1

2

A Pili e Daniel

Aquí estades. Cóbado con cóbado ao noso lado. Xa o manifestastes antes de

marchar.

Sentímosvos todos os días.

De mañanciña sempre hai un bo día, precedido do inmenso sorriso de Pili. Pili é luz,

serenidade e, sobre todo, sorriso. É pausada, reflexiva e dialogante. Non se amilana

ante os retos e afronta as adversidades . . . sorrindo, pero con firmeza. Sobráballe

auga e faltáballe luz a esta primavera pero as previsións eran boas, nuns días todo

cambiaría e viría o bo tempo.

Logo, ao longo da mañá, aparece Daniel , tranquilo coma sempre, que, aínda que está

xubilado hai pouco, segue vindo vernos, a charlar un rato. É o ingeniero. Non hai nada

mellor que retalo; el pon en marcha os seus coñecementos e supera o reto. Temos

unha mostra palpable: a nosa buxaina. Conseguiuna no torno. Probouna unha e outra

vez. E vírase.

Este ano pésanos moito a primavera. Non é a de sempre. O día é máis longo. Hai

moita luz. Todo brota de novo, esplendoroso. Pero , para nós, é coma un fardo esta

primavera. Despedímonos cun mes de diferenza pero . . . non cun adeus senón cun

ata logo, porque estades sempre con nós. . . nesta maldita primavera.

Tuchi

3

4

Señor Conselleiro, sentímonos culpables e parece ser que somos culpables.

Culpables por entusiasmarnos cun proxecto de integración para o noso instituto;

culpables por traballar, moitas veces sen horario, para acadar un ensino público de

calidade; culpables por saber que non somos nin un número, nin unha porcentaxe,

nin unha ratio, que aquí, nas Mercedes, todos temos nome e temos cara; culpables

por crer que outras nacionalidades, outras etnias, outras razas, outras relixións e

outras culturas fannos crecer como persoas e dannos unha visión moito máis ampla

e nítida da vida; culpables por integrarnos, fose cal fose a nosa diversidade, porque,

por sorte, todos somos diferentes, únicos e irrepetibles; culpables por coñecernos e

por saber valorar e analizar o por que das diferentes reaccións e opinións; culpables

por recordar sempre que, ante todo, temos que ser persoas; culpables por ter

conciencia de centro e por sentirnos orgullosos de ser quen somos, como individuos

e como colectividade; culpables por querer manifestar, expoñer e mostrar a nosa

opinión ante todo aquel que queira escoitarnos; culpables por defender sen

descanso todo iso no que cremos; culpables por non resignarnos ante as

adversidades.

Está claro, Señor Conselleiro: a desintegración témola ben merecida.

¡Ah! Esquecíaseme, é probable que vostede manteña esta sentenza pero o que non

vai poder sentenzar é que os que estamos ou estiveron aquí esquezamos que

somos o IES AS MERCEDES.

Mª Jesús Morán González

Profesora (por vocación) do IES As Mercedes (por elección persoal)

5

PASADO, PRESENTE E FUTURO

No curso 87-88 estiven nas Mercedes en expectativa de destino. Era un

centro de FP onde se impartían asignaturas comúns. Cun alumnado moi

problemático e un profesorado que mantiña unas loitas internas ben

desagradables. O instituto estaba estigmatizado por una boa parte da

sociedade lucense. Foi unha experiencia desagradable.

O curso pasado, como consecuencia da Integración do Politécnico,

volvín como provisional a este centro que nada tiña que ver co anterior

máis que o nome. Aquí reencontreime con vellos compañeiros e coñecín

xente que mereceu a pena. Nunca atopei problemas á hora de contar co

equipo directivo, senón todo o contrario. O alumnado é boa xente e no

instituto trabállase ben e moito. Nos momentos duros cando o ánimo me

fraqueou e a tristeza avanzaba coma una roseira en outono, recibín, en

especial, o apoio incondicional de Maribel, sempre tan solícita,

agarimosa e balsámica.

O presente amósase cincento, neboento e preñado de chumbo. Non

importa que nos esmeremos para que as cousas funcionen . Somos un

obstáculo para os seus afáns e por iso nos integran (que

eufemismo,non?). Pois así, estupefactos, consternados, afrixidos,

preocupados, desanimados… e moito máis, é coma nos sentimos ante

tanta sinrazón e tropelía.

O futuro é desconcertante, cheo de incertidume para moitos. Detesto os

finais prolongados porque só fan perder os modais, así que a todos

deséxovos o mellor. Grazas e démonos corda para seguir.

Gustaríame rematar cunha frase prestada de G.T. di Lampedusa:”

Tutto debe cambiare perchè nulla cambie”.

A compañeira máis “INTEGRADORA”, moi ao meu pesar.

Carmen Abelleira

6

Dende o meu corazón…

Levo moitos cursos traballando e desfrutando no Ies as Mercedes. Primeiro como profesora

de Ciencias Sociais, e nos derradeiros anos coma especialista en Pedagoxía Terapéutica.

Foi para min un privilexio poder desempeñarme profesionalmente nun centro onde palabras

como respecto, participación e convivencia se materializan a diario. Un centro cun equipo

directivo e un Departamento de Orientación que sempre respondeu de forma inmediata,

axudando a construír un modelo educativo que nos faga aspirar a unha sociedade inclusiva,

máis libre, máis xusta e solidaria… máis humana, con quen puiden comprobar que non pode

haber educación se non hai compromiso ético.

Un equipo de traballo co que puiden soñar, ao que nunca lle escoitei falar dun “alumno

mellor” porque cada un dos nosos rapaces e rapazas eran competentes para aprender. Un

equipo que non aplicaba a tiranía da igualdade, que é un trato idéntico para cada estudante

sen ver as súas peculiaridades cualitativas, porque aquí non queremos formar man de obra,

senón persoas. Un equipo que non renunciaba a unha sólida formación curricular (como o

demostran os diferentes premios recibidos), pero que priorizaba a adquisición de

competencias por riba dos datos e das datas… plenamente conscientes da sociedade futura á

que queremos contribuír.

É magnífico traballar cun equipo permanentemente disposto a escoitar as miñas necesidades

e propostas para que eu puidera brindar unha atención educativa de calidade, sempre

arremangado nunha loita que perseguía horizontes máis altos ca uns expedientes

cuantitativos que nada din da grandeza educativa. Quero poñer de manifesto, e por suposto,

agradecer, que os meus alumnos diferentemente capacitados nunca recibiron neste centro

paternalismo, filantropía ou caridade institucional, senón confianza. Non só foron

comprendidos e defendidos: aquí entendemos a diferenza como un valor e un dereito.

Voulle contar á Administración que vin a un Xefe de Estudos, profesor de FP, emocionarse

profundamente coa intervención limpa e clara dunha alumna de Secundaria. Vin ao

profesorado de ESO amparar a escolarización nun ciclo de FP dun alumno con diversidade

funcional, que hoxe trunfou profesional e humanamente. Vin ao persoal de conserxería, que

cunha dose de sensibilidade inaudita enche de vida os corredores, poñendo música, material

de sensibilización e toda a súa ilusión en liña co proxecto educativo do centro, sen máis

xerarquía que a que impón o corazón. Vin a unha orientadora, eternamente dispoñible para

uns e para outros, deseñando, programando actividades para aprender a vivir. Sen

fronteiras. ESO, BAC, FP. Todos e todas.

Sen dúbida, traballar no Ies As Mercedes fíxome medrar como persoa.

