoitz hegan egiten hasi da eta biok patadak eta orraztuak egiten ari gara. Egoitz oso sendoa da.

Bat-batean Ainara ikusi dut, momentu horretan Egoitzek aprobetxatuz urratu handia bat egin du nire tripan.

Hil baino lehenago, nirea egin dut bere lepoetan eta berriro irabazlea naiz.

Bihar finala da, Misteriotsuarekin.

Ospitalera joan naiz, oso gaizki nago.

Bapatean Ainara sartu da gelan eta negar egiten hasi da.

-Tasio!

-Ainara…-Ezin du hitz egin.

-Tasio! Maite zaitut! Jarri ondo mesedez!

-Nik ere maite zaitut…-Maiteminduta nago, eta borroka herensugea naiz, eta kito.

Goizean , oso ongi sentitzen naiz eta finalean parte hartu nahi dut.

-Tasio, ez egin beste borroka mesedez, hil zaiztezke...

-Hau azken borroka da - agintzen dut.

-Kontuz ibili Tasio.

-Bai.

EMAKUMEAK ETA GIZONAK! ONGI ETORRI FINALARA.

ESKUINEAN “MISTERIOTSUA” ETA EZKERREAN TASIO “BERRIA”.

Beste herensugea oso handia da, 900 urteak ditu, eta oso sendoa da.

Bere armadura oso polita da, urrezkoa da.

Borroka hasi da eta Misteriotsua koska du nire lepoetan. Nik patada bat eman diot tripan.

Hamar minutu borroka ondoren, ni oso nekatuta nago, eta beste herensugea hegan egiten hasi da eta

niregana dator.

Bat-batean bere lepoa zulatu dut eta hil dut Misteriotsua. Kendu du kaskoa eta ni negar egiten hasi naiz. Jendea

begiratzen ari da, Misteriotsua nire aita zen.

Lez egin dut urrundik, eta Ainara agertzen da.

-Alde hemendik! MUNSTRO BAT NAIZ!

-Bai, eta ni . HERENSUGEAK GARA. MUNSTRUAK. ETA ZER?

-Nire aita hil dut Ainara! –Negar egiten ari naiz.

-Istripu bat izan zen Tasio.

Ainarak muxu bat eman dit eta zerbait agertzen da nire bihotzean. Ez nago bakarrik, Ainara nirekin dago.

-Goazen hemendik Tasio –hori ideia ona da,

-Bale Maite zaitut Ainara.

-Eta nik!

Nire aitaren armadura orain nirea da, beraz, gorde dut eta zerura begiratzen dut. Ainara oso polita dago.

Hegan egiten hasi naiz eta banoa Ainararekin.