AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e...

12
venres 11 | 04 | 2014 21.00 h Paul Dombrecht director e óboe Maximino F. Queizán narrador AUDITORIO DE GALICIA REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

Transcript of AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e...

Page 1: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

venres11 | 04 | 2014

21.00 h

Paul Dombrecht director e óboe

Maximino F. Queizán narrador

AUDITORIO DE GALICIA

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

Page 2: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral
Page 3: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

Duración aproximada do concerto: 1 hora e 30 minutos Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que

desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.

I

FRANZ JOSEPH HAYDN (1732-1809)O regreso de Tobías, Hob. XXI/1 (Apertura)

JULIUS RIETZ (1812-1877)Concerto para óboe e orquestra, op. 33

Andante sostenutoAllegretto con motoAllegretto animato

Paul Dombrecht óboe

II

FRANZ JOSEPH HAYDN (1732-1809)As sete últimas palabras de Cristo na Cruz

Maestoso ed AdagioLargo

Grave e cantabileGraveLargo

AdagioLentoLargo

Presto con tutta la forza

Maximino F. Queizán narrador

Page 4: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral
Page 5: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

Nace en 1996. O seu primeiro direc-tor foi Helmuth Rilling (1996-2000), a quen sucedeu Antoni Ros Marbà (2000-2012). Dende 2013 Paul Daniel é o seu director titular e artísti-co. A titularidade da Real Filharmonía de Galicia recae na Xunta de Galicia, é xestionada polo Consorcio de Santiago e ten a súa sede permanen-te no Auditorio de Galicia.

Nace en 1996. Su primer director titu-lar fue Helmuth Rilling (1996-2000), a quien sucedió Antoni Ros Marbà (2000-2012). Desde 2013 Paul Daniel es su director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de Galicia recae en la Xunta de Galicia, es gestionada por el Consorcio de Santiago y tiene su sede permanente en el Auditorio de Galicia.

DIRECTOR ARTÍSTICO E TITULAR PAUL DANIEL

DIRECTOR ASOCIADO MAXIMINO ZUMALAVE

PRINCIPAL DIRECTOR INVITADO CHRISTOPH KÖNIG

VIOLÍNS I JAMES DAHLGREN (concertino) ADRIANA WINKLER (axuda de concertino) ANCA SMEU ** YULIA PETRUSHEVSKAYA ILYA FISHER MICHAL RYCZEL VICTORIA JUROV DANIEL KORDUBAYLO CLAUDIO GURIDI ILDIKÓ OLTAI

VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAY VELIKOV ** ENRIQUE ROCA SAMIRA AJKIC

KIYOKO OHASHI ELINA VIKSNE IRINA GRUIA GYULA VADASZI

VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** IONELA CIOBOTARU ANNE SCHLOSSMACHER OXANA BAKULINA TIMUR SADYKOV

VIOLONCELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA ** THOMAS PIEL CARLOS GARCÍA SACHA CRISAN (R)

CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART

FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO **

ÓBOES CHRISTINA DOMINIK * ESTHER VIÚDEZ **

CLARINETES BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ **

FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * MANUEL VEIGA **

TROMPAS ALFREDO VARELA * JORDI ORTEGA * XAVIER RAMÓN ** ALMA SARASOLA (R)

TROMPETAS JAVIER SIMÓ * RAMÓN LLÁTSER **

TIMBAL JOSÉ VICENTE FAUS *

* PRINCIPAL ** COPRINCIPAL

*** ALUMNO EAEM (R) REFORZO

FACEBOOK.COM/REALFILHARMONIADEGALICIA

Real Filharmonía de Galicia

Page 6: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

Oboísta e director de orquestra, é unha autoridade no campo dos instrumentos históricos e a interpre-tación da música dos séculos XVIII e XIX. En 1989 fundou a orquestra Il Fondamento, conxunto centrado na práctica histórica da música dese pe-ríodo. É tamén o fundador do grupo Octophorus, agrupación que interpreta exclusivamente música para instru-mentos de época de vento e bronce. Toca ademais con gran frecuencia con varios grupos de música de cámara. Como director de ópera, xunto con Il Fondamento e outras orquestras, inter-pretou numerosos títulos de Haendel, Mozart, Traetta, Gluck etc. As súas gravacións máis importantes como solista, director e músico de cámara foron para Seon, Harmonia Mundi, Astrée, Opus 111, Accent, Vanguard Classics ou Passacaille. Dende 2004 Fuga Libera editou varios compactos de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral de Arriaga. É profesor no Real Conservatorio de Bruxelas e impartiu clases maxistrais por todo o mundo.