María Luz López Díaz (PT)

7

DARÍO XOHÁN CABANA, OUTRA VOZ SOLIDARIA CO IES "AS MERCEDES"

É un dos autores de cabeceira para moita xente que ama a literatura no noso Centro.

Premiado nacional e internacionalmente polo seu labor como escritor ou tradutor, as súas

palabras chegan cargadas de saber, de solidariedade e da claridade que tanto se estraña nos

tempos que corren.

Tes unha vinculación coa cidade de Lugo xa abondo longa para que nos poidas contar algún

momento, se o tes a ben, no que a túa biografía se cruzou co IES “As Mercedes”.

Cruzouse e crúzase. Teño amigos traballando alí, e mesmo un familiar moi próximo, e moitos

fillos de amigos estudando no centro, antes e agora. Ademais algunha vez teño ido dar algunha

charla ou algún recital, hai bastantes anos xa.

Estrañouche a fulminante decisión da Xunta de pechar o noso instituto? Por que?

Estrañoume si e non. Por unha banda, trátase dun centro que

me parece moi necesario, mesmo esencial polas súas

singularidades, na rede de ensino público de Lugo, pero por

outra banda hoxe a Xunta pódese esperar calquera cousa, pois

está moi claro que milita contra o ensino público e fai todo o

posible para degradalo e favorecer así o aumento do ensino

privado.

¿Percibes que a reacción das institucións de Lugo e diso que se

dá en chamar agora “sociedade civil” está á altura das

circunstancias?

A reacción do pobo (iso de sociedade civil non me gusta moito

dicilo) parece algo morna en relación coa dimensión do problema. O burro di, segundo lin en

Castelao: "mentres o pau vai e vén, descansa o lombo". Pero non descansa, hoxe non descansa

nada, porque o pau vén con tanta frecuencia que o lombo se vai chagar como non se escoucee

o que ten a vara na man. En canto á reacción das institucións, calquera apoio pode ter a súa

importancia, pero o que realmente pode salvar o IES é a loita popular.

Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non

docente) do IES “As Mercedes”? Aceptamos, por suposto, algún bo consello.

Consellos non sei dar, pero o que si sei é que a situación é aínda máis grave do que parece,

porque forma parte dun plan a nivel mesmo mundial: a destrución de todos os aspectos sociais

do estado e a instauración dun estado represor, esencialmente policial e militar, moi

semellante ó que eran os estados no século XIX. E non por maldade pura e desinteresada,

senón por interese económico: o capital privado quere lucrarse coa inmensa porción de

actividade económica que representa o ensino, a sanidade pública, o sistema de pensións e de

protección social. A Xunta está nese plan de contrarrevolución capitalista, e hai que telo en

conta: a batalla pola salvación d'As Mercedes é unha parte da gran guerra de resistencia que

temos que combater contra o capitalismo salvaxe.

Sumamos este especial agradecemento. Recibe unha forte aperta.

8

Xosé Miranda fala para nós (e con nós)

Lugués de mil oficios nas letras, da poesía ao relato, da

investigación etnográfica á narración, autor dalgunha

das novelas máis lidas e aclamadas do último tempo,

Xosé Miranda traballa ademais no IES "Xoán Montes"

como profesor de Bioloxía e Xeoloxía. Por iso

quedamos moi atentos á súa opinión ben versada

sobre o contexto xeral e local do ensino medio.

¿Serías capaz, facendo de avogado do demo, de aceptar

algún dos argumentos que se esgrimen para pechar as

seccións de Bach. e ESO do noso instituto?

Facendo de avogado do demo, que é cousa que non me vai, porque non teño vocación

de avogado e tampouco lle teño teima ao demo (das millentas falcatrúas que nos fan

bótaselle a culpa ao demo), só aceptaría a necesidade de incrementar a oferta de

Ciclos. Agora ben, se fan falta máis Ciclos, por que teñen que estar todos xuntos? Por

que todos no sur da cidade (Politécnico e Mercedes)? Non se comprende. Mellor dito:

é un disparate. Se fan falta Ciclos, que os repartan polo Monte das Pías (que agora

chaman Piringalla), por Casás, polo Centro, por Magoi, por Sanxillao… Ou sexa: non

fai falta pechar ESO e Bac nas Mercedes, de xeito ningún.

¿En que contexto cres que debemos enmarcar o peche dunha parte esencial do IES “As

Mercedes”?

Todo o que signifique a redución de oferta de ensino público vai contra o noso futuro.

É a minorización do ensino público para favorecer ao concertado, e é a súa conversión

nun instrumento para poñer no mercado forza de traballo precaria e proclive á

exclusión social. É un paso máis no proceso de privatización (veremos cantos alumnos

de ESO e Bac rematan nos concertados) e de estratificación social (dous ensinos

separados, a FP e Bac, separados mesmo físicamente). O ensino orientado á

Universidade queren concentralo nos privados, e o orientado a FP, nos públicos.

Porque uns van ser os dirixentes desa sociedade clasista e os outros, a man de obra

barata (aínda máis barata, quero dicir): Un mundo no que os pobres non se mesturen

coa xente.

9

¿Que opinión che merece a escusa das autoridades, espallada por determinada prensa, de que

o que se fai en realidade é responder á crecente demanda de Ciclos Formativos?

A FP afastada da ESO é una trapallada. Fan falta máis Ciclos, máis Ensino para

adultos, máis profesores, máis atención á Diversidade, una ratio menor de alumnos, fan

falta moitas cousas. En cada un dos Institutos, non nun só.

A pregunta común: que che gustaría dicir á comunidade escolar (alumnado, pais e nais,

profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Hai solución?

Non sei se hai solución, porque non hai peor xordo que o que non quere escoitar. Pero o

que non chora non mama; e o que non se queixa, perde; e o que non protesta nada

consegue; e temas como o dos desafiuzamentos ou o das preferentes amosan ben ás

claras que para conseguir algo hai que loitar. Non queda outra.

Quedamos moi agradecidos a Xosé Miranda pola súa colaboración e o seu apoio.

Recibe unha forte aperta no nome de todas as persoas que integramos esta ANPA.

10

Necesitamos un ensino público de calidade preto da

xente, na lingua da xente. Necesitamos centos de IES

As Mercedes abertos e produtivos por todo o país para

podernos ter futuro como sociedade culta e avanzada.

Xosé-Henrique Costas, vicerreitor da Universidade de Vigo.

11

ILIMITADOS EN VALORES E IDEAS

Foi no Día Internacional da

Discapacidade do 2009 cando nas

Mercedes me convidaron a

presentar o meu primeiro libro, O

ilímite de pensarte libre, unha

reflexión persoal sobre a

diversidade funcional. Era unha

presentación singular que viña

precedida do fondo traballo de

concienciación dirixido por unha

profesora do centro, unha loitadora

incansable: a humanista Mari Luz

López Díaz.

Mari Luz é unha gran amiga dende

hai anos. Unha gran amiga da que

aprendín moitos valores, pero sobre

todo ensinoume (e ensíname!) a

proxectar os soños na realidade.

Sempre souben que era unha muller

inqueda, unha man imprescindible

para andar o camiño; mais nunca

sospeitei o agasallo que me tiña

preparado: Mari Luz capitaneaba un

barco de educadores – humanistas

– soñadores que ían ser os

primeiros en traballar as miñas

verbas, agasallándome así coa

ledicia máis grande que pode ter un

autor: a súa recreación.

