Alemaña anos 20

14
Alemaña, anos 20

Transcript of Alemaña anos 20

Page 1: Alemaña anos 20

Alemaña,anos 20

Page 2: Alemaña anos 20

O cinema da República de Weimar (1918­1933) 

Despois  da  Primeira  Guerra  Mundial  o cinema  alemán  enfrontou  unha  situación paradoxal.  Dunha  banda,  abriuse  ao  cinema internacional  logo  de  anos  de  veto  á importación  de  filmes:  pasábase  da protección  da  produción  propia  á  libre competencia  nun  contexto  de  extrema inestabilidade  económica  (e  feroz  perda  de valor da moeda) e de certo desprezo, incluso no  propio  país,  pola  idea  de  Alemaña, asociada  a  valores  vellos  derrotados  pola guerra. 

Malia  iso  a  industria  alemá  viviu  un florecemento  espectacular,  con  máis  de  tres mil  filmes  producidos  no  período  Weimar  e grandes  cifras  de  espectadores  nas  salas  de cinema.

Page 3: Alemaña anos 20

ExpresionismoNo  fértil  caldo  de  cultivo  das  vangardas europeas  do  primeiro  terzo  do  século  XX,  o expresionismo nace en oposición ao realismo coa  intención  de  salientar  unha  visión subxectiva  e  emocional  do  mundo.  Os artistas  expresionistas  non  pretenden reproducir o aspecto físico das cousas, senón as emocións que estas producen en nós. De aí xorden  as  perspectivas  distorsionadas,  as sombras  forzadas,  as  actuacións  non naturalistas...

Na  Alemaña  dos  anos  20  o  expresionismo cobrou  moita  forza  en  diversos  campos creativos: a pintura, a poesía, a danza e, por suposto, tamén o cinema.

Page 4: Alemaña anos 20

O  filme  fundacional  do  xénero  é  Das Cabinet  des  Dr  Caligari  (Robert  Wiene, 1920),  revolucionario  polo  uso  dos decorados e escenarios pintados a cargo de  Walter Reimann e Walter Röhrig.

A  radical  aposta  estética  esténdese  a moitos  outros  filmes,  por  exemplo  Von morgens  bis  Mitternacht  (Karl  Heinz Martin, 1920), Der Golem, wie  er  in die Welt  kam  (Paul  Wegener,  1920), Schatten – Eine nächtliche Halluzination (Arthur Robison, 1923)...

Page 5: Alemaña anos 20

­El cine de esa época parece haber anticipado con claridad el advenimiento del fascismo.

­"Anticipación"  es  un  término  muy  fuerte.  Creo,  al  igual que  Siegfried  Kracauer,  que  el  cine  tiene  una  capacidad sismográfica, pero no de pronóstico. Se puede comprobar que  hubo  personas  inteligentes  que  vieron  venir  el fascismo  desde  temprano.  Kracauer  y  Walter  Benjamin fueron  observadores  muy  sensibles.  Formularon  las preguntas  correctas:  «¿Por  qué  aparecen  en  el  cine  de Weimar  tantos  asesinos  en  serie,  demonios,  monstruos  y líderes que desarrollaban fuerzas hipnóticas, manipulaban y  dominaban  personas  desde  su  rol  de  científicos, empresarios,  magos  [como  Caligari]  y  criminales  [como Mabuse]? ¿Por qué tantos ejecutores? ¿Tantos esclavos sin voluntad que cometían asesinatos y otros crímenes al  ser manipulados?  ¿Tantos  padres  omnipotentes,  malvados  y vencedores? ¿Tantos hijos impotentes y débiles?».

Entrevista a Rüdiger Suchsland de Alejandro Lingenti para o xornal La Nación, 22/04/2015.

http://www.lanacion.com.ar/1786409­la­republica­de­weimar­un­pasado­muy­presente

Page 6: Alemaña anos 20

Fritz LangN: 5 de decembro de 1890, Viena (Imperio austrohúngaro)M: 2 de agosto de 1976, Beverly Hills, California (EEUU)

Antes da súa memorábel carreira en Hollywood (Fury,  The  Woman  in  the  Window,  Scarlet Street, Rancho Notorius, The Big Heat, While the City Sleeps...) foi o cineasta máis importante da industria alemá.