Oboísta y director de orquesta, es una autoridad en el campo de los instru-mentos históricos y la interpretación de la música de los siglos XVIII y XIX. En 1989 fundó la orquesta Il Fondamento, conjunto centrado en la práctica his-tórica de la música de ese período. Es también el fundador del grupo Octophorus, agrupación que interpreta exclusivamente música para instru-mentos de época de viento y bronce. Toca además con gran frecuencia con varios grupos de música de cámara. Como director de ópera, junto con Il Fondamento y otras orquestas, ha inter-pretado numerosos títulos de Haendel, Mozart, Traetta, Gluck, etc. Sus graba-ciones más importantes como solista, director y músico de cámara han sido para Seon, Harmonia Mundi, Astrée, Opus 111, Accent, Vanguard Classics o Passacaille. Desde 2004 Fuga Libera ha editado varios compactos de gran éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or y muchas otras nominaciones), Telemann y la integral de la obra vo-cal-instrumental y orquestal de Arriaga. Es profesor en el Real Conservatorio de Bruselas y ha impartido clases magis-trales por todo el mundo.

Paul Dombrecht director e óboe

Page 7: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

Director de escena, actor, autor e produtor con corenta anos de dedi-cación ao teatro. Formouse no Teatro Estudo de Madrid, na Real Escola de Arte Dramática e na Escola de Artes Aplicadas. En 1966 dirixe a primeira obra que se representa en lingua gale-ga nun teatro público profesional. No seu extenso traballo aborda todos os xéneros teatrais e dirixe obras de gran-des autores como Valle-Inclán, Bertolt Brecht, Pirandello, Chejov, Mishima, Buero Vallejo, Molière… e de contem-poráneos como Miguel Cobaleda, José Ruibal, Blanco Amor, Tom Sttoppard, ademais das súas propias. Foi fun-dador do Teatro Popular Galego e do Teatro Keyzán, director do Centro de Formación Profesional “Victoria”, do Centro Dramático Galego e da Escola Municipal de Teatro de Vigo. Especialista na obra de Valle-Inclán e de Blanco Amor, a súa posta en escena de “A raposa e as uvas” (1985) segue a ser o espectáculo con máis éxito de crítica e público de toda a historia do teatro galego.

Director de escena, actor, autor y pro-ductor con cuarenta años de dedicación al teatro. Se formó en el Teatro Estudio de Madrid, en la Real Escuela de Arte Dramático y en la Escuela de Artes Aplicadas. En 1966 dirige la primera obra que se representa en lengua galle-ga en un teatro público profesional. En su extenso trabajo aborda todos los gé-neros teatrales y dirige obras de gran-des autores como Valle-Inclán, Bertolt Brecht, Pirandello, Chejov, Mishima, Buero Vallejo, Molière… y de contem-poráneos como Miguel Cobaleda, José Ruibal, Blanco Amor, Tom Sttoppard, además de las suyas propias. Fue fundador del Teatro Popular Gallego y del Teatro Keyzán, director del Centro de Formación Profesional “Victoria”, del Centro Dramático Gallego y de la Escuela Municipal de Teatro de Vigo. Especialista en la obra de Valle-Inclán y de Blanco Amor, su puesta en escena de “A raposa e as uvas” (1985) sigue siendo el espectáculo con más éxito de crítica y público de toda la historia del teatro gallego.