A sorte quixo que tan só 5 meses

despois de saír á luz, o ilímite fose

recreado no xenio destes

tripulantes do futuro. A minuciosa

lectura feita por Mari Luz e polo

equipo directivo, encabezado por

Juan Antonio López Fernández, deu

lugar á idea máis orixinal que ata

agora se ten feito sobre O ilímite de

pensarte libre: decidiron

seleccionar pasaxes do libro que

non falaban para nada de

diversidade funcional; falaban de

vida, de soños, de arelas de futuro,

de construír a realidade desexada,

da imbecilidade da morte... mais

non de diversidade funcional.

Posteriormente acometeron a

tarefa igualmente minuciosa de

seleccionar unha imaxe para cada

pasaxe. Con estes dous elementos

fixeron carteis xigantes que

espallaron por todo o Instituto.

Ao profesorado soamente se lle dixo

que os carteis formaban parte

dunha actividade que se

desenvolvería o 3 de decembro e

que os traballaran un pouco cos

alumnos. Cadaquén podía escoller

a frase ou frases que foran da súa

12

interese e reflexionar sobre ela

dende a óptica que o seu interior lle

suxerira. Os resultados foron

abraiantes: houbo traballos

individuais e colectivos, debuxos e

redaccións, soños e realidades.

Houbo verbas extensas e debuxos

que falaban por si mesmos. Pero

sobre todo houbo unha clara

vocación humanista en cada

interpretación. As creacións, dende

distintos eidos falaban da vida, da

liberdade, da necesidade de convivir

e respectarnos mutuamente, da

necesidade de autodeterminación

persoal, de interculturalidade, de

ecoloxía, de violencia de xénero ou

mesmo de concienciación vial. Só

unha delas se aproximou ao mundo

da discapacidade recreando unha

fermosa parella de baile dunha

muller á que lle faltaba un brazo e

un home cunha pata de pau.

Nunca poderei esquecer a emoción

que me embargou ao entrar co meu

andador entre aplausos naquel

salón de actos cheo de mocidade

en pé aos que minutos máis tarde

lles falei de capacidades e

discapacidades, de límites e ilímites,

de integración natural e da

igualdade de oportunidades como

ben irrenunciable nun Estado

democrático, social e de dereito.

Hoxe as Mercedes esta a piques de

pechar como IES para converterse

en Centro de Formación

Profesional. Oxalá os integrantes

actuais sexan quen de formar

equipos onde queira que vaian con

tanta sensibilidade como este, que

nas Mercedes foi capaz de

desenvolver iniciativas de fonda

creatividade humanista.

Iago Santalla

Educador social e coach

13

Entrevista a Xabier P. Docampo

É sabido que Xabier P. DoCampo, antigo membro do gremio do xiz, orgulloso chairego afincando na Coruña, pasou anos entre nós e coñece perfectamente a cidade. Como ves a situación educativa?

Ando este tempo baixo o peso dun pensamento que me asalta cada noite: o ben claro e visíbel que o camiño de destrución do sistema público de educación en Galicia e en todo o estado español traerá consecuencias irreparábeis e moi dolorosas para todos nós e, o que é peor, para os nosos fillos e fillas. A destrución dos camiños de igualdade do sistema educativo contribúe a crear circunstancias de exclusión social e con ela marxinación, criminalidade e unha loita violenta e brutal dos desfavorecidos pola supervivencia. Para evitar isto foi para o que naceu a educación pública igualitaria.

Chegara xa aos teus oídos a situación do IES “As Mercedes”? Tiñas algunha idea previa sobre o Centro?

Sabía algo pola prensa, non era o primeiro caso dese tipo que chegaba ao meu coñecemento e podía comprender perfectamente todas as súas circunstancias: erosión do sistema educativo público, desprezo pola comunidade educativa implicada e todas esas cousas ás nos ten acostumados este goberno. Aínda estando eu xa xubilado, non perdín o interese polas cuestións educativas e, non polo miúdo, pero un sabe como funcionan determinados centros dos que a un lle falan os amigos e amigas que conservo no gremio. Ademais pola miña relación coa lectura do alumnado dos centros de ensino de toda Galicia, visito moitos cada ano. Por eses camiños un vai sabendo como se desenvolve o traballo escolar en moitos centros de Galicia, tamén no IES As Mercedes. Por se non chegase o dito, o luns pasado, día 1 de abril, estiven en Lugo e puiden saber de primeira man noticias do caso.

14

Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As Mercedes”?

Nos tempos que corren un escoita a palabra pechar dos beizos do poder e xa se bota a tremer, porque pechar converteuse en sinónimo de destruír, de eliminar, de derrubar esperanzas e camiños de vida. Pero a todo isto quero engadir que nada se pode facer sen escoitar e respectar a vontade comunidade educativa. Pais, nais, alumnos, alumnas e profesores, persoal non docente, que demostraron co seu traballo e coa colaboración entre eles unha preocupación e uns resultados educativos e de aprendizaxe que foron repetidamente valorados por instancias alleas ao centro, son os que teñen que ser a voz, a palabra derradeira neste asunto. É inadmisíbel que o goberno, so a desculpa dos dereitos dos pais e nais sobre da educación dos seus fillos, permita e apoie que se manteñan criterios discriminatorios por razón de sexo, e neste caso onde os criterios se basean en presupostos educativos universalmente contrastados, sexa desprezada a vontade da comunidade educativa. Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non docente) do IES “As Mercedes”?Pódese gañar esta loita?

Amigas e amigos, só vos podo dicir que tedes razón, a vós só se vos pode vencer con autoritarismo e arbitrariedade. Se os que teñen razón non gañan, entón a razón verase escarnecida e blasfemada en vós. Contade co meu apoio, coa miña pequena forza e alento neste esforzo que a inxustiza vos obriga a facer. Eu, coma vós, tamén estou na loita polas causas xustas. Queremos darche as máis expresivas grazas polo teu compromiso. E van cunha forte aperta no nome de todas e todos nós.

15

Entrevista de Paco Martín

Ola, Paco. Como bo lugués de Recatelo e mestre durante tantos anos, o IES “As

Mercedes” xa che resultaba de sobra coñecido...

A realidade é que ademais de lugués e mestre tamén son vello o que me permitiu

ser testemuña do nacemento do Centro (que tomou o nome do que levaba o “Cuartel de

Las Mercedes” no que houbera un Rexemento de “Caballería” e que estaba situado

onde sempre fora As Pedreiras, antes da desfeita que na toponimia de Lugo

perpetraron, con total falla de respecto, desde a Administración e por mao de oficinistas

e construtores, topónimo que, se cadra, non estaría de máis reivindicar, tendo en conta

que “Las Mercedes” era o cuartel, non o lugar) e seguir, máis ou menos de preto, a súa

andaina e sabendo da súa evolución, no tempo e nas persoas.

¿Sabías das actividades do IES “As Mercedes”, coñecías o seu papel no mapa

educativo de Lugo?

Aínda que hai algúns anos que estou xubilado e, polo tanto, algo lonxe do

mundo que foi o de case toda a miña vida, vexo, escoito e leo con especial interese todo

aquilo que teña que ver co ensino -e con máis interese, claro, o que lle toca a Lugo- polo

16

que sei bastante do labor que esa comunidade educativa está a levar adiante. Mesmo eu

algunha vez participei en actividades do Centro.

Teño magníficas referencias do traballo que nel se leva a cabo, dos seus bos

resultados e da cumprida harmonía e colaboración que se dá entre os estamentos que o

compoñen. Está claro que ocupa un espazo esencial no que é en verdade esencial para

Lugo. A área na que o Centro está non pode quedar como pretenden que quede.