Die Spinnen / As arañas (1919, 1920)

Dr Mabuse, der Spieler (1922)

Die Nibelungen / Os nibelungos (1924)

Metropolis (1927)

Frau im Mond / A muller na Lúa (1929)

M (1931, sonora)

Das Testament des Dr. Mabuse (1933, sonora)

Fritz Lang con Thea von Harbou

Page 7: Alemaña anos 20

“Entonces me ordenaron que fuese a ver al doctor Goebbels. Me puse  los pantalones de rayas, mi levita y mi cuello duro. No me sentía muy a gusto. Era en el nuevo Ministerio de Propaganda. Se va por unos pasillos largos y amplios,  con  baldosas  de  piedra  y  todo  eso;  resuenan  tus  pasos  y  al  dar vuelta al pasillo te encuentras con dos tipos que llevan armas. No era muy agradable. Llegas a otro escritorio, a un tercero, y por  fin a una pequeña habitación; y te dicen Espere aquí. De modo que ya estás sudando un poco. La  puerta  da  a  un  despacho  larguísimo  en  cuyo  extremo  está  el  doctor Goebbels.  Dice:  pase,  señor  Lang,  y  resulta  que  ser  el  hombre  más encantador que te puedas imaginar.

Yo  estaba  sentado  frente  al  doctor  Goebbels,  y  me  dijo:  Mire,  lo  siento muchísimo, pero tuvimos que confiscarle la película. Era precisamente el final lo  que no nos  gustó. No dijo nada de  las  verdaderas  razones  (los  slogans nazis  en  boca  de  un  criminal  loco).  Tal  como  es  la  película,  debería  tener otro final. Que un criminal así se vuelva loco no es bastante castigo. La gente tiene que destruirlo. Yo no pensaba más que en “¿Cómo se sale de aquí?”. Quería sacar algo de dinero del banco. Por la ventana se veía un gran reloj, y las manillas se movían lentamente.

Page 8: Alemaña anos 20

Finalmente  me  dijo  El  Führer  ha  visto  sus  películas  y  ha  dicho  “Este  es  el hombre  que  nos  hará  las  grandes  películas  nazis”.  Le  dije  “Me  complace, Herr ministro”. ¿Qué otra cosa podía decir? 

“Ese  fue el momento en que me dije:  “Esta  tarde es  la  única ocasión en que podrás salir con seguridad de Alemania”. Volví a mirar el reloj. A las dos y media cierran  los bancos, ¿cómo podré  salir de aquí? No salí. Fue muy amable. Le dije que sí a todo.

Cuando salí era demasiado tarde. No podía sacar mi dinero. Fui a casa y le dije  a  mi  mayordomo  “Mira,  tengo  que  ir  a  París.  Prepara  las  cosas necesarias para unos cuantos días” porque entonces no me atrevía a decir la verdad a nadie. Cuando él no miraba, metí en la maleta todas esas cosas que tiene cualquier hombre: una pitillera de oro, una cadena de oro,  los botones para la camisa, el poco dinero que se tiene en casa, y le dije “Lleva esto a la estación; sacas el billete y yo llegaré después”. 

Page 9: Alemaña anos 20

Como  tenía  miedo  de  que  me  siguiese  alguien,  llegué  justo  un  minuto antes de que saliera el tren. Miré a mi alrededor por encima del hombro. Parecía una película emocionante de las malas. A la mañana siguiente yo estaba en París, y  las cosas se calmaron un poco. Entonces me  llegó una carta  de  los  de  Hacienda  diciendo  Hay  una  pequeña  diferencia  en  su declaración  de  ingresos  del  año  1927.  Creo  que  debería  volver  tan  pronto como  le  sea  posible.  Fui  lo  bastante  inteligente  para  saber  de  qué  se trataba,  así  que  les  contesté  con  una  carta  muy  educada  diciendo  “No puede  ser  muy  importante,  pero  volveré,  aunque  no  en  la  fecha  que ustedes  quieren.  Estoy  aquí  tratando  de  conseguir  un  trabajo  que  no  se puede lograr en Alemania; volveré dentro de ocho o diez días”. 

“Ocho  días  más  tarde  tuve  una  carta  en  que  me  decían  que  habían confiscado  todo  mi  dinero.  Después,  confiscaron  M  y  se  quedaron  con todo”.

Entrevista  de  Mark  Shivas  Lang  a  Fritz  Lang  en  Movie,  número  2,  setembro  de  1962. Publicada  en  español  en  Entrevistas  con  directores  de  cine,  colección  Novelas  y  cuentos, Editorial Magisterio Español, 1969.