Maximino Queizán narrador

Page 8: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

La palabra de la poesía temblará siempre sobre el silencio y sólo la órbita de un ritmo podrá sostenerlaFranz Joseph Haydn (Roharau, 1732 - Viena,1809) cautivó a España en los últi-mos 25 años del siglo XVIII. Su más famo-so contacto español es el encargo desde Cádiz, en 1786, de la creación de Las siete últimas palabras de Cristo en la Cruz para su estreno el 6 de abril de 1787 durante el servicio de las tres horas del Viernes Santo, en el oratorio de la Santa Cueva, ubicado bajo la iglesia del Rosario. Así relata Haydn la composición de su obra: “El reto de escribir siete adagios, uno tras otro, de unos diez minutos de duración y que no cansaran a los oyentes, no fue fácil, de ninguna manera. De hecho, pron-to me di cuenta de que no podía acomo-darme totalmente al tiempo requerido.” Y a pesar de esta descripción, Manuel de Falla recordaba que Las siete últimas palabras de Cristo en la Cruz de Haydn, en la versión instrumental original, fue la experiencia que despertó su vocación musical. Luego dirá de ella, recordándola: “…¡Que equilibrio! Ni una nota de más, ni una de menos. La perfección absoluta. ¡Maravilloso!…”. También sobre esta com-posición el dominico Timothy Radcliffe, O.P. apunta “La muerte no es únicamente el cese de la vida corporal. La muerte es el silencio […] no sólo de las últimas palabras de un hombre, de lo último que ese judío del siglo I que fue Jesús acer-tó a decir. Se trata de la palabra de Dios proferida ante la perspectiva del silencio. Cuando Cristo fue silenciado, ¿quedaron acaso todas las palabras sepultadas junto con él? Nuestras palabras pueden dar vida o muerte, pueden crear o destruir […] nuestras palabras pueden ser inapropia-das y apenas rozan el misterio, pero no son vacuas”. Estas siete Cantigas de Alén de José Ángel Valente nos invitan a creer que las palabras tienen importancia.

A palabra da poesía tremerá sempre sobre o silencio e só a órbita dun ritmo poderá sostelaFranz Joseph Haydn (Roharau, 1732 - Viena,1809) cativou a España nos últi-mos 25 anos do século XVIII. O seu máis famoso contacto español é o encargo desde Cádiz, en 1786, da creación de As sete últimas palabras de Cristo na Cruz para a súa estrea o 6 de abril de 1787 durante o servizo das tres horas do Venres Santo, no oratorio da Santa Cova, situado baixo a igrexa do Rosario. Así relata Haydn a composición da súa obra: “O reto de escribir sete adagios, un tras doutro, duns dez minutos de duración e que non cansasen os oíntes, non foi fácil, de ningunha maneira. De feito, axiña me din conta de que non podía acomodar-me totalmente ao tempo requirido.” E a pesar desta descrición, Manuel de Falla lembraba que As sete últimas palabras de Cristo na Cruz de Haydn, na versión instrumental orixinal, foi a experiencia que espertou a súa vocación musical. Logo dirá dela, lembrándoa: “…Que equilibrio! Nin unha nota de máis, nin unha de menos. A perfección absoluta. Marabilloso!…”. Tamén sobre esta com-posición o dominico Timothy Radcliffe, O.P. apunta “A morte non é unicamente o cesamento da vida corporal. A morte é o silencio […] non só das últimas palabras dun home, do último que ese xudeu do século I que foi Xesús acertou a dicir. Trátase da palabra de Deus proferida ante a perspectiva do silencio. Cando Cristo foi silenciado, quedaron seica todas as palabras sepultadas xunto con el? As nosas palabras poden dar vida ou morte, poden crear ou destruír […] as nosas palabras poden ser inapropiadas e apenas rozan o misterio, pero non son vacuas”. Estas sete Cantigas de Alén de José Ángel Valente convídannos a crer que as palabras teñen importancia.