Dúas preguntas: que opinas da decisión da Xunta de pechar ESO e Bacharelato do

IES “As Mercedes”? Estráñache, vista a situación actual do ensino na cidade?

Sospeito que son demasiados, entre os responsables de reparar de que a

formación que reciben as nosas rapaces e mais os nosos rapaces, os que teñen como

referente supremo os aparellos electrónicos para realizar cálculos elementais -ademais,

naturalmente, das ordes tallantes que reciben para que a mingua progresiva do ensino

público que promoven determinados intereses ideolóxicos e económicos non se deteña-

cos que pretenden xustificar calquera parvada mal feita. Estou en contra de calquera

decisión que poida resultar lesiva para a mocidade e, polo tanto, rexeito rotundamente a

actitude das autoridades académicas da Xunta.

Estrañar, o que se di estrañar despois do que levamos falado, non demasiado, esa

é a verdade. O que si digo é que me parece moi mal. Moito!

Que che gustaría dicir á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e

persoal non docente) do IES “As Mercedes”? Hai solución?

Estou vendo que as accións unitarias coas que esa comunidade está facendo

fronte ao que eu non dubidaría en cualificar de inxustiza manifesta son decididas e

baseadas en argumentos precisos e ese debe ser o camiño -sen esquecer que, ás veces,

hai que se impor aos atrancos-.

A solución témola os lugueses. Se queremos.

Queremos darche as máis expresivas grazas polo teu compromiso. E van cunha forte

aperta no nome de todas e todos nós.

Apertas!

17

ENCONTRO CON ANTÓN DOBAO

Que nos apoie todo un referente nacional da cultura (escritor, cineasta, home de

compromiso e de coñecemento) engade maior transcendencia, se cabe, á nosa causa. E

presta alento para seguírmonos negando a que se peche un instituto que o barrio, a cidade

enteira, reclama como propio.

Aínda que vive hai xa anos próximo a Compostela, Antón Dobao conserva en Lugo fortes

vínculos familiares e afectivos. Que che di o nome IES “As Mercedes” e o barrio emerxente

onde se sitúa o noso Centro?

As Mercedes é un centro que eu recordo desde neno, cando

vivía primeiro en Garabolos e despois na Milagrosa e estudaba

na Anexa primeiro e despois no que daquela era o Instituto

Masculino. As Mercedes era case a fronteira do Lugo coñecido.

Máis tarde, cando eu xa andaba polos 18 anos, meus pais

marchan a vivir ao barrio de Fingoi, e entón as Mercedes

quedan só a uns minutos da casa. Na miña memoria o espazo

segue a ser o mesmo, a mesma arquitectura, o mesmo ritmo

temporal exento, a pausa do coñecemento no medio dunha

zona que se urbaniza a unha velocidade que a min me

sorprende. Durante ano e pico, cursei o inicio dos meus estudos

de filoloxía no Colexio Universitario de Lugo, que arrincou no

edificio da antiga escola de Peritos, mesmo a carón das Mercedes, onde hoxe está o edificio

do conservatorio. Neste novo edificio que veu a ocupar o espazo da vella construción de

Peritos rodei en 2005 algunhas das escenas da miña primeira película. Era A biblioteca da

Iguana, unha adaptación do conto homónimo do amigo e tamén lugués Xosé Miranda.

Así que, sen eu ter nunca unha relación directa coas Mercedes, sempre estivo presente en

zonas amplas da miña vida e da miña relación con Lugo. Da mesma maneira que non sería

capaz de entender Lugo sen o instituto no que estudei, por exemplo, tampouco o daría

comprendido sen o marco físico e conceptual das Mercedes.

Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As Mercedes”?

18

Máis alá de consideracións sentimentais, entendo que todo o que signifique a redución de

oferta de ensino público en calquera poboación de Galicia é un atentado infame contra o

noso futuro colectivo e contra o noso presente. É a desestruturación do ensino público como

servizo esencial para a formación das persoas. É a súa conversión nun simple medio para a

posta no mercado de forza de traballo falsamente especializada e disposta á precariedade e

á exclusión social.

Non tes relación directa co ensino, pero como cres que se pode explicar un peche destas

características? Pensas que se trata dunha decisión técnica ou podemos enmarcala nunha

estratexia moi consciente do Partido Popular?

Seguindo co que comentaba na pregunta anterior, soamente podo engadir que me parece o

peche dun centro de ensino un chanzo máis nun proceso de privatización e de estratificación

social. O proxecto é moi doado de comprender: o ensino público, mal dotado técnica e

humanamente, cunha oferta raquítica, dedicaríase a modelar man de obra de escasa

formación, disposta para a precariedade e unhas condicións de explotación aínda máis

agudas ca as actuais. O ensino privado, pola contra, quedará destinado a formar elites para a

dirección e o goberno da sociedade. É un proxecto de eternización dunha sociedade de

clases profundamente diverxentes.

Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal non

docente) do IES “As Mercedes”? Ten sentido a nosa protesta?

A protesta é a arma que nos queda para alterar as condicións de vida, entendidas na súa

totalidade, que proxectan impoñernos máis aló da nosa vontade colectiva. A mobilización é

o noso espazo común de decisión alternativa, a democracia levada á práctica diaria para

denunciar e evidenciar a falsidade do exercicio fraudulento da política contra os intereses da

maioría. Cada protesta xusta é un símbolo da vida que esiximos vivir. Dignidade, formación,

saúde, benestar. Non pedimos nada extrardinario ao que non teñamos todo o dereito.

En calquera caso, dentro das miñas poucas posibilidades, estou sempre ao voso dispor para

colaborar naqueles actos en que consideredes que o que eu poida ofrecervos sexa

interesante. Sorte e adiante.

Igual ca nos casos anteriores, dámosche as máis expresivas grazas polo teu posicionamento.

Recibe unha forte aperta no nome de todas e todos nós.

19

AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ, TAMÉN!

Debe ser esta causa moito menos miúda do que certos poderosos queren, porque

outro referente internacional da literatura nos presta a súa voz. O percorrido vital

deste grande da cultura galega vinculouse moitas veces aos principais movementos

pedagóxicos do país. Por iso o seu testemuño ten unha forza moi especial.

Para Agustín Fernández Paz, vilalbés de nacenza e vigués de adopción, a pedagoxía e

a cidade de Lugo son territorios tan coñecidos como afectivamente próximos. Tiñas

algunha información sobre as actividades do IES “As Mercedes”?

R. Agás informacións de carácter xeral sobre o seu bo funcionamento, o certo é que non

coñecía con detalle todo o que se fai no centro. Tivo que suceder este conflito para,

sobre todo a través do blog da ANPA, coñecer a riqueza de proxectos e actividades. Un

centro coma o IES As Mercedes, debera estar mimado pola administración educativa.

Que opinas da decisión da Xunta de pechar a ESO e o Bacharelato no IES “As

Mercedes”?

R. A min paréceme unha mostra máis do desleixo co que esta Xunta está a tratar o

ensino público. Un desleixo que, tanto no caso do IES “As Mercedes” coma noutras

actuacións, leva a un deterioro na vida dos centros e supón un golpe ao prestixio social

dos centros públicos. Esta Xunta, xa o sabemos, aposta principalmente polo ensino

concertado.

Logo está a burocracia sen alma. Desde os despachos, é moi doado mover unha ficha de

aquí para acolá, sobre todo se vai significar un (discutible) aforro nos gastos. Ven a

ficha, pero non ven as persoas e familias, e a sociedade, que hai a carón desa ficha.

Como se pode facer algo así sen contaren con comunidade educativa?