Page 10: Alemaña anos 20

KammerspielfilmDeriva  do  “Kammerspiele”,  o  “teatro  de cámara”  desenvolvido  por  Max  Reinhardt, que  recupera  a  unidade  de  acción,  lugar  e tempo  do  teatro  clásico  e  toma  algúns elementos do expresionismo (o gusto polos símbolos  e  a  representación  das  emocións internas  dos  personaxes)  mais  evita  os temas fantásticos e os decorados traballados en  favor  dos  dramas  cotiás  en  espazos reducidos,  sinxelos, mesmo claustrofóbicos. O  guionista  Carl  Mayer  é  o  nome  de referencia.

Scherben (Lupu Pick, 1921)

Hintertreppe (Leopold Jessner/Paul Leni, 1921)

Sylvester: Tragödie einer Nacht (Lupu Pick, 1924)

Der letzte Mann (F. W. Murnau, 1924)

Page 11: Alemaña anos 20

Nova obxectividade (Neue Sachlichkeit)

Nace coma oposición ao expresionismo coa vontade de recuperar o realismo. O cinema volve a interesarse polos temas sociais e fai un  retrato  descarnado  das  consecuencias da  crise  económica.  A  pantalla  tamén  se ocupa  sen  medo  de  asuntos  polémicos como  o  aborto,  a  prostitución  ou  a homosexualidade.  Georg  Wilhelm  Pabst (1885­1967)  é  o  director  máis  destacado desta corrente.

Die  freudlose  Gasse  /  A  rúa  sen  alegría  (G.  W. Pabst, 1925)

Geheimnisse  einer  Seele  /  Segredos  dunha  alma (G. W. Pabst, 1926)

Die Büchse der Pandora / A caixa de Pandora (G. W. Pabst, 1929)

Westfront 1918 (G. W. Pabst, 1930, sonora)

Page 12: Alemaña anos 20

BergfilmeOs  “filmes de  montaña”  foron un  subxénero moi  apreciado  na  Alemaña    dos  anos  20.  A loita  do  ser  humano  coa  natureza  e  a monumentalidade da paisaxe encaixaban ben nunha  era  na  que  volvía  a  coller  forza  o regreso  romántico  á  natureza  herdado  da Wandervogel.  É  o  tempo  dos  grupos  de mozos  uniformados  que  camiñan  polos bosques,  soben  montañas  e  fan  acampadas, actividades  das  que  se  apropiaría  logo  o nazismo para as xuventudes hitlerianas.

O  autor  emblemático  deste  tipo  de  filmes  é Arnold  Fanck,  quen  ademais  descubriu  para o cinema a Leni Riefenstahl.

Der  heilige  Berg  /  A  montaña  sagrada  (Arnold Fanck, 1926)

Der  große  Sprung  /  O  gran  salto  (Arnold  Fanck, 1927)

Page 13: Alemaña anos 20

Animación: Lotte ReinigerN: 2 de xuño de 1899, Berlín (Imperio alemán)M: 19 de xuño de 1881, Dettenhausen (Alemaña Occidental)

Fascinada pola tradición chinesa das marionetas de sombras e  polos  efectos  especiais,  empezou  a  traballar  no  teatro  de Max Reinhardt facendo vestiario e materiais para a escena e axiña deu o  salto  ao  cinema. Casou en 1921  con Carl Koch (1892­1963),  que  colaborou  con  ela  na  realización  dos filmes. A parella saíu de Alemaña co ascenso do réxime nazi (1933), mais durante unha década ningún país lles concedeu visado permanente así que tiveron que estar movéndose dun a  outro.  Ao  comezo  da  Segunda  Guerra  Mundial  Luchino Visconti acolleunos en Roma; volveron a Berlín en 1944 para coidar á nai de Lotte e finalmente en 1949 establecéronse en Londres. 

Aschenputtel / Cincenta (1922)

Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926)

Papageno (1935)

Die Goldene Gans / O ganso de ouro (1944)

The Sleeping Beauty (1954)

The Rose and the Ring (1979)

Page 14: Alemaña anos 20

Ernst LubitschN: 29 de xaneiro de 1892, Berlín (Imperio alemán)M: 30 de novembro de 1947, Hollywood, California (EEUU)

A  súa  primeira  longametraxe  ­antes  realizou gran  número  de  curtas­  foi  un  filme  de  horror, Die  Augen  der  Mumie  Ma  (1918).  Durante  uns anos  alternou,  con  éxito,  dramas  históricos  e comedias.  Axiña  chamou  a  atención  de Hollywood e así xa en 1922 emigrou aos EEUU, contratado por Mary Pickford para dirixir Rosita.

Carmen (1918)

Die Puppe / A boneca (1919)

Die Austernprinzessin / A princesa das ostras (1919)

Madame DuBarry (1919)

Anna Boleyn (1920)

Das Weib des Pharao / Os amores do faraón (1922)