Page 9: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

José Ángel Valente  (Ourense, 1929 - Ginebra, 2000), imbuído por una peculiar forma de misticismo en el que se unen figuras como San Juan de la Cruz, Miguel de Molinos y autores taoístas y budistas, evoluciona hacia lo que se ha dado en lla-mar ‘Poesía del silencio’. Alejado de cual-quier dogma religioso, entra en el misterio en parte bajo la influencia de la filósofa María Zambrano, para quien “la muerte de los dioses restaura el universo sagrado del principio y también el miedo. Cada vez que un dios muere sucede, para el hombre, un momento de trágico vacío. A partir de esa ‘nada’ el hombre habría de tomar sobre sí la responsabilidad de crear su ser, un ser no ya conceptual sino histórico”. La poe-sía de Valente asume la experiencia de lo sagrado, tanto de su presencia como de su ausencia, inseparable de la propia escritu-ra en el horizonte filosófico y religioso de la muerte de Dios. Desde la creencia reli-giosa pero también desde el agnosticismo, defiende lo sagrado como una categoría clave de la experiencia humana, no tanto como fundamento de la voz poética sino como su fantasma, su referente perdido y sólo en ocasiones reencontrado. En este sentido, no en el de la certeza de una tras-cendencia, es Valente un poeta religioso, secularizando el lenguaje de lo sagrado, fascinado por el comienzo del Evangelio de Juan: “Y la palabra se hizo carne / y habitó entre nosotros”. Para Valente, el amor es un ámbito privilegiado para esa vivencia de fusión entre materia y espíritu. Esta vinculación entre erotismo y mística se da también en el cristianismo que recu-rre una y otra vez al lenguaje amoroso para comprender la experiencia de la unión del alma con Dios, y así lo hace Valente en su poema No amanece el cantor al que pertenece este verso: “Y tú, ¿de que lado de mi cuerpo estabas, alma, que no me socorrías?”. En las siete Cantigas de Alén, el autor indaga a través de la memoria en la experiencia del ser, la angustia existencial,

José Ángel Valente (Ourense, 1929 - Xenebra, 2000), imbuído por unha pecu-liar forma de misticismo no que se unen figuras como San Juan de la Cruz, Miguel de Molinos e autores taoístas e budistas, evoluciona cara ao que se deu en cha-mar ‘poesía do silencio’. Afastado de cal-quera dogma relixioso, entra no misterio en parte baixo a influencia da filósofa María Zambrano, para quen “a morte dos deuses restaura o universo sacro do principio e tamén o medo. Cada vez que un deus morre sucede, para o home, un momento de tráxico baleiro. A partir desa ‘nada’ o home debe tomar sobre si a responsabilidade de crear o seu ser, un ser non xa conceptual senón histórico”. A poesía de Valente asume a experiencia do sacro, tanto da súa presenza como da súa ausencia, inseparable da propia es-critura no horizonte filosófico e relixioso da morte de Deus. Desde a crenza re-lixiosa pero tamén desde o agnosticismo, defende o sacro como unha categoría crave da experiencia humana, non tanto como fundamento da voz poética senón como a súa pantasma, o seu referente perdido e só en ocasións reencontrado. Neste sentido, non no da certeza dunha transcendencia, é Valente un poeta re-lixioso, secularizando a linguaxe do sa-cro, fascinado polo comezo do Evanxeo de Xoán: “E a palabra fíxose carne / e ha-bitou entre nós”. Para Valente, o amor é un ámbito privilexiado para esa vivencia de fusión entre materia e espírito. Esta vinculación entre erotismo e mística dáse tamén no cristianismo que recorre unha e outra vez á linguaxe amorosa para comprender a experiencia da unión da alma con Deus, e así o fai Valente no seu poema No amanece el cantor ao que pertence este verso: “E ti, de que lado do meu corpo estabas, alma, que non me socorrías?”. Nas sete Cantigas de Alén, o autor indaga a través da memoria na ex-periencia do ser, a angustia existencial,