Non se entende que mellora lle poden ver á eliminación da ESO e do Bacharelato, coma

se fosen incompatibles coa Formación Profesional, coma se o estaren fisicamente

separados tivese algo de bo. O camiño correcto é sumar, mellorar en instalacións e en

medios, e non andar movendo de aquí para acolá co pretexto de facer que se fai.

20

Como cres que afecta ao rendemento e ás emocións dun alumno ou alumna o traslado

forzoso do seu Centro?

R. É evidente que un hipotético traslado non tería máis ca desvantaxes. Para un alumno

ou alumna, o centro educativo é algo máis que o lugar ao que se vai formar. É un ámbito

esencial na súa vida, xunto co ámbito familiar, un lugar onde socializarse e crear redes

de convivencia. E isto vívese con maior intensidade se o centro está incardinado na zona

onde socialmente se desenvolve a súa vida.

Mais todo isto, para a burocracia sen alma, non conta nada. Os alumnos e alumnas son

só números que se poden borrar dun lugar para colocalos noutro. Volvo ao anterior:

como se poden tomar decisións que afectan negativamente a tanta xente sen contar coa

opinión da comunidade educativa?

Di o que queiras á comunidade escolar (alumnado, pais e nais, profesorado e persoal

non docente) do IES “As Mercedes”? Ten sentido a nosa protesta?

R. O movemento de protesta que está xerando unha decisión inxusta non só ten sentido,

senón que é socialmente necesario. Estámolo vendo non só no voso instituto, senón

noutros lugares e noutros ámbitos distintos do educativo. Coa escusa do aforro, as

Administracións están tomando decisións que, malia que as enmascaren con retórica

baleira, son decisións ideolóxicas. Se prexudican ou non á cidadanía, para eles é o de

menos.

Por fortuna, tamén estamos vendo como son moitos os lugares onde a cidadanía está

exercendo o seu dereito a non deixarse esmagar, a non calar ante as inxustizas, a esixir

que se escoite á xente, a esixir os seus dereitos. Claro que se pode! Pódese e débese. E

tede a seguridade de que ante a vosa resistencia, pacífica pero firme, e sempre

argumentada, han acabar por aceptar que a razón está da vosa parte.

Queremos, como vimos facendo nos encontros anteriores, darche as máis expresivas

grazas polo teu compromiso. E van cunha forte aperta no nome de todas e todos nós.

21

I.E.S. As Mercedes: a cousa ía ben ...

Hai 30 anos, cando cheguei a Lugo, o Instituto de As Mercedes, ao carón do centro

universitario onde eu estudaba, non tiña moi “boa fama”. Claro está que esta fama,

boa ou mala, ás veces é merecida e outras non, pero iso era o que se dicía.

Hoxe, non hai máis que ver os xornais (cos recoñecementos e premios colleitados) e

falar coa xente próxima a este Instituto para ver que as cousas cambiaron nestes

últimos anos. E non foi por casualidade, senón polo esforzo e a ilusión dun equipo

comprometido de xente que aínda cren no ensino público e nas persoas. Unha

dirección exemplar, un persoal docente e non docente implicado (na súa meirande

parte, que sempre hai quen pon os seus intereses particulares por riba do interese

xeral) e un alumnado satisfeito fixeron deste Centro un dos de referencia, non só na

cidade de Lugo, senón na súa provincia e tamén en Galicia.

Entón, se a cousa ía ben, a que vén agora este cambio que se persegue coa

“integración” do Instituto, dubidosa denominación para un proceso desintegrador

como o que se pretende coa presenza exclusiva de Ciclos Formativos, e que ben

utilizan como xogo de palabras os que defenden a continuidade do Bacharelato e a

ESO no Centro nas súas lexítimas reivindicacións.

Din os que toman as decisións e os que as apoian que a demanda é maior na

formación profesional que no bacharelato, máis que cuberto segundo eles pola actual

oferta da cidade, e que hai que dar resposta ao que a xente pide. Non lles quito razón,

pero tamén hai que darlla aos que estes días están reclamando que as cousas se fagan

doutro xeito. Este Instituto de Ensino Medio é o único na zona sur de Lugo, cunha

poboación nova que requerirá dos servizos que viña ofertando ata agora nos próximos

anos. Por que non se ten en conta esta argumentación, entre outras xa expostas nestes

últimos días, e se fai un estudo máis razoable e razoado do que é necesario facer para

evitar os prexuízos que estas decisións conlevan?

Eu, non só como profesor que fun de Ensino Medio, nin tan sequera como profesor de

universidade que son agora e que “recolle” no seu traballo os froitos deste nivel de

ensino, se non como cidadán de a pé, súmome ao clamor dos afectados para que se de

marcha atrás neste asunto. Señores políticos de Santiago, non inventen, que xa hai

bastante que “amañar” neste país sen necesidade de tocar o que está a funcionar ben.

Fco. Javier López González

( Cartas ao Director, O progreso de Lugo)

22

CENTROS INTEGRADOS DE FORMACIÓN PROFESIONAL (CIFP), LAS VERDADES

OCULTAS.

La palabra integración, según el diccionario de la real academia de la lengua, significa

unir, un centro integrado de formación profesional como el que se pretende implantar en el

IES As Mercedes de Lugo unifica los tres sistemas de formación profesional existentes, la

reglada, ocupacional y continua.

Veamos:

- La llamada Reglada: Aquella que se encarga de los ciclos formativos y que

habitualmente ya se estudia en los actuales institutos de educación secundaria

como el IES As Mercedes, en el que se imparten varios ciclos formativos de grado

medio y superior y cuyas competencias son de la consejería de educación. Esta

formación está dirigida a cualquier tipo de alumnado.

- La ocupacional: Aquella que se encarga de la formación de desempleados para

otorgarles una cualificación profesional y así aumentar sus opciones de

incorporarse al mercado laboral. Las competencias de esta formación son de la

consejería de trabajo y actualmente en Galicia todos los servicios de formación los

gestiona una empresa privada. En Lugo hay varios centros de formación

ocupacional como el de Montirón.

- La continua: Aquella que se encarga del reciclaje de trabajadores en activo y cuya

gestión corre a cargo de sindicatos y organizaciones empresariales.

Si para llevar a cabo esta integración tenemos que desmantelar un centro como el IES

As Mercedes tenemos que hablar desintegración, desintegración de un modelo educativo

referente a nivel nacional, basta con ver todos los reconocimientos que recibe en todos los

niveles educativos.

Llegados a este punto hay que preguntarse si es posible mantener las enseñanzas de

ESO, Bachillerato, Ciclos Formativos (Reglada) y compatibilizarlos con la formación ocupacional

y continua.

La respuesta es rotundamente SI, de hecho en el IES As mercedes ya se realizaban

cursos de formación continua en los últimos años y según se publicó en el DOG estaba

aprobada una ampliación de los talleres de formación profesional para dar una mejor cabida a

toda la formación profesional.

23

Entonces, ¿que se escode detrás de la reconversión de IES As Mercedes a Centro

integrado?

1.- La reestructuración de las enseñanzas obligatorias en la ciudad de Lugo.

Efectivamente, desde que el pasado año se realizó la reconversión del IES Politécnico

en centro integrado y con la futura integración del IES As Mercedes se reduce la oferta

educativa de las enseñanzas obligatorias en centros públicos.

2.- Las masificación de aulas en los centros de la ciudad.

Los alumnos de ESO que salen de estos centros integrados van a parar a las aulas ya

masificadas de otros centros (no es admisible hablar de calidad de la enseñanza con 35

alumnos por aula).

3.- Los centros concertados.

Los grandes beneficiados, ya que como empresas privadas que son, se encuentran

colocados estratégicamente en el centro de las ciudades para captar el mayor número de

alumnos y así aumentar su cuenta de resultados, eso sí, alumnos seleccionados, para que los

resultados de las evaluaciones que realiza la consejería les sean favorables.

4.- La privatización de la formación profesional reglada.

Después de la última privatización de la formación ocupacional, la continua ya estaba

en manos de sindicatos y organizaciones empresariales, le llega la hora a la formación reglada.

En resumen esto es lo que se esconde detrás de esa puerta llamada centro integrado

de formación profesional,

- Desmantelamiento y privatización de la enseñanza pública obligatoria.

- Privatización de una formación profesional reconocida a nivel europeo como

referente, hay que destacar que los alumnos de formación profesional reglada son

de los pocos que tienen un titulo con reconocimiento a nivel europeo, la tan

nombrada Alemania no llega a esto.

Creo que todo esto tendría que hacer reflexionar a la ciudadanía de Lugo, no solo se

está desmantelando un centro público, se está desmantelando un sistema educativo público

que forma parte de eso que últimamente se llama ESTADO DE BIENESTAR.

VICTOR MANUEL PAZ CORTINAS

24

Como muchos de mis compañeros, no estoy de acuerdo en el cierre de la ESO y BAC

en el IES AS MERCEDES. Con estos cierres vamos a terminar como en los setenta y

en los ochenta, con clases de cuarenta alumnos. Estoy seguro de que los profesores no

van a ser capaces de dar clase a tantos y el nivel académico descenderá bastante.

Estos últimos días se están realizando muchas manifestaciones, no sé yo si valdrán

para algo, pero bueno hay que intentarlo hasta el final. El ANPA dice que si estamos

todos “unidos” podemos conseguir algo, pero a ver…

No entiendo en absoluto el cierre de la ESO, porque tengo entendido que ganamos

premios educativos importantes y que sólo en un año ganamos mucho dinero,

además este centro entre ESO y Bachillerato tiene muy buenos estudiantes. Además

está el tema de los profesores: a ver a qué Instituto les mandan a ellos. Llegar a un

Instituto nuevo no es fácil ni para los profes ni para nosotros.

También me fastidia mucho que cierren el centro, porque puede ser que no me cojan

en el Instituto que yo quiero o me tenga que separar de mis amigos, con los que llevo

desde los cuatro añitos. Pero aún con todo esto yo pienso que si lo quieren cerrar lo

harán…

Un saludo.

Iván López Cobo, alumno de 3º ESO del IES AS MERCEDES.

I.E.S As Mercedes: transformación en centro integrado

Andamos luchando para que no nos echen de nuestro instituto, en el que

llevamos tres años, ¡todo para ahorrar dinero!

Lo único que conseguirán así es llevarnos a institutos más lejanos,

separarnos de nuestros compañeros de toda la vida y masificarnos en las

clases, de esta forma al alumno le será imposible entenderlo todo.

No hay ningún problema en que los estudiantes de la ESO y BAC convivamos

con los estudiantes de FP pues somos civilizados. Si de verdad hay

racionalidad creo que deberían dejar las cosas como están.

Un saludo.

Francisco José Flores Díaz alumno de 3º ESO del IES As Mercedes

25

Hace unas cuantas semanas llegó a mi instituto, el IES As Mercedes de Lugo, un correo en

el que se decía que pasaría a ser centro integrado, es decir, únicamente para alumnos de

FP con lo que yo, alumna de ESO, y todos mis compañeros de ESO y BAC así como los

profesores tendremos que irnos a cualquier otro centro del que aún no nos han

informado.

Evidentemente, al saber la noticia, todos pusimos esfuerzo de nuestra parte y

organizamos manifestaciones, pancartas, y reuniones con nuestros padres, pero los

mandos que dirigen todo esto se niegan a tener en cuenta nuestra opinión y este es un

tema que me enfada mucho; nosotros, que somos quienes sufrimos las consecuencias de

sus actos y quienes llevamos mucho tiempo sacando adelante nuestro instituto, no

tenemos ni voz ni voto en este tipo de decisiones. Me gustaría ver si las autoridades

educativas siguen siéndolo tras las próximas elecciones.

Un saludo.

Noelia Gude López

Cuando estaba en sexto de primaria y acabé mi último curso en el CEIP Illa

Verde tuve que, como todos mis compañeros, decidir a qué instituto iríamos para

hacer la ESO y BAC. Tras darle muchas vueltas, la mayoría de mis amigos y yo

decidimos pedir plaza en As Mercedes. Después de solicitarla pasaron dos largos

meses en los que no sabíamos si nos cogerían o no. Entramos todos. Era nuestro

primer curso de instituto y estábamos todos muy nerviosos. Pasaban los días, y

habíamos hecho nuevos amigos, conocimos a gente... Los primeros días no

éramos capaces de saber donde estaba ninguna clase y nos perdimos más de una

vez. Nos llevó un tiempo acostumbrarnos a los nuevos profesores y a que cada

uno da su clase de una forma distinta pero lo conseguimos, también conseguirnos

dejar de perdernos por los pasillos, y hacer nuevos amigos.

Ahora estoy en tercero de ESO, las cosas han cambiado mucho desde mi primer

curso en ese instituto. Pero lo que más ha cambiado es que no van a dejar que

otras personas tengan la experiencia que nosotros tuvimos. Por un capricho

político van a cerrar As Mercedes, ese instituto al que hemos cogido tanto cariño

y en el que hemos vivido, tanto profesores como alumnos tantas cosas.

Un saludo,

Clara Burgo Beiro, alunma de 3º ESO del IES AS MERCEDES

26

¡Cuánto crecí en este instituto!

Hace cuatro años que llegué a este colegio. Me divertí mucho,

conocí a muchos amigos, y por la forma de ser tan especial de

este centro, nunca me sentí rechazada.

Aquí siempre que te cruzas con alguien por el pasillo, te vas a

encontrar con una sonrisa o una mirada dulce, y notas como te

respetan aunque seas un poco diferente.

Aprendí muchísimo en las clases, porque siempre tuve el apoyo

que necesité. Siempre me animaron y me enseñaron a confiar

en mi misma, y ahora sé que soy capaz de conseguir muchas

cosas en la vida.

Recuerdo muchos momentos buenos, y ahora que estoy a

punto de irme, comprendo que cuando mis profesores me

reñían y me pedían más, es porque sabían que yo podía más.

Siempre estaban detrás de mi empujándome a subir más alto.

Es difícil que yo hubiera estado mejor en otro instituto.

No quiero acabar diciendo adiós. Este instituto queda dentro

de mí, y sé también que yo quedaré en el corazón de mis

profesores.

Nahia López Pascual

27

Dicen que la vida se vive en momentos y qué triste es el momento que anuncia

la despedida de un lugar en el que todos los momentos vividos fueron felices

momentos. Resulta muy difícil mostrar indiferencia, pasividad ante algo con lo

que no estás de acuerdo.

Son vagos y tenues los recuerdos que vienen a mi cabeza de aquellos primeros

años, contrarios a los últimos, mucho más vivos y claros. Pero todos,

absolutamente todos, comparten un denominador común: fueron buenos

momentos. Entré a formar parte del entonces grupo de alumn@s de 1º de

E.S.O con tan solo 12 años y dejé el mismo lugar 6 años después tras

terminar los estudios de BAC. Durante ese tiempo conocí a personas

maravillosas, viví experiencias únicas y compartí instantes mágicos, que sin

duda formarán parte de mi memoria para siempre. Las experiencias y los

instantes sé que me servirán para recorrer el camino que aún me queda con la

cautela y a la par con la seguridad que dan la experiencia y el aprendizaje. Y,

las personas, tanto compañeros como profesores, muchos de ell@s hoy

amig@s, sé que estarán ahí para compartir conmigo los contrastes del

camino; dilatando los buenos momentos y contrayendo los malos.