Page 10: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

la memoria de su tierra y su familia y la na-turaleza social del ser humano, que forman nuestra verdadera identidad. Alude a esa lengua de los pájaros que se hablaba en el Paraíso, la lengua del origen, que se ex-presaba en verso que ha de ser, por tanto, la expresión de lo absoluto, de lo sagrado, por lo que ante la ausencia del dios, ante su silencio, es el único medio de expre-sión capaz de hacerlo presente, de darle nombres. Valente hace confluir en su obra las tres grandes místicas, con un predomi-nio claro de la cristiana, con referencias a la mitología griega o al simbolismo ruso de Aleksandr Blok. Haciendo una lectura retroactiva, se puede decir que, en virtud de las muertes iniciales -físicas, de amor, de dios, del discurso, de la palabra- nace poéticamente el poeta, íntimamente liga-do a la experiencia del dolor, la tristeza, la soledad, la memoria, la escritura y la conciencia. En virtud de las ausencias se genera el poder verbal de su escritura. “Un poema no existe si no se oye, antes que su palabra, su silencio”; una poesía en la que se respira el silencio, esa ‘música callada’ que envuelve y que no es preciso enten-der, sino sobrecogerse ante la presencia del misterio que quiere invadirnos.

a memoria da súa terra e a súa familia e a natureza social do ser humano, que forman a nosa verdadeira identidade. Alude a esa lingua dos paxaros que se falaba no Paraíso, a lingua da orixe, que se expresaba en verso que ha de ser, por tanto, a expresión do absoluto, do sacro, polo que ante a ausencia do deus, ante o seu silencio, é o único medio de expresión capaz de facelo presente, de darlle nomes. Valente fai confluír na súa obra as tres grandes místicas, cun predo-minio claro da cristiá, con referencias á mitoloxía grega ou ao simbolismo ruso de Aleksandr Blok. Facendo unha lectura retroactiva, pódese dicir que, en virtude das mortes iniciais -físicas, de amor, de deus, do discurso, da palabra- nace poe-ticamente o poeta, intimamente ligado á experiencia da dor, a tristeza, a soidade, a memoria, a escritura e a conciencia. En virtude das ausencias xérase o poder verbal da súa escritura. “Un poema non existe se non se oe, antes que a súa pala-bra, o seu silencio”; unha poesía na que se respira o silencio, esa ‘música calada’ que envolve e que non é preciso enten-der, senón sobrecollerse ante a presenza do misterio que quere invadirnos.

Page 11: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral
Page 12: AUDITORIO DE GALICIA · 2014-04-09 · de grande éxito, con obras de Fasch (Diapason d’Or e moitas outras no-minacións), Telemann e a integral da obra vocal-instrumental e orques-tral

AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n 15705 Santiago de Compostela DESPACHO DE BILLETES Tel.: +34 981 571 026 / 573 979 OFICINA Tel.: +34 981 574 153 / 552 290 Fax: +34 981 574 250 www.compostelacapitalcultural.org www.auditoriodegalicia.org www.rfgalicia.org

próximos concertosTEMPORADA DE ABONO / ABRIL 2014

25 | REAL FILHARMONÍA DE GALICIAPAUL DANIEL directorERIK TERWILLIGER trompaRAQUEL LOJENDIO soprano21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Strauss e Mahler

CONvers@ndo con MANUEL DEL RÍO QUIROGA e PABLO SÁNCHEZ QUINTEIRO 20.00 h.

20 | ORQ. NOVA DA SINFÓNICA DE GALICIANENOS CANTORES DA SINFÓNICA DE GALICIAJAMES ROSS director

ORQ. DE NENOS DA SINFÓNICA DE GALICIALUKA HAUSER pianoJORGE MONTES director20.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Bach, Shostakovich e Buide

3 EUROS abonados Auditorio de Galicia gratis

29 | ORQ. DO CONSERVATORIO SUPERIOR DE MÚSICA DA CORUÑAANNE TOOMING pianoDASIEL MORALES violoncelloSERGIO AÑÓN director20.30 h. Auditorio de Galicia

Obras de Chopin, Saint-Saëns e Sibelius

Entrada gratuita previa recollida de invitación T. Principal (18-21h., martes a sábado) Conservatorio Superior de Música da Coruña

30 | CÉDRIC TIBERGHIEN piano21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Schubert e Liszt

Ciclo Piano Ángel Brage