No se entiende el presente ni el futuro sin echar la vista atrás, al pasado.

Hoy quiero manifestar mi repulsa y mi rechazo para detener el borrado de mi

pasado. Porque, creo firmemente en el proyecto educativo del centro, quiero

que otros jóvenes tenga la oportunidad que tuve yo en su día. Es un tremendo

error poner obstáculos y barreras al esfuerzo, a la dedicación, a la vocación,

al trabajo y lucha de los docentes.

Termino diciendo que a la hora de tomar decisiones en un país democrático se

debería tener en cuenta a las personas o grupos que están afectad@s e

implicad@s. La información, consulta, participación y opinión en la propia toma

de decisiones son factores que no se pueden olvidar. A quien le corresponda

debe saber que si toda la comunidad educativa se opone, al menos, el proceso

merece una reflexión a conciencia y no una imposición.

MARTA NEIRA FERREIRO

EXALUMNA DE IES MERCEDES

28

29

Me habéis hecho sentir que soy

importante.

José Luís Núñez

30

El pasado martes día 19 de marzo nos informaron a todos los alumnos sobre la desintegración de nuestro querido y viejo instituto. Con esta carta quisiera expresar el dolor que siento por dentro, llevo tres años en éste instituto y ahora de repente se me presenta un futuro incierto ya que el año que viene no sé en qué instituto estaré ni qué nuevos compañeros tendré. Lo que más me molesta es que nuestro instituto funciona perfectamentecon ESO y BAC ,tiene muchas ventajas sobre otros centros y quizás la más importante es que somos pocos alumnos por grupo y ello nos permite aprovechar mejor las clases.

Aarón López Álvarez

31

Para mí no es normal cerrar el instituto porque sí, sin ningún tipo

de explicación a nadie.

¿Por qué cerrarlo? ¿Qué van a hacer con nosotros?... Hay

muchas preguntas pero ninguna respuesta.

Nosotros, como alumnos del IES AS MERCEDES, vamos a luchar

por lo que es nuestro y porque queremos que siga adelante. Porque

tenemos derecho a una educación digna. Porque As Mercedes

funciona. Porque es nuestro instituto. Y sobre todo, porque no somos

números que se puedan empaquetar donde haya un hueco; somos

personas con derechos, igual que vosotros, y tenemos derecho a

protestar para defender lo que queremos. No nos rendiremos.

AS MERCEDES SIEMPRE CON NOSOTROS

Laura Carballeira

32

PADRES Y MADRES DE LA CIUDAD DE

LUGO Y PERIFERIA...REACCIONEMOS

ANTE LA DESMANTELACION DE

CENTROS DE SECUNDARIA:

En estos dos últimos años hemos visto

desmantelar el Politécnico con sentencia

ejecutada sin derecho a recurso; los

alumnos y familias han sufrido la medida,

viéndolo de forma individualizada como

barrio. Ha pasado desapercibido el efecto

para el resto de la ciudad. Estos días sale a

la luz la noticia de hacer desaparecer el

IES As Mercedes y parte de la ciudadanía

se pregunta ¿recortes?

¿Qué es eso de centro integrado?, ¿para el

año caerá alguno más? Pues seguramente

si. Los padres y madres de niños entre los

tres y dieciocho años tenemos que evaluar

que estas medidas nos repercutirán en la

calidad de la enseñanza de nuestros hijos,

aquellos pocos IES que queden en la

ciudad que ya hoy están sin aulas y

reciben un número importante de

alumnado, recibirán a mayores el

prorrateo de alumnos de los centros, unos

ya desmantelados y otros con sentencia

anunciada. Por otra parte, nos quedan los

centros concertados con su alumnado de

primaria y que bastante tienen, ya que

aun estando bajo las reglas del juego de lo

público, lo público no les aporta los

recursos suficientes. Padres y madres,

¿qué nos depara la secundaria de nuestros

hijos?...Centros con aulas masificadas y

espacios reducidos....profesorado sin poder

dar atención personalizada a nuestros

hijos, ya que donde se contesta o pregunta

a 25 no es lo mismo que preguntar a 35 o

más...Menos medios por alumno, ya que

serán más a necesitarlos. La ubicación de

esos pocos centros crearan una pérdida en

calidad de vida con un gasto de tiempo,

organización y económico extra a las

familias, no será lo mismo que tus hijos

tengan un trayecto de 15 minutos a pie

que de 30 o más, y sin contar los afectados

de la periferia de la ciudad que ya hoy les

está suponiendo mínimo 45 minutos.....No

pedimos que nos hagan más IES, no

pedimos más profesores, no pedimos más

ordenadores, que por supuesto se

necesitan y no vendrían mal, pero nos

resignamos y no pedimos, ahora bien ¿por

qué eliminar aquello que está construido y

es necesario?¿por qué deshacer lo que está

funcionando con esfuerzo de toda la

comunidad educativa?¿Para tener

edificios cerrados o semivacios? ¿Nos

enseñan los datos del posible beneficio?

Padres y madres de Lugo y periferia, esto

nos afecta directamente a todos, por lo

que debemos impedir el desmantelamiento

de más centros IES de la ciudad, con

razonamientos de lógicos, que por cierto

están bien fundamentados, para que

nuestros políticos se den cuenta que la

aplicación del ahorro en la gestión pública

igual que la economía doméstica, está

basada en la lógica y el razonamiento y no

de ideas geniales que suenan muy bien

pero destruyen lo edificado. Tenemos poco

pero funcionando, con estas medidas

acabaremos necesitando más.

Berta Villamor Catoira

33

Logo de transformar as cabalerizas do exercito nun centro

para que os mozos e mozas poideran porlle titulación as suas

habilidades creativas, xeracións diversas fomos quenes de

aprender, non solo o que o programa educativo marcaba, non

solo o que se non ensinaba nas practicas de talleres, por riba

de todo eso, somos moitos os que gracias ó que representa

este centro, aprendemos a vivir, a convivir, a respetar e a

traballar.

Solo espero que esto NON teña unha última e lapidaria

enseñanza: SE ALGO FUNCIONA, DESTRUEO.

Ángel López

34

STUDENTS AGAINST THE

CLOSING OF OUR SCHOOL

9th April 2013

Dear Sir or Madam ,

When we were at the primary school, and we finished our last course

there, I had to decide which High School I was going to go.

After thinking about it I decided to go to IES AS MERCEDES , and all

my friends too. On our first course we were very nervous. Days passed

and we made friends, met people... On the first days I didn't know

where the classrooms were. It took me a while to get used to new

teachers and their different kinds of teaching. But we got it, we made

friends, we were happy. Now I'm on the third course of ESO , things

have changed since I was on my first course.

They're going to close our school, we'll fight and we'll try everything to

avoid it . And if we have to go to another high school we'll stood tall

because we have done everything we could so that authorities didn't

close the school, OUR SCHOOL.

Yours faithfully.

Clara Burgo

35

Soy una alumna del IES AS Mercedes y curso este año tercero de la ESO. Como todos habéis

leído estos días en las noticias, el Conselleiro de Educación quiere cerrar el instituto a alumnos de la

ESO y de Bachillerato.

Lo que nos preguntamos es ¿por qué lo hacen ahora? ¿por qué quiere cerrar este instituto? Nosotros

estamos bien en él, estamos en clases de veinte alumnos, tenemos buenos materiales, el trato entre los

profesores y los alumnos es muy bueno y entre los alumnos también lo es. Yo llevo tres años en este

instituto y los conozco a todos, este instituto es el más cercano para muchas personas que ahora se

tendrán que desplazar más lejos. A los alumnos de O Corgo los tiene que llevar un autobús a todos

juntos y no saben a donde podrán ir. ¿Por qué nos hacéis esto? ¿No veis lo mal que lo estamos

pasando alumnos y profesores? ¿Cuál es la razón para desmantelar algo que funciona

perfectamente? Por supuesto no nos la han dado. ¿La habrá realmente?

Ojala exista y sea buena porque si no hay razón para esta separación de buenos amigos, alumnos y

profesores, los políticos estarán mas lejos todavía de la vida real y de nuestros verdaderos problemas

diarios, si esto es posible.

María Álvarez Ruiz

Hace unos días nos informaron de que iban a transformar el IES As

Mercedes, del que soy alumna. Eso significa que van a cerrar la ESO y

el BAC para dejar sólo F.P. Lo que significa, también, que van a echar a

todo el alumnado de sus clases, sin pensar en su bienestar y en las

instalaciones que hay en las clases.

Lo han hecho, obviamente sin pensar para nada en la opinión de

alumnos, profesores y padres, que poco podrán hacer para evitar que

eso pase. A pesar de todas las medidas que se han tomado para

impedirlo, lo más posible es que el próximo curso el IES As Mercedes

sea sólo un centro de F.P.

Sara Fernández Goris

36

No nos “Desintegréis”

Este curso nos han dicho que nuestro actual centro, el I.E.S. As Mercedes, lo van a

transformar en un centro integrado de FP para el curso próximo. El motivo que nos han

dado es que se hace esto para ahorrar. Este centro está situado en la zona de Lugo donde

más crece la población, por tanto, si lo cierran, en unos años van necesitar abrir otro, por

lo que, desde mi punto de vista es una tontería. As Mercedes es el instituto de Lugo en

el que mejor funciona el Proyecto Abalar. También tiene dos aulas de informática, una

para tecnología y otra para el uso general. En tecnología, aparte del aula de informática,

hay otra aula en la que hay el material necesario para hacer los proyectos que debemos

hacer. Aparte de eso están los dos laboratorios, uno para biología y geología y otro para

física y química, en los que podemos hacer una gran variedad de prácticas y

experimentos. Para E.P.V. existe un aula en la que tenemos todo tipo de papeles,

pinturas y es un aula muy luminosa. Para música hay un aula insonorizada con muchos

instrumentos y sillas adaptadas para ello. Y la biblioteca tiene ordenadores, libros de

todas las clases y si quieres leer un libro y no lo tienen, lo consiguen para ti. También

tiene el gimnasio que a la vez es la sala de actos en el que existe todo tipo de material

para todo tipo de deportes. En todas las aulas hay un proyector.

Y yo me pregunto: si se hace un centro integrado todo el esfuerzo de los

profesores y la directiva por hacer lo que han hecho con este centro no sirve de nada. Y

si funciona, no entiendo por qué cerrarlo.

Alfonso Díaz Sal

Entiendo que estamos en crisis y tenemos que apretarnos el cinturón. Pero una cosa es gastar menos en cosas de menor importancia, y otra muy distinta, hacer recortes en Educación. Sin ella no somos nada. No podremos conseguir trabajo, y tal como están las cosas, con varios millones de parados no podemos permitírnoslo. Nuestro centro, aunque tiene unas instalaciones antiguas, está dotado de pequeños ordenadores portátiles ( netbooks ) para todos los alumnos y una pizarra digital en los cursos de primero y segundo. Esto es conocido como ''proyecto abalar'' y los profesores recibieron clases sobre cómo llevarlo a cabo. Si cierran nuestro instituto todo este trabajo no habrá servido para nada. Esto funciona, no lo desintegren. Un saludo. Andrea Castro Corredoira

37

Oído a un alumno de 2º ESO

- Viches, veu hai quince días e encheronlle a barriga de pulpo... o que tiñan que facer era metelo no caldeiro!.

38

Que facemos aquí?

Aprendemos a crear

Aprendemos a ser flexibles nas nosas respostas

Aprendemos a encaixar

Aprendemos a canalizar as nosas respostas

Aprendemos a perder o medo

Aprendemos a crear beleza

Aprendemos a prever o porvir

Aprendemos a cambiar de opinión

Aprendemos a innovar

Aprendemos a buscar xuntos

Aprendemos a ansiar coñecemento antes que recursos

Aprendemos a ser intelixentes socialmente

Aprendemos a xestionar as emocións

Aprendemos a madurar

Aprendemos a saber facer inmersións nas vida para

desfrutar dela

Aprendemos a estar en harmonía cos outros e creala

entre todos

E tamén aprendemos números e letras, fórmulas e

mapas, datos e datas, conceptos e competencias… pero

que sin todo o anterior, non nos servirían para nada.

AULA DE PEFAGOXÍA TERAPÉUTICA

39

Creo que neste país somos moi pouco agradecidos. Sexa por ignorancia, por

incapacidade de poñerse no lugar do outro, ou por envexa, a maioría das veces non

valoramos na súa xusta medida o traballo dos demais. Por iso, agora que deixades a

dirección do instituto, non quero que o fagades sen antes darvos as GRAZAS:

o Pola vosa ilusión, que vos acompañou no proxecto de renovación do centro, e por ser capaces de ilusionar a outras persoas que, como vós, proactivos, uníronse nun proxecto común: conseguir un instituto de ensino público e de calidade para todos, onde tivesen cabida a integración, a inmigración, a diversidade funcional (canto aprendemos!) e a igualdade de oportunidades.

o Por crer na educación, na formación integral; por ser capaces de ver á persoa con problemas máis aló do seu comportamento; por crer que os seres humanos podemos mellorarnos por medio do coñecemento e o respecto.

o Por levar ao instituto como estandarte de innovación e calidade, poñendo en valor as súas ensinanzas e o seu persoal.

o Pola transparencia na xestión.

o Pola vosa dedicación máis aló de horarios oficiais, só entendida por aqueles que aman o seu traballo e os que cren que as cousas poden cambiar e mellorar se se teñen ganas de que melloren.

o Por ser boa xente, e por facernos ser mellores persoas na vosa compañía.

E a nivel persoal, grazas por facerme partícipe do voso proxecto, por facerme

sentir orgullosa do meu lugar de traballo, por estar a gusto e ir contenta cada

mañá, por deixarme colaborar e aprender ao voso lado, por sentirme valorada e

subir o meu autoestima. Grazas polos bos momentos e sobre todo... pola vosa

amizade.

MOITAS GRAZAS

Belén

40

(Pleno Concello de Lugo)

O día 26, diante da Xunta, os nenos tamén queren facerse oir, queren ao seu Instituto, aos seus compañeiros e profesores, queren que os deixen rematar a ESO aquí, onde os acolleron fai un par de anos e xa conseguiron adatarse, facer novos amigos e sentirse agusto, e onde se matricularon sin que ninguén lles advirtira de que a ilusión coa que aquí se traballa ía ser truncada por intereses nos que a eles non lles teñen en conta.

ANPA AS MERCEDES LUGO

41

42

43

44

45

46